مجله دانشکده پزشکی
سال:1380 | دوره:59 | شماره:5 |تعداد مقالات:17

هدف از این تحقیق، بررسی اثر برقراری فیدبک شنوائی در بهبود فرآیند تولید گفتار کودکان ناشنوائی است که از پروتز کاشت حلزون استفاده می کنند.برای این منظور، ویژگی های استاتیک واکه های اصلی زبان فارسی، شامل فرکانس گام، فراکانس فرمنت ها، دوام زمانی نسبی واکه ها و انرژی نسبی آنها از قسمت های میانی و پایدار این واکه ها در گفتار چهار کودک ناشنوای کاشت حلزون استخراج شده و در یک مطالعه دراز مدت پروتز- روشن و پروتز- خاموش مورد بررسی قرار گرفتند. این کودکان که در محدوده سنی هفت تا سیزده سال بوده و هیچگونه سابقه شنوائی نداشته اند، در کلینیک کاشت حلزون بیمارستان امیراعلم تهران تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. آنها پنج جمله معنا دار فارسی را در فواصل زمانی سه ماه، شش ماه و نه ماه بعد از عمل جراحی، یکبار در وضعیت پروتز- روشن و یکبار نیز پس از 30 دقیقه که از خاموش بودن پروتزشان، به منظور اطمینان از قطع کامل فیدبک شنوائی می گذرد در وضعیت پروتز- خاموش ادا کردند.نتایج بدست آمده نشان می دهند که به طور متوسط، انحراف ویژگی های استاتیک واکه ها در حالت پروتز- روشن نسبت به حالت پروتز- خاموش با گذشت 9 ماه از عمل جراحی به میزان 65 درصد نسبت به 3 ماه پس از عمل کاهش یافته است (میانگین روی همه واکه های مورد مطالعه و همه بیماران). بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که با گذشت زمان کافی، الگوهای موتوری گفتار این بیماران برای تولید ویژگی های استاتیک واکه ها آموزش دیده و تثبیت می گردند به نحوی که تاثیر قطع مجدد فیدبک شنوائی از طریق خاموش کردن پروتز کاشت حلزون در تخریب دوباره این الگوها به تدریج کاهش خواهد یافت.

افزایش جمعیت جهان یکی از نگرانی های عمده دانشمندان و برنامه ریزان ممالک گوناگون بوده است. افزایش جمعیت اثرات گوناگون بر جامعه در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و حتی سیاسی داشته و علاج آن کنترل جمعیت است.در یک مطالعه مقطعی عوامل موثر بر داشتن فرزندان ناخواسته، 1527 زن شوهردار شهر تهران به روش نمونه گیری دو مرحله ای در سال 1377 انتخاب گردید و اطلاعات مطابق پرسشنامه اصلی جمع آوری شد. در این مطالعه تاثیر عواملی مانند سن همسر و زن، سطح تحصیلات زن، شغل زن و همسر، تعداد فرزندان، سن اولین ازدواج و آخرین حاملگی، داشتن فرزند فوت شده طول مدت شیردهی به آخرین کودک و اهمیت جنس نوزاد در تنظیم خانواده بر روی ناخواسته بودن فرزندان بررسی می شود.نتایج نشان می دهد که عواملی مانند سن همسر، تعداد فرزندان، سن اولین ازدواج، سن آخرین حاملگی، شغل همسر، داشتن فرزند فوت شده، طول مدت شیردهی و تاثیر جنس در تنظیم خانواده، شانس داشتن فرزند ناخواسته را افزایش می دهد و متغیرهایی مانند سن زن، تحصیلات زن، سن اولین حاملگی و شغل زن، شانس داشتن فرزندان ناخواسته را کاهش می دهد.مطابق نتایج مدل رگرسیون لجستیک، سن زن یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار است، بطوریکه با افزایش یکسال به سن زن، شانس ناخواسته بودن فرزندان 89 درصد می شود. عامل بعدی تعداد فرزندان است که با افزایش یک فرزند به خانواده شانس ناخواسته بودن 116.8 برابر می گردد. به نظر می رسد که خانواده ها آگاهی کافی از روشهای پیشگیری و نحوه استفاده صحیح از آنها را ندارند. طول مدت شیردهی، عامل موثر بعدی شانس ناخواسته بودن فرزندان را برای زنانی که بیش از 6 ماه به آخرین کودک خود شیر داده اند 1.02 برابر زنان با طول کمتر از 6 ماه افزایش میدهد که می تواند در تایید مطلب فوق باشد.

خالهای ملانوسیتیک مادرزادی ضایعات پیگمانته ای هستند. که معمولا در موقع تولد ظاهر می شوند، بعضی از انواع آن احتمال تبدیل شدن به ملانوم را دارند و از طرفی شکل ظاهری آن برای کودک و والدین او نگران کننده است. مطالعات راجع به شیوع این ضایعات کم انجام گرفته اند. در این مطالعه هدف ما بررسی شیوع این خالها در دبستانهای تهران می باشد. در این بررسی، 1902 دانش آموز مورد مطالعه قرار گرفتند که 6.7±2.2x103 درصد آنها خال مادرزادی داشتند، شیوع خالهای مادرزادی کوچک 4.7 درصد، خالهای مادرزادی متوسط 2.1 درصد و خالهای مادرزادی بزرگ 0.1 درصد بود. بیشترین محل این خالها به ترتیب وفور تنه، اندام تحتانی، اندام فوقانی و سر و گردن بود. شیوع این خالها بر حسب سن، جنس، قومیت، رنگ مو و رنگ چشم نیز بررسی شد و ارتباط معنی داری بین عوامل فوق و خال مادرزادی مشاهده نگردید.در مطالعه ما شیوع خالهای مادرزادی نسبت به مطالعات دیگر بیشتر می باشد که احتمالا اختلافات نژادی و یا تعریف بیماری می تواند عامل آن به حساب آید.

مطالعه ای طولی با هدف تعیین میزان فراوانی بی اختیاری استرسی ادرار stress incontinence (S.I) بدنبال زایمان و عوامل مرتبط با آن در خانمهای پریمی پار بستری شده جهت زایمان در بیمارستان آرش در سال 1379 انجام شد.از خانمها، 400 نفر فرد واجد شرایط به طریقه نمونه گیری غیرتصادفی (آسان) از جمعیت در دسترس وارد مطالعه شدند. خانمهایی که روز سوم پس از زایمان از بی اختیاری استرسی ادرار شکایت داشتند مورد معاینه و تستهای تشخیصی لازم قرار گرفته و در صورت اثبات بی اختیاری استرسی ادرار، در هفته ششم، ماه سوم و یکسال پس از زایمان مجددا از نظر S.I بررسی می شدند. میانگین سن افراد تحت بررسی 23.5±4.6 سال و میانگین سن حاملگی آنها 37.9±2.1 هفته بود. 83.7 درصد بطریقه واژینال و 16.3 درصد از طریق سزارین زایمان کردند. روز سوم پس از زایمان 50 خانم (12.5 درصد) دچار S.I بودند که 28 نفر آنها سابقه S.I را در دوران حاملگی داشتند (گروه A) و 22 نفر (5.5 درصد) پس از زایمان دچار این مشکل شده بودند (گروه B). مجموعا پس از یکسال تنها 6 نفر (1.5 درصد) دچار S.I بودند. تمامی موارد S.I حاصل زایمان واژینال بودند. در 65 خانمی که سزارین شدند موردی از S.I مشاهده نشد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (0.019=P). مقایسه سه گروه C,B,A (285 نفری که پس از زایمان واژینال S.I نداشتند) نشان داد که گروه B دارای میانگین سنی بالاتر(0.0001=P) و میانگین سن حاملگی بیشتر (0.0009=P) نسبت به دو گروه دیگر بود.

یکی از مشکلات شایع در اطفال و بخصوص شیرخواران بازگشت محتویات معده به مریgasteroesophageal reflux (G.E.R) می باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه ارزش تشخیصی سونوگرافی تحتانی مری با بلع باریوم در این بیماران می باشد. در طی این مطالعه triple-blind بر روی 50 بیمار یک ماهه تا پانزده ساله که درطی سال 1379 در مرکز طبی کودکان صورت گرفت، بیماران مشکوک به ریفلاکس معده به مری تحت مطالعه سونوگرافی تحتانی مری و بلع باریوم، واقع شده و نهایتا نتایج این دو آزمون با PH متری بعنوان آزمون استاندارد مورد مقایسه قرار گرفته اند. در این بررسی میزان حساسیت سونوگرافی 90 درصد و حساسیت بلع باریوم 50 درصد بود و میزان ویژگی هر دو آزمون یکسان بوده و برابر 35 درصد بود. با توجه نتایج این مطالعه و نیز این نکات که سونوگرافی یک روش غیرتهاجمی، مقرون به صرفه و با عوارض کمتر نسبت به بلع باریوم می باشد پیشنهاد می شود سونوگرافی بجای بلع باریوم در بیماران دارای G.E.R گرفته شود.

بیرون زدن lag screw از قسمت فوقانی سر و گردن فمور، از شایعترین و مخربترین عوارض عمل جراحی شکستگی انترتروکانتریک با DHS می باشد. علت دقیق این عارضه، مشخص نیست ولی آن را به عوامل متعددی نظیر استئوپنی، موقعیت نامناسب Lag screw در سر فمور و همچنین عدم توانایی lag screw به لغزش در داخل barrel، نسبت می دهند که این عامل آخر بیشتر از سایر عوامل مورد غفلت جراحان قرار می گیرد.از اردیبهشت ماه لغایت مرداد ماه 1379، تعداد 16 بیمار مبتلا به شکستگی انترتروکانتریک ناپایدار با معدل سنی 75.4 سال، در بیمارستان دکتر شریعتی تحت عمل جراحی Dimon and Hughston و فیکساسیون  با short barrel DHS قرار گرفتند.با وجود استفاده از lag screwکوتاه 70-60 میلیمتری، در 15بیمار فضای کافی جهت لغزش lag screwدر داخل barrel مهیا شد. تنها مورد cut out در این مطالعه، در بیماری بود که در آن DHS در وضعیت استاتیک در مرکز سر فمور قرار داشت. یک مورد جدا شدن lag screw از barrel علیرغم استفاده از compression screw، یک مورد delayed union و یک مورد اختلاف طول قابل توجه دو اندام، از دیگر عوارض این عمل بودند. در بررسی عملکرد هیپ متوسط Harris score، 76 بود. اغلب بیماران لنگش خفیفی داشته و از وسایل کمکی جهت راه رفتن استفاده می کردند.

شهر سالم شهری است که در آن شرایط مطلوب کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی به طور مداوم گسترش می یابند و با فراگیر کردن همکاری های بین بخشی، منابع و امکانات موجود محیطی فراهم می شود که شهروندان ضمن مشارکت و حمایت از یکدیگر در انجام کلیه امور زندگی، قابلیت های خویش را به حداکثر ممکن می رسانند. با عنایت به اینکه یکی از اهداف اختصاصی، پروژه شهر سالم، افزایش دانش عمومی در رابطه با ارتقا سلامت جامعه و جلب مشارکت مستقیم و غیرمستقیم مردم در برنامه های بهداشتی است و از آن جا که در ایران اولین بار پروژه شهر سالم در کوی سیزده آبان شهرستان ری به اجرا در آمده است و با توجه به نقش زنان در ارتقا سلامت جامعه و اهمیت دانش، نگرش و عملکرد آنها در مورد موضوعات بهداشتی این پژوهش در کوی سیزده آبان (محدوه شهر سالم) و دولت آباد شهرستان ری انجام گردید.ما در این بررسی میزان آگاهی، نگرش، و عملکرد 400 نفر از زنان 15 تا 49 ساله ساکن در محدوده شهر سالم و 400 نفر از زنان ساکن در منطقه دولت آباد را در مورد برنامه های بهداشتی مورد سنجش قرار دادیم. بر اساس نتایج بدست آمده در این پژوهش میانگین میزان آگاهی بانوان 15-49 ساله در مورد موضوعات بهداشتی در محدوده شهر سالم بطور معنی داری بیشتر از بانوان دولت آباد بود.(P<0.0001). میزان نگرش زنان در مورد موضوعات بهداشتی در محدوده شهر سالم و محدوده دولت آباد اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت اما میزان عملکرد بانوان در محدوده شهر سالم در مورد رعایت مسائل بهداشتی با 95 درصد اطمینان و P<0.0001 بیشتر از بانوان دولت آباد بود.در این مطالعه مشخص گردید که سواد بانوان و سواد همسران آنها بر آگاهی بهداشتی و عملکرد آنها تاثیر مثبت داشته است (P<0.0001 و P<0.001). اما ارتباط معنی داری بین شغل و سن خانم ها بر میزان آگاهی و عملکرد بانوان مشاهده نگردید.

کاهش ناگهانی فشار خون پس از بی حسی اسپاینال بطور اعم عارضه شناخته شده ای است. این عارضه در خانم های حامله قادر است خونرسانی به جنین را نیز بر حسب شدت با اشکال مواجه ساخته و آنرا را به خطر اندازد. اثرات پروفیلاکتیک حاصل از افزایش حجم داخل عروقی با سرم کریستالوئید و انفوزیون پروفیلاکتیک افدرین برای جلوگیری از افت فشار خون طی بی حسی اسپانیال با مارکائین 5 درصد در خانمهائی که تحت عمل سزارین قرار گرفته اند، مقایسه شده است. در این مطالعه، 44 خانم ترم که برای سزارین بصورت الکتیو به اطاق عمل آورده شده بودند، بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول یا گروه سرم پره لود سرم رینگر به میزان 15ml/kg قبل از بی حسی اسپانیال ظرف 10 تا 15 دقیقه تجویز گردید. در گروه دوم یا گروه افدرین هیچگونه حجمی قبل از بی حسی اسپاینال داده نشد و بلافاصله پس از بی حسی، انفوزیون افدرین با دوز 0.25mg/kg/3min آغاز می گردید. در هر گروه فشار خون شریانی ازدقیقه اول پس از قرار گرفتن بیمار در وضعیت خوابیده به پشت کنترل می شد.میزان افت فشار خون سیستولیک متوسط تا شدید در گروه اول شدید تر از گروه دوم بود.در این مطالعه اینچنین نتیجه گیری شد که انفوزیون پروفیلاکتیک افدرین قادر است از افت فشار خون حاصل از بی حسی اسپانیال در عمل سزارین بطور موثر ممانعت نماید.

وزن هنگام تولد از شاخصهای مهم سلامتی نوزاد در هر جامعه ای است. در کشورهای توسعه یافته 70 درصد نوزادان دچار کم وزنی هنگام تولد (LBW) Low Birth Weight پیش از موعد مقرر بدنیا آمده اند در حالی که این رقم برای کشورهای توسعه نیافته تنها 30 درصد است و ما بقی دچار کمبود رشد داخل رحمی هستند. از عوامل موثر بر LBW عوامل مادری نقشی تعیین کننده دارند و بهبود آنها اثر خود را با ارتقا سلامتی نوزاد و مادر به اثبات رسانده است.این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است که بصورت مقطعی و با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده بر روی نوزادان تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهری استان کهکیلویه و بویراحمد انجام گرفت. اطلاعات مورد نیاز از پرونده بهداشتی، نوزادان و توسط پرسشنامه جمع آوری گردید.از 285 نوزادی که مورد مطالعه قرار گرفتند 88.4 درصد دارای وزن طبیعی، 4 درصد دچار کم وزنی بدو تولد و 11.6 درصد کودکان وزن بالاتر از نرمال داشتند. 7.4 درصد کودکان نارس بودند. 85.3 درصد مادران مورد مطالعه در محدوده سنی ایمن از نظر بارداری بودند. نسبت بیسوادی در این مطالعه 6.7 درصد بود. بجز جنس نوزاد (0.0008=P) و سن حاملگی (P≤0.0001) هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی رابطه آماری با وزن هنگام تولد نشان نداد.یافته های این مطالعه موید سایر تحقیقات بوده و نشان میدهد که با بهبود عوامل مادری مانند سن مادر و شغل مادر و سواد مادر تنها فاکتورهای موثر بر وزن تولد عوامل فیزیولوژیک مثل جنس نوزاد و سن بارداری خواهند بود.

مصرف دراز مدت Anti Epileptic Drugs (AEDs) در کودکان ممکن است تا 50 درصد با عوارض جانبی همراه باشد. توصیه شده است که در کودکان واجد شرایط، هر چه سریعتر نسبت به قطع داروهای ضد صرع کودکان اقدام شود. در هنگام تصمیم گیری نسبت به قطع داروهای ضد صرع می توان با توجه به خصوصیات EEG بیماران، وقوع مجدد حملات را تا حدودی پیش بینی کرد.در این مطالعه، جمعیت مورد مطالعه شامل کودکانی است که سابقه حداقل 1 سال عدم عود حملات صرع را داشته و بصورت مداوم تحت درمان داروئی قرار گرفته اند. تعداد 133 کودک حائز شرایط جهت ورود به مطالعه بودند که از ایشان 106 مورد بررسی شدند. پس از تکمیل شرح حال و معاینات بالینی، از بیماران یک EEG در هنگام بیداری بعمل می آمد. هر کدام از الکتروانسفالوگرام ها بر حسب وجود یا عدم وجود متغیرهای 1- فعالیت زمینه ای نوار (Background) 2- فعالیت آهسته موضعی (Focal slowing) 3- امواج سوزنی موضعی (Focal spike) 4- امواج سوزنی نوک تیز منتشر (Generalized sharp and Spike wave) در دو حالت بیداری و فعالیت (مثل هیپرونتیلاسیون) توسط یک نفر از متخصصین اعصاب مورد ارزیابی قرار می گرفتند. کودکان از نظر عود حملات به فواصل سه ماه، حداقل بمدت یکسال پیگیری شدند. نتایج حاصله از طریق آنالیز بقا کاپلان مایر و توسط آزمون Log-Rank مورد بررسی قرار گرفته اند.از بین 106 کودک مورد مطالعه، 62 نفر (58 درصد) پسر و 44 نفر (42 درصد) دختر بوده اند. میانگین مدت زمان پیگیری بیماران از زمان شروع به قطع داروها 26 ماه بود. احتمال عود حملات پس از یکسال پیگیری 24.8 درصد (28.5 درصد و 22.5 درصد CI. 95 درصد) بدست آمد. در مورد وضعیت زمینه نوار مغز و وجود امواج نوک تیز سوزنی، منتشر موضعی و آهسته موضعی، (قبل از اقدام به قطع) در EEG بیماران با عود حملات ارتباط معنی داری یافت نشد. در مورد فاکتور مقایسه وضعیت فعلی EEG با نوارهای قبلی کودکان رابطه معنی داری یافت گردید (p<0.05). در مقایسه بین پسران و دخترانی که EEG غیر طبیعی در زمان قطع داروها داشته اند، عود این حملات در پسران بیشتر بوده است (p=0.045). خطر نسبی Relative Risk  مربوط به فاکتور مقایسه EEG بیماران با دفعات قبل، در حدود 1.98 (3.91، 1.01، C.I 95 درصد) محاسبه گردید (p<0.05).در این مطالعه احتمال عود یکساله این حملات در کودکان بعد از قطع داروهایشان 25.8 درصد بوده است. این میزان حدودا مشابه نتایج سایر محققین می باشد. در بررسی ما در کل دو جنس ارتباط معنی داری بین وجود EEG غیرطبیعی با عود این حملات یافت نشد، ولی در صورتی که این مقایسه به تفکیک جنسیت نیز صورت پذیرد، در گروه پسران این ارتباط معنی دار تلقی گردید (p<0.05). آنچه در نتایج ما جالب به نظر می رسد، اهمیت یافتن نقش مقایسه EEG کودکان قبل از اقدام به قطع داروها با اولین نوار مغز بیماران می باشد (p<0.05). سایر متغیرهای مورد بررسی در یک نوار مغز، با عود حملات ارتباطی نداشته اند. برآورد احتمال عود حملات صرع بایستی که صرفا جزئی از روند تصمیم گیری پزشک معالج بیمار قرار گیرد. در این راستا باید به مواردی مثل برآورد خطر عود و به خطر افتادن جان بیمار و جنبه های اجتماعی- اقتصادی آن و نیز برآورد خطر عوارض سو داروئی توجه نمود.

ناحیه سپتوم میانی (Medial Septal Area) منبع اصلی ورودیهای کولینرژیک به هیپوکامپ بوده و نقش مهمی در فرآیندهای حافظه دارا می باشد. نواحی مختلف مغز از طریق این ناحیه اعمال سیستم سپتوهیپوکامپ را تعدیل می نمایند. هدف از این مطالعه تعیین منشا آورانها به ناحیه سپتوم میانی می باشد. بدین منظور، مقدار یک میکرولیتر Horse Radish HRP= Peroxidase (25 درصد، سیگما) بوسیله جراحی استرئوتاکسیک و با کمک سرنگ هامیلتون به ناحیه سپتوم میانی در هشت موش صحرایی تزریق گردید. بافت مغز پس از فیکس شدن مقطع گیری شده و واکنش هیستوشیمیایی برای مشاهده سلولهای نشاندار شده انجام یافت. با مطالعه میکروسکوپی اجسام سلولی  که به طریقه رتروگراد نشاندار شده بودند بصورت یکطرفه در باند دیاگونال بروکا، سپتوم جانبی، هیپوکامپ، ناحیه ساب فورنیکال و پالیدوم شکمی در تلانسفال، ناحیه پره اپتیک جانبی، ناحیه هیپوتالاموس جانبی توبرسینورم، هیپوتالاموس خلفی، هسته های ساب مامیلوتالامیک سوپرامامیلاری و پستانی جانبی در دیانسفال، ناحیه تگمنتال شکمی، هسته اینترپدانکولار، ناحیه خاکستری مرکزی و لوکوس سرلئوس و بصورت دو طرفه در هسته های رافه در ساقه مغز مشاهده شدند.بر اساس نتایج بدست آمده، ناحیه سپتوم میانی علاوه بر فرآیندهای یادگیری از طریق ارتباط با نواحی ساب فورنیکال و هیپوتالاموس جانبی می تواند در مکانیسم های فیزیولوژیک مربوط به پاسخ تشنگی، الکترولیتیک و فشار درون عروقی نیز در جانوران دخالت داشته باشد.

استفراغ پس از عمل یک عارضه شایع است که تمامی متخصصان بیهوشی با عوارض و مشکلات ناشی از آن آشنا می باشند لذا تحقیقات دامنه داری در جهت شناخت بیشتر عوامل موثر بر میزان بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و روشهای جلوگیری و درمان آن صورت گرفته است که البته کافی نیست و نیاز به ادامه این تحقیقات با پیشرفت سریع روشهای نوین بیهوشی و ابداع و تولید داروهای جدیدتر محسوس می باشد.در این مطالعه که کوهورت و آینده نگر می باشد 400 کودک 3 تا 12 ساله که جهت اعمال جراحی عمومی (غیر از چشم، گوش، توراکس و قسمت فوقانی شکم) و اعمال ارتوپدی به اتاقهای عمل بیمارستان حضرت امام (ره) و مرکز طبی کودکان آورده شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. از این میان 200 نفر از کودکان دارای والدین سیگاری بوده و طبق تعریف در گروه پاسیو اسموکر قرار گرفتند و 200 نفر دیگر غیرسیگاری بودند. حتی الامکان سعی شد بیماران در دو گروه از لحاظ جنس، سن، نوع عمل (ارتوپدی، جراحی عمومی) یکسان سازی شوند و در نهایت اطلاعات مربوط به هر فرد در پرسشنامه ای که به همین منظور آماده شده بود جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان بروز استفراغ پس از عمل در جمعیت مورد مطالعه 19.5 درصد بود که تفاوت محسوس بین دو گروه از این لحاظ دیده نشد. همچنین نتایج بررسی نشان داد بیمارانی که طول مدت عمل آنها بیش از 2 ساعت بود با میزان بالاتری از استفراغ پس از عمل مواجه گردیدند. همینطور در گروه بیماران پاسیو اسموکر افرادی که تحت تهویه کنتروله قرار گرفتند بیشتر دچار استفراغ پس از عمل شدند. غیر از این موارد بیماران چه از لحاظ جنس، نوع عمل و... تفاوت بارزی از لحاظ استفراغ پس از عمل با یکدیگر نداشتند.بطور خلاصه، در صورتیکه طول عمل بیش از 2 ساعت باشد و یا در حین عمل بیمار نیاز به تهویه مکانیکی داشته باشد، تهوع و استفراغ بعد از عمل در کودکان پاسیو اسموکر بیش از کودکانی که والدین غیرسیگاری دارند مشاهده می شود.

کانسر مری یکی از بدخیمی های شایع در کشور ما می باشد و بیماران غالبا در مراحل پیشرفته و غیرقابل عمل جراحی کوراتیو و یا با کانسر مری گردنی که انجام عمل جراحی با عوارض بسیاری همراه است مراجعه می نمایند. در چنین شرایطی بسیاری از آنها یا تحمل شیمی درمانی و رادیوتراپی همزمان را ندارند و یا حاضر به انجام شیمی درمانی نیستند، لذا رادیوتراپی به عنوان شیوه منفرد در تسکین بسیاری از بیماران مبتلا به کانسر مری به کار می رود. یکی از شیوه های رادیوتراپی جهت تسکین بیماران بکارگیری 5000 سانتی گری در 20 جلسه (روش طولانی مدت) می باشد، لیکن با توجه به حجم بالای بیماران و محدودیت ظرفیت دستگاهها و نیز اشاره مراجع به درمان 4000 سانتی گری در 13 جلسه (روش کوتاه مدت) بر آن شدیم تا این دو شیوه را با یکدیگر مقایسه کنیم. در این مطالعه گذشته نگر تحلیلی پرونده تعداد 283 بیمار مبتلا به کانسر مری پیشرفته مراجعه کننده به درمانگاه رادیوتراپی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در فاصله سالهای 1378-1368 که به عنوان تنها مدالیته درمانی تحت رادیوتراپی قرار گرفته بودند مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. محدوده سنی بیماران مورد مطالعه 97-27 سال و متوسط سن آنها 58.3 سال بود. اکثر بیماران مرد با فراوانی 53.7 درصد بودند. همچنین طول متوسط ضایعه در بیماران 8.5 سانتی متر، شایعترین محل ضایعه یک سوم میانی مری با 48.1 درصد و شایعترین پاتولوژی کارسینوم سلول سنگفرشی با 99.6 درصد بود. 53.7 درصد بیماران عادت به نوشیدن چای داغ داشتند. از میان متغیرهای فوق طول ضایعه با میزان بقای کلی ارتباط قابل ملاحظه ای داشت (p=0.04). از تعداد 283 بیمار فوق، 38 بیمار به علت عدم پیگیری مناسب از مطالعه تحلیلی خارج شدند. تعداد 137 بیمار به روش 5000 سانتی گری در 20 جلسه (طولانی مدت) و 108 بیمار به روش 4000 سانتی گری در 13 جلسه (کوتاه مدت) درمان شده بودند. میزان بقای بدون دیسفاژی و میزان بقای کلی بیماران در این دو روش درمانی با استفاده از روش کاپلان- میر و آزمون رتبه (Log-Rank) از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند. همچنین دوز کلی دریافتی نخاع در روش کوتاه مدت کمتر از دوز دریافتی نخاع در روش طولانی مدت می باشد.به عنوان نتیجه گیری، با توجه به طول مدت کوتاهتر درمان در روش کوتاه مدت و نیز عوارض کمتر نخاع، این روش تا حد بیشتری پاسخگوی بیماران خواهد بود. 

با توجه به شیوع سرطان در دو سوم قدامی زبان و اهمیت برخورد صحیح با آن در مواردی که بیمار با عود غدد لنفاوی گردن مراجعه می نماید، مطالعه ای صورت گرفت.به منظور ارزیابی ضرورت دیسکسیون پروفیلاکتیک غدد لنفاوی گردن در کانسرهای دو سوم قدامی زبان، پرونده 62 بیمار که در مرحله T1,2 کانسر قدامی زبان در انستیتو کانسر دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله سالهای 1379-1370 تحت عمل رزکسیون تومور زبان قرار گرفتند و بعلت عدم لمس غدد لنفاوی گردن، عمل دیسکسیون گردن در آنها انجام نشده بود استخراج گردید.اغلب بیماران در دهه 7 زندگی بودند و ابتلا مردان بیش از زنان بود. 34 بیمار (54.9 درصد) هیچگونه عودی در غدد لنفاوی گردن نداشتند و 28 بیمار (45.1 درصد) در طی دو سال دچار عود در غدد لنفاوی گردن شدند. در پیگیری بعدی مشخص شد، از 34 نفری که دچار عود گردن شدند، 12 نفر تحت رادیوتراپی پروفیلاکتیک گردن قرار گرفته اند که با حذف این بیماران، موارد عود گردن به 56 درصد می رسد.با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، در شرایط مملکت ما با توجه به عدم پیگیری دقیق بیماران، انجام دیسکسیون الکتیو غدد لنفاوی گردن در کانسرهای دو سوم قدامی زبان (T1-T2) توصیه می شود.

ندولهای تیروئید همواره مورد توجه بسیار قرار داشته اند زیرا احتمال وجود بدخیمی در آنها بالاست، اگر چه شیوع ندولهای تیروئید در کودکان و بالغین جوان چشمگیر نیست (0.22 درصد تا 1.8 درصد). بر حسب آمارهای مختلف 10 تا 35 درصد کل ضایعات بدخیم تیروئید در دو دهه اول عمر دیده می شوند. در این مطالعه که بر مبنای بازبینی میکروسکوپی اسلایدهای ضایعات ندولر تیروئید در انستیتوکانسر طی دوره 24 ساله صورت گرفته، با تاکید بر ضایعات بدخیم در گروه سنی مذکور نتایج ذیل بدست آمده است:سن متوسط بیماران 16.5 سال می باشد. نسبت ابتلا مونث به مذکر1/3.3 است (76.7 درصد مونث و 23.3 درصد مذکر). از ندولهای تیروئید، 84 درصد ماهیتا خوش خیم بوده و از لحاظ مرفولوژی نماهای ذیل را نشان داده اند: گواتر ندولر 78.6 درصد، آدنوم فولیکولر 1.96 درصد. از ندولهای تیروئید، 16 درصد بدخیم بوده و از لحاظ مرفولوژی به ترتیب انواع ذیل را نشان داده اند: کارسینوم پاپیلری 91.3 درصد، کارسینوم فولیکولر 3.5 درصد و کارسینوم مدولری 5.2 درصد. کارسینوم پاپیلری بعنوان بدخیمی غالب در 53.8 درصد موارد همراه با متاستاز یک طرفه غدد لنفاوی گردنی بوده و متاستاز دور دست (به ریه) تنها در یک مورد دیده شد. از لحاظ مرفولوژی نیز کارسینوم پاپیلری بعنوان شکل غالب بدخیمی در 33 مورد به فرم کلاسیک، 18 مورد واریانت فولیکولر و در یک مورد بشکل میکروکارسینوم دیده شد. برمبنای نتایج فوق یکبار دیگر بر این نکته تاکید می نمائیم که هر ضایعه ندولر تیروئید مخصوصا در کودکان و بالغین جوان نیازمند بررسی دقیق است.

تومورهای سلول های زایای بیضه که 60 درصد آنها را سمینوما تشکیل می دهد، شایع ترین بدخیمی در مردان سنین 40-20 سالگی می باشد و با توجه به افزایش شیوع آن در 40 سال گذشته به صورت یک مساله عمده اقتصادی- اجتماعی در آمده است. پژوهش حاضر با هدف شناخت کارآیی پرتودرمانی کوراتیو این بیماران، ضمن توجه به استفاده فعلی از دستگاه کبالت در این مرکز درمانی (در مقایسه با دستگاه شتاب دهنده خطی)، با تعیین میزان بقا کلی، میزان بقا بدون بیماری، میزان برگشت بیماری (عود یا متاستاز)، عوامل موثر در پیش آگهی و مقایسه نتایج بدست آمده با دیگر مراکز پرتودرمانی در سایر نقاط جهان صورت گرفته است.کلیه بیماران با تشخیص پاتولوژیک سمینومای بیضه (پس از ارکیکتومی) که طی یک دوره 12 ساله (77-1366) به بخش رادیوتراپوتیک انکولوژی انستیتو کانسر جهت دریافت رادیوتراپی کوراتیو معرفی شده بودند (شامل 147 بیمار) مورد بررسی و پیگیری قرار گرفتند.در این مطالعه، متوسط سن در زمان مراجعه 34.5 سال بود. از بیماران، 68 (58.5 درصد) در مرحله I بالینی، 57 بیمار (38.8 درصد) مرحله II بالینی و 4 بیمار (2.7 درصد) نیز در زمان مراجعه در مرحله III بالینی قرار داشتند. با در نظر گرفتن زمان متوسط پیگیری 53.5 ماه که از 2 تا 158 ماه متغیر بوده است تعداد موارد عود و متاستاز دوردست به ترتیب 12 بیمار (9 درصد) و 8 بیمار (6.5 درصد) از 122 بیمار پیگیری شده را شامل گردیدند. میزان بقای کلی 10 ساله 97.92 درصد و میزان بقای بدون بیماری 79.7 درصد بدست آمد (روش Life Table). میانگین زمان بقای کلی و زمان بقای بدون بیماری به ترتیب 155 ماه و 133 ماه بوده و میانه زمان بقا بیشتر از 158 ماه محاسبه شد (روش کاپلان مایر). در این مطالعه تنها عامل موثر در پیش آگهی، مرحله بالینی بیماری است (Pvalue=0.01)، گرچه اثر لاکتات دهیدروژناز (LDH) در بررسی چند فاکتوری قابل ملاحظه بوده است (Pvalue=0.02). نتایج ذکر شده همگی با آمارهای جهانی مطابقت داشته لیکن متاسفانه بیماران ما در مراحل بالاتری شناسایی شده اند. به نظر می رسد که با آموزش به مردان جوان و همچنین تجهیز مراکز رادیوتراپی به دستگاههای شتابدهنده خطی با انرژی بالا می توان سطح کیفی درمان را بهبود بخشید و عوارضی جانبی را کاهش داد. ضمنا انجام مطالعات بعدی جهت بررسی برنامه پیگیری بیماران از نظر اندازه گیری تومورمارکرها (بویژه LDH) و مطالعات رادیولوژیک توصیه می گردد.