کومش
سال:1392 | دوره:15 | شماره:1 (پیاپی 49) |تعداد مقالات:21

فرکانس میدان های الکترومغناطیسی که به طور طبیعی در بدن انسان توسط پتانسل عمل بافت های عصبی، عضلانی و قلب ایجاد می شوند، در محدوده طیف الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم طبقه بندی شده اند. با گسترش وسایل و ابزارهای پیش رفته ای که میدان های الکترومغناطیسی را تولید و یا القا می کنند، نگرانی مردم از تاثیر این میدان ها بر تکثیر سلول های طبیعی یا غیر طبیعی بدن افزایش یافته است. مطالعاتی که بر روی بافت ها و سلول ها انجام شده، بیانگر آن است که میدان های الکترومغناطیسی در شدت ها و فرکانس های گوناگون، دارای نتایج متفاوتی بر تکثیر و تمایز سلولی است. به همین دلیل این مقاله مروری با بررسی مطالعات مختلف، به اثر میدان های الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم بر تکثیر سلولی پرداخته است. بررسی یافته ها نشان داد که میدان الکترو مغناطیسی پالسی با فرکانس بسیار کم و در محدوده بین 15 تا 60 هرتز بیش تر بر تکثیر سلولی اثر نموده و اثر بر تمایز سلولی اندک است. این اثر ناشی از چند جلسه تابش گیری یا تابش دهی سلول ها برای ساعت های طولانی بوده است. میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم می تواند به عنوان یک عامل محرک بی خطر، موجب تکثیر سلولی شده و برای درمان ضایعات بافتی استفاده شود.

سابقه و هدف: یکی از راه های کنترل فرایند خون سازی، تنظیم به وسیله MicroRNA های مختلف می باشد. این RNA های کوچک تنظیم کننده با تغییر در بیان ژن ها در مرحله پس از رونویسی، توانایی کنترل مراحل مختلف خون سازی را دارا می باشند. درمان بیماری های مختلف با استفاده از سلول های +CD-133 که از خون بند ناف جدا شده و در محیط آزمایش گاه تکثیر یافته اند در حال گسترش می باشد. هدف این مطالعه بررسی تغییرات ایجاد شده در بیان MicroRNA های شرکت کننده در فرایند خون سازی در مراحل مختلف تکثیر این سلول ها در in vitro بود.مواد و روش ها: سلول های بنیادی خون ساز +CD133 خون بند ناف به روش MACS جدا گردید. این سلول ها پس از شمارش و تایید توسط فلوسیتومتری، جهت بررسی اثر تکثیر بر بیان MicroRNA ها در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه اول RNA این سلول ها بلافاصله پس از جداسازی استخراج گردید و در گروه دوم سلول ها 12 روز پس از تکثیر در آزمایش گاه مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت بررسی بیان MicroRNA ها از تکنیک qPCR Real time استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان دادند که از مجموع 23 عدد MicroRNA بررسی شده در دو مرحله قبل و بعد از تکثیر، بیان 11 عدد از MicroRNA ها بدون تغییر بود. در حالی که در مرحله قبل نسبت به مرحله بعد از تکثیر، بیان 7 عدد از MicroRNA ها با افزایش و بیان 5 عدد از MicroRNA ها هم با کاهش هم راه بود.نتیجه گیری: نتایج ما نشان دادند که تکثیر سلول های بنیادی خون ساز در محیط آزمایش گاه سبب تغییر در بیان MicroRNA های شرکت کننده در فرایند خون سازی می گردد. به طوری که این تغییرات سبب افزایش بیان MicroRNA های مسوول تمایز و کاهش بیان MicroRNA های شرکت کننده در همانند سازی این سلول ها می گردد.

سابقه و هدف: آنزیم فیتاز توانایی تبدیل فیتیک اسید به میواینوزیتول و فسفات معدنی را دارا می باشد، از این رو به صورت گسترده ای به عنوان یک افزودنی در غذای حیوانات تک معده ای اضافه می گردد.هدف این تحقیق، کلونینگ، بیان و بهینه سازی محیط برای بیان آنزیم فیتاز آسپرجیلوس نایجر در میزبان هانسنولا پلی مورفا بود. مواد و روش ها: در این تحقیق، جهت دست یابی به مقادیر بالای تولید پروتئین، توالی ژن آنزیم فیتاز گونه Aspegillus niger NRRL3135 پس از بهینه سازی کدون برای میزبان بیانی Hansenula polymorpha، به آن انتقال یافته و فعالیت ویژه آنزیم در محیط های بیانی مختلف برررسی شد.یافته ها: نتایج به دست آمده در کشت فلاسک، تولید1185U/L  آنزیم فیتاز نوترکیب با فعالیت ویژه 34.84 U/mg  را در محیط بیانی YNB-methanol نشان داد.نتیجه گیری: محیط بیانی YP-methanol  را به عنوان یک محیط کارامد جهت تولید آنزیم فیتاز A. NigerNRRL 313 در میزبان بیانی H. polymorpha، در مقیاس صنعتی نشان می دهد.

سابقه و هدف: سرم آمیلوئید  (SAA) Aپروتئین فاز حادی است که از نظر بالینی شاخص مناسبی برای التهاب بوده و ارتباط زیادی با افزایش خطر ابتلا به رخ دادهای قلبی عروقی دارد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با بار فزاینده بر سطوح سرمی SAA و آپولیپوپروتئین A-I (apoA-I) در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزتوسین می باشد.مواد و روش ها: 24 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن  292±20گرم به طور تصادفی به سه گروه کنترل غیر دیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی تقسیم شدند. حیوانات در گروه تمرین دیابتی یک برنامه تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم را (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. پس از 4 هفته تمرین مقاومتی غلظت سرمی گلوکز، پروفایل لیپیدی، SAA و apoA-I اندازه گیری شد.یافته ها: تفاوت معناداری در پروفایل لیپیدی گروه های مختلف مشاهده نشد. سطوح سرمی SAA و apoA-I در گروه های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی به طور معناداری بالاتر بود (به ترتیب 0.020=P و 0.001=P). پس از 4 هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمی apoA-I در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش داشت (0.035=P)، ولی تفاوت معناداری در سطوح SAA بین گروه های دیابتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد تمرین مقاومتی موجب افزایش غلظت سرمی apoA-I در موش های صحرایی دیابتی می شود، بدون آن که تغییر معناداری در سطوح SAA و پروفایل لیپیدی رخ دهد. این تغییرات ممکن است خطر پیش رفت آترواسکلروز و عواقب بالینی آن در شرایط دیابتی را کاهش دهد.

سابقه و هدف: هدف از اجرای این پژوهش، بررسی 12 هفته تمرین چرخ دوار و مصرف عصاره گل گیاه ازگیل ژاپنی بر سطوح دوپامین و تیروزین هیدروکسیلاز جسم مخطط موش های پارکینسونی بود.مواد و روش ها: موش ها به سه گروه: پایه، کنترل پارکینسونی و تمرین با مصرف عصاره تقسیم شدند. گروه تمرین با مصرف عصاره به مدت دوازده هفته روی چرخ دوار تمرین کردند و در طول دوره تمرین هر هفته سه بار عصاره را به صورت صفاقی و به میزان  200 mg/kg دریافت کردند. تخریب جسم مخطط موش ها با تزریق محلول 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) به صورت استریوتاکسی به داخل بطن مغز صورت گرفت. سطوح دوپامین و تیروزین هیدروکسیلاز جسم مخطط با روش الیزا اندازه گیری گردید. یافته ها: ورزش اختیاری و عصاره به طور برجسته ای از کاهش دوپامین در موش های پارکینسونی جلوگیری کرد (0.001=P) اما سطح تیروزین هیدروکسیلاز در گروه تمرین با عصاره تفاوت معناداری نکرد (0.854=P).نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که پیش درمان با استفاده از تمرینات ورزشی اختیاری و عصاره گل گیاه ازگیل ژاپنی سبب افزایش محافظت نرون های دوپامینرژیک در برابر تخریب ناشی از 6-OHDA می شود و نقش حفاظتی در برابر بیماری پارکینسون دارد.

سابقه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین مشکلات بهداشتی در زنان است که علاوه بر عوارض مادری می تواند بر رشد جنین نیز تاثیر بگذارد. این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین افسردگی دوران بارداری با نوع زایمان و شاخص های آنتروپومتریک نوزاد در مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی دزفول در سال 1390 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق به روش تحلیلی آینده نگر انجام شد. روش نمونه گیری به صورت سهمیه ای بود. در این مطالعه 180 زن باردار 34-36 هفته، با توجه به نمره افسردگی در دو گروه دارای افسردگی و بدون افسردگی قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها فرم اطلاعاتی و پرسش نامه افسردگی بک و ادینبرگ بود. جهت تعیین اعتبار پرسش نامه از اعتبار محتوا و جهت اعتماد از روش آزمون مجدد استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد افسردگی دوران بارداری احتمال وقوع زایمان سزارین را 2.3 برابر بیش تر افزایش داد که از نظر آماری معنی دار بودند (P<0.001). احتمال تولد نوزادان کم وزن در زنان دارای افسردگی دوران بارداری در مقایسه با زنان بدون افسردگی دوران بارداری 3.1 برابر بیش تر بود (P<0.001). در این مطالعه میانگین وزن هنگام تولد، دورسر هنگام تولد و میانگین آپگار دقیقه اول پس از تولد بیش تر از 6 در نوزادان گروه شاهد به طور معنی دار بیش تر از گروه مورد بود (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات منفی افسردگی بر پیامد مادر و نوزاد، حاملگی فرصتی جهت غربال گری، مشاوره و آموزش کاهش افسردگی مادران باردار می باشد.

سابقه و هدف: بیماری های عروق کرونر یکی از مهم ترین علل مرگ و میر به شمار می روند. با توجه به این که بررسی و ارزیابی علایم و نشانه ها بر اساس عوامل خطر یک عامل اساسی جهت پیش گیری از فوت وقت در هنگام تریاژ است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط عوامل خطر و تغییرات قطعه ST با علایم سندروم حاد کرونری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 294 بیمار بستری در بخش CCU شهر آمل با تشخیص سندرم حاد کرونری که حداقل 24 ساعت پس از پذیرش زنده مانده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ای که شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، چک لیست علایم و بررسی سابقه برخی عوامل خطر بود، جمع آوری و آنالیز شد.یافته ها: بین انفارکتوس میوکارد هم راه با بالا رفتن قطعه (ST (STEMI با استفراغ (1.94=OR) و اضطراب (1.82=OR) و آنژین صدری ناپایدار (UA) با استفراغ (0.42=OR) ارتباط معنی داری وجود داشت. هم چنین بین جنسیت با ضعف (2.29=OR) و اضطراب (1.82=OR)، دیابت با تنگی نفس (1.8=OR)، ضعف (1.02=OR) و وزوز گوش (2.06=OR) و هایپرلیپیدمی با ضعف (2.35=OR) و وزوز گوش (2.49=OR) رابطه معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: تکیه بر این که الگوی بالینی سکته قلبی بسیار متنوع است و شناخت دقیق این تنوع ها در زیر گروه های مختلف بیماران و هم چنین انواع مختلف سکته قلبی، قطعا به بالا رفتن دقت تشخیصی متخصیین و پزشکان کمک می کند. نتایج این تحقیق نیز شاید بتواند گوشه ای از این ارتباطات پیچیده را روشن و هم به متخصین برای تشخیص دقیق تر کمک کند و هم سوالاتی را برای محققین ایجاد کند که به دنبال دلایل ایجاد این الگوهای مختلف علایم در بیماران روند.

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل (Post-operative nausea and vomiting, PONV) از عوارض شایع پس از جراحی است که اثرات زیان باری دارد. اگر این عارضه شایع توسط داروی هوشبری که کاربرد آن اجتناب ناپذیر است کاهش یابد راه حلی سودمند خواهد بود.هدف از این مطالعه این است که با توجه به تاثیر پروپوفول در کاهش تهوع و استفراغ و عدم وجود مطالعه ای که در آن پروپوفول به عنوان تک دارو جهت بی هوشی باشد، در مطالعه فعلی از پروپوفول در مراحل القاء و حفظ بی هوشی استفاده و تاثیر آن بر میزان بروز PONV بررسی شده است.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 196 بیمار که طبق کلاس І و ІІ انجمن بیهوشی آمریکا در محدوده سنی 65-16 سال که کاندید اعمال جراحی عمومی، ارولوژی و ارتوپدی بودند به طور تصادفی به دو گروه 98 نفره A و B تقسیم شدند. در گروه A ، القاء و حفظ بی هوشی با پروپوفول و در گروه B جهت القاء از پروپوفول و برای حفظ بی هوشی از ایزوفلوران استفاده و میزان بروز PONV طی 6 ساعت اول بعد از جراحی ثبت شد.یافته ها: میزان بروز PONV در گروه A (پروپوفول+پروپوفول) طی 6 ساعت بعد از عمل، به طور معنی داری از گروه B (پروپوفول + ایزوفلوران) کم تر بود.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که استفاده از پروپوفول در مراحل القاء و حفظ بی هوشی در مقایسه با استفاده از پروپوفول فقط در مرحله القاء، باعث کاهش میزان بروز PONV بعد از اعمال جراحی عمومی، ارتوپدی و ارولوژی در بیماران می شود.

سابقه و هدف: طیف اختلال نوروپاتی شنوایی، Auditory neuropathy spectrum disorder, ANSD)) الگویی از کم شنوایی است که علی رغم حفظ عمل کرد سلول مویی خارجی، پاسخ برانگیخته ساقه مغز به شدت آسیب دیده یا از بین می رود. مدیریت کودکان مبتلا به ANSD موضوعی بحث برانگیز است. در این پژوهش تاثیر کاشت حلزون بر سطح مهارت های زبان و گفتار این کودکان با موارد کم شنوایی حسی-عصبی(sensory-neural hearing loss, SNHL)، و نیز تاثیر سن دریافت این پروتز بر سطح مهارت های رشدی کودکان بررسی گردید.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی - تحلیلی حاضر روی 8 کودک ANSD و 8 کودک SNHL شاهد همگن انجام شد. برای ارزیابی سه مهارت مورد بررسی از آزمون سنجش رشد نیوشا استفاده شد. یافته ها: بین سن انجام عمل جراحی کاشت حلزون و سطح امتیاز در 3 مهارت های رشدی زبان دریافتی، زبان بیانی و گفتار مورد بررسی در دو گروه ارتباط معناداری وجود داشت (0.012>P). در هر 3 مهارت رشدی، کودکان مورد بررسی نسبت به کودکان با شنوایی هنجار تاخیر داشتند اما بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (P³0.636).نتیجه گیری: در پژوهش حاضر، مهارت های زبان دریافتی، زبان بیانی و گفتار در کودکان مبتلا به ANSD، مشابه با کودکان دچار کم شنوایی حسی-عصبی بود. به نظر می رسد که دریافت کاشت حلزون، به ویژه در سنین پایین، می تواند به عنوان یک راه کار مدیریتی مناسب در این کودکان استفاده شود. 

سابقه و هدف: سندرم درد قدامی زانو، یکی از شایع ترین مشکلات افراد فعال، به ویژه زنان می باشد. یکی از پیامدهای این عارضه تحت تاثیر قرار گرفتن کنترل تعادل که دربر گیرنده حفظ موقعیت در وضعیت ایستا تا مجموعه فعالیت های پویا است، می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه عمل کرد این افراد در مواجهه با سطوح متفاوت اطلاعات حسی و اغتشاش و بررسی تعامل این عوامل با یک دیگر بود.مواد و روش ها: یک مطالعه موردی-شاهدی بر روی دو گروه 30 نفری (35-18 سال) افراد سالم و بیماران مبتلا به سندرم درد قدامی زانو انجام گرفت. آزمون های تعادلی در حالت چشمان باز و بسته بر روی پای مبتلا در دو سطح ناپایداری دست گاه بایودکس انجام گرفت. شاخص ثباتی کلی و درصد قرارگیری در منطقه A بیودکس جهت بررسی کنترل وضعیت مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که تاثیر خالص متغیرهای وضعیت سلامتی (0.04=p)، سطح اتکا (0.000=p) و اطلاعات بینایی (0.000=p) و تعامل اثر اطلاعات بینایی در سطح اتکا بر شاخص ثباتی کلی (0.002=p) معنی دار بوده است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بر اهمیت مشابه حس عمقی و اطلاعات بینایی در حفظ تعادل پویا تاکید دارد. هم چنین وابستگی بیش تر هر دو گروه مورد مطالعه به اطلاعات حس بینایی در شرایط دشواری تکلیف وضعیتی نیز از دیگر یافته های تحقیق حاضر بود.

سابقه و هدف: سینوس پیلونیدال عارضه شایعی در افراد جوان است که عموما در پوست ناحیه ساکروکوکسیژآل دیده می شود و درمان آن انجام جراحی می باشد. دو روش جراحی باز و بسته به عنوان متداول ترین روش ها مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به این که مطالعات اخیر نتایج متفاوتی را نشان داده است، در این مطالعه میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون و کنترل زخم به دو روش جراحی باز و بسته مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 250 نفر از بیمارانی که برای اولین بار بین سال های 87-79 در بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهر سمنان به علت سینوس پیلونیدال تحت عمل جراحی قرار گرفته و حداقل 5 ماه از عمل جراحی آن ها گذشته بود، مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که تا 5 ماه بعد از جراحی درد داشتند از مطالعه خارج شدند. بیماران از نظر عود یا عدم عود و بهبودی پی گیری شدند. 123 بیمار با عمل باز و 127 بیمار با عمل بسته جراحی شده بودند.یافته ها: میزان عود در عمل باز و بسته به ترتیب 9.8% (12 نفر) و 11% (14نفر) بود. احتمال عدم عود 1، 2 و 5 سال بعد از عمل باز به ترتیب 0.99، 0.95 و0.91  و در عمل بسته به ترتیب 0.97، 0.94 و 0.87 بود. نتایج نشان داد که نوع عمل اثر معنی داری روی عود نداشت.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون به دو روش باز و بسته تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به عوارض و مشکلات کم تر روش بسته، این روش در مقابل روش باز، به عنوان روش ارجح توصیه می شود.

سابقه و هدف: سرطان پوست یکی از شایع ترین سرطان ها در تمام دنیا بوده و در نقاط مختلف کشور ما از لحاظ فراوانی در رتبه اول تا دوم قرار دارد. با توجه به قابل پیش گیری بودن اکثر انواع سرطان پوست و فقدان اطلاعات جامع از این نوع سرطان در استان خوزستان، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی انواع سرطان پوست در منطقه جنوب غرب ایران و بررسی ارتباط آن ها با تابش نور خورشید انجام شد. مواد و روش ها: یافته های موجود در این مطالعه از مرکز جمع آوری گزارشات سرطان استان خوزستان استخراج شد و موارد بروز این کانسر به صورت تائید هیستولوژیکی و از اول فروردین 88 تا انتهای اسفند 88 ثبت شد. مشخصه های دموگرافیک از قبیل سن، جنس و محل زندگی و نیز نوع و محل سرطان از پرونده های بیماران استخراج شده است. یافته ها: از میان 5201 تعداد سرطان ثبت شده در مرکز ثبت سرطان استان خوزستان در سال 1388، 602 نفر مبتلا به انواع سرطان های پوست بودند. میانگین سنی این بیماران 61 سال بود و کلیه سرطان های پوست به طور معنی داری در مردان (348نفر، 56.8%) و در سنین بالای 40 سال از فراوانی بالاتری برخوردار بودند (به ترتیب0.03 =P و P<0.001). کارسینوم سلول بازال (Basal cell carcinoma, BCC) در 424 (70.4%) بیمار، کارسینوم سلول اسکواموس (Squamous cell carcinoma, SCC) در 85 بیمار، ملانوم بدخیم در 22 بیمار و سایر سرطان ها در 71 بیمار گزارش شدند. نوع سرطان رابطه معنی داری با محل سرطان و تماس با نور خورشید داشته به نحوی که BCC و SCC در محل های در معرض نور خورشید فراوانی بسیار بالاتری داشتند (P<0.001). نتیجه گیری: با توجه به مکان جغرافیایی استان ما که باعث شده در اکثر روزهای سال دارای تابش بیش تری از نور خورشید باشد و با توجه به شغل اکثر مردم استان که شامل کشاورزی، دام پروری و یا کار در تاسیسات نفت و گاز و در زیر نور خورشید می باشد و با توجه به نقش نور خورشید در ایجاد این بیماری، توسعه اقدامات آموزشی برای استفاده از روش های پیش گیرانه از جمله کرم های ضد آفتاب مناسب، محدود کردن حضور در محل های آفتاب گیر و استفاده از سایبان در محل کار الزامی به نظر می رسد.

سابقه و هدف: انجام تمرینات ورزشی منظم با کاهش علائم تنفسی، احساس تنگی نفس و ظرفیت ورزشی بیماری های انسدادی مرتبط است. بر این اساس، پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی فعالیت ورزشی اندام فوقانی و اندام تحتانی و ترکیب آن ها بر بهبود کارکرد ریوی و تهویه ای و هم چنین ظرفیت ورزشی بیماران آسمی، انجام گرفته است.مواد و روش ها: 36 بیمار آسمی (دامنه سنی 18-26 سال) مراجعه کننده به آزمایش گاه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه شهید چمران اهواز به طور تصادفی به سه گروه 12 نفره تقسیم شدند. پرسش نامه کیفیت زندگی سنت جورج، شاخص های عمل کرد ریوی، تهویه ای (از طریق اسپیرومتر و گاز آنالایزر) و ظرفیت ورزشی (روی دوچرخه کارسنج) قبل و پس از 8 هفته برنامه تمرینی اندازه گیری شد.یافته ها: پس از 8 هفته فعالیت تمرینی، فعالیت با اندام فوقانی و فعالیت ترکیبی (ترکیب اندام فوقانی و تحتانی) سبب افزایش معنی داری در شاخص های تنفسی (FVC) Forced vital capacity، Maximum voluntary ventilation (MVV) و Forced expiratory volume (FEV1) در ثانیه اول شد.هم چنین نسبت به پیش از تمرین شاخص های تهویه ای Tidal volume (VT)، Oxygen uptake (VO2) ،Partial end-tidal O2 (PETO2) افزایش معنی داری را در سه گروه تمرینی پس از 8 هفته فعالیت تمرینی نشان دادند. نسبت مهم VE/MVV که نماین گر تنگی نفس ناشی از ورزش است، نیز کاهش یافت. بهبودی معنی داری در کیفیت زندگی بیماران در هر سه گروه (بر اساس اطلاعات پرسش نامه کیفیت زندگی سنت جورج) نیز مشاهده گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد که انجام فعالیت هایی با اندام فوقانی یا تحتانی و هم چنین ترکیب اندام تحتانی و فوقانی سبب بهبود (با نسبت های متفاوت) در عمل کرد ریوی، تهویه ای و ورزشی و کیفیت زندگی بیماران آسمی خفیف می شود. از این رو استفاده از هر سه نوع برنامه تمرین ورزشی با اندام فوقانی، تحتانی و ترکیب آن ها (ترجیحا برنامه های اندام فوقانی و ترکیبی به دلیل تغییرات فاحش در شاخص FEV1) به عنوان روش مکمل هم زمان با درمان دارویی در بهبود مشکلات بیماران آسمی خفیف توصیه می شود.

سابقه و هدف: هم زمان با افزایش سن میزان مایواستاین، به عنوان مهم ترین تنظیم کننده منفی حجم توده عضلانی، افزایش می یابد. این امر احتمالا با کاهش حجم توده عضلانی و قدرت عضلانی در افراد سالمند ارتباط دارد. از طرفی دیگر پاسخ این پروتئین در این افراد به فعالیت مقاومتی کاملا مشخص نمی باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان ارتباط مایواستاتین پلاسما با حجم توده عضلانی و حداکثر قدرت بیشینه و پاسخ آن به یک جلسه فعالیت مقاومتی در افراد سالمند بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 12 مرد سالمند سالم 60 الی 75 ساله شرکت نمودند. 72 ساعت پس از اندازه گیری حجم توده عضلانی و تعیین حداکثر قدرت بیشینه، آزمودنی ها در یک جلسه فعالیت مقاومتی شرکت نمودند. در این پژوهش 3 نمونه خونی در قبل، بلافاصله و 4 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان مایواستاتین پلاسما از روش الایزا استفاده شد.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان دادکه بین میزان مایواستاتین پلاسما با حجم توده عضلانی و حداکثر قدرت بیشینه در مردان سالمند ارتباط معناداری وجود دارد (P£0.05). بلافاصله و 4 ساعت بعد از فعالیت مقاومتی میزان مایواستاتین پلاسما، نسبت به قبل از فعالیت، در مردان سالمند به طور معناداری کاهش یافت (P£0.05). هم چنین میزان مایواستاتین پلاسما در چهار ساعت بعد از فعالیت نسبت به بلافاصله بعد از فعالیت کاهش یافت، اما این کاهش معنادار نبود.نتیجه گیری: بنابر نتایج این تحقیق به نظر می رسد در افراد سالمند افزایش میزان مایواستاتین با کاهش حجم توده عضلانی و قدرت عضلانی هم راه است. از طرفی دیگر فعالیت مقاومتی موجب کاهش مایواستاتین می گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع آتروفی عضلانی وابسته به سن (سارکوپنیا) در افراد سالمند گردد.

سابقه و هدف: چاقی کودکان و یبوست مزمن عمل کردی از مشکلات بهداشتی شایع جامعه هستند. این مطالعه به منظور مقایسه فراونی چاقی در کودکان با و بدون یبوست عمل کردی مزمن انجام شده است.مواد و روش ها: تمامی کودکان مراجعه کننده با یبوست (طی دو سال 1389-1388) بررسی و در صورت تشخیص یبوست مزمن عمل کردی وارد مطالعه شدند. مراجعین با بیماری خفیف (با توزیع سنی و جنسی مشابه، ولی سالم از نظر گوارشی) نیز به عنوان شاهد انتخاب شدند. اطلاعات سن، جنس، وزن، قد، نمایه توده بدنی (BMI)، مدت تغذیه با شیر مادر، مدت یبوست، بی اختیاری مدفوعی، مصرف فیبرو لبنیات روزانه، متوسط فعالیت روزانه و سابقه خانوادگی یبوست برای دو گروه ثبت شد.یافته ها: 208 کودک با یبوست (51% پسر، میانگین سنی 4.73 سال) و 208 کودک سالم (گروه کنترل) وارد مطالعه شدند. 19.7% بیماران و 17.8% شاهد BMI بالای صدک 95 داشتند (P³0.05). فعالیت روزانه بیش تر از 2 ساعت در بیماران کم تر از گروه کنترل (80.3% و 95.2%، P<0.01)، مدت تغذیه با شیر مادر در بیماران کم تر از کنترل (16.3 ماه و 18.24 ماه، 0.017=P)، و مصرف کم فیبر روزانه در بیماران بیش تر از کنترل (58.7% و 28.8%، P£0.001) بود. مصرف لبنیات دو گروه تفاوتی نداشت (0.94=P). سابقه خانوادگی مثبت یبوست در بیماران بیش از کنترل بود (28.8% و 8.2%، P<0.001). در گروه بیماران، متوسط مدت یبوست در کودکان چاق طولانی تر از غیر چاق بود (31.4 ماه در مقابل 21 ماه، P<0.01).نتیجه گیری: اگر چه فراوانی چاقی در کودکان با یبوست مزمن عمل کردی مشابه کودکان هم سن سالم بوده، ولی این افراد از نظر مدت تغذیه با شیر مادر، میزان مصرف روزانه فیبر، سابقه خانوادگی یبوست و فعالیت بدنی روزانه متفاوت بوده اند.

سابقه و هدف: بررسی های اخیر نشان دهنده ارتباط بیماری های پریودنتال با برخی از شرایط عمومی بدن از جمله میزان چربی بدن می باشد. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین شاخص توده بدنی با شدت پریودونتیت بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 360 بیمار غیر دیابتیک مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی همدان بررسی شدند. شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر هر فرد محاسبه ثبت شد. جهت بررسی وضعیت پریودنتال از شاخص Community Periodontal Index (CPI) استفاده شد. شاخص CPI در 5 درجه شامل صفر: لثه سالم، 1: مشاهده خون ریزی پس از پروبینگ، 2: وجود جرم هم راه با مشاهده کل نوار سیاه پروب، 3: قرارگیری مارجین لثه روی نوار سیاه پروپ/پاکت های کم عمق (4-5mm)، و 4: عدم مشاهده نوار سیاه پروپ / پاکت پریودنتال عمیق (³6mm) ثبت شده و سپس وضعیت پریودنشیم بیماران بر اساس شاخص CPI در 4 گروه سالم (0=CPI)، ژینژیویت (2-1=CPI)، پریودنتیت خفیف (3=CPI) و پریودنتیت شدید (4=CPI) طبقه بندی شد.یافته ها: میزان شاخص توده بدنی افراد با پریودنشیم سالم و افراد مبتلا به ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید 1.68±24.17، 2.07±25.60، 1.55±28.50، 2.66±29.65 بود که این مقدار بر اساس التهاب پریودنشیم تفاوت معنی داری داشت (p<0.001). اندازه دور کمر در افراد سالم برابر با 6.75±73.25 و در ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید به ترتیب شامل7.68 ±78.45، 7.84±93.59 و 7.59±100.36 بود که تفاوت آماری معنی داری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر در افراد بزرگ سال شاخص توده بدنی بالاتر و اندازه دور کمر بیش تر، با شدت پریودونتیت ارتباط مستقیم و معنی داری است.

دررفتگی تروماتیک هیپ (THD) یک آسیب ناشایع در اطفال محسوب می شود و کم تر از 5 درصد دررفتگی های اطفال را تشکیل می دهد و البته یک اورژانس ارتوپدی می باشد. مکانیسم این دررفتگی در زیر 6 سال ترومای با انرژی کم و در بالای 6 سال تروما با انرژی بالا می باشد و دررفتگی های خلفی شایع تر گزارش شده است.یکی از ضایعات شایع هم راه با دررفتگی هیپ در کودکان آسیب دیواره خلفی استابولوم است، به دلیل این که ایجاد دررفتگی در هیپ اطفال با انرژی کم ایجاد می شود، دررفتگی هم راه با شکستگی ستون های استابولوم بسیار نادر است و موارد کمی از هم راهی دررفتگی هیپ با شکستگی شفت فمور در زیر 6 سال گزارش شده است.هدف از این مطالعه گزارش یک مورد نادر دررفتگی خلفی هیپ هم راه با شکستگی سابتروکانتریک و ستون قدامی استابولوم همان سمت بود. به دلیل آسیب های هم راه شدید ریداکشن بسته در اورژانس ممکن نشد و جراحی نیز با تاخیر 48 ساعته، شامل ریداکشن هیپ و حذف لیگامان گرد و فیکساسیون شکستگی سابتروک با پلاک 3.5 انجام شد. در پی گیری به مدت شش ماه که به دلیل آسیب های وسیع هم راه در ICU صورت گرفت، محدوده حرکتی خوب و علائم جوش خوردن در رادیوگرافی مشهود بود. در پی گیری 15 ماه بعد حال عمومی خوب و تغییرات احتمالی نکروز آواسکولار مشاهده نشد.

سندرم مارشال شامل تب دوره ای، زخم های آفتی، فارنژیت و آدنیت می باشد. این سندرم با تکرار دوره های تب و فارنژیت مشخص می شود. لنفادنوپاتی جنرالیزه شایع نیست. اتیولوژی بیماری فوق هنوز شناخته شده نمی باشد.شروع بیماری معمولا قبل از سن 5 سالگی می باشد و در اکثر موارد تا سن بلوغ بهبودی می یابد. اخیرا در بالغین نیز گزارش شده است. لکوسیتوز و سدیمان بالای خون در طی حملات دیده می شود. حملات تب 3-6 روز به طول می انجامد. بازگشت حملات هر 3 تا 8 هفته می باشد. یافته های آزمایش گاهی در بین حملات نرمال می باشد.دوره حاد بیماری را می توان با تک دوز پردنیزولون 1-2 mg/kg درمان کرد. در گذشته سایمتیدین نیز در درمان بیماری کاربرد داشته است. هم چنین پروفیلاکسی با کلشی سین برای حملات تب به کار رفته است. در مورد برداشتن لوزه ها در این بیماری اختلاف نظر وجود دارد. این بیماری در اکثر موارد خود محدود شونده می باشد و معمولا بدون ایجاد عارضه بهبود می یابد. در این گزارش به خانم 28 ساله ای با تشخیص سندرم مارشال که از 6 ماه قبل به صورت دوره ای دچار تب و لرز، گلودرد و آفت های دهانی شده اشاره می شود، علایم بیمار به دنبال مصرف تک دوز پردنیزولون سریعا کاهش یافت. در حملات بعدی نیز نام برده با همین دارو درمان گردید. گزارش مذکور به این علت حائز اهمیت می باشد که این سندرم بسیار نادر بوده و از طرفی عدم پاسخ آن به درمان های رایج فارنژیت، لزوم تشخیص آن را بیش تر می کند.