فصلنامه مددکاری اجتماعی
سال:1402 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

1مقدمه: با توجه به رویکرد روانشناسی مثبت نگر، آموزش جراتمندی به عنوان یک مهارت بنیادی با ارتقا خودکارآمدی و ادراک حمایت اجتماعی نقش پیشگیرانه ای در آسیب های روان شناختی کودکان کار دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش جراتمندی بر خودکارآمدی و ادراک حمایت اجتماعی در کودکان کار شهر کرج انجام شده است.  روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی و طرح آن پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری عبارت از کلیه کودکان کار جمعیت امداد دانشجویی-مردمی امام علی(ع) واقع در خانه علم ملک آباد کرج در سال 1398 بود که از میان آن ها سی نفر به صورت هدفمند انتخاب و به عنوان گروه نمونه در نظر گرفته شدند و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل هر گروه پانزده نفر جایگزین شدند. پکیج آموزش جراتمندی شامل هفت جلسه نود دقیقه ای برای گروه آزمایش انجام شد و در پایان هر دو گروه بار دیگر با پرسشنامه خودکارآمدی و ادراک حمایت اجتماعی ارزیابی شدند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها از طریق تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزارSPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته ها نشان داد پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، اثر معنی دار عامل بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل وجود دارد زیرا سطح معنی داریF به دست آمده برای متغیر وابسته حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی به ترتیب برابر با پنجاه و چهار و هفتاد و هشت صدم و نود و پنج و نود صدم بود که نشان می دهد آموزش جراتمندی بر افزایش خودکارآمدی و ادراک حمایت اجتماعی کودکان کار موثر بوده است.  بحث و نتیجه گیری: آموزش جراتمندی روش مناسبی برای افزایش خودکارآمدی و ادراک حمایت اجتماعی در کودکان کار محسوب می شود و پیشنهاد می شود این روش در مراکز آموزش کودکان کار استفاده گردد.

1مقدمه: خشونت خانگی علیه زنان علاوه بر جنبه های حقوقی و اخلاقی، عواقب جسمی، روانی و اجتماعی متعددی دارد که می تواند سلامت زنان، خانواده و جامعه را به خطر اندازد. در دوره همه گیری  کووید19 و حضور بیشتر اعضای خانواده در منزل سطح تماس اعضای خانواده افزایش یافته است. این پژوهش به منظور بررسی خشونت خانگی علیه زنان حین و قبل همه گیری کووید19 انجام شد. روش: جامعه اماری این مطالعه مقطعی را زنان متاهل، بالای سیزده سال و ساکن ایران درحین شیوع همه گیری کووید19 تشکیل داده است. نه صد و شصت و یک نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی به صورت آنلاین و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS22 و آزمون آماری ویلکاکسون استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان دهنده رابطه مثبت و معناداری بین خشونت خانگی علیه زنان با همه‎گیری  کووید19 بود. همچنین رابطه‎ مثبت و معنادار بین ابعاد خشونت خانگی علیه زنان و همه‎گیری کووید19  وجود داشت. میانگین نمره خشونت خانگی علیه زنان در طی کووید19  نوزده و دو دهم و خشونت خانگی علیه زنان قبل از همه‎گیری کووید19 چهار و شش دهم بود. بحث و نتیجه گیری: یکی از برجسته ترین آسیب های دوره قرنطینه و حبس اجباری خانواده ها، گسترش خشونت خانگی علیه زنان عنوان شده که از دیرباز، متداولترین نوع خشونت علیه زنان بوده است. در زمان همه گیری ها، سیاستگذاران، تصمیم سازان و دست اندرکارانی مانند مددکاران اجتماعی می توانند بر کاهش خشونت خانگی علیه زنان و حمایت از قربانیان خشونت متمرکز شوند.

1مقدمه: شکست در ازدواج و مساله های فرهنگی مربوط به طلاق در جامعه تاثیر زیان باری بر نگرش، باورها و عملکرد زنان مطلقه دارد لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودکارآمدی بر امید به زندگی و چشم انداز آینده زنان مطلقه انجام شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان مطلقه بیست تا چهل ساله تحت حمایت کمیته امداد ساکن در شهر یاسوج در سال1398 تشکیل داده اند. از این جامعه آماری چهل زن مطلقه به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های امید به زندگی اسنایدر و همکاران1991 و چشم انداز آینده زیمباردو و بوید1999 در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. گروه مداخله آموزش خودکارآمدی را به مدت هشت جلسه دریافت کردند، اما در مورد گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای انجام نشد تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد.  نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بین میانگین نمرات امید به زندگی و چشم انداز آینده گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. آموزش خودکارآمدی توانست امید به زندگی و چشم انداز آینده گروه مداخله را افزایش دهد. بحث و نتیجه گیری: با استناد به یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکارآمدی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای، در افزایش امید به زندگی و چشم انداز آینده زنان مطلقه مورد استفاده قرار گیرد بنابراین به مسوولان و برنامه ریزان کمیته امداد ضرورت ارایه خدمات روان شناختی از جمله آموزش مهارت های خودکارآمدی به زنان مطلقه پیشنهاد می گردد.

1مقدمه: تعارضات زناشویی و میل به طلاق در زنان پیامدهای مخرب زیادی برای زوجین، خانواده و جامعه به همراه دارد، از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق، نداشتن تحمل بلاتکلیفی، عواطف منفی و سرمایه های عاطفی زنان در آستانه طلاق در شهر اصفهان انجام گرفت.  روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. به این منظور از بین زنان مراجعه کننده به دادگستری شهر اصفهان در تابستان 1401، با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، سی نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی پانزده نفر در هر گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی هشت جلسه گروهی هفتاد و پنج دقیقه ای بر اساس بسته درمانی هیز2008 دریافت کردند. اما گروه کنترل تا پایان مرحله پیگیری تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه های تمایل به طلاق روزولت و همکاران1986، نداشتن تحمل بلاتکلیفی فریستن و همکاران1994، عاطفه مثبت وعاطفه منفی واتسن و همکاران1988 و سرمایه عاطفی گل پرور1395 پاسخ دادند.  نتایج: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق، نداشتن تحمل بلاتکلیفی، عواطف منفی و سرمایه های عاطفی زنان در آستانه طلاق تاثیر معنی دار 0/001>P دارد و تاثیر درمان در مرحله پیگیری نیز پایدار باقی مانده است.(0/001>P)  بحث و نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود متغیرهای روان شناختی در زنان در آستانه طلاق استفاده نمود.

1مقدمه: پیمان درمانی از طریق ایجاد توافق همدلانه بین درمانگر و مراجع، کاربست مهمی در درمان دارد و پیش بینی کننده اصلی نتایج درمانی و زیربنای اساسی اثربخشی روان درمانی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه پیمان درمانی کالیفرنیاCALPAS در افراد مراجعه کننده به مرکز  مشاوره شهر تهران انجام گرفت. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر تهران در سال 1397-1396 بود. دویست نفر به روش نمونه گیری در دسترس و  براساس معیارهای ورود به پژوهش به عنوان حجم نمونه این پژوهش انتخاب شدند. سپس چک لیست ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه پیمان درمانی کالیفرنیا را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، ضریب آلفای کرونیاخ  و روایی واگرا استفاده شد.  نتایج: یافته ها نشان داد تحلیل عامل تاییدی از روایی چهار بُعد پرسشنامه پیمان درمانی کالیفرنیاCALPAS حمایت می کند، همچنین ابعاد پرسشنامه از برازش مطلوبی0/001>P برخوردار می باشند. بحث و نتیجه گیری: بنابراین با توجه به خصوصیات روان سنجی مطلوب این پرسشنامه، ابزار مناسبی برای پیمان درمانی در افراد می باشد.

1مقدمه: مشکل های رفتاری کودکان، اختلالات شایع و ناتوان کننده ای هستند که با میزان بالایی از معضلات اجتماعی همراه اند. رفتارهای مشکل ساز کودکان از تعامل چندگانه عوامل بیولوژیکی، محیطی و خانوادگی نشات می گیرد  که در میان عوامل خانوادگی، فرزند پروری با ماندگاری بالا و انتقال مشکل های رفتاری کودک به دوران تحولی بعدی رابطه مستقیم دارد از این رو این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش برنامه فرزند پروری مثبت و کتاب درمانی با رویکرد طرحواره بر مشکل های رفتاری کودکان انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر هفت تا ده ساله مدارس ناحیه دو شهر کرمان در سال 1398 بود، که از طریق فهرست رفتاری کودکان آخنباخCBCL از بین آن ها چهل و پنج نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه پانزده نفره تقسیم شدند. دو گروه پانزده نفره آزمایشی شامل آموزش گروهی فرزند پروری مثبت و کتاب درمانی با رویکرد طرحواره و یک گروه به عنوان گروه کنترل بودند. سپس مادران دعوت شدند تا در مطالعه شرکت کنند. فرزند پروری مثبت در هشت جلسه نود دقیقه ای و کتاب درمانی در چهار جلسه شصت دقیقه ای برای مادران این کودکان اجرا شد و مجددا فهرست رفتاری کودکان آخنباخCBCL توسط مادران هر سه گروه تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS20 و روش تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج: براساس نتایج حاصل از تحلیل کواریانس ضمن اثربخشی هر دو مداخله بر مشکل های رفتاری، اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت نسبت به روش کتاب درمانی تفاوت معنادارتری05/0>P داشته است. بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده این دو روش، راهبردهای موثری هستند که می توان  آن ها را در تدوین طرح های روان درمانی کودکان با مشکل های رفتاری مد نظر قرار داد.