دانشور پزشکی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:82 |تعداد مقالات:12

مقدمه و هدف: یکی از اختلالات اصلی در بیماری پارکینسون، برادی کینزیا است. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر یک هفته تمرین حرکتی رساندن دست به دهان در پاسخ به محرک بینایی روی برادی کینزیا و یادگیری حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه آزمایش بالینی مدت زمان واکنش حرکتی در نه بیمار مبتلا به پارکینسون آیدیوپاتیک در مقایسه با یک گروه از افراد سالم مورد بررسی قرارگرفت. افراد به مدت یک هفته هر روز در پاسخ به محرک بینایی تمرین رساندن دست به دهان را به تعداد 120 مرتبه انجام می دادند. عملکرد افراد با استفاده از دستگاه آنالیز حرکتی کینماتریکس در شروع تحقیق و روزهای دوم و هفتم تمرین و سپس در روز چهاردهم، پس از یک هفته از اتمام تمرینات مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: علی رغم کاهش مدت زمان واکنش حرکتی بعد از یک هفته تمرین در بیماران، این کاهش تنها بین جلسات اول و دوم ارزیابی (دو روز تمرین) معنادار بود (p<0.01) و بین جلسات دوم و سوم تنها به سطح معناداری نزدیک شد (p=0.06). ارزیابی جلسه چهارم یعنی پس از یک هفته از اتمام تمرینات، حاکی از عدم وجود اختلاف معناداری بین جلسات دوم وسوم ارزیابی بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، تمرین در کوتاه مدت سبب بهبودی برادی کینزیا در بیماران مبتلا به پارکینسون می شود، اما در بلندمدت از میزان بهبودی کاسته می شود. تمرین مهارت های حرکتی می تواند به عنوان روشی موثر و با تاثیراتی بادوام در بیماران مبتلا به شدت خفیف تا متوسط بیماری پارکینسون در نظر گرفته شود، البته همچنان نیاز به تحقیقاتی با طول دوره تمرین و ماندگاری نتایج بیشتر وجود دارد.

مقدمه و هدف: دانه رازیانه در طب سنتی به طور وسیعی استفاده شده و در غذا مصرف فراوانی دارد. در کتب طب سنتی از تخم رازیانه به عنوان چاشنی در غذا، بادشکن، ضدمیکرب و ضدانگل نام برده شده است. با توجه به ویژگی هایی رازیانه، اثرات ضدکاندیدایی عصاره های آبی، الکلی، استونی و اسانس دانه رازیانه روی مخمر کاندیداآلبیکنس و همچنین با توجه به نقش ماکروفاژها در ایمنی ذاتی، اثرات عصاره های آبی، اتانلی و استونی دانه رازیانه بر روی ماکروفاژهای صفاقی موش BALB/c مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: برای بررسی اثرات ضدکاندیدایی اسانس و عصاره های دانه رازیانه از روش دیسک گذاری و آزمایش رقیق سازی در براث استفاده شد. برای سنجش اثرات ایمونومدولاتوری عصاره های دانه رازیانه از آزمایش های MTT ،NO  و برای بررسی کشندگی مخمر کاندیدا آلبیکنس توسط ماکروفاژ صفاقی موش از آزمایش هایNBT  و کشندگی(Killing)  استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت ضدکاندیدایی اسانس دانه رازیانه قوی بوده و اثرات ضدکاندیدایی آن (MIC و MFC) به ترتیب 300 و 308 میکروگرم در میلی لیتر است. از طرفی تولید نیتریک اکساید در ماکروفاژهای صفاقی که با عصاره استونی رازیانه در غلظت 10mg/ml تیمار شده بودند، افزایش معناداری نشان داد (P<0.02). همچنین تولید (Reactive Oxygen Species) ROS در محیط دارای عصاره استونی رازیانه افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل نشان داد (P<0.001). بررسی کشندگی نیز نشان داد که ماکروفاژهای تیمار شده با غلظت های  10mg/ml و20mg/ml  افزایش فعالیت ضدکاندیدایی بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که اسانس رازیانه دارای اثرات ضدکاندیدایی قوی است. از طرفی با توجه به اثرات ایمونومدولاتوری عصاره استونی رازیانه بر تحریک ماکروفاژهای صفاقی موش و تولید نیتریک اکساید و ROS و کشندگی کاندیدا آلبیکنس، لازم است تا مطالعات  بیشتری بر روی مدل های حیوانی و انسانی جهت روشن شدن ترکیبات موثر آن بر بیماری کاندیدیازیس صورت پذیرد.

مقدمه: یائسگی به صورت قطع دائمی قاعدگی به مدت یکسال تعریف می شود. تیبولون یک ترکیب اختصاصی بافت است که دارای فعالیت های استروژنیک و پروژستاژنیک و آندروژنیک ضعیف است که این خواص اثر مناسبی روی علایم یائسگی دارند. این پژوهش یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی و تحلیلی به منظور بررسی مقایسه ای اثر تیبولون و HRT بر روی نشانگرهای پیشگویی کننده بیماری های قلبی و عروقی در زنان یائسه است.مواد و روش ها: از میان زنانی که در دوران یائسگی با میانگین سنی 45-60 سال قرار داشتند، 140 نفر که مشخصات واحد نمونه را دارا بودند، انتخاب شدند.گروه اول: روزانه 5/2 میلی گرم قرص تیبولون و یک عدد قرص کلسیم دی روزانه (500mg+200Iu) دریافت کردند.گروه دوم: روزانه یک عدد قرص استروژن کونژوگه به مقدار 625/0 میلی گرم به اضافه 5/2 میلی گرم مدروکسی پروژسترون استات و یک عدد قرص کلسیم دی روزانه (500mg+200Iu) دریافت کردند.گروه سوم: روزانه یک عدد قرص کلسیم دی روزانه  (500mg+200Iu) دریافت کردند.سطح سرمی CRP و لیپیدهای پلاسما در ابتدا و شش ماه بعد اندازه گیری و با هم مقایسه شدنتایج: در گروه درمانی اول، مقدار HDL و   LDLکلسترول و توتال کلسترول ،تری گلیسیرید بعد از درمان در مقایسه با قبل از درمان کاهش یافت که این اختلاف معنادار است (P<0.05)، نتایج ما حاکی از آن است که هر دو روش تیبولون و HRT سطح CRP سرم را بالا می برند، اما این افزایش در گروهHRT  بیشتر است (P<0.05). در گروه دوم، سطح سرمی HDL کلسترول بعد از درمان افزایش و LDL کلسترول و کلسترول توتال کاهش و تری گلیسرید و CRP افزایش نشان دادند که این اختلاف معنادار است (P<0.05). در گروه سوم، در سطوح LDL و توتال کلسترول و تری گلیسرید کاهش مشاهده شد که این اختلاف معنادار است (P<0.05).نتیجه گیری: علی رغم برخی اثرات سوء تیبولون بر بعضی از مقادیر چربی های خون،تیبولون می تواند جایگزین مناسبی برای HRT جهت تقلیل یا حذف برخی از عوارض حاصل از یائسگی مانند بیماری های قلبی و عروقی شود.

مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، ارزیابی تاثیرات داروی دپرنیل در حفظ یا نگهداری سلول های عصبی حرکتی و تاثیر دارو در واکنش گلیوز است.مواد و روش ها: در این تحقیق از موش صحرایی نژاد اسپراگ رالی به وزن 300-250 گرم از انستیتو رازی حصارک کرج استفاده شد. در این بررسی به تاثیر داروی دپرنیل 2.5 mg/kg در حفظ سلول های عصبی با بررسی مورفومتری و میزان تشکیل بافت عصبی پشتیبان پس از ضایعه مکانیکی نخاع به روش ایمنوهیستوشیمیایی پرداخته شد.یافته ها: نتایج این تحقیق در دو بخش مجزا مورد بررسی قرار می گیرد:1. نتایج مطالعات مورفومتری سلول های عصبی 2. بررسی شمارش سلول های آستروسیت و الیگو دندروسیت و محاسبه درصد این پاسخ گویی. شمارش سلول های عصبی حرکتی نخاع حاکی از کاهش سلول های عصبی حرکتی درشاخ قدامی نخاع به همراه ایجاد حفره است. این کاهش در گروه دریافت کننده داروی دپرنیل کم تر از گروهی که سرم فیزیولوژی دریافت کرده و تاثیر داروی دپرنیل در زیر، گروهی که چهار هفته از دارو استفاده کرده بیش تر بوده و این تفاوت معنادار است (P<0.05). همچنین تاثیر داروی دپرنیل سبب کاهش ایجاد واکنش گلیوز شده و در زیرگروهی که این دارو را به مدت چهار هفته دریافت کرده اند این تاثیر بیش تر است (P<0.05).نتیجه گیری: برای اولین بار تاثیر داروی دپرنیل در کاهش تکمیل بافت اسکار گلیوز مشخص شد. دارو بیش ترین تاثیر را روی سلول آستروسیت دارد، به طوری که سبب کاهش این سلول می  شود. این تاثیر در گروه هایی که چهار هفته دارو را دریافت کرده اند، بیش تر است. برای مشخص شدن نقش بیش تر دارو و مکانیسم عمل آن، پیشنهاد می شود دارو در درازمدت و دوزهای مختلف بررسی شود.

مقدمه و هدف: بررسی حاضر با هدف تعیین میزان کاربرد الگوی پرسید - پروسید در بهبود کیفیت زندگی بیماران مصروع مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) تهران انجام شده است.روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، 64 بیمار مبتلا به صرع بزرگ که در سنین هجده تا پنجاه سال قرار داشتند به روش توزیع تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. برنامه آموزشی با بهره گیری از الگوی پرسید - پروسید برای آموزش بیماران در گروه آزمون تدوین شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته شامل سوالات اجتماعی و بهداشتی مرتبط با بیماری صرع و نیز پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی صرع (Quality Of Life In Epilepsy-31-Problems(QOLIE-31-P)) بود. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش نامه ها طی مصاحبه ساختاریافته با نمونه های منتخب در دو نوبت قبل از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن جمع آوری شود.یافته ها: نتایج بررسی نشان می دهد، پس از اجرای الگوی پرسید- پروسید، میانگین نمره کیفیت زندگی کل در گروه آزمون (61/65) نسبت به گروه شاهد (75/53) افزایش معناداری داشته است (P=0.01) و در هر دو بعد پزشکی - اجتماعی و روحی- روانی و تمامی حیطه های آن به جز دو حیطه فعالیت ذهنی و نگرانی درباره تشنج نیز افزایش معناداری مشاهده می شود. علاوه بر این پس از مداخله افزایش معناداری در میانگین نمره کل کیفیت زندگی و نیز نمرات تمامی ابعاد و حیطه های کیفیت زندگی به استثنای حیطه فعالیت ذهنی در بیماران گروه آزمون دیده شد (P<0.05)، در حالی که، در نمرات کیفیت زندگی گروه شاهد در هیچ موردی افزایش معنی دار مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج، موثر بودن به کارگیری الگوی پرسید - پروسید در افزایش کیفیت زندگی بیماران مصروع را نشان می دهد و برگزاری دوره های آموزشی تئوری محور در این زمینه، برای این جمعیت ثمربخش است.

زمینه و هدف: بررسی امنیت، پایداری، پیامد بینایی و توپوگرافیک قوز قرنیه با استفاده از قطعات حلقوی داخل قرنیه ای فرارا (FICRS)(ferrara intacorneal ring segments).روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی، 64 چشم از 57 بیمار مبتلا به قوز قرنیه و دارای قرنیه شفاف که کارگذاری FICRS  داشتند، پس از اخذ رضایت معتبر بررسی شدند. میزان حدت بینایی قبل از اصلاح UCVA (Uncorrected visual acuity) و پس از آن BSCVA (nest-spectacle corrected visual acuity)، عیوب انکساری، اطلاعات قرنیه ای در نتیجه اورب اسکن II و عوارض بررسی شدند.یافته ها: میانگین (Standard deviation) SD سن بیماران 32/8±39/24 سال بود. بعد از متوسط زمان پیگیری هجده ماه با انحراف معیار 45/6، میانگین و انحراف معیار UCVA از 53/0±14/1 به 44/0±48/0 لوگمار (P£0.001) و BSCVA از 40/0±44/0 به 19/0±23/0 لوگمار رسید (P£0.001). بهبودی در نتایج اندازه گیری شده عبارت بودند از: 4.90±3.33(SD) دیوپتر برای معادل کروی (P£0.001)، 4.16±3.24 (SD) دیوپتر برای عیب انکساری کروی (P£0.001) و 1.49±2.31 (SD) دیوپتر برای عیب انکساری کروی سیلندر (P£0.001). توپوگرافی قرنیه یکنواختی بیشتر و آستیگماتیسم کمتر قرنیه را نشان داد. بهبودی در بیشترین و کمترین قدرت دیوپتریک مرکزی قرنیه، به ترتیب (P£0.03)1.75±5.94 (SD) و 4.75±3.33 (SD) دیوپتر بود (P£0.001). همچنین کاهش معناداری در انحنای قدامی قرنیه و انحنای مناسب ترین سطح کروی (best-fit sphere) BFS خلفی دیده شد. بیرون زدگی قطعه در یک چشم (6/1 درصد)، قرارگیری سطحی در یک چشم (6/1 درصد) و عفونت قرنیه در پنج چشم (8/7 درصد) رخ داد.نتیجه گیری: بعد از میانگین زمان پیگیری (هجده ماه)، کارگذاری FICRS، هم UCVA و هم BSCVA را بهبود بخشید، شیب و آستیگماتیسم قرنیه را کاهش و نظم توپوگرافیک قرنیه را افزایش داد. کارگذاری FICRS روشی است که تا مدت ها به نتایج پایدار منجر شده و نیاز به پیوند قرنیه را در بسیاری از موارد به تاخیر انداخته یا از آن جلوگیری می کند.

مقدمه و هدف: هر سال ده ها هزار نفر عمل جراحی زیبایی انجام می دهند تا نمای اندام ها و صورت خود را زیباتر کنند. از آنجا که جراحی های زیبایی برای تغییر ظاهر افراد و افزایش سطح رضایت مندی و اعتماد به نفس انجام می شود، جراحی زیبایی را می توان پیامد یک الگوی روان شناختی معین دانست. هدف از مطالعه حاضر مقایسه الگوهای شخصیتی و سلامت عمومی افراد متقاضی جراحی زیبایی بینی با گروه شاهد است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه پژوهشی- توصیفی است که در بیمارستان زارع ساری در سال 1386 صورت گرفت. پنجاه فرد متقاضی جراحی زیبایی بینی با پنجاه فرد گروه کنترل که اقوام درجه اول متقاضیان با همسان سازی سن، جنس و سطح تحصیلات است و خواستار جراحی زیبایی بینی نبودند، مقایسه شدند. الگوهای شخصیتی این افراد با آزمون NEO-FFI، سلامت عمومی آنان با پرسشنامه GHQ-28 سنجیده شد. تحلیل یافته ها با مدل آماری کای دو و آزمون t-test انجام گرفت.یافته ها: محدوده سنی افراد شرکت کننده 7/24 سال بود. تعداد زن و مرد برابر و بیشتر آن ها مجرد بودند. در افراد متقاضی الگوهای شخصیتی باز بودن و برون گرایی بیشتر و الگوهای شخصیتی عصبیت و توافق، کمتر از افراد گروه شاهد بود. صفت وجدانی بودن در افراد متقاضی نسبت به گروه شاهد در حد تعادل نبود. این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (P=0.011). درصد بیشتری از افراد گروه متقاضی وضعیت سلامت عمومی در حد مشکوک داشتند.نتیجه گیری: جراحی زیبایی بین تمام اقشار جامعه شایع بوده و یکی از دلایل آن، نامتعادل بودن صفات شخصیتی و عدم سلامت عمومی است. مطالعه حاضر نشان داد، صفت وسواسی و اعتماد به نفس پایین در متقاضیان جراحی زیبایی بینی بیشتر است. همچنین سایر الگوهای شخصیتی نیز در این افراد متعادل نیست. بنابراین به مشاوره های روان پزشکی قبل از جراحی های زیبایی توصیه می شود.

مقدمه و هدف: منوراژی یا از دست دادن بیش از هشتاد سی سی خون در هر سیکل قاعدگی، یکی از شایع ترین (4/74 درصد) علل کم خونی فقر آهن در زنان است. منوراژی کیفیت زندگی زنان را کاهش داده و تهدیدی برای زندگی فردی و اجتماعی زنان است. به دلیل شیوع و اهمیت منوراژی، تحقیق حاضر در جهت تعیین اثر درمانی ویتامین E بر منوراژی انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه روی 62 نفر از افراد منوراژیک 45-20 ساله با BMI=19.8-29 و سیکل های قاعدگی منظم انجام شد و با وجود بیماری های سیستمیک، پاپ اسمیر یا سونوگرافی غیرطبیعی، استفاده از روش های ضدبارداری خوراکی، IUD و بستن لوله، شیردهی یا هموگلوبین کم تر از ده بیماران از مطالعه خارج شدند. به داوطلبان چهارصد واحد ویتامین E یا پلاسبو از دو روز قبل از قاعدگی تا سه روز اول قاعدگی داده شد و پنجاه میلی گرم فروس سولفات از روز اول قاعدگی تا یک هفته تجویز شد. درمان به مدت چهار سیکل قاعدگی انجام گرفت. میزان خونریزی و طول مدت قاعدگی در ماه دوم و چهارم درمان به وسیله جدول  Pictorial Blood Loss Assessment Chart (PBLAC)  اندازه گیری شد. هموگلوبین داوطلبان نیز یک بار قبل و سپس در پایان درمان اندازه گیری شد. در پایان ماه چهارم میزان رضایت و پذیرش درمان نیز بررسی شد.نتایج: میزان خونریزی قاعدگی و همچنین طول مدت قاعدگی پس از دو و چهار ماه درمان با ویتامین E و پس از چهار ماه درمان با پلاسبو کاهش یافت. اختلاف معنادار آماری در امتیاز  PBLACبین دو گروه پس از دو ماه (P=0.342) و چهار ماه درمان (P=0.568) و در طول مدت قاعدگی در ماه دوم (P=0.738) و ماه چهارم درمان (P=0.842) مشاهده نشد، اما «میزان رضایت از درمان» با (P=0.004) و «تمایل به مصرف ویتامین E در آینده» با (020/0( P=، گروه ویتامین E از درمان رضایت بیشتری داشتند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد با استفاده از ابزار PBLAC، ویتامین E در کاهش میزان و مدت خونریزی قاعدگی نسبت به پلاسبو تاثیری نداشته است، اما ویتامین E می تواند با تاثیر بر نشانه های همراه قاعدگی سبب کاهش درد دیسمنوره و تسکین میگرن قاعدگی شده و در نتیجه سبب کاهش استرس روحی در زنان مصرف کننده ویتامین  شود. همچنین ویتامین E فاقد اثرات جانبی است، تاثیر موارد فوق ممکن است دلیل رضایت و پذیرش بالای ویتامین E  باشد.

مقدمه و هدف: دعا به عنوان یکی از رویکرد های مکمل در ارتقای سلامت در سطح جهان مطرح است. مطالعه حاضر با توجه به جایگاه ویژه دعا در طب سنتی و اسلامی، به هدف تعیین دیدگاه و عملکرد پزشکان در خصوص «دعا» طراحی و اجرا شده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و در سال 1387 انجام شده است. در این مطالعه 131 نفر از پزشکان شهر تهران با نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. داده ها با پرسش نامه خودایفایی جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS  انجام شد.یافته ها: پزشکان مورد مطالعه شامل 7/52 درصد مرد و 3/47 درصد زن با میانگین سنی 9±4/38 سال بودند. از پزشکان مورد مطالعه، 5/94 درصد عنوان کردند، در مواردی به عنوان پزشک برای بهبودی بیماران خود دعا کرده اند. 3/31 درصد از پزشکان اظهار کردند که بیمارانشان «اغلب» از آنان می خواهند برای بهبودی آن ها دعا کنند و 8/58 درصد نیز بیان کردند که این درخواست «گاهی» مطرح شده است. از کل پزشکان تحت مطالعه فقط 1.7 درصد معتقد بودند که دعا نمی تواند در روند درمان بیماری موثر باشد و فقط 5/2 درصد پزشکان در خصوص چگونگی کاربرد دعا در درمان بیماران، دوره آموزشی دیده بودند.نتیجه گیری: بیشتر پزشکان مورد مطالعه برای بیماران خود دعا می کردند و در بسیاری از موارد نیز بیماران از آن ها درخواست دعا کرده بودند. بنابراین به نظر می رسد، چگونگی کاربرد علمی و عملی دعا در حوزه سلامت نیازمند توجه ویژه ای است تا بتوان طبق برنامه ای جامع، زمینه احیای این شاخه از طب اسلامی را فراهم کرد.