مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1402 | دوره:41 | شماره:741 |تعداد مقالات:3

مقاله پژوهشیمقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل سایلوسایبین بر بیان ژن پلی آدنوزین دی فسفات ریبوز پلیمراز (Poly (ADP-Ribose) Polymerase) PARP و گیرنده ی دوپامین 5 (D5R) در بافت قلب موش های صحرایی معتاد به مت آمفتامین بود.روش ها: مطالعه ی حاضر به روش تجربی با طرح پس آزمون با گروه شاهد انجام شد. 30 موش صحرایی ماده نژاد ویستار به طور تصادفی در پنج گروه شامل: کنترل سالم؛ مت آمفتامین؛ مت آمفتامین+ فعالیت هوازی؛ مت آمفتامین+ سایلوسایبین؛ مت آمفتامین+ فعالیت هوازی+ سایلوسایبین تقسیم بندی شدند. تزریق درون صفاقی مت آمفتامین و سایلوسایبین به ترتیب 10 و 0/02 میلی گرم بر کیلوگرم بود. مداخلات مصرف سایلوسایبین و تمرینات هوازی به مدت 4 هفته در دوره ترک اجرا شد. برای سنجش بیان ژن ها در بافت قلب از روشReal Time PCR  استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری T مستقل، Mann-Whitney و Kruskal-Wallis، تحلیل گردید.یافته ها: مصرف مت آمفتامین، سبب افزایش غیرمعنادار (20 درصدی) بیان ژن D5R نسبت به گروه شاهد شد اما نتوانست تغییر معنی داری در بیان ژن  PARPایجاد کند. مصرف مکمل سایلوسایبین و ترکیب آن با تمرین هوازی، اثرات کاهشی اما غیرمعنی دار بر بیان ژن PARP و D5R در بافت قلب موش های صحرایی ماده ی معتاد به مت آمفتامین ایجاد کرد.نتیجه گیری: ممکن است القاء کوتاه مدت مت آمفتامین تغییر چندانی در بیان ژن های PARP و D5R در قلب ایجاد نکند. مکمل سایلوسایبین و ترکیب آن با تمرین هوازی در دوره ی ترک با وجود اینکه اثرات کاهشی غیرمعنی دار در بیان این ژن ها ایجاد کرده اما بیان دقیق تغییرات ژنی نیازمند بررسی های بیشتر است.

مقاله پژوهشیمقدمه: در دوران شیوع بیماری های عفونی همچون کووید- 19، زنان باردار و جنین آن ها جزء گروه های پرخطر مسحوب می شوند و واکسیناسیون یکی از مؤثرترین راه های پیشگیری از برخی بیماری های عفونی است. با این حال، اطلاعات اندکی در خصوص نگرش زنان باردار و همسرانشان و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی به آن ها در خصوص دریافت ایمن سازی کووید-19 وجود دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تبیین علل عدم دریافت واکسن کووید-19 در بارداری بود.روش ها: پژوهش حاضر در چارچوب رویکرد کیفی و با روش تحلیل محتوای استقرایی و در سال 1401 انجام شد. با روش هدفمند و با راهبرد انتخاب مشارکت کننده با حداکثر تنوع، 29 نفر شامل زنان باردار، همسران آن ها و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. تحلیل داده ها به صورت دستی و با روش گرانهایم و لاندمن انجام شد.یافته ها: تحلیل داده ها منجر به ظهور367 کد، 10 زیر طبقه و 3 طبقه اصلی (کژکاری های سیستم بهداشتی، نگرش، عقائد و باورها و ترس ها و ابهامات) شد.نتیجه گیری: شناخت موانع تزریق واکسن، به منظور اجرای مداخلات مؤثر در جهت پوشش بهینه ایمن سازی کمک کننده است. آگاه سازی زنان باردار با همکاری و نقش پررنگ ماماها و متخصصین زنان بر مبنای مستندات جدید و علمی و با تأکید بر بی خطری، اثربخشی، کارآیی و نقش واکسن در کاهش مرگ و میر مادر باردار و حتی نوزاد ممکن خواهد بود تا میزان پذیرش واکسیناسیون در بحران های مشابه در بین زنان باردار به عنوان یکی از گروه های پر خطر جامعه افزایش یابد.

مقاله پژوهشی مقدمه: هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط میزان بیان فاکتور مهم رونویسی POU5F1 در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با سن و ارائه ی الگوهای بیانی این فاکتور در لوله ی اسپرم ساز موش می باشد. روش ها: در مطالعه ی حاضر پس از استخراج بیضه ی موش های نوزاد دو هفته ای و بالغ 16 هفته ای که از مؤسسه ی پاستور ایران خریداری شد، سلول های بنیادی اسپرماتوگونی جدا سازی گردید؛ پس از کشت سلول ها در محیط کشت StemPro-34 medium حاوی فاکتورهای رشد اختصاصی کشت داده شدند. همینطور بافت برش داده شده پس از انجام مراحل فیکس کردن و آماده سازی، با آنتی بادی های اولیه و ثانویه انکوبه شدند و بررسی ایمنوهیستوشیمیایی با میکروسکوپ کونفوکال انجام گردید. همچنین آنالیز real-time PCR برای بررسی کمی میزان بیان فاکتور رونویسی POU5F1 استفاده شد. یافته ها: در حالی که در آنالیز ایمنوهیستوشیمیایی، بیان بالای فاکتور رونویسی  POU5F1در بیضه ی نوزاد مشاهده شد، تعداد سلول های POU5F1 مثبت در لوله های اسپرم ساز بیضه ی بالغ بیشتر از نوزاد بود. همینطور تجزیه و تحلیل real-time PCR نشان داد که میزان بیان ژن POU5F1 در SSC های نوزاد به طور معنی داری (0/05 P <) بالاتر از SSCهای 16 هفته ای بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل می تواند پایه ابعاد جدیدی در ارتباط فاکتورهای اپی ژنتیکی با قدرت تمایزی سلول های بنیادی را آشکار سازد که باید در پژوهش های تمایز آزمایشگاهی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به سلول های اسپرم مورد توجه قرار گیرد.