مجله دانشکده پزشکی
سال:1393 | دوره:72 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: از پرتودرمانی در درمان بسیاری از سرطان ها استفاده می شود. پرتودرمانی عوارض جانبی بالایی دارد. ترکیبات حساس کننده پرتوی، تکثیر سلول های توموری و نیز دوز پرتوی در پرتودرمانی را کاهش می دهند. دوکوزاهگزانویک اسید (DHA) روغن ماهی اثر ضد تکثیری بر سلول های بدخیم دارد. در این مطالعه، اثر ترکیبی DHA و پرتو گاما بر رشد و بقا سلول های کولورکتال HT-29 بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، سلول های بدخیم در محیط کشت کامل در تعداد 5´105 در پلیت شش خانه ای به مدت یک روز کشت داده شدند و با دو غلظت 50 یا DHA 100mM به مدت چهار ساعت تیمار و در دوزهای دو و 10 گری پرتودهی شدند. میزان زنده مانی سلول ها پس از 48 ساعت با رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد. همچنین سلول های بدخیم ابتدا با 50 یا DHA 100mM به مدت 48 ساعت تیمار و سپس با دوزهای 10-2 گری پرتودهی شدند و پس از شش روز میزان بقا توسط آزمون MTT بررسی شد.یافته ها: میزان زنده مانی در تیمار همزمان سلول ها با 50 و DHA 100mM و دوز پرتوی دو و 10گری به ترتیب به 59.8%، 17.5%، 47% و 13.9% کاهش یافت. تیمار سلول ها با DHA به همراه دوزهای افزاینده دو، چهار، شش، هشت و 10 گری پرتو گاما میزان بقا سلول های بدخیم را به ترتیب 79.1%، 57.6%، 42.8%، 40.5% و 34% برای DHA 50 mM و 55.8%، 43.7%، 33.6%، 27.9% و 23.5% برای DHA 100 mM رساند.نتیجه گیری: DHA می تواند به عنوان داروی حساس کننده سلول های سرطان کولورکتال در پرتودرمانی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: بروز فیبریلاسیون دهلیزی با افزایش پاسخ التهابی بعد از عمل جراحی قلب مرتبط می باشد که به طور قابل توجهی با درمان های ضد التهابی کاهش یافته است. پژوهش حاضر با هدف تجویز کلشی سین به عنوان روشی جهت کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی بعد از عمل بای پس کرونری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی موازی دوسوکور، 216 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفتند با استفاده از جدول اعداد تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد جهت دریافت دارونما یا کلشی سین تقسیم شدند. گروه مداخله شب قبل از عمل و صبح روز عمل 1mg قرص کلشی سین دریافت کردند. این دارو بعد از جراحی، با دوز 0.5mg، دو بار در روز تا پنج روز ادامه یافت. پس از عمل دو گروه از نظر پیامدهای مهم مطالعه به خصوص بروز آریتمی، مدت زمان بستری در ICU و مدت زمان بستری در بیمارستان مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: تعداد 156 مرد و 60 زن با میانگین سنی 59.9 (±9.3) سال در دو گروه دریافت کننده کلشی سین و دارونما (هر یک شامل 108 بیمار) وارد مطالعه شدند. شیوع فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل CABG در گروه کلشی سین، 14.8% و در گروه شاهد 30.6% بود (P=0.006)مدت زمان بستری در ICU در گروه کلشی سین، 2.4±1.3 روز در مقابل 3.1±1.5 روز در گروه شاهد (P<0.001)و مدت زمان بستری در بیمارستان در گروه کلشی سین، 6.6±1.5روز در مقابل 8.1±2.0روز در گروه شاهد بود. (P<0.001)نتیجه گیری: کلشی سین دارویی موثر در پیشگیری از بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل بای پس کرونری می باشد.

زمینه و هدف: سپتوم رحمی یکی از ناهنجاری های مادرزادی رحمی شایع است که با مشکلات مامایی و نتایج نامطلوب باروری همراه است. هیستروسکوپی به عنوان روش درمانی استاندارد برای سپتوم رحم می باشد. در این مطالعه ما به ارزیابی نتیجه هیستروسکوپی و میزان اثر آن در بهبود نتایج باروری در بیماران با سپتوم رحمی و ناباروری نامشخص یا سقط مکرر پرداخته ایم.روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده نگر طراحی و بر روی 40 نفر از زنان مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی با شکایت ناباروری نامشخص یا سقط مکرر که وجود سپتوم در آنها تایید شده بود انجام شد که پس از تایید ناباروری و ارزیابی سپتوم توسط هیستروسکوپ، برداشتن سپتوم انجام شد و به دنبال آن نتیجه جراحی، میزان بارداری، نتایج بارداری (سقط، زایمان رسیده، زایمان زودرس) و ارتباط این نتایج با وجود سپتوم در بیماران ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سن بیماران 31.5±3.02 سال بود. هشت مورد از بیماران به دلایلی غیر از ناباروری مراجعه کرده بودند که از مطالعه حذف شدند. از 40 بیمار در مدت پیگیری ما 29 بیمار (.572%) حامله شدند که 15 مورد (51.7%) آنها به طور طبیعی و 14 مورد (48.3%) با ART حامله گردیدند و 11 مورد (27.5%) در طی این مدت باردار نشدند. از بیمارانی که باردار شدند 9 مورد (31%) سقط خود به خودی، سه مورد (10.3%) زایمان زودرس و 17 مورد (58.6%) زایمان رسیده داشتند. میزان تولد زنده در مطالعه ما 68.9% بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که انجام هیستروسکوپی سپتوپلاستی در جهت بهبود پیامد باروری با موفقیت همراه می باشد.

زمینه و هدف: در هر زمان قبل از شروع خود به خودی لیبر که منافع ختم حاملگی برای مادر و جنین بر منافع تداوم حاملگی برتری داشته باشد، القای زایمان اندیکاسیون دارد. وضعیت سرویکس و مطلوب بودن آن برای القای لیبر مهم است و در بسیاری از وضعیت های نیازمند القای زایمان قبل از شروع لیبر وضعیت سرویکس نامطلوب است با توجه به اهمیت وضعیت سرویکس در موفقیت القای زایمان، مطالعه حاضر جهت مقایسه دو روش آماده سازی سرویکس انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 100 بیمار با حاملگی گذشته از موعد به طور تصادفی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند که در یک گروه کاتتر ترانس سرویکال و در گروه دیگر لامیناریا جهت آماده سازی سرویکس استفاده شد. سپس فاصله زمانی شروع القا تا ورود به فاز فعال زایمان و شروع القا تا زایمان و بروز عوارض در دو گروه ارزیابی شد.یافته ها: از 100 بیمار 53 مورد (53%) اول زا و 47 مورد (47%) چندزا بودند که همگی امتیاز کمتر از پنج داشتند. فاصله زمانی شروع القا تا ورود به فاز فعال زایمانی در گروه لامیناریا 7.55±2.33 ساعت و در گروه کاتتر ترانس سرویکال 5.7±2.67ساعت بود. همچنین فاصله زمانی شروع القا تا زایمان در گروه لامیناریا 12.5±4.90 ساعت و در گروه کاتتر ترانس سرویکال 10.3±4.35 ساعت بود که در هر دو مورد اختلاف معنادار وجود داشت (P=0.01) از نظر میزان بروز عوارض هیچ گونه اختلاف معناداری بین دو گروه درمانی کاتتر ترانس سرویکال و لامیناریا مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد که استفاده از کاتتر ترانس سرویکال جهت آماده سازی سرویکس کمک به القای زایمان مفید می باشد.

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا باکتری گرم منفی و پاتوژن فرصت طلبی است که در تمام محیط ها قدرت زیست داشته و عامل بسیاری از عفونت های شدید در انسان مانند آندوکاردیت، مننژیت، سپتی سمی و عفونت های مزمن ریه در بیماران سیستیک فیبروزیس می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن اگزوتوکسین (exotoxin A, ETA) A به عنوان یک فاکتور ویرولانس قوی و تعیین حساسیت روش واکنش زنجیره ای پلیمراز در سویه های سودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از بیماران مبتلا به سوختگی بود.روش بررسی: در این مطالعه 170 نمونه (بیوپسی پوست و خون) از بیماران سوختگی درجه دو و سه بستری در بیمارستان بعثت همدان، ایزوله گردید که 79 سویه کشت مثبت سودوموناس آئروژینوزا را نشان دادند. سپس ژنوم سویه های شناخته شده با استفاده از کیت تخلیص ژنوم استخراج و شناسایی سودوموناس آئروژینوزا از طریق روش Polymerase Chain Reaction (PCR) انجام شد. جهت تعیین حساسیت روش PCR، از روش کشت به عنوان روش استاندارد طلایی استفاده شد. DNA سودوموناس آئروژینوزا (ATCC 27853) به عنوان کنترل مثبت لحاظ گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که از 79 سویه سودوموناس آئروژینوزا ایزوله شده از بیماران سوختگی، پنج سویه (6.33%) فاقد ژن ETA بودند و 74 سویه (93.67%) سودوموناس آئروژینوزا جدا شده دارای ژن ETA بودند که حساسیت آزمایش 94.04% درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان می دهد که حساسیت روش PCR با واسطه ژن ETA در شناسایی سویه های سودوموناس آئروژینوزا قابل توجه بوده و می توان از آن به عنوان یک فاکتور موثر با دقت بالا در تشخیص سویه های سودوموناس آئروژینوزا استفاده کرد.

زمینه و هدف: بلوغ زودرس علاوه بر اثرات عمیق جسمی و روانی، منجر به پیشرفت سریع سن استخوانی، افزایش هورمون های جنسی، منارک زودرس و کاهش قابل توجه در قد نهایی بیماران درمان نشده می شود. درمان با آنالوگ های طولانی اثر گنادوتروپین ها، درمان انتخابی بلوغ زودرس می باشد، اما در مورد اثر این داروها بر افزایش وزن، اختلاف نظر وجود دارد.روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر وزن، قد و اندکس توده بدنی 52 بیمار به مدت 12 ماه، (در شروع درمان، شش و 12 ماه پس از آن) با آنالوگ های گنادوتروپین مورد بررسی قرار گرفت. بیماران بیشتر دختران مبتلا به بلوغ زودرس ایدیوپاتیک بودند و تعداد کمی هم دخترانی بودند که به علت قد کوتاه و یا مسایل اجتماعی و روانی کاندید درمان بودند. شاخص های آنتروپومتریک و BMI پس از درمان با قبل مقایسه شد. یافته ها: متوسط سن بیماران در شروع درمان 8.78±3.07 بود. انحراف معیار برای توده بدنی (Standard Deviation Score for Body Mass Index, SDS BMI) بیماران، قبل از درمان 0.80±1.18، شش ماه بعد از درمان 0.82±1.15 و 12 ماه بعد از درمان هم0.82±1.28 بود که تغییر معناداری نداشت (P=0.909) قد SDS بیماران در شروع درمان 0.41±1.65، شش ماه بعد از درمان 0.43±1.60 و 12 ماه بعد از درمان 0.46±1.50 بود که این افزایش از لحاظ آماری معنادار نبود (P=0.66) افزایش وزن بیماران هم در سه گروه کم وزن، نرمال، دارای اضافه وزن و چاق نیز تفاوت معناداری با هم نداشت.نتیجه گیری: درمان با آنالوگ های گنادوتروپین باعث چاقی قابل توجه در بیماران نمی شود، هرچند افزایش مختصری در وزن دیده می شود اما این تغییر از لحاظ آماری معنادار نیست.

زمینه و هدف: شیوع کاربرد اسلحه گرم در اعمال جنایی حتی در کشورهایی که کنترل قانونی شدید بر این سلاح ها وجود دارد رو به افزایش است. در این بررسی تلاش داریم تا خصوصیات دموگرافیک اجساد این عامل غیر طبیعی مرگ را در جامعه ایرانی مورد ارزیابی قرار دهیم.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی، موارد مرگ در اثر اصابت گلوله در سالن تشریح پزشکی قانونی طی یک سال از تیر 1390 لغایت تیر 1391 بررسی شدند. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن، جنس، تحصیلات، شغل، اعتیاد به مواد مخدر و الکل و همچنین اطلاعات مربوط به اصابت گلوله مثل خودکشی یا دگرکشی، تعداد شلیک (ورودی گلوله)، محل اصابت گلوله، نوع سلاح گرم، ارگان های آسیب دیده، فاصله ی شلیک گلوله و محل حادثه بودند.یافته ها: در این مطالعه، 38 جسد مذکر با میانگین سنی 32.4 سال که بر اثر اصابت گلوله فوت شده بودند وارد مطالعه شدند. محل اصابت گلوله در سر 16 مورد (42.4%)، قفسه سینه 9 مورد (24.3%)، شکم دو مورد (5.4%)، یک مورد به اندام (2.7%) و اصابت به محل های مختلف 9 مورد (24.3%) بود. ارگان های آسیب دیده مغز 18 مورد (48.6%) ریه پنج مورد (13.5%) و 12 مورد (32.4%) ارگان های متعدد آسیب دیده بودند. در مطالعه ما 33% موارد خودکشی بود و 47.5% موارد دیگر کشی بود. محل حادثه در 12 مورد (50.0%) خارج از منزل، هشت مورد (333.%) در منزل و چهار مورد (.716%) در محل کار بوده است.نتیجه گیری: سن قربانیان نسبت به گذشته بالاتر رفته و الگوهای مشاهده شده به علت نحوه ی دسترسی ایرانیان به اسلحه و اختلاف فرهنگی از بعضی جهات با گزارشات جهانی متفاوت است. این مطالعه می تواند مبنایی برای تغییرات استفاده از سلاح گرم و میزان قتل و خودکشی و گروه سنی استفاده کنندگان از سلاح گرم باشد.

زمینه و هدف: آرتریت روماتویید جوانان شایعترین بیماری مزمن روماتولوژیک کودکان است. با توجه به اینکه مطالعه اپیدمیولوژیکی در مورد این بیماری در ایران منتشر نشده است این مطالعه بدین منظور طراحی و انجام شد. روش بررسی: این بررسی 10 ساله در کودکان بستری با تشخیص آرتریت روماتویید جوانان براساس کرایتریای انجمن روماتولوژی آمریکا در بخش روماتولوژی کودکان در یک بیمارستان ارجاعی صورت گرفت. اطلاعات بیمارانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند براساس پرونده های بیمارستانی در پرسشنامه های جداگانه جمع آوری شد و به لحاظ سن موقع مراجعه، جنس، قومیت، تظاهرات بالینی اولیه، مفاصل درگیر، وجود بیماری همراه و درگیری خارج مفصلی بررسی گردیدند.یافته ها: جمعیت مورد مطالعه 171 بیمار بودند. میانگین سن بیماران در زمان بروز تظاهرات بیماری 5.2±3.5 و در زمان تشخیص 5.7±3.6سال بود. شایعترین نوع بیماری شکل چند مفصلی (پلی آرتیکولار) بود. در توزیع قومیتی بیشترین بیماران به ترتیب فارس و ترک بودند. شایعترین تظاهر عمومی در بیماران تب بود و به طور معناداری تب و خشکی صبحگاهی در مبتلایان به نوع چند مفصلی بیشتر وجود داشت. شایعترین تظاهر خارج مفصلی درگیری پوستی بود. یووییت در. 85% بیماران وجود داشت. سن شروع علایم و تشخیص بیماری در نوع پلی آرتیکولار به طور معناداری بالاتر از نوع پاسی آرتیکولار و سیستمیک بود (P=0.005) ( 6.04در مقابل 4.4 سال). ارتباطی میان جنس بیماران و زیر گروه آرتریت مزمن پیدا نشد.نتیجه گیری: شیوع زیرگروه های آرتریت روماتویید جوانان در این مطالعه با جوامع دیگر متفاوت بود و نوع چند مفصلی بیماری شایعتر و برتری جنسیتی در هیچ زیرگروه بیماری وجود نداشت.

زمینه و هدف: سفتریاکسون یک سفالوسپورین نسل سوم است که به صورت گسترده برای درمان عفونت های گوناگون سرپایی و بستری استفاده می شود. هدف این مطالعه، ارزیابی نحوه استفاده سفتریاکسون پیش و پس از معرفی راهنماهای درمانی، در یک بیمارستان آموزشی تهران است.روش بررسی: یک مطالعه توصیفی مقطعی پیش و پس از مداخله در شش بخش یک بیمارستان آموزشی و در سه مرحله انجام شد. مرحله اول شامل بررسی اندیکاسیون و نحوه تجویز سفتریاکسون در 200 بیمار بود. مرحله دوم مداخلات آموزشی شامل تهیه و توزیع راهنماهای سفتریاکسون میان پزشکان شاغل بخش ها بود. همچنین داروساز بالینی به هر بخش مراجعه و در مورد استفاده درست سفتریاکسون پزشکان را آموزش داد. در مرحله سوم، استفاده از سفتریاکسون در 200 بیمار دیگر بررسی شد.یافته ها: 400 بیمار (200 بیمار قبل و 200 بیمار بعد از مداخله) مورد بررسی قرار گرفتند. اندیکاسیون درست سفتریاکسون، پیش و پس از مداخله به ترتیب 93% و 96% بود. آنالیزهای آماری نشان داد که اندیکاسیون درست سفتریاکسون پیش و پس از آموزش تغییر معناداری نداشت (P=0.188)ولی نحوه تجویز مناسب سفتریاکسون (دوز، توالی و مدت زمان مصرف)، پس از آموزش، تغییر معنادار داشت (P<0.001).نتیجه گیری: توزیع راهنمای سفتریاکسون و آموزش مستقیم پزشکان، الگوی تجویز سفتریاکسون را بهبود می دهد.

زمینه و هدف: استروییدهای آنابولیک که توسط ورزشکاران جهت تقویت عضلات استفاده می شوند، بیان اپیوییدهای اندوژن را تغییر و باعث اختلالات رفتاری می شوند. فعالیت های ورزشی میزان اپیوییدهای اندوژن را افزایش می دهند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر استفاده مزمن ناندرولون بر اوپیوییدهای سرم موش های ورزشکار می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی در دو گروه بدون حرکت ورزشی و ورزشکار قرار گرفتند. حیوانات هر گروه به دو زیر گروه کنترل (حلال) و دارو (ناندرولون15 mg/kg) تقسیم شدند. در پایان سطح اوپیوییدهای سرم سنجیده شد.یافته ها: شنای دو هفته ای باعث افزایش معنادار سطوح سرمی اوپیوییدهای بتا- اندورفین (114±5 ng/l در مقایسه با 98±5 در گروه کنترل، P=0.038) و مت- انکفالین (1556±42 ng/l در مقایسه با 1475±27 در گروه کنترل، P=0.25) گردید. ناندرولون میزان بتا- اندورفین (84±4 ng/l در مقایسه با 114±5، P=0.002) و مت- انکفالین 1378±36 ng/l در مقایسه با 1556±42، P=0.011) را در گروه ورزشکار کاهش داد؛ اما در حیوانات بدون حرکت ورزشی ناندرولون تاثیر قابل ملاحظه ای بر سطح اوپیوییدها نداشت.نتیجه گیری: تجویز مزمن ناندرولون سطح افزایش یافته اپیوییدها به دنبال ورزش را کاهش می دهد. با توجه به نقش اوپیوییدها در کنترل رفتار، احتمال ایجاد تغییرات رفتاری به دنبال مصرف استروییدهای آنابولیک دور از انتظار نیست.