محیط شناسی
سال:1389 | دوره:36 | شماره:55 |تعداد مقالات:15

در این تحقیق استعدادهای طبیعت گردی دهستان لواسان کوچک با استفاده از روش های ارزیابی چند معیاره در شش زیرحوزه آبخیز دهستان شناسایی و ارزیابی شده است. ابتدا 15 معیار شامل 8 موضوع جاذبه های طبیعی و فرهنگی، 1 معیار دسترسی، 2 معیار تسهیلات، 2 معیار جوامع محلی و 2 معیار خطر و سوانح طبیعی تعریف شد. پس از تعیین وزن نسبی هر یک از معیارها با استفاده از روش رتبه بندی، امتیاز نهایی هریک از زیرحوزه ها با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی به دست آمد. بر اساس امتیازات حاصل از تجزیه و تحلیل چند معیاره زیرحوزه ها در 5 سطح از نظر توانایی های سرزمین برای گردشگری الویت بندی شدند. به منظور تعیین موثرترین معیارها در تعیین توانایی گردشگری زیرحوزه های دهستان از تجزیه و تحلیل های آماری چند متغیره، نظیر تجزیه به مولفه های اصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که سه معیار جاذبه ها، تسهیلات و جوامع محلی مهم ترین معیارها در تشکیل مولفه اول با واریانس %64.7 هستند و در عین حال دو معیار دسترسی و خطر و سوانح طبیعی، مهم ترین معیارها در تشکیل مولفه دوم با واریانس %26.9 هستند. به منظور دسته بندی زیرحوزه های دهستان لواسان کوچک از تجزیه و تحلیل خوشه ای بهره گرفته شد. نتایج تجزیه و تحلیل خوشه ای نشان داد که نمی توان هر شش زیرحوزه را با برنامه مدیریتی واحدی اداره کرده و مورد بهره برداری قرار داد بلکه حداقل سه برنامه متناسب با شباهت بین زیرحوزه ها مورد نیاز است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که تجزیه و تحلیل چند معیاره موجب بالا بردن دقت ارزیابی ها برای مکان یابی شده و معیارها را از ارزشیابی کاملا کیفی خارج می کند.

در این تحقیق از دو روش مک هارگ منطبق بر مدل اکولوژیکی مخدوم و روش شبکه ها به منظور ارزیابی توان اکولوژیک در راستای بررسی کاربری طبیعت گردی محدوده ای از رودخانه دز (در بازه سد تنظیمی دزفول تا بندقیر) در استان خوزستان استفاده شد. با توجه به کارایی موثر در امر تجزیه و تحلیل و مدیریت داده ها از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان ابزاری مناسب برای ارزیابی توان اکولوژیک استفاده شد. در قالب این فرایند، در روش مخدوم برای تعیین واحدهای زیست محیطی، ابتدا منابع اکولوژیکی محدوده مورد مطالعه شناسایی شد، سپس با تلفیق و روی هم گذاری لایه های اطلاعاتی و تجزیه و تحلیل آنها در سامانه مذکور، ارزیابی توان بر مبنای طبیعت گردی صورت پذیرفت و مناطق مستعد به صورت متمرکز و گسترده مشخص شد. نتایج نشان داد منطقه برای تفرج به صورت متمرکز توان بالایی نداشته و در واقع از مجموع کل مساحت منطقه که حدود 78459 هکتار است و شامل 1211 واحد، یا یگان زیست محیطی است، فقط 15.44 درصد دارای توان طبقه 2 مناسب و حدود 84.57 درصد فاقد توان مناسب برای جهانگرد متمرکز است. در این محدوده سنگ بستر و خاک از عوامل محدودکننده تفرج متمرکزند، همچنین حدود 26.28 درصد از منطقه دارای توان طبقه 1 گسترده و مابقی آن، یعنی 73.72 درصد نامناسب برای جهانگرد گسترده است. در روش شبکه ابتدا منطقه مطالعاتی به 21 شبکه تقسیم و سپس منابع اکولوژیکی مرتبط شناسایی و بر اساس مشخصه های متعددی نمره دهی شدند. به این صورت که منطقه از لحاظ کاربری طبیعت گردی فاقد توان عالی و فقط دارای توان متوسط و ضعیف است. در این محدوده عدم اختلاف ارتفاع، عامل محدود کننده است.

گردشگری شهری دارای نیروی بالا در جذب گردشگران و به تبع آن جذب منافع مالی و فرصت های شغلی است. بسیاری از شهرهای ایران از جمله تهران، به دلیل بهرمندی از شرایط اقلیمی متنوع، نیروی بالایی را در جذب گردشگری شهری داراند که متاسفانه هنوز جایگاه مناسب خود را در این مقوله نیافته اند. دلایل مختلفی برای این نقصان وجود دارد که در این میان یکی از مهم ترین و موثرترین دلایل، عدم شناخت از ویژگی های گردشگران علاقه مند به طبیعت و الگوی فراغت آنهاست. این مقاله با بررسی تعداد بالایی از گردشگران، به تعیین ویژگی های آنها و همچنین الگوی فراغت آنها پرداخته تا مبنای مناسبی را برای تصمیم گیری و برنامه ریزی گردشگری شهری فراهم آورد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی گردشگران در سه حوزه پارک های شهری، پارک های جنگلی و رود دره های شهر تهران است که از میان آنها، به نسبت حجم گردشگران در هر یک از حوزه ها، تعداد 3000 گردشگر به صورت کاملا تصادفی انتخاب و در مراحل تحقیق از آرای ایشان در قالب پرسشنامه استفاده در نهایت از میان 3000 پرسشنامه تعداد 2679 فرم، ارزش بررسی داشته که از آنها استفاده شده است. نتایج در سه بخش ویژگی های فردی و حرفه ای، وضعیت زمانی و مکانی گردشگری و الگوی فراغت در گردشگری مورد تجزیه تحلیل قرارگرفته است. از نظر گروه بندهای سنی، جنسی، فاصله مکان زندگی تا مکان مورد استفاده، دوره زمانی و مدت بهره جویی تفاوت آشکاری میان متقاضیان استفاده از رود دره ها با پارک های شهری و جنگلی وجود دارد که لزوم برنامه ریزی متفاوتی را نسبت به سایر فضاهای گردشگری طلب می کند. بنابراین مقاله با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی در راستای برنامه ریزی و مدیریت بهینه گردشگری شهری ارایه می شود.

در این تحقیق با انجام نمونه برداری از رسوبات سطحی بستر دریا نسبت به تعیین غلظت هیدروکربن های محلول و نامحلول آلیفاتیک (AHC) و آروماتیک (PAH) در سطح منطقه ای وسیعی از مرزهای آبی جنوب دریای خزر در مجاورت استانهای گلستان و مازندارن اقدام گردیده و مقادیر بدست آمده با غلظت های پیشین مقایسه گردیده است. بررسی غلظت کل این ترکیبات در رسوبات ساحلی منطقه مورد مطالعه گویای پراکندگی آنها به ترتیب در بازه 39.1-4.3 mg/g و 15000-3000 mg/g با تمرکز بیشتر در قسمت های مرکزی استان مازندارن است. بررسی مقایسه ای غلظت های یاد شده گویای آن است که علیرغم غلظت پایین این ترکیبات، هیدروکربن های فوق در سواحل ایرانی دریای خزر به طور محسوس دارای غلظتی بالاتر از سواحل ترکمنستان و قزاقستان می باشند. در این مطالعه همچنین به منظور تعیین منشا هیدروکربن های آلیفاتیک (AHC) مشاهده شده نسبت به توسعه مجموعه ای از شاخص های کمی اقدام شده است. بررسی این شاخص ها گویای منشا بیولوژیکی و غیرنفتی هیدروکربن های مشاهده ای عمدتا ناشی از واکس های تولیدی با گیاهان عالی خشکی، در محدوده جنوب شرقی دریای خزر است. این درحالی است که در مطالعات مشابه، هیدروکربن های مشاهداتی در سواحل جنوب غربی خزر در منتهی الیه سواحل غربی استان گیلان بیشتر از منشا نفت های فسیلی گزارش شده اند. منشا بیولوژیک هیدروکربن های مشاهده ای در این سواحل به این ترتیب، عدم تاثیرپذیری سواحل استانهای مازندران و گلستان از آلاینده های نفتی ورودی به سواحل غربی این دریا در مجاورت کشور آذربایجان را نشان می دهد.

روشهای دفن در خاکچال و سوزانش (با وجود مخاطرات محیط زیستی مانند نشر گازهای سمی شامل دیوکسین، آلودگی منابع آبهای سطحی و زیرزمینی و نشر گازهای گلخانه ای) به عنوان دو روش رایج برای دفع پسماندها در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق، توانایی تبدیل زیستی پسماندهای آلی به مواد باارزش در بسترهای مختلف و در طی فرایند پوسش کرمی به عنوان روشی موثر و مقرون به صرفه مورد بررسی قرار گرفته است. به همین منظور پسماندهای آلی به دست آمده از میدان میوه و تره بار جلال آل احمد شهر تهران در فصل تابستان 1388 به عنوان خوراک (ماده اولیه) برای گونه کرم «آیزینا فئوتیدا» و سه بستر مختلف شامل مخلوط خاک باغچه و کود گاوی، برگ های پوسیده جمع آوری شده از محوطه و خرده کاغذهای ایجاد شده با دستگاه کاغذ خردکن دانشکده مهندسی شیمی و نفت (دانشگاه صنعتی شریف) بررسی شد. آنالیز کرم پوسال حاصل نشان داد که میزان کربن آلی پس از گذشت 75 روز از فعالیت کرم ها، در حدود 50 درصد کاهش (تبدیل به دی اکسیدکربن) و میزان نیتروژن نیز به دلیل تثبیت نیتروژن هوا، از 100 تا 500 درصد (بسته به نوع بستر) افزایش یافته بود. پتاسیم و فسفر نیز به دلیل انتقال به حالت قابل دسترس، چندین برابر خوراک اولیه افزایش پیدا کرده بودند. بیشترین کاهش نسبت کربن به نیتروژن در بستر کاغذی و بیشترین افزایش فسفر و پتاسیم به ترتیب در بسترهای شماره دو و سه مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان می دهند که روش پوسش کرمی می تواند به عنوان روش کارا و همسو با محیط زیست برای مدیریت ضایعات میادین میوه و تره بار استفاده شود.

در کلانشهر تهران با جمعیت 7٬705٬036 نفر در سال 1387 روزانه 7000 تن پسماند شهری تولید شده است. بر اساس تقسیمات شهرداری، این شهر به 22 منطقه شهری تقسیم بندی شده است. در این مقاله منابع تولید، کمیت، کیفیت، ذخیره در محل و روش دفع پسماندهای صنعتی و ویژه، در تمام واحدهای صنعتی منطقه 9 شهرداری تهران به تفضیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. روش کار بر اساس مشاهده و تکمیل پرسشنامه های موضوعی در کلیه واحدهای کوچک و بزرگ صنعتی است. برای این منظور پس از تهیه فهرستی از نام و نشانی کارگاهها، پرسشنامه ای تنظیم و با مراجعه حضوری به واحدهای صنعتی پرسشنامه ها تکمیل شدند. در مرحله بعد طبقه بندی پسماندهای خطرناک بر اساس کنوانسیون بازل صورت گرفت. اطلاعات به دست آمده نشان می دهد 307 واحد صنعتی کوچک و بزرگ مستقر در منطقه در مجموع 4850.568 تن زواید در سال تولید می کنند این در حالی است که صنایع گروه ماشین آلات و تجهیزات با  2282.346تن در سال بیشترین مقدار پسماند را تولید می کند. اکثر صنایع مورد بررسی رویکرد منفعلانه ای نسبت به مدیریت علمی پسماندها دارند. در این راستا فقط یک واحد صنعتی به عنوان واحد سبز معرفی شده و یک واحد صنعتی نیز گواهینامه ایزو 14000 دریافت کرده است. در حال حاضر هیچ گونه مدیریت مستقلی در زمینه دفع پسماندهای صنعتی و شبه خانگی در منطقه اعمال نمی شود. به نظر می رسد با اعمال سیستم جامع مدیریت پسماند در نواحی صنعتی شهرداری منطقه 9، ضمن کاهش تولید پسماند روند روبه رشد توسعه صنعتی نیز حفظ خواهد شد. در پایان پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت پسماندهای صنعتی و خطرناک در منطقه ارایه شده است.

دفع پسماندهای شهری حاوی آلاینده های مختلف که هر روز بر میزان و تنوع آنها افزوده می شود، ضمن نیاز به مدیریتی واحد و اصولی، می بایست به روشی انجام شود که حداقل خسارت را بر منابع اصلی محیط زیست (آب، خاک و هوا) وارد کند. در این مقاله پس از بررسی جریان پسماندهای شهری و روش دفع کنونی آن در یکی از جزایر نفتی جنوب کشور (جزیره سیری)، سه سناریوی زباله سوزی به همراه استحصال انرژی و دفن خاکستر؛ دفن بهداشتی و جمع آوری گاز مرکز دفن به منظور استحصال انرژی از آن؛ و دفن بهداشتی بدون جمع آوری گاز مرکز دفن، از نظر تولید و انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی با استفاده از روش ارزیابی چرخه عمر مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل حاکی از برتری سناریوی زباله سوزی نسبت به دفن بهداشتی (بدون جمع آوری گاز مرکز دفن) است. با وجود این درصورت استحصال گاز مرکز دفن، می توان شاهد کاهش چشمگیری در میزان انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی از این سناریو بود. با توجه به محدودیت های فیزیکی و شرایط آب و هوایی منطقه مورد مطالعه و لزوم رعایت قوانین بین المللی و منطقه ای زیست محیطی، روش زباله سوزی برای دفع پسماندهای تولیدی در این جزیره پیشنهاد می شود. در این صورت می توان با اعمال سیاست های کاهش از مبدا تولید درخصوص دور ریزهای پلاستیکی، شاهد کاهش 4.25 درصدی در انتشار گازهای گلخانه ای از این سناریو به ازای هر یک درصد زواید پلاستیکی کاهش داده شده از مبدا بود.

رشد روز افزون شهرها در کنار زندگی صنعتی، علاوه بر آسایش و راحتی برای انسان ها، باعث بروز مشکلات و معضلات جدیدی شده است. یکی از این مشکلات، معضل آلودگی هواست. اکثر افراد تصور می کنند آلودگی هوا صرفا در محیط های باز شهری گسترش یافته است، در حالی که در برخی موارد آلودگی هوای محیط های بسته، چندین برابر بیشتر از آلودگی محیط های باز اطراف است. با گسترش دسترسی به رایانه های شخصی در طی دو دهه اخیر، مدل سازی به عنوان راهکاری مفید و کارآمد در پیش بینی کیفیت هوای محیط های بسته مطرح شده است. یکی از مدل های مورد استفاده در این ارتباط، مدل IMPACT است که برای بررسی و ارزیابی سطح آلاینده ها در ساختمان های با ارزش میراث فرهنگی و موزه ها تنظیم شده است. در این مقاله در پی معرفی اختصاری این مدل، کاربرد آن در مدل سازی دو مورد از موزه های شهر تهران (موزه تنوع زیستی پردیسان و موزه فرش ایران)، مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج به دست آمده از مدل سازی با مقادیر واقعی اندازه گیری شده مقایسه و تطابق خوبی با دقت بین %77 الی  %94نسبت به مقادیر واقعی مشاهده می شود. در گام بعدی با در نظر گرفتن راهکارهای اصلاحی، تلاش شده است تا میزان کاهش آلودگی ناشی از استفاده راهکارهای مختلف ارزیابی، و به عنوان راه حلی برای بهبود کیفیت هوای محیط های بسته مورد مطالعه و به تفکیک اثرگذاری بر هر یک از آلاینده ها مورد بررسی قرار گیرد. نتیجه این بررسی مبین دستیابی به بهترین وضعیت ممکن، در صورت استفاده همزمان از فرایند پالایش آلاینده و کاهش نرخ تعویض و تبادل هوا در محیط است.

در این پژوهش دو نوع پلی آنیلین با استفاده از دو نوع اکسنده شامل پتاسیم یدات و آمونیوم پروکسی دی سولفات در حلال اسیدی آبی به روش شیمیایی سنتز شده اند و به صورت پودر برای جداسازی و احیای کروم (+6) در محیط آبی استفاده شده اند. آزمایش ها به صورت رآکتور ناپیوسته انجام شده اند و مشخصه هایی چون زمان تماس پلیمر با محیط آبی حاوی کروم،pH  محلول کروم و همدماهای فروندلیچ و لانگمویر در جذب بررسی شده اند. سازوکار حذف کروم برای هر دو نوع پلی آنیلین ترکیبی از جذب سطحی و احیا کروم بیان شد. پلی آنیلین سنتز شده با استفاده از پتاسیم یدات عملکرد بهتری در جذب کروم کل و پلی آنیلین سنتز شده با استفاده از آمونیوم پروکسی دی سولفات در جذب و احیای کروم (+6) دارد. برای هر دو نوع پلی آنیلین تهیه شده زمان بهینه حذف کروم کل در حد 30 دقیقه و زمان بهینه حذف کروم (+6) در حد 5 دقیقه محاسبه شد. پلی آنیلین سنتز شده با استفاده از پتاسیم یدات بیشترین درصد حذف کروم کل را در pH برابر 3 و پلی آنیلین سنتز شده با استفاده از آمونیوم پروکسی دی سولفات بیشترین درصد حذف کروم کل را در pH برابر 11 از خود نشان داده اند. هر دو پلی آنیلین بیشترین در صد حذف (کروم +6) را در pH های اسیدی و بویژه در pH برابر 1 داشته اند. هر دو نوع پلی آنیلین سنتز شده مطابقت قابل قبولی با همدماهای لانگمویر و فروندلیچ در جذب کروم داشته اند. علت تفاوت عملکرد دو نوع پلیمر، تاثیر نوع ماده اکسنده بر شکل و مرفولوژی پلیمر و چیدمان وتعداد گروههای نیتروژن در پلی آنیلین بیان شد.

برآورد مقدار سیلاب حداکثر حوزه آبریز، بخش مهمی از مطالعات هیدرولوژی در ساماندهی رودخانه است. در این ارتباط لازم است دبی پیک سیل و شکل هیدروگراف آن برای دوره های بازگشت مورد نظر مشخص باشد. انجام این کار مستلزم وجود آمار طولانی مدت و دستگاه لیمینگراف در محل مورد نظر است. در مطالعه حاضر با مقایسه آمار موجود در ایستگاههای آب سنجی و با استفاده از روشهای مشاهده ای، کریگر وSCS  اقدام به برآورد میزان سیلاب طرح در حوزه آبریز رودخانه قره سو در استان کرمانشاه شد. ارتباط بین ژئومرفولوژی و هیدرولوژی این امکان را فراهم می آورد تا در حوزه هایی که از نظر ژئومرفولوژی تشابه وجود دارد با ایجاد روابط بین دو حوضه آبریز، برآورد آمار هیدرولوژیکی را در حوزه هایی که فاقد آمار به دست آورد. بدین منظور هیدروگراف های طبیعی و مصنوعی با استفاده از داده های مرفولوژیکی، باران سنجی و هیدرومتری حوضه آبریز و تجزیه و تحلیل هیدرولوژیک تامین شد و هیدروگراف واحد مصنوعی با هیدروگراف های واحد طبیعی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. با توجه به دقت مناسب روش SCS که از مشخصه های مختلف اقلیمی، زمین شناسی و فیزیوگرافی استفاده می کند، نتایج این روش به عنوان سیلاب طرح پیشنهاد شد. برای برآورد سیلاب طرح به روش SCS از نرم افزار HEC-HMS استفاده شد که از داده های سیلاب اسفندماه 1376 جهت کالیبراسیون نرم افزار فوق استفاده شد. نتایج مبین مقدار دبی حداکثر m3/s 1520 در ایستگاه پل کهنه است. روش کریگر برای برآورد دبی در حوزه های فاقد آمار به کار گرفته شد که نتایج دبی حداکثر به دست آمده از این روش برای ایستگاه دوآب قزانچی، m3/s 1530 برآورد شد.

انعقاد پیشرفته در واقع بهینه سازی فرایند به منظور حذف مواد آلی پیش سازهای حاصل از ضدعفونی کننده ها در فرایند متداول تصفیه آب است. در فرایند انعقاد پیشرفته با استفاده از مواد منعقدکننده، حذف مواد آلی طبیعی به عنوان پیش ساز تری هالومتان ها صورت می گیرد. در این زمینه با انجام آزمایش جار اثر دوز بیشتر منعقدکننده های کلروفریک و پلی آلومینیوم کلراید را در حذف بیشتر کل کربن آلی، کربن آلی محلول، جذب ماده آلی در طول موج 254 نانومتر و قلیاییت، آلومینیوم و آهن باقیمانده، کل تری هالومتان ها، از آب رودخانه کرج واقع در استان تهران بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت. pH موثر برای حذف مواد آلی طبیعی در شرایط انعقاد پیشرفته برای کلروفریک و پلی آلومینیوم کلراید، به ترتیب معادل 6.2 و 6.5 به دست آمد. این بررسی تاثیر افزایش دوز ماده منعقدکننده های پلی آلومینیوم کلراید و کلروفریک را بر حذف  TOCبه ترتیب %60-65 و %50-55 نشان می دهد. درصد حذف تری هالومتان در استفاده از پلی آلومینیوم کلراید مایع نسبت به کلروفریک 20 تا 30 درصد بیشتر نشان می دهد. نتایج این بررسی ها از نظر کمی، عملکرد بهتر پلی آلومینیوم کلراید را در مقایسه با کلروفریک در کدورت های میانگین سالانه(NTU6)  در حذف بیشتر کدورت، TTHM، TOC، DOC، UV254 و افت pH و قلیاییت، مقدار کمتری نسبت به کلروفریک نشان می دهد. از نظر کیفی استفاده از پلی آلومینیوم کلراید نسبت به کلروفریک، سایز ذرات تشکیل شده درشت تر، سرعت ته نشینی فلوک ها بیشتر، درصد حجمی لجن ته نشین شده و میزان حذف کدورت را بیشتر نشان می دهد.

در این تحقیق نرخ فیلتراسیون ترکیبات نیتروژنه و فسفاته آب در صدف آنودونتا سیگنه آ در سیستم مداربسته ای ارزیابی شد. این سیستم از یک مخزن اصلی 100 لیتری و چهار مخزن 2.5 لیتری برای قرار گرفتن صدف ها (یکی از آنها به عنوان شاهد) و یک مخزن 50 لیتری برای برگشت آب تشکیل شد. در این تحقیق سه تیمار مختلف نیتروژن (80، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر) و فسفر (20، 40 و 60 میلی گرم بر لیتر) به صورت مجزا مورد آزمایش قرار گرفتند. روش کار سیستم به این صورت بود که صدف ها و آب احاطه کننده آنها در دوره های زمانی 30 دقیقه ای بازدید و نمونه برداری می شدند. در صورتی که بین هر دو دوره 30 دقیقه ای و در طول 120 دقیقه در جریان گردشی، پالایش طبیعی خود را انجام می دادند. در همه تیمارها، سه مرتبه نمونه برداری صورت گرفت. نتایج نشان داد که در هر سه تیمار با گذشت زمان از نرخ فیلتراسیون مواد آلاینده کاسته شد، همچنین با افزایش غلظت نیتروژن در محیط میزان فیلتراسیون آن با صدف افزایش یافت، به طوری که نرخ فیلتراسیون از 6.53 در تیمار اول به 7.15 در تیمار دوم و 8.07 میلی لیتر بر دقیقه به ازای هر گرم وزن خشک در تیمار سوم رسید. نرخ فیلتراسیون فسفر نیز توسط صدف با افزایش غلظت فسفر افزایش یافت به طوری که نرخ فیلتراسیون از 5.61 در تیمار اول به 6.5 در تیمار دوم و به 7.58 میلی لیتر بر دقیقه به ازای هر گرم وزن خشک در تیمار سوم رسید. با مقایسه نتایج فیلتراسیون نیتروژن و فسفر می توان نتیجه گرفت که کارایی آنودونتا سیگنه آ در جذب ترکیبات نیتروژنی احتمالا بیشتر از ترکیبات فسفاته است.