مجله دانشکده پزشکی
سال:1380 | دوره:59 | شماره:1 |تعداد مقالات:23

طی 10 سال گذشته 45 مورد بیمار مبتلا به حملات اسپاسم شیرخواران در مرکز طبی کودکان تحت بررسی و درمان قرار گرفتند. در 15 مورد این بیماران مخلوطی از کلونازپام و کورتیکواستروئید، در 15 مورد کلونازپام به تنهایی و در 15 مورد استروئید به تنهایی بکار برده شد. بیماران حداقل دو سال تحت نظر قرار گرفتند. هدف از این مقاله اولا مقایسه آماری بیماران از نظر سن و جنس و علل احتمالی حملات و سن بیماران هنگام شروع عارضه و طرح EEG وعاقبت بیماران ما با آمارهای خارجی و در ثانی بررسی اثر درمانی مخلوطی از کلونازپام و استروئید و بکاربردن هر کدام از این داروها به تنهایی و نتایج بدست آمده است.مطالعه بصورت گذشته نگر و با استفاده از پرونده های بیماران می باشد که عده ای سرپایی و عده ای بستری و درمان شدند. در نهایت مشاهده شد که فرق چندانی بین بیماران ما و آمار بیمارانی که در مراکز دیگر گزارش شده اند وجود ندارد ولی مشخص گردید بیمارانی که تحت درمان با مخلوطی از کلونازپام و استروئید قرارگرفته اند نتایج درمانی بهتر از مشابهین خارجی بوده است.بطور خلاصه می توان گفت در حالی که نتیجه عالی (بدون تشنج بودن) با کاربرد پردنیزون به تنهایی 27% و کلونازپام به تنهایی 28% می باشد با مصرف مخلوطی از کلونازپام و این مساله نشان دهنده موفقیت این نوع درمان نسبت به درمانهای دیگر می باشد. با توجه به اینکه حملات اسپاسم شیرخواران  یکی از بدخیم ترین حملات تشنجی هستند و اغلب منجر به عقب ماندگی رشد تکاملی می شوند این روش درمانی برای دستیابی به نایج درمانی بهتر توصیه می شود.

بافت عصبی با وجود نقش کلیدی که در اعمال حیاتی بدن دارد، بافتی بسیار دیر التیام شناخته شده است. جامعه پزشکی همواره کوشیده است روشهای موثری را برای ترمیم اعصاب آسیب دیده بیابد. استفاده از لیزرهای کم توان و سبک مانند لیزر هلیوم- نئون دریچه جدیدی را به رفع این معضل بزرگ، گشوده است. در این مطالعه 20 سر موش صحرایی (رت) به طور تصادفی در گروههای شاهد و تجربی قرار گرفتند. در روز جراحی، تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط استریل، عصب سیاتیک تحت فشار و آسیب واقع شد. روز جراحی، روز صفر محسوب گردید. از روز اول به صورت دوره ای به رت های گروه مورد لیزر کم توان هلیوم- نئون با طول موج 65nm =λ تابانیده شد. در روزهای 3، 6، 9، ... و 27، کلیه رتها تحت آزمایش فیزیولوژیک سطح شیب دار قرار گرفتند. در روز بیست و هفتم کلیه رتها توسط اتر کشته شدند و عصب سیاتیک خارج شده و مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفت. در گروه تجربی قدرت و سرعت ترمیم عصب نسبت به گروه شاهد بیشتر بوده و اختلافات فوق از نظر آماری هم معنی دار شد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که تابش روزانه لیزر کم توان هلیوم- نئون بر عصب سیاتیک آسیب دیده موجب تسریع معنی دار فرایند ترمیم عصب می گردد.

نوروفیبروم پلکسی فورم تومور بسیار نادری است که معمولا بصورت توده ای با زوائد کرمی شکل «Worm like» به چشم می خورد. این نوع تومور معمولا از تنه های عصبی بزرگ از قبیل تنه واگ منشا می گیرد. وجود این نوع فیبروم ملاکی برای بیماری فون رکلین هاوزن بشمار می رود. نوروفیبرومای پلکسی فورم اساسا در دوران کودکی خود را نشان می دهد و اغلب قبل از نوروفیبروم های پوستی ایجاد می گردد.نمونه ای که ارائه می گردد یک پسر 4.5 ساله است که با شکایت توده های گردنی در قسمت خلفی فوقانی سطح لاترال گردن مراجعه و تحت رزکسیون توده ها قرار گرفت. هنگام عمل جراحی مشخص گردید که کل فضای پارافارنژیال گردن با یک تومور به رنگ سفید مایل به زرد همراه با زوائد کرمی شکل متعدد در جهات مختلف پر شده است که بصورت توده های متعدد ظاهر شده بود. نتیجه پاتولوژیک این تومور نوروفیبروم پلکسی فورم بود. 

در دهه اخیر استفاده از فلاپهای عضله راست شکمی در جراحی ترمیمی بسیار رایج شده که در 23% موارد نتیجه حاصل رضایت بخش نبوده و عوارضی را در محل دهنده یا گیرنده فلاپ بدنبال داشته است. جدا از اشکالات تکنیکی، عدم آگاهی از چگونگی توزیع اعصاب و عروق در داخل عضله، یکی از مهمترین دلایل بروز این عوارض شناخته شده است. در این مطالعه توصیفی به بررسی نحوه توزیع اعصاب بین دنده ای در عضله راست شکمی پرداخته شد. تعداد 48 نمونه عضله (12 مونث، 36 مذکر) با روش نمونه گیری آسان از کاداورهای موجود تهیه و در محلول فرمالین نگهداری گردید. با استفاده از میکروسکوپ تشریحی محل ورود اعصاب به غلاف رکتوس، مسیر خارج عضلانی و مسیر داخل عضلانی عصب دنبال شد. در نهایت مشخص گردید که:1-اعصاب بین دنده ای 7 و 8 با سوراخ کردن ورقه خلفی رکتوس وارد آن شده در حالیکه اعصاب بین دنده ای 9، 10، 11 و زیر دنده ای به علت فقدان جداره خلفی غلاف رکتوس فقط از طریق سوراخ کردن ورقه خلفی نیام عضله مایل داخلی شکم به محل مربوطه می رسند.2-اعصاب بین دنده ای 7، 8، 9، 10 و 11 طولی به میانگین 18±1 میلیمتری از کناره خارجی عضله راست شکمی را بر روی سطح خلفی عضله، و بدون ورود به آن طی نموده که این میزان برای عصب زیر دنده ای 16±1 میلیمتر بود.3-هر عصب در عمق عضله به شاخه های متعددی تقسیم شده که بیشترین تعداد شاخه ها (میانگین 4 شاخه) در ناحیه طولی میانی عضله و کمترین تعداد شاخه ها (میانگین 1 شاخه) در ناحیه طولی خارجی عضله قرار داشت. نکته قابل توجه آنکه بین شاخه های اعصاب بین دنده ای مجاور هیچگونه آناستوموز عصبی مشاهده نگردید.4-انتهای شاخه اولیه تحتانی تمام اعصاب بین دنده ای پس از سوراخ نمودن ورقه قدامی غلاف رکتوس تحت عنوان شاخه جلدی قدامی به پوست شکم منتهی شدند.5-تمام اعصاب بین دنده ای در ابتدای مسیر خود، عمود بر رشته های عضله راست شکمی قرار داشته که به سرعت در طول مسیر از این زاویه کاسته شده بطوریکه انتهایی ترین بخش هر عصب کاملا موازی با رشته های عضلانی بود.6-الگوی ورود، طی مسیر و انشعاب شاخه ها در کاداورهای مونث و مذکر کاملا یکسان بود.

دیابت یک بیماری اتوایمیون می باشد که نقش اتوآنتی بادیها در این بیماری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مرحله پره دیابتیک یعنی حداکثر 10 سال قبل از استقرار بیماری، اتوآنتی بادیها در سرم خون بیماری دیابتی نوع I و در وابستگان درجه اول آنها و افرادی که دیابت در آنها به تازگی تشخیص داده شده ظاهر می گردند. با اندازه گیری این اتوآنتی بادیها قبل از شروع علائم بالینی و آزمایشگاهی و یا میزان بالا رفتن قند خون و ظهور قند در ادرار می توان بیماری دیابت را تشخیص داد. مهمترین این اتوآنتی بادیها گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD) می باشد که در اثر تخریب سلولهای بتا جزایر لانگرهانس بمرور زمان از سلولها آزاد شده و در سرم خون بیماران ظاهر می گردد. بنابراین اندازه گیری اتوآنتی بادی گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD65-Ab) بعنوان یک تست پیشگویی کننده و غربالگری برای تعیین خطر آشکار شدن دیابت ملیتوس نوع I وابسته به انسولین (IDDM) در افراد می تواند مورد بررسی قرار گیرد. اندازه گیری GAD65-Ab در بیماران دیابتی نوع I و وابستگان درجه اول آنها و مقایسه ایند و با افراد سالم که هدف بررسی این مطالعه است توسط روش (RIA) انجام شد. از 30 بیمار دیابتی نوع I (کنترل مثبت) 63.3 درصد واجد تیتر مثبت Anti-GAD بودند که مدت ابتلای آنها به بیماری از یک هفته تا 20 سال بود. از 50 نفر وابستگان درجه اول بیماران (گروه پژوهش یا case) 8 درصد و از 80 نفر افراد سالم (کنترل منفی) صفر درصد واجد تیتر مثبت Anti-GAD بودند. بین افراد سالم با وابستگان درجه اول بیماران مبتلا به دیابت نوع I اختلاف معنی داری وجود داشت. این تست می تواند به عنوان ابزار پیش بینی کننده، در غربالگری وابستگان درجه اول بیماران و افراد مبتلا به دیابت، 10 سال قبل از بروز علائم بالینی کاربرد داشته باشد.

از آنجا که سرطان پستان از علل عمده مرگ و میر سرطان در زنان و شایعترین سرطان خانمها در ممالک غربی است و در کشور ما نیز بر اساس بررسی های به عمل آمده، شیوع بالایی دارد، توجه به کلیه یافته های کلینیکی و پاتولوژیکی این بیماری دارای ضرورت فراوان می باشد. در این مقاله رابطه بین درگیری غدد لنفاوی زیر بغل و درجه وخامت گرایی کارسینوم مهاجم مجرایی مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه از نوع گزارش موارد (Caes Serries) می باشد. مجموعا 90 نفر از زنانی که به علت تشخیص کارسینوم مجرای پستان، تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال قرار گرفته اند و نمونه بافت ایشان به بخش پاتولوژی بیمارستان امام ارسال شده است در این مطالعه مورد بررسی واقع شدند. همزمان با این بررسی، نمونه های تهیه شده از غدد لنفاوی موارد فوق نیز مورد مطالعه قرار گرفت.شایع ترین سن ابتلا به بیماری، بین 31 تا 40 سال بود. پستان چپ بیشترین محل ضایعه شناخته شد. از مجموع بیماران، 11 نفر در grade I قرار داشتند که از ایشان 27.2% مبتلا به درگیری غدد لنفاوی بودند. از بیماران، 60 نفر در grade II قرار می گرفتند که میزان درگیری غدد لنفاوی ایشان 73.4% محاسبه شد. مابقی بیماران که در grade III قرار می گرفتند 100% درگیری غدد لنفاوی داشتند (P=0.00008).با نتایج آشکار فوق می توان نتیجه گرفت که میزان گرفتاری غدد لنفاوی زیر بغل با درجه وخامت گرایی کارسینوم مجرایی مهاجم پستان، به شدت ارتباط دارد و لذا در برنامه ریزی درمانی اینگونه بیماران باید بطور کامل مورد توجه قرار گیرد.

Phototherapeutic Kertectomy (PTK) یعنی استفاده از لیزر در درمان بیماریهای قرنیه. علت استفاده از لیزر در این موارد به علت خصوصیت خاص لیزر اکسایمر است که می تواند دقیقا مقادیر خاصی از نسج قرنیه را با ظرافت بسیار بردارد. PTK را می توان جایگزین روش های تهاجمی تر مانند پیوند قرنیه نمود. سه گروه از بیماران شامل کدورتهای قرنیه، سطح نامنظم قرنیه و اروزیونهای مکرر جهت PTK انتخاب می شوند. بیماران ایده ال جهت لیزر شامل اسکارهای هموژن (مثل دیستروفیها) و اسکارهای محدود به 100 میکرون قدام قرنیه می باشند.در مطالعه حاضر مقایسه عمل 11 چشم مبتلا به اسکارهای قرنیه ناشی از دیستروفیهای ناشی از قرنیه، اسکار ناشی از عمل ناخنک، تراخم و سندروم اروزیون مکرر در سالهای 73 و 74 مورد بررسی قرار گرفته است.میانگین سنی بیماران 32 سال بود. با استفاده از لیزر، دید بدون تصحیح بیماران به طور میانگین کمتر از یک خط و دید با تصحیح بیشتر از 3 خط افزایش یافت. میانگین میزان افزایش هیپروپی 5/1 دیوپتر یک ماه بعد و 1 دیوپتر یک سال بعد از عمل بدست آمد و در تمامی بیماران کدورت قرنیه کاهش یافت. در 2 بیمار سیلندر بیش از یک دیوپتر ایجاد گردید اما بطور میانگین میزان سیلندر بیماران تغییر قابل توجهی ننمود. یک بیمار مبتلا به اروزیون مکرر که به هیچ درمانی پاسخ نداده بود تا یک سال بعد از عمل هیچ شکایتی نداشت. در طی مدت پیگیری بیماران، هیچ بیماری دچار کاهش دیده نشد و نیازی به اعمال جراحی پیوند پیدا نکرد.

میزان نمایه توده بدنی (BMI) که از رابطه وزن/ قد محاسبه می شود و میزان طبیعی آن که با توجه به گروه سنی و جنسی بیمار تعیین می گردد، در ابتلا به بیماریهای مختلف و پیش بینی مرگ و میر آنها اهمیت دارد. در این مطالعه سعی شده که ارتباط بین نمایه توده بدنی و سرنوشت نهایی در گروه های سنی و جنسی مختلف، در ارتباط با ازمان بیماری، نوع بیماری زمینه ای، وجود سابقه بیماری خانوادگی، سابقه بستری در بخش و طول مدت بستری در PICU و تعداد بستری قبلی در بیمارستان، سابقه تهویه مکانیکی، جراحی، میزان آلبومین خون و معیار PRISM بیماران بستری شده در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان مرکز طبی اطفال تهران در یک مطالعه مقطعی با انتخاب نمونه ها به شکل نمونه گیری متوالی غیرتصادفی در طی 3 ماه در سال 1377 بررسی شود. هدف از این پژوهش مشخص کردن ارتباط بین BMI و میزان مرگ و میر اطفال بستری در PICU با توجه به متغیرهای فوق الذکر می باشد.در یک مطالعه مقطعی، تعداد 160 کودک مشتمل بر 90 نفر پسر (56.2%) و 70 نفر دختر (43.8%) بستری در PICU مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس این مطالعه به طور کلی، میزان مرگ و میر در بیماران با BMI غیرطبیعی (71 نفر) نسبت به افراد با BMI طبیعی (89 نفر) بررسی شده در PICU مرکز طبی کودکان تهران به طور معنی داری بالاتر می باشد (P=0.00001). BMI کمتر از 15% و بالاتر از 85% بر اساس منابع معتبر و جداول خاص سن و جنس مختلف غیرطبیعی تلقی شد. نتیجه فوق در گروه سنی یک تا شش ماه در بیمارانی با طول مدت بستری در PICU کمتر از یک روز و یا بیشتر از 7 روز، در کودکان با معیار PRISM مساوی یا بالاتر از 10، در بیماران بدون سابقه جراحی و سابقه مثبت از نظر تهویه مکانیکی معنی دار شد (P=0.05).از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که میزان BMI می تواند به عنوان یکی از معیارها جهت تعیین سرنوشت نهایی بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: عفونت سطحی پوست شایعترین عفونت های انسانی می باشد که از بین آنها درماتوفیتوز پا و کشاله ران در این بررسی مورد مطالعه قرار گرفته اند. عوامل اتیولوژیک مختلفی در این عفونتها نقش دارند که مهمترین آنهاEpid. floccosum, T. rubrum, T, Mentagrophyte می باشند. ترتیب شیوع این عوامل در جوامع مختلف متفاوت است.روشها: این مطالعه یک مطالعه Case Series می باشد که طی آن 42 بیمار مبتلا به درماتوفیتوز پا و 40 بیمار مبتلا به درماتوفیتوز کشاله ران بررسی شده است. از بیماران با ضایعه بالینی مشکوک که طی 6 ماه ابتدای سال 77 به بیمارستان رازی مراجعه کرده بودند اسمیر و کشت تهیه شد و ضمنا برای بررسی همراهی عفونت قارچی این دو ناحیه در صورت شک بالینی به ضایعه درماتوفیتوز پا در بیماران مبتلا به درماتوفیتوز کشاله ران در این مطالعه اسمیر و همچنین ریسک فاکتورهای درماتوفیتوز پا و کشاله ران بررسی شد.یافته ها: عوامل اتیولوژیک درماتوفیتوز پا در این مطالعه به ترتیب شیوع T.rubrum, T.Ment و سپس Ep. floccosum می باشد و در مورد درماتوفیتوز کشاله ران به ترتیب شیوع T. rubrum, Ep. floccosum و سپس T. Ment می باشد.نتایج: در این مطالعه عوامل اتیولوژیک پا و کشاله ران بررسی گردیده اند و مشاهده شده که الگوی عوامل اتیولوژیک آنها در ایران با سایر کشورها متفاوت می باشد.

توده شکمی در دوران نوزادی از علل مهم بستری بیماران در بخش های جراحی اطفال است و برخورد سریع با این بیماران، منجر به کاهش مورتالیتی و موربیدیتی می شود. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی و با استفاده از بایگانی بیمارستانهای امیرکبیر و بهرامی در بین سالهای 78-1361 انجام شده است. در این بررسی تعداد 25 بیمار که در بخش جراحی نوزادان بستری شده بودند بررسی گردیدند.از بیماران بستری شده، 68% پسر و 32% دختر بودند و از نظر سن اغلب در هفته اول نوزادی قرار داشتند (48%). از نظر شیوع علل بستری در صدر آن علل سیستم ادراری با 56% و به دنبال آن تومورها با منشا مختلف 20% و علل تخمدانی 12% و علل گوارشی 12% بودند. اغلب بیماران تحت عمل جراحی قرار گرفتند (92 درصد) و بیشترین تست آزمایشگاهی مختل تستهای کلیوی بودند (28 درصد). میزان مورتالیتی (24 درصد) بدست آمد که اغلب پسر و اغلب به علل خوش خیم بود.با توجه به این یافته ها، بررسی سیستم اداری جنین با سونوگرافی و معاینه اولیه نوزادان اهمیت ویژه ای دارد و عمل جراحی سریع در اغلب موارد توصیه می شود. لازم است بررسیهای آزمایشگاهی و رادیولوژیکی در 72-48 ساعت اول انجام شده و اقدام درمانی مناسب صورت پذیرد.

طی یک کارآزمایی بالینی تصادفی، اثر پروستاگلاندین داخل سرویکس و اکسی توسین داخل وریدی در القا زایمان ترم، در 100 خانم واجد شرایط در بیمارستان آرش در سال 1378 بررسی و مقایسه شد. پس از معاینه و کسب موافقت آگاهانه، به طور تصادفی 50 نفر در گروه درمانی اکسی توسین با انفوزیون داخل وریدی و 50 نفر در گروه درمانی پروستاگلاندین E2 داخل سرویکس (قرص 0.5 میلی گرمی) قرار گرفتند. پس از تجویز دارو، در هر ساعت معاینه واژینال از نظر Bishop score (BS) و کنترل انقباضات رحمی از هر دو گروه بعمل می آمد و ضمن ثبت علایم حیاتی مادر و ضربان قلب جنین، هر گونه عوارض احتمالی مادری یا جنینی کنترل می شد.بیماران دو گروه از نظر میانگین سن، پاریتی، میانه BS در زمان پذیرش، سن حاملگی و علت ختم حاملگی با یکدیگر اختلاف معنی دار آماری نداشتند. در 72% از گروه اکسی توسین و 74% از گروه پروستاگلاندین، 6 ساعت پس از تجویز دارو، زایمان فعال شروع شد و به ترتیب در 70% و 76% تا 12 ساعت پس از تجویز دارو زایمان انجام گردید. در هیچیک از موارد مذکور بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت. میانگین فاصله زمانی از تجویز دارو تا انجام زایمان در دو گروه به ترتیب 7.3±3.1 و 7.6±3.1 ساعت و بدون اختلاف معنی دار آماری بود. نحوه انجام زایمان در بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی دار نداشت. 60% گروه اکسی توسین و 46% گروه پروستاگلاندین دچار عوارض مادری شدند که آزمون آماری اختلاف بین دو گروه را معنی دار نشان نداد.در بین عوارض مادری، میزان بروز اسهال در گروه پروستاگلاندین بطور برجسته بیش از گروه اکسی توسین بود (P=0.02). موارد ابتلا به عارضه جنینی بطور چشمگیر در گروه پروستاگلاندین کمتر از گروه اکسی توسین بود (4% در برابر 16%) (RP=0.25 %95 CI:0.06-0.97 P<0.05)  

این مطالعه جهت بررسی ارتباط بین تعداد فولیکول ها و نسبت FSH/LH در فاز میدفولیکولار (روز هشتم سیکل) با پاسخ شدید تخمدانی در بیماران مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدانی (PCO) در بخش IVF بیمارستان میرزا کوچک خان که با گونادوتروپین ها تحریک تخمک گذاری شده بودند انجام گرفته است.54 بیمار مبتلا به سندرم PCO که سطح FSH و LH بازال طبیعی داشتند بطور آینده نگر تحت مطالعه قرار گرفتند. در 22 بیمار بعلت پاسخ شدید تخمدانی HCG تزریق نشده و سیکل کنسل شد. به 32 بیمار HCG تزریق شده و سیکل کامل گردید. در تمام بیماران روز هشتم سیکل نسبت FSH/LH سرم اندازه گیری و تعداد فولیکول های تخمدان توسط سونوگرافی واژینال تعیین گردید.در این مطالعه نشان داده شد که در سیکل های کنسل شده میزان LH روز هشتم پایین و تعداد فولیکول ها بیشتر بود و با افزایش هر یک واحد نسبت FSH/LH خطر ابطال سیکل (Cancelling the cycle) دو برابر می شود و با افزایش هر یک عدد فولیکول ریسک کنسل شدن 1.2 برابر می شود. هنگام تحریک تخمک گذاری با گونادوتروپین ها در بیماران مبتلا به PCO دقت در استفاده از دوز مناسب دارو مورد توجه می باشد. استفاده از نسبت FSH/LH و تعداد فولیکول های روز هشتم می تواند راهنمای خوبی در پیشگویی بیماران که مستعد به سندرم هیپراستیمولیشن Ovarian Hyperstimulation Syndrome (OHSS) هستند، باشد. 

در این تحقیق به بررسی موارد منجر به فوت در بخشهای داخلی و CCU بیمارستان امیراعلم طی سالهای 76-74 پرداختیم و مواردی که مورد مطالعه قرار گرفتند عبارتند از: انواع بیماریهایی که بیشترین شیوع را در بین فوت شدگان داشته اند، علل فوت، بخش محل فوت بیمار، انجام اقدامات تهاجمی، مدت زمانی که بیمار در بیمارستان بستری بوده و سپس فوت شده است، مدت زمانی که از تشخیص بیماری تا فوت وی به طول انجامیده، وضعیت بیمه، محل سکونت بیمار و تطابق علت فوت با بیماری اصلی. بررسی این موارد که در واقع شکست کامل کادر درمانی بیمارستان در تامین اهدافشان محسوب می گردد و تحقیق درباره علل این شکستها علاوه بر ارزیابی میزان موفقیت کادر درمانی در برنامه ریزی بهتر و افزایش کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران نقش بسزایی خواهد داشت.در این تحقیق به بررسی 104 بیمار که طی مدت زمان یاد شده در بیمارستان فوت شده بودند پرداختیم و تنها پرونده 85 بیمار قابل استفاده بود. 68.2% از بیماران مورد مطالعه مرد و 31.8% زن بودند. میانگین سنی بیماران 61.6 سال (کمترین 18 و بیشترین 95 سال) بدست آمد. بیماریهای شایع که باعث فوت شده اند به ترتیب عبارتند از:بیماریهای قلبی- عروقی (41.2%)، تومورها و بدخیمی ها (29.4%)، بیماریهای گوارشی (10.6%)، بیماریهای ریوی (8.3%)، بیماریهای سیستم اعصاب مرکزی (7.1%)، بیماریهای مغز استخوان و خون (غیر بدخیم) (4.7%) دیابت (3.5%). میانگین آخرین اقامت بیماران در بیمارستان (که منجر به فوت شده) 6.6 روز (کمترین 1 و بیشترین 30 روز) بود که در بخشهای مختلف به ترتیب زیر می باشد: طبی 2 (11 روز)، طبی 1 (7 روز) طبی 3 (5.9 روز) ICU (5 روز) CCU (4.7 روز). تطابق علت فوت با بیماریهای اصلی در 90.5% از بیماران وجود داشت و اقدامات تهاجمی در 40% از بیماران فوت شده انجام شده بود. در مجموع 104 بیمار طی مدت یاد شدن در بخشهای مورد نظر فوت کرده اند که 35 نفر مربوط به CCU و 61 نفر مربوط به بخشهای طبی (1، 2 و 3) می باشند.این بررسی و موارد شبیه به آن نمودار وجود ضعف در ارائه خدمات پزشکی در وضع جاری نظام مدیریت و ساماندهی بیماران می باشند و می توانند به عنوان راهنمائی در اصلاح اشکالات موجود مورد استفاده قرار گیرند.

بیماری پیلونیدال عمدتا در مردان جوان که در دوران کار و تحصیل هستند رخ داده و با عوارض زیادی همراه می باشد. بعد از اکسیزیون سینوس پیلونیدال، بعضی از جراحان، زخم را باز می گذارند (ترمیم ثانویه) و برخی دیگر بصورت اولیه، زخم را ترمیم می نمایند. هدف از این مطالعه، مقایسه طول مدت بستری، مدت زمان عمل جراحی، زمان بازگشت بکار، میزان عفونت زخم، میزان عود، اسکار ناحیه عمل، میزان درد، تعداد دفعات پانسمان بعد از عمل جراحی و زمان ترمیم کامل زخم در این دو روش جراحی می باشد.50 بیمار که سینوس پیلونیدال مزمن (بدون عفونت حاد و سابقه عود یا بیماری ناتوان کننده) داشته اند بصورت تصادفی تحت یکی از دو روش جراحی واقع شدند. نیمی از بیماران بعد از برداشتن ضایعه تحت ترمیم فلپ فاسیوکوتانئوس (گروه A) و نیمی دیگر تحت برداشتن ضایعه و ترمیم ثانویه (باز) قرار گرفتند (گروه B). همه بیماران به مدت 6 ماه پیگیری شدند.هیچ مورد عفونت یا عود مشاهده نگردید. اگر چه در بیماران گروه A بطور قابل توجهی میانگین مدت بستری بعد از عمل و مدت زمان عمل جراحی نسبت به گروه B طولانی تر بود (P<0.001) ولی مدت زمان بازگشت به کار، اسکار ناحیه عمل، درد و تعداد دفعات پانسمان بعد از عمل و زمان ترمیم کامل زخم کمتری نسبت به گروه B داشتند (P<0.001).با توجه به عوارض کمتر در بیماران گروه A و سالم و جوان بودن اکثریت بیماران سینوس پیلونیدال که افزایش مدت زمان عمل جراحی را بخوبی تحمل می نمایند، از لحاظ اقتصادی و کاری، انجام فلپ فاسیوکوتانئوس در درمان بیماران سینوس پیلونیدال به نفع بیماران بوده و در نهایت باعث رضایت بیشتر بیماران می گردد و انجام این روش جراحی، جهت مداوای بیماران سینوس پیلونیدال به دیگر همکاران توصیه می شود.

بین سالهای 1371 تا 1379، از ده بیمار مبتلا به سندرم تونل رادیال، 9 بیمار تحت عمل جراحی آزادسازی شاخه عمقی عصب رادیال قرار گرفتند که 8 نفر از آنها به مدت حداقل 10 ماه تحت پی گیری و معاینات بعدی بودند. یک بیمار بدون عمل جراحی بهبود یافت. نیمی از بیماران دچار درد و همگی آنها دچار درجاتی از فلج در مسیر شاخه عمقی عصب بین استخوانی خلفی بودند. بیماری بطور متوسط 26 ماه بعد از شروع علایم تشخیص داده شده بود. 3 نفر از بیماران دچار بیماری اندوکرین همراه و 2 نفر از بیماران دچار نوروپاتی فشاری بصورت همراه بودند. 8 نفر از بیماران به صورت روزمره کارهای سنگین و حرکات چرخشی مکرر با دست مبتلا انجام می دادند. در تمامی بیماران الکترومیوگرافی تاییدکننده سندرم تونل رادیال بود. محل درگیری عصب در 4 بیمار در ناحیه قوس Frohse و در یک مورد به علت تومور بدخیم نسج نرم واقع شده بود. در 4 مورد عصب در بیش از یک ناحیه تحت فشار قرار داشت. بعد از عمل جراحی در 8 بیماری که تحت پی گیری طولانی مدت قرار داشتند، درد در تمام موارد از بین رفت ولی فلج تنها در نیمی از موارد بهبود یافت. بر اساس معیارهای Ritts، در 50% از این 8 بیمار نتیجه خوب و در 50% نتیجه بد بدست آمد. تمام نتایج بد به علت عدم بهبودی در فلج عضلات مبتلا بود. یک نفر از 4 بیماری که بدنبال آزادسازی عصب، فلج آنها بهبود پیدا نکرده بود، به علت انجام تاندون ترانسفر همزمان، از نتیجه عمل جراحی راضی بود. در عمل جراحی آزاد کردن تونل رادیال، لازم است که تمام مسیر کانال تحت بررسی قرار گیرد و عصب در سرتاسر مسیر آزاد شود.

هدف از این مطالعه، بررسی عوارض سدیم تیومالات طلا در درمان بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل و مقایسه آن با آمارهای خارجی بود.تعداد 32 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال (27 زن و 5 مرد) به مدت 14±28 هفته به روش استاندارد با این دارو درمان شدند.در مدت درمان، 62.5 درصد بیماران (79-46 با حدود اطمینان 95 درصد) حداقل یک نوع عارضه دارویی را نشان دادند. شایعترین عوارض دارویی خارش بود که در 59±8 درصد (76-42 با حدود اطمینان 95 درصد) بیماران بروز کرد و در 37±11 درصد (59-15 با حدود اطمینان 95 درصد) با راش پوستی همراه بود. عوارض مخاطی، کلیوی و واکنش های دارویی پس از تزریق هر کدام در 16±6 درصد (29-3 با حدود اطمینان 95 درصد) و عوارض خونی در 12.5±6 درصد (24-1 با حدود اطمینان 95 درصد) و عوارض ریوی در 9±5 درصد (حدود اطمینان 95 درصد، 19-1) بیماران بروز نمود. در 19±7 درصد (32-5 با حدود اطمینان 95 درصد) بیماران به علت عوارض دارویی درمان قطع شد. در بقیه بیماران با ادامه درمان، عوارض برطرف گشت. عوارض دارویی در اکثریت بیماران در 15 هفته اول درمان ظاهر شد. در مقایسه با آمارهای خارجی تعداد بیماران مبتلا به عوارض زیادتر ولی شدت آنها کمتر است.

یکی از ضایعات معمول بیمارانی که از دست دندان استفاده می کنند استوماتیت ناشی از دست دندان می باشد که علت آن در مقالات به خوبی روشن نیست. بعضی از مقالات عامل بیماری را قارچ کاندیدا آلبیکانس می شناسند و بعضی از مقالات عوامل دیگر را هم عامل بیماری می دانند. این مطالعه به منظور تعیین میزان فراوانی ابتلا به کاندیدیازیس دهانی در افراد استفاده کننده از دست دندان به انجام رسیده و رابطه آنرا با فاکتورهای مختلف مورد بررسی قرار داده است. 50 بیمار که همگی دست دندان کامل داشته اند مورد بررسی قرار گرفتند، مخاط دهان بیماران با سواپ نمونه برداری و در محیط کشت سابوروآگار حاوی 0.005 درصد کلرامفنیکل کشت داده شد و کشتها با روشهای معمول قارچ شناسی مطالعه شدند. ابتلا به کاندیدیازیس دهانی در 80 درصد بیماران مشاهده گردید، در این تحقیق رابطه مستقیمی بین میزان ابتلا به کاندیدیازیس دهانی و خارج کردن دست دندان از دهان در شبها، میزان تمیز کردن دست دندان، وجود ساکشن در دست دندان و وجود علایم استوماتیت ناشی از دست دندان مشاهده شد، ولی رابطه ای بین میزان ابتلا به کاندیدیازیس دهانی و جنس بیماران، استعمال دخانیات، وجود بیماریهای زمینه ای، وجود ترک گوشه لب، وضعیت فعلی دست دندان و وضعیت گیر و ارتفاع دست دندان یافت نگردید.یافته های مطالعه ما نشان می دهد که عامل اصلی استوماتیت ناشی از دست دندان کاندیدا آلبیکانس است و فاکتورهای دیگر مانند تمیز کردن دندان و خارج کردن دست دندان از دهان در شب و وجود هر نوع ساکشن نیز بای مورد توجه قرار گیرد.

مسایل مربوط به مدل بندی و طبقه بندی چند گانه در آمار به خوبی مطالعه شده است. در این نوع مسایل Y متغیر تصادفی کیفی با T حالت ممکن به عنوان طبقات در نظر گرفته می شود. هدف پیش بینی Y بر اساس بردار تصادفی XÎRm می باشد. روش های زیادی برای بررسی این نوع مسایل در نظر گرفته شده است. یکی از روش های عمومی و پیشرفته تکنیک های طبقه بندی چندگانه، طبقه بندی و درخت های رگرسیونی (CART) Classification and Regression Trees می باشد. روش دیگر تکنیک های تقسیم بندی بازگشتی Recursive Partitioning Techniques است که با رگرسیون ناپارامتری پیوند قوی دارد. روش های آنالیز تشخیص کلاسیکClassical Discriminant Analysis  یک روش استاندارد برای آنالیز این نوع اطلاعات هستند. روش آنالیز تشخیص تغییر پذیر Flexible discriminant analysis  که روش آنالیز تشخیصی است و طبقه بندی با استفاده از Splines که شامل رگرسیون حداقل مربعات Least squares regression و Additive cubic splines است و روش شبکه های عصبی Neural networks از روش های بسیار پیشرفته برای آنالیز این نوع داده ها است.در این مقاله ویژگی های مدل رگرسیون لجستیک چند حالته بررسی شده و از این روش برای مدل بندی عوامل موثر در انتخاب روش های پیشگیری از باروری برای زنان 49-15 ساله همسردار استان قم استفاده شده است. متغیر پاسخ دارای توزیع چهار جمله می باشد. سطوح این متغیر عبارت است از: هیچ روشی- روش قرص- روش های سنتی و مجموعه سایر روش هایی که زنان برای جلوگیری از بارداری استفاده نموده اند. مجموعه ای از متغیرهای مستقل که بر این انتخاب موثراند نیز در نظر گرفته شده اند. از بین متغیرهای فوق الذکر، عواملی چون منطقه سکونت، سن فعلی زن، سواد زن، داشتن یا نداشتن سابقه حاملگی و بعد خانوار بر روی انتخاب ها موثر بوده اند. متغیرهایی مانند سن شروع قاعدگی و سن اولین ازدواج از نظر آماری معنی دار نگردیدند.

هدف اصلی از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع سو تغذیه و برخی عوامل موثر بر آن در کودکان زیر پنج سال روستاهای تحت پوشش خانه های بهداشت شهرستان بیرجند (سال 1375) بود. در این مطالعه 640 کودک بطور تصادفی و با نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب گردیدند. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه با مصاحبه حضوری از مادران و اندازه گیری وزن و قد کودکان انجام شد. وضع تغذیه کودکان بر اساس انحراف معیار از میان جامعه بازبرد (طبیعی <-2SD< سو تغذیه) تعیین و تاثیر عوامل مستقل غیرتغذیه ای و تغذیه ای بر وضع تغذیه معین گردید. یافته های این بررسی نشان دادند که: بر اساس امتیاز z و مرز زیر 2- انحراف معیار از میانه جامعه بازبرد (NCHS)، در مناطق روستایی بیرجند به ترتیب 18.5، 40.1، و 3.0 درصد کودکان زیر پنج سال به سو تغذیه مجموع زمان حال و گذشته و زمان حال مبتلا بودند. بنابراین بیشترین میزان شیوع سو تغذیه کودکان مربوط به سو تغذیه گذشته و از رشد بازداشتگی، مشکل عمده کودکان زیر پنج سال مناطق روستایی شهرستان بیرجند می باشد. آزمون آماری نشان داد که وابستگی معنی داری بین سواد پدر با سو تغذیه گذشته کودکان (P<0.001) و سواد مادر با سو تغذیه مجموع زمان حال و گذشته (P<0.021) و زمان گذشته (P<0.001) وجود دارد. همچنین بین شغل اصلی پدر، درآمد خانوار با سو تغذیه زمان گذشته در کودکان مورد بررسی وابستگی معنی داری (به ترتیب P<0.025، P<0.0001) وجود داشت. در این بررسی، وابستگی بین جنس و شیوع تغذیه مجموع زمان حال و گذشته، معنی دار بود. (به ترتیب P<0.017، P<0.024)در این مطالعه وابستگی معنی دار آماری، بین سو تغذیه با متغیرهای مستقل تغذیه ای مشاهده نگردید.