بیمه سلامت ایران
سال:1397 | دوره:1 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

بیمه از نقطه نظر اجتماعی، یک ابزار اقتصادی برای کاهش و حذف ریسک از طریق فرآیند تلفیق تعدادی از ریسک های یکسان جهت پیش بینی زیان های احتمالی یک گروه در کل می باشد. بیمه اجتماعی بر این باور استوار است که در جامعه افرادی وجود دارند که با ریسک هایی عمده مواجه می شوند که خود به تنهایی از عهده آن برنمی آیند. هدف برنامه بیمه اجتماعی توزیع درآمد به نفع افرادی است که نمی توانند با این ریسک ها مقابله کنند. اصول حاکم بر بیمه های اجتماعی به گونه ای است که عدم رعایت هر کدام از دور می سازد. نظام های «عدالت اجتماعی» اصول سه گانه آن مشتمل بر همبستگی اجتماعی، یارانه متقاطع، اجبار قانونی، ساختار این نوع بیمه را متزلزل کرده و جامعه را از اهداف بیمه سلامت در تاریخ عمر خود سه دوره گذار را طی کرده اند که مبتنی بر محل وقوع ریسک مالی است. بیمه رابطه ای سه جانبه بین بیمار، ارائه کننده خدمت و نهاد بیمه گر است. در نظام های تاریخی: رابطه مستقیم بین بیمار و ارائه کننده خدمات برقرار و محل وقوع ریسک مالی خود بیمار است. در نظام های سنتی: فرد در زمان سلامت مبلغی را به نهاد بیمه ای پرداخت کرده و خود را در برابر ریسک مالی ناشی از آن بیمه می کند و بنابراین محل وقوع ریسک مالی نهاد بیمه ای است. در نظام های مدرن: محل وقوع ریسک مالی تواماً بر عهده نهاد بیمه ای و فراهم کننده خدمات است و از بروز پدیده های عدم تقارن اطلاعات، مخاطره اخلاقی و تقاضای القائی، جلوگیری به عمل می آید. در انتهای مقاله با استناد به اسناد و قوانین بالادستی اقدامات اولویت دار برای اصلاح نظام بیمه ای ارائه شده است.

انقلاب صنعتی چهارم که هم اکنون در حال رخ دادن است نیازمند تصمیم ها و واکنش های سیاستی است. اراده سیاسی، به مثابه یکی از متغیرهای مهم مورد مطالعه در سیاست گذاری عمومی، موضوع این مقاله است. اراده مدیریتی مستلزم آن است که سیاست گذاران اولاً با دانش متناسب با ابعاد گوناگون این انقلاب آشنا باشند و نسبت به آن دغدغه مند باشند، ثانیاً توان تدوین گفتمان سیاستی متناسب با این انقلاب را در بدنه مدیریتی کشور داشته باشند، و ثالثاً توان گسترش این گفتمان در سطح جامعه را ایجاد کنند. این مقاله از طریق تحلیل اسناد بالادستی و گفتمان مقامات رسمی در حوزه سلامت نشان می دهد که شرایط سه گانه فوق محقق نشده است.

مقدمه: یکی از مهم ترین اقدامات برای رسیدن پوشش همگانی سلامت، افزایش درصد پوشش بیمه همگانی سلامت برای تمام جمعیت است. بر این اساس مقاله حاضر باهدف بررسی تأثیر بیمه بودن افراد بر بهره مندی از خدمات سرپایی توسط پزشک براساس داده های پیمایش بهره مندی از خدمات سلامت انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر آنالیز ثانویه داده های مطالعه بهره مندی از خدمات سلامت سال 1394 است که در دو گروه بیمه شده و بیمه نشده با هدف بررسی تفاوت بهره مندی از خدمات سرپایی انجام شد. متغیرهای مورد بررسی در این مطالعه وضعیت بیمه به عنوان متغیر مستقل و بار مراجعه سرپایی به عنوان متغیر وابسته است. این شاخص ها به تفکیک محل سکونت و پنجک درآمدی آنالیز شد. یافته ها: بار مراجعه برای دریافت خدمات سرپایی از پزشک، در تمام گروههای بیمهنشده کم تر است. بار مراجعه در افراد دارای بیمه، تقریباً دو برابر افراد بدون بیمه است که این رقم در افراد بیمه شده 25/4 و در افراد فاقد بیمه 2/61 است. لذا نداشتن بیمه پایه سلامت بار مراجعه سرپایی را تقریباً دو برابر کاهش داده است. افراد دارای بیمه که ساکن شهرها بودند 2/11 بار مراجعه سرپایی برای دریافت خدمت از پزشک عمومی داشتند و این رقم در گروه بدون بیمه 0/35 است. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه بار مراجعه ارتباط مستقیم با وضعیت بیمه پایه افراد دارد و ضرورت دارد اقداماتی برای بهره مندی عادلانه گروه های مختلف جامعه از خدمات سرپایی ارائه شده توسط پزشک انجام شود.

مقدمه: از آنجا که سازمان ها جهت پذیرش در بازار سرمایه بایستی چشم انداز روشنی از تداوم سودآوری در فعالیت خود داشته باشند؛ پژوهشگران درصدد برآمدند تا کارایی بیمارستان های دولتی را اندازه گیری نمایند، تا بتوانند با تفکیک بیمارستان های کارا و ناکارا، بیمارستان های حائز شرایط را برای پذیرش در بازار انتخاب نمایند. روش بررسی: پژوهش حاضر کاربردی، توصیفی تحلیلی و گذشته نگر می باشد. برای سنجش کارایی از تکنیک تحلیل پوششی داده ها، مدل CCR وBCC ورودی محور استفاده گردید. داده ها شامل، ورودی و خروجی عملیات بیمارستان های دولتی می باشد، بطوریکه ورودی ها شامل تعداد تخت فعال، تعداد پرسنل پزشک، تعداد پرسنل غیرپزشک و خروجی ها شامل تعداد پذیرش بستری، تعداد پذیرش سرپایی، ضریب اشغال تخت می باشد. جامعه آماری شامل 592 بیمارستان دولتی می باشد که با توجه به داده های در دسترس، 558 بیمارستان انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده برای پژوهش نرم افزار DEA Solver Pro و SPSS می باشد. یافته ها: در مدلCCR، 123 بیمارستان کارا بوده (22 درصد) و در مدل BCC، 183 بیمارستان کارا بوده است (33 درصد). میانگین کارایی بیمارستان ها در مدل CCRبرابر با 0/66 و در مدل BCC برابر 0/75 می باشد. نتیجه گیری: ﺑ ﺎ ﺗ ﻮ ﺟ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺪ ل تحلیل پوششی داده ها (ورودی ﻣ ﺤ ﻮ ر) ﺑ ﺮ ای ﻛ ﺎ را ﻧ ﻤ ﻮ دن واﺣ ﺪ ﻫ ﺎ ی ﻧ ﺎ ﻛ ﺎ را می توان با ﺗ ﻐ ﻴ ﻴ ﺮ ورودی ها ﺑ ﻪ ﻣ ﺮ ز ﻛ ﺎ راﻳ ﻲ رسید، اما بنظر می رسد برای ایجاد تغییرات پایدار، بایستی در سیاست ها و استراتژی های کلان بخش سلامت تغییراتی ایجاد شود که می توان به خودگردانی بیمارستان ها، ادغام بیمارستان های کارا و ناکارا و یا تشکیل هولدینگی از آنها و برنامه ریزی جهت ورود بیمارستان ها به بازار سرمایه اشاره نمود.

مقدمه: اجرای طرح تحول نظام سلامت تاکنون تأثیرات متعددی داشته است. بررسی و تحلیل این تأثیرات می تواند سیاست گذاران و برنامه ریزان را در جهت اصلاح و بهبود مستمر اهداف نهایی نظام سلامت یاری رساند. با توجه به اینکه یکی از تأثیرپذیرترین عملکردهای نظام سلامت از طرح تحول، بعد تأمین مالی هست، مطالعه حاضر به بررسی تأثیر اجرای این طرح بر بیمه های تکمیلی سلامت، به عنوان بخشی از تأمین کنندگان مالی در نظام سلامت کشور، پرداخته است. روش بررسی: مقاله حاضر، مطالعه ای توصیفی هست که با بهره گیری از داده های ثانویه انجام شده است. جهت گردآوری داده ها از سامانه های اطلاعاتی سازمان های بیمه سلامت و سالنامه آماری بیمه مرکزی کشور استفاده شد. تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزار، Excel وSpss صورت گرفت. جهت تحلیل و گزارش این داده ها از آمار توصیفی و آزمون های تحلیل استفاده شد. یافته ها: بررسی تأثیر طرح تحول بر سهم تأمین کنندگان مالی نظام سلامت نشان داده است، در تأمین مالی بخش خصوصی، بیشترین سهم مربوط به سهم خانوار است و در طی دوره 1381 تا 1393 متوسط سهم خانوار از کل سهم بخش خصوصی 86/5 درصد بوده است. در طی دوره 1381-1393 سهم دولت داخلی به سهم بخش عمومی به طور متوسط 54 درصد بوده است. یافته های مرتبط با بیمه های تکمیلی سلامت نشان می دهند که خالص خسارت روند صعودی کاهنده و میزان حق بیمه روند صعودی فزاینده داشته است. نتیجه گیری: سهم خانوار در تأمین مالی هزینه های سلامت از اجرای طرح تحول، بعد سال 1393 و اجرای طرح تحول نظام سلامت کاهش یافته است، میانگین پرداخت از جیب مجموعاً در بخش دولتی و خصوصی بیش از 10 درصد کاهش نیافته است. هدف ارتقای کیفیت و ایجاد رقابت در بخش دولتی با بخش خصوصی و افزایش انگیزه مردم به مراجعه به بخش دولتی با تغییر فراوانی که در سهم تأمین مالی کنندگان رخ داده است تا حدود زیادی برآورده شده است. همچنین به نظر می رسد که در بلندمدت، با تداوم اجرای طرح تحول نظام سلامت و عدم اصلاح شیوه برخورداری بیمه شدگان تکمیلی از یارانه سلامت، درصد بالایی از منابع مالی بیمه های تکمیلی سلامت در بخش خصوصی مصرف شود، درحالی که بهتر است با اتخاذ تدابیری ظرفیت استفاده از این منبع در بخش دولتی فراهم گردد.

مقدمه: سازمان های بیمه گر سلامت در ایران بخش مهمی از نظام سلامت این کشور به شمار می روند اما به بسیاری از هزینه های غیرضروری تحمیل شده توسط ارائه دهندگان و دریافت کنندگان خدمات حساس نیستند. از این رو نظام سلامت به دلیل ناکارآمدی نظام بیمه ای با چالش مواجه است. لذا ارزیابی عملکرد سازمان های بیمه گر و اجرای اقدامات مناسب امری ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی عملکرد سازمان بیمه سلامت و ارائه راهکارهایی برای رفع چالش ها می باشد. روش بررسی: این مطالعه با استفاده از رویکرد تلفیقی متوالی در سال 1396 انجام شده است. بخش کمی مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بوده و بخش کیفی به روش تحلیل محتوایی کیفی انجام شده است. برای جمع آوری و تحلیل داده های کمی از ابزار محقق ساخته و آمار توصیفی استفاده شد. برای بخش کیفی نیز از روش بحث گروهی متمرکز برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. یافته ها: بررسی داده های کمی نشان دهنده افزایش جمعیت تحت پوشش به ویژه در صندوق خویش فرمایان و ایرانیان و افزایش تعداد ارائه دهندگان طرف قرارداد به جز پزشکان و دندانپزشکان می باشد. تحلیل شاخص های مربوط به بهره مندی خدمات سلامت نشان دهنده تفاوت توزیع مراکز در استان های مختلف کشور است که استان سیستان و بلوچستان در همه مراکز پایین ترین رتبه توزیع را به خود اختصاص داده است. تحلیل شاخص های مالی نیز نشان می دهد هزینه های درمانی و بالاسری سازمان به ویژه از سال 1393 به بعد رشد قابل توجهی داشته است. تحلیل داده های کیفی منجر به شناسایی سه طبقه اصلی شامل عوامل مؤثر بر کسری بودجه، راهکارهای پیشنهادی برای سازمان بیمه سلامت و راهکارهای پیشنهادی برای کل نظام سلامت می باشد. براساس این یافته ها افزایش تعرفه و افزایش پوشش بیمه ای و جمعیتی مهمترین عوامل مؤثر بر افزایش هزینه ها می باشند که خرید راهبردی خدمات سلامت و بازنگری بسته بیمه های پایه خدمات می تواند نقش به سزایی در رفع این چالش ها داشته باشد. نتیجه گیری: در سال های اخیر، جمعیت تحت پوشش سازمان بیمه سلامت و تعداد ارائه دهندگان طرف قرارداد افزایش زیادی داشته است و بهره مندی از خدمات سلامت وضعیت روبه رشدی دارد. از طرف دیگر، هزینه های این سازمان به دلایل مختلف افزایش قابل توجهی را تجربه می کند. لذا طراحی و اجرای اقدامات مناسب برای کاهش هزینه های این سازمان امری ضروری می باشد.

مقدمه: سرطان پوست یکی از شایع ترین نوع سرطان ها در ایالات متحده آمریکاست و در بیشتر موارد قابل پیشگیری می باشد. سرطان پوست به طور قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد تأثیر می گذارد و می تواند مبتلایان را دچار اختلال و یا حتی مرگ کند. بررسی فرآیند پیری بیماران سرطانی، مدل بندی آن با سن فیزیولوژیکی و مقایسه با افراد نرمال جامعه اهمیت خاصی دارد که در این مطالعه با استفاده از توزیع فازنوع به آنها پرداخته خواهد شد. روش بررسی: در این مدل فرض می شود که طول هر سن فیزیولوژیکی از توزیع نمایی در یک محیط زنجیر مارکوف پیروی می کند. در زنجیر مارکوف پیوسته زمان، یک وضعیت، وضعیت جذب (مرگ) و n_x وضعیت گذار می باشد که x سن بیمار در زمان تشخیص سرطان است. هر یک از وضعیت های گذار بیانگر یک سن فیزیولوژیکی است و سالخوردگی به صورت یک فرآیند متوالی از تغییر وضعیت ها از یک سن فیزیولوژیک به سن فیزیولوژیک بعدی است تا فرآیند به انتهای خود برسد. همچنین یک وضعیت جاذب وجود دارد که انتقال از هر وضعیت به وضعیت جاذب می تواند صورت بگیرد که این وضعیت جاذب همان مرگ است. در این مطالعه با استفاده از داده های مربوط به بیماران سرطان پوست در ایالات متحده آمریکا، پارامترهای نامعلوم که به فرآیند سالخوردگی مرتبط هستند، برآورد شد. یافته ها: مطالعه بر روی بیماران دارای سرطان ملانوما مربوط به ایالات متحده آمریکا در طی سال های 1973 الی 2014 انجام شده است که افراد با گروه سنی 60 تا 65 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد ثبت شده در ابتلا به سرطان ملانوما 1882 نفر بوده است که 1251 نفر را مرد (5/66) و 631 نفر را زن (5/33 درصد) تشکیل می دهند. جدول مربوط به برآورد پارامترها برای تخمین احتمال بقا و نمودارهای مربوطه برای کل افراد در گروه سنی مذکور و همچنین به تفکیک جنسیت ارائه شده است. نتیجه گیری: نتایج برازش داده شده در مدل بندی داده ها با استفاده از توزیع فازنوع بسیار رضایت بخش هستند. پارامترهای سن فیزیولوژیک در حالت کلی برآورد شدند که می تواند در برآورد توزیع فازنوع برای محاسبه تابع احتمال، تابع توزیع و گشتاورها و. . . مفید باشد و همچنین تأثیر جنسیت در میزان بقای بیماران تعیین شد که نشان می دهد بقای مردان سرطانی کمتر از زنان است. از طرفی امید به زندگی افراد سرطانی با کل جمعیت آمریکا مورد مقایسه قرار گرفت که مقدار کمتری را اختیار می کند.

مقدمه: عملکرد کارکنان نقش مهمی در بهره وری سازمان ها دارد. عملکرد کارکنان تحت تأثیر حوزه گسترده ای از عوامل فردی و سازمانی قرار دارد. یکی از عوامل مؤثر بر عملکرد خدمات رفاهی هر سازمان است که با افزایش انگیزه کارکنان نقش مهمی در بهبود عملکرد آنان دارد. خدمات رفاهی ارائه شده به کارکنان حیطه گسترده ای دارد که اثرات متفاوتی بر انگیزش کارکنان دارند. شناخت ابعاد خدمات رفاهی که در افزایش عملکرد مؤثر است، نقش مهمی در ارتقاء عملکرد کارکنان خواهد داشت. روش بررسی: در مطالعه حاضر که به صورت مقطعی انجام گرفت، کلیه کارکنان شبکه بهداشتی و درمانی شهرری شامل دو گروه درمانی (پزشک، دندانپزشک، پرستار، کارشناس تغذیه و مامایی) و اداری (کاردان و کارشناسان بهداشتی، آزمایشگاه، پذیرش و خدمات) به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد کل کارکنان 100 نفر بودند که به طور کامل در مطالعه شرکت داده شدند. پرسشنامه در برگیرنده سه جزء اصلی بود. جزء اول شامل سوالات دموگرافیک بود. جزء دوم شامل سوالات سنجش عملکرد و جزء سوم شامل سوالات وضعیت خدمات رفاهی بود. پاسخ سوالات در طیف 5 گزینه ای لیکرت از گزینه بسیار زیاد تا بسیار کم دسته بندی شده بود. جزء سوم شش خدمت رفاهی اصلی شامل بیمه خدمات درمانی، کمک هزینه، تسهیلات فرهنگی، تسهیلات ورزشی، تسهیلات گردشگری و ایاب و ذهاب مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه ها پس از استانداردسازی، مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 52 درصد از کارکنان مورد مطالعه مرد و48 درصد آنان زن بودند. بیشتر پاسخگویان (41 درصد) در گروه سنی40-50 سال قرار داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد کارکنان در گروه های مختلف جنسی، سنی، تحصیلی، تأهل، درآمد، وضعیت استخدامی، سابقه کار و پست سازمانی تفاوت معنی داری وجود ندارد. بررسی ارتباط عملکرد کارکنان با مؤلفه خدمات رفاهی شامل بیمه خدمات درمانی، کمک هزینه، تسهیلات فرهنگی ورزشی، تسهیلات گردشگری و ایاب و ذهاب نشان دهنده وجود ارتباط معنی دار بین این متغیرها بود (01/0P. value<). در این خصوص ارتباط عملکرد کارکنان با بیمه خدمات درمانی در آنالیز رگرسیون چند متغیره تأیید نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عملکرد کارکنان تحت تأثیر متغیرهای جمعیتی و سطح درآمد افراد قرار ندارد. با این حال ارایه برخی از تسهیلات رفاهی می تواند در ارتقای عملکرد کارکنان موثر باشد. در این زمینه بیمه خدمات درمانی با سایر تسیهلات رفاهی اندکی تفاوت داشت. به نظر می رسد بیمه خدمات درمانی در این مطالعه در سطحی پایه ای تر بر عملکرد کارکنان مؤثر است. و پیش از آنکه یک عامل انگیزشی باشد یک عامل مهم در پذیرش و ابقای شغل است.