مقدمه و هدف: سیاست اجرایی برنامه تنظیم خانواده در کشور ما، کاهش جمعیت است. بر همین اساس، مشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در اجرای تنظیم خانواده، علاوه بر تشویق مردم به رعایت و به کارگیری روش های پیشگیری از بارداری و تدارک وسایل لازم و در دسترس قرار دادن آنها، همواره بر این بوده که با آموزش و مشاوره، روش های با شکست کمتر را جایگزین روش های با شکست بیشتر کند؛ ولی علی رغم تلاش های فراوان هنوز آمار به کارگیری روش های با شکست بالا در مراکز بهداشتی درمانی زیاد است. لذا هدف این پژوهش، تعیین عوامل مرتبط با به کارگیری روش های پیشگیری از بارداری است.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع مقطعی و توصیفی تحلیلی است که بر روی 310 نفر از زنان شوهر دار واجد شرایط انجام گرفت. اطلاعات از طریق مصاحبه در فرم اطلاعاتی جمع آوری شد و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و تست های آماری مجذور کای و رگرسیون لجستیک آنالیز آماری تحلیل شد.یافته ها: میانگین سن مراجعین 29.8±7.6 سال بود. بیشترین فراوانی تحصیلات مربوط به پایه دیپلم بود (زنان 54 درصد و همسران آنها 33.1 درصد) 29.7 درصد از مراجعین از روش غیر موثر استفاده می کردند و بیش ترین علت عدم استفاده از روش های موثر، عدم تمایل بود (29.6 درصد). بین رضایت همسران (P<0.001)، تعداد فرزندان (P<0.02) و سن زنان (P<0.009) و نوع روش جلوگیری از بارداری رابطه معنادار پیدا شد؛ ولی بین این متغیر با آموزش زنان، سطح تحصیلات زن و مرد، تعداد حاملگی، جنس فرزندان و شغل رابطه معناداری مشاهده نگردید (P<0.05).نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد نقش مردان در ادامه استفاده از روش های پیشگیری از بارداری، بسیار مهم است. همچنین زنان با افزایش سن و کسب تجربه در مورد وضعیت فیزیولوژیک بدن خود بیش تر به روش غیر موثر روی می آورند. بنابراین آموزش و مشاوره با مردان و همچنین توجیه زنان در مورد نامرتب بودن تخمک گذاری در سال های آخر دوران باروری می تواند ما را سریع تر به هدفمان که استفاده بیش تر از وسایل با شکست کم تر است برساند.