مقاله ی حاضر می کوشد دو تصور کاملا متفاوت از فضا را در جامعه شناسی زیمل برجسته کند. در این مسیر ابتدا نشان می دهیم که زیمل چگونه از دو انگاره ی متفاوت فضا در آثارش استفاده می کند. با مرور جستار «جامعه شناسی فضا» ی زیمل، و مقایسه ی آن با فضای کانتی - نیوتنی نشان می دهیم، چگونه انگاره ی فضای زیمل در این جستار مبتنی بر فضای مطلق است. سپس با مرور دیگر آثار زیمل و مفاهیمی چون جامعه زیستی، اندرکنش اجتماعی، و دلالت عدد برای زندگی اجتماعی خواهیم دید، که انگاره ی نسبت باور فضا در بنِ هستی شناسی اجتماعی زیمل قرار دارد. با سنجش این دو انگاره ی در ظاهر متعارض، در پی یافتن پاسخی برای حل این تعارض برمی آییم. در پایان خواهیم دید که وجه دوسودایی فضا نزد زیمل برآمده از کاربست دو تمهید تبیینی متفاوت است.