مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1391 | دوره:21 | شماره:81 |تعداد مقالات:14

مقدمه: بهبود میزان حاملگی با استفاده از روش های انجمادی تخمک ها به عنوان عاملی مهم، به پیشرفت فناوری باروری آزمایشگاهی Assisted Reproductive Technology (ART) کمک می کند. انجماد شیشه ای یک روند فیزیکی است که در طی آن محلول غلیظ ضدیخ پس از قرار گرفتن در سرمای زیاد بدون تشکیل کریستال یخ در سلول های زنده به حالت شیشه ای تبدیل می شود.هدف: ارزیابی زنده ماندن، بلوغ آزمایشگاهی و بدنبال آن قدرت تکوین تخمک مرحله ژرمینال وزیکول(GV)  پس از انجماد شیشه ای یک و چند مرحله ایمواد و روش ها: تخمک مرحله ژرمینال وزیکول با و بدون سلول های کومولوس در محلول انجماد شیشه ای شامل 30 درصد (V/V) اتیلن گلیکول، 18 درصد (W/V) فایکول 70 و 0.3 مولار به روش یک و چند مرحله ای منجمد شدند. پس از انجماد و قرار دادن در داخل نیتروژن مایع، تخمک ها ذوب و دو مرتبه در داخل محیط کشت شستشو داده شدند. میزان زنده ماندن تخمک ها، بلوغ تخمک و رسیدن آن به مرحله متافاز 2، لقاح و تکوین جنین به مرحله دو سلولی بعد از انجماد- ذوب درخارج بدن (In vitro) مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: میزان زنده ماندن، بلوغ تخمک به مرحله متافاز 2، لقاح و میزان تشکیل جنین دو سلولی در روش انجماد شیشه ای چند مرحله ای به طور معنی دار (P<0.05) نسبت به روش انجماد شیشه ای یک مرحله ای بالاتر بود.نتیجه گیری: تخمک های مرحله ژرمینال وزیکول منجمد شده با سلول های کومولوس و همچنین روش انجماد شیشه ای چند مرحله ای نسبت به تخمک مرحله ژرمینال وزیکول بدون سلول های کومولوس و روش انجماد شیشه ای یک مرحله ای اثر مثبتی بر میزان بلوغ (Maturation rate) و میزان تکوین جنین (Development rate)

مقدمه: جو ایمنی توانایی پیش بینی نتایج مهم مانند خطر درک شده، تصادف و آسیب را نشان داده است. فهم ویژگی های روانسنجی ابزارهای مورد استفاده برای اندازه گیری جو ایمنی قبل از کاربرد آنها در کارخانه ها و محل های کار اهمیت دارد.هدف: در مطالعه ما سنجش آزمون روایی و پایایی پرسشنامه جو ایمنی در صنایع شهر قزوین. علاوه بر آن، ارتباط بین عوامل جو ایمنی و میزان تصادف بررسی شد.مواد و روش ها: 380 کارگر از 8 شرکت بزرگ بررسی شدند. پس از مرور منابع و مشورت با متخصصان، پرسشنامه 43 متغیری تدوین شد. 75 درصد داده ها در آنالیز عاملی اکتشافی با روش چرخش واریماکس با استفاده از نرم افزار Spss بکار رفت. باقی داده ها (25 درصد) برای اجرای آنالیز عاملی تاییدی با نرم افزار AMOS 16.0 مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: آنالیز عاملی اکتشافی نشان داد که 8 عامل قادر به توضیح 68.46 درصد واریانس کلی هستند. ضریب آلفای کرونباخ (توافق درونی) هر 8 عامل و همچنین کل ابزار مورد تایید قرار گرفت. 37 سوال ارزیابی کننده جو ایمنی از نمونه اصلی 43 سوالی استخراج شد. یافته های آنالیز عاملی اکتشافی، شاخص های برازش قابل قبولی را مشخص کرد (CFI=0.91، TLI=0.93، RMSEA=0.044، 3.41=d¦/c2). نمره های جو ایمنی محاسبه شده، همبستگی منفی معنی داری با میزان خود گزارشی تصادف ها، نشان داد که نمایانگر روایی پیش بینی کنندگی مناسب می باشد. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نیز مشخص کرد که میانگین نمرات جو ایمنی کارخانه ها به طور معنی دار با هم تفاوت دارند که دلالت بر تفاوت سطوح جو ایمنی آنها دارد.نتیجه گیری: پرسشنامه جو ایمنی، ویژگی های روانسنجی خوبی را نشان داد. در این پژوهش عوامل «تعهد مدیریت برای ایمنی و اولویت ایمنی در محیط کار، دانش کارگران و اطاعت از قوانین ایمنی، نگرش کارگران نسبت به مسایل ایمنی، مشارکت کارگران و تعهد نسبت به رعایت قوانین ایمنی، ایمنی محیط کار، آمادگی فوری در محل کار، توجه بیشتر و اولویت بالاتر مسائل ایمنی در مقابل محصولات شرکت، چشم پوشی از خطرات» را به عنوان هشت عامل جو ایمنی در صنایع قزوین شناسایی کرد. علاوه بر این، تحقیق حاضر معیاری را ارائه کرد که بر اساس آن سازمان ها و بخش های مختلف آنها می توانند مورد مقایسه قرار گیرند.

مقدمه: نوجوانی یکی از مهم ترین دوران زندگی هر فرد محسوب می شود. بلوغ مهم ترین تغییر و تحول این دوران است. چون، توجه به سلامت دختران امروز و مادران فردا به دلیل نقش اساسی در تولیدمثل و باروری، اهمیت ویژه ای دارد.هدف: تعیین آگاهی و نگرش دانش آموزان دختر پایه سوم راهنمایی شهر لاهیجان در زمینه بهداشت دوران بلوغ در سال 1389-1388مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی است. نمونه ها شامل 384 دانش آموز دختر پایه سوم راهنمایی در شهر لاهیجان بودند و نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده و تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS16، آمار توصیفی، آزمون های آماری تی تست، مجذور کای و ضریب هم بستگی پیرسون انجام شد.نتایج: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 14.08 سال و میانگین سن قاعدگی 1.04±12.3 سال بود. سطح آگاهی 60.41% از واحدهای مورد پژوهش در حد خوب بود. همچنین اکثر واحدهای مورد پژوهش (55.2%) نگرش مثبتی نسبت به دوران بلوغ داشتند. نتایج نشان داد که بین میزان تحصیل مادر واحدهای مورد پژوهش با آگاهی آنها در مورد بهداشت دوران بلوغ ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0.05>P). بر اساس نتایج ضریب همبستگی پیرسون و P-Value کوچکتر از 0.05، مشخص شد که بین منبع کسب آگاهی و نگرش واحدهای مورد پژوهش در زمینه بهداشت دوران بلوغ ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین بین میزان آگاهی و نگرش واحدهای مورد پژوهش در زمینه بهداشت دوران بلوغ ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0.05>P).نتیجه گیری: میزان آگاهی و نگرش دانش آموزان و حتی رفتار آنان در زمینه جنبه های روانی و جسمی سلامت بلوغ نسبت به دهه قبل بهتر شده است. چون منبع کسب آگاهی اکثر واحدهای پژوهش مادر آنان بوده است پیشنهاد می شود که، اطلاعات مادران در این زمینه افزایش داده شود و دانش آموزان برای ارتباط بیشتر با معلمان ترغیب شوند و به کتاب ها و مجله ها برای کسب آگاهی درخصوص تغییر جسمی، روانی، خلقی و رفتاری دوران بلوغ مراجعه کنند تا از پیامدهای منفی پیشگیری شده و با نقاط قوت این دوران آشنا شوند.

مقدمه: اهمیت فرایندهای روانی و نقشی که در سلامت یا بیماری افراد دارد در مطالعات گوناگون ثابت شده است. هر چند عوامل متعددی بر سلامت افراد تاثیر می گذارند اما به منظور درک سلامت عمومی فرد، نقش عوامل شخصیتی که تعیین کننده قواعد رفتاری یک فرد هستند، نیازمند مطالعه بیشتری است.هدف: مقایسه سلامت عمومی نوجوانان دختر و پسر و ارتباط آن با ویژگی های شخصیتی آنهامواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی است تعداد 4342 دانش آموز دختر و پسر مقاطع دبیرستان و پیش دانشگاهی سراسر کشور با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از 11 استان کشور برای این مطالعه انتخاب شدند و آزمون شخصیتی 60 سوالی نئو و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) را پر کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از شاخص های آمار توصیفی نظیر فراوانی، میانگین و انحراف معیار و به منظور تحلیل استنباطی داده ها از ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون و روش تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) استفاده شد.نتایج: بین نوجوانان دختر و پسر از لحاظ سطح سلامت عمومی تفاوت معنی دار وجود داشت (0.001>p) و از بین مولفه های پنج گانه شخصیت NEO، خرده مقیاس روان رنجور خویی با سلامت عمومی، همبستگی مثبت (0.001>p) و خرده مقیاس های برون گرایی، وظیفه شناسی، و گشودگی نسبت به تجربه با سلامت عمومی، همبستگی منفی (0.010>p) وجود داشت. نتایج همچنین نشان داد که از مولفه های پنج گانه شخصیت، مولفه هایی که در پیش بینی میزان سلامت عمومی نوجوانان اهمیت بیشتری دارند به ترتیب عبارتند از: روان رنجور خویی، برون گرایی، وظیفه شناسی و گشودگی نسبت به تجربه.نتیجه گیری: بررسی ویژگی های شخصیتی نوجوانان می تواند احتمال تغییر ابعاد مختلف سلامت عمومی آنها را بسنجد. همچنین، با توجه به نتایج این مطالعه می توان استنباط کرد که از لحاظ میزان سلامت عمومی، دختران (در مقایسه با پسران)، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

مقدمه: شیوع کم وزنی هنگام تولد یکی از شاخص های مهم بهداشتی در ارزیابی مراقبت های دوران بارداری در سراسر جهان است. لذا با شناخت عوامل خطرزای مرتبط با کم وزنی می توان از بروز کم وزنی پیشگیری کرد.هدف: تعیین شیوع کم وزنی هنگام تولد در استان گیلان و مقایسه برخی از ویژگی های زیستی مادران نوزادان کم وزن با مادران نوزادان دارای وزن طبیعیمواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی ابتدا کلیه نوزادان متولد شده بین اول دی ماه 1387 تا پایان آذر 1388 در 20 مرکز بیمارستانی و زایشگاهی استان گیلان به منظور بررسی شیوع کم وزنی انتخاب شدند. سپس، 168 نوزاد کم وزن و 157 نوزاد دارای وزن طبیعی به همراه مادرانشان به صورت تصادفی انتخاب شدند و مادران به پرسشنامه ویژگی های زیستی با اعتبار 0.85 پاسخ دادند. متغیرهای مورد مطالعه شامل وضعیت تغذیه مادر، سابقه فشار خون بالا، در معرض اشعه X بودن، خونروی واژینا، در معرض دود سیگار بودن و تحرک و استراحت مناسب در طی بارداری بود. با توجه به طبقه ای بودن متغیرها (مقیاس اسمی) داده ها به روش آماری خی دو و ضریب فای در سطح معنا داری  (P£0.01)با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد.نتایج: شیوع کم وزنی در استان گیلان 6.96 درصد بود. همچنین، با توجه به فراوانی های به دست آمده، بین مادران دو گروه مورد و شاهد از نظر وضعیت تغذیه (p=0.000)، در معرض اشعه X بودن ((p=0.002، خونروی واژینا طول بارداری ((p=0.001، در معرض دود سیگار بودن (p=0.01) و تحرک و استراحت مناسب ( (p=0.000در طول بارداری، تفاوت معنادار وجود داشت. اما بین مادران دو گروه از لحاظ سابقه فشار خون بالا تفاوت معناداری بدست نیامد ((p=0.89.نتیجه گیری: شیوع کم وزنی در استان گیلان پایین بود و می توان آن را نزدیک به شیوع کم وزنی در اروپا دانست. همچنین، با شناسایی برخی عوامل خطرزای مرتبط با کم وزنی در استان می توان از آن پیشگیری کرد.

مقدمه: استافیلوکوک اورئوس عامل اصلی عفونت های محل جراحی بوده و باعث مرگ و میر در این بیماران می شود. به رغم تحقیق فراوان در مورد سودمندترین روش تشخیص و غربالگری MRSA در بیماران جراحی شده هنوز این پرسش وجود دارد که مناسب ترین روش تشخیص آن کدام است: روش سریع نوین مولکولی (PCR) یا روش سنتی کشت میکروبی؟!هدف: مرور سیستماتیک مقاله ها برای ارزیابی روش مولکولی در تشخیص MRSA و ضرورت غربالگری بیماران پیش و پس از جراحی در راستای جلوگیری از عفونت و پیامدهای متعاقب آن مانند مرگ و میرمواد و روش ها: جستجو در بانک های اطلاعاتی کتابخانه پزشکی دیجیتال Springer, JAMA, Web of Science, inlm از سال 2007 تا آگوست 2010 انجام شد 118 مطالعه با تاکید بر کلید واژه های عفونت محل جراحی، استافیلوکوکوس اورئوس، PCR و کشت انتخاب شد. دو ناظر مستقل انتخاب مقاله ها، ارزیابی طرح پژوهش ها و استخراج اطلاعات را به صورت مستقل و بی اطلاع از هم به صورت هدفمند انجام دادند. 60 مطالعه بر اساس خلاصه و عنوان ناهماهنگ با هدف مطالعات حذف شدند. پس از بررسی کامل متن سایر موارد، 50 مقاله دیگر نیز حذف شدند و در نهایت 8 مقاله وارد مطالعه شدند. نتایج مربوط به روش های تشخیص استافیلوکوکوس اورئوس توسط کشت و PCR و آمار شیوع عفونت در محل جراحی با آنالیز تجمعی ترکیبی Cumulative Pooled analysis انجام شد.نتایج: 8 کار آزمایی بالینی تصادفی شده روش های کشت و PCR را در تشخیص و غربالگری MRSA در جراحی های مختلف بررسی کرده بودند. میانگین مدت مطالعه در تمام مقالات 11.6 ماه بود. خطر نسبی عفونت محل جراحی با MRSA در تمام مقالات 7.3% و حدود اطمینان آن 95% (7% و 7.6%) بدست آمد. میزان توافق بین کشت و 91 PCR%، حساسیت %99.2 PCR و ویژگی %82.8 PCR بود. میزان عفونت MRSA قبل (0.65%) و بعد (0.35%) از جراحی با غربالگری اختلاف به شدت معنی داری داشت. در صورت غربالگری، میزان عفونت با حدود اطمینان 95% به میزان 28.9% تا 31% کاهش خواهد یافت.نتیجه گیری: یافته های مذکور لزوم غربالگری را قبل از جراحی برای پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی در افراد ناقل MRSA تایید می کند. لذا با توجه به حساسیت و ویژگی PCR نسبت به کشت میکروبی، روش مولکولی (PCR) ذکر شده می تواند روشی سریع و موثر در تشخیص و غربالگری بیماران جراحی محسوب شود.

مقدمه: در سال های اخیر کاربرد مواد پرتوزا برای هدف های تشخیصی و درمانی در پزشکی هسته ای رشد سریعی داشته است. در این میان هر یک از کارکنان این مراکز بر حسب پست سازمانی خود که دارند از منابع پرتوزای مختلف اعم از رادیودارو، بیماران پس از دریافت رادیودارو، پسماند مراکز مثل سرنگ، پنبه الکل های آلوده و ... میزان پرتو متفاوتی دریافت می کنند بنابراین، بسته به شرایط متفاوت کاری مقدار دوز دریافتی پرتوها برای هر یک از کارکنان متفاوت است.هدف: اندازه گیری میزان دوز دریافتی کارکنان در سه مرکز پزشکی هسته ای استان گیلانمواد و روش ها: تعداد 35 نفر از کارکنان ارزیابی شدند که از این تعداد 12 نفر در مرکز A (دو متخصص پزشکی هسته ای A1 و A2، دو پرستارA3  و A4، دو تکنسین A5 و A6، چهار نفر در قسمت پذیرش A7 تا A10، یک نفر مسوول فیزیک بهداشت A11 و یک نفر مسوول خدمات A12)،13  نفر در مرکز (C10....C1) C و 10 نفر مربوط به مرکز  بودند.(B13 ... B1) B دوز دریافتی کارکنان با استفاده از دوزیمترهای ترمولومینسانس از نوع LiF: M, C, P که در قالب های مخصوص ساخته شده قرار داشت، اندازه گیری شد. این قالب ها به مدت دو ماه بر روی سینه کارکنان نصب شد. در هر قالب برای کاهش قطع نبودن نتایج از سه دوزیمتر LiF استفاده شد. اطلاعات دوزیمترها توسط قرائت گر TLD reader و نرم افزار Win REMS استخراج و در نهایت، میانگین دوز دریافتی کارکنان محاسبه شد.نتایج: دوز جذبی سالیانه کارکنان در گستره 0.05 تا 0.72 میلی سیورت با میانگین 0.11 میلی سیورت بود که کمترین آن مربوط به متخصصیان پزشکی هسته ای در مرکز C و بیشترین آن مربوط به پرستاران در مرکزA  بود. نتایج نشان می داد که در هر سه مرکز پرستاران بیشترین مقدار دوز را دریافت می کردند.نتیجه گیری: در این مطالعه دوز دریافتی همه کارکنان کمتر از 6 میلی سیورت در سال یا 1 میلی سیورت در پریود دو ماهه بود. بنابراین، در محدوده دوز مجاز قرار داردشت اما چون هدف کمیته های تدوین کننده استاندارد و تمام مسوولان بر اصل ALARA (As Low As Reasonably Achievable) استوار است، باید با اجرای قانون، مقررات و استانداردهای حفاظت در برابر پرتوها و بکارگیری مناسب امکانات موجود، طبق اصل ALARA (حداقل دست یافتنی)، مقدار دوز دریافتی کارکنان را به حداقل ممکن رساند، لذا لازم است مقدار پرتوگیری کارکنان را در کنار پرتوگیری بیماران، کاهش داد و چون در این تحقیق مقدار دوز دریافتی پرستاران نسبت به سایر کارکنان بیشتر بود اولویت با پرستاران است.

مقدمه: لیشمانیوز جلدی روستایی zoonotic cutaneous leishmaniasis, ZCL)) در ایران، بیماری اندمیک در بسیاری از کانون های شمال شرقی، غربی و نواحی مرکزی کشور و منطبق با توزیع جغرافیایی و پراکندگی مخزن (جوندگان) و ناقلان بیماری (پشه های خاکی) است. کنترل مخزن یا ناقل در کنترل بیماری نقش اساسی دارد. امروزه دیگر، روش های متداول کنترل مثل سمپاشی به دلیل پیچیدگی ناقلان و عامل بیماری جوابگو نیستند از این رو در سال های اخیر نقش باکتری های ولباکیا که از باکتری ای شبه ریکتزیایی داخل سلولی هستند در کنترل ناقلان مورد توجه قرار گرفته است.هدف: تاکنون آلودگی ولباکیایی در دو گونه پشه خاکی فلبوتوموس کوکازیکوس و فلبوتوموس مونگولنسیس از زیرجنس پارافلبوتوموس در ایران و جهان گزارش نشده است، بنابراین، تحقیق برای ردیابی آلودگی طبیعی این باکتری در این دو پشه که از ناقلان لیشمانیوز جلدی روستایی هستند انجام شده است.مواد و روش ها: دو گونه پشه خاکی از 18 روستا در ترکمن صحرا با استفاده از تله های چسبان و تله های نورانی صید و جمع آوری شدند. پشه های خاکی تشریح، سر و انتهای بدن مونته و با استفاده از کلید تشخیص، نوع آنها شناسایی شدند. از سینه و شکم برای استخراج DNA استفاده شد. ژن wsp باکتری ولباکیا، با پرایمرهای (81F/691R) تکثیر و پس از تعیین توالی، داده ها با نرم افزارهای مولکولی آنالیز شد.نتایج: ژن wsp باکتری ولباکیا از 136 پشه خاکی ردیابی شد و 44 پشه آلودگی ولباکیایی داشتند که از این تعداد 10 مورد دارای DNA کافی بودند و توالی آنها تعیین شد. ولباکیا پیپینتیس برای اولین بار در هر دو گونه این پشه خاکی در ایران و جهان یافت و تایید شد. در این مطالعه 3 هاپلوتایپ از ژن wsp باکتری ولباکیا در دو گونه زیرجنس پارافلبوتوموس در 10 پشه خاکی در ایران شناسایی شد.نتیجه گیری: پشه خاکی های پارافلبوتوموس دومین ناقل احتمالی لیشمانیوز جلدی پس از فلبوتوموس پاپاتاسی هستند که نقشی اساسی در نگهداری بیماری در میزبانانشان ایفا می کنند. با توجه به ردیابی ژن wsp باکتری ولباکیا پیپینتیس در دو گونه پشه خاکی فلبوتوموس کوکازیکوس و فلبوتوموموس مونگولنسیس و چهار خصوصیت اصلی باکتری ولباکیا پیپینتیس (ناسازگاری سیتوپلاسمی، بکرزایی، نرکشی و ماده سازی نرها)، می توان آن ها در آینده از طریق ترانسژن و با استفاده از روش میکرواینجکشن به نمونه های غیر آلوده به باکتری در برنامه های پژوهشی کنترل بیماری لیشمانیوز استفاده کرد.

مقدمه: جراحی پلاستیک بینی از شایع ترین اعمال جراحی پلاستیک است که در سراسر دنیا انجام می شود. ادم و اکیموز دو پیامد مورد انتظار پس از هر گونه ترومای از پیش طراحی شده مانند جراحی است که دوره بهبودی بیمار را طولانی کرده و می تواند موجب نگرانی بیمار و خانواده آنها شود. روش های متعدد تجویز داروهای صناعی (مانند کورتیکوستروئید و اسید ترانکسامیک) و غیر صناعی (مانند آرنیکا) برای حل این معضل طرح شده ولی تاکنون مقایسه ای بین آنها صورت نگرفته است.هدف: مقایسه تاثیر دگزامتازون و ترانکسامیک اسید بر میزان ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستیمواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 70 داوطلب رینوپلاستی در دو گروه 35 نفری وارد طرح شدند. تمام اعمال جراحی توسط یک جراح و با بیهوشی عمومی به روش بسته و برای استفاده از استئوتومی اکسترنال لاترال صورت گرفت. علاوه بر تدبیر معمول (استفاده از کمپرس یخ) که به طور یکسان برای هر دو گروه بیماران اجرا می شد، در یک گروه دگزامتازون (8 میلی گرم) و در گروه دیگر ترانکسامیک اسید (500 میلی گرم) به صورت تزریق یک دوز پیش از عمل و سه دوز با فاصله هر 8 ساعت پس از جراحی تجویز شد. برای ایجاد بی دردی پس از عمل تنها استامینوفن تجویز شد. برای تعیین میزان ادم و اکیموز در روز سوم از چهره بیماران تصویر دیجیتال گرفته شد. سپس سه نفر پزشک همکار که از تخصیص بیماران به گروه های مربوطه مطلع نبودند با استفاده از ابزار استاندارد نمره دهی 4 درجه ای میزان ادم و اکیموز را ثبت کردند. 0.05> aاز نظر آماری معنی دار تلقی شد.نتایج: در این مطالعه 19 مرد و 51 زن ارزیابی شدند. از نظر درجه ادم در روز سوم پس از عمل در بیماران دو گروه تفاوت آماری معنی دار بدست نیامد (P=0.15). همچنین در مورد درجه اکیموز اطراف چشم بیماران دو گروه نیز در روز سوم بعد از عمل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (P=0.12).نتیجه گیری: تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه از نظر بروز ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی بسته با روش استئوتومی لاترال اکسترنال بدست نیامد. ترانکسامیک اسید با دوز بکار رفته اثر برابری با دگزامتازون در کاهش ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی داشته و قضاوت در باره انتخاب یکی از این دو دارو بستگی به سایر اثرات حاصله از تجویز دارد.

مقدمه: چون کنترل درد با داروهای اپیوئید و ضدالتهاب غیراستروئیدی با عوارضی نظیر دپرسیون تنفسی، آپنه و عوارض گوارشی همراه است، اخیرا توجه زیادی به ارتشاح داروهای بی حس کننده موضعی در محل جراحی جلب شده است.هدف: تعیین تاثیر ارتشاح داخل جداری بوپیواکائین در محل برش جراحی در کاهش نیاز به دیکلوفناک پس از سزارین انتخابیمواد و روش ها: در این کارآزمایی شاهددار تصادفی شده دو سو کور، 60 زن با حاملگی اول ترم با بی حسی اسپینال به صورت تصادفی با روش Random-block به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه 30 سی سی بوپیواکائین همراه با 1.5 سی سی آدرنالین (غلظت 1.200.000) و در گروه دیگر همان حجم محلول سالین نرمال پس از اتمام سزارین به هنگام بستن جدار شکم، به صورت ارتشاح بین لایه های مختلف دیواره شکم تجویز شد. شدت درد در دو گروه در ساعت های 1، 2، 3، 4، 8 و 12 پس از عمل با معیار (VAS) Visual Analogus Scale و میانگین دیکلوفناک مصرفی طی 12 ساعت پس از عمل جراحی در دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل نهایی با نرم افزار SPSS انجام شد p<0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین شدت درد در طی ساعت های 1 و 2 پس از عمل جراحی در گروه بوپیواکائین به صورت معنی دار کمتر از گروه دارو نما (3.3 و 3.6 در مقابل 4.5 و 5.1،p<0.05 ) و میانگین دوز دیکلوفناک مورد نیاز در گروه بوپیواکائین کمتر از گروه دارو نما بود (95 در مقابل 175 میلی گرم،  همچنین، زمان تجویز اولین دوز دیکلوفناک در گروه بوپیواکائین دیرتر از گروه دارونما بود (3.36 در مقابل 0.96 ساعت،.(p<0.05   .(p<0.05.نتیجه گیری: ارتشاح بوپیواکائین با غلظت 0.25 درصد به همراه آدرنالین به مقدار 30 سی سی در لایه های مختلف شکم در سزارین باعث کاهش درد و نیز کاهش مقدار مصرف دیکلوفناک در ساعت های اولیه پس از جراحی می شود.

مقدمه: اختلال مهاجرت نورونی قشر مغز گروهی متنوع از اختلال های مغزی با هویت و سبب شناسی مختلف است که ممکن است با ناهنجاری های چشمی و نورولوژی مختلف ظاهر شوند یا در موارد نادر با نشانگان روانپزشکی بروز کنند.معرفی مورد: مرد 27 ساله با علائم مانیا و تاریخچه قبلی حملات تشنجی گهگاهی بود که MRI او اختلال مهاجرت نورونی را نشان می داد و علائم مانیای او با داروی والپروات سدیم کنترل شد.نتیجه گیری: همراهی بین اختلال مهاجرت نورونی و مانیا در این مورد که همان طوری که محققان دیگر نشان داده اند به نظر می رسد، مبنای مشترکی بین اختلال خلقی دوقطبی و اختلال مهاجرت نورونی وجود داشته باشد.