بوم شناسی جنگل های ایران
سال:1398 | دوره:7 | شماره:13 |تعداد مقالات:12

در این تحقیق دقت برآورد مشخصه های تعداد، سطح مقطع و حجم سرپای درختان در روش های نمونه برداری تصادفی ساده و منظم تصادفی همراه با مونه بندی، با در نظر گرفتن هزینه یا زمان آماربرداری و با استفاده از معیار (E%2 × T) بررسی شد. برای این منظور، 52 هکتار از جنگل های پارسل 11 سری 2 اسالم غرب گیلان، به صورت صددرصد آماربرداری شد. برای آماربرداری، منطقه مورد مطالعه به 520 قطعه مستطیلی شکل به ابعاد 50 ×20 متر تقسیم و در هر کدام از قطعات، نوع گونه تعیین و قطر برابر سینه و ارتفاع درختان اندازه گیری شد. پس از اجرای آماربرداری صددرصد، با توجه به موجودی جنگل، منطقه مورد مطالعه مونه بندی شد. در هر مونه، نمونه برداری به روش های تصادفی ساده و منظم تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که اجرای روش های نمونه برداری همراه با مونه بندی برای برآورد مشخصه های تعداد، سطح مقطع برابر سینه و موجودی حجمی سرپای درختان در هکتار در جنگل های منطقه مورد مطالعه، موجب کاهش خطای آماربرداری و افزایش زمان آماربرداری شده است. مقدار معیار (E%2 × T)، در روش های نمونه برداری همراه با مونه بندی، کمتر از روش های بدون مونه-بندی و در روش های با مونه بندی، روش منظم تصادفی با مونه بندی دارای کمترین مقدار بود؛ بنابراین از بین روش های مورد بررسی، روش منظم تصادفی با مونه بندی، به دلیل دقت بالا و کمترین مقدار معیار (E%2 × T)، روشی مناسب تر برای برآورد مشخصه های تعداد، سطح مقطع و موجودی حجمی سرپای درختان در منطقه مورد مطالعه، می باشد.

گونه سرخدار گونه بومی و باستانی جنگل های شمال است که در سال های اخیر با توجه به در معرض خطر بودن مورد توجه قرارگرفته است. هدف این پژوهش ارائه ویژگی های کمی ساختار توده های جنگلی در رویشگاه طبیعی توده های سرخدار در جنگل های افراتخته است. به این منظور شبکه آماربرداری به ابعاد 30×30 متر پیاده شده و در محل تقاطع اضلاع شبکه تعداد 12 محل نمونه برداری انتخاب (در مجموع 36 نقطه) و نزدیک ترین درختان سرخدار به مرکز تقاطع به عنوان درخت شاهد همراه با سه درخت جانبی که در نزدیک ترین فاصله از درخت شاهد قرار داشتند با استفاده از روش فاصله ای و بدون پلات اندازه گیری شدند. برای بررسی ساختار از شاخص های آمیختگی، تمایز قطری و ارتفاعی، فاصله درختان و کلارک و ایوانز استفاده شد. نتایج نشان داد که متوسط مقادیر عددی شاخص زاویه یکنواخت برای سه قطعه مورد بررسی 64/0 و کلارک ایوانز حدود یک است که تعیین کننده چیدمان تصادفی در این جنگل ها است. شاخص آمیختگی 61/0 به-دست آمد که نشان دهنده آمیختگی سرخدار با سایر گونه ها است. شاخص فاصله درختان نیز حد متوسطی (دو تا چهار متر) و شاخص تمایز قطری و ارتفاعی نیز اختلاف کمی در قطر و ارتفاع این گونه نشان داد. گونه سرخدار در رویشگاه طبیعی خود تمایل به آمیختگی نسبتاً زیاد با سایر گونه ها دارد، از نظر اندازه (قطر درختان) ساختار توده های سرخدار همگن و از حیث ساختار ارتفاعی نسبتاً یکدست است. کاهش پایه های جوان سرخدار در نتیجه مرگ ومیر درختان در طبقه قطری کمتر از 15 سانتی متری و رقابت شدید گونه سرخدار با سایر گونه های درختی لزوم توجه بیشتر و تلاش در جهت حفظ رویشگاه این گونه باارزش دارد.

استفاده از پهپادهای بسیار سبک و ارزان قیمت در تشخیص سلامت جنگل کاری ها و شناسایی تنش برگ نهال ها می تواند مانع گسترش آفات و بیماری ها شود. دوربین های چند طیفی بویژه محدوده مادون قرمز، کارایی خوبی در این زمینه دارند، اما گران هستند. در این تحقیق از پهپاد عمودپرواز چهار موتوره بسیار سبک دارای دوربین 12 مگاپیکسل محدوده نور مرئی استفاده شد و جهت تشخیص تنش برگ نهال های جنگل کاری خالص افرا پلت، خالص بلوط و مخلوط آنها در نه منطقه یک الی سه هکتاری استفاده شد و پرواز در ارتفاع 40، 70 و 100 متر انجام شد تا کارایی پهپادهای سبک و ارزان قیمت جهت تشخیص تنش برگ درختان جنگل کاری بررسی گردد. طرح پرواز به صورت مسیرهایی با پوشش مشترک عرضی 75 درصد و پوشش مشترک طولی 80 درصد طراحی شد. طبقه بندی تصاویر به روش های نظارت شده شبکه عصبی، ماشین بردار پشتیبان، بیشینه شباهت و فاصله ماهالانوبیس صورت گرفت و 25 درصد نمونه های واقعیت زمینی برای بررسی صحت طبقه-بندی استفاده شد. بارزسازی تصویر به روش اشباع رنگ انجام پذیرفت. در این مطالعه برخی شاخص های گیاهی محدوده نور مرئی نظیر شاخص گیاهی (NGRDI) و (EXG) کارایی زیادی برای تشخیص تنش برگ درختان و نهال ها نشان داد. همچنین ضریب جفریز-ماتوسیتا 81/1 الی 97/1 و ضریب واگرایی تبدیل شده 87/1 الی 98/1 بدست آمد. صحت کلی طبقه بندی تصاویر به روش ماشین بردار پشتیبان که بهترین روش در این تحقیق بود، 83 الی 7/96 درصد برای کل نمونه ها و ضریب کاپا 89/0 الی 98/0 بدست آمد. این تحقیق قابلیت دوربین های محدوده نور مرئی نصب شده بر روی پهپاد را در تشخیص تنش برگ درختان نشان می دهد. بهترین ارتفاع پرواز بین 70 الی 100 متر می باشد و استفاده از روش های بارزسازی تصاویر بویژه روش اشباع رنگ و شاخص های گیاهی محدوده طیف نور مرئی نظیر شاخص گیاهی (NGRDI) و (EXG) برای تشخیص تنش برگ کارایی این تصاویر را افزایش می دهد. طراحی سیستم تصویربرداری اتوماتیک متناسب با تغییرات ارتفاعی سطح تاج درختان جهت ممانعت از کاهش سطح همپوشانی حداقل، توصیه می شود.

ساختار جنگل چیدمان مکانی ویژگی های درختان از جمله سن درخت، ابعاد، گونه، جنسیت و مواردی از این دست را مورد توجه قرار می دهد. تحقیق حاضر با هدف بررسی ساختار توده های راش در فاز تحولی تشکیل روشنه و به کارگیری مجموع ه ای از شاخص های مبتنی بر نزدیکترین همسایه در جنگل های اسالم انجام گرفت. سه قطعه یک هکتاری که به لحاظ داشتن مشخصه های ساختاری به فاز تحولی تشکیل روشنه تعلق داشتند. انتخاب و در هر قطعه شبکه 30×30 متر پیاده شد. پس از پیاده کردن شبکه ویژگی های کمی و کیفی دو درخت راش در نزدیکترین فاصله به محل تقاطع شبکه به عنوان درختان شاهد شماره یک و دو به همراه سه درخت همسایه مربوط به هر یک از درختان شاهد که در نزدیک ترین فاصله از آن واقع شده بودند برداشت شد. فاصله بین درختان شاهد و همسایه ها و همچنین فاصله درختان همسایه نسبت به یکدیگر اندازه گیری و بر اساس روابط مثلثاتی فیثاغورث زاویه بین درختان شاهد و همسایه ها محاسبه شد. نتایج تحقیق نشان داد که میانگین تعداد درختان در این فاز 379 اصله در هکتار و متوسط حجم سرپا و حجم خشکه دار به ترتیب 514 و 36 مترمکعب یا سیلو در هکتار می باشد. میانگین شاخص های آمیختگی گونه ای، تمایز قطری، تمایز ارتفاعی و شاخص فاصله ی همسایگی در سه قطعه نمونه به ترتیب 23/0، 43/0، 87/0 و 87/4 متر به دست آمد. با استفاده از اطلاعات حاصل از کمی سازی ساختاری توده های دست نخورده می توان فعالیت های مدیریت جنگل را مورد ارزیابی قرار داد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ترکیب و تنوع گونه ای پوشش گیاهی در طول کاتنا، در دو توده ی مدیریت شده و مدیریت نشده راش جنگل اسالم انجام شد. برای هر یک از توده ها سه ساختار کاتنا V شکل در نظر گرفته شد. سپس در امتداد هر کاتنا و در موقعیت شیب ها (قله، شانه، پشتی، پای و پنجه شیب)، قطعات نمونه 400 متر مربعی با حداقل فاصله به صورت انتخابی برای بررسی وضعیت تراکم و تنوع گونه-های درختی و درون هر یک از آن ها نیز زیر قطعه نمونه های چهار متر مربعی برای مطالعه ترکیب و تنوع زادآوری و پوشش علفی پیاده شد. جهت تحلیل شاخص های تنوع، غنا و یکنواختی از شاخص های سیمپسون، مارگالف و کامارگو استفاده شد. نتایج نشان داد گونه راش بالاترین درصد تاج پوشش و بیشترین تراکم زادآوری را دارد. اثر موقعیت شیب بر شاخص تنوع سیمپسون و یکنواختی کامارگو در گونه های درختی و همچنین تنوع سیمپسون و غنای مارگالف در گونه های علفی معنی دار بود ولی در مورد زادآوری هیچ یک از شاخص ها معنی دار نشد. گونه های Dryopteris filix-mass L. وAsperula odorata L. بالاترین فراوانی را به ترتیب در توده های مدیریت شده و نشده دارا بودند. با توجه به این که فرم غالب زمین در رویشگاه های جنگلی شمال کشور به صورت افت و خیزهای متوالی (کاتنا) می باشد، بنابراین لازم است اجرای برنامه های جنگل شناسی (حفاظت، احیا، توسعه و بهره برداری) با توجه ویژه به مدیریت کاتنا صورت گیرد.

زادآوری طبیعی یکی از جنبه های کلیدی برای ضمانت پایداری جنگل ها و ابزاری برای تصمیم گیری درباره برنامه های احیا در مناطق جنگلی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت زادآوری طبیعی گونه کرب (Acer campestre L. ) به عنوان یکی از گونه های مهم درختی جنگل های ارسباران و ارتباط آن با تغییرات ارتفاع از سطح دریا و ویژگی های ساختاری توده به منظور شناخت میزان اثرات آنها بر فراوانی زادآوری این گونه انجام شده است. به این منظور دو رویشگاه در دو دامنه ارتفاعی (کمتر از 1500 متر و بیشتر از 1500 متر) در حوزه کلیبرچای از جنگل های ارسباران شناسایی شد. در هر رویشگاه سه قطعه نمونه به مساحت یک هکتار برای اندازه گیری ویژگی های ساختاری (شامل تراکم، سطح مقطع و سطح تاج پوشش) آماربرداری صد درصد شد. زادآوری ها در سه کلاسه نهال (ارتفاع بیشتر از 30/1 متر)، نونهال بزرگ (ارتفاع 30/1-3/0 متر) و نونهال کوچک (ارتفاع کمتر از 3/0 متر) در هر هکتار در 10 ریزپلات دایره ای به مساحت 100 مترمربع در شبکه ای تصادفی-سیستماتیک شمارش و ثبت شد. نتایج نشان داد که تراکم زادآوری گونه کرب تنها در کلاسه نهال در ارتفاع اول به طور معنی داری (05/0p≤ ) بیشتر است. بررسی ویژگی های ساختاری توده در ارتفاع های مختلف نشان داد که تنها اختلاف میانگین سطح مقطع درختان در ارتفاع های مختلف معنی دار بود. نتایج بررسی اثر ویژگی های ساختاری بر تراکم زادآوری نشان داد که سطح مقطع توده بر تراکم زادآوری نهال اثر معنی دار داشت (05/0p≤ ) و سطح تاج پوشش با تراکم زادآوری کلاسه نونهال بزرگ دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p≤ ). یافته های این پژوهش به شناخت بهتر سرشت بومشناختی گونه کرب در مراحل اولیه زندگی، منجر شده و کمک خواهد کرد که تصمیم گیری در زمینه محدودیت های محیطی برای استقرار و ادامه رویش موفق زادآوری و همچنین اقدامات مدیریتی جهت حفاظت و عملیات پرورشی با اطمینان خاطر بیشتری اجرا شود.

در این تحقیق روش های مختلف تنک کردن سوییسی (تنک کردن از بالا با انتخاب مثبت) و دانمارکی (تنک کردن مخلوط) در یک جنگل کاری 20 ساله بلندمازو در منطقه پایین بند نکا از استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در قالب بلوک های کامل تصادفی، با سه تکرار و سه تیمار در نه کرت انجام شد. اطلاعات کمی و کیفی درختان با آماربرداری صد در صد در هر قطعه انجام پذیرفت. به منظور تنوع گونه ای گیاهان در هر کرت سه ریز قطعه نمونه 49 مترمربعی به صورت منظم تصادفی انتخاب شد. سپس با شناسایی کلیه گونه های گیاهی مقدار تاج پوشش هر یک از آن ها تعیین و زادآوری طبیعی آن سطح محاسبه شد. نمونه برداری تنوع بی مهرگان خاک زی نیز از عمق صفر تا ده سانتی متری مرکز هر ریز قطعه نمونه صورت گرفت. آماربرداری در سال های 1391 (پیش از انجام عملیات تنک کردن) و سال 1395 (پنج سال پس از تنک کردن) انجام شد. نتایج ارزیابی کمی و کیفی درختان نشان داد که متوسط قطر برابر سینه، متوسط فراوانی کیفیت درختان و متوسط زادآوری طبیعی درختان در تیمار های تنک شده بیشتر از تیمار شاهد بوده و تاثیر مثبت شیوه تنک کردن دانمارکی بیشتر از شیوه سوییسی شد. متوسط افزایش تنوع گونه ای گیاهان عرصه شاهد در طول پنج سال بالاتر از تیمار های تنک شده شد. با این حال شرایط تیمار دانمارکی مناسب تر از تیمار سوییسی بود. از سوی دیگر به لحاظ تنوع گونه ای بی مهرگان خاکزی، شیوه سوییسی شرایط مناسب تری نسبت به شیوه دانمارکی داشت. در مجموع این تحقیق نشان داد در عرصه های جنگل کاری انجام عملیات تنک کردن ملایم با شیوه دانمارکی مناسب تر از شیوه سوییسی است.

برای دستیابی به توسعه گیاهی پایدار و حفاظت از بوم سازگان های طبیعی، بررسی تاثیر شرایط بوم شناختی از جمله عوامل فیزیوگرافی و نقش آن ها در تنوع گونه ای ضروری است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر عوامل فیزیوگرافی (ارتفاع از سطح دریا و جهات جغرافیایی) بر تنوع زیستی گونه های گیاهی در جنگل های زاگرس میانی می باشد. برای انجام این تحقیق جنگل آموزشی-پژوهشی دانشگاه رازی در حد فاصل شهرستان های کرند غرب و سرپل ذهاب استان کرمانشاه انتخاب شد. منطقه مورد مطالعه از نظر ارتفاع از سطح دریا به سه طبقه ارتفاعی کمتر از 1000 متر، 1000 تا 1500 متر و بیشتر از 1500 متر تقسیم گردید. در هر طبقه ارتفاعی و جهت جغرافیایی به ترتیب تعداد 32 و 48 قطعه نمونه دایره ای شکل 1000 مترمربعی به شیوه منظم – تصادفی برداشت شد. جهت بررسی لایه درختچه ای در هر قطعه نمونه دایره ای شکل، یک پلات 25 مترمربعی و جهت بررسی تنوع لایه علفی یک میکرو پلات یک مترمربعی برداشت شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقادیر شاخص های تنوع زیستی برای لایه درختی، درختچه ای و علفی در طبقه ارتفاعی میانی (1000-1500) مشاهده شد و نتایج آزمون تجزیه واریانس تایید کننده معنی دار بودن اختلاف میانگین شاخص های تنوع زیستی در سه طبقه ارتفاعی مورد پژوهش بوده-است. نتایج مقایسه تنوع زیستی سه لایه مورد پژوهش (درختی، درختچه ای و علفی) در دو دامنه شمالی و جنوبی نشان داد که بیشترین میانگین شاخص های تنوع زیستی در لایه درختی و درختچه ای در دامنه شمالی و لایه علفی در دامنه جنوبی مشاهده شد و نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده معنی دار بودن اثر جهت جغرافیایی دامنه بر تنوع زیستی گیاهی در منطقه مورد پژوهش است. بنابراین نتایج کلی پژوهش نشان دهنده اثر معنی دار پارمترهای فیزیوگرافی (ارتفاع از سطح دریا و شیب) بر تنوع زیستی گیاهی در منطقه مورد پژوهش است.

جنگل های بنه در ﺣ ﺎ ل ﺣ ﺎ ﺿ ﺮ ﺑ ﻪ ﻟ ﺤ ﺎ ظ ﺑ ﺮ داﺷ ﺖ ﻣ ﺤ ﺼ ﻮ ﻻ ت غیرچوبی ﻣ ﺘ ﻨ ﻮ ع و از ﻧ ﻈ ﺮ ﺗ ﻮ ﻟ ﻴ ﺪ اﻧ ﺮ ژی و ﭼ ﻮ ب ﺳ ﻮ ﺧ ﺖ به ﺷ ﺪ ت در ﻣ ﻌ ﺮ ض ﺗ ﺨ ﺮ ﻳ ﺐ ﻗ ﺮ ار دارند. از روش های مؤثر برای حفظ و توسعه این جنگل ها کمک به تجدید حیات مصنوعی آنها است. هدف از این پژوهش بررسی مناسب ترین عمق و بستر کاشت و شرایط آبیاری برای بذر درختان بنه در نهالستان کوشکن استان زنجان است. به این منظور آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با فاکتورهای عمق کاشت در سه سطح (عمق 0 الی 99/3)، (4-99/6) و (7 الی 8 سانتی متری) بستر کاشت در چهار سطح (50% خاک + 50% کود دامی)، (50% خاک +50% ماسه بادی)، (50% خاک + 50% زئولیت) و (50% خاک +50% (کوددامی + ماسه بادی و زئولیت)) و آبیاری در دو سطح با آبیاری و بدون آبیاری با 6 تکرار انجام شد و مشخصات قطر یقه، ارتفاع نهال، طول ساقه به ریشه، وزن خشک ساقه به ریشه، درصد زنده مانی و طول ریشه اندازه گیری شد. سپس برای مقایسه میانگین ها و تأثیر تیمارها بر میانگین از آزمون تجزیه واریانس و آزمون دانکن استفاده شد. آزمون تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای مختلف عمق کاشت، بستر کاشت و روش آبیاری بر مشخصات اندازه-گیری شده ی نهال ها دارای اثر معنی دار هستند. بهترین نتیجه برای رشد بذرهای بنه با توجه به معنی داری اثر متقابل تیمارهای بررسی شده در عمق سطحی 0تا 99/3 سانتی متر با بستر نیمی کوددامی + نیمی (خاک، ماسه و زئولیت) همراه با آبیاری است.

یکی از ویژگی های مهم جوامع گیاهی، الگوی پراکنش مکانی درختان می باشد. این الگوها با اندازه گیری و تعیین موقعیت درختان در توده ها و وارد کردن آنها در چارچوب های تحلیلی، اندازه گیری می شوند. چون اطلاعات مکانی به مدیران منابع طبیعی اجازه می دهد تا بتوانند تصمیمات را با دقت بیشتری اتخاذ و اجرا نمایند. هدف از این تحقیق نیز بررسی الگوی مکانی گونه افرا پلتAcer velutinum Boiss. در دو توده بالا و پایین تر از 800 متر از سطح دریا در جنگل های ناو اسالم در استان گیلان می باشد. برای این منظور، از روش نمونه برداری فاصله ای استفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات لازم در مجموع مشخصات مورد نظر 88 اصله درخت افرا پلت از تعداد 30 قطعه نمونه 10 آری (1000 مترمربع) در دو طبقه ارتفاعی در عرصه ای به مساحت 30 هکتار (در هر طبقه ارتفاعی 15 هکتار) با شبکه آماربرداری به ابعاد 100×100 متر برداشت شد، به طوری که محل تقاطع اضلاع شبکه نقاط نمونه برداری به عنوان مراکز قطعه نمونه نیز در نظر گرفته شدند و در داخل هر قطعه نمونه تعداد درخت، قطر، ارتفاع کل، فاصله نزدیک ترین درخت به مرکز قطعه نمونه و فاصله نزدیک ترین درخت به درخت اول در خصوص گونه افرا مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل الگوی مکانی از شاخص های هاپکینز، نسبت واریانس به میانگین، پراکندگی موری سیتا، استاندارد موری سیتا و جانسون و زایمر استفاده گردید که به ترتیب شاخص های نام برده شده الگوی پراکنش تصادفی، یکنواخت، حداکثر یکنواختی (برای هر دو شاخص موری سیتا و استاندارد موری سیتا) و یکنواخت را نشان دادند. به طور کلی می توان بیان داشت که توانمندی این شاخص ها امکان مقایسه یک توده با توده های دیگر را میسر ساخته و از آنها می توان به عنوان یک ابزار مناسب برای مدیریت پایدار جنگل های شمال استفاده کرد.

کمی کردن رویش جنگل و عوامل تعیین کننده و تاثیر گذار بر روی آن یکی از مهم ترین اهداف مدیریت جنگل است. در این پژوهش های شمال ایران بررسی شد. تمرکز این تحقیق بر تعیین و کمی سازی متغیرهای محیطی از قبیل مقدار انرژی تابشی نور خورشید در فصل رویش، شاخص خیسی توپوگرافی (که معرف پراکنش آب در خاک است)، ارتفاع بالای نزدیک ترین نقطه زهکشی شده و سرعت باد که از مدل های فرآیندی در زمین های پیچیده حاصل می شوند، دما و رطوبت هوا و ارتباط آنها با رویش قطری درختان راش در سطح قطعات نمونه ثابت بود. در این مطالعه جهت برآورد رویش قطری از مدل رویش قطری حاصل از اندازه گیری رویش قطری طی یک دوره نه ساله (1382-1391) در قطعات نمونه ثابت استفاده گردید. همچنین از متوسط قطر برابر سینه در سال 1391 و سطح مقطع برابر سینه به عنوان متغیرهای زیستی مرتبط با رویش قطری استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که به ترتیب، قطر برابر سینه، ترکیب عوامل توپوگرافی و شاخص خیسی خاک و سطح مقطع برابر سینه تغییرات رویش قطری راش را در سطح قطعه نمونه تعریف می کنند. در نهایت، نتایج نشان داد با استفاده از مدل های رویشی می توان با دقت مناسبی، رویش قطری و عوامل تاثیر گذار بر آن را تعیین کرد.

این تحقیق با هدف شکست خواب و بهبود جوانه زنی بذرهای نارس و رسیده یکی از گونه های نمدار (rubra subsp. caucasica form angulata Tilia) انجام شد. بذرها از ارتفاعات میان بند (500 متر از سطح دریا) جنگل های چمستان (حوزه شهرستان نور)، جمع آوری شد. بذرهای با پریکارپ رسیده و نارس، در تیمارهای 1) لایهگذاری سرد (فاقد پیش تیمار) و 2) آغشته به هیدروکسید سدیم (30%)+لایهگذاری سرد؛ همچنین، بذرهای بدون پریکارپ رسیده و نارس، در تیمارهای 1) آغشته به جیبرلیک اسید (500 میلی گرم در لیتر)+لایهگذاری سرد، 2) آغشته به کینتین اسید (یک میلی گرم در لیتر)+لایه گذاری سرد، در سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد آزمایش قرار گرفتند. بیشترین میزان جوانه زنی متعلق به بذر رسیده بدون پریکارپ-آغشته به پیش تیمارهای جیبرلیک اسید یا کینتین اسید و بذر نارس با پریکارپ-فاقد پیش تیمار بود. بیشترین سرعت جوانه زنی به بذر نارس با پریکارپ-فاقد پیش تیمار و بیشترین مدت جوانه زنی به بذر رسیده بدون پریکارپ-آغشته به جیبرلیک اسید اختصاص داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که برای جوانه زنی بهینه بذر این گونه، با مبدﺃ میان بند، بهتر است بذر نارس با پریکارپ تنها در معرض لایه گذاری سرد (بدون اعمال پیش تیمار) قرار گیرد.