مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1391 | دوره:21 | شماره:82 |تعداد مقالات:13

مقدمه: سکته مغزی شایع ترین اختلال عصبی ناتوان کننده و درد پس از سکته مغزی عارضه ای شایع و اغلب فراموش شده است که شیوع آن در مطالعات مختلف از %18.6 تا %49 گزارش می شود. انواع مختلفی از درد به دنبال سکته مغزی بروز می کند که شامل دردهای مرکزی، نوسی سپتیو، اسپاسمی، سردرد و غیره است. افتراق بین انواع مختلف دردهای پس از سکته مغزی مهم است زیرا علایم بالینی، عوامل خطر و درمان آنها متفاوت است.هدف: بررسی فراوانی نسبی نشانگان درد پس از سکته مغزی و عوامل خطر مرتبط با آنهامواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی 389 بیمار متوالی دچار سکته مغزی به مدت 3 ماه که برای پیگیری روند درمان در بهار 1390 به درمانگاه مغز و اعصاب بیمارستان پورسینای رشت مراجعه کرده بودند پس از کسب شرایط ورود به مطالعه از نظر انواع نشانگان درد، مورد مصاحبه و معاینه بالینی قرار گرفتند. خصوصیات دموگرافی و ویژگی های سکته مغزی آنها نیز در پرسشنامه ثبت شد. داده ها با نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: از 389 بیمار، 142 نفر (%36.5) از درد شاکی بودند. شایع ترین انواع درد در مطالعه ما دردهای اسپاسمی و سردردها بودند (به ترتیب %12.9 و %11.1). شایع ترین محل های درد، اندام های فوقانی و سر بود (به ترتیب %18.5 و %11.3). دردهای نوسی سپتیو و مرکزی به صورت معنی دار در سکته های مغزی هسته های عمقی نیمکره ای و کپسول داخلی شایع تر بودند (به ترتیب P=0.002 و(P=0.001  و سردرد نیز در سکته های ساقه مغز شایع تر بود(P=0.022) .نتیجه گیری: درد پس از سکته مغزی عارضه شایع سکته مغزی است. بنابراین، از آنجا که این دردها تاثیر نامطلوبی بر کیفیت زندگی بیماران دارند و قابل درمان بالقوه هستند، احتمال وقوع آنها در بیماران دچار سکته مغزی در هر ویزیت سرپایی مهم است که مدنظر قرار گیرد. با بررسی الگوی عوامل خطر مانند محل ضایعه می توان تا حدی وقوع برخی انواع سندرم درد را پیش بینی کرد.

مقدمه: جراحی و بیهوشی موجب بروز تعدادی اختلال فیزیولوژی می شوند که بر اعضای بدن موثرند و ممکن است در حین ریکاوری پس از بیهوشی به صورت عوارضی ظاهر شوند. پس، این موارد بایستی ارزیابی و شناسایی شوند.هدف: بررسی میزان بروز عوارض پس از بیهوشی در واحد مراقبت پس از بیهوشی و همچنین شناخت بعضی از عوامل خطر موثر در ایجاد این عوارضمواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی- توصیفی بر 155 بیمار کلاس 1 و ASA 2 با محدوده سنی 75- 10 سال در مرکز آموزشی درمانی رازی رشت انجام شد. نمونه ها بیمارانی بود که در سال 89 با بیهوشی عمومی به روش تقریبا مشابه تحت جراحی قرار گرفته و به واحد مراقبت پس از بیهوشی منتقل شده بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه شامل 2 بخش، بخش اول اطلاعات پایه و بخش دوم، حاوی: عوارض تنفسی، قلبی عروقی، عصبی و گوارشی بود. اطلاعات گردآوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون کای- دو و آزمون زوج ها تجزیه تحلیل و P<0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج: بروز تغییر (افزایش یا کاهش) قابل توجه فشارخون، تعداد ضربان قلب و تنفس به ترتیب در 42%، 36% و 49%، هیپوکسمی %8.4، درد 76%، لرز 22%، بیقراری پس از جراحی 26% و تهوع و استفراغ 12% دیده شد. در مورد تاثیر بعضی از عوامل در بروز عوارض پس از بیهوشی، نتایج حاکی از آن بود که بین سن بیمار و بروز تغییر قابل توجه تعداد ضربان قلب و لرز پس از جراحی و همچنین بین جنس و میزان بروز درد، لرز، بی قراری پس از بیهوشی و تاخیر در بیداری از بیهوشی ارتباط معنی دار آماری وجود دارد. به علاوه بین مدت جراحی با لرز، شدت درد و تاخیر در بیداری پس از بیهوشی ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: شیوع نسبتا بالای عوارض در ریکاوری، اهمیت بکارگیری کارکنان هوشیار و تجهیزات مانیتورینگ (وسایل) کافی در واحد مراقبت های پس از بیهوشی برای کاهش مرگ ومیر و بیماریزایی بیماران و تحمیل هزینه های بیمارستانی نشان می دهد.

مقدمه: چاقی بیماریی با آثار مخرب بر سلامت انسان است. به رغم اهمیت نقش عوامل روان شناختی در شکل گیری چاقی شناخت کمی از آنها وجود دارد.هدف: ارزیابی ویژگی های روان شناختی افراد چاقمواد و روش ها: مطالعه ای توصیفی بر 113 نفر ( 94 زن و 19 نفر مرد) از افراد چاقی مراجعه کننده به کلینیک تغذیه شهر رشت به صورت نمونه گیری در دسترس و بر اساس نمایه توده بدنی(BMI> 25 kg/m2) . با استفاده از پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا (MMPI-2) انجام شد.نتایج: میانگین سنی نمونه ها 31 سال و دامنه BMI آنها 25.67 تا 48.55 بود. مقیاس خودبیمارانگاری در زنان و مردان چاق و مقیاس ضعف روانی در مردان چاق تا حدی برافراشته بود. نمایه توده بدنی با مقیاس های MMPI-2 همبستگی معنی دار نداشت.نتیجه گیری: بر اساس مقیاس های MMPI-2 نیمرخ روانی زنان و مردان چاق بهنجار بود. از آنجایی که نمره T در مقیاس خودبیمارانگاری (Hs) در زنان و مقیاس های خودبیمارانگاری (Hs) و ضعف روانی (Pt) در مردان بیش از 65 است، این نمونه ها در ابتلای به خودبیمارانگاری و اضطراب آسیب پذیرند.

مقدمه: وبا یکی از بیماری های عفونی است که در اثر غذا یا آب آلوده به باکتری گرم منفی و بی هوازی اختیاری، به نام Vibrio Cholerae ایجاد می شود و ممکن است بدون علایم بالینی باشد یا به صورت اسهال خفیف تا شدید تظاهر کند. درمان اصلی اسهال جایگزینی آب و الکترولیت ها و در صورت نیاز تجویز آنتی بیوتیک است. میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در مناطق مختلف کشور متفاوت است.هدف: تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عامل وبا در تابستان 1390- استان گیلانمواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر 142 سوش ویبریوکلرای جدا شده از نمونه مدفوع 161 بیمار استان گیلان در همه گیری تابستان 1390 انجام شد. تمام نمونه ها به محیط Cary-Blair و سپس به آب پپتونه قلیایی منتقل شده و پس از انکوباسیون در محیط TCBS و آنگاه کلنی ها در محیط KIA کشت داده شدند. سپس، آزمایش سرولوژی با آنتی سرم پلی والان O1 و در صورت مثبت شدن با آنتی سرم تک ظرفیتی اینابا و اوگاوا انجام شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی دیفوزیون نسبت به 7 آنتی بیوتیک به روش Kirby Bauer به عمل آمد. اطلاعات با نرم افزار SPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گرفت.نتایج: از 161 نمونه ارسالی، 142 مورد از نظر وجود عامل وبا مثبت بودند که 140 مورد (%98.5) مربوط به سروتیپ Ogawa و 2 نمونه Non Agglutinating Groups بودند. 80 نمونه (56%) مربوط به زنان و میانگین سنی مبتلایان 38 سالگی (دامنه 84- 3 سال) بود. بیشترین نمونه ها از لاهیجان (39 نمونه) ارسال شده بود. 100% ایزوله ها از نظر حرکت، اندول، سیترات و اکسیداز مثبت بودند. بررسی آنتی بیوگرام نشان داد که 97%، 90%، %23.5، %20، %11 و 10% و %1.2 از ایزوله ها به ترتیب به نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازول، کلرامفنیکل، تتراسیکلین، داکسی سیکلین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسین مقاومت نشان دادند. بیشترین حساسیت به تتراسیکلین (77%) و داکسی سیکلین (76%) و بیشترین مقاومت به نیتروفورانتوئین (97%) و کوتریموکسازول (90%) است.نتیجه گیری: مقاومت به سیپروفلوکساسین در این تحقیق %1.2 بود (با حساسیت نسبی %57.3) به نظر می رسد مقاومت به آن در کشور ناچیز باشد. با توجه به حساسیت بالای ویبریوهای جدا شده در این تحقیق به تتراسیکلین و داکسی سیکلین، به نظر می رسد هنوز این دو آنتی بیوتیک بتواند کاربرد موثری در درمان بیماری داشته باشند.

مقدمه: بی حسی اسپاینال به عنوان روشی متداول در جراحی شناخته شده است که از نظر عوارض جانبی بدنبال آن، در برخی موارد سردرد و کمردرد گزارش شده است. عوامل متعددی همانند شکل سوزن، اندازه آن، جنس و سن بیمار و تعداد موارد انجام شده در بروز آن دخیل هستند.هدف: بررسی عوامل مرتبط و اتخاذ روش های تعدیل آنمواد و روش ها: این پژوهش به صورت مطالعه ای توصیفی و آینده نگر بر 200 بیمار 65- 15 ساله ASA کلاس 1 و 2 کاندید جراحی ارتوپدی اندام تحتانی صورت پذیرفت. بیهوشی با سوزن 24 و لیدوکائین 5% و اپی نفرین انجام شد. پرسشنامه بیماران از لحاظ سردرد- کمردرد قبلی یا سابقه بیهوشی نخاعی پر شد. همچنین، در مرحله پس از جراحی نیز از سردرد و کمردرد به فاصله یک روز، یک هفته و یک ماه پس از جراحی پرسیده شد. سردرد یا کمر دردهای غیرقابل کنترل با درمان های معمول با تجویز مسکن های اوپیوئیدی درمان می شدند. آنالیز آماری توسط SPSS 16 صورت پذیرفت و P<0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج: 25 نفر (%12.5) از بیماران سابقه کمردرد و 13 بیمار (%6.5) نیز سابقه سردرد معمولی داشتند. در آنالیز انجام شده میزان سردرد در یک روز، یک هفته و یک ماه پس از بی حسی به ترتیب (%6.5، %3.5 و %1) و هم چنین میزان کمردرد بیماران به ترتیب 16%، 9% و %3.5 بدست آمد که البته دو معیار فوق تفاوت آماری معنی داری نداشتند در بیماران دارای سابقه بی حسی اسپانیال و مشکل کمردرد تفاوت آماری معنی داری بدست آمد (P<0.001). چنین یافته ای در خصوص سردرد نیز ملاحظه شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد بین سردرد و کمردرد بیماران با سابقه بی حسی اسپانیال ارتباط معنی داری وجود داشته است. کمردرد قبلی و جنس تاثیر بارزی بر کمردرد پس از عمل داشت که در مورد سردرد چنین یافته ای بدست نیامد.

مقدمه: اسکلروز متعدد (MS) شایع ترین علت ناتوانی دایمی در بالغان جوان است و ایران جزء نواحی پرخطر برای آن محسوب می شود. میزان بروز این بیماری در سال های اخیر رو به افزایش است. خستگی یکی از شکایت های شایع و ناتوان کننده در بیماران دچار اسکلروز متعدد است که تشخیص و درمان بموقع آن می تواند تاثیر بسزایی در بهبود کیفیت زندگی این افراد داشته باشد. به دلیل ناهمگون بودن نتایج سایر مطالعات در مورد شیوع خستگی در  MSو عوامل موثر بر آن و این که اکثر آنها به بررسی جامع تاثیر وضعیت بالینی بر شیوع و شدت خستگی نپرداخته اند، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی نسبی و عوامل بالینی مرتبط با خستگی در بیماران MS طراحی شده است.هدف: بررسی فراوانی نسبی خستگی در بیماران و تاثیر وضعیت بالینی بیماران بر خستگیمواد روش ها: در این مطالعه مقطعی 167 بیمار دچار MS قطعی عودکننده طبق معیارهای مک دونالد 2005 فرم پرسشنامه مطالعه شامل مشخصات دموگرافی و بالینی اصلی مربوط به اسکلروز متعدد (بینائی، حسی، حرکتی، تعادلی، و اسفنگتری) و مقیاس شدت خستگی (FSS) را پر کرده و سپس از نظر تعیین نمره مقیاس ناتوانی ناشی از بیماری (EDSS) معاینه بالینی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: از 167 بیمار، 43 نفر (%25.7) مرد و 124 نفر (%74.3) زن بودند. متوسط سن آنها 32.34 ساله، متوسط نمره خستگی بر حسب مقیاس شدت خستگی 39.49 و متوسط نمره EDSS بیماران 1.96 بود. فراوانی نسبی خستگی در بیماران %60.5 بود. در آنالیز تک متغیری ارتباط معنی داری بین شدت خستگی با سن، شدت ناتوانی بر حسب EDSS، درگیری سیستم حرکتی، اختلال تعادل، علایم حسی و اسفنکتری دیده شد ولی در آنالیز چند متغیری ارتباط معنی دار تنها با (P<0.001) EDSS و سن (P=0.001) بیماران بدست آمد.نتیجه گیری: خستگی علامت شایعی در اسکلروز متعدد است. گرچه خستگی نشانگانی ناهمگون است که علل فراوان دارد؛ ولی با بررسی وضع بالینی بیماران تا حد زیاد می توان وقوع خستگی در بیماران را پیش بینی کرد. به نظر می رسد که نمره EDSS به عنوان شاخص پیشگویی کننده کارا و کافی از نظر شدت خستگی بیمار عمل کند.

مقدمه: به رغم فایده های زیاد رفتار ورزشی هنوز کم تحرکی یکی از مشکل های بهداشتی در دانشجویان است. موضوع کلیدی در تحقیق رفتار ورزشی بکارگیری الگوهای تغییر رفتار برای ارتقاء و پایداری رفتار ورزشی است. مطالعات قبلی نشان داده که با توجه به پیچیدگی رفتار ورزشی با یک مدل نمی توان مداخله موثر و پایداری نمود.هدف: تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر تلفیق مدل مراحل تغییر با تئوری خود تعیین کنندگی بر ارتقاء و تداوم رفتار ورزشی دانشجویانمواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی شاهد دار تصادفی بود و دو گروه شرکت داشتند: یک گروه آزمون (66 دانشجو) که مداخله مبتنی بر تلفیق مدل مراحل تغییر با تئوری خود تعیین کنندگی را دریافت کردند و گروه دیگر کنترل (67 دانشجو) که مداخله ای توسط پژوهشگر بر آنها انجام نشد. پیش از مداخله، فوری بعد از مداخله و 8 ماه پس از مداخله، سازه های مدل مراحل تغییر و تئوری خود تعیین کنندگی و میزان رفتار ورزشی دانشجویان ارزشیابی شد.نتایج: آزمون های آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافی، سازه های مدل مراحل تغییر و تئوری خود تعیین کنندگی و میزان رفتار ورزشی پیش از مداخله نشان نداد. اما در ارزشیابی بعد از مداخله و پی گیری، تفاوت معنی دار در میزان رفتار ورزشی و مراحل تغییر رفتار ورزشی بین دو گروه بدست آمد همچنین.(P<0.001) ، آزمون های آماری اختلاف معنی دار مراحل تغییر رفتار ورزشی و میزان رفتار ورزشی در گروه آزمون را در سه مقطع زمانی قبل، بعد و پیگیری نشان داد .(P<0.001)نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر تلفیق مدل مراحل تغییر با تئوری خود تعیین کنندگی در ارتقاء و تداوم رفتار ورزشی دانشجویان موثر است.

مقدمه: تحریک زایمان با انفوزیون اکسی توسین روش معمول مامایی در سخت زایی است. با توجه به خطر دوز بالا یا تجویز اشتباه آن سازمان داروی ایمن تجویز وریدی اکسی توسین را به فهرست داروهای پرخطر اضافه کرده و برنامه هایی برای به حداقل رساندن آسیب های مادر و جنین را با کاهش دوز مصرفی اکسی توسین توصیه کرده است. یکی از این روش ها برای کاهش دوز اکسی توسین، تجویز پروپرانولول است. در بررسی ها نشان داده شده که تجویز پروپرانولول با دوز کم طی مرحله فعال لیبر قادر است قدرت انقباض رحم را افزایش داده و سبب موفقیت لیبر شود و نیز موارد سزارین را به طور قابل توجه کاهش دهد بدون این که مشکل مادر یا نوزاد را افزایش دهد.هدف: مقایسه ترکیب اکسی توسین- پروپرانولول با اکسی توسین- پلاسبو بر روی القاء و سیر زایمان و میزان سزارینمواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر 118 زن باردار شکم اول 41- 38 هفته بدون پیشرفت زایمانی صورت گرفت و بیماران به طور اتفاقی به دو گروه اکسی توسین با پروپرانولول و اکسی توسین و پلاسبو تقسیم شدند. سپس نتایج حاملگی (آتونی رحم، عوارض حین لیبر شامل دیسترس جنین، مکونیوم و جداشدن زودرس جفت)، زایمان و پیامدهای نوزادی (آپگار دقیقه 1 و 5 تولد، نیاز به بستری در NICU و وزن نوزاد) با هم در دو گروه مقایسه شدند.نتایج: مدت مرحله فعال لیبر در گروه پروپرانولول 325.74±71.57 به طور معنی دار کمتر از گروه پلاسبو 406.04±80.32 بود (P<0.001) و مدت مرحله دوم در گروه پروپرانولول 23.03±8.31 نیز به طور معنی دار کمتر از گروه پلاسبو 33.83±12.33 بود (P<0.001). همچنین، فراوانی سزارین (15%)9 در گروه پروپرانولول بطور معنی دار کمتر از گروه پلاسبو (25.9%)15 (P<0.001) و نداشتن پیشرفت در گروه پروپرانولول (3.3%)2 به طور معنی دار کمتر از گروه پلاسبو (8.6%)5 بود (P<0.023).نتیجه: به نظر می رسد مصرف پروپرانولول قادر است مدت فاز فعال و مرحله دوم لیبر، میزان مصرف اکسی توسین و نیز میزان سزارین را کاهش دهد.

مقدمه: چون تومورهای ارتوپدی بیشتر در افراد جوان رخ می دهد، تاخیر در درمان آنها صدمه چشمگیری بر جامعه وارد می سازد.هدف: ارزیابی بیماران دچار تومورهای خوش خیم و بدخیم ارتوپدی برای بررسی علل اصلی تاخیر درمان آنهامواد و روش ها: در این بررسی مقطعی ما آن دسته از تومورهای ارتوپدی را ارزیابی کردیم که از نظر بالینی تاخیر در درمان آنها باعث عوارض نامطلوبی می شود. در این بررسی از آذرماه 1387 تا خرداد 1389، برای ارزیابی تاخیر بیمار بر اظهار خود بیمار تمرکز شده ولی برای ارزیابی تاخیر پزشک، سیر زمانی لازم برای انجام روش های تشخیصی تصویربرداری و تست های آزمایشگاهی و در مواردی مصاحبه با پزشک ارجاع کننده بیمار نیز ملاک قرار گرفته است.نتایج: این بررسی بر 200 بیمار (108 زن و 92 مرد) با متوسط سنی 27.4 سالگی (طیف 6 تا 62 ساله) انجام شد. نمای تاخیر بیمار و پزشک به ترتیب 8 ماه (0.5 تا 120 ماه) و 4 ماه (0.5 تا 84 ماه) بوده است. شایع ترین علت تاخیر بیمار و پزشک به ترتیب اهمیت ندادن به نشانه های اولیه تومور و استفاده نکردن بموقع از روش های تصویربرداری تکمیلی بوده است.نتیجه گیری: آموزش عمومی مردم درباره نشانه های اولیه تومورهای ارتوپدی و ارتقای آموزش پزشکان جهت استفاده به موقع از روش های تصویربرداری تکمیلی می تواند در کاهش تاخیر درمان این تومورها نقش بسزایی داشته باشد.

زیست شناسی نظام پرداز روشی است که در آن با عجین کردن تجربه و مدل سازی محاسبه ای و نظریه در یک چرخه «خود تقویت کننده» به پرسش های زیست شناسی پاسخ داده می شود. زیست شناسی نظام پرداز را به این صورت می توان توصیف کرد: موضوعی است که در آن با بررسی کمی و تعبیر پیچیدگی ها در سیستم های زیست شناختی مدل هایی ساخته شود که به کمک آن ها بتوان نتایج را از داده ها پیش بینی کرد. زیست پزشکی نظام پرداز عبارت است از تعمیم این راهبردها در مطالعه مسائل زیست پزشکی. در دهه گذشته با بکارگیری زیست شناسی نظام پرداز تغییر چشم گیری در حوزه های مختلف زیست پزشکی بوجود آمده است. زیست شناسی نظام پرداز هدفش مدل سازی کامل برای تعامل شبکه ای (شبکه ژنتیکی، مسیرهای علامت دهی و شبکه متابولیک) است ولی زیست پزشکی نظام پرداز تاکیدش بر چند سطحی بودن طبیعت سلسله مراتب (سلول، بافت، اندام، ارگانیسم و جمعیت) در مدل ها است. برای نشان دادن روش برخورد با مسائل در زیست پزشکی نظام پرداز مثال هایی ارائه می شود. تجزیه و تحلیل با مدل های ریاضی بینش هایی در بیماری های پیچیده مثال سرطان، آلزایمر، ایدز و غیره بوجود می آورد. پیچیدگی چند لایه ای بودن سطوح مختلف، حل ریاضی و ایجاد نرم افزارها و پایگاه های داده های پیشرفته را می طلبد. احتمال دارد در آینده مباحث جدید ریاضی و ابزارهای جدید محاسباتی برای مقابله با این پیچیدگی لازم باشد.

با توجه به استفاده روزافزون از روش های کمک باروری، بروز حاملگی چندقلویی همراه مول در حال افزایش است و همواره تشخیص پره ناتال این حاملگی مورد بحث بوده و تصمیم گیری درباره اداره بالینی این حاملگی ها به علت خطر بالای مرگ جنین و عوارض مادری و احتمال افزایش خطر بیماری تروفوبلاستیک بسیار پیچیده است.گزارش مورد: زنی 28 ساله حاملگی اول به علت دردهای زایمانی به مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) رشت مراجعه کرد که طبق سونوگرافی، رحم حاوی دو جنین زنده دختر و سن حاملگی 34 هفته گزارش شده بود. بیمار سابقه هشت سال نازایی اولیه داشت و حاملگی فعلی پس از چندین دوره درمان با HMG، کلومیفن و IUI صورت گرفته بود. همچنین، سابقه، هیپوتیروئیدی به مدت 8 سال داشت و با لووتیروکسین درمان می شد. بیمار به علت دردهای زایمانی پیشرونده کاندیدای سزارین شد. دو جنین زنده دختر به ظاهر سالم و بدون آنومالی متولد شدند. جفت اول طبیعی بود و به طور کامل خارج شد ولی در مجاورت جفت دوم وزیکول های فراوان وجود داشت. جفت ها برای بررسی آسیب شناسی فرستاده شدند که حاملگی مولار و همانژیوم جفتی گزارش شد.نتیجه: در زنان باردار متعاقب درمان های نازایی توجه بیشتر در مراقبت پره ناتال و بررسی این حاملگی ها از نظر احتمال حاملگی مولار همراه ضروری است.

مقدمه: ناهنجاری مادرزادی یک طرفه ماهیچه های پکتورالیس همراه با براکی سین داکتیلی همان طرف، قابل قبول ترین تعریف نشانگان پولند است. این نشانگان با نقص و بدخیمی های گوناگون همراه است که ناهنجاری های قلبی- عروقی بخشی از آنها را شامل می شود. با توجه به گزارش های موجود، موردی از همراهی این نشانگان با تنگی دریچه پولمونر وجود نداشته ولی موارد بسیار نادری با نقص دیواره دهلیزی دیده شده است. علت شناسی این نشانگان همچنان نامشخص است. در این مقاله به گزارش دو مورد همراهی این دو ناهنجاری قلبی با نشانگان پولند و بررسی تئوری های آسیب شناختی آن پرداخته می شود.معرفی موارد: مورد یک: بیمار پسر 23 ماهه با نشانگان پولند از جمله براکی سین داکتیلی دست راست همراه با آژنزی عضله پکتورالیس ماژور و هیپوپلازی نیپل و بافت زیرجلدی همی توراکس همان طرف بوده است. در معاینه فیزیکی، بدنبال سمع سوفل سیستولی، بیمار مورد بررسی کامل قلبی- عروقی قرار گرفت که در اکوکاردیوگرافی کالر- داپلر تنگی دریچه پولمونر به قطر 7 میلی متر تایید شد.مورد دو: بیمار دختر 5 ساله با نبود عضله پکتورالیس ماژور، براکی سین داکتیلی و webbing فضای دوم همراه با نیپل و آرئول بالاتر در همی توراکس مبتلا (تظاهر مشخص نشانگان پولند) که در اکوکاردیوگرافی نقص دیواره دهلیزی از نوع ostium secundum گزارش شد.نتیجه گیری: نشانگان پولند با وجود این که بسیار نادر است، اما در اغلب موارد گزارش شده با یک یا چند ناهنجاری یا بدخیمی دیگر همراه است. دو مورد اخیر، نمونه هایی از همراهی دو ناهنجاری قلبی با این نشانگان را نشان می دهد. با توجه به اهمیت مشکل قلبی، علاوه بر اقدام درمانی- جراحی متداول، انجام ارزیابی کامل قلبی- عروقی در این بیماران ضروری و شاید حیاتی باشد.