مجله دانشکده پزشکی
سال:1394 | دوره:73 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: هلیکوباکترپیلوری با بروز بیماری های مختلف به ویژه اختلالات گوارشی ارتباط دارد و در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلا به اوتیت مدیا نیز دیده می شود. تشخیص بالینی عفونت هلیکوباکترپیلوری از طریق روش های مختلف انجام می شود و روش های تشخیصی جدید تحت مطالعه قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین غلظت اینترلوکین های 6، 17 و 23 با آلودگی به عفونت هلیکوباکترپیلوری در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلابه اوتیت مدیای با افیوژن اجرا گردید.روش بررسی: 40 بیمار مبتلا به اوتیت مدیای با افیوژن مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از اسفند ماه 1391تا مرداد 1393 در این مطالعه مقطعی وارد شدند. کلیه بیماران تحت عمل جراحی میرنگوتومی همراه با تعبیه لوله ونتیلاسیون قرار گرفتند و نمونه ترشحات آسپیره شده گوش میانی تحت آزمایش قرار گرفت. غلظت اینترلوکین های 6، 17 و 23 با استفاده از روش الیزا اندازه گیری شد و این مقادیر با نتایج آزمون Polymerase chain reaction (PCR) هلیکوباکترپیلوری مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه 22.5% نمونه ها دارای آزمون PCR مثبت بود. در مجموع نمونه ها، IL-6 دارای غلظت 2.95±10.11 pg/ml، IL-17 دارای غلظت 0.91±5.89 pg/ml و IL-23 دارای غلظت 1.34±4.07 pg/ml بود. سطح IL-6 در بیماران PCR مثبت 6.40±22.29 pg/ml و بیماران PCR منفی 3.88±6.16 pg/ml بود که دو گروه تفاوت معنادار بود. (P=0.01). سطح IL-17 در بیماران PCR مثبت 1.29±6.16 pg/ml و بیماران PCR منفی 1.13±5.81 pg/ml بود که تفاوت معناداری نداشت (P=0.42). سطح IL-23 در بیماران PCR مثبت 3.77±6.15 pg/ml و بیماران PCR منفی 1.33±3.42 pg/ml بود که تفاوت معناداری نداشت (P=0.27).نتیجه گیری: سطح اینترلوکین 6 با عفونت هلیکوباکترپیلوری گوش میانی در مبتلایان به اوتیت مدیای همراه با افیوژن ارتباط داشت. مطالعات بیشتر برای تعیین رابطه سایتوکین ها و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آینده پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین آریتمی پس از عمل جراحی قلب است. Coenzyme Q10, CoQ10 (Ubiquinone) به عنوان یک آنتی اکسیدان نقش مهمی در کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل دارد. مطالعه حاضر با هدف تجویز Q10 به عنوان راهی برای کاهش بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی بای پس کرونری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه بالینی دو سوکور، 80 بیمار مرکز قلب و عروق شهید رجایی سال 93 (از اردیبهشت تا آذر)، مبتلا به گرفتگی عروق کرونر تحت عمل جراحی عروق کرونری قرار گرفتند، به طور تصادفی به گروه های مداخله و کنترل تقسیم شدند. یک گروه مکمل Q10 و گروه دیگر پلاسبو دریافت کرد. نوع جراحی بیماران در دو گروه مشابه بود. گروه مداخله مکمل C0Q10 150 mg/d به مدت هفت روز پیش از عمل دریافت کردند. سپس دو گروه از نظر آریتمی های دهلیزی و بطنی پس از عمل، اقامت ICU و مدت بستری در بیمارستان مقایسه شدند. یافته ها: 38 زن و چهل و دو مرد با میانگین سنی 58.37±7.98 سال در دو گروه Q10 و دارونما (هر گروه شامل 40 نفر) وارد مطالعه شدند. بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از عمل 45% در گروه کنترل 20% در گروه مداخله بود (P=0.030) مدت بستری در ICU و اقامت در بیمارستان بین دو گروه تفاوت معنادار نداشت (P=0.822). تفاوت بروز فیبریلاسیون بطنی در این دوره معنادار نبود (P=0.865). نتیجه گیری: مکمل Q10 را می توان برای پیشگیری از فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی عروق کرونری، پیشنهاد داد.

زمینه و هدف: مجرای شریانی در اکثر نوزادان ترم در روز اول زندگی به صورت عملکردی بسته می شود و مجرای شریانی باز (Patent Ductus Arteriosus, PDA) به صورت دایمی غیرطبیعی است. در 60-30% نوزادان با وزن بسیار کم این مجرا باز می ماند. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثربخشی تجویز پیشگیرانه استامینوفن در بستن مجرای شریانی نوزادان نارس انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 32 نوزادان نارس با سن بارداری ≥ 32 هفته و وزن تولد ≥ gr 1500، بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان ولی عصر (عج) مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) شهر تهران از فروردین ماه تا اسفند ماه سال 1391 انجام گرفت. نوزادان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول در 24 ساعت اول تولد قطره استامینوفن شروع و به مدت 48 ساعت تجویزشد، 36-24 ساعت پس از آخرین دوز، و گروه دوم بدون مداخله در 5-4 روزگی اکوکاردیوگرافی شدند. یافته ها: شانزده نفر در گروه دریافت کننده استامینوفن و 16 نفر در گروه شاهد بودند. 20 بیمار پسر و 12 بیمار دختر بودند. از نظر مشخصات جمعیتی هر دو گروه همگن بودند. در گروه مورد در 12 نفر مجرای شریانی بسته و در چهار نفر باز بود، در گروه شاهد در هشت نفر مجرای شریانی بسته و در هشت نفر باز بود (P=0.273). اثر استامینوفن بر باز یا بسته بودن مجرای شریانی بررسی گردید (P=0.30). نتیجه گیری: بین دو گروه دریافت کننده استامینوفن و گروه شاهد موارد مجرای شریانی بسته معنادار نبود. هر چند اختلاف عددی مهم به نظر می رسد اما با توجه به حجم کم نمونه، نتوانستیم نشان دهیم که این اختلاف معنادار است. شاید در مطالعات گسترده تر بتوان اثربخشی استامینوفن را نشان داد.

زمینه و هدف: جنین نیمه آلوژن در تماس مستقیم با سیستم ایمنی مادر قرار دارد. عدم تنظیم سیستم ایمنی، سبب دفع جنین توسط مادر می گردد. مولکول HLA-G1، که در القای تحمل در دوران بارداری نقش داشته، با مهار سلول های کشنده طبیعی، از تهاجم به سلول های تروفوبلاست جنینی جلوگیری می کند. هدف از این مطالعه، بررسی تعداد سلول های NK و بیان HLA-G1 در خانم های باردار تهدید به سقط در مقایسه با گروه کنترل بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مورد- شاهدی، از بهمن 1392 تا مهر 1393 در کلینیک باغبان شهر ساری انجام شد و طی آن 21 خانم باردار تهدید به سقط در مقایسه با 21 خانم باردار طبیعی پیش از هفته بیستم بارداری، مورد بررسی قرارگرفتند. سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد تحت مطالعه، جدا شده و درصد سلول های کشنده طبیعی با روش فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، بیان HLA-G1 در دو گروه به روش Real time polymerase chain reaction (RT-PCR)ارزیابی گردید.یافته ها: تعداد سلول های کشنده خون محیطی به طور معناداری بالاتر از خانم های باردار طبیعی بود (P=0.03). همچنین، کاهش معناداری در بیان ایزوفرم HLA-G1 در گروه تهدید به سقط نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (P=0.004). نتیجه گیری: کاهش HLA-G1 همزمان با افزایش سلول های NK در خانم های تهدید به سقط نشان دهنده عدم تنظیم سیستم ایمنی مادر می باشد. بنابراین، پیشنهاد می شود که در بیماران تهدید به سقط، بیان HLA-G1 همراه با درصد سلول های NK به عنوان شاخص تشخیصی مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات معمول در مبتلایان به اختلال وسواس فکری- عملی، اختلال عملکرد جنسی است. هدف مطالعه حاضر، بررسی این ارتباط بود.روش بررسی: شرکت کنندگان در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 56 بیمار وسواسی متاهل (36 زن و 20 مرد) در دامنه سنی 50-18 سال مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان روزبه و چند مطب خصوصی شهر تهران، از مهر ماه سال 1390 تا اسفند 1392 بودند. پس از مصاحبه بالینی روانپزشک، پرسشنامه های داده های دموگرافیک، Obsessive Compulsive Inventory-Revised (OCI-R)، Maudsley Obsessional Compulsive Inventory (MOCI)، international index of Erectile Function (IIEF)، Female Sexual Function Index (FSFI) توسط روان شناسان بالینی اجرا گردیدند.یافته ها: از 56 بیمار وسواسی متاهل، 36 مورد زن بودند که 81% از زنان اختلال عملکرد جنسی را گزارش کردند 50% کاهش میل جنسی، 58% اشکال در برانگیختگی جنسی، 36.1% اختلال در لوبریکیشن، 44% اختلال ارگاسم و 53% درد جنسی. همچنین در مردان (20 نفر)، اختلال عملکرد جنسی 25% گزارش گردید 10% کاهش میل جنسی، 20% اختلال در نعوظ، 25% اشکال در ارگاسم و انزال و 40% کاهش رضایتمندی جنسی.نتیجه گیری: شیوع بالای اختلال عملکرد جنسی در زنان مبتلا به وسواس و همبستگی معنادار بین اختلال عملکرد جنسی و علایم وسواس در مردان می تواند نشان دهنده نوعی ارتباط میان این دو اختلال باشد.

زمینه و هدف: ویژگی های فردی مانند جنسیت، قومیت، ناتوانی، سن، اهداف، انتظارات فردی و متغیرهای تحصیلی در ایجاد رضایتمندی دانشجویان نقش دارند. مطالعه با هدف بررسی همبستگی هوش هیجانی و رضایت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی و با نمونه گیری خوشه ای در سال 1392 انجام شد. ابتدا به صورت تصادفی چند دانشکده از دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران انتخاب شده، سپس به صورت تصادفی چند کلاس از بین کلاس های دانشکده مورد نظر انتخاب گردید. به منظور جمع آوری داده ها و اندازه گیری متغیرها از دو پرسشنامه خودگزارشی رضایت تحصیلی و هوش هیجانی بار-ان (Barr-On’s model) استفاده شد. پرسشنامه رضایت تحصیلی و هوش هیجانی در اختیار دانشجویان کلاس ها قرار گرفته و توسط آنان تکمیل شد.یافته ها: 168 دانشجو در مطالعه حاضر شرکت کردند. میانگین هوش هیجانی به طور کلی 3.25±0.45 بود که به صورت جداگانه بر حسب خودآگاهی 3.44±0.59، خود کنترلی 3.09±0.59، خودانگیزی 3.17±0.46، مهارت های اجتماعی 3.30±0.59 و هوشیاری اجتماعی 3.24±0.67 بود. نمره میانگین رضایت تحصیلی 96.55±14.63 بود. نتایج آنالیز نشان دهنده رابطه مثبت و مستقیم هوش هیجانی با رضایت تحصیلی بود. بر اساس ضریب استاندارد بتا با هر واحد تغییر در واریانس هوش هیجانی به اندازه پنج واحد در واریانس رضایت تحصیلی تغییر ایجاد شد. نتیجه گیری: می توان از طریق پرورش مهارت خودآگاهی و خودانگیزی در دانشجویان میزان رضایت تحصیلی آنان را افزایش داد. با ارتقاء سطح رضایت تحصیلی به طور مستقیم احتمال پیشرفت تحصیلی دانشجویان در آینده افزایش می یابد.

زمینه و هدف: مانیتور (BIS)Bispectral Index در ترومای سر جهت ارزیابی هوشیاری استفاده می شود. هدف مطالعه بررسی همخوانی BIS با نوع و محل ضایعه سر در بیماران ترومای سر اینتوبه، در بخش مراقبت های ویژه بود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی (cross-sectional) در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران از مهر 1392 تا تیر 1393 انجام شد، که در آن بیماران ترومای حاد سر، بالای 15 سال، پس از تعیین معیارهای ورود و خروج بررسی شدند. عدد آپاچی روز اول بستری و آزمایشات، جهت تعیین جمعیت مورد مطالعه، ارزیابی اولیه و تخمین پیش آگهی ثبت شد. پس از ثبت متغیرهای اصلی یعنی نوع و محل آسیب مغزی و BIS (شش عدد BIS هر روز به فاصله یک ساعت)، میانگین BIS روزانه و مجموع محاسبه شد. ارتباط BIS با نوع ضایعه سر Subdural hematoma (SDH)، Subarachnoid hemorrhage (SAH) و وجود یا نبود ضایعه فرونتال ارزیابی شد. یافته ها: 21 مرد و 9 زن با میانگین سنی 43.6±18.96 سال در مطالعه حاضر شرکت داشتند. میانگین BIS بیماران در روزهای یک تا سه به ترتیب 41.86، 40.82، 41.23 با انحراف استاندارد 7.38، 7.28، 8.6 بود. میانگین BIS روزانه و مجموع، در بیماران با یا بدون صدمه فرونتال ارتباط آماری معناداری نداشت. (P به ترتیب 0.507، 0.661، 0.529 و BIS مجموع 0.729). میانگین BIS در روزهای دوم و سوم در ضایعات مختلف با هم اختلاف معناداری داشت (P در روز دوم و سوم به ترتیب 0.026 و 0.04). نتیجه گیری: در بیماران ترومای حاد سر ICU، انواع صدمات سر که پیش آگهی متفاوتی دارند، به احتمال محدوده های اعداد BIS متفاوتی دارند. وجود یا نبود ضایعه فرونتال ارتباطی با میانگین BIS بیماران ندارد.

زمینه و هدف: آنتی ژن 4 وابسته به لنفوسیت T سیتوتوکسیک نقش مهمی در جلوگیری از اختلالات خود ایمنی مانند بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک بر عهده دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین پلی مورفیسم318 CT با بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک انجام شد.روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر بر روی کلیه بیماران مبتلا به لوپوس مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی بیمارستان 5 آذر گرگان از 15 اردیبهشت ماه 1387 تا 15 مهرماه 1388 انجام شد. 180 فرد بیمار و 304 فرد سالم که از لحاظ سن و قومیت با افراد بیمار همسان بودند، وارد مطالعه شدند. جهت تعیین فراوانی الل ها و ژنوتیپ ها از تکنیک (Polymerase chain reaction- restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP استفاده شد.یافته ها: ژنوتیپ CC در 170 بیمار (94.5%) مشاهده شد که به لحاظ آماری تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (P=0.0001، OR=3.51، CI95%=1.77-7.53). در حالیکه الل T به طور معناداری در گروه کنترل بیشتر بود (P=0.0001، OR=0.26، CI95%=0.13-0.53).نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر نشان داد، پلی مورفیسم 318CT در بیماری زایی بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک نقش دارد.

زمینه و هدف: هدف این مطالعه، بررسی نظری برهمکنش مولکول وانیلین با حامل های آلفا، بتا- و گاما- سیکلودکسترین جهت دارورسانی هدفمند و مقایسه کارکرد بین آنها بود.روش بررسی: تمامی محاسبات با استفاده از یک رایانه intel® CoreTM i5 Processors (intel Corp., Santa Clara, CA, USA) در دانشگاه کرمان به مدت سه ماه (اسفند 1392- اردیبهشت 1393) انجام شد. در این مطالعه نظری، مولکول ها با استفاده از GaussView software, version 5 (Gaussian, (Inc., Wallingford, USA) رسم شدند. بهینه سازی ساختارها با روش تابعی چگالی با استفاده از Gaussian 09 program package (Gaussian, Inc., Wallingford, USA) انجام شد. تحلیل داده ها با AIMAll software version 14 (Todd A. Keith, TK Gristmill software, Overland Park KS, USA) انجام گرفت. یافته ها: هیدروژن گروه هیدروکسیل سیکلودکسترین با اتم اکسیژن گروه کربونیل مولکول دارویی وانیلین پیوند هیدروژنی برقرار می کند. گاما- سیکلودکسترین، قویترین برهمکنش را با وانیلین نشان می دهد. در تمامی کمپلکس های وانیلین با سیکلودکسترین، جهت انتقال بار از دارو به حامل می باشد.نتیجه گیری: گاما- سیکلودکسترین به دلیل حلالیت زیاد و برهمکنش قوی آن، بهترین گزینه به عنوان حامل داروی وانیلین است.

زمینه و هدف: پارگی رحم هنگام بارداری یک عارضه کشنده و مرگ و میر بالایی را برای مادر و جنین به دنبال دارد. شیوع پارگی رحم در افرادی که اسکار رحمی نداشته اند نادر می باشد. مهمترین عارضه دیلاتاسیون و کورتاژ سوراخ شدن رحم می باشد اما کورتاژ به عنوان عامل خطر مهمی برای پارگی رحم مطرح نیست.معرفی بیمار: یک مورد پارگی رحم در بیمارستان جامع زنان تهران در آذر سال 1393در یک زن باردار نولی پار با سن بارداری 41 هفته بدون وجود عوامل خطری ازجمله تنگی لگن، جنین ماکروزوم، اسکار و جراحی رحمی گزارش شد. بیمار سابقه حاملگی ناخواسته دو سال پیش از آخرین بارداری و کورتاژ در مطب در سن 9 هفتگی بارداری پیشین را داشت.نتیجه گیری: برای کاهش مرگ و میر مادران، بارداری های ناخواسته و همچنین دقت بیشتر در اعمال جراحی زنان از جمله کورتاژ در سنین باروری و توجه به سابقه کورتاژ به عنوان یک عامل خطر پارگی رحم ضروری به نظر می رسد.