همواره در زیر پوست شرکت ها تقلب هایی رخ می دهد و افرادی که در آن سطح سازمانی زندگی می کنند، به احتمال زیاد از وقوع آن مطلع می باشند؛ خواه شواهد ضعیفی داشته باشند، خواه قوی. اگر افراد مطلع، در مورد وقوع تقلب هشدار می دادند، می توانستند از تحمیل زیان هنگفت بر شرکت و جامعه ممانعت کنند. چرایی عدم واکنش این افراد، هدف انجام این پژوهش می باشد. جامعه این پژوهش شامل دانشجویان ورودی 1393 مقطع ارشد (دانشگاه های تهران، علامه طباطبایی و تربیت مدرس)، حسابداران و حسابرسان می باشد که با 126 پرسشنامه جمع آوری شده در سال 1395 آزمون ها انجام گردید. شرکت کنندگان، پس از مطالعه سناریو، به سوالات مورد نظر پاسخ داده و فرضیه ها با استفاده از تحلیل مسیر، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که قدرت شواهد ناشی از وقوع تقلب و میزان مسئولیت ادراک شده، دارای اثر مثبت معناداری بر احتمال گزارشگری می باشند. افراد، در زمان وجود شواهد قوی از تقلب، نسبت به گزارش آن، احساس مسئولیت بیش تری می کنند و به احتمال زیاد آن را در صورت ناشناس ماندن گزارش می کنند. نتایج این پژوهش، می تواند به درک مان از محیط شرکت و سرعت بخشیدن در شناسایی و جلوگیری از وقوع تقلب کمک نماید.