مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1381 | دوره:11 | شماره:42 |تعداد مقالات:16

تومورهای بدخیم پوست از شایعترین سرطانهای انسان است. انواع تومورهای بدخیم شایعترین سرطان سلولهای لایه بازال (B.C.C) کارسینوم سلول های سنگفرشی (S.C.C) ملانوم بدخیم (MM) است ، هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی نسبی تومورهای پوست در استان گیلان بوده است . دراین مطالعه توصیفی، کل موارد ثبت و تایید شده تومورهای پوست در آزمایشگاههای پاتولوژی خصوصی و دولتی استان گیلان در طی 7 سال گذشته مورد بررسی قرار گرفت . این بررسی نشان داد که شایعترین آنها(64%) B.C.C  و  (%28) SCCو(3/3%) MM  می باشد این مطالعه نشان داد BCC در مردان و MM در زنان شایع تر است همچنین گروه سنی 69-60 ساله ها بیشترین ابتلا به تومورهای مختلف پوستی را بخود اختصاص داده اند .

داروی (Cisplatin) به عنوان یک داروی شیمی درمانی به طور وسیعی در درمان سرطانها استفاده می شود. این دارو از طریق اتصال به DNA موجب توقف چرخه سلولی و مرگ سلولی می شود. در این مطالعه، دوزهایی از داروی سیس پلاتین بر سلولهای کارسینومای تخمدان انسان از نوع OV2008 تاثیر داده و سپس توسط فلوسیتومتری از نظر چرخه سلولی بررسی گردید. سلولهای OV2008 در محیط کشت RPMI با  FCS %10و آنتی بیوتیک کشت داده شد و سلولها در مرحه Subconfluency به مدت یک ساعت با غلظت های (IC50) 1 μg/ml و (IC80) 3 μg/ml از داروی سیس پلاتین تیمار شدند . سلولها بعد از 48، 72 و 96 ساعت از انکوباسیون برای مطالعه در فلوسیتومتری، تریپسینه و جمع آوری شدند. نتایج آنالیز DNA در فلوسیتومتری نشان داد که در 48 ساعت اول فازهای چرخه سلولی G2 و S افزایش و فاز G1 کاهش می یابد و تا 72 ساعت سلولها همچنان در فاز S باقی می مانند ولی میزان فاز G2 از 48 ساعت به بعد کاهش می یابد. در صد فازهای چرخه سلولی در دو گروه آزمایشی 1 μg/ml و 3 μg/ml از نظر آماری نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری را نشان نداد. ولی افزایش دوز دارو موجب افزایش کنده شدن سلولها از سطح چسبیده فلاسک شده است. بنابراین نتیجه گرفته می شود که تغییرات چرخه سلولی در این رده سلولی وابسته به دوز دارو نبوده و سیس پلاتین موجب توقف سلول ها در فاز S و G2 می شود. که این توقف نمایانگر حساس بودن سلولهای OV2008 به سیس پلاتین در مرحله S و G2 می باشد.

هدف مطالعه تعیین میزان آگاهی ونگرش خانمهای باردار نسبت به روشهای زایمانی در مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران بوده، پژوهش به صورت مقطعی و در 400 خانم باردار که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و با رضایت وارد مطالعه شده بودند انجام گرفت. در جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای که با نظرخواهی از متخصصین زنان تهیه و پایایی آن توسط retest test تایید شده بود و از طریق مصاحبه تکمیل می شد استفاده شد.تعداد سوالات آگاهی 20 عدد بود که بر اساس پاسخ صحیح چنین طبقه بندی شد: 9 پاسخ صحیح = ضعیف، 10 تا 15 پاسخ صحیح = متوسط و 16 تا 20 پاسخ صحیح = خوب 3 سوال مربوط به نگرش، هریک بر اساس پاسخ داده شده در دو طبقه، نگرش مثبت و نگرش منفی، در نظر گرفته شد. بررسی میزان پاسخ های صحیح به سوالات مربوط به آگاهی و نگرش نشان داد که اکثریت خانمها درد پس از عمل و هزینه زیاد را از عوارض و مشکلات سزارین می دانستند (به ترتیب 3/80% و 3/82%) میزان آگاهی نسبت به دیگر عوارض سزارین مانند عفونت، عوارض بیهوشی و افزایش مدت بستری از 57% تا 5/77% متغیر بود.72% خانمها نمایش ته و 8/68% سزارین تکراری و عدم پیشرفت زایمان را از اندیکاسیونهای سزارین می دانستند. 8/52% خانمها میزان مرگ و میر مادر را در زایمان طبیعی بیش از سزارین و 57% آنها میزان مرگ و میر نوزاد را در زایمان طبیعی بیش از سزارین تصور می کردند. نگرش مثبت نسبت به انتخاب روش سزارین به جای زایمان طبیعی در 8/36% موارد و نسبت به آزادی خانمهای باردار برای انتخاب هر روش زایمانی در 40% خانمها مشاهده شد. 67% موارد نگرش مثبتی نسبت به انجام زایمان طبیعی جهت حفظ سلامتی خانمهای باردار داشتند. بین میزان آگاهی با: شغل (p=0.03)، سطح تحصیلات (p=0.00001)، تعداد زایمان (p=0.01) و سن ازدواج  (p=0.007)ارتباط معنی دار مشاهده شد. مجموعا میزان آگاهی نسبت به روشهای زایمانی در 5/30 % موارد ضعیف، در 3/67 % موارد متوسط، و تنها در 2/2 % موارد خوب بود. میزان آگاهی نسبت به عوارضی چون مرگ و میر مادر یا نوزاد متعاقب سزارین بسیار پایین بود.

در شهریور ماه سال 69 مجوز رسمی و قانونی انجام وازکتومی به مراکز بهداشتی و درمانی داده شده است ولی علیرغم آن هنوز به دلیل عوامل اقتصادی و فرهنگی و تصورات نادرست به آسانی مورد پذیرش قرار نمی گیرد. سوال این بود که آیا با در اختیار قرار دادن اطلاعات درست در مورد ماهیت وازکتومی می توان بر مقبولیت آن افزود و در نگرش نسبت به آن تغییر قابل ملاحظه ایجاد کرد؟ به همین منظور در یک پژوهش نیمه تجربی در سال 1375 با روش نمونه گیری چند مرحله ای 281 نفر از معلمین مرد شاغل در مدارس راهنمایی و دبیرستانهای شهر کرمان با یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته بامقیاس پنج درجه ای لیکرت مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام پیش آزمون گروه تجربی در یک برنامه آموزشی مدون (با روش سخنرانی و وسیله کمک آموزشی چارت برگردان ) شرکت داده شدند و سپس نگرش آنها به وازکتومی در هر دو گروه بعد از ده روز مورد اندازه گیری قرار گرفت و نتایج با هم مقایسه شدند.یافته های حاصل از پژوهش اختلاف معنی داری را از نظر میانگین نمره نگرش گروه تجربی و کنترل قبل از آموزش و همچنین گروه کنترل را قبل و بعد از آموزش نشان نداد. بعد از آموزش میانگین نمره نگرش گروه تجربی (X̅=3.68 SD=0.99) بیش از گروه کنترل (X̅=3.29 SD=1.03) و دارای اختلاف معنی داری بود .(p<0.05)مقایسه میانگین نمره نگرش گروه تجربی قبل از آموزش SD=1.10) و (X̅=3.22 و بعد از آموزش SD=0.99) و (X̅=3.68 نیز تفاوت معنی داری را نشان داد .(P<0.05) درمقایسه نمرات نگرش به وازکتومی گروه تجربی بعد از آموزش بر حسب گروههای سنی ، میزان تحصیلات ، تعداد فرزندان پسر و دختر و همچنین اشتغال یا عدم اشتغال همسر هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. به هرحال نتایج موید این نکته بود که حتی با برنامه های آموزشی کوتاه مدت امکان تغییر نگرشهای بهداشتی افراد وجود دارد.

بهبود شرایط زندگی و افزایش طول عمر و امید به زندگی، پدیده سالمندی را در جوامع به دنبال داشته است. بر طبق آمار سازمان ملل متحد در سال 2000، حدود 590 میلیون سالمند وجود داشته که تا سال 2025 از مرز یک میلیارد و صد میلیون نفر تجاوز خواهد کرد. در حال حاضر 25% جوامع پیشرفته را سالمندان تشکیل می دهند و در کشور ایران 4% جمعیت (بیش از 5/2 میلیون نفر) بالای 65 سال سن دارند که از نظر قدر مطلق با تعداد سالمندان بسیاری از کشورهای پیشرفته برابر است. شناخت شایعترین بیماریهای منجر به بستری سالمندان جهت برنامه ریزیهای آینده آموزشی و درمانی بسیار مفید خواهد بود. براساس یک مطالعه توصیفی، پرونده کلیه افراد بالای 65 سال بستری در همه بیمارستانهای آموزشی شهر رشت در سال 1378 مورد بررسی قرار گرفت و متغیرها شامل: سن، جنس، شکایت اصلی هنگام مراجعه، تشخیص نهایی و تعداد موارد فوت استخراج گردیده، سپس از آمار توصیفی برای نشان دادن نتایج استفاده شد. در این مطالعه، 7499 نفر از افراد بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر رشت، سالمند بودند (7/12% کل افراد بستری) که از این تعداد، 3944 نفر را مردان (6/52%) و 3555 نفر را زنان (4/47%) تشکیل می دادند. %70.3 سالمندان در سنین 74-65 سالگی و بقیه بالای 75 سال بودند. شایعترین شکایات اصلی هنگام مراجعه به ترتیب درد قفسه سینه (9/13%)، تنگی نفس (2/11%)، درد شکم (10.4%) بوده و مهمترین علل بستری سالمندان نیز به ترتیب بیماریهای قلبی و عروقی (37%)، تروما و معلولیتهای ارتوپدیک (8/10%)، بیماریهای تنفسی (4/7%)، مشکلات بینایی (2/5%)، سرطانها (6/4%) و بیماریهای عروقی مغز (4%) بوده است. از کل سالمندان بستری، 941 نفر (5/12%) فوت نمودند که این تعداد 1/56% کل مرگ و میر بیمارستانها در سال بود این مطالعه نشان می دهد که بیماریهای غیر واگیر مهمترین علل بستری سالمندان می باشند که اکثر آنها نیز در اثر فاکتورهای خطر قابل تعدیل در سنین جوانی ایجاد می شوند، بنابراین لزوم آموزش همگانی به افراد جوان و میانسال، همچنین گسترش مراکز درمانی و بخش های ویژه سالمندان آشکار می شود .

مصرف تنباکو علت عمده و قابل اجتناب بسیاری از بیماریها و مرگ ومیرها می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی کارآیی مداخله پرستاری بر پایة فراتئوری تغییر در ترک سیگار دبیران آموزش و پرورش شهرتبریز بود. پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی بود. نمونه مورد مطالعه را 200 مدرس فوق دیپلم و بالاتر آموزشگاههای نواحی پنجگانه آموزش وپرورش شهر تبریز تشکیل دادند که به طور تصادفی به دو گروه صد نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. متغیرمستقل را مداخله پرستاری ترک سیگار تشکیل داد که براساس مفاهیم و فرضهای اصلی فراتئوری تغییر طراحی شده بود. متغیرهای وابسته عبارت بودند از: کارآمدی شخصی ، تعادل تصمیم گیری ، و رفتار سیگار کشیدن . ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های دموگرافیک اجتماعی و تاریخچه سیگار کشیدن ، رفتار سیگار کشیدن ، پرسشنامه کارآمدی شخصی و تعادل تصمیم گیری بود. از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون t مستقل و وابسته ،آزمون مربع کای ، و...) جهت آزمون فرضیات تحقیق استفاده شد.نتایج نشان داد که 48 نفر (5/58 درصد) از آزمودنیهای گروه آزمایش بعداز مداخله پرستاری ، سیگار را به طور کامل ترک کردند P<0.001) و (X2=44.336 مقایسه رفتار سیگار کشیدن P<0.001) و(t=6.482  کارآمدی شخصی P<0.001) و (t=6.697 گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله ، اختلاف معنی دار آماری را نشان داد. تعادل تصمیم گیری در گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله و نیز در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی دار آماری نداشت .اگرچه فراتئوری تغییر در طراحی مداخله پرستاری ترک سیگار مفید بود، اما سازه تعادل تصمیم گیری در گروههایی با فرهنگ متفاوت به تحقیق بیشتری نیاز دارد.

اثرات مضر سیگار در سیستم های تنفسی ، قلبی عروقی ، ایمنی ، متابولیسم داروها، هموستاز و فیزیولوژی بدن به خوبی شناخته شده است . در مورد اثرات سیگار به صورت تماس غیرفعال (passive smoking)روی سیستم های بدن مطالعات محدود انجام گرفته و در سال های اخیر توجه بیشتری را بخود جلب کرده است . در افرادی که در معرض تماس با دود سیگار بوده اند القای آرام (smoth induction) بیهوشی مختل می شود.به همین منظور در یک مطالعه آینده نگر در 140 بیمار کاندید عمل جراحی غیراورژانس تاثیر استعمال فعال و غیرفعال سیگار در القای بیهوشی مورد بررسی قرار گرفت . براساس وضعیت استعمال سیگار بیماران در سه گروه سیگاری فعال (گروه I )، سیگاری غیرفعال (گروهII ) و غیرسیگاری (گروه کنترل( قرار گرفتند.در موقع القای بیهوشی بیماران هر سه گروه از نظر بروز حوادث تنفس و میزان اشباع اکسیژن شریانی2 (SPO) مورد ارزیابی و پایش قرار می گرفتند.بروز حوادث تنفسی شامل سرفه ، نگه داشتن تنفسی (Breath holding) و اسپاسم حنجره در گروه سیگاری فعال 79%، در گروه سیگاری غیرفعال 81% و در غیر سیگاری ها 5/7% موارد مشاهده شد. در مقایسة بین هر دو گروه سیگاری فعال و غیرفعال با گروه کنترل (غیرسیگاری ) حوادث تنفسی بیشتری در موقع القاء بیهوشی مشاهده گردید. (به ترتیب p<0.0001 و .(p<0.0008تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه سیگاری مشاهده نشد (p<0.2)تماس غیرفعال با دود سیگار (passive smoking) همانند استعمال فعال سیگار سبب افزایش حساسیت راه هوایی شده و القای آرام بیهوشی را مختل می سازد.

امروزه با توجه به پیشرفتهای ایمنولوژیکی و تکنیکهای جراحی و افزایش عوارض همودیالیز، تعداد افرادیکه پیوند کلیه می شوند افزایش یافته و با توجه به مصرف زیاد داروهای ایمنوساپروسیو، عوارض چشمی پیوند کلیه نیز افزایش یافته است. لذا تشخیص زودرس و درمان به موقع این عوارض می تواند از پیدایش عواقب مهم جلوگیری کند. هدف ما از این مطالعه بررسی شیوع عوارض چشمی بعد از عمل پیوند کلیه و ارتباط آن با سایر عوامل مانند سن، جنس، نوع پیونددهنده، مدت دیالیز و نارسائی کلیه بود.این مطالعه به صورت توصیفی در 42 بیمار که سابقه بیماری و جراحی چشم نداشتند انجام شد.روش کار به این صورت بود که بیماران یک روز قبل از عمل پیوند کلیه معاینه کامل چشم شده و همان روز 500 میلیگرم متیل پردنیزولون به صورت IV دریافت کرده که تا دو روز بعد از عمل ادامه داشته و بعداً تبدیل به 20 میلیگرم پردنیزولون خوراکی می شد. همچنین بعد از عمل سیکلوسپورین A و ازاتیوپرین به ترتیب با دوز 5 و 1 میلیگرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن شروع شده و تا آخر مدت پیگیری ادامه می یافت. نتایج بعد از عمل با تستهای Chi- square و Mann Whitney U مقایسه شدند.از کل بیماران یک مورد (2%) از جسد، 27 مورد (64%) از اهدا کننده فامیل و 14 مورد (34%) از اهداکننده غیرفامیل پیوند شدند. 32 مورد (76%) مذکر و 10 مورد (24%) مونث بودند. سن متوسط بیماران 4/34 سال (54-14) که بطور متوسط 6/12 ماه (24-6) پیگیری شدند. شایع ترین عارضه چشمی کاتاراکت بود (45%) ولی ارتباط معنی داری بین کاتاراکت و دوز استرویید، سن، جنس، نوع پیوند، مدت دیالیز و نارسایی کلیه وجود نداشت. در 7% موارد گلوکوم ایجاد شد که از نوع زاویه باز بود. در 5% موارد کراتیت هرپسی از نوع دندرتیکی ایجاد که دو طرفه، متعدد و توام با علایم التهابی نبود با توجه به شیوع عوارض چشمی داروهای مصرفی در پیوند کلیه بهتر است این بیماران به صورت مرتب از نظر چشم پیگیری شده و در صورت ایجاد عوارض درمان مناسب انجام شود.

تغییر وضعیت می تواند با هدایت خون به قسمتهای مختلف باعث عدم تناسب تهویه به پرفیوژن ونهایتا تغییر در اکسیژناسیون گردد و چنانچه بدون در نظر گرفتن مشکلات ریوی بیماران صورت پذیرد، نه تنها باعث بهبود اکسیژناسیون نمی شود، بلکه ممکن است باایجاد اختلال در تبادل گازی باعث تشدید هیپوکسمی واسیدوزتنفسی شده و مشکلات خطرناک و جدی تری برای بیماران دارای مشکلات زمینه ای ریوی به دنبال داشته باشد.*هدف این مطالعه، تعیین تاثیر وضعیت نیمه نشسته و مدت زمان آن بر روی نتایج گازهای خون شریانی  (ABG)بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU عمومی بود.در راستای دستیابی به اهداف پژوهش نمونه ای متشکل از 30 بیمار (22مرد و 8 زن) تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU عمومی انتخاب شد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک بیماران و تکمیل پرسشنامه آنها، ابتدا یک نمونه خون شریانی از بیمارانی که در وضعیت خوابیده به پشت بودند، گرفته و به آزمایشگاه ارسال گردید. سپس بیماران را در وضعیت نیمه نشسته قرار داده و بعد از گذشت 15، 30، 45 و 60دقیقه قرارگرفتن در وضعیت نیمه نشسته، نمونه خون شریانی آنها تهیه و به آزمایشگاه ارسال گردید.نتایج تحقیق نشان دادکه وضعیت نیمه نشسته هیچ گونه تاثیر مثبتی بر روی تبادل گازی، اکسیژناسیون و نتایج گازهای خون شریانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU ندارد و برخلاف تصور، حتی ممکن است باعث تاثیر منفی بر روی اکسیژناسیون و تبادل گازی این گونه بیماران گردد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که مدت زمان قرار گرفتن در وضعیت نیمه نشسته نیز تاثیری بر روی تبادلات گازی اینگونه بیماران ندارد. به طوری که با 15، 30، 45 و 60دقیقه قرار گرفتن در وضعیت نیمه نشسته، هیچ گونه تغییر معنی داری در نتایج گازهای خون شریانی واحدهای مورد پژوهش مشاهده نگردید.نتیجه نهایی این که، بدون بررسی و تعیین نقاط درگیر ریه بیماران تحت تهویه مکانیکی که درICU بستری هستند، نباید آنها را در وضعیت خاصی مانند وضعیت نیمه نشسته قرار داد زیرا این وضعیت نه تنها باعث بهبود اکسیژناسیون و تبادل گازی نمی شود بلکه ممکن باعث بدتر شدن وضعیت تنفسی و بالینی آنها گردد و این در صورتی است که قسمتهای تحتانی ریه درگیر و دچار پاتولوژیهایی مانند آتلکتازی، و… باشد و ما بدون توجه به این مشکل، آنها را در وضعیت نیمه نشسته قرار دهیم. که با این اقدام خون را به مناطقی از ریه هدایت می کنیم که دارای تهویه نمی باشد. یعنی عملا باعث ایجاد شنت ریوی در آنها می شویم. از طرفی این گونه بیماران، وضعیت هوشیاری مناسبی ندارند، و قراردادن آنها در وضعیت نیمه نشسته، ممکن است باعث ایجاد زخمهای فشاری در نقاط مستعد من جمله نواحی ساکرال وکوکسیژیال در آنها گردد. لذا تغییر وضعیتهای کورکورانه و بدون بررسی نه تنها باعث بهبود اکسیژناسیون نمی شود بلکه ممکن است باعث بدتر شدن آن نیز شده و علیرغم هدر دادن انرژی پرسنل ICU و صدمه و آسیب بیشتر به این گونه بیماران، مارا از اقدامات دیگر برای بهبود بخشیدن به وضعیت اکسیژناسیون آنها باز دارد.

در حالی که مشخصه اصلی استیوپروز کاهش حجم استخوانی است، هماهنگی آشکاری در اندازه گیری چگالی مواد معدنی استخوان (BMD) در افرادی که دچار شکستگی مهره شده و آنهایی که بدون شکستگی هستند وجود دارد. به منظور بررسی وجود تفاوت هایی در ساختمان ترابکولایی که ممکن است در بروز یا عدم بروز شکستگی مستقل از حجم استخوانی نقش داشته باشند، دو گروه افراد دچار شکستگی و بدون شکستگی که از نظر سن، جنس و چگالی معدنی استخوان یکسان بودند، انتخاب شدند. بیوپسی های ترانس ایلیاک و اندازه گیری چگالی مواد معدنی استخوان (MD) مهره های کمری 31 زن و 16 مرد دچار شکستگی مهره ای با 22 زن و 11 مرد بدون شکستگی مقایسه گردیدند BMD .کمری با استفاده از دانسیتومتر Hologic 2000 اندازه گیری شد. در مقایسه  BMDمهره های کمری در زنان با شکستگی و بدون شکستگی به ترتیب0.63 g/cm3±0.10 SD  و 0.71 g/cm3±0.17 SD بوده و تفاوت معنی داری بین گروه های مورد مطالعه مشا هده نگردید. BMD مهره های کمری در مردان با شکستگی 0.72 g/cm3±0.17 SD و بدون شکستگی 0.76 g/cm3±0.17 SD نیز معنی دار نبود. مقاطع بیوپسی تیغه ایلیاک کلسیفیه شده 8 میکرونی از نظر متغیرهای شکل گیری مجدد (remodeling) و ساختمان ترابکولایی بوسیله سیستم های OsteoMeasure و سیستم آنالیز ترابکولایی (TAS) بررسی شد. هیچگونه تفاوت معنی داری در هیچیک از گروههای زن و مرد با شکستگی و بدون شکستگی از نظر درصد حجم استخوان (BoneVolume) (به طور متوسط 10% در همه گروه ها) یا در طیف گسترده متغیرهای شکل گیری مجدد و ساختمانی (architectural) شامل ضخامت، تعداد و فواصل بین ترابکولاها ، متوسط چگالی صفحه ترابکولایی (MTPD) وfractal dimension و همینطور متغیرهای غیر مستقیم تداوم ترابکولایی(connectivity)  شامل: نسبت گره به انتهای آزاد ترابکولا(Node/Terminus ratio) ،Marrow Star Volume  و فاکتور الگوی ترابکولایی (Trabecular Pattern Factor) دیده نشد. بر اساس این شواهد نتیجه گیری شد که هیچ گونه تفاوتی در ساختما ن تیغه های استخوانی بین بیماران مبتلا به شکستگی و گروه کنترل در شرایط حجم استخوان یکسان وجود ندارد. این مساله بیانگر آنست که گسستگی میکروسکپیک استخوان اسفنجی یک کیفیت درونی قابل پیش بینی کاهش حجم استخوان(bone loss)  است. اگرچه این احتمال مطرح است که خصوصیات دو بعدی تخریب تیغه های استخوانی که به طور مستقیم ا ندازه گیری می شدند به حد کافی در مورد ساختمان پیچیده استخوان اسفنجی حساس نیست.

بیمارانی که تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر (CABG) قرار می گیرند قبل از عمل پیش داروی بیهوشی جهت کاهش اضطراب، تسکین، بی دردی و ثبات قلبی عروقی دریافت می کنند .مخدرها ، بنزو دیازپین ها و آنتی کولینرژیک ها به طور معمول مورد استفاده قرار می گیرند. کلونیدین یک آگونیست رسپتورهای آلفا 2 آدرنرژیک است که با تأثیر بر سیستم عصبی سمپاتیک آثار آرامبخشی ، خواب آوری و ضد دردی خود را اعمال می نماید .طولانی شدن مدت حمایت تنفسی و زمان خارج نمودن لوله تراشه این بیماران دارای مشکلاتی است که با مصرف مخدر زیاد و طولانی اثر در این افراد همراه است.لذا بر آن شدیم تا کلونیدین و لورازپام را بعنوان پیش دارو در بیماران کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر غیر اورژانس بکار برده و طول زمان حمایت تنفسی و زمان خروج لوله تراشه را با پیش دارو معمول (مورفین و لورازپام ) مقایسه نماییم. مطالعه ما به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی در دو گروه 20 نفری بیمار کاندید عمل CABG غیر اورژانس انجام شد. گروه الف پیش داروی مورفین عضلانی 1/0 میلی گرم به ازاء کیلوگرم و لورازپام یک میلی گرم خوراکی و گروه ب کلونیدین خوراکی 2/0 میلی گرم و لورازپام 1 میلی گرم خوراکی قبل از عمل دریافت کردند وضعیت هوشیاری و میزان تسکین ، ضربان قلب ، متوسط فشار شریانی در دو گروه هنگام ورود بیمار روی تخت عمل مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف معنی داری مشاهده نشد .دو گروه از نظر سن ، جنس ، وزن و کلاس AsAمشابه بودند . زمان حمایت تنفسی در ICUبرای گروه الف 4/2±3/9 ساعت و گروه ب 7.6±1.2 ساعت و زمان لازم برای خارج کردن لوله تراشه بیمار در ICU در گروه الف) مورفین) 4/2 ± 06/10 ساعت و در گروه ب (کلونیدین) 21/1±29/8 ساعت بود. زمان حمایت تنفسی و خارج کردن لوله در دو گروه اختلاف معنی دار داشت .(P<0.05) لذا می توان نتیجه گرفت که استفاده از کلونیدین به جای مورفین بهمراه لورازپام بعنوان پیش داروی بیهوشی در بیماران CABG علاوه بر ثبات کافی همودینامیک، تسکین و آرامش کافی ، زمان نیاز به حمایت تنفسی و خارج نمودن لوله تراشه را در این بیماران کاهش داده و کلونیدین می تواند جایگزین مناسبی برای مورفین باشد.

همانژیوما شایع ترین تومور خوش خیم عروقی استخوان است . شایعترین محل ابتلای ستون فقرات و جمجمه است و استخوان های بلند و توبولر کوتاه به ندرت مبتلا می شوند. رادیوگرافی نشان دهنده ضایعه لیتیک مولتی لوکولار است. همانژیوماتوزیس یا ابتلای استخوان های متعدد نادر بوده و درمان در این موارد رادیوتراپی است . اما در ضایعات منفرد حذف جراحی ضایعه و گرافت استخوانی درمان انتخابی است . بهبودخودبخودی گزارش نشده است . در این گزارش یک مورد بیمار مبتلا به همانژیوماتوز استخوان با الگوی غیر معمول معرفی می شود.