طب جنوب
سال:1397 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

زمینه: SIRT1 و FGF21 به عنوان تنظیم گرهای متابولیسم گلوکز شناخته شده و عوارض ناشی از بیماری دیابت را تعدیل می کنند. عصاره جلبک سارگاسوم اولیگوسیستوم دارای خواص درمانی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی جلبک سارگاسوم اولیگوسیستوم بر میزان سرمی فاکتورهای SIRT1 و FGF21 در رت دیابتی می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، 48 سر رت نر از نژاد ویستار به صورت تصادفی در شش گروه هشت تایی شامل کنترل بکر، کنترل دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره (غلظت 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی تیمار با عصاره (غلظت 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی تیمار با عصاره (غلظت 450 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی تیمار با متفورمین (غلظت 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) قرار گرفتند. پس از 30 روز درمان میزان سرمی فاکتورهای SIRT1 و FGF21 رت ها اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: عصاره سارگاسوم در غلظت 450 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن رت، به طور قابل توجهی سبب کاهش میزان سرمی SIRT1 گردید. تغییراتی در میزان سرمی FGF21 و انسولین در تمامی غلظت های عصاره مشاهده نگردید. علاوه بر این گلوکز سرم و مقاومت انسولینی در غلظت 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیان می کند که عصاره جلبک تغییرات قابل توجهی در سطح SIRT1 و FGF21 به منظور تنظیم متابولیسم گلوکز ندارد.

زمینه: تریکومونیازیس یکی از شایع ترین بیماری های ادراری-تناسلی در جهان می باشد. خط اول درمان این بیماری داروی مترونیدازول است که با توجه به وجود گزارشات مختلف از بروز مقاومت داروئی و عوارض جانبی نسبت به این دارو، تحقیقات برای یافتن داروی جدید ضروری به نظر می رسد. کورکومین ماده ای زرد رنگ است که از زردچوبه به دست می آید و دارای مشتقات مختلفی بوده که اثرات ضد سرطانی و آنتی اکسیدانی آن گزارش شده است. در پژوهش حاضر اثر کورکومین و مشتقات آن بر تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: از کورکومین خالص، کورکومین با خلوص 70 و 90 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومین DAC، وانادیل کورکومین 2(CUR)VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2(DAC)VO، ایندیوم کورکومین 3(CUR) Inو گالیوم کورکومین 3(CUR) Gaتهیه شد. تعداد 106 تریکوموناس واژینالیس در هر چاهک میکروپلیت 96 خانه ای در مجاورت غلظت های مختلف 50، 100، 200، 400، 600 و 800 میکروگرم بر میلی لیتر در گلیسیرین کورکومین و مشتقات آن اضافه کرده و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه شد. برای سنجش میزان کشندگی غلظت های مختلف کورکومین از تست (MTT) استفاده گردید و تمامی تست ها 3 بار تکرار شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 16 استفاده شد. یافته ها: میزان IC50 ضد تریکومونایی کورکومین با خلوص 70 و 90 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومین DAC، وانادیل کورکومین 2(CUR)VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2(CUR)VO، ایندیوم کورکومین 3(CUR) Inو گالیوم کورکومین 3(CUR)Ga به ترتیب، 450، 400، 441، 2/453، 3/427، 6/417، 441 و 1/449 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. اثرکشندگی این ترکیبات بر روی سلول های (vero) نیز به ترتیب 1/33، 19، 21، 3/20، 17، 21، 3/25، 16 درصد حاصل گردید. نتیجه گیری: کورکومین با خلوص 90 درصد دارای بیشترین اثر ضد تریکومونایی بوده و گالیوم کورکومین دارای کمترین اثر سایتوتوکسیک بر روی سلول های vero می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد استفاده از کورکومین با فرمولاسیون لوسیونی و به صورت موضعی می تواند در درمان بیماران مبتلا به تریکومونیازیس موثر واقع شود.

زمینه: انتروبیوس ورمیکولاریس (اکسیور) یکی از نماتودهای انگلی انسان بوده و در سکوم و نواحی انتهایی دستگاه گوارش ساکن می باشد. تخمین زده می شود که حدود یک میلیارد نفر در دنیا به این انگل آلوده باشند و آلودگی در کودکان شایع تر از سایر سنین می باشد. بررسی حاضر به منظور تعیین شیوع اکسیور و تاثیر برخی عوامل و فاکتورهای مرتبط در میان دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر بوشهر انجام گرفت. مواد و روش ها: پس از هماهنگی با سازمان آموزش و پرورش منطقه، تعداد 12 دبستان از 6 منطقه مختلف شهر به صورت دو مرحله ای انتخاب و 203 دانش آموز دختر و پسر در مقاطع مختلف تحصیلی، با استفاده از تست گراهام مورد بررسی واقع شدند. بدین صورت که پس از ارائه آموزش های لازم به والدین دانش آموزان در مورد نحوه صحیح نمونه گیری و تحویل وسایل مورد نیاز، نمونه ها جمع آوری و تحت بررسی میکروسکوپیک قرار گرفت. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSSویرایش 18 و آزمون آماری مناسب، آنالیز گردید. یافته ها: حدود 3/13 درصد افراد مورد مطالعه (9/7 درصد پسر و 4/5 درصد دختر)، به اکسیوریازیس مبتلا بودند. بالاترین شیوع در کودکان مقطع 5 تحصیلی به دست آمد. بین علایمی همچون آبریزش دهان، مکیدن انگشت، جویدن ناخن و جنسیت افراد، رابطه معنی داری به دست نیامد ولی در مورد داشتن دندان قروچه موقع خواب، این ارتباط کاملاً معنی دار بود. با افزایش تعداد اعضای خانواده، میزان آلودگی به اکسیور نیز افزایش داشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه شیوع اکسیور در میان کودکان دبستانی منطقه مورد بررسی نسبتا ًقابل ملاحظه بود و با علم به اینکه این انگل باعث اختلال در خواب، عدم رشد کافی جسمانی، کاهش یادگیری و افت تحصیلی در کودکان می شود، لذا پیشنهاد می شود در خصوص ارتقای سطح بهداشت منطقه و برگزاری دوره های آموزشی به والدین کودکان در مورد نحوه انتقال و اقدامات پیشگیری، اقداماتی اساسی صورت گیرد.

زمینه: یکی از چالش های پیش روی نظام مراقبت سلامت، شکاف انتقال دانش است. امروزه در اجرای پژوهش ها، انتخاب درست و همه جانبه مخاطبین، تعیین اولویت های پژوهشی و انتشار پیام کلیدی پژوهش با زبانی ساده و قابل فهم، جایگاه ویژه ای دارد. ترجمان دانش، به عنوان راهبردی موثر در تقویت پذیرش و به کارگیری نتایج پژوهش در صحنه عمل، مثمرثمر خواهد بود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین عملکرد پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی بوشهر از مرحله انتقال سوال پژوهش تا ترویج استفاده از شواهد در فرآیند ترجمان دانش انجام گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع پیمایشی با رویکرد توصیفی است. آزمودنی های این پژوهش را پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی بوشهر تشکیل دادند که به شیوه تمام شماری انتخاب و در نهایت با به کارگیری معیار ورود برخورداری از حداقل پنج طرح پژوهشی تصویب شده در بازه زمانی 1390 تا 1394 در جایگاه مجری و یا همکار طرح، 83 پژوهشگر انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه خودارزیابی فعالیت های ترجمان دانش پژوهشگران دانشگاهی انجام گرفت که روانسنجی آن در بخش دیگری از همین پژوهش مورد تایید قرار گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد عملکرد پژوهشگران در گویه های اطلاع از اولویت های پژوهشی دانشگاه با میانگین و انحراف معیار 08/1± 4 و آشنایی با کاربران نتایج پژوهش با میانگین و انحراف معیار90/0± 61/3 (در حیطه انتقال سوال پژوهش)، انجام پژوهش های به روز و متناسب با نیاز ذی نفعان با میانگین و انحراف معیار 84/0± 25/4، انجام فعالیت های لازم برای تولید پیام قابل انتقال با میانگین و انحراف معیار 83/0± 09/4 و رعایت فاصله زمانی مناسب بین مشخص شدن موضوع تا شروع پژوهش با میانگین و انحراف معیار83/0± 08/4 (در حیطه تولید دانش)، انتشار نتایج پژوهش در مجلات داخلی و خارجی با میانگین و انحراف معیار 65/0± 58/4 و ارائه نتایج پژوهش در کنفرانس ها، سمینارها و همایش های داخلی و خارجی با میانگین و انحراف معیار 95/0 ± 22/4 (در حیطه انتقال دانش) و اجرای پژوهش ها با هدف تصمیم گیری مبتنی بر شواهد با میانگین و انحراف معیار 02/1± 97/3 (در حیطه ترویج استفاده از شواهد) بهتر از سایر فعالیت ها است. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که هر چند عملکرد پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در کل فرآیند ترجمان دانش در سطح مطلوب قرار دارد اما شکاف بین دانش و عمل پژوهشگران در حیطه های انتقال سوال پژوهش و انتقال دانش نیاز به دخالت موثر دارد. لذا پیشنهاد شد ساختاری تحت عنوان کمیته ترجمان دانش در معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه ایجاد شود.

زمینه: راسته ی زوآنتاریا (Cnidaria: Anthozoa) یکی از راسته های کمتر بررسی شده در خلیج فارس است. این گروه از سنیداریا ها غالباً در آب های گرم مناطق متفاوت جهان یافت می شوند و شناسایی مورفولوژیک آنها به دلیل تنوع رنگی گسترده، در سطح گونه بسیار پیچیده است. بدین منظور در این مطالعه برای نخستین بار تنوع زوانتید های آب های کم ژرفا خلیج فارس– سواحل بوشهر به روش فیلوژنتیک ملکولی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: بیست و چهار کلونی زوانتید با شکل و رنگ های متفاوت از نواحی جزر و مدی و کم عمق سواحل بوشهر جمع آوری شدند. پس از استخراج DNA به روش CTAB-فنل-کلروفروم، قطعه ژنی مارکر های میتوکندریایی COI و 16S rDNA و مارکر هسته ای ITS-rDNA با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) تکثیر و توالی یابی شد. یافته ها: براساس توالی های بدست آمده، وجود چهار گونه Zoanthus sociatus، Zoanthus pulchellus، Zoanthus sansibaricus و mutuki Palythoa aff در ساحل بوشهر اثبات شد. گونه Palythoa aff. mutuki مشاهده شده در این مطالعه دارای توالی یکسان با گونه پیشتر گزارش شده در خلیج فارس می باشد. با این وجود در این مطالعه دو گونه جدید توصیف نشده از جنس Zoanthus (Z. sociatus و Z. pulchellus) شناسایی شدند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از کارایی کاربرد مارکرهای ملکولی در مقایسه با ویژگی های موروفولوژیک جهت شناسایی راسته زوآنتاریا به ویژه در سطح گونه می باشد. بی شک مطالعات هر چه بیشتر به منظور تعیین الگوی پراکنش زوانتیدها دانش ما را در رابطه با تنوع زیستی خلیج فارس افزایش خواهد داد.

صنایع گاز و پتروشیمی مستقر در عسلویه علیرغم رونق اقتصادی برای کشور، اثرات بهداشتی و زیست محیطی برای مردم منطقه ایجاد نموده است. هدف این مطالعه، جمع بندی و مرور مطالعاتی است که تاکنون در خصوص اثرات صنایع مذکور در منطقه صورت گرفته است. مطالعات نشان داد که صنایع گاز و پتروشیمی در منطقه عسلویه انواع مختلفی از آلاینده ها شامل ذرات معلق (PM10، PM 2. 5)، فلزات سنگین و آلاینده های خطرناک در هوا مانند هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای، بنزن، هگزان، تولوئن، گزیلن و پروپیلن، نیکل، سرب و کادمیوم را به محیط انتشار می دهند که اثرات سوء جبران ناپذیری بر سلامت انسان و اکوسیستم دارند. حضور آلاینده های خطرناکی نظیر فلزات سنگین و هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای در رسوبات ساحلی منطقه پارس جنوبی در مطالعات متعددی ردیابی شده است. همچنین مطالعات انجام شده بر روی آبزیان دریایی نظیر صدف ها حاکی از غلظت های بسیار بالا و سمی فلزات سنگین کادمیوم، سرب، آرسینیک، استرنسیوم، قلع، نقره، آنتیموان، و مولیبیدن بوده است. بررسی های متعدد دیگری ثابت کرده اند سطح بسیار بالای غلظت فلزات سنگین در درختان منطقه عسلویه در مقایسه با مناطق غیرآلوده وجود دارد. جالب تر اینکه مطالعات گزارش کرده اند به علت تغییرات پروفایل پروتئینی و ساختار زیست شناختی گرده درختان ناشی از آلودگی های صنعت گاز و پتروشیمی در منطقه عسلویه، حساسیت زایی گرده درختان در مقایسه با مناطق غیرآلوده به شدت افزایش یافته است. به علاوه مطالعات انجام شده بر روی ساکنین منطقه عسلویه نشان داد سطح ادراری فلزات سنگین آرسینیک، وانادیوم، منگنز و نیکل افزایش قابل ملاحظه ای دارد. همچنین شیوع بیماری های آسم، آلرژی بینی و اگزما نیز در منطقه عسلویه نسبت به سایر شهرهای ایران شیوع بالاتری دارد. بطور کلی، این مطالعه تاکید می کند که پایش های سازمان های متولی سلامت مردم و محیط زیست جهت حفظ و ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش بار بیماری ها و همچنین تهیه راهکاری مدون برای پیشگیری از آلودگی تشدید گردد.