یک شبکه همکاری اثربخش، شامل اعضای متنوعی است که در اهداف، دانش، توانایی، شایستگی و مزیت ها، نگرش و فرهنگ متفاوت هستند و لزوم برقراری تعادل در ترکیب آنها و مدیریت ارتباطات شبکه بسیار مهم است. مدیریت شبکه های رسمی همکاری علم و فناوری در ایران در سطح راهبری می باشد. علی رغم تحقیقات انجام شده در زمینه شبکه های همکاری، موضوع مدیریت شبکه تقریباً مغفول مانده است. از این رو در این مقاله تلاش شده است پس از بررسی تحقیقات انجام شده در این زمینه، به منظور شناخت متغیر های تاثیرگذار و درک روابط موجود، با به کارگیری تکنیک دیماتل فازی و رویکرد مدلسازی پویایی سیستم، یک مدل پویا ارائه شود، که با ترسیم نمودارهای علی حلقوی (CLD)، به شناخت بهتر نقش راهبر در شبکه های رسمی همکاری علم و فناوری در ایران کمک نماید. نتایج نشان دهنده این است که قابلیت راهبر، اعتماد و انگیزه اعضای شبکه، فرآیند اجتماعی سازی اعضا و پایداری شبکه از عوامل بسیار مهم در زمینه راهبری شبکه ها می باشند.