مجله دانشکده پزشکی
سال:1388 | دوره:67 | شماره:9 |تعداد مقالات:18

تلومر که در سال 1938 برای اولین بار شناسایی شد، ساختار انتهایی کروموزوم در یوکاریوت ها است که وظیفه حیاتی حفاظت از انتهای کروموزوم را برعهده دارد. در انسان و مهره داران تلومر از هزاران تکرار 5′-TTAGGG-3′ که به شکل پشت سر هم در انتهای کروموزوم قرار دارند، تشکیل شده است و وظیفه اصلی آن حفاظت و پایداری کروموزوم می باشد. تلومر انتهای کرموزوم را از تجزیه شدن، نوآرایی و الحاق انتهایی حفظ می کند. در هر تقسیم سلولی به شکل پیوسته بخشی از درازای تلومر کوتاه می شود. کوتاه شدن پیوسته تلومر به جدا شدن یک سری از پروتئین ها از ساختار تلومر و تغییر بیان ژن منجر می شود. وجود تلومر موجب سرکوب ژن های مجاور می شود و کوتاه شدن تلومر موجب کاهش قلمرو اثر آن در سرکوب ژن های مجاور می گردد و ژن هایی که تاکنون خاموش بوده اند، روشن می شوند. کوتاه شدن مداوم تلومر به توقف چرخه سلولی و مرگ سلولی می انجامد. سه مکانیسم کلی برای افزایش درازای تلومر در موجودات یوکاریوت وجود دارد و مکانیسم غالب استفاده از آنزیم تلومراز است. تلومراز آنزیمی است که بدون نیاز به الگو موجب سنتز تلومر می شود. در حدود %90 از سلول های سرطانی دارای سطح بالایی از آنزیم تلومراز هستند. این سلول ها به کمک آنزیم تلومراز، کوتاه شدن تلومر را که در پی تقسیم متوالی روی می دهد جبران می کنند. در مجموع تلومراز می تواند یک هدف مناسب در درمان و مهار سرطان به حساب آید و تاکنون روش های گوناگونی مانند مهار مستقیم تلومراز و ایمنی درمانی تلومراز برای مهار این آنزیم پیشنهاد شده است.

زمینه و هدف: شواهد موجود موید افزایش استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی است و از نقش این عامل در بروز عوارض میکروواسکولار حمایت می کند. در مقابل تولید رادیکال های آزاد، دفاع آنتی اکسیدان، که شامل تعدادی از اجزا آنزیماتیک چون Superoxide Dismutase (SOD) است، وارد عمل می گردند. این مطالعه به بررسی تعامل این دو سیستم در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی می پردازد.روش بررسی: 133 بیمار (74 زن و 59 مرد) مبتلا به دیابت نوع دو، مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس میزان پروتیین ادراری، بیماران به دو گروه با دفع طبیعی پروتیین (پروتیین ادراری کمتر از 30 میلی گرم) و گروه با افزایش دفع پروتیین (پروتیین ادراری بیشتر از 300 میلی گرم روزانه) تقسیم گردیدند. در هر گروه سطح سرمی oxidized-LDL و آنزیم سوپراکسید دیس موتاز خارج سلولی (Extracellular-Superoxide Dismutase, EC-SOD) تعیین و ارتباط این عوامل از طریق آنالیز رگرسیون بررسی شدند.یافته ها: سطح پلاسمایی لیپوپروتیین با دانسیته کم اکسیده (oxidized-LDL) و آنزیم سوپر اکسید دیس موتاز خارج سلولی (EC-SOD) در گروه ماکروآلبومینوریک به طور واضح بالاتر از گروه نورموآلبومینوریک بود (88.57±33.36 در مقابل 78.24±27.59u/l با p=0.039 برای oxidized-LDL و 87.60±21.18 در مقابل 76.25±16.52u/ml با p<0.001 برای EC-SOD). ارتباط قابل توجه به oxidized-LDL و EC-SOD در گروه ماکروآلبومینوریک وجود داشت (r=0.428 و p<0.0001).نتیجه گیری: بالا بودن قابل توجه oxidized-LDL در بیماران ماکروآلبومینوریک، از نقش این عامل در بروز نفروپاتی دیابتی حمایت می کند. افزایش EC-SOD در گروه ماکروآلبومینوریک، می تواند مکانیسم جبرانی برای پیشگیری از آسیب بافتی باشد.

زمینه و هدف: سلولهای دندریتیک مهمترین سلول های عرضه کننده آنتی ژن های توموری به سلول های TCD8+ و TCD4+ می باشند که باعث برانگیختن این سلول ها و ایجاد پاسخ اختصاصی ضد تومور می شوند. یکی از راه های ایجاد پاسخ مناسب ضد توموری افزایش کارایی سلول های دندریتیک در عرضه آنتی ژن و تحریک لنفوسیت های T می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سلول های دندریتیک فعال شده با اجزا پروتیینی توکسوپلاسما گوندی بر نفوذ سلول های TCD8+ در بافت تومور و پاسخ سیتوتوکسیک آنها است.روش بررسی: سلول های مغز استخوان موش به مدت پنج روز در حضور GM-CSF و IL-4 کشت داده شدند. روز پنجم سلول های دندریتیک نابالغ حاصله با اجزا پروتیینی یا عصاره کامل توکسوپلاسما گوندی و یا LPS به مدت دو روز کشت داده شد. برای القای تومور سلول WEHI-164 به صورت زیر جلدی به موش تزریق شد. برای ایمونوتراپی 106 سلول دندریتیک بالغ شده با ترکیبات مختلف به موش ها تزریق شد. از روش فلوسایتومتری برای اندازه گیری میزان نفوذ سلول های CD8+ استفاده شد و قدرت کشندگی لنفوسیت ها با روش LDH اندازه گیری گردید.یافته ها: استفاده از اجزا پروتیینی توکسوپلاسما برای بلوغ سلول های دندریتیک در مقایسه با سایر عوامل به طور معنی داری باعث افزایش نفوذ سلول های CD8+ به بافت تومور و تقویت پاسخ های سیتوتوکسیک گردید. میزان بقای موش ها در این گروه از گروه های دیگر بیشتر بود (p<0.0001).نتیجه گیری: ترکیبات میکروبی مانند اجزا پروتیینی توکسوپلاسما که پاسخ Th1 را سبب می شوند، می توانند باعث افزایش کارایی سلول دندریتیک در نفوذ سلول های TCD8+  و افزایش پاسخ های سیتوتوکسیک شوند.

زمینه و هدف: ولوواژینیت کاندیدایی یک بیماری قارچی خارش دار همراه با ترشحات سفید رنگ می باشد. تشخیص گونه های کاندیدا برای به کارگیری درمان مناسب، امری مهم می باشد. در این تحقیق برای تعیین گونه 191 کاندیدای جدا شده از نمونه های واژینال 175 بیمار مبتلا به ولوواژینیت کاندیدایی از روش multiplex PCR استفاده شد.روش بررسی: 175 نمونه سواب واژینال روی محیط سابورو دکستروز آگار کشت داده شد. در این بررسی، ناحیه ITS1 و قسمت هایی از نواحی 5.8S و 18S ریبوزومال RNA به همراه قطعه ای از ناحیه ITS2 که اختصاصی گونه C. albicans است تکثیر شد و محصولات multiplex PCR با الکتروفورز روی آگاروز %2 جدا گردیدند.یافته ها: 191 ایزوله کاندیدا در نمونه های واژینال تشخیص داده شد. در %89.7 نمونه ها یک گونه کاندیدا و در %10.3 آنها چند گونه کاندیدا جدا گردید. از نظر شیوع انواع گونه های کاندیدا، در 114 مورد C. albicans، 23 مورد C. glabrata، 11 مورد C. tropicalis، هفت مورد C. krusei، یک مورد C. guilliermondii، یک مورد C. parapsilosis به تنهایی عامل بروز ولوواژنیت کاندیدایی بودند و در 10 مورد C. glabrata و C. albican، دو مورد C. parapsilosis و C. albicans، یک مورد C. krusei و C. albicans، یک مورد C. tropicalis و C. albicans، یک مورد C. glabrata و C. tropicalis، یک مورد C. krusei و C. tropicalis، یک مورد C. glabrata و C. krusei و یک مورد ترکیب C. glabrata و C. krusei و C. albicans عامل بیماری بودند.نتیجه گیری: شایع ترین عامل بیماری ولوواژنیت کاندیدایی C. albicans و سپس C. glabrata و شایع ترین ترکیب عامل بیماری نیز این دو گونه بودند.

زمینه وهدف: بی اختیاری استرسی ادرار شایع ترین مشکل بی اختیاری زنان است که روش های جراحی مختلفی در درمان آن وجود دارد. هدف مطالعه مقایسه روش لاپاراسکوپیک Burch با Trans-Obturator Tape (TOT) می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در 40 بیمار مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار در بیمارستان آرش در سال 1385-87 صورت گرفته است. کلیه بیماران به طور تصادفی در دو گروه تحت جراحی لاپاراسکوپیک Burch و TOT قرار گرفتند. اطلاعات بیماران توسط پرسشنامه های دموگرافیک، 22 سوالی کیفیت زندگی، UDI-6 مربوط به علایم ادراری، ISI مربوط به شدت بی اختیاری ادراری و بررسی ارودینامیک به دست آمد.یافته ها: داده های مطالعه با 19 نفر در گروه TOT و 16 نفر در گروه لاپاراسکوپیک Burch بررسی شد. بهبود ابژکتیو به صورت عدم وجود لیک ادراری در تست استرس سرفه و بررسی ارودینامیک نرمال شش ماه بعد از عمل در گروه لاپاراسکوپیک Burch %75 و در گروه TOT %84.2 بود (p=0.53). نتایج پرسشنامه ISI با تعیین بهبود سابژکتیو در هر دو گروه نسبت به هم تفاوت معنی داری نداشت (p=0.23). پاسخ به سوالات UDI-6 به صورت تغییر نسبت به قبل از عمل نشان می دهد که علایم Urgency بعد از عمل در گروه TOT نسبت به لاپاراسکوپیک Burch کاهش یافت (p=0.04). نمره کیفیت زندگی IQOL، شش ماه بعد از عمل نسبت به مقدار پایه در هر دو گروه افزایش قابل ملاحظه ای داشته است (p<0.05) ولی تفاوت مشاهده شده در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس معیارهای سابژکتیو و ابژکتیو TOT با کولپوساسپنشن لاپاراسکوپیک Burch تفاوت معنی داری ندارد.

زمینه و هدف: در افراد راست دست، فعالیت های تکلمی عمدتا در سمت چپ مغز (یا نیمکره غالب) ساماندهی می شود؛ اما در مورد نیمکره غالب (از نظر تکلم) در افراد چپ دست، هنوز اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه، امکان تعیین نیمکره غالب تکلمی در افراد چپ دست و مقایسه آن با افراد راست دست به وسیله سونوگرافی داپلر ترانس گرانیال است. همچنین، تاثیر احتمالی جنس روی نیمکره غالب تکلمی مورد بررسی قرار می گیرد.روش بررسی: این پژوهش روی 62 فرد سالم (30 نفر راست دست و 30 نفر چپ دست)، انجام شد. نیمی از افراد هر گروه زن و نیمی دیگر مرد بودند. ابتدا سوبوتری (راست دست یا چپ دست بودن) افراد توسط پرسشنامه Edinburgh تعیین شد. سپس در تمام افراد، سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال عملکردی حین آزمون کلمه سازی انجام، و در هر فرد، تغییرات سرعت متوسط جریان خون هر دو شریان مغزی میانی راست و چپ، بررسی شد.یافته ها: حین آزمون کلمه سازی، سرعت جریان خون در سمت چپ در %55 (33 نفر) و در سمت راست در %45 (27 نفر) افراد مورد مطالعه افزایش قابل توجه نشان داد. غلبه نیمکره چپ در %56.7 افراد راست دست و %53.3 افراد چپ دست، و غلبه نیمکره راست در %43.3 افراد راست دست و %46.7 افراد چپ دست مشاهده شد. سرعت جریان خون شریان مغزی میانی در حالت استراحت، در خانم ها بیشتر از آقایان بود.نتیجه گیری: در فعالیت های تکلمی، برتری قابل توجه نیمکره راست در افراد چپ دست، و نیمکره چپ در افراد راست دست، دیده نشد.

زمینه وهدف: پرولاپس ارگان های لگنی و علایم ادراری همراه با آن یک اختلال شایع در میان زنان مسن است که جهت افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی زنان، درمان آن ضروری می باشد. لذا با توجه به کارگیری تست های یورودینامیک در تشخیص پاتوفیزیولوژی اختلالات سیستم ادراری و نوع درمان مناسب و همچنین دسترسی ناکافی به دستگاه موردنظر، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه نتایج این تست و شکایات بیمار در بیماران با پرولاپس لگنی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی، طی 18 ماه، 105 بیمار در درمانگاه ولیعصر، بیمارستان امام خمینی با درجاتی از پرولاپس ارگان های لگنی وارد مطالعه شدند و بر اساس پرسشنامه UDI-6 بیماران به دو گروه 66 نفری با بی اختیاری ادراری (گروه 1) و 39 نفری بدون آن (گروه 2) با داشتن رضایت نامه مورد بررسی تست های یورودینامیک قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس پرسشنامه، تکرر و نشت ادرار، بی اختیاری اضطراری و استرسی در گروه بیماران با بی اختیاری بیشتر بود (p<0.001). پارامترهای یورودینامیک به جز حجم تمایل به ادرار اولیه و نرمال به طور مشخص در دو گروه تفاوتی نداشت، حساسیت و ویژگی نشت اضطراری ادرار در گروه 1 به ترتیب: 22 و 68.8 و در گروه 2، 30 و %65.5 و نشت استرسی در گروه 1 به ترتیب: 25.4 و 100 و در گروه 2، 57.1 و %71.9 بود.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر با توجه به ویژگی و حساسیت به دست آمده از شکایات بیمار و تست یورودینامیک به نظر می رسد، در بیماران پرولاپس لگنی نیازمند به جراحی، به منظور ارزیابی بی اختیاری ادراری مخفی، بهتر است که بررسی یورودینامیک انجام گردد.

زمینه و هدف: اندازه گیری دی اکسید کربن انتهای بازدمی (ETCo2) روشی برای تخمین دی اکسید کربن خون شریانی (PaCo2) در طی بیهوشی عمومی می باشد. بدیهی است که استفاده از این روش نیاز به خون گیری های متعدد را برای ارزیابی مقدار Co2 خون شریانی کاهش می دهد. این مطالعه برای تعیین دقت ETCo2 در تخمین PaCo2 در بیماران کاندید پیوند عروق کرونر و تعیین گرادیان آنها قبل و بعد از بای پس قلبی ریوی انجام شده است.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی آینده نگر 40 بیمار کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر 35-73 ساله وارد مطالعه شدند. قبل از بای پس قلبی ریوی (زمان T0) و پس از اتمام آن (T1) نمونه خون شریانی از کانول شریانی بیمار گرفته شده و همزمان فشار Co2 انتهای بازدمی ثبت گردید.یافته ها: میانگین اختلاف فشار Co2 شریانی و انتهای بازدمی در زمان T0، 4.3±4.4 میلی متر جیوه و میانگین PaCo2، 33±6 و ETCo2، 29± 5 میلی متر جیوه بوده و در زمان T1 این مقادیر به ترتیب 4.5±4.1 و 33±5 و 29±2 میلی متر جیوه بود. اختلاف آماری در خصوص اختلاف دی اکسید کربن انتهای بازدمی و شریانی در دو زمان فوق وجود نداشت (p=0.87). ارتباط مشخصی بین دی اکسید کربن انتهای بازدمی و شریانی در این دو زمان وجود داشت (به ترتیب: R=0.754 و R=0.685).نتیجه گیری: کاپنوگرافی یک مونیتورینگ غیر تهاجمی و سالم برای تخمین میزان دی اکسید کربن خون شریانی است و دی اکسید کربن انتهای بازدمی و شریانی، در بیماران کاندید جراحی عروق کرونر فاقد بیماری زمینه ای ارتباط مستقیم دارند. اندازه گیری ETCo2 ممکن است در بیماران سالم نیاز به گرفتن خون شریانی را برای تعیین PaCo2 برطرف نماید.

زمینه و هدف: شیوع آسم طی چندین دهه گذشته در جوامع صنعتی و در حال توسعه، افزایش داشته است. تاثیر استعمال دخانیات بر بروز آسم هنوز مورد بحث است. هدف مطالعه تعیین نسبت شانس (Odds Ratio) و حدود اعتماد (%95 Confidence Interval) آن برای ابتلا به بیماری آسم در کودکان مبتلا به آسم در معرض دود سیگار (Passive Smoking) در مقایسه با کودکان سالم بوده است.روش بررسی: این بررسی یک مطالعه مورد - شاهدی (Case- Control) می باشد که در طول مدت دو سال از مبتلایان به آسم تحت نظر بخش ایمونولوژی و آلرژی مرکز طبی کودکان پرسشنامه ای مبنی بر اطلاعات دموگرافیک و سابقه مصرف سیگار توسط والدین تکمیل گردید. گروه کنترل از کودکان غیر مبتلا به آسم با سن و جنس منطبق با بیماران انتخاب و با محاسبه Odds Ratio مقایسه دو گروه بیمار و شاهد انجام شد.یافته ها: در طول مدت مطالعه 215 کودک مبتلا به آسم وارد مطالعه شدند که 63 بیمار در معرض دود سیگار بودند نسبت خطر (Odds Ratio) ابتلا به بیماری آسم در کودکانی که والدینشان روزانه بیش از پنج نخ سیگار می کشند نسبت به افرادی که کمتر سیگار می کشند و یا سیگار نمی کشند 2.38 برابر می باشد (p<0.01).نتیجه گیری: سیگاری بودن والدین از عوامل خطر بیماری آسم کودکان است و خطر ابتلا به بیماری آسم در کودکان افرادی که روزانه بیش از پنج نخ سیگار می کشند 2.38 برابر می باشد. افزایش سطح آگاهی والدین که احتمالا به دلیل افزایش تحصیلات است، در کاهش مصرف سیگار موثر است.

زمینه وهدف: گرفتگی عضلانی (Cramp) انقباضات دردناک ناخودآگاه عضله است که غالبا شب ها اتفاق می افتد. یکی از شایع ترین شرایطی که به طور اکتسابی باعث اسپاسم عضله می شود بارداری است. شیوع این اسپاسم ها در نیمه دوم بارداری بیشتر است. علت اصلی اسپاسم ها کاملا مشخص نیست اما احتمالا عدم تعادل بین جذب ودفع الکترولیت های سرم مانند کلسیم، منیزیوم، پتاسیم و کمبود برخی از ویتامین ها و نیز احتمالا تغییر در فعالیت نورون های حرکتی نخاع می تواند زمینه ساز باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی شیوع گرفتگی عضلانی و بررسی اثر عوامل مختلف بر وقوع این کرامپ ها است.روش بررسی: در این مطالعه 400 خانم باردار در نیمه دوم بارداری وارد مطالعه شدند و طی پرسشنامه ای در مورد وجود کرامپ عضلانی، نحوه تغذیه و مشخصات فردی سوال شد. معیارهای خروج از مطالعه شامل بیماری های زمینه ای سیستمیک (تیرویید، دیابت و پوکی استخوان) و بیماری های طی بارداری (پره اکلامپسی و دیابت بارداری) بود. این مطالعه به روش مقطعی توصیفی و تحلیلی انجام شد.یافته ها: از 400 خانم، 219 نفر (%54.75) کرامپ عضلانی داشتند. سطح متوسط کلسیم توتال بین افراد با کرامپ عضلانی در قیاس با افراد بدون کرامپ تفاوت معنی داری نداشت (p=0.294). بین سطح منیزیوم و بروز کرامپ عضلانی رابطه معنی داری وجود داشت (p=0.04) اما سن، نوع تغذیه، مشخصات فردی با بروز کرامپ ارتباط آماری معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: کرامپ عضلانی در حاملگی شایع است و علیرغم عدم تاثیر نوع تغذیه بر بروز آن، احتمالا در بیماران با کمبود منیزیوم، مصرف منیزیوم در جلوگیری و بهبود کرامپ مفید است.

زمینه و هدف: انجام افورکتومی در حین کولکتومی مبتلایان به کانسر کولورکتال همواره مورد اختلاف نظر بوده است. هدف مطالعه بررسی شیوع و تابلوی بالینی و خصوصیات پاتولوژی درگیری تخمدان ها در بدخیمی های کولورکتال است. در کنار آن سعی شده است تا فاکتورهای پروگنوستیک درگیری تخمدان ها در بدخیمی کولورکتال و نقش افورکتومی پروفیلاکتیک در مبتلایان به این بیماری روشن تر شود.روش بررسی: اطلاعات کلیه بیماران مونثی که با تشخیص کانسر اولیه کولورکتال بین سال های 1370-83 در انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) بستری شدند و تحت جراحی کولکتومی قرار گرفتند جمع آوری شد.یافته ها: 180 زن با متوسط سنی 47.5 سال (دامنه 17 تا 86) وارد مطالعه شدند. در (%66.6) 120 زن تخمدان ها حفظ شد و (%33.3) 60 مورد به طور همزمان با کولکتومی، افورکتومی دوطرفه شدند، که در 22 بیمار (%36.6) به منظور پروفیلاکسی، در 35 بیمار (%58.3) به علت شکل غیرطبیعی تخمدان ها و در سه بیمار (%5) به علت نامعلوم صورت گرفته بود. در بررسی آسیب شناسی پنج مورد درگیری متاستاتیک هشت مورد تومور اولیه و 48 مورد تخمدان نرمال یافت شد. بیماران با متاستاز تخمدان در مرحله بالاتری قرار داشتند و رابطه معنی داری بین درگیری متاستاتیک تخمدان ها و وضعیت قاعدگی، محل، سایز، گرید تومور و تولید موسین توسط آن و حتی شکل تخمدان ها یافت نشد. بروز کلی متاستاز تخمدان در کانسر کولورکتال %2.7 و متاستاز ایزوله آن کمتر از %1.2 بود. در طول دو سال اول پی گیری هشت بیمار (%6.6) دچار متاستاز تخمدان ها شدند که سه مورد آن ایزوله بود. هیچ بیماری با متاستاز تخمدانی بقا پنج سال نداشت.نتیجه گیری: احتمال وجود متاستاز ایزوله تخمدان ها در کانسر کولورکتال بسیار کم است و به همین دلیل انجام افورکتومی پروفیلاکتیک در حین جراحی کانسر کولورکتال توصیه نمی شود.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع سندرم های عصبی ناشی از گیرافتادن در اندام فوقانی، هزینه های مربوط به درمان و عدم توانایی انجام کار و همچنین همزمانی بعضی از این سندرم ها با هم که گاهی اوقات رویکرد درمانی را تغییر می دهد، در این طرح شیوع این سندرم ها، همزمانی سندرم تونل کارپ CIS به عنوان شایع ترین سندرم با سایر سندرم ها و ریسک فاکتورهای مرتبط و تطابق معاینه با یافته های الکتروفیزیولوژیک بررسی شده است.روش بررسی: در یک مطالعه گذشته نگر، اطلاعات مربوط به یک صد و هفتاد بیمار مبتلا به سندرم های مذکور که در طی ده سال متوالی تحت جراحی قرار گرفته بودند بررسی شده، متغیرهای جنس، سن، بیماری های همراه، نشانه های بالینی و یافته های حین عمل جراحی و تطابق آنها با یافته های الکتروفیزیولوژیک و همچنین همراهی سندرم های مختلف با هم مطالعه شدند.یافته ها: محدوده سنی بیماران بین 10-91 سال (میانگین: 48.09 سال) بود و %74.5 بیماران زن بودند. در این مطالعه سندرم تونل کارپال و کوبیتال در بین سایر علل گیرافتادگی، بیشترین شیوع را داشتند (به ترتیب شیوع %81.7 و %15.8). در %23.5 از بیماران مبتلا به CTS، یافته های الکتروفیزیولوژیکی منفی بود، اما هیچ مثبت کاذبی در نمونه های ما وجود نداشت. همزمانی ابتلا به CTS، در سه بیمار مبتلا به سندرم تونل کوبیتال، دو بیمار مبتلا به سندرم خروجی قفسه سینه و یک بیمار مبتلا به سندرم کانال گویان وجود داشت.نتیجه گیری: تشخیص سندرم های عصبی ناشی از گیرافتادن بهتر است بر پایه علایم بالینی، معاینه و مطالعات الکتروفیزیولوژیک باشد و باید به فکر وجود مشکلات مشابه در سایر قسمت های عصب مربوطه یا اعصاب محیطی دیگر هم بود.