مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1398 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

مقدمه: در جوامع امروزی درصد بالایی از مردم دچار نارضایتی از ظاهر جسمانی هستند که همین نارضایتی از ظاهر جسمانی زمینه را برای بسیاری از مشکلات روان شناختی آماده می سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تصویر بدنی و خودپنداره با شادکامی در زنان متقاضی جراحی زیبایی شهر تهران انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش از نوع توصیفی هم بستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه متقاضیان زن جراحی زیبایی مراجعه کننده به مراکز درمانی (بیمارستان فوق تخصصی جراحی پلاستیک 15خرداد و بیمارستان فوق تخصصی ترمیم و جراحی پلاستیک حضرت فاطمه) در شهر تهران در سال 1395 بود، از میان آن ها 100 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش نامه روابط چندبعدی خود-بدن (کش، وینستد و جاندا، 1987)، پرسش نامه خود پنداره (SCQ) (راجرز، 1961) و پرسش نامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، 1989) استفاده شد. داده ها با ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS Inc.، Chicago، IL; version 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته ها نشان داد، بین تصویر بدنی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین بین شادکامی و مولفه های تصویر بدنی ازجمله ارزیابی وضع ظاهر، ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب و رضایت از نواحی بدن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین شادکامی و دل مشغولی به اضافه وزن و گرایش به ظاهر رابطه معناداری مشاهده نشد. هم چنین بین خودپنداره و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. تصویر بدنی و خودپنداره به طور معناداری شادکامی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت، تصویر بدنی و خودپنداره نقش قابل ملاحظه ای در شادکامی زنان متقاضی جراحی زیبایی دارد.

مقدمه: بیماری پارکینسون دومین بیماری شایع نورودژنراتیو است. با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی و محافظت کننده عصبی اسید کلروژنیک، هدف این مطالعه بررسی اثرحفاظت عصبی این ماده در مدل تجربی بیماری پارکینسون بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی موش های صحرایی نر نژاد ویستار (32n=)، به 4 گروه شم، شم تحت درمان با اسید کلروژنیک، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت درمان با اسید کلروژنیک، تقسیم شدند. مدل تجربی بیماری پارکینسون توسط تزریق 5/12 میکروگرم 6-هیدروکسی دوپامین حل شده در محلول سالین اسکوربات به داخل نئواستریاتوم طرف چپ ایجاد گردید. گروه های شم تحت درمان و ضایعه دیده تحت درمان، از یک هفته قبل از انجام عمل جراحی استریوتاکسیک 10میلی گرم دارو به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن را روزانه به فرم داخل صفاقی دریافت کردند، که آخرین نوبت تزریق یک ساعت قبل از جراحی استریوتاکسیک بود. در هفته دوم پس از جراحی، رفتار چرخشی به دنبال تزریق آپومورفین در طی یک ساعت و تعداد نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه مورد بررسی و شمارش قرار گرفت. برای آنالیز آماری از آزمون های آنووای یک طرفه و تست تعقیبی توکی در برنامه سیگما پلات نسخه 12 استفاده شد. نتایج: در موش های ضایعه دیده و درمان شده با اسید کلروژنیک کاهش معنی داری در تعداد خالص چرخش ها مشاهده شد (01/0p<). هم چنین، در گروه ضایعه دیده و تحت درمان با اسید کلروژنیک کاهش نورونی کمتر بود، به طوری که تعداد نورون ها در مقایسه با گروه ضایعه دیده به طور معنی داری بیشتر بود (05/0>p). نتیجه گیری: تجویز اسید کلروژنیک به صورت پیش درمان موجب کاهش عدم تقارن حرکتی در مدل تجربی بیماری پارکینسون می گردد و موجب حفاظت و جلوگیری از کاهش نورون های دوپامینرژیک جسم سیاه می شود.

مقدمه: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NFALD) از بیماری های مرتبط با سندرم متابولیک و سبک زندگی کم تحرک می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی دایره ای بر سطوح اینترلوکین-17 (IL-17)، پروتئین شوک حرارتی 70 کیلودالتونی (HSP70)، مقاومت به انسولین و سطوح سرمی آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) می باشد. روش بررسی: در تحقیق کارآزمایی بالینی حاضر، تعداد 30 مرد مبتلا به NFALD به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه مداخله تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته تمرینات مقاومتی، 3 جلسه تمرین در هفته بود که به صورت تمرینات مقاومتی دایره ای تناوبی اجرا شد. خون گیری در یک روز قبل از شروع تمرین و 3 روز پس از آخرین جلسه تمرین به صورت ناشتا انجام شد. برای مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t وابسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. بررسی های آماری با نرم افزار SPSS Inc.، Chicago، IL; version 16 انجام گرفت و سطح معنی داری(05/0 ≥ P) در نظر گرفته شد. نتایج: پس از دوره تمرین کاهش معنی داری در وزن (008/0= P)، شاخص توده بدن (006/0 = P)، درصد چربی بدن (001/0 > P)، مقاومت به انسولین (001/0 > P)، IL-17 (001/0 > P)، HSP70(001/0 > P) و سطوح سرمی آنزیم های ALT (001/0 > P) و(001/0 > P) AST نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج: تحقیق حاضر، تمرینات مقاومتی دایره ای با کاهش مقاومت به انسولین و سطوح سایتوکین های التهابی نقش موثری در بهبود عملکرد کبد در بیماران مبتلا به NFALD دارند و این شیوه تمرینات مقاومتی می تواند در برنامه درمانی این بیماران مفید باشد.

مقدمه: امروزه افزایش چربی خون و کبد چرب یک معضل شایع شهرنشینی محسوب می گردد. گیاهان دارویی با توجه به اثرات مفید دارویی جایگاه ویژه ای درسلامت جوامع دارند. لذا این مطالعه به منظور تاثیر عصاره زرشک سیاه Berberis integerrima بر میزان تری گلیسیرید خون و بهبود کبد چرب انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تحقیقی از نوع مداخله ای در بازه زمانی فروردین 95 تا فروردین 96، روی 188 بیمار دارای هیپرتری گلیسیریدمی (108 مرد، 80 زن) با گستره سنی 70-20 سال و 21 بیمارکه دارای عارضه کبد چرب بودند، انجام شد. بیماران به مدت 45 تا 60 روز بدون تغییر در رژیم غذایی، فعالیت ورزشی و مصرف هرگونه داروی پایین آورنده چربی خون هر شب قبل از خواب 250-200 میلی لیتر از عصاره آبی زرشک تازه استفاده کردند. پس از 60 روز میزان تری گلیسیرید از طریق آزمایش خون و کبد چرب از طریق سونوگرافی ارزیابی شد. از نرم افزارspss Inc.، Chicago، IL; version 16 و آزمون های آماری t-test و Wilcoxon جهت آنالیز نتایج: استفاده و مقادیر (P < 0. 05) معنادار در نظرگرفته شد نتایج: میزان تری گلیسیرید خون در مردان قبل وبعد از مصرف عصاره آبی زرشک به ترتیب 34 ± 292 میلی گرم در دسی لیتر و 31 ± 200 میلی گرم در دسی لیتر بود در حالی که در زنان قبل وبعد از مصرف آب زرشک به ترتیب 31 ± 258 میلی گرم در دسی لیتر و 30 ± 175 میلی گرم در دسی لیتر بود که کاهش معناداری درهردو جنس نشان داد (05/0(P=. از 21 بیمار دارای کبد چرب پس از مصرف آب زرشک، 6 مورد دارای درجه II که به درجه I و 15 مورد درجه I به حالت نرمال تغییر وضعیت دادند (05/0p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج: حاضر عصاره زرشک سیاه کاهش معناداری درچربی خون و بهبود کبد چرب ایجاد می کند.

مقدمه: دگزامتازون در بیماری های التهابی، لوسمی و تهوع استفاده می گردد و گزارش شده است که باعث افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن در بافت بیضه می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر حفاظتی کوئرستین به عنوان یک فلاونوئید گیاهی و آنتی اکسیدانت قوی بر تغییرات بافت شناسی بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز در موش های بالغ تیمار شده با دگزامتازون بود. روش بررسی: دراین مطالعه تجربی تعداد 24 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به 4 گروه(n=6) کنترل، دگزامتازون (mg/kg/day7(، کوئرستینmg/kg/day) 50 (و دگزامتازون کوئرستین تقسیم شدند. 7 روز پس از تیمار داخل صفاقی، بیضه راست خارج، فیکس، برش گیری، پاساژ بافتی و با رنگ آمیزی هایدن هاین آزان تغییرات بافتی بیضه و شاخص های اسپرماتوژنژ توسط تکنیک استریولوژی مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست توکی توسط نرم افزارspss Inc.، Chicago، IL; version 16 انجام شد و تفاوت میانگین ها در حد (05/0P<) معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: کاهش معنی داری در میانگین حجم و قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، شاخص های اسپرماتوژنز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز، سلول های لایدیگ و افزایش معنی داری در بافت بینابینی در گروه دگزامتازون نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (001/0P<). این پارامتر ها در گروه دگزامتازون کوئرستین به حد گروه کنترل جبران شد (05/0

مقدمه: درمان تعاملی والد-کودک رویکردی نوظهور در کاهش مشکلات رفتاری کودک قلمداد می شود که بر بهبود ارتباط والدین با کودک متکی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی تعاملی والد-کودک بر بهبود شاخص عاطفه در کودکان دارای والدین تحت درمان متادون انجام شد. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی در قالب مطالعه ای نیمه آزمایشی، در برهه زمانی خرداد تا آبان ماه سال 1394، از میان خانواده های مراجعه کننده به یکی از مراکز درمان نگهدارنده در شهر تهران که دارای فرزندانی در بازه سنی پیش دبستانی بودند، 40 کودک به صورت هدفمند انتخاب و پس از انجام غربالگری به طور تصادفی در قالب دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. درمان تعاملی به مدت 8 جلسه هفتگی به گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. اعتبار نمونه ادرار ها با روش ایمونوکروماتوگرافی و تغییرات در شاخص عاطفه از طریق مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاناس مورد بررسی قرار گرفت. پایبندی به درمان در قالب تست ادراری به عنوان نتایج: اولیه و شاخص عاطفه به عنوان نتایج: ثانویه در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر و تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج: نتایج: اولیه نشان داد که فراوانی تست های مثبت ادراری در طول فرایند درمان معنادار نبوده است (88/0=p). نتایج: ثانویه نشان داد که درمان تعاملی والد کودک در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل با افزایش شاخص عاطفه مثبت (44/0=p) و کاهش عاطفه منفی همراه بوده است. (48/0=p) نتیجه گیری: یافته های این مطالعه گویای اهمیت سبک های تعاملی والد-کودک در پیش گیری و درمان اختلالات روان شناختی در دوران تحول می باشد و می تواند در طرح ریزی مداخلات مناسب مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: فناوری نانو همواره به دنبال ارائه راه کارهای نوینی جهت رسانش اثربخش داروهای شیمی درمانی به سلول های سرطانی است تا بدین وسیله کیفیت درمان سرطان را افزایش داده و عوارض جانبی شیمی درمانی را کاهش دهد. در این پژوهش، فرمولاسیون های لیپیدی مختلفی از نانولیپوزوم های حاوی کورکومین به روش لایه نازک به منظور بررسی اثرات ضد سرطانی کورکومین اثر گذاری بر رده سلولی MCF-7، مورد ارزیابی فیزیک-شیمیایی قرار گرفت. روش بررسی: این پژوهش مطالعه توصیفی-تحلیلی است. به روش فیلم نازک، سامانه های لیپونیوزومی با فرمولاسیون های مختلف و با استفاده از Span60، SPC و کلسترول تهیه شد. داروی کورکومین درون لیپوزوم بارگذاری شد. سپس فرمولاسیون نهایی انتخاب و پگیلاسیون صورت گرفت. فرمولاسیون بهینه با استفاده از دستگاه های DLS، FT-IR، Fe-SEM و SEM بررسی شد. آنالیز آماری با نرم افزار Prism6 انجام گرفت. نتایج: اندازه، پتانسیل زتا و راندمان انکپسولاسیون نانوسامانه بهینه به ترتیب nm9/63، mV47/41-و 58/95 درصد است. هم چنین این ساماندهی حامل دارو در شرایط سلول نرمال و سرطانی، آهسته رهش بوده است. موفولوژی ذرات کروی و دارو به خوبی درون نانوسامانه انکپسوله شده است. بررسی عملکرد سلولی نانوسامانه حکایت از افزایش سمیت کورکومین کپسوله شده نسبت به کورکومین آزاد در غلظت های مشابه بر رده سلولی MCF-7 دارد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که نانوسامانه بهینه لیپونیوزومی دارای کورکومین با برخورداری از ویژگی های مناسب فیزیک-شیمیایی، بهبود سمیت دارو در شرایط سلول سرطانی و افزایش پایداری دارو، می تواند حامل مناسبی جهت رسانش دارو به سلول های سرطان پستان باشد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی با دو ترتیب هوازی-مقاومتی و مقاومتی-هوازی بر GLP-1 و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 45 زن مبتلا به دیابت نوع دو در سه گروه تمرین هوازی-مقاومتی (15 نفر)، مقاومتی-هوازی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند، سپس به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته تمرین کردند. پروتکل تمرین برای هردو گروه یکسان و تنها تفاوت در ترتیب اجرای تمرینات بود؛ پروتکل تمرین هوازی 1×10 دقیقه فعالیت با استراحت های فعال یک دقیقه ای در بین ست ها و با استفاده از تردمیل بود. تمرینات مقاومتی شامل حرکات: پرس پا، پرس سینه، جلو ران، لت پول، پشت ران، پرس سرشانه بود که در برگیرنده عضلات اصلی پایین تنه و بالا تنه بود و به وسیله دستگاه انجام شد؛ نمونه های خونی در پیش آزمون و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در پس آزمون اندازه گیری شد. نتایج: آنالیز واریانس و t استیودنت وابسته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS Inc.، Chicago، IL; version 16 در سطح معنی داری (05/0>P) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: مقادیر GLP-1 افزایش و مقاومت به انسولین کاهش معنی دار در گروه های تمرین در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0P≤ ) با این وجود بین گروه تمرین هوازی-مقاومتی و مقاومتی-هوازی به لحاظ آماری تفاوتی وجود نداشت (05/0P>). نتیجه گیری: نتایج: این پژوهش نشان داد که تمرینات ترکیبی با افزایش سطوح GLP-1 در بهبود وضعیت مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو نقش دارند، با این وجود در خصوص الگوهای مختلف تمرینات ترکیبی نیاز به انجام پژوهش های بیشتری احساس می شود.