مجله دانشکده پزشکی
سال:1394 | دوره:73 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

در پژوهش های مرتبط با سرطان امروزه توجه خاصی به گروه جدیدی از ژن های موثر در سرطان به نام ژن های سرطان/بیضه (CT، Cancer/Testis) معطوف گردیده است. وجود سد خونی-بیضه ای ویژگی منحصر به فردی را در بیضه ایجاد نموده است. ژن هایی که بیان طبیعی آنها محدود به بیضه است و در دیگر بافت های طبیعی یا بیان نداشته و یا بیان بسیار اندکی دارند، به سبب وجود این سد برای سیستم ایمنی بدن بیگانه محسوب گردیده و در صورت بیان نابه جا در بافت های دیگر، مانند آنچه در اغلب بافت های سرطانی رخ می دهد، می توانند محرک سیستم ایمنی و ایجادکننده پاسخ ایمنی باشند. بر این اساس ژن های سرطان/ بیضه اهداف نویدبخشی برای واکسن های سرطان و ایمونوتراپی هستند. در بدخیمی ها تنظیم بیان ژن مختل می شود و این امر منجر به بیان آنتی ژن های CT در انواع مختلفی از تومورها می شود. با این حال هنوز مشخص نشده است که بیان نامتعادل این ژن ها در انواع مختلف سرطان علت بروز سرطان یا معلول آن است. مکانیسم عملکردی ژن های CT اغلب ناشناخته است. فهرست فزاینده ای از ژن های C T مرحله کارآزمایی بالینی را برای به منظور استفاده در پیشگیری و یا درمان سرطان می گذرانند. در این پژوهش، ژن TSGA10 به عنوان یکی از ژن های CT بازنگری می گردد. این ژن در بالاترین میزان خود در اسپرماتیدهای در حال طویل شدن بیان می شود و محل استقرار آن در Fibrous sheath اسپرم بالغ است و به عنوان یک بیومارکر سرولوژیکی در لنفومای پوستی شناخته می شود. بیان نامتعادل TSGA10 در لوکمی لنفوبلاستیک حاد (ALL)، سرطان های پستان، مغز، معده- روده ای و گسترده ای از سرطان های دیگر در سطح mRNA و پروتیین گزارش شده است. فقدان یا کاهش بیان TSGA10 در مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی غیرانسدادی نیز گزارش شده است.

زمینه و هدف: استخوان بافت سختی است که محتوای آن مرتب در حال تغییر و تحول می باشد. رشد طولی استخوان به واسطه پلاک رشد صورت می گیرد که ساختاری غضروفی در انتهای استخوان های دراز بدن می باشد. هنگام بلوغ جنسی، ضمن بسته شدن (استخوانی شدن) پلاک رشد، رشد طولی استخوان متوقف می گردد. دیازینون از سموم ارگانوفسفره است که ضمن ایجاد استرس اکسیداتیو می تواند به سلول ها و بافت های بدن آسیب برساند. هدف این مطالعه بررسی اثر سم دیازینون بر تغییرات پهنای پلاک رشد (شامل ناحیه سلول های در حال تکثیر و ناحیه سلول های هایپرتروفه) در موش صحرایی نابالغ بود.روش بررسی: این مطالعه تجربی در اردیبهشت سال 1392 در دانشگاه فردوسی مشهد و بر روی 12 سر موش صحرایی نر نابالغ از نژاد ویستار که به طور تصادفی در دو گروه کنترل و دیازینون قرار گرفتند، انجام شد. تیمارها به صورت گاواژ دهانی و طی 28 روز انجام شد. در روز 28، حیوانات کشته و استخوان ران پای چپ برای بررسی های هیستومورفومتریک پهنای پلاک رشد اپیفیز ران جدا شدند. بررسی ها توسط ImageJ, ver. 1.40g (Wayne Rasband, NIH, USA) و معنادار بودن نتایج توسط آنالیز واریانس ANOVA به همراه Tukey’s test انجام شد.یافته ها: پهنای پلاک رشد در گروه دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار (P=0.0126) داشت که به صورت کاهش پهنای ناحیه در حال تکثیر (P<0.001) و افزایش پهنای ناحیه هیپرتروفی شده (P=0.016) مشاهده شد. نتیجه گیری: دیازینون منجر به کاهش پهنای پلاک رشد اپیفیز ران موش های صحرایی نابالغ می شود و می تواند عاملی باشد بر اختلال در روند رشد طولی استخوان و بسته شدن پیش از موعد پلاک رشد.

زمینه و هدف: لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) بیماری خودایمنی چند سیستمی با تظاهرات متنوع و رفتار متغیر می باشد. بارداری برای زنان با SLE به عنوان چالش مطرح است. مشاوره پیش از بارداری به دلیل برآورد ریسک نتایج نامطلوب در مادر و جنین با استفاده از داده های مناسب ضروری است. هدف این مطالعه، طراحی شبکه عصبی مصنوعی برای پیش بینی نتایج حاملگی در زنان باردار لوپوسی بود.روش بررسی: در این بررسی گذشته نگر، 45 متغیر تاثیرگذار در نتایج حاملگی زنان باردار لوپوسی شناسایی شده و پرونده های این بیماران در بیمارستان شریعتی (104 بارداری) و یکی از مراکز خصوصی (45 بارداری) از سال 1360 تا 1392، در مرداد و شهریور ماه سال 1393 بررسی و متغیرهای مورد نظر استخراج گردید. با استفاده از رگرسیون لاجستیک باینری در SPSS, ver. 20 (Chicago, IL, USA) متغیرهای تاثیرگذار در نتایج بارداری شناسایی شد. متغیرهای انتخابی به عنوان ورودی شبکه استفاده شد. شبکه پرسپترون چندلایه (Multi-layer Perceptron, MLP) پیش خور با الگوریتم پس انتشار گرادیان توام مدرج در MATLAB, ver. R2013b (Natick, MA, USA) طراحی و مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی شبکه از ماتریس کانفیوژن استفاده شد.یافته ها: دوازده متغیر که P<0.05 داشتند به عنوان متغیرهای تاثیرگذار، به همراه 4 متغیر به نسبت تاثیرگذار با P<0.1، برای پیش بینی نتایج حاملگی در بیماران لوپوسی با استفاده از رگرسیون لاجستیک شناسایی شد. از این 16 متغیر به عنوان ورودی شبکه پرسپترون چند لایه استفاده گردید. صحت، حساسیت و ویژگی بهترین شبکه عصبی طراحی شده در داده های تست به ترتیب 90.9%، 80.0%، 94.1% و در کل داده ها به ترتیب 97.3% 93.5%، 99.0% بود.نتیجه گیری: با استفاده از فاکتورهای تاثیرگذار شناسایی شده در این مطالعه و استفاده از شبکه پرسپترون چند لایه (MLP) برای پیش بینی سقط خودبه خودی جنین و نوزاد سالم، می توان به درستی، پیامد بارداری در زنان لوپوسی را پیش بینی نمود.

زمینه و هدف: بروز سرطان معده در کشورهای غربی در سال های اخیر کاهش نشان داده است، در حالی که در ایران شایع ترین سرطان در بین مردان است. ژن MYC، در روی کروموزوم 8q24.1 قرار گرفته و در حدود 15% ژن های انسان را تنظیم و در 20% تمام تومورهای انسان فعال می شود. تکثیر MYC و بیان بیش از حد آن در 30-15% نئوپلازی های معده مشاهده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی برتری آزمایش CISH نسبت به IHC در پیش آگهی سرطان معده بود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 102 بلوک پارافینه از نمونه سرطان معده مورد بررسی قرارگرفت و تمام بیماران در انستیتو کانسر ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد جراحی قرار گرفته بودند. این مطالعه از فروردین سال 1387 تا مهر 1393 انجام گردید. بر روی نمونه ها دو Chromogenic in situ hybridization (CISH) و Immunohistochemistry (HC) به طور جداگانه انجام شد. محاسبه آماری با SPSS software, ver. 18 (Chicago, IL, USA) انجام گردید.یافته ها: داده ها نشان داد که هر دو نوع سرطان معده منتشر و روده ای در مردان به طور قابل توجهی بیشتر اتفاق می افتد. نتایج ما نشان داد که نشانه ای از همبستگی بین Grade و آزمایش CISH وجود دارد، گرچه این تفاوت معنادار نبود و همچنین بین Stage و IHC تفاوت معناداری وجود نداشت (P=0.252). آزمایش CISH بیشتر بیماران، بیش از دو سیگنال (43.1%) ولی تعداد کمتری از بیماران تست IHC (14.7%) سیگنال مثبت داشتند. بین آزمایش CISH و IHC ارتباط وجود داشت. ولی هیچ اختلاف معناداری بین تکثیر CISH در انواع منتشر و روده ای وجود نداشت (P=0.706).نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که آزمایش CISH نسبت به IHC آزمایش بهتری برای شناسایی C-MYC در سرطان معده می باشد.

زمینه و هدف: وارفارین پرکاربردترین داروی ضد انعقاد خوراکی است که برای پیشگیری و درمان در بیماران ترومبوآمبولی (Thromboembolic) به کار می رود. هدف این مطالعه، تقویت دوز نگهدارنده وارفارین حداکثر برای مدت سه روز در جهت حذف اختلالات ایجاد شده در نسبت نرمال شده جهانی (International Normalized Ratio, INR) بود.روش بررسی: این مطالعه گذشته نگر از دی تا بهمن 1392 در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران انجام شده است. 84 بیمار مصرف کننده وارفارین که فواصل پیگیری درمان آنها سه روز و INR آنها زیر محدوده درمانی بود انتخاب شدند. بیمارانی که دوز نگهدارنده پایدار نداشتند از مطالعه حذف شدند. از میان افراد باقیمانده، بیمارانی که محدوده درمانی INR آنها بین 2.5 تا 3.5 و بین دو تا سه بود برای ارزیابی مدل ها انتخاب شدند. برای هر کدام از محدوده های درمانی مورد اشاره یک مدل فازی مجزا طراحی شد.یافته ها: در میزان دوز پیشنهادی برای 37 بیماری که محدوده درمانی INR آنها 2.5 تا 3.5 بودند، برای مجموع سه روز، میانگین قدر مطلق و جذر میانگین مربعات خطای دوز به ترتیب 1.89 و 2.78 به دست آمد. مقدار این دو خطا برای 38 بیماری که در محدوده درمانی دو تا سه بودند به ترتیب 1.97 و 2.88 است.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از کاربرد مدل فازی قابل اعتنا است و این امیدواری را به وجود می آورد که با بررسی جزییات بیشتر و بهبود در عملکرد، در آینده بتوان از این سیستم به عنوان یک ابزار تصمیم یاری استفاده کرد.

زمینه و هدف: قوز قرنیه (Keratoconus) یک بیماری تحلیل رونده قرنیه چشم است که در آن قرنیه نازک شده و شکل آن به صورت برآمده و مخروطی تغییر می کند که در نهایت سبب کاهش وضوح بینایی می شود. این مطالعه با هدف مقایسه سلول های اندوتلیوم قرنیه از نظر تراکم، تغییر شکل و تغییر در اندازه سلول ها در مبتلایان به قوز قرنیه و افراد سالم انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد- شاهدی، در پاییز و زمستان سال 1392 در بیمارستان چشم پزشکی فارابی تهران انجام شد. 26 چشم مبتلا به قوز قرنیه خفیف تا متوسط، بدون سابقه استفاده از لنزهای تماسی و یا جراحی چشمی با 25 چشم سالم به عنوان گروه کنترل که بر اساس یافته های توپوگرافی قدرت قرنیه آنها کمتر از 47.2 دیوپتر بود، از نظر تصاویر Specular microscopy در پنج ناحیه از قرنیه، با استفاده از N SP-2000P Specular Microscope (Topcon Corp., Tokyo, Japan) مقایسه شدند.یافته ها: تراکم سلولی در ناحیه فوقانی قرنیه در دو گروه مورد و کنترل بیشترین مقدار را داشت (P<0.0005). ولی اثر متقابل گروه (بیمار یا سالم بودن) بر تراکم سلولی (P=0.96) و ضریب تغییرات اندازه سلول ها (P=0.828) معنادار نبود. همچنین در افراد مبتلا به قوز قرنیه، تغییر شکل سلولی تنها در هفت چشم در گروه مورد و در شش چشم در گروه کنترل دیده شد.نتیجه گیری: بیماری قوز قرنیه در مراحل خفیف و متوسط تاثیری بر تراکم سلولی، تغییر شکل سلولی و تغییر در اندازه سلول های اندوتلیوم نداشته و خطر کدورت قرنیه در جراحی های داخل چشمی و برخی بیماری ها در این بیماران همانند افراد سالم می باشد.

زمینه و هدف: عفونت با هلیکوباکترپیلوری می تواند بدون علامت بالینی بوده و در صورت درمان نشدن پابرجا بماند. در مطالعه حاضر اثر هلیکوباکترپیلوری شاخه +CagA در بروز سقط های زودرس بررسی شد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی- تحلیلی، 50 زن باردار با رخداد سقط خودبه خودی کمتر از 20 هفته و 50 زن حامله با حاملگی نرمال و بدون رخداد سقط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستان شهید مطهری ارومیه در شش ماهه دوم سال 1392-1391 انتخاب شدند. گروه مورد (زنان با سقط زودرس) 2 ml خون از افراد جهت اندازه گیری تیتر آنتی بادی IgG بر علیه هلیکوباکترپیلوری به روش الایزا گرفته شد. تمام موارد مثبت از نظر آنتی بادی CagA نیز بررسی شدند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران 21.0±5.78 و 30.78±5.10 سال به ترتیب در گروه مورد و شاهد بود. دو گروه از نظر سن (P=0.25) و پاریتی (P=0.25) تفاوت معناداری نداشتند. مثبت بودن آنتی بادی IgG علیه هلیکوباکترپیلوری ارتباط معناداری با بروز سقط نداشت (P=0.84، OR=92.0، CT%95=17.2-93.0). مثبت بودن CagA با افزایش شانس سقط همراه بود (P=0.08، OR=5.3، CT%95=76.13-73.0). با اینحال این ارتباط از نظر آماری معنادار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه با وجود افزایش بروز سقط ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و بروز سقط مشاهده نگردید. برای تعیین اثر مثبت بودن CagA در شانس بروز سقط، مطالعات طولی با نمونه های بزرگتری توصیه می شود.

زمینه و هدف: تولید پنی سیلینازها و دیگر آنزیم های بتالاکتاماز اصلی ترین مکانیسم مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام در بین خانواده انتروباکتریاسه است. هدف مطالعه مقایسه تشخیص آنزیم های بتالاکتاماز وسیع طیف با استفاده از دو روش فنوتیپی در ایزوله های ﻛﻠﺒﺴﻴﻼﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ بود.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی 144 ایزوله کلبسیلا پنومونیه از نمونه های بالینی در یک دوره شش ماهه از آذر سال 1391 در شیراز ایزوله و شناسایی شدند. تست حساسیت آنتی بیوتیکی و بررسی تولید آنزیم های بتالاکتاماز به روش E-test ESBL و Combined disk method مورد بررسی قرارگرفت.یافته ها: مجموعا 38 ایزوله تولیدکننده ESBL به کمک روش E-test ESBL سفتازیدیم شناسایی شدند. به کمک دیسک های ترکیبی سفتازیدیم/کلاوولانیک اسید، سفوتاکسیم/کلاوولانیک اسید وسفپودکسیم/کلاوولانیک اسید به ترتیب 35، 34 و 31 ایزوله مولد بتالاکتاماز شناسایی شدند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای باکتری های مولد ESBL غربالگری این باکتری ها از نظر تولید ESBL می تواند در درمان و انتخاب داروهای موثر مهم باشد.

زمینه و هدف: بیماری انسدادی مزمن ریوی و نارسایی احتقانی قلب چپ، اختلالاتی شایع، با عوارض و مرگ و میر بالایی هستند. هدف این مطالعه بررسی فراوانی نارسایی بطن چپ در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی بود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر در سال های 1390 و 1391 بررسی شدند.یافته ها: جمعیت کل 74 نفر با میانگین سنی 67.7 سال (انحراف معیار 12.9) شامل 56 نفر مرد (75.7%) بود. شیوع نارسایی قلبی سیستولیک در بیماری انسدادی مزمن ریوی 25.7% و به تفکیک ابتلا و عدم ابتلا به بیماری عروق کرونری به ترتیب 13.3% و 15.6% و شیوع نارسایی قلبی دیاستولیک 74.6% و در گروه های یادشده 85.4% و 60% برآورد شد. ابتلا یا عدم ابتلا به بیماری عروق کرونری و شدت بیماری انسدادی مزمن ریوی در شیوع نارسایی قلبی تفاوتی ایجاد نکرد (P=0.161).نتیجه گیری: نارسایی قلب چپ در بیماری انسدادی مزمن ریوی مستقل از شدت آن و همراهی با بیماری کرونری قلبی ارزیابی شود.

زمینه و هدف: ابولا از علل مهم تب های خونریزی دهنده می باشد. میزان بالای مرگ و نبود درمان قطعی، این عفونت را به صورت یک معضل خطرناک مطرح کرده است. ابولا در مراحل اولیه که دارای علایمی مانند تب، بی اشتهایی و تهوع است می تواند با مالاریا اشتباه شود.معرفی بیمار: آقایی 54 ساله، که هشت ماه پیش به سودان رفته بود، یک هفته پیش از بازگشت دچار احساس کسالت، تب و لرز شد. علایم بیمار تا چهار هفته ادامه یافت، در هفته آخر دچار هماچوری شد و در نهایت از بیمارستان دیگری با تشخیص احتمالی ابولا به مرکز ما ارجاع شد. اما در لام خون محیطی گامتوسیت های مالاریای فالسیپاروم مشاهده گردید.نتیجه گیری: ابولا می تواند در هر بیمار تب دار با سابقه ای از اقامت یا مسافرت به مناطق اندمیک مورد شک قرار گیرد. اما عدم وجود شک بالینی به مالاریا در بیماران مشکوک به ابولا، ممکن است باعث اشتباه پزشک در تشخیص، درمان نادرست و مرگ بیمار گردد.