مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1397 | دوره:26 | شماره:10 |تعداد مقالات:10

مقدمه: باکتری E. coli O157: H7 پاتوژن مشترک بین انسان و دام و ایجاد کننده سندرم اورمی همولیتیک (HUS) و اسهال حاد در انسان می باشد که به دلیل قابلیت لانه گزینی سریع در دستگاه گوارش انسان حائز اهمیت است. یکی از راه کارهای مقابله و پیشگیری در برابر این بیماری ها بکارگیری نانوواکسن های حاصل از آنتی ژن های نوترکیب فاکتورهای بیماری زای این باکتری می باشد. دراین تحقیق پروتئین های نوترکیب EIT (EspA, Intimin, Tir) و Stx2B با نانو ذرات کیتوزان انکپسوله ودردو گروه EIT همراه Stx2Bو بدون آن به موش های BALB/cتلقیح شدندومیزان ایمنی زایی ارزیابی و مقایسه شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی پروتئین های نوترکیب EIT و Stx2B پس از بیان و خالص سازی با روش ستون نیکل و تأیید با وسترن بلاتینگ، با نانو ذرات کیتوزان به روش ژلاسیون یونی نانوپارتیکله شدند. پس از واکسیناسیون آنتی بادی های سرمی و مدفوعی ضدrEIT و rStx2B با استفاده از الایزا ارزیابی و مقایسه شد. چالش ریزش مدفوعی باکتری با نرم افزار Excel و میزان محافظت موش ها بر علیه سم این باکتری بر اساس تست دقیق فیشر مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج: میزان IgG سرمی و IgAسرمی و مدفوعی موش ها اندازه گیری و مقایسه شد. ایمنی مطلوب تری در گروه های واکسینه شده خوراکی-تزریقی با مخلوط دو آنتی ژن نانوپارتیکله به دست آمد. محافظت حیوانی در برابر سم فقط در گروه های واکسینه rEIT همراه باrStx2B مشهود بود. سطح اختلاف معنی دار بین این گروه ها و کنترل مشهود بود (05/0 P<). نتیجه گیری: شواهد نشان می دهد از پروتئین نوترکیب rEIT همراه با rStx2B متصل به نانو ذرات کیتوزان می تواند مقابله مؤثرتری از طریق جلوگیری از اتصال باکتری و خنثی سازی سم حاصل از آن داشته باشد.

مقدمه: هدف گیری فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی VEGF)) به عنوان یک هدف درمانی در تومور های جامد و به خصوص سرطان پستان می باشد. به دلیل عدم ایجاد عوارض جانبی در سلول های سالم، استفاده از داروهای حاوی ترکیبات طبیعی در درمان سرطان در حال افزایش می باشد. کروسین به عنوان ماده موثر زعفران نشان داده که اثرات بیولوژیکی مختلفی در انواع بدخیمی ها دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر کروسین بر مهار رشد، القاء آپوپتوز و الگوی بیان ژن VEGF در رده سلول سرطان پستان MCF-7 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، اثر کروسین در القاء مرگ سلولی در غلظت های مختلف از 0 تا 8 میلی گرم بر میلی لیتر در زمان های 24 تا 48 ساعت به کمک تست رنگ سنجی MTT انجام شد. رنگ آمیزی Annexin V/PI و متود realtime-PCR به ترتیب برای بررسی نوع مرگ سلولی و ارزیابی الگوی بیان ژن VEGF به کار گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS V. 16 و آزمون غیر پارامتریک ANOVA استفاده شد و مقادیر 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: سلول های MCF-7 تیمار شده با کروسین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری در رشد و تکثیر در زمان 24 و 48 ساعت دریک روند وابسته به دوز و زمان نشان دادند. خروجی دستگاه فلوسایتومتری نشان از افزایش درصد سلول های آپوپتوتیک مطابق با افزایش غلظت کروسین داشت. هم چنین کاهش بیان ژن VEGF در یک الگوی وابسته به زمان در سلول های تیمار شده مشاهده شد (05/0p< ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که کروسین باعث القاء آپوپتوز وابسته به زمان و در عین حال کاهش بیان ژن VEGF در سلول های MCF-7 می شود. مطالعات بیشتری برای پی بردن به کارایی قطعی کروسین به عنوان یک داروی ضد سرطان در درمان سرطان پستان ضروری می باشد.

مقدمه: بیماری دیابت ملیتوس یکی از مهم ترین چالش های بهداشتی درمانی محسوب می شود. شکاف ها و تناقض هایی در نتایج مطالعات موجود در زمینه عوامل دخیل در عدم کنترل دیابت دیده می شود. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مختلف مؤثر بر عدم کنترل دیابت انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، از 216 فرد مبتلا به دیابت مراجعه کننده به سه آزمایشگاه شهر بوشهر داده ها تهیه گردید. فرم جمع آوری داده ها مشتمل بر متغیرهای دموگرافیک، وضعیت خانوادگی، شیوه زندگی، وضعیت بالینی و بیماری های همراه بود. آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله و هموگلوبین بر روی نمونه خون بیماران انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS V 16 آنالیز شد. برای سنجش ارتباط خام و همزمان متغیرهای مختلف با وضعیت کنترل دیابت از آزمون رگرسیون لوجستیک استفاده گردید. در تمام موارد از سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج: از 216 فرد مبتلا به دیابت، 6/48% دیابت کنترل نشده داشتند. در بررسی های خام بین عدم کنترل دیابت و سابقه فامیلی دیابت037/0=P ، تعداد افراد خانواده (018/0=P) و وضعیت بالینی (P متفاوت برای متغیرهای مختلف) ارتباط دیده شد. بین نوع داروی مصرفی 002/0= Pو مدت ابتلا به دیابت (05/0p<) با عدم کنترل دیابت هم در بررسی خام و هم در بررسی های همزمان با عوامل دیگر، ارتباط معنادار آماری مشاهده گردید. در بررسی های خام بین عدم کنترل دیابت و سن، جنسیت، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، شغل، ساختار خانواده، شیوه زندگی و بیماری های همراه ارتباط معناداری پیدا نشد (05/0 P>). نتیجه گیری: نزدیک به نیمی از بیماران، دیابت کنترل نشده داشتند. نوع داروی مصرفی و مدت ابتلا به دیابت، با عدم کنترل دیابت ارتباط داشتند. بین عدم کنترل دیابت و متغیرهای دموگرافیک، ساختار خانواده، شیوه زندگی و بیماری های همراه ارتباط معناداری پیدا نشد.

مقدمه: تمرین شنا و مصرف سیر می توانند از عوامل پیشگیری کننده از بیماری عروق کرونر باشد. بنابراین، هدف این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین شنا و مصرف سیر بر مقادیر intercellular cell adhesion molecule (ICAM) و vascular cell adhesion molecule (VCAM) سرمی در موش های نر چاق است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن9/5 ± 281 گرم) به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، مکمل سیر، تمرین شنا، تمرین شنا + مکمل سیر) تقسیم شدند. سپس گروه های تمرین به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه تحت تاثیر تمرین و گروه های دریافت کننده مکمل و تمرین+ مکمل، روزانه یک میلی لیتر عصاره محلول سیر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v 16و روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و سطح معنی داری (05/0 ≥ P) ارزیابی شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین و مصرف سیر بر مقادیرICAM موش ها کاهش معنی داری داشت (05/0 >P). با این حال بر مقادیر VCAMموش ها نر چاق تاثیر معنی داری نداشت (05/0

مقدمه: دوکسوروبیسین، از متداول ترین داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی سرطان با عوارض جانبی بسیار همراه بوده و این حقیقت استفاده از آن را با محدودیت هایی مواجه می سازد. در مطالعه حاضر با تکیه بر دانش نانوحامل های دارویی، فرمولاسیون های متعددی از فرم نیوزومه شده این دارو سنتز شده و بهینه سازی های سطحی در خصوص فرمولاسیون منتخب نهایی اعمال گردید. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی است. سامانه های نیوزومی با فرمولاسیون های متعدد و استفاده از توئین-60 و کلسترول به روش هیدراتاسیون فیلم نازک سنتز شدند. داروی دوکسوروبیسین به طور غیرفعال درون نیوزوم ها بارگذاری شد. سپس بهینه سازی ها بر اساس انتخاب تجربی دو فرمول از 6 فرمول ساخته شده، و بررسی اثر افزودن تویین20، پلیمر DSPE-mPEG (2000) و فسفولیپید کاتیونی DOTAP (به ترتیب) صورت پذیرفت. سپس شاخصه های فیزیکوشیمیایی نانوسامانه از منظر بازده درون گیری، پروفایل رهایش دارو در شرایط مشابه سلول های سالم و سرطانی، قطر هیدرودینامیک، Poly Dispersity Index، پتانسیل زتا، مورفولوژی و طیف Infrared Spectroscopy (IR) تعیین گردید. به منظور رسم گراف ها و بیان داده ها به ترتیب از نرم افزارهای Origin و Excel استفاده شد. نتایج: فرمول نیوزوم بهینه شده نهایی نیوزومی دارای قطر nm59/92، انکپسولاسیون 43/0 ± 8/91%، پتانسیل زتا mV5/3-و شاخص پراکندگی 196/0 می باشد. حداکثر رهایش دارو از نانوسامانه تحت شرایط سلول های سالم و سرطانی (C° 37، 4/7=pH و C° 42، 4/5=pH) بعد از گذشت 48 ساعت، به ترتیب؛ 3/62% و 5/76% بوده است. بررسی های Field Emission Scanning Electron Microscope و IR نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهم کنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نیمه هدفمند بودن این حامل دارویی را اثبات می کند. هم چنین نشان می هد، نیوزوم بدون ایجاد تغییر در ماهیت شیمیایی دارو و با تخصصی نمودن دارو رسانی، اثربخشی و کیفیت زندگی بیمار را افزایش و عوارض جانبی را کاهش می دهد.

مقدمه: پدیده سالمندی با التهاب سیستمیک در ارتباط است. miR-146a تنظیم کننده منفی حیاتی برای التهاب است و نشان داده شده که سطوح آن با افزایش سن کاهش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پیاده روی سریع منظم بر سطوح در گردش خون miR-146a و سطوح پلاسمایی اینترلوکین 6 در زنان سالمند غیرفعال بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، 20 زن سالمند (9/3± 5/ 63 سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین استقامتی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین سه روز در هفته به مدت دوازده هفته با شدت 75-70 ٪ حداکثر ذخیره ضربان قلب، پیاده روی کرد. گروه کنترل در طول دوره مطالعه بدون تمرین باقی ماند. نمونه های خونی قبل و 72 ساعت پس از 12 هفته تمرین، جهت اندازه گیری miR-146a و IL-6 جمع آوری شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس نرمال بودن از آزمون تی مستقل، تی وابسته، یومن ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد. بررسی های آماری با استفاده از نرم افزارv 16 SPSS انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0P≤ در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد که در پاسخ به برنامه تمرین استقامتی سطوح miR-146a افزایش 027/0p=) و سطوح IL-6 به طور معنی داری کاهش (001/0p=)یافت و این تغییرات با کاهش در شاخص توده بدن (BMI) همراه بود(002/0p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیاده روی سریع می تواند به عنوان یک شکل تمرین موثر در جهت کمک به کاهش عوامل التهابی خون، مورد ملاحظه قرار بگیرد. یافته ها هم چنین پیشنهاد می کند miRNA ها، می توانند در پاسخ به پیاده روی منظم، در افراد سالمند، بهبود یابند.

مقدمه: پیری فرآیندی اجتناب ناپذیر است که باعث افزایش احتمال بیماری و مرگ افراد می شود. یائسگی به عنوان بخشی از فرآیند پیری رخ می دهد. در این مطالعه اثر متفورمین بر میزان قدرت عضلانی، اضطراب و حافظه در موش های سوری ماده اوارکتومی شده بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 96 سر موش سوری ماده 6 ماهه در محدوده وزنی20 تا 25 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به 6 گروه 16 تایی شامل گروه شم، اوارکتومی شده، اوارکتومی شده درمان با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم متفورمین، اوارکتومی شده درمان با دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم متفورمین، گروه متفورمین درمان با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم متفورمین و گروه سالم تقسیم شدند. نخست حیوانات اوارکتومی شدند و سپس به مدت شش ماه با دوزهای 1و10 میلی گرم بر کیلوگرم متفورمین درمان شدند. سپس قدرت عضلانی، حافظه و میزان اضطراب در گروه های موردمطالعه بررسی شد. آنالیز آماری توسط نرم افزار 16 SPSS V انجام و تفاوت بین گروه ها توسط آزمون واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج: نتایج مطالعه ما نشان داد که متفورمین با دوزهای 1و10 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه اوارکتومی میزان اضطراب حیوان را به طور معنی داری کاهش داد (به ترتیب 0024/0p = و 0295/0p = ) و باعث افزایش حافظه شد (به ترتیب 0044/0 p =) و 0004/0 p =) و دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم باعث بهبود قدرت عضلانی شد (0148/0p = ). نتیجه گیری: متفورمین دارای اثرات مفیدی بر روی اختلالات رفتاری ناشی از پیری و اوارکتومی می باشد.

مقدمه: با توجه به اهمیت پارامترهای مربوط به اسپرم در میزان باروری، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی کلم بروکلی بر پارامترهای اسپرم قبل و بعد از فریز در موش سوری نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی مداخله ای 28 سر موش سوری نر نژاد NMRI به چهار گروه هفت تایی تقسیم شد. گروه کنترل بدون هیچ گونه تیمار، آزمایش اول، دوم و سوم به ترتیب 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی بروکلی (تهیه شده با روش ماسراسیون) داخل صفاقی به مدت 42 روز دریافت کردند. در پایان آزمایش، اندازه گیری آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیدیسموتاز و مالون دی آلدئید در سرم اندازه گیری شد. غلظت اسپرم، تعداد، درصد زنده مانی، تحرک و درصد شکنندگی DNA قبل و بعد از فریز شدن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: کمترین غلظت اسپرم در گروه کنترل 106× 249 و بیشترین در آزمایش سوم 106×714 میلیون بر میلی متر مکعب دیده شد. بیشترین درصد زنده مانی اسپرم و درصد تحرک در آزمایش سوم به ترتیب حدود 96 و 98 درصد شد. کاهش درصد زنده مانی اسپرم بعد از فریز نمودن در گروه کنترل نسبت به گروه های آزمایش حدود سه تا چهار برابر بوده و این اختلافات معنی دار بود (005/0=P). غلظت آنزیم کاتالاز و سوپراکسیدیسموتاز در آزمایش سوم به ترتیب 276/2± 28/18و 425/2± 36/56 واحد بر میلی لیتر بوده و اختلاف در مورد آنزیم سوپراکسیددیسموتاز با سایر گروه ها معنی دار بود. کمترین غلظت مالون دی آلدئید آزمایش سوم 140/0± 96/1 نانومول بر میکرومول و با گروه کنترل معنی دار شد. نتیجه گیری: دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بروکلی بهترین تاثیر را بر روی پارامترهای اسپرم تازه و فریز شده داشته که می تواند به اثرات آنتی اکسیدانی عصاره مرتبط باشد.