مقدمه: ارزیابی ایمونوهیستوشیمی و واکنش های زنجیره پلی مراز کمی نمونه های مغز استخوان حاصل ازرزکسیون دنده مبتلایان به سرطان مری نشان می دهد که در بالغ بر 90% موارد، حاوی سلول های بدخیم می باشد، ولی ارتباط بالینی چنین یافته هایی نامعلوم است.هدف: تعیین میزان درگیری مغزاستخوان در این بیماران و ارتباط آن با یافته های بالینی و آسیب شناسی تومور.مواد و روش ها: از ابتدای سال 1387 لغایت فروردین 1388، 43 بیمار دچار سرطان مری، مراجعه کننده به بیمارستان قائم و امید مشهد که کاندید جراحی ترانس توراسیک بودند را انتخاب نموده(بدون دریافت درمان های نئواجوانت)، نمونه مغز استخوان دنده آنها با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین(H&E) برای شناسایی سلول های بدخیم و ایمونوهیستوشیمی سیتوکراتین برای تشخیص سلول های میکرومتاستاتیک بررسی کردیم. نتایج با مشخصات هیستوآسیب شناسی تومور اولیه از نظر مرحله T، مرحله N، طول درگیری، تمایز تومور و مشخصات فردی بیمار نظیر سن و جنس مقایسه شدند.نتایج: متوسط سن بیماران 9،60 سال (70-51 سال) و نسبت مرد به زن9،2 بود. 38 بیمار (4/88%) دچار کارسینوم سلول سنگفرشی و 5 بیمار (6/11%) دچار آدنوکارسینوم مری بودند. در 9 مورد (9/20%) رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و در 13 مورد (2/30%) نتیجه رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی مثبت بود. از نظر آماری ارتباطی بین نوع آسیب شناسی و مرحله T با مثبت شدگی رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و ایمونوهیستوشیمی سیتوکراتین بدست نیامد(p=0.277 ، p=0.153) و (p=0.221 ، p=0.097). در مقابل ارتباط کاملا معنی دار بین میزان درگیری مغز استخوان با میزان درگیری غدد لنفاوی مدیاست و درجه تمایز تومور وجود داشت(p=0.008 ، p=0.001) و (p=0.002 ،p=0.001).نتیجه گیری: براساس مطالعه ما، درگیری مغز استخوان حاصل از دنده مبتلایان به سرطان مری با درجه تمایز و مرحله N بیماران مرتبط بود ولی با سایر خصوصیات بالینی آسیب شناسی این سرطان ارتباط آماری نداشت. بنابراین، ابتلای مغز استخوان در بیماران منطقه جغرافیایی ما اندک است.