مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1393 | دوره:22 | شماره:4 |تعداد مقالات:22

مقدمه: سرطان سلول سنگفرشی در سر و گردن یک علت مهم ناتوانی و مرگ و میر می باشد. چندین ساب تایپ هیستولوژیک این تومور تاکنون شناخته شده است. سرطان سلول سنگفرشی پاپیلری یک نوع نادر از سرطان سلول سنگفرشی در مسیر تنفسی گوارشی فوقانی است که اولین بار در سال 1990 میلادی معرفی شد و اغلب در حلق حنجره و سینوس های پارانازال ایجاد می شود. در این مطالعه خانم 72 ساله با پتوز وپروپتوز چشم راست از 2 سال قبل و تشخیص پاپیلاری اسکواموس سل کارسینومای سینوس اتموییدسرطان سلول سنگفرشی معرفی می گردد.  

مقدمه: اندازه گیری فشار ورید مرکزی (CVP) یکی از راه های مهم در ارزیابی وضعیت همودینامیک بیمار می باشد. به خصوص در بیماران مبتلا به شوک سپتیک که فشار پایین تر از 8mmhg به عنوان نشانه ای برای جایگزینی سریع مایعات تلقی می شود. اندازه گیری CVP نیازمند اقدامات تهاجمی است. هدف از این مطالعه بررسی ارزش سونوگرافی ورید اجوف تحتانی و میزان Caval Index در تخمین فشار پایین CVP است.روش بررسی: در این مطالعه مشاهده ای 70 بیمار که در ICU بیمارستان شهید باهنر کرمان بستری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران همگی دارای کاتترورید مرکزی بودند. قطر ورید اجوف تحتانی توسط دستگاه سونوگرافی پرتابل یک بار در انتهای دم و بار دیگر در انتهای بازدم اندازه گیری شد و میزان Caval Index که بیانگر مقدار تغییر قطر IVC در طی یک سیکل تنفسی است، محاسبه شد. فشار ورید مرکزی توسط مانومتری اندازه گیری شد.نتایج: نتایج نشان داد که بین قطر دمی و بازدمی IVC و میزان CVP یک رابطه مثبت (بر اساس آزمون پیرسون) وجود دارد. همچنین میزان حساسیت و ویژگی Caval Index بالاتر از 50% در تخمین فشار ورید مرکزی کمتر از 8mmhg به ترتیب 94% و 97% بود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه اندازه گیری CVP یک اقدام تهاجمی است می توان در شرایط اورژانس از سونوگرافی ورید اجوف تحتانی در تخمین فشار پایین CVP کمتر از (8mmhg) و نیاز به جایگزینی سریع مایعات استفاده کرد.

مقدمه: در سال های اخیر لیزر Er:YAG برای تراش دندان ها استفاده شده است. اخیرا کامپوزیت های با بیس سایلوران به دندانپزشکی معرفی شده اند و مطالعات محدودی در مورد کاربرد این نوع کامپوزیت ها وجود دارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی استحکام باند ریزکششی کامپوزیت با بیس سایلوران (Filtek P90, Er:YAG) در سطوح مینایی آماده شده با لیزر و فرز می باشد.روش بررسی: حفراتی با ابعاد مشابه به وسیله لیزر Er:YAG و فرز بر روی مینای 20 دندان مولر کشیده شده انسان ایجاد و نمونه ها به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند::E1  لیزر+اسید اچینگ، :E2 لیزر،:E3  فرز+اسید اچینگ،:E4  فرز. سپس پرایمر و ادهزیو و کامپوزیت P90 طبق دستور کارخانه سازنده بکار رفت. پس از ترموسایکلینگ، در هر گروه 20 نمونه به صورت ساعت شنی با سطح مقطع 1 میلی متر مربع ایجاد شد و نمونه ها با سرعت با دستگاه SD Mechatronik (MTD-500-Germany) و با سرعت تیغه 1mm/min تحت تست استحکام باند ریزکششی قرار گرفتند تا شکست ایجاد شود. نوع شکست نمونه ها هم در زیر استریومیکروسکوپ(ZTX-3E, Zhejiang-China) ، ارزیابی شد و داده ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بیشترین و کمترین میزان استحکام باند ریزکششی به ترتیب در زیر گروه های E3 و E2 بود. تفاوت معنی داری بین گروه ها نبود (p=0.213). بیشترین و کمترین نوع شکست به ترتیب مربوط به ادهزیو و کوهزیو بود. با استفاده از آزمون آماری ANOVA اختلاف آماری معنی داری در نوع شکست بین گروه های مختلف دیده نشد (p=0.845).نتیجه گیری: تراش در مینا با لیزر یا فرز با یا بدون اچینگ وکامپوزیت با بیس سایلوران بر روی استحکام باند ریزکششی تفاوت معنی داری ندارد.

مقدمه: اثرات ضایعه در سیستم عصبی محیطی به صورت رتروگراد به جسم سلولی نورون های سیستم عصبی مرکزی برگشته و باعث دژنراسیون مرکزی در مغز و نخاع می شود. احتمال می رود گیاه بوماران به دلیل خواص ضدالتهابی، آنتی اکسیدان و ضدآپوپتوز از پیشرفت ضایعه عصبی جلوگیری کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی عصاره الکلی برگ گیاه بومادران بر دژنراسیون موتونورون های آلفای شاخ قدامی نخاع پس از کمپرسیون عصب سیاتیک در رت است.روش بررسی: 30 سر نژاد رت ویستار به طور تصادفی به گروه های کنترل، کمپرسیون و کمپرسیون+تیمار با دوزهای 50، 75 و 100 میلی گرم برکیلوگرم تقسیم شدند و عصب سیاتیک با استفاده از قیچی قفل دار به مدت 60 ثانیه در معرض کمپرسیون قرار گرفت. تزریق عصاره به صورت درون صفاقی طی هفته های اول و دوم پس از کمپرسیون در دوزهای فوق صورت گرفت. پس از 28 روز از زمان کمپرسیون رت ها تحت روش پرفیوژن و نمونه برداری از نخاع ناحیه کمری قرار گرفته و پس از مراحل پاساژ بافتی، برش و رنگ آمیزی، دانسیته نورونی با روش دایسکتور و آزمون آماری Anova و T-t test محاسبه شد.نتایج: بر اساس یافته ها دانسیته نورونی درگروه کمپرسیون نسبت به شاهد اختلاف معنی داری داشته است(P=0.00) . دانسیته نورونی گروه های تیمار 50 و 75 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم الکلی در مقایسه با گروه کمپرسیون افزایش چشمگیری داشت(P<0.01) .نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره الکلی برگ این گونه از گیاه بومادران احتمالا به دلیل حضور فاکتورهای رشد و ترمیمی دارای اثرات نوروپروتکتیو بر روی آلفا موتونورون های نخاع پس از آسیب می باشد و دوز 75mg/kg بیشترین اثرات را داشته است.

مقدمه: بلوغ آزمایشگاهی تخمک که بلوغ تخمک ها را در خارج از شرایط طبیعی فراهم می کند، یک روش مناسب در جهت درمان ناباروری می باشد که استفاده کلینیکی آن به واسطه موفقیت پایین با محدودیت مواجه می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر فاکتور رشد فیبروبلاستی بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نابالغ طراحی شده است.روش بررسی: تخمک های نابالغ از 20 سر موش ماده 10-8 هفته ای نژاد NMRI،48-46  ساعت به دنبال تزریق داخل صفاقی 10 واحد از (PMSG :Pregnant Mare`s Serum Gonadotrophin) به دست آورده شد. تخمک ها در محیط (Modified Essential MEM-a :Medium- a) تیمار شده با دوزهای صفر،10ng/ml ، 20ng/ml و 40ng/ml از فاکتور رشد فیبروبلاست کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت، مرحله بلوغ تخمک با کمک میکروسکوپ اینورت بررسی شد. میزان بلوغ تخمک با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میزان از سر گیری میوز در گروه کنترل (یک) و گروه های آزمایشی دو، سه و چهار به ترتیب 23، 25.7، 26.2 و 27.3 درصد بود که تفاوت معنی داری در از سرگیری میوز بین گروه کنترل و گروه های آزمایش وجود نداشت. اختلاف معنی داری در بلوغ آزمایشگاهی بین گروه کنترل نسبت به گروه های آزمایشی دو و سه (p<0.01) مشاهده شد که میزان تخمک های بالغ شده آزمایشگاهی (متافاز (II در گروه کنترل و گروه های آزمایشی دو، سه و چهار به ترتیب 45، 60.8، 62.6 و 45.2 درصد بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فاکتور رشد فیبروبلاست در غلظت های 10ng/ml و 20ng/ml در از سر گیری میوز، شکسته شدن هسته و آزاد شدن اولین جسم قطبی تاثیر دارد ولی غلظت 40ng/ml تاثیر چندانی در بهبود بلوغ تخمک ندارد.

مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، دارای خاصیت تنظیمی سیستم ایمنی و پتانسیل بالا تکثیر و تمایز به رده های مختلف سلولی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تاثیر فاکتورهای محلول ناشی از سلول بنیادی مزانشیمال رت بر زنده مانی نوتروفیل انجام گرفته است.روش بررسی: سلول مزانشیمال از مغز استخوان فمور و تیبا رت 8-6 هفته استحصال و در محیط DMEM کشت داده شد. پس از بلوغ سلول مزانشیم، مایع رویی آن با نوتروفیل جدا شده از خون محیطی رت به مدت 1 ساعت و در 37oC انکوبه شد. زنده مانی نوتروفیل در انکوباسیون های 6 و 24 ساعته با مایع رویی MSCs به روش فلوسیتومتریک و با استفاده از An/PI اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: انکوباسیون 6 ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم را در سطح معنی داری افزایش و میزان نکروز را کاهش داد(P˂0.05) . اما کاهش آپوپتوز نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود ((p>0.05. در انکوباسیون 24 ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم به طور معنی داری افزایش و میزان آپوپتوز نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (P˂0.05) کاهش نکروز سلولی در گروه تیمار نسبت به کنترل معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: علاوه بر نقش مهم کلینیکی MSCs، برخی جنبه های بیولوژیکی آن شامل: خودنوزایی، تکثیر و تنظیم ایمنی، پتانسیل مهمی برای سل تراپی است.

مقدمه: یون های فلزی برای بیشتر عملکرد های حیاتی و سوخت و ساز بدن ضروری هستند. سلنیوم عنصر فعال سلنوآنزیم ها است و نقش مهمی در سلامت عمومی انسان دارد اما افزایش غلظت آن در بدن ایجاد مسمومیت می کند. بنابراین ضروری به نظر می رسد که وضعیت سطح سرمی سلنیوم در افراد جامعه بررسی شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح سرمی سلنیوم در زوج های جوان سالم انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال 1391 بر روی 60 زوج جوان انجام شد که به روش آسان نمونه گیری شدند. سلامت عمومی آنها با استفاده از پرسشنامه GHQ28 تعیین و غلظت سرمی سلنیوم آنها با استفاده از اسپکتروفتومتر جذب اتمی کوره ای اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: میانگین سنی داوطلبان 4.31±23.18 سال بود. 44.6% از داوطلبان تحصیلات دانشگاهی، 35.7% دیپلم و 19.6% زیر دیپلم داشتند. میانگین سطح سرمی سلنیوم بر حسب جنسیت در مردان 89.1±20.2mg/l و زنان 80.5±24.1mg/l به دست آمد. سطح سرمی سلنیوم با جنسیت و سطح تحصیلات افراد تفاوت معنی داری داشت.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که میانگین غلظت سلنیوم سرم افراد مورد مطالعه در دامنه پایین محدوده طبیعی بود. با توجه به ارتباط سلنیوم با سلامت انسان و نقش موثر آن در پیشگیری و کاهش بیماری ها، آموزش تغذیه برای مصرف غذاهای غنی از سلنیوم به منظور افزایش سطح سلامت جامعه و جلوگیری از پیشرفت بیماری ها توصیه می شود.

مقدمه: امروزه گسترش سویه های میکروبی مقاوم به دارو موجب شده تا مقابله با بیماری های عفونی دشوارتر گردد. از دلایل مهم بروز مقاومت های دارویی، جایگیری میکروارگانیسم ها در ساختاری به نام بیوفیلم است. بیوفیلم ها از تجمع میکروارگانیسم ها بر سطوح مختلف ایجاد می شوند. از این جهت دستیابی به ترکیبات ضدمیکروبی نوین در مقابله با این ساختار ها ضروری است. در این مطالعه تحقیقاتی خواص ضدمیکروبی گیاه Centaurea cyanus بر فرم منفرد و بیوفیلمی شش باکتری پاتوژن (استافیلوکوکوس ارئوس، باسیلوس سرئوس، استرپتوکوکوس پنومونیه، پسودوموناس آئروژینوزا، اشرشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه) بررسی گردید.روش بررسی: اثربخشی عصاره های اتانولی و متانولی C.cyanus بر فرم منفرد با آزمون انتشار دیسک تعیین و مقادیر MIC و MBC به روش ماکروبراث دایلوشن به دست آمد. اثرات ضدبیوفیلمی عصاره های C.cyanus نیز با روش میکروتیتر پلیت بررسی گردید.نتایج: در این بررسی قابلیت عصاره های گیاه گل گندم در مهار فرم منفرد و بیوفیلمی باکتری های انتخابی تایید و مشخص گردید که نوع اتانولی عصاره در مهار فرم منفرد کارآمدتر است. اثر مهاری عصاره ها بر ساختارهای بیوفیلمی هر باکتری به نوع حلال و غلظت عصاره وابسته بوده و بیشترین اثر مهاری بر پدیده تشکیل بیوفیلم باکتری های اشرشیاکلی (84.26%) و استرپتوکوکوس پنومونیه (83.14%) مشاهده گردید. در تیمار با عصاره های C.cyanus، استرپتوکوکوس پنومونیه (75.66%) بیشترین تخریب ساختارهای بیوفیلمی را نشان داده و بیشترین کاهش در فعالیت متابولیکی بیوفیلم ها در در استافیلوکوکوس ارئوس (71.85%) مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل قابلیت بالای عصاره های C. cyanus در مقابله با میکروارگانیسم های انتخابی تایید و این عصاره ها به عنوان گزینه مناسبی در مقابله با سویه های مذکور پیشنهاد گردیدند.

مقدمه: تعیین طول کارکرد یک مرحله مهم در درمان کانال ریشه است. بدین منظور اپکس یاب های الکترونیکی استفاده می شود. اپکس یاب های جدید با جریان متناوب عمل کرده و دو عامل مقاومت ویژه و ظرفیت خازنی عاج در اصول کارکرد آنها موثر می باشد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه ظرفیت خازنی عاج در دندان های جوان و مسن است.روش بررسی: در این مطالعه 60 دندان پر مولر دائمی انسان شامل 30 دندان زیر 25 سال و 30 دندان بالای 60 سال جمع آوری شد. سپس 60 نمونه عاج با ابعاد یکسان از سطح میانی ریشه تهیه شد. میزان ظرفیت خازنی مدار ایجاد شده در 3 فرکانس 100HZ، 1KHZ، 10KHZ توسط دستگاه اندازه گیری شدند. جهت مقایسه میانگین از آزمون های آماری آنالیز واریانس ANOVA و Mann-Witheny استفاده شد.نتایج: میانگین ظرفیت خازنی مدار ایجاد شده در دندان های زیر 25 سال و بالای 60 سال به ترتیب در فرکانس 60:100HZ و 173، در فرکانس 2.5 :1KHZ و 9.5 و در فرکانس 0.05: 10KHZ و 0.3 نانوفاراد بود. تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود (p=0.000).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر میزان ظرفیت خازنی در دندان های جوان و مسن متفاوت بوده و با توجه به تاثیر این عامل در اصول کارکرد اپکس یاب ها ممکن است نیاز به کالیبره کردن دستگاه هنگام کاربرد دردندان های جوان و مسن باشد.

مقدمه: یکی از مشتقات ویتامین K که توسط باکتری های روده ای سنتز می شود، ویتامین K2 است. در مطالعات بسیاری، حضور غلظت های زیاد این ویتامین در مغز و عملکردهای مهم آن به اثبات رسیده است. ویتامین K2 قادر است تولید بسیاری از میانجی های التهابی را در بیماری های گوناگون مهارکند. این مطالعه به بررسی اثر ویتامین K2 در نخاع، در ادم التهابی القاء شده توسط فرمالین در پا می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه پژوهشی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار (250-200g) به جزء گروه کنترل، پس از گذراندن دوران بهبودی جراحی کانول گذاری جهت تجویز نخاعی (Intrathecal- i.t.)، در چهار گروه شم (DMSO) و ویتامین K2 با غلظت های 2، 10 و 20 میکروگرم در 10 میکرولیتر قرار گرفتند. در هر گروه حجم ادم التهابی ناشی از تزریق 0.05ml فرمالین 2.5% به کف پای حیوانات پس از یک ساعت به روش پلتیسمومتری سنجیده شد.نتایج: تجویز نخاعی ویتامین K2 منجر به کاهش معنی داری در حجم ادم التهابی ناشی از تزریق کف پایی فرمالین گردید(P<0.01) . به علاوه کمترین غلظت از ویتامینK2 (2mg/10ml) نسبت به سایر غلظت ها حجم ادم التهابی القاء شده با فرمالین را به میزان بیشتری کاهش داد.(P<0.05) نتیجه گیری: ویتامین K2 احتمالا با کاهش و گاهی ممانعت از فعالیت سیکلواکسیژنازها و سنتز پروستاگلاندین ها، کاهش رادیکال های آزاد مانندROS ، موادی همچون NO و به دنبال آن کاهش رهاسازی میانجی های مولد و پیش برنده التهاب در نخاع و متعاقبا محیط موجب کاهش حجم ادم التهابی القاء شده توسط فرمالین می شوند.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین اثر تجویز ژل تتراسایکلین موضعی به همراه درمان غیرجراحی پریودنتال بر روی سطح HbA1c و Lipid profile در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد.روش بررسی: 30 بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 2 به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه جرم گیری و تسطیح سطح ریشه و گروه دیگر جرم گیری و تسطیح سطح ریشه به همراه ژل تتراسیکلین موضعی دریافت کردند. فاکتورهای بالینی شامل ایندکس لثه ای (GI)، ایندکس پلاک (PI)، عمق پاکت پریودنتال (PDD) و فاکتورهای بیوشیمیایی شامل HbA1c و Lipid profile در ابتدای مطالعه و 3 ماه بعد در این بیماران ارزیابی شد.نتایج: در مقایسه فاکتورهای بالینی بین دوگروه مطالعه، عمق پاکت پریودنتال به صورت معنی دار در گروه دریافت کننده ژل تتراسیکلین کاهش یافت. در بین فاکتورهای بیوشیمیایی هم میزان تری گلیسرید (TG) در گروه دریافت کننده ژل به صورت معنی دار کاهش یافت. تفاوت سایر فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی بین دو گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری: در هر دو گروه بعد از انجام درمان بهبود فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی دیده شد. با این وجود به نظر می رسد تجویز ژل تتراسیکلین موضعی به همراه درمان غیرجراحی پریودنتال در بهبود برخی فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی شامل PPD و TG، موثر بوده است، اگر چه سایر فاکتورها بر درمان غیرجراحی پریودنتال به تنهایی برتری نداشت.

مقدمه: بی حسی نخاعی در افراد وابسته به تریاک همراه با مشکلات زیادی است. هدف از انجام این مطالعه بررسی طول مدت بلوک حسی و حرکتی، طول مدت بی دردی بعد از عمل، همودینامیک و عوارض جانبی با افزودن فنتانیل به بوپیواکائین در بی حسی نخاعی بیماران وابسته به تریاک است.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 60 بیمار ASA کلاس یک و دو وابسته به تریاک کاندید اعمال جراحی در قسمت تحتانی شکم و اندام تحتانی به روش بی حسی نخاعی انتخاب و در دو گروه بوپیواکائین و بوپیواکائین با فنتانیل مورد بررسی قرار گرفتند. علایم بالینی، عوارض جانبی، طول مدت بلوک حسی و حرکتی، زمان شروع درد و شروع بلوک حسی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از نظر مشخصات جمعیت شناختی، عوارض جانبی، فشارخون و ضربان قلب اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. تغییرات تعداد تنفس در بعضی از فواصل زمانی بعد از انجام بلوک (5 دقیقه، 10 دقیقه، 45 دقیقه، 75 دقیقه و 90 دقیقه) در گروه بوپیواکائین بیشتر از بوپیواکائین با فنتانیل بود. طول مدت بلوک حسی (100.33 در مقابل 138.83)، طول مدت بلوک حرکتی (93.43 در مقابل107.66 ) و زمان شروع درد (165.33 در مقابل 184.75) در گروه بوپیواکائین با فنتانیل به میزان معنی داری طولانی تر از بوپیواکائین بود و اما شروع بلوک حسی (8.83 در مقابل 4.93) در گروه بوپیواکائین به میزان معنی داری طولانی تر از بوپیواکائین با فنتانیل بود.نتیجه گیری: افزودن فنتانیل به بوپیواکائین در بی حسی نخاعی بیماران وابسته به تریاک، طول مدت بلوک حسی و حرکتی و زمان شروع درد را افزایش می دهد و همچنین شروع بلوک حسی را در این بیماران کاهش می دهد.

مقدمه: ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی نقش مهمی در مهار رادیکال های آزاد ایفا می کند. هدف از این پژوهش، بررسی نقش ویتامین E بر توانایی زیستی، تغییرات مورفولوژیک و القاء تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت بالغ است.روش بررسی: سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان در شرایط استریل با روش فلشینگ، استخراج شدند. پس از پاساژ سوم سلول ها به گروه های کنترل و تیمار شده با ویتامین5) E ، 10، 15، 25، 50، 100 و 150 میکرومولار) برای مدت 21 روز در محیط کشت استئوژنیک حاوی 10% سرم تقسیم شدند. توانایی زیستی سلول ها، میزان معدنی شدن ماتریکس سلولی، میزان کلسیم خارج و داخل سلولی، فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، میزان سنتز و بیان پروتئین های استئوپونتین و استئوکلسین و همچنین تغییرات مورفولوژیک سلول ها بررسی شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و T-test تجزیه و تحلیل شد.نتایج: افزایش معنی داری در توانایی زیستی و میزان معدنی شدن ماتریکس سلول ها، فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، میزان رسوب کلسیم خارج و داخل سلولی و همچنین میزان بیان و سنتز پروتئین های استئوژنیک، در سلول های تیمار شده با ویتامین E در رفتاری وابسته به دوز مشاهده گردید. علاوه بر این گستردگی سیتوپلاسم نیز در نمونه های تیمار شده با ویتامین E دیده شد.نتیجه گیری: از آنجایی که ویتامین E افزایش معنی داری در توانایی زیستی و تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیم ایجاد می کند، بنابراین می تواند جهت افزایش بقا و تمایز سلولی استفاده شود.

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری دارای نقش اثبات شده در ایجاد زخم معده و دئودنوم است. پلاک دندانی می تواند به عنوان منبع ذخیره ای برای هلیکوباکتر پیلوری عمل کند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر درمان های پریودنتال بر عود دیس پپسی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری است.روش بررسی: شصت بیمار با علایم دیس پپسی و پریودنتیت که حضور هلیکوباکتر پیلوری در نمونه پلاک زیر لثه ای و مدفوع تایید گردید، به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. افراد مربوط به هر دو گروه برای درمان وضعیت دیس پپتیک خود تحت درمان عفونت هلیکوباکتر قرار گرفتند. به صورت همزمان، نمونه های مربوط به گروه مورد تحت درمان حذف پاکت پریودنتال قرار گرفتند. پس از اثبات ریشه کنی باکتری، بیماران هر دو ماه یک بار تا شش ماه در مورد عود علایم دیس پپسی بررسی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون fisher exact test تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بعد از دو ماه یک مورد عود در گروه شاهد (3.4%) مشاهده شد. در گروه مورد هیچ عودی گزارش نگردید. بعد از 4 ماه سه نفر (10.3%) در گروه شاهد و دو نفر (6.7%) در گروه مورد عود علایم را گزارش شد. بعد از شش ماه میزان عود در گروه شاهد 11 نفر (37.9%) و در گروه مورد 5 نفر (16.7%) بود که این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: درمان پریودنتال تاثیری بر عود علایم دیس پپسی ناشی از هلیکوباکتر ندارد.

مقدمه: علی رغم افزایش استفاده از نانوذرات فلزی و کاربردهای آن در صنایع مختلف، تاکنون مطالعات اندکی در زمینه اثرات جانبی این مواد بر بدن جانداران صورت گرفته است، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر داخل صفاقی نانوذرات اکسید منیزیم بر عملکرد کبد و کلیه رت ها در محیط درون تن صورت گرفت.روش بررسی: دوزهای مختلف نانوذرات اکسید منیزیم500ppm) ، 250، 125، (62.5 به مدت 28 روز به رت های نر نژاد ویستار تزریق گردید و عملکرد کبد و کلیه در پاسخ به جذب نانوذرات مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: این مطالعه نشان داد که مواجهه با نانوذرات اکسید منیزیم باعث ایجاد تغییرات معنی دار در سطوح آنزیم های AST و ALP گردید، در حالی که سطوح آنزیم ALT، همچنین میزان اوره و کراتینین تغییر معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نداشت. علاوه بر این، هیچگونه تغییر هیستولوژیکی در بافت کلیه مشاهده نگردید. در مقابل، مشاهده تغییرات صورت گرفته در بافت کبد شامل اپوپتوز و پرولیفراسیون مجاری صفراوی، نشان دهنده آسیب رسیدن به بافت کبد در دوزهای بالا می باشد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که نانوذرات اکسید منیزیم در دوزهای بالاتر از 250ppm می تواند اثرات سمی بر روی کبد داشته باشد. لذا حساسیت استفاده از این مواد را برای مصارف مختلف بیشتر می نماید.