OLYMPIC
Year:2004 | Volume:12 | Issue:1 (SERIAL 25)|Papers Count:2

در مطالعات ورزشی، نکته حائز اهمت آن است که بتوانیم، موضوع مطالعات خود را طراح کنیم، به اجرا درآوریم و سرانجام، آن را به شکل یک گزارش علمی بنویسیم. این مقاله با رویکردی علمی به گزارش نویسی در حوزة علوم ورزشی، بخشهای گوناگونی را به بحث میگذارد که معمولاً باید در یک گزارش علمی وجود داشته باشد و در خصوص هر بخش گزارش، اطلاعات مفصلی را ارائه میدهد.

هدف این تحقیق، بررسی شیوع هفت عامل استرس زای شغل سازمانی، هشت عامل استرس زای مدیریتی و سایر عاملهای استرس زا (نه عامل) در بین دبیران تربیت بدنی شهر رشت است. به این منظور، از یک پرسشنامه حاوی 50 سؤال با ضریب اعتبار آلفا کرونباخ (r=0.93) از تحقیق گلایی (1380) استفاده شد. پرسشنامة تحقیق از طریق پست برای کل جامعه آماری تحقیق (156 نفر) ارسال شد. اطلاعات 132 پرسشنامه به طور کامل (63 مرد و 69 زن) برای نمونه تحقیق و با استفاده از آزمون خی دو و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معناداری (P≤0.05) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان دادند، رابطه ضعیف مثبت و معنی داری بین هر یک از عاملهای استرس زای سازمانی با مدیریتی بیشتر (R=0.52) بود. میزان شیوع عاملهای استرس زای سازمانی بیشتر از عاملهای استرس زای مدیریتی بود. ضمناً، از بین عاملهای استرس زای سازمانی، "نظام ساختار سازمانی و نظام پاداش دهی" و از بین عاملهای استرس زای مدیریتی، عامل "مسؤولیت شغلی و فناوری" بالاترین میزان شیوع و اولویت را داشتند.. همچنین "همکاری نکردن معلمان سایر درسها و بی توجهی به سختی کار و فرسودگی معلمان" نیز از بین سایر عاملهای استرس زای شغلی بالاترین رتبه را داشت. مقایسه این عاملها با ویژگیهای فردی معلمان نشان داد، شیوع عاملهای استرس زا در بین معلمان زن و مرد، معلمان با تحصیلات تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی، معلمان کم سابقه و باسابقه، معلمان شاغل در ناحیه یک و دو، معلمان مقطع راهنمایی با دبیرستان و معلمان با مدرک تحصیلی زیرکارشناسی با مدارک بالاتر، تفاوت معناداری وجود ندارد. البته فقط عامل استرس زای سازمانی در بین معلمان زیر 30 سال بیشتر از معلمان 40-31 سال و 41 سال به بالا بود.