سالمند شناسی
سال:1403 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

1مقدمه: استومی، بر بعد بیولوژیکی و روانی عاطفی افراد  تأثیر می گذارد و تقاضای خود مراقبتی مؤثر و یکپارچه را در افراد ایجاد می کند.تئوری خودمراقبتی اورم ساختارمفهومی برای فرایندپرستاری در این جهت را  فراهم می کند ، د لـذا ایـن مطالعـه بـا هـدف تأثیـر بـه کارگیـری فرآینـد پرسـتاری مبتنـی بـر نظریـه پرسـتاری نقـص خودمراقبتـی اورم بـرسالمند دارای استومی انجـام گردید. روش کار: در ایــن گــزارش مــورد، فرآینــد پرســتاری از یــک سالمند دارای استومی ، مراجعــه کننــده بــه بیمارسـتان بعثت شـهر همـدان در سـال 1402 ،مبتنـی بـر نظریـه پرسـتاری نقـص خودمراقبتـی اورم ارائـه گردیـد. با بهره گیری از فرم ارزیابی اورم و به کارگیری روش های معاینه، مصاحبه و مشاهده، اطلاعات جمع آوری شد. با توجه به نیازهای خودمراقبتی همگانی، تکاملی و انحراف از سلامت بیمار، تشخیص های پرستاری مشخص گردید و سپس برنامه ریزی و تعیین اهداف اانجام گردید. نوع سیستم پرستاری نیز با توجه به این تشخیص ها مشخص و اعمال گردید. در انتها، اقدامات پرستاری با تمرکز بر ارتقاء خودمراقبتی اجرا شد و پیشرفت ها و اهداف مورد بررسی مجدد و ارزیابی قرار گرفتند. یافتـه هـا: بـر اسـاس شـناخت نیازهـای خودمراقبتـی بیمـار 7 تشخیص پرستاری تعیین شد و ددر نهایت اجرای فرایند پرستاری بر اساس نظریه پرستاری اورم منجر به افزایش کیفیت خدمات پرستاری همرا با افزایش عملکرد خودمراقبتی بیمار در مورد مشکلات ناشی از بیماری اش گردید به طوری که بهبود توان خودمراقبتی بیمار در راابطه با افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس، کاهش ریسک عفونت، اتقاء تمامیت پوستی، افزایش حس استقلال در بیمار، ارتقاء و حفظ اتباطات اجتماعی، تعادل مایعات و الکترولیت ها و افزایش اشتهای در بیمار مشاهده گردید.   نتیجـه گیـری: نظریـه پرسـتاری نقـص خودمراقبتـی اورم بـه شناسـایی و درک همـه جانبـه نیازهـای بیمـار، کمـک فراوانـی کـرد و بـا مشـارکت دادن بیمـار در امـر مراقبـت از خـود، دسـتیابی بـه اهـداف مراقبتـی را تسـهیل نمـود. لذا به کارگیری نظریـه پرسـتاری نقـص خودمراقبتـی اورم در جهت شناسایی کامل نیازهای بیماران توصیه می گردد.

1مقدمه: به موازات افزایش جمعیت سالمندان، پرداختن به مشکلات و متغیرهای مرتبط و مؤثر بر سلامت جسمانی و روانی آنها، از جمله معنویت و جهت گیری مذهبی ، اهمیت ویژه پیدا کرده­است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر معنویت درمانی اسلامی بر جهت گیری مذهبی و تاب­آوری سالمندان مقیم مراکز نگهداری شبانه روزی انجام شد. روش کار: روش پژوهــش از نــوع نیمــه تجربــی و پیش ­آزمــون، پس­آزمــون بــا گــروه کنتــرل بــود. جامعــه آمــاری شــامل کلیه سالمندان مقیم مراکز نگهداری شبانه روزی شهر قائمشهر در سال 1402 بودنــد کــه 30 نفر سالمند (15 نفر گــروه آزمایــش و 15 نفــر گــروه کنتــرل) بــه روش نمونــه­ گیــری در دســترس انتخــاب شــدند. ابــزار گــردآوری داده­هــا پرسشـنامه­هـای جهت گیری مذهبی بهرامی و همکاران (1380) و پرسشنامه تـاب­آوری کانـر و دیویدسـون (2003) بـود. مداخلـه معنویت درمانی اسلامی بـر روی گـروه آزمـایش انجـام شـد و گـروه کنتـرل هیـچ­گونـه مداخلـه­ای دریافـت نکردنـد. تجزیـه و تحلیـل داده­هـا بـا آزمـون­هـای توصیفـی (میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد) و تحلیـل کوواریانـس و بـا اسـتفاده از نـرم­افـزار SPSS  نسـخه 25 انجـام شـد. میـزان P کمتـر از 05/0 معنـی­داری در نظـر گرفتـه شـد. یافته­ ها: در متغیـر جهت­گیری مذهبی، میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد گـروه آزمایـش در پیـش آزمـون 16/8±51/70 و در پـس آزمـون 86/9±15/96، و در متغیـر تـاب آوری، میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد گـروه آزمایـش در پیـش آزمـون 97/5±23/47 و در پـس آزمـون  43/6±74/65 بـه دسـت آمـد. نتایـج تحلیـل کوواریانـس نیـز نشـان داد کـه معنویت درمانی اسلامی بـر تـاب­آوری و جهت گیری مذهبی سالمندان تاثیـر داشـت (01/0P <).   نتیجه­ گیری: بـر اسـاس یافتـه­هـای پژوهـش، از معنویت درمانی اسلامی بـرای کاهش مشکلات روانشناختی و افزایش آرامش سالمندان مـی­تـوان اسـتفاده کـرد.

1مقدمه: در مقایسه با سایر گروه­های سنی، سالمندان بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند. فرآیند خودکشی شامل تفکر، برنامه­ریزی برای عمل و در نهایت تکمیل خودکشی است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افکار خودکشی در سالمندان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی، توصیفی و تحلیلی در سال 1401 در استان گلستان انجام شد. جامعه هدف، سالمندان ساکن استان گلستان که به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه نموده و  معیار ورود به مطالعه را داشتند. تعداد 419 سالمند به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس افکار خودکشی Beck (1997) که دارای 19 سوال بود، جمع­آوری و با آزمون­های آماری توصیفی و استنباطی( کای­اسکوئر، کروسکال­ والیس و فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از نظر افکار خودکشی6/93 درصد سالمندان کم خطر، 3/4 درصد دارای خطر متوسط محسوب شده و 1/2 درصد از سالمندان پرخطر می­باشند. همچنین بین افکار خودکشی و جنسیت، درآمد و میانگین سن سالمندان تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین افکار خودکشی قومیت، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و بیماری زمینه­ای ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد فراوانی افکار  خودکشی در ابعاد آمادگی برای خودکشی و اقدام به خودکشی در سالمندان استان گلستان پایین­تر از میانگین کشوری می­باشد. مدیریت مناسب شرایط روان پزشکی، عصبی و پزشکی سالمندان احتمالا می­تواند خطر خودکشی را در این گروه سنی کاهش دهد. بنابراین اتخاذ استراتژی های لازم برای شناسایی و برطرف کردن عوامل خطر خودکشی با تمرکز بر گروه های خاص توصیه می شود.

1مقدمه: سالمندان معلول حرکتی، مشکلات اساسی در کارکردهای اجرایی و متعاقب آن مشکلات شناختی دارند و به همین علت ناکامی بیشتری را تجربه می­کنند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت­های حرکتی بر کارکردهای اجرایی و توانایی­های شناختی سالمندان دارای معلولیت حرکتی شهر بجنورد انجام شد. روش کار: روش پژوهــش از نــوع نیمــه تجربــی و پیش­آزمــون، پس­آزمــون بــا گــروه کنتــرل بــود. جامعــه آمــاری شــامل کلیه سالمندان شهر بجنورد در سال 1402 بودنــد کــه 30 نفــر (15 نفر گــروه آزمایــش و 15 نفــر گــروه کنتــرل) بــه روش نمونــه­گیــری در دســترس انتخــاب شــدند. ابــزار گــردآوری داده­هــا پرسشـنامه­هـای کارکردهای اجرایی جیویا پتر و همکاران (2000) و پرسشـنامه توانایی­های شناختی نجاتی (1392) بـود. مداخلـه مهارت­های حرکتی در 18 جلسه 45 دقیقه­ای و هفته­ای 3 بار، بـر روی گـروه آزمـایش انجـام شـد و گـروه کنتـرل هیـچ­گونـه مداخلـه­ای دریافـت نکردنـد. تجزیـه و تحلیـل داده­هـا بـا آزمـون­هـای توصیفـی (میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد) و تحلیـل کوواریانـس و بـا اسـتفاده از نـرم افـزار SPSS نسـخه 24 انجـام شـد. میـزان P کمتـر از 05/0 معنـی­داری در نظـر گرفتـه شـد. یافته­ ها: در متغیـر کارکردهای اجرایی، میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد گـروه آزمایـش در پیـش آزمـون 74/9±55/158 و در پـس آزمـون 25/11±82/189 و در متغیـر توانایی­های شناختی، میانگیـن و انحـراف اسـتاندارد گـروه آزمایـش در پیـش آزمـون 82/5±87/31 و در پـس آزمـون 93/6±15/42 بـه دسـت آمـد. نتایـج تحلیـل کوواریانـس نیـز نشـان داد کـه آموزش مهارت­های حرکتی بر کارکردهای اجرایی و توانایی­های شناختی سالمندان دارای معلولیت حرکتی تاثیـر داشـت (01/0P <).   نتیجه ­گیری: بـر اسـاس یافتـه­هـای پژوهـش، از مداخله مهارت­های حرکتی بـرای بهبود کارکردهای اجرایی و توانایی­های شناختی سالمندان دارای معلولیت حرکتی مـی­تـوان اسـتفاده کـرد.

1مقدمه: سالمندی یکی از دوران مهم تحولی است که در آن انسان با موضوعات مختلفی مانند اضطراب  وجودی و مرگ و نیستی دست و پنجه نرم می کند همینطور درک مثبت فرد از فرآیند پیر شدنش در روند طی کردن این دوران اهمیت دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی مقایسه موریتا درمانی و ورزش مغزی بر سالمندان دارای در مزمن می پردازد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مبتلا به درد مزمن شهر اهواز درسال 1401 بودند. از بین جامعه آماری، 45 سالمند مبتلا به درد مزمن، از بیمارستان ها و مراکز درمانی، با استفاده روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. از آزمون اضطراب وجودی ویمز و همکاران (2004)، پرسشنامه ادراک از پیری بارکر و همکاران(2007)، مقیاس شدت عددی شدت درد جنسن و کارولین (1992) و پرسشنامه پذیرش درد منوجهری (1393) به عنوان پرسشنامه استفاده شد. یافته­ ها: با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معنی داری 05/0 نشان داد که روش موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر اضطراب وجودی، ادراک از پیری، در سالمندان مبتلا به درد مزمن نسبت به گروه گواه اثربخش بود (05/0>p)، و بین اثربخشی موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر متغییرهای پژوهش تفاوت معناداری وجود داشت و موریتا درمانی اثربخشی بیشتری بر متغییرها نشان داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت با اینکه هر دو موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی می­توانند به عنوان روش های مؤثر برای کمک به بهبود شرایط سالمندان مبتلا به درد مزمن باشند ولی موریتا درمانی بر اساس نیازهای سالمندان اثر بیشتری دارد.

1مقدمه: استاتین ها یکی از داروهای موثر در پایین آوردن سطح کلسترول خون و کاهنده ریسک مرگ و میر ناشی از کلسترول بالا هستند. مطالعات متعددی درباره رابطه بین کلسترول و خونریزی مغزی صورت گرفته اند اما این مطالعات نتایج متناقضی داشته اند. در مطالعه حاضر ارتباط بین مصرف استاتین ها با بروز سکته مغزی هموراژیک در بیماران سالمند بستری در بیمارستان بررسی شد. روش: در این مطالعه اطلاعات 244 بیمار سکته مغزی بستری شده در بیمارستان فارابی کرمانشاه به صورت گذشته نگر و طبق معیارهای ورود و خروج مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد بیمار 184 نفر دچار سکته ایسکمیک و 60 نفر دچار سکته هموراژیک شده بودند. اطلاعات در مورد سن، جنس، سن مصرف استاتین، و دوز مصرف، به همراه دیگر متغیرهای مهم در یک چک لیست ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های کای-دو و تی مستقل مقایسه شد. یافته ها: از میان 60 بیماری که مبتلا به سکته مغزی هموراژیک شدند 18 نفر مصرف آتورواستاتین داشتند. اثر فاکتورهای سن شروع مصرف آتورواستاتین، دوز مصرفی روزانه و مدت مصرف بر بروز سکته مغزی، مکان سکته، نوع سکته، مکان خونریزی و تغییرات عروق کوچک سنجیده شد. طبق نتایج مطالعه بیمارانی که دوز بالاتری از آتورواستاتین را مصرف می کنند، تغییرات عروق کوچک مغزی کمتری را نیز نشان می دهند (003/0P=). اما بقیه فاکتورها از لحاظ آماری دارای ارتباط معناداری نبودند. نتیجه گیری: مصرف آتورواستاتین تاثیری بر میزان بروز سکته هموراژیک ندارد. مصرف دوزهای بالاتر آتورواستاتین با تغییرات کمتر عروق کوچک مغزی ارتباط دارد.

1مقدمه: در سال های اخیر توزیع جمعیت کشور به سمت سنین بالاتر تغییر یافته و پدیده سالمندی مانند سایر نقاط جهان در ایران نیز قابل مشاهده است. باتوجه به روند افزایشی سهم سالمندان از کل جمعیت کشور، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نیازهای بنیادین روانشناختی بر رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی همدلی عاطفی و تاب آوری در زنان سالمند انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سالمندِ ساکن در خانه سالمندان شهر شیراز در سال 1402 بود که 210 نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های نیازهای بنیادین روان شناختی گاردیا، دسی و رایان (2000)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر(1985)، پرسشنامه همدلی عاطفی دیویس(1983) و پرسشنامه تاب آوری کانر – دیویدسون (2003) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. روابط میانجی با استفاده از روش بوت استرپ آزموده شدند یافته ها: نتایج نشان داد که نیازهای بنیادین روانشناختی به صورت مستقیم بر رضایت از زندگی و به صورت غیر مستقیم یعنی از طریق تاب آوری و همدلی عاطفی بر رضایت از زندگی تأثیرگذار بود (01/0>p-value). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که افزایش همدلی عاطفی و تاب آوری در بین سالمندان، نیازهای بنیادین آنان را تأمین نموده و منجر به افزایش رضایت از زندگی می شود.

1مقدمه:  شادکامی به عنوان تجربه درونی مثبت و یکی از شاخص های سلامت روانی که ناشی از ارزشیابی شناختی و عاطفی افراد از زندگی شان است، موردتوجه روان شناسان بسیاری در دهه اخیر قرار گرفته است. از همین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی الگو ارتقا شادکامی بر روی خلق مثبت و سلامتی سالمندان انجام شد. روش: این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ نحوه گردآوری داده ها به روش تجربی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری  دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان 60 تا 65 سال ساکن شهر تهران در سال 1402 بود که از این بین 20 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفری آزمایش و کنترل جای داده شدند. ابزار پژوهش حاضر، خرده مقیاس خلق مثبت و سلامتی پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2000) بود که به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون انداره گیری واریانس مکرر استفاده شد. یافته­­ ها: بر اساس نتایج بین آزمودنی می توان گفت که در متغیر خلق مثبت و سلامتی مقدار F مشاهده شده در سطح 01/0 تفاوت معنی داری بین گروه آزمایش و کنترل را نشان می دهد که اندازه اثر برای مؤلفه خلق مثبت و سلامتی به ترتیب 34/0 و 48/0 بدست آمد که نشان دهنده ی حد متوسط اثر گذاری الگوی ارتقاء شادکامی بر روی خلق مثبت و سلامتی در سالمندان می باشد. همچنین بر اساس نتایج درون آزمودنی می توان گفت، اثر تعامل زمان در گروه نیز معنی دار بوده است؛ بدین معنی که زمان در کاهش میزان اثربخشی این روش درمانی، از پس آزمون به پی گیری اثر نداشته است (05/0›p). نتیجه ­گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش الگوی ارتقا شادکامی باید به عنوان مداخله ای موثر در بهبود وضعیت سلامتی سالمندان در نظر گرفته شود. به عبارتی، باتوجه به آن که تقویت شادکامی در دوران سالمندی بر بهبود سطح سلامتی و خلق مثبت تأثیر بسزایی دارد، می بایست، سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های مناسب جهت ارتقا شادکامی در دوران سالمندی اتفاق بیافتد.