المپیک
سال:1383 | دوره:12 | شماره:4 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:24

هدف این تحقیق، بررسی مرز سنی موفقیت کشتی گیران ملی پوش کشور، در طول تاریخ ورزش کشور است. این تحقیق از نوع توصیفی است. جامعه آماری تحقیق را کشتی گیران ملی پوش کشور تشکیل میدهند که در طول 50 سال گذشته موفق به کسب عنوانهای آسیایی، جهانی و المپیک شدند. روش آماری مورد استفاده در این تحقیق، آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون توکی، ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزارهای آماری در برنامه های آماری Statistcal و Execl است. یافته های این پژوهش نشان میدهند، رابطه معناداری بین مرز سنی، موفقیت کشتی گیران ملی پوش کشور و روند بهبود نتایج آنها در گروههای سنی متفاوت وجود دارد. به علاوه نتایج نشان میدهند، تفاوت معناداری بین مرز سنی و منطقه موفقیت کشتی گیران ملی پوش ایرانی با شاخصهای بین المللی مثل قهرمانی جهان و المپیک وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق بیان میدارند، بین کشتی گیران در دامنه مرز سنی و موفقیت آنها تفاوت زیادی وجود دارد. این تفاوت در سه منطقه موفقیت از 14 به 16 سال میرسد. از سویی دیگر، سن کسب موفقیتهای ورزشی کشتی گیران ملی پوش کشور در طول 50 سال گذشته در سه رده المپیک، جنانی و آسیایی در سه منطقه موفقیت ورزشی، کاهش تدریجی را نشان میدهد. این امر نشانه جوانگرایی تدریجی تیم ملی کشتی و شانس موفقیت بیشتر جوانان در این رشته ورزشی است. به طور کلی به نظر میرسد، موفقیت کشتی گیرانی که تدریجی بوده و تکاملی پایدار داشته اند، بیش از آنهایی است که به موفقیتهای آنی و کوتاه مدت در طور عمر ورزشی خود دست یافته اند. این امر، به بررسی بیشتری نیاز دارد.

پژوهش حاضر، به بررسی خود انگیزشی ورزشکاران منتخب تیمهای ورزشی دورة متوسطة استان اصفهان پرداخته است که برای شرکت در مسابقات کشوری اعزام شده اند. روش پژوهش حاضر از نوع زمینه یابی و جامعة آماری آن شامل؛ 157 نفر (90 نفر پسر و 67 نفر دختر) از دانش آموزان ورزشکار منتخب در مقطع متوسطة استان اصفهان هستند که در 6 رشتة انفرادی (تنیس روی میز و دو و میدانی از پسران، شنا، بدمینتون، آمادگی جسمانی و شطرنج از دختران) و 4 رشتة ورزشی گروهی (هندبال، فوتبال، والیبال و بسکتبال از پسران، هندبال و والیبال از دختران) به مسابقات سراسری اعزام شده اند. در این پژوهش نمونة آماری کل جامعة آماری را شامل میشود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خود انگیزشی SMI دیشمن و آیکز استفاده شده است. پس از انجام Pilot Study، 30 سؤال انتخاب شد. تجربه وتحلیل داده ها نشان داد: بین خودانگیزشی این ورزشکاران از نظر جنسیت، رشتة تحصیلی، سن و محل تحصیل تفاوت معناداری وجود ندارد (P<0.05) ولی بین خود انگیزشی ورزشکاران دختر رشته های انفرادی (شنا، شطرنج، آمادگی جسمانی و بدمینتون) تفاوت معناداری وجود دارد (P<05.0)

هدف از این تحقیق، مطالعه تأثیر یک برنامه وزنه تمرینی منتخب، بر ترکیب بدن و تغییرات چربی زیرپوست نواحی متفاوت بدن زنان غیر ورزشکار بود. به همین منظور، 20 نفر از زنان غیرورزشکار با میانگین سنی 2.6±36 سال، قد 4±156 سانتیمتر و وزن 2.5±71.5 کیلوگرم به طور تصادفی انتخاب شدند که هیچگونه بیماری جسمی و عوارض اسکلتی نداشتند. برنامه تمرین با وزنه به مدت چهار هفته و هر هفته سه جلسه 50 تا 60 دقیقه ای بود. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از: وزن، قد، چربی تحت جلدی نواحی شکم، سه سربازو، زیربغل، زیرکتف، فوق خاصره ای، پشت ساق پا، درصد چربی بدن و توده بدون چربی بدن. هر کدام از متغیرها قبل از آغاز دوره تمرینی و پس از پایان آن ارزیابی شدند. در نهایت، اطلاعات به دست آمده با استفاد از آزمون t استودنت تجزیه و تحلیل شدند. یافته های نشان می دهند، برنامة منتخب تمرین با وزنه بر متغیرهای مورد بررسی، غیر از توده بدون چربی بدن، اثر معناداری داشته است (P<0.05). این موضوع تأیید میکند که برنامه تمرین با وزنه منتخب، تأثیر معناداری بر ترکیب بدن آزمونیها داشته است و میتوانیم نتیجه بگیریم، برنامه تمرین با وزنه میتواند در برنامه های کنترل وزن مؤثر باشد.

یکی از مؤثرترین راههای افزایش غلظت هورمونهای آنابولیک، پرداختن به فعالیت بدنی است. بر پایه تحقیقات قبلی، فعالیت ورزشی قادر به تحریک سیستم درونریز(اندوکرین) است. سازگاریهای فیزیولوژیک، به نوع ورزش بستگی دارند. ورزش استقامتی بیشتر موجب توسعه عملکرد قلبی عروقی می شود. در حالی که ورزش مقاومتی با توسعه و حفظ توده عضلانی، سر و کار دارد. در حال حاضر، اطلاعات کمی درباره واکنش هورمونهای آنابولیک به دو نوع ورزش استقامتی و مقاومتی در دست است. بیشتر تحقیقات در این زمینه، بر واکنشهای برخی هورمونها به ورزش استقامتی یا واکنش هورمون تستوسترون به ورزش مقاومتی متمرکز شده اند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی واکنش GH، IGF-I، IGFBPs و تستوسترون به یک جلسه فعالیت بدنی شدید (حاد) بوده است. از این رو، 30 دانشجوی غیرورزشکار با میانگین سن 0.8±18.75سال، وزن 9.27±62.31 کیلوگرم و قد 6.13±174.16سانتی متر در این تحقیق شرکت داشتند. از آزمودنیها در قبل و بعد از جلسه فعالیت بدنی شدید نمونه خونی در شرایط ناشتا گرفته شد. نمونه های خونی برای اندازه گیری میزان GH، IGF-I، IGFBP1، IGFBP3، Testosterone با استفاده از روش RIA در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل آماری نمونه های خونی، از روش آزمون t همبسته و 0.05>P استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دادند که متعاقب یک جلسه ورزش شدید (حاد) با 80 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه، به مدت 30 دقیقه افزایش معناداری در GH به وجود آمد. همچنین افزایش معناداری هم در IGFBP مشاهده شد، اما در سایر متغیرها تفاوت معناداری به دست نیامد.

هدف این تحقیق، مقایسه عاملهای فشارزای روانی دانشجویان دختر و پسر ورزشکار، با دانشجویان دختر و پسر غیرورزشکار در دانشگاه شهید چمران اهواز بود. هدف دیگر تحقیق، بررسی ارتباط عاملهای فشارزای روانی با بهداشت روانی دانشجویان بود. نمونه آماری این تحقیق را 273 دختر و پسر وزرشکار و 147 دختر و پسر غیر ورزشکار تشکیل دادند که با روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامة فشارزای روانی دانشجویی (SSQ) و بهداشت روانی (SCL-25) ، ابزارهای تحقیق را تشکیل دادند. روایی و پایایی این پرسشنامه ها، در تحقیقات متفاوت موفقیت آمیز گزارش شدند. آزمون فرضیه های تحقیق در سطح P<0.05 نشان داد: بین پاسخ دانشجویان دختر و پسر نسبت به عاملهای فشارزای روانی، تفاوت معناداری مشاهده نشد، بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در مورد تحمل فشارزای روانی ناشی از اقامت در خوابگاه تفاوت معناداری مشاهده شد، بین وضعیت بهداشت روانی با بهداشت روانی دانشجویان دختر و پسر ورزشکار رابطه مثبت و معناداری را نشان داد. ولی این رابطه، برای پسران و دختران غیرورزشکار معنادار گزارش نشد. همبستگی چندگانه بین عاملهای فشارزای روانی و بهداشت روانی نشان داد، دو عامل شرایط تحصیلی و اقامت در خوابگاه، بهترین پیش بینی کننده بهداشت روانی پسران ورزشکار است. دو عامل فارغ التحصیلی و اقامت در خوابگاه، بهترین پیش بینی کننده بهداشت روانی دختران ورزشکار است. بنابراین پیشنهاد میشود، دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی، به منظور کاهش فشارزاها و افزایش بهداشت روانی، شرایط مناسبی برای ادامة تحصیل، مسائل آموزشی و اقامت در خوابگاه برای دانشجویان فراهم کنند.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی همبستگی آزمونهای یک مایل آهسته دویدن، شاتل ران (20 متر رفت و برگشت) و پله کوئین در برآورد Vo2max دانش آموزان پسر 16-17 ساله است. بدین منظور، 30 دانش آموز پسر 16-17 سالة یکی از دبیرستانهای منطقه دو شهر تهران، داوطلبانه برای آزمون انتخاب شدند. ابتدا مشخصات بدنی آزمودنیها از نظر قد، وزن و درصد چربی بدن محاسبه شد. سپس در طول سه هفته متوالی، از هر یک از آنها آزمونهای پله کوئین، یک مایل آهسته دویدن و 20 متر رفت و برگشت گرفته و Vo2max هر یک از این سه آزمون به طور جداگانه برآورد شد. نتایج به دست آمده نشان دادند، بین آزمونهای یادشده در برآورد Vo2max آزمودنیها، همبستگی مستقیم و معناداری وجود دارد (یک مایل آهسته دویدن و پله کوئین P<0.01 r=0.87، یک مایل آهسته دویدن و 20 متر رفت و برگشت P<0.01 r=0.74، پله کوئین و 20 متر رفت و برگشت P<0.01 r=0.67).

یکی از موضوعاتی که هنوز به طور کامل و دقیق شناخته نشده است و سئوالات بسیاری در مورد آن وجود دارند، فرایند برنامه ریزی حرکتی است. نتایج تحقیقاتی که با استفاده از روش پیش نشانه کردن پارامتر انجام شده اند، مبین ارتباط بین زمان واکنش(RT)، تعداد و نوع پارامترهای پیش نشانه شده هستند. ولی در خصوص تفاوت اثر پیش نشانه پارامترهای گوناگون بر RT، توضیحات متفاوتی وجود دارد. تحقیق حاضر، به منظور آزمون این فرضیه انجام شد که RT، تابع میزان همپوشی بازنمایهای نورونی عضلات در قشر حرکتی مغز است. یک طرح تحقیقاتی سه عاملی آمیخته، روی 16 دانشجوی داوطلب (8 مرد و8 زن(، غیرورزشکار راست دست در دامنه سنی 20 تا 25 ساله اجرا شد. آزمودنیها پنج جلسه در روزهای متوالی، مجموعا 2400 کوشش (هر جلسه 4 دسته 120 کوششی) را با وضعیتهای دارای میزان همپوشی متفاوت، روی دستگاه پیش نشانه کردن پارامتر انجام دادند. تمرین مورد نظر به تولید نیروی ایزومتریکی معین (3 یا 6 کیلوگرم) به سمت داخل یا خارج، با اندام فوقانی راست یا چپ با حداکثر سرعت و دقت ممکن پس از ارایه پیش نشانه ها و محرک نیاز داشت. زمان واکنش آزمودنیها در سطوح متفاوت متغیر مستقل، با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس سه عاملی (میزان همپوشی × جنس× جلسه) و با سنجشهای مکرر دو عامل (میزان همپوشی و جلسه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادند که در این تکلیف، RT تابعی از میزان همپوشی بازنمایهای عضلانی در قشر حرکتی بود (P<0.05). این یافته ها، با نظریه تجمع سلولی قشر در مورد برنامه ریزی حرکتی (ویکنز و همکارانش، (1994 همخوانی داشتند. اثر اصلی جنس بر RT معنادار نبود (P>0.05)، ولی اثر متقابل میزان همپوشی و جنس، همچنین اثر اصلی جلسه معنادار بود ((P<0.05. نتایج با استفاده از نظریه تجمع سلولی قشر، مورد بحث قرار گرفتند.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر قرارگیری در موقعیت شکست هنگام یادگیری مهارت حرکتی تیراندازی و تعیین آثار آن بر عملکرد و یادگیری حرکتی بود. از میان دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه ارومیه 63 نفر به عنوان آزمودنیهای تحقیق انتخاب و در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل به صورت بلوک بندی تصادفی جایگزین شدند. هنگام آموزش مهارت تیراندازی با تفنگ بادی به مدت سه روز، متغیرهای تحقیق شامل القای حالت موفقیت و شکست به دو گروه آزمایشی از طریق باز خورد افزوده کلامی و با تأکید بر نقش انگیزشی آن بر آزمودنیها اعمال می شدند. گروه کنترل هیچگونه بازخوردی از نتایج عملکرد خود دریافت نکرد. در پایان هر جلسه تمرین، آزمون عملکرد تیراندازی از آزمودنیها گرفته شد و نتایج به عنوان عملکرد ثبت شدند. در پایان روز سوم، گروههای موفقیت و شکست، پرسشنامه اسنادی سببی را تکمیل کردند و علت اصلی عملکرد خود را بیان داشتند، همچنین ابعاد سه گانه سببی آن یعنی عمومیت، پایداری و مکان کنترل را مشخص کردند. به فاصله 48 ساعت دوره بی تمرینی، همه آزمودنیها در آزمون یاد داری و همچنین آزمون انتقال مهارت حرکتی شرکت کردند. که شامل تیراندازی با تپانچه به جای تفنگ بادی بود. نتایج آزمون یاد داری و انتقال نیز ثبت شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس یک متغیری، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون t و همبستگی و با اطمینان آماری 95 درصد بررسی شدند. نتایج نشان دادند، القاهای حالتهای شکست و موفقیت در طول دوره اکتساب و از طریق باز خورده افزوده کلامی توانست سطح عملکرد و یاد داری را دچار تغییرات قابل توجه و معنادار کند و شیوه های اسنادی گروه شکست و موفقیت نشانگر وقوع درماندگی آموخته شده بر اثر تجربه های ناکامی در عملکردهای قبلی مهارت حرکتی بود.

هدف تحقیق حاضر، توصیف عاملهای مؤثر بر بهره وری دبیران زن تربیت بدنی از دیدگاه مدیران مدرسه ها، مسئولان تربیت بدنی آموزش و پرورش و خود آنها بود. آزمودنیهای تحقیق به طور تصادفی از سه جامعه انتخاب شدند که شامل 300 دبیر زن تربیت بدنی، 300 مدیر مدرسه دخترانه و 35 مسئول زن تربیت بدنی آموزش و پرورش می شدند. محقق برای جمع آوری اطلاعات به روش دلفی، پرسشنامه ای را در چهار بخش حاوی 41 سئوال به سبک لیکرت در خصوص عاملهای موثر بر بهره وری نیروی انسانی (عاملهای شخصی، محیطی سازمانی، انگیزشی و اقتصادی اجتماعی) تنظیم کرد که اعتبار و پایائی آن نیز تأیید شد (آلفای کرونباخ=0.89). با کمک آزمون کروسکال والیس و آزمونهای تعقیبی، دیدگاههای آزمودنیهای بررسی و با روش تحلیل عاملی، عامل های متفاوت اولویت بندی شدند. طبق نتایج به دست آمده، بین دیدگاه آزمودنیها در بخش عامل شخصی و عامل اقتصادی اجتماعی پرسشنامه، تفاوت معناداری مشاهده شد. اولویت بندی عاملها به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: عاملهای محیطی سازمانی، انگیزشی، اقتصادی اجتماعی و شخصی.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سه نوع برنامه گرم کردن بر زمان واکنش ساده و انتخابی است. به این منظور، 32 نفر از دانشجویان دختر غیر ورزشکار 19 تا 23 ساله از دانشگاه تهران انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه کششی ایستا، کششی پویا، ترکیبی (دوی نرم، حرکات کششی و نرمشی) و گروه کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای برنامه گرم کردن، از هر گروه آزمون زمان واکنش ساده (SRT) و انتخابی (CRT) با استفاده از دستگاه 8 SW گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند بین میانگین نمره های پیش و پس آزمون SRT هر گروه، تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین بین میانگین نمره های پس آزمون SRT گروهها نیز تفاوتی مشاهده نشد. اما بررسی نمره های CRT نشان داد، بین میانگین نمره های پیش و پس آزمون CRT گروه کششی پویا و ترکیبی تفاوت معناداری وجود دارد. ولی بین میانگین نمره های پیش و پس آزمون گروه کششی ایستا تفاوت معناداری دیده نشد (0.05>P). همچنین با مقایسه میانگین نمره های پس آزمون CRT بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد (0.05>P). نتایج به دست آمده نشان دادند گرم کردن می تواند موجب بهبود زمان واکنش انتخابی شود و در این میان، گرم کردن ترکیبی از دو روش دیگر مؤثرتر بوده است، اما گرم کردن بدن تأثیری بر زمان واکنش ساده ندارد.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه کیفیت زندگی مربوط به تندرستی در بین اعضای هیأت علمی فعال و غیرفعال از نظر بدنی در دانشگاههای سبزوار بود. به این منظور، از بین 300 نفر عضو هیأت علمی دانشگاههای سبزوار، 103 آزمودنی (21 زن و 82 مرد) انتخاب شدند. آزمودنیها با توجه به مقدار فعالیت بدنی و ورزش هفتگی، به دو گروه فعال (34=N) و غیرفعال (69=N) تقسیم شدند. کیفیت زندگی با پرسشنامه کیفیت زندگی مربوط به تندرستی (SF-36) اندازه گیری شد. اطلاعات به وسیله آزمون "یومن ویتنی" تحلیل شدند و نتایج نشان دادند. افراد فعال به طور معناداری کمتر از افراد غیرفعال دچار محدودیت فعالیت بدنی و درد بودند (به ترتیب 0.005>p و 0.001>p). افراد فعال به طور معناداری بیشتر از افراد غیرفعال دارای انرژی، نشاط و سلامت عمومی بودند (به ترتیب 0.012>p و 0.02>p). افراد فعال و غیرفعال از نظر مشکلات جسمی، مشکلات روانی و عملکرد اجتماعی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (به ترتیب 0.47=p، 0.35=p، 0.08=p، 0.48=p). در مجموع، از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که اعضای هیأت علمی فعال در مقایسه با اعضای غیرفعال از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند.

هدف از این پژوهش، ارائه دیدگاه مدیران ارشد بخش تربیت بدنی پیرامون فرایند خصوصی سازی در بخش قهرمانی ورزش کشور بود. بدین منظور، 8 گروه اصلی از مدیران بخشهای ستادی و اجرایی سازمان تربیت بدنی، مدیران تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تحقیقات و فناوری مورد پرسش قرار گرفتند. روش پژوهش، کتابخانه ای و تحلیل مطالعات انجام شده میدانی و پیمایشی بود. در این تحقیق، با استفاده از پرسشنامه که یکی از ابزارهای تحقیق زمینه ای است، دیدگاه مدیران ورزش کشور درباره موضوع تحقیق یعنی سیاست خصوصی سازی در ورزش بررسی شد. روایی و پایایی پرسشنامه که برای بررسی متغیرهای مورد نظر به کار رفتند، پس از تایید استفاده شدند. 54 پرسش در 8 هدف اصلی پژوهش گروه بندی شد تا فرضیات به خوبی بررسی شوند. براساس نتایج تحقیق، 89.3 درصد از مدیران ورزش کشور، خصوصی سازی را موجب افزایش کارایی در بخشهای مدیریتی دانستند، 90.5 درصد با واگذاری خدمات بخشهای غیردولتی موافق بودند و 94.8 درصد، اعمال خصوصی سازی را مستلزم اصلاح مقررات در زمینه تسهیلات بانکی، مالیات، عوارض و ... دانستند. همچنین، مدیران ضمن اعلام توافق خود با انتقال ورزش قهرمانی از سازمان تربیت بدنی به کمیته ملی المپیک، کمترین توافق را داشتند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرینهای شدید کشتی تا شدت 85 درصد ضربان قلب ذخیره (7.4±168.8) به مدت 10 هفته، بر غلظتهای S-IgA بزاق کشتی گیران جوان بوده است. در این پژوهش، تعداد 30 کشتی گیر جوان (در سطح قهرمانی باشگاهها و قهرمانی دانشگاهها) شرکت کردند که با روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، تمرینهای خاص کشتی را شامل 30 درصد تمرینهای هوازی، 35 درصد تمرین بی هوازی، 25 درصد مسابقات و 10 درصد تمرین پلیومتریک انجام دادند و گروه کنترل، در برنامه تمرینهای مورد نظر شرکت نداشتند و از هر دو گروه نمونه های بزاق جمع آوری و غلظتهای S-IgA بزاق آنان با روش SRID اندازه گیری شد. در پایان پنج هفته اول تمرین کشتی غلظتهای S-IgA بزاق گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل 39 درصد کاهش (0.087=p) داشتند. در پایان پنج هفته دوم تمرینها (0.632=p) و پایان دوره بازیافت (0.244=p)، غلظتهای S-IgA ترشحی مخاطی در دو گروه تفاوت معناداری را نشان ندادند. نتایج این پژوهش نشان می دهند که ایمنی ترشحی مخاطی کشتی گیران جوان در پایان پنج هفته اول تمرینهای شدید کشتی تغییر می کند، به گونه ای که غلظت S-IgA بزاق کاهش می یابد. ولی با توجه به برگشت این تغییرات در دوره بازیافت، اهمیت آن کاملاً روشن نیست. با وجود این، احتمال کاهش مقاومت بدن در مقابل آسیبهای پاتوژنی و نیز وقوع بیماریهای عفونی (URTI) وجود دارد.

نحوة توزیع رفتارهای ورزشی یا احتمال انجام ورزش در میان اقشار متفاوت جامعه را میتوان، با عاملهای زیر توضیح داد:1ـ سرمایه اقتصادی2ـ سرمایه فرهنگی3ـ وقت آزاد به بیان دیگر، رابطه هر کس با بدنش که یک جنبه بنیادین از نظام منش طبقاتی است، طبقات کارگر را از طبقات ممتاز مشخص میکند. طبقات کارگری رابطه ای ابزاری با بدن خود دارند و به منظور الگوی "بدن برای دیگران"، متحمل انواع رنجها میشوند. اما طبقات بالایی جامعه با بدن خود، به مثابه یک "غایت فی نفسه" رفتار میکنند و برای انباشت سرمایه اجتماعی، پاسخ به سلیقه های زیبا شناختی و اخلاقی خاص خود و سلامتی، به ورزش روی میآورند. در تحقیقی که این مقاله از آن گرفته شده، از مواردهای بالا به عنوان اجزای رویکرد بوردیویی به موضوع آزمایش شده است.

هدف از این تحقیق، بررسی اثر گرم کردن بر رابطه CK و LDH در دوره بازیافت زنان ورزشکار است. نمونه آماری شامل 21 زن ورزشکار است که داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به روش تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. گروه تجربی 10 نفر (قد 3.91±158.80 سانتی متر، وزن 6.63±55.70 کیلوگرم و سن 24.1±22.20 سال) و گروه شاهد 11 نفر (قد 3.91±163.18 سانتی متر، 6.57±60.72 کیلوگرم و سن 1.32±21.81 سال) را تشکیل می دهند. قبل از شروع آزمون از دست غیرغالب (دست چپ) هر دو گروه، نمونه خون گرفته شد، سپس هریک از آزمودنیهای گروه شاهد، 80 انقباض برونگرای شدید انجام دادند. گروه تجربی پس از اولین نمونه گیری خون، به انجام تمرینهای گرم کردن (تمرینات کششی) در عضلات پرداخت و سپس برنامه انقباضات را اجرا کردند. پس از پایان انقباضات و در دوره باریافت (24 و 48 ساعت بعد) نمونه های خون از داوطلبان گرفته شد. از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه، Z فیشر و آزمون t برای بررسی تفاوت بین رابطه ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین مقادیر CK هر دو گروه، LDH در دو گروه تجربی و بین CK و LDH دوره بازیافت گروه تجربی ارتباط معناداری وجود دارد. آزمون معنادار بودن، تفاوت بین ضرایب همبستگی و نیز تفاوت معناداری را بین مقادیر CK وLDH فقط در دوره بازیافت نشان داد. براساس یافته های تحقیق می توان چنین بیان کرد که دوره بازیافت، الگوی ثابتی را برای دفع این آنزیمها ایجاد می کند و همچنین، تفاوت معنادار را بین رابطه CK و LDH، نشانگر تأثیر گرم کردن بر تغییر سازوکار دفع این آنزیمها در دوره بازیافت می دانند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که در فعالیتهای شدید عضلانی، گرم کردن مناسب می تواند از کوفتگی و دردهای ناشی از تخریب سلولی جلوگیری کند و بر رابطه بین CK و LDH دوره بازیافت معناداری داشته است.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر فعالیت دراز مدت ورزشی روی تراکم تودة استخوانی (BMD) دست برتر و غیربرتر بانوان ورزشکار شرکت کننده در تیمهای ملی کشور، در رشته های تنیس، تنیس روی میز (رشته های راکتی)، شنا و ژیمناستیک (رشته های غیرراکتی)، همچنین مقایسه آن با استاندارد BMD غیر ورزشکاران جهان بود. برای این منظور، با گردآوری اعضای تیمهای ملی و گرفتن اطلاعات مورد نیاز، ورزشکاران 20 تا 25 ساله ایی انتخاب شدند که حداقل 10 سال سابقة ورزشی مستمر در یکی از رشته های مورد نظر را داشته اند. با استفاده از روش DEXA که دقیقترین روش سنجش تراکم استخوانی است، BMD استخوان زند زبرین دست برتر و غیربرتر ورزشکاران بررسی شد. همچنین، استادارد جهانی برای BMD غیرورزشکاران زن، افراد 20 تا 25 ساله را در نظر گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح 0.05 تحلیل شدند. یافته های تحقیق به طور خلاصه نشان میدهند، تفاوت BMD استخوان زند زبرین دو دست ورزشکاران رشته های راکتی نسبت به رشته های غیرراکتی و غیر ورزشکاران جهان، به طور معناداری بیشتر است. همچنین BMD هر دو دست بانوان تیمهای ملی کشور در بیشتر رشته های مورد نظر، از استاندارد جهانی به طور معناداری پایین تر است.

در خصوص میزان و زمان بروز رفتار پرخاشگرانه در مسابقات ورزشی، خلأهای پژوهشی قابل ملاحظه ای وجود دارند. همچنین، یافته پژوهشها در این زمینه متناقض بوده اند و با توجه به شرایط بوم شناختی ایران، نیاز به تلاشهای تحقیقی بیشتر به روشنی احساس میشود. پژوهش حاضر به منظور توصیف رفتار پرخاشگرانه هدفی، ابزاری و رفتار جرأتمندانه ورزشکاران در مسابقات ورزشی مقطع متوسط، با توجه به جنسیت (دختر و پسر) و نوع ورزش (والیبال، بسکتبال، هندبال، فوتبال و فوتسال) اجرا شد. آزمونگران ضمن مشاهده تمام مسابقات ذکر شده در المپیاد ورزشی سال 1382 که به طور کلی شامل 302 مسابقه و 1531 بازیکن بود، رفتار پرخاشگرانه را ثبت کردند. برای تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و استنباطی، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان دادند، هم دختران و هم پسران، هنگام باخت و برد به ترتیب، نسبت به هنگامی که امتیازات مساوی بود، پرخاشگری هدفی بیشتر انجام دادند. دختران هنگام برد و باخت به ترتیب، نسبت به هنگامی که امتیازات مساوی بود، پرخاشگری ابزاری و رفتار جرأتمندانه بیشتر انجام دادند. نتایج با تکیه بر نظریه های پرخاشگری، خصوصا نظریه "ناکام ـ پرخاشگری" به دست آمده اند. به نظر می رسد، مجموع یافته ها ضمن جانبداری از نظریه ناکامی ـ پرخاشگری، به این واقعیت اشاره میکند که پرخاشگری خصوصاً پرخاشگری ابزاری و رفتار جرأتمندانه، نه فقط هنگام باخت، بلکه به منظور پیشگیری از آن نیز بروز میکند.