پژوهش حاضر بررسی می کند چگونه مسوولیت اجتماعی سازمان از طریق تبدیل شدن به نام آوری کارفرما می تواند به سرمایه اجتماعی تبدیل شود. برای دستیابی به این هدف، شرکت کنندگان پژوهش، دانشجویان شاغل به تحصیل مقطع دکتری دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین طی سال های 1391 تا 1395بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده، 161 نفر از آن ها انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی - همبستگی است. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. برای بررسی روایی، روایی محتوا، همگرا و واگرا اجرا شد. شاخص پایایی، توسط دو شاخص آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تایید شد. در پژوهش یادشده برای آزمون فرضیه های پژوهش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) به کار گرفته شد یافته های پژوهش، اثر مستقیم مسوولیت اجتماعی سازمان بر سرمایه اجتماعی را رد کرد، اما آثار مستقیم نام آوری کارفرما، رضایت مخاطبان درونی و تصویر مخاطبان بیرونی بر سرمایه اجتماعی تایید شد. همچنین، اثر غیرمستقیم مسوولیت اجتماعی سازمان از طریق نام آوری کارفرما، رضایت مخاطبان درونی و تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، اثر غیرمستقیم نام آوری کارفرما به واسطه رضایت مخاطبان درونی و تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، اثر غیرمستقیم نام آوری کارفرما از طریق رضایت مخاطبان درونی، اثر غیرمستقیم رضایت مخاطبان درونی به واسطه تصویر ذهنی مخاطبان بیرونی، بر سرمایه اجتماعی تایید شد.