مجله دانشکده پزشکی
سال:1389 | دوره:68 | شماره:5 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان یک اختلال خلقی است که اثرات زیان باری بر نوزاد و روابط خانوادگی دارد. کاهش پروژسترون به دنبال زایمان می تواند علتی برای این نوع افسردگی باشد. این هورمون می تواند بر عملکرد نوروترانسمیترها موثر باشد. روی و منیزیم از طریق مسیرهای نوروترانسمیتری اثرات خود را اعمال می کنند. از طرفی کمبود تیامین نیز در مدل های حیوانی منجر به افسردگی می شود. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات روی، منیزیم و تیامین بر افسردگی پس از زایمان و بررسی دخالت مسیر نیتررژیک می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 110 سر موش سوری ماده در پنج گروه مورد بررسی قرار گرفتند، افسردگی پس از زایمان با تزریق هورمون پروژسترون مدل سازی شد، ترکیبات کلراید روی، کلراید منیزیم و تیامین نیم ساعت پیش از ارزیابی سیستم حرکتی و تست شنای اجباری به موش ها تزریق شدند و برای بررسی نقش سیستم نیتررژیک از L-arginine و L-NAME استفاده شد.یافته ها: تمام گروه های درمانی زمان بی حرکتی کمتری از گروه کنترل داشتند .(p<0.05) تجویز ترکیبی روی، منیزیم و تیامین موجب بیشترین کاهش در مدت زمان بی حرکتی شد. تجویز L-NAME در گروه روی، منیزیم و تیامین باعث کاهش مدت زمان بی حرکتی شد (p<0.05) در حالی که تجویز L-arginine در همان گروه باعث افزایش مدت زمان بی حرکتی شود.(p<0.05) نتیجه گیری: روی، منیزیم و تیامین می توانند از طریق سیستم نیتررژیک در بهبود علایم افسردگی موثر باشند. این عناصر می توانند به عنوان یک ماده مکمل، جایگزین مناسبی برای داروهای ضدافسردگی در دوره پس از زایمان باشند.

زمینه و هدف: عقرب گزیدگی به عنوان یکی از مشکلات در سیستم بهداشت عمومی برخی از کشورهای دنیا از جمله ایران مطرح می باشد. در ایران سالیانه حدود 30 هزار نفر گزیده می شوند که 12% موارد گزش ها و 95% موارد مرگ و میر مربوط به عقرب همیسکورپیوس لپتوروس می باشد. با توجه به این که سرم تراپی تنها راه درمان بیماران عقرب زده می باشد و این سرم ها از اسب تهیه می شود لذا ایجاد عوارض بیماری سرم در برخی از بیماران اتفاق می افتد. لذا در این مطالعه به بررسی قابلیت آنتی سرم شتری در خنثی سازی سم عقرب همیسکورپیوس لپتوروس در مدل موشی می پردازیم.روش بررسی: در این پژوهش به جای اسب از شتر که قرابت نزدیک تری با انسان دارد برای تهیه آنتی سرم ضد عقرب استفاده شد. برای این منظور دو نفر شتر با ونوم با سم عقرب همیسکورپیوس لپتوروس ایمن شدند و در تست الایزا ایمن شدن شترها به اثبات رسید. سرم شترهای ایمن شده و نیز آنتی سرم حاصل از رسوب آمونیوم سولفات اشباع (SAS) از نظر خنثی سازی سم در بدن موش ارزیابی شد.یافته ها: سرم تهیه شده در حجم 200 میکرولیتر و آنتی سرم حاصل از SAS در حجم 400 میکرولیتر قادر است یک LD100 از ونوم را خنثی نموده و از تلف شدن موش ها جلوگیری نماید.نتیجه گیری: آنتی سرم شتری که بر علیه سم عقرب همیسکورپیوس لپتوروس به دست آمد، در مدل حیوانی قادر به خنثی سازی سم بوده و از مرگ موش هایی که با سم تلقیح شده بودند جلوگیری می نماید. با توجه به مزیت هایی که سرم شتر نسبت به سرم اسب دارد این آنتی سرم می تواند جایگزین مناسبی برای آنتی سرم با منشا اسب باشد.

زمینه و هدف: عفونت مایکوپلاسمایی در کودکان شایع بوده و شناخت علایم عصبی ناشی از آن از نظر شروع درمان سریع اهمیت ویژه ای دارد. هدف مطالعه مقایسه میزان آنتی بادی اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه در مایع مغزی نخاعی کودکان تب دار با درگیری حاد سیستم عصبی مرکزی (مننگوآنسفالیت، گیلن باره، میلیت عرضی، آتاکسی) با کودکان بدون علایم عصبی بود.روش بررسی: در یک بررسی مقطعی - مورد شاهدی (88-1386) در بخش کودکان بیمارستان های رسول اکرم و مفید تهران با روش الیزا، IgG اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه در مایع مغزی نخاعی 55 مورد و 10 شاهد اندازه گیری شد. بعد از مقایسه متغیرها، حساسیت و ویژگی تست با تعیین سطح زیر منحنی راک مشخص شد.یافته ها: بیماران بین پنج ماه تا 13 سال (میانگین 3.84±3.43 سال) بودند. آنتی بادی بیماران بالاتر از گروه شاهد بود و هم خوانی ضعیفی بین بیماران و شاهد وجود داشت (0.26±0.08 در برابر 0.001±0.001، p=0.02) در منطقه زیر منحنی ROC معادل 0.87 (0.96-0.78، CI 95%) و (p<0.0001) و Cut off آنتی بادی 0.0025 با حساسیت 73%، ویژگی 90%، ارزش اخباری مثبت 100% و ارزش اخباری منفی 28.8% بود. کمترین سطح آنتی بادی در مننژیت آسپتیک و بالاترین در گیلن باره و علایم نورولوژیک فکال بود.نتیجه گیری: مقادیر اندک (0.0025) آنتی بادی اختصاصی مایکوپلاسما در مایع مغزی نخاعی کودکان تشخیصی است. این تست در کودکان تب دار با علایم عصبی حساسیت 73% و ویژگی 90% و ارزش اخباری مثبت بالا (100%) اما ارزش اخباری منفی پایین (28.8%) دارد. مایکوپلاسما یکی از موارد نادر مننژیت آسپتیک کودکان است. وجود DNA مایکوپلاسما در مایع نخاع شایع نبوده (2%)، اما در موارد مشکوک افزودن این تست به اندازه گیری آنتی بادی در مایع نخاع کمک کننده است.

زمینه و هدف: پره اکلامپسی نوعی سندرم اختصاصی حاملگی است که می تواند سبب مرگ و میر در مادر و جنین شود. روش های تشخیص پروتیینوری مبتنی بر اندازه گیری پروتیین ادرار 24 ساعته است که نیازمند صرف زمان برای جمع آوری ادرار است. در این مطالعه سعی شده است که تا ارزش تشخیصی ادرار هشت ساعته در تخمین پروتیینوری 24 ساعته مشخص شود.روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی در بخش زنان و زایمان بیمارستان ولیعصر مجتمع امام خمینی در سال های 1387 و 1388 انجام شده، 50 مادر باردار وارد مطالعه شدند. به مادران یک گالن جهت جمع آوری ادرار داده می شود و پس از هشت ساعت پروتیین ادرار و همزمان حجم ادرار هشت ساعته تعیین می شد. در پایان 24 ساعت مجددا پروتیین و حجم ادرار اندازه گیری شده و نتایج به دست آمده از نمونه های هشت و 24 ساعته با یکدیگر مقایسه می شد.یافته ها: میانگین سنی مادران 5.4±27.5 سال و میانگین سن بارداری 4±30.5 هفته بود. میانگین پروتیین ادرار هشت و 24 ساعته به ترتیب 119±79 و 1218±532 میلی گرم بود. با در نظر گرفتن حد تمایز پروتیینوری هشت ساعته برابر با 105mg، حساسیت پروتیینوری هشت ساعته برای تشخیص پروتیینوری در ادرار 24 ساعته 61%، ویژگی 98%، ارزش اخباری مثبت و منفی به ترتیب 88% و 90% بود  .(p<0.001)نتیجه گیری: حساسیت پروتیین ادراری هشت ساعته چندان بالا نیست ولی ویژگی آن قابل توجه بوده و برای تشخیص موارد نرمال بسیار مناسب است و استفاده از آن از سوی محققین پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: تخمین فشار انتهای دیاستولی بطن چپ در مبتلایان به تنگی دریچه میترال علاوه بر کمک به تشخیص نارسایی دیاستولیک بطن چپ، در توجیه علایم بیماران با تنگی دریچه میترال نیز اهمیت دارد ولی در حال حاضر نمی توان با روش های معمول اکوکاردیوگرافی داپلر به تخمین این فشار دست یافت.روش بررسی: در این مطالعه 33 بیمار مبتلا به تنگی دریچه میترال متوسط تا شدید که به نحوی اندیکاسیون کاتتریزاسیون قلب چپ داشتند، وارد شدند. محل انجام مطالعه بیمارستان امام خمینی و طی سال 88-1387 بود. در بخش کاتتریزاسیون، فشار انتهای دیاستولی بطن چپ (LVEDP) این بیماران اندازه گیری شد. حداکثر ظرف مدت سه ساعت قبل از کاتتریزاسیون، سرعت فلوهای ورید پولمونر، به دست آمدند. آنالیز رابطه خطی اسپیرمن و رگرسیون خطی مولتیپل انجام شد. حد معنی دار p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میان نسبت ماگزیمم سرعت ابتدای دیاستولی ورودی میترال به ماگزیمم سرعت داپلر بافتی ابتدای دیاستول آنولوس میترال (E/Ea) اندازه گیری شده توسط اکوکاردیوگرافی و LVEDP به صورت معنی داری ارتباط مستقیم وجود داشت (r=0.38، P=0.04) یک رابطه معکوس معنی دار میان فاصله زمانی شروع موج  Eو (TE-Ea) Ea و فشار انتهای دیاستولی بطن چپ (LVEDP) مشاهده گردید (r=-0.44، p=0.01). همچنین متغیرهای اندکسb=0.4) Tei ، p=0.02) وb=0.5) TE-Ea ،p=0.02 ) مستقلا توانایی پیشگویی فشار دیاستولی بطن چپ را داشتند(R2=%49) . میان سایر شاخص های اکوکاردیوگرافیک اندازه گیری شده با LVEDP رابطه معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به کار بردن شاخص های اکوکاردیوگرافی TE-Ea و E/Ea و اندکس Tie در پیشگویی متوسط LVEDP تایید می کند، لیکن استفاده از این شاخص ها نیازمند مطالعات بیشتر است.

زمینه و هدف: روش های مختلفی برای ارزیابی بیماران مبتلا به درد رادیکولر کمر وجود دارند که هر یک دقت تشخیصی و کارآیی خاص خود را دارند و مقایسه آنها به ما امکان انتخاب روش برتر را می دهد. هدف از این مطالعه تعیین میزان تطابق یافته های EMG و MRI در بیماران مبتلا به کمردرد رادیکولر بوده است.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شده است، 101 بیمار که با کمردرد رادیکولر حاد یا مزمن طی سال های 1386 تا 1388 به بیمارستان سینای تهران مراجعه نمودند و بر اساس اندیکاسیون های موجود برای آنها EMG و MRI درخواست گردید، مورد مطالعه واقع شدند و یافته های EMG و MRI آنها و نیز مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به کمردرد آنها ثبت گردید.یافته ها: در مجموع از بین 101 بیمار مورد بررسی، 90 بیمار (89 درصد) دارای EMG غیر طبیعی بودند و 94 بیمار (93 درصد MRI (غیر طبیعی داشتند. نتایج دو آزمون MRI و EMG در 89 بیمار (88 درصد) مشابه بود و همخوانی داشت .(p=0.05) حساسیت و اختصاصی بودن MRI به ترتیب 95.6 و 27.3 درصد و حساسیت و اختصاصی بودن EMG به ترتیب 91.5 و 60 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: در مجموع بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می گردد که MRI و EMG هر دو دارای حساسیت خوبی می باشند و استفاده از MRI و EMG در کنار هم سبب افزایش قدرت تشخیصی در مبتلایان به درد رادیکولر کمر می گردند.

زمینه و هدف: شاخص دو طیفی Bispectral Index (BIS) مقیاسی مشتق از الکتروانسفالوگرافی است که جزء آرام بخشی و هوشبری را در هنگام بیهوشی عمومی ارزیابی می کند. تاثیر سن بر روی شاخص BIS هنوز به خوبی بررسی و مشخص نشده است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر سن بالا بر روی نیاز به داروهای بیهوشی و شاخص BIS در بیماران بیدار و بیمارانی است که تحت آرام بخشی با استفاده از داروی میدازولام وریدی قرار گرفته اند.روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر تحلیلی 80 بیمار مطالعه شدند. بیماران گروه مطالعه در محدوده سنی بالای 70 سال و گروه کنترل (مشاهده) در محدوده سنی بین 40-20 سال قرار داشتند. میزان BIS پایه در هر دو گروه در حالت هوشیاری، و پنج دقیقه بعد از دریافت میدازولام (0.02 mg) داخل وریدی اندازه گیری و ثبت شد.یافته ها: میانگین BIS پایه در گروه مطالعه 3±94 و در گروه شاهد 1±97.3 بود .(p=0.0001) میانگین BIS پنج دقیقه بعد از تجویز میدازولام به 80.9±6 در گروه مطالعه و 3±90.4 در گروه کنترل رسید .(p=0.0001) نتیجه گیری: توصیه می گردد در موارد استفاده از این شاخص در افراد مسن، میزان پایه آن قبل از القا بیهوشی اندازه گیری گردد تا بیهوشی دهنده در صورت پایین بودن BIS پایه، از این امر آگاهی یابد. جهت تایید این نکته که محدوده 60-50 در طی بیهوشی بالینی افراد مسن با میزان BIS پایه پایین کافی است و این که آیا این محدوده در این افراد نیاز به بازنگری دارد یا نه، مطالعات بیشتری مورد نیاز می باشد.

زمینه و هدف: بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) یک بیماری التهابی مولتی سیستم و خود ایمن با تولید اتو آنتی بادی علیه اجزای مختلف سلول است. این بیماری اتیولوژی ناشناخته و تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی متفاوتی داشته، در نقاط مختلف کره زمین انتشار جغرافیایی وسیعی دارد. تظاهرات بیماری در بین گروه های نژادی و جغرافیایی مختلف متفاوت است. هدف این مطالعه ارایه چهره بیماری SLE در بیماران ایرانی است.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر توصیفی بر اساس اطلاعات ثبت شده بیماران SLE مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران در طی سال های 1355 تا 1386 انجام شده است.یافته ها: تعداد 2143 بیمار مطالعه شدند. نسبت زن و به مرد 8.8:1 و میانگین سنی در هنگام شروع بیماری 10±24.2 سال بود. شیوع تظاهرات بالینی در این بیماران شامل درگیری عضلانی – اسکلتی 85.2%، پوستی 83.1%، کلیوی 66.6%، عصبی – روانی 24%، ریوی 22.3%، قلبی 17.5% و خونی 67.1% بود. FANAمثبت در 78.3% و Anti-DNA بالا در 70% بیماران گزارش شد. سندروم همپوشانی و سابقه فامیلی مثبت به ترتیب در 14.9% و 3.5% بیماران دیده شد.نتیجه گیری: در مقایسه با بیماران لوپوسی سایر مناطق دنیا، شیوع تظاهرات پوستی – مخاطی و کلیوی در بیماران ایرانی همانند کشورهای منطقه (با عوامل محیطی مشابه) و شیوع تظاهرات خونی و مفصلی همانند کشورهای اروپایی (با نژاد یکسان) بود. این نتایج می تواند تاثیر متفاوت فاکتورهای ژنتیکی و یا محیطی را در بروز تظاهرات بالینی مختلف لوپوس مطرح نماید.

زمینه و هدف: کاتتر ورید مرکزی از مفیدترین ابزارهای پایش بیماران بدحال و مسیر عمده تغذیه وریدی است و در بیمارستان های عمومی و بخش مراقبت های ویژه به طور شایع مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این وسیله با عوارض شایع و نادر همراه است.معرفی بیمار: خانمی 24 ساله به علت ترومای نافذ قفسه سینه و هموتوراکس حجیم که به اورژانس جراحی بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نموده و تحت عمل جراحی اورژانس توراکوتومی قرار گرفته و جهت احیای بیمار قبل از جراحی کاتتر ورید مرکزی (از طریق ورید ژگولر داخلی) گذاشته شد. حین کارگذاری کاتتر، ورید اجوف فوقانی دچار آسیب شد که به صورت یک هماتوم حجیم و تاخیری در مدیاستن خود را نمایان ساخت.نتیجه گیری: هدف از ارایه این گزارش، آگاه شدن بر این عارضه نادر و نحوه برخورد با آن است که می تواند بسته به شدت آسیب به صورت محافظه کارانه و یا مداخله جراحی باشد.