زمینه و هدف: هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر گرایش شیمیدان های ایرانی به عضویت در پرمخاطب ترین شبکه های اجتماعی علمی است. بدین منظور، روند رشد عضویت در این شبکه ها و ویژگی های جمعیت شناختی و همچنین متوسط تعداد مقالات، استناد و شاخص اچ شیمیدان های عضو بررسی و با شیمیدان های غیرعضو در شبکه های اجتماعی علمی آکادمیا، ریسرچ گیت و ریسرچر آی دی مقایسه شد.روش: یک پیمایش بر نمونه ای هدفمند از میان شیمیدان های عضو و غیرعضو در شبکه های اجتماعی علمی انجام شد. اعضایی برای بررسی انتخاب شدند که دست کم در یکی از سه شبکه علمی نامبرده، حداقل یک مقاله به اشتراک گذاشته بودند. اطلاعات نمونه مورد مطالعه از طریق جستجوی گسترده در وب و همچنین شبکه های مذکور صورت گرفت.یافته ها: شمار شیمیدان های ایرانی عضو شبکه های اجتماعی علمی اندک است و بر اساس نتایج آزمون خی دو، زنان عضو شبکه ها در مقایسه با مردان کم شمارترند. با این حال، شمار اعضا بر اساس مدلی نمایی از رشدی معنادار برخوردار بوده است همچنین وضعیت تحصیلی، وضعیت دانشگاهی و بهره وری علمی اعضا از شرایط مطلوبی برخوردار است.نتیجه گیری: استقبال شیمیدان های ایرانی، به ویژه زنان، از شبکه های اجتماعی علمی چندان بالا نبوده است. گرایش به این شبکه ها در میان دانشمندانی که از مرتبه دانشگاهی و سطح فعالیت علمی بالاتری برخوردارند، بیشتر است. در نتیجه، به منظور بهره برداری بیشتر از مزایای وب اجتماعی، ضروری است سیاستگزاران علمی کشور عضویت در شبکه های علمی را تشویق کنند و در عین حال امکان ارزیابی پژوهشگران بر پایه فعالیت آنان در این شبکه ها را بررسی نمایند.