مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1388 | دوره:64 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

ژن aroA یکی از ژن های مهم برای تولید اسید آمینه های آروماتیک می باشد و برای حیات باکتری بسیار ضروری است. نشان داده شده است، که توالی ژنی aroA در باکتری ها متفاوت است، بنابراین هدف این مطالعه تعیین توالی نوکلئوتیدی ژن aroA در سویه اشریشیاکلی بومی O78:K80 برای مشخص کردن تفاوت ها بین این سویه و سویه های موجود در بانک ژنی اشریشیاکلی O78:K80 بود. برای ازدیاد ژن aroA در سویه بومی از واکنش زنجیره ای پلی مراز استفاده شد. محصول 1206 بازی واکنش زنجیره ای پلی مراز از ژل الکتروفورز استخراج و در پلاسمید pTZ57R همسان سازی شد و سپس توالی نوکلئوتیدی آن تعیین گردید. این توالی هم از نظر توالی نوکلئوتیدی و هم از نظر توالی اسید آمینه ای با سویه های موجود در بانک ژنی مقایسه شد. نتایج نشان داد که توالی در ژن aroA اشریشیاکلی بومی با سویه های اشریشیاکلی موجود در بانک ژنی از لحاظ 2 اسید آمینه تفاوت دارد، که به ترتیب عبارتند از اسید آمینه سی و نهم سویه های موجود در بانک ژنی که ترئونین (Threonine) است و به جای آن در سویه بومی ایزولوسین (Isoleucine) قرار گرفته و دیگری اسید آمینه دویست و چهلم که به جای اسید گلوتامیک (Glutamic acid) در سویه های موجود در بانک ژنی، گلیسین (Glycine) در سویه بومی نشسته است. دانستن این تفاوت ها برای انجام روش های مولکولی، طراحی آغازگرهای مختلف و تحقیقات بعدی مهم است.

کریپتوسپوریدیوم یک انگل تک یاخته ای شایع روده ای است که طیف وسیعی از میزبان های مهره دار را آلوده می نماید. در انسان ها و دیگر پستانداران این انگل به عنوان یک عامل بیماریزای مشخص در بروز اسهال های شدید و حاد می باشد. در این تحقیق نمونه های دامی (مدفوع) در طی چهار فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان سال 1374، از 708 راس بره (از بدو تولد تا سه ماهگی) و 713 راس گوساله (از بدو تولد تا شش ماهگی) در شهرستان آمل جمع آوری گردید. نمونه های مدفوع پس از رنگ آمیزی به روش ذیل- نلسون تغییر شکل یافته آزمایش شده اند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که 29 نمونه مدفوع بره 4.09) درصد) و 28 نمونه مدفوع گوساله (3.92 درصد) از لحاظ آلودگی مثبت بوده اند. همچنین در فصل زمستان میزان آلودگی بیشتر از سایر فصول بوده است 4.6) درصد). با توجه به اینکه این مطالعه بر روی دام های فاقد نشانی های درمانگاهی صورت گرفته است. بنابراین انگل کریپتوسپوریدیوم می تواند یک خطر بالقوه در جهت انتشار آلودگی به انسان و نهایتا بهداشت عمومی جامعه باشد.

با هدف بررسی اثر تضعیف ایمنی احتمالی عفونت کوکسیدیایی بر ایمنی سلولی جوجه های گوشتی، 640 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از جنس نر سویه تجاری راس 208 بطور تصادفی به 4 گروه 160 قطعه ای (هر یک شامل 4 تکرار 40 تایی) تقسیم شدند. گروه شاهد منفی تا انتهای آزمایش چالش نشده باقی ماند، در حالی که 3 گروه دیگر مخلوطی از آیمریاآسروولینا و آیمریاماکزیما را در غالب دوزهای بالا، متوسط و پایین در سن 15 روزگی دریافت کردند. برای ارزیابی فعالیت سیستم ایمنی سلولی پرنده از آزمایش ممانعت از مهاجرت ماکروفاژ (MIF) استفاده شد. و به همین منظور خونگیری در سنین 15، 22 و 36 روزگی انجام شد. در سن 15 روزگی (قبل از چالش) اختلاف معنی داری در میزان MIF بین گروه های مختلف، دیده نشد (p>0.05). در سنین 22 و 36 روزگی (1 و 3 هفته پس از چالش) اختلاف معنی داری در میزان MIF بین گروه چالش شده با دوز بالا و شاهد منفی مشاهده گردید (p<0.05). بر اساس این مطالعه مشخص گردید که آلودگی به عفونت کوکسیدیایی با دوز بالا در جوجه های گوشتی موجب تضعیف ایمنی سلولی اختصاصی می شود.

سالمونلاانتریتیدیس هم اکنون سروتیپ غالب در بین سالمونلاهای جدا شده از انسان و طیور می باشد. گوشت و تخم مرغ دو منبع مهم عفونت سالمونلا انتریتیدیس برای انسان هستند. این مطالعه برای ردیابی آلودگی گله های صنعتی طیور به سالمونلا انتریتیدیس با استفاده از روش های سرولوژیک انجام پذیرفت. تعداد 8208 نمونه سرمی از 171 گله طیور صنعتی کشور (پولت، تخمگذار تجاری، مادر گوشتی، مادر تخمگذار، گوشتی، اجداد گوشتی) تهیه شدند و با استفاده از آزمایش آگلوتیناسیون روی لام و الیزا مورد مطالعه قرار گرفتند. کلیه نمونه ها در آزمایش آگلوتیناسیون منفی بودند ولی حدود 45 درصد از کل نمونه ها (مربوط به 112 گله)، در آزمایش الیزا حضور آنتی بادی علیه سالمونلاانتریتیدیس را نشان دادند. البته تیترهای آنتی بادی جستجو شده توسط الیزا در این مطالعه بین 0.476-0.590 بود که در سطح پایینی است و نشان از ارزش الیزا در مقابل آزمایش آگلوتیناسیون را دارد. مثبت بودن حدود 45 درصد نمونه ها نشان از آلودگی گله های طیور حداقل در یک مقطع از دوره پرورش گله به سالمونلاانتریتیدیس می باشد. نتایج این مطالعه که برای اولین بار به این گستردگی در ایران انجام گرفته است برای تعیین میزان درگیری طیور صنعتی کشور با سالمونلاانتریتیدیس و برنامه ریزی برای کنترل آن می تواند حایز اهمیت باشد.

در مطالعه حاضر هیستومورفومتری روده باریک در پرندگان در ارتباط با مصرف جو بدون پوشینه ترکیبات جیره غذایی از عوامل موثر در مورفولوژی روده میباشد که با ایجاد این تغییرات سبب ایجاد تغییر از هضم و جذب مواد مغذی می شود مطالعه قرار گرفته و با تغذیه معمولی مقایسه شد. بدین منظور تعداد 20 قطعه خروس سالم بالغ 70 هفته ای ردآیلند رد انتخاب و به 2 گروه 10 تایی تقسیم و تحت رژیم های دانه جو بدون پوشینه و جیره معمولی قرار گرفتند. افزودن جوی بدون پوشینه در رژیم غذایی گروه اول، به صورت تدریجی و با افزودن آن به نسبت های 30 درصد، 45 درصد، 60 درصد، 75 درصد، 90 درصد به جیره معمولی به مدت یک هفته، سپس 24 ساعت گرسنگی 7 روز جیره آزمایشی، 24 ساعت گرسنگی در پایان دوره انجام شد. ویسکوزیته فضولات، انرژی خام خوراک، انرژی خام مدفوع و انرژی قابل متابولسیم، اندازه گیری و میانگین داده ها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مورد مقایسه قرار گرفت. همه خروس ها در پایان دوره آزمایش، قبل از کشتار وزن کشی و روده باریک آن ها خارج و در محلول بافر فرمالین 10 درصد پایدار و پس از انجام مراحل معمول در آزمایشگاه بافت شناسی، سه بخش دوازدهه، تهی روده و ایلئوم با میکروسکوپ مطالعه شد. طول و عرض کرک ها و عمق کریپت ها با گراتیکول خطی و تعداد سلول های جامی در واحد سطح با گراتیکول 25 خانه اندازه گیری و با روش ANOVA آنالیز آماری شد. نتایج این تحقیق به صورت: افزایش معنی دار ویسکوزیته، افزایش معنی دار طول کرک (p<0.001)، عرض کرک (p=0.002)، عمق کریپت (p<0.001) و تعداد سلول های جامی (p<0.001) در واحد سطح تهی روده، کاهش معنی دار در طول کرک (p<0.001) و افزایش معنی دار در عمق کریپت (p<0.001) و تعداد سلول های جامی (p=0.04) در دوازدهه و افزایش معنی دار در عمق کریپت (p=0.004) ایلئوم در گروه تغذیه شده با جوی بدون پوشینه نسبت به شاهد بود.

بر اساس این واقعیت که در طول دوره استرس اعضای تناسلی تحت تاثیر هورمون های تولیدمثل ماده قرار دارند، و به احتمال زیاد تغییرات فیزیولوژیک بر تغییر ساختار اعضای جنسی منعکس خواهد شد. جهت تعیین تغییرات بافت شناسی در طول دوره استروس، تعداد 20 دستگاه تناسلی گاومیش های بین سنین 4 الی 8 سال از کشتارگاه جمع آوری گردید و 10 نمونه برای هر مرحله از دوره جنسی مشخص شد. بافت ها به روش های H.E، PAS، ورهاف، تولوئیدین بلوووان گیسون، به ترتیب برای مطالعه عمومی، مواد قندی، رشته های الاستیک، ماست سل ها، و رشته های کلاژن رنگ آمیزی شدند. اپلی تلیوم مخاط از نوع استوانه ای ساده بوده و بعضی از آنها مژه دار و برخی دیگر دارای سیتوپلاسم وسیع و روشن بودند. اپی تلیوم در مرحله فولیکولر محتوی دانه های پاس مثبت بیشتر از مرحله لوتئال می باشند. رشته های کلاژن بیشتر در عمق مخاط - زیرمخاط و بین دستجات عضلانی مشاهده شدند. رشته های الاستیک در بافت همبند طبقه عضلانی و در پیرامون عروق خونی قرار داشتند. ماست سل ها در مخاط- زیرمخاط و طبقه عضلانی مشاهده گردیدند. نتیجه گرفته می شود که، اپی تلیوم گردن رحم در مرحله فولیکولر دوره استروس دارای فعالیت ترشحی می باشد. استحکام ساختاری این عضو به احتمال زیاد ناشی از وجود رشته های کلاژن در لایه های مخاط- زیر مخاط می باشد. ماست سل ها ممکن است در تغییرات بافتی گردن رحم در طول دوره استروس دخالت داشته باشند.

به منظور ارزیابی اسانس آویشن شیرازی و آب اکسیژنه در کنترل آلودگی های ناشی از میکروارگانیسم ها در شرایط کارگاهی پرورش قزل آلای رنگین کمان، استحصال تخمک و اسپرم از ماهیان مولد 4-5 ساله مطابق روش معمول کارگاهی صورت گرفت. میزان بقای تخم های حاصله تا مرحله تفریخ تخم ها و نیز میزان بقای لارو تا وزن 1-1.2 گرم، تحت تاثیر تیمارهای اسانس آویشن به میزان 70mg/L به مدت 30 دقیقه شستشوی روزانه با سه تکرار، و آب اکسیژنه با غلظت 500mg/L به مدت 35 دقیقه شستشوی روزانه با سه تکرار مورد سنجش قرار گرفت. مدت زمان تیمار آب اکسیژنه در طی ایام 70-140 درجه روز به 5 دقیقه کاهش یافت. گروه کنترل مثبت در معرض 2mg/L مالاشیت گرین به مدت 20 دقیقه شستشوی روزانه قرار گرفت و گروه کنترل منفی (شاهد) بدون هر گونه مداخله دارویی به کار گرفته شد. در این مطالعه میزان فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب مورد استفاده قبل و بعد از به کارگیری تیمارهای مذکور، شامل دمای 12.5-12 درجه سانتیگراد، اکسیژن 8-9mg/L، دی اکسید کربن 7±2mg/L، آمونیاک کمتر از 1mg/L درصد و درجه سختی 170mg/L بوده است. نتایج حاصله نشان داد که میزان تلفات تخم تا مرحله چشم زدگی، در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از تیمارهای مورد آزمایش بود (p<0.05). به علاوه میزان تلفات در تیمار آویشن به طور معنی داری بیشتر از آب اکسیژنه و مالاشیت گرین بود (p<0.05). همچنین میزان تلفات تخم بین تیمارهای آب اکسیژنه و مالاشیت گرین تفاوت معنی داری را نشان نداد (p>0.05). نتایج تلفات تخم از مرحله چشم زدگی تا تفریخ تخم نشان داد که (1 میزان تلفات گروه های تیمار به طور معنی داری کمتر از گروه های شاهد بوده است (p<0.05). (2 میزان تلفات در گروه تیمار آویشن در مقایسه با تیمارهای آب اکسیژنه و مالاشیت گرین، به طور معنی داری بیشتر بوده است (p<0.05). (3 میزان تلفات در گروه تیمار آب اکسیژنه به طور معنی داری کمتر از گروه تیمار مالاشیت گرین بوده است (p<0.05). نتایج تلفات لارو تا وزن 1-1.2 گرم نشان داد که میزان تلفات لارو در گروه های تیمار آویشن و شاهد، بطور معنی داری بیشتر از گروه های تیمار آب اکسیژنه و مالاشیت گرین بوده است (p<0.05). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که اگر چه استفاده از اسانس آویشن شیرازی، به میزان 70 میلی گرم در لیتر، موجب بقای تخم و افزایش درصد تفریخ و بازماندگی لاروها تا وزن یک گرمی گردید، اما قابل رقابت با آب اکسیژنه و مالاشیت گرین نمی باشد.

در مطالعات متعددی پروژستاژن ها برای کنترل رشد فولیکولی در شتر بکار گرفته شده اند که نتایج متناقضی به همراه داشته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ایمپلنت نورجستومت بر روی فرایند رشد فولیکولی در شتر دوکوهانه بود. تعداد 8 نفر شتر ماده دوکوهانه با دامنه سنی 6-14 سال به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. هر یک از شترهای گروه درمان برای مدت 10 روز یک ایمپلنت نورجستومت در زیر پوست پشت گوش دریافت داشتند (روز استقرار ایمپلنت نورجستومت به عنوان روز صفر مطالعه در نظر گرفته شد). شترهای گروه کنترل (تعداد 4 نفر) هیچ درمانی دریافت نکردند. معاینه روزانه تخمدان شترهای مورد مطالعه بوسیله دستگاه سونوگرافی مجهز به پروب خطی 5 مگاهرتز انجام گردید. فولیکول در حال رشد زمانی بالغ در نظر گرفته شد که در دامنه 13-17 میلی متر قرار داشت. در هر دو گروه آزمایشی یکی از دام ها دارای یک فولیکول پایدار بوده و در روز 6-7 مطالعه موج جدید فولیکولی در آنها آغاز گردید. فولیکول رشد یافته از موج جدید فولیکولی تا روز 10 مطالعه به اندازه بالغ نرسید. در هر دو گروه آزمایشی یکی از دام ها دارای یک فولیکول در حال رشد بود که این فولیکول در پایان مطالعه به اندازه فولیکول بالغ رسید. در هر دو گروه آزمایشی در یکی از دام ها در طول مطالعه یک فولیکول در حال تحلیل و یک فولیکول در حال رشد مشاهده شد که در طول 10 روز حضور ایمپلنت به اندازه بالغ رسید. یکی از شترهای گروه کنترل دارای یک فولیکول پایدار بود و موج جدید فولیکولی در روز 9 مطالعه آغاز شد. یکی از شترهای گروه درمان دارای یک فولیکول پایدار و یک فولیکول در حال رشد بود که فولیکول در حال رشد در فاصله روزهای 9 و 10 آزمایش تخمک گذاری کرد. بطور خلاصه، استفاده از یک ایمپلنت نورجستومت به مدت 10 روز نمی تواند در تنظیم رشد فولیکول های تخمدانی در شتر دو کوهانه موثر باشد.

طی سال 1386-87 تعداد 120 نمونه خون از گوسفندانی که دارای علایم بالینی مشکوک به زبان آبی بودند، اخذ گردید. نمونه ها از کانون هایی که از نظر سرولوژیک وجود ویروس در آنها اثبات شده بود جمع آوری گردید. پس از جداسازی سرم، توسط الیزای رقابتی آنتی بادی ضد آنتی ژن VP7 در آنها ردیابی گردید. کل ژن S7 بطول 1156bp توسط RT-PCR one step و با استفاده از دو زوج پرایمر اختصاصی مکمل انتهای 3 و 5 قطعه مذبور تکثیر یافت. در تعداد قابل توجهی از نمونه ها باند 1156bp بشکل ضعیف یا غیرواضح مشاهده شد. برای رفع این مشکل از آزمایش nested-PCR با بکارگیری پرایمرهای داخلی ژن S7 استفاده گردید. باند حاصل قطعه ای بطول 769bp بود. به این وسیله علاوه بر تایید نتایج PCR اول حساسیت شناسایی ویروس افزایش یافت. از بین نمونه های مورد آزمایش، 41 مورد 34.2) درصد) از نظر وجود آنتی بادی ضد گروه سرمی زبان آبی، 23 مورد 19.2) درصد) از نظر nPCR، 12 مورد (10 درصد) از نظر الیزا و nPCR مثبت و 56 مورد (46.6 درصد) از نظر الیزا و nPCR منفی تشخیص داده شدند. این مطالعه اولین گزارش در خصوص بکارگیری RT-PCR جهت شناسایی ویروس زبان آبی در ایران است. از RT-PCR و nested PCR به عنوان یک روش بسیار حساس مولکولی جهت شناسایی ویروس زبان آبی در نمونه های خون می توان بهره برد.

ویروس لوکوزگاوی، رترو ویروسی هست که بصورت اولیه نسوج لمفاوی گاو را درگیر می کند. به منظور مشخص نمودن وضعیت آلودگی با این ویروس در گاوها و تاثیر آن روی برخی شاخص های بالینی، هماتولوژیک و فلوسایتومتریک، این تحقیق، روی 197 راس گاو هلشتاین ذبحی در یک کشتارگاه صنعتی در تهران انجام گرفت. نتیجه انجام آزمون الایزا gp51 روی نمونه های سرمی اخذ شده از دام های مذکور، حاکی از واکنش سرمی مثبت در 22.3 درصد از گاوهای مورد این مطالعه بود. تنظیم یافته ها بر پایه سن، نشان داد که ارتباط معنی داری بین میزان آلودگی به این ویروس و افزایش سن وجود دارد (0.001<p<0.005). تفاوت معنی داری بین میزان آلودگی در دام های واجد انواع اختلالات بالینی یا آسیب های درشت بینی و گاوهای به ظاهر سالم وجود داشت (0.001<p<0.005). بین میزان آلودگی به این ویروس با جنسیت و درجه وضعیت بدنی دامها رابطه آماری معنی داری مشاهده نشد. بعد از حذف گاوهای واجد انواع اختلالات بالینی یا آسیب های درشت بینی و همچنین دام های استرس دار، به علت احتمال تغییرات ثانویه در شاخص های خونی آنها، در گاوهای آلوده تعداد کل گلبول های سفید بیشتر (0.01<p<0.05) و درصد لمفوسیت های (CD4+)T، کمتر (0.01<p<0.05) از دام های غیر آلوده بود. همچنین در دام های آلوده، ارتباط معنی دار مثبتی بین تعداد لمفوسیت های (CD21+)B با تعداد مطلق گلبول های سفید و درصد کل لمفوسیت ها، مشاهده گردید. مطالعه حاضر، شیوع بالای آلودگی با ویروس لوکوز گاو در دامهای مورد بررسی و درصد پایین سلول های CD4+ در گاوهای آلوده به این ویروس نسبت به دام های غیرآلوده را نشان داد.

بمنظور بررسی میزان تغییرات اجزای سرم و خون ماهی قزل آلای رنگین کمان به دنبال عفونت تجربی با باکتری آئروموناس هیدروفیلای بیماریزا، عامل بیماری سپتی سمی هموراژیک در ماهیها، تعداد 105، 106، 107 از این باکتری به ترتیب به سه گروه آزمایشی مجزا که هر گروه شامل 10 ماهی قزل آلای رنگین کمان بود به روش داخل صفاقی تزریق شد. یک گروه بعنوان شاهد با همان تعداد ماهی با تزریق سرم فیزیولوژی مورد استفاده قرار گرفت. پس از ظاهر شدن علایم بیماری در ماهی ها، نمونه گیری از مخاط پوست و خون انجام شد. میزان لیزوزیم و ایمنوگلبولین های ضد آئروموناس هیدروفیلا در پوست و سرم خون بترتیب به روش الیزا و پلیت همچنین میزان هماتوکریت و شمارش کل گلبول های سفید / قرمز خون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد میزان لیزوزیم موجود در مخاط پوست و سرم خون در مقایسه با گروه شاهد از تفاوت معنی داری برخوردار می باشد (p<0.05). میزان لیزوزیم سرم بطور معنی داری در گروه شاهد و گروه های آزمایشی از لیزوزیم مخاط بیشتر بود. در مقایسه میزان ایمنوگلبولین های مخاط پوست با شاهد اختلاف معنی دار مشاهده نگردید لیکن ایمنوگلبولین گروه های 2 و 3 بطور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود. اختلاف معنی داری در تعداد گلبولهای قرمز و گلبول های سفید بین گروه های آزمایشی و شاهد مشاهده شد. همچنین درصد هماتوکریت بین گروه های آزمایشی و گروه شاهد دارای تفاوت معنی داری بود. عفونت ناشی از باکتری آئروموناس هیدروفیلا در ماهی قزل آلای رنگین کمان باعث افزایش لیزوزیم سرم و مخاط، افزایش ایمنوگلبولین های سرم، کاهش هماتوکریت و گلبول های قرمز خون می شود.

زود از شیرگیری و پرورش بره ها با جایگزین شیر عمل مهمی در افزایش بازده گله داری است. دو آزمایش به منظور مقایسه مصرف اختیاری و قابلیت هضم مواد مغذی شیر میش و جایگزین شیر تجارتی و اثرات تغذیه آنها بر میزان رشد، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بره های شیرخوار انجام گرفت. در آزمایش اول 8 راس (2 گروه 4 راسی) بره نر 31 تا 34 روزه به مدت 14 روز و در آزمایش دوم 30 راس (2 گروه 15 راسی) بره نر 3±1 روزه نژاد دالاق در داخل قفس های انفرادی به مدت 90 روز نگهداری شدند. در هر دو آزمایش یک گروه از بره ها با شیر میش و گروه دیگر با جایگزین شیر تغذیه شدند. در آزمایش اول میانگین ماده خشک مصرفی به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی، قابلیت هضم ماده خشک، چربی خام و پروتئین خام بین بره های تغذیه شده با شیر میش و جایگزین شیر اختلاف آماری معنی دار داشتند (p<0.01). در آزمایش دوم میانگین افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی بره های تغذیه شده با شیر میش و جایگزین شیر تفاوت آماری نداشت (p>0.05). این آزمایش ها نشان دادند که تغذیه بره های شیرخوار با جایگزین شیر در مقایسه با شیر میش، هیچ گونه اختلافی در رشد، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی نداشت.

ویروس پارآنفلوآنزاتیپ 3 از مهمترین عوامل بیماریزای دستگاه تنفس گاو و گاومیش محسوب می شود و منجر به خسارات اقتصادی و صدمات جبران ناپذیری به مراکز گاوداری و پرورش گاومیش می شود. هدف از این تحقیق ردیابی و بررسی میزان فراوانی آلودگی به ویروس در گوساله گاومیش های 1 تا 24 ماهه در منطقه گرمسیر خوزستان و بررسی عوامل موثر بر آن بوده است. 102 نمونه سرم از گوساله گاومیش ها طی سه فصل زمستان 1383، بهار و پاییز 1384 در شهرستان اهواز اخذ گردید و آزمایش جداسازی ویروس، آزمایش خنثی سازی سرم در نمونه های اخذ شده صورت گرفت. آنالیز آماری به منظور تعیین رابطه بیماری و فصل، سن و جنس صورت گرفت. 50 نمونه (49 درصد) در آزمایش خنثی سازی سرم مثبت بودند. در فصل بهار 97.1 درصد در پاییز 7.5 درصد و در زمستان 48.1 درصد موارد مثبت بوده است (p<0.001) همچنین 45 درصد گوساله گاومیش های نر و 54.8 درصد گوساله گاومیش های ماده مثبت بودند (p=0.441). 22.4 درصد از گوساله گاومیش های کمتر از 12 ماه مثبت بوده و تمامی گوساله گاومیش های بالای 12 ماه در آزمایش خنثی سازی سرم مثبت بودند (p<0.001). آنتی بادی ضد ویروس پاراآنفولانزای تیپ 3 در گوساله گاومیش های منطقه گرمسیر اهواز شیوع 49 درصد دارد با توجه به ضرر و زیان اقتصادی احتمالی نیازمند بذل توجه مسوولین امر بوده و انجام مطالعات بیشتر در این زمینه را می طلبد.