مجله علوم پزشکی فیض
سال:1388 | دوره:13 | شماره:4 (پی در پی 52) |تعداد مقالات:15

داروی آنتی بیوتیک telithromycin با نام تجاری Ketek® توسط کمپانی فرانسو ی Sanofi-Aventis® و به منظور درمان عفونت های سیستم تنفسی مثل سینوزیت، برونشیت و نومونی در سال 2001 در کشور آمریکا عرضه شد. این کمپانی برای دریافت تاییدیه FDA چندین کارآزمایی بالینی را عرضه کرد که مهمترین آنها Study 3014 نام داشت و توسط خانم Maria Kirkman Campbell  روی 24000 فرد داوطلب انجام شده بود و بالاخره توانست در سال 2004 این تاییدیه را دریافت کند. برخی گزارشات عوارض خطرناکی همچون هپاتیت، از کار افتادن کبد و 4 مورد مرگ به دنبال مصرف این دارو را نشان دادند. FDA با بررسی نامه های رد و بدل شده و مکالمات انجام شده توسط این شرکت و  Kirkman Campbellدریافت که وی به دلیل دریافت دستمزد هنگفت از این شرکت خود را موظف به دستکاری در داده های این آزمون دیده و عوارض این دارو را گزارش نکرده است. این شخص در سال 2006 محکوم به 57 ماه حبس شده و تاییدیه FDA برای Ketek® نیز پس گرفته شد.

سابقه و هدف: حضور گیرنده های ویتامین D در نواحی درگیر در یادگیری و حافظه نشان داده شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر کمبود ویتامین D و نیز افزودن کلسیتریول به رژیم غذایی، بر یادگیری و حافظه فضایی طراحی شده است.مواد و روش ها: تعداد 27 سر موش صحرایی نر بالغ، در 3 گروه (هر گروه 9 سر) کنترل (C، رژیم نرمال)، کمبود (C-D) D و دریافت کننده مکمل کلسیتریول (C+D) قرار گرفتند. یادگیری فضایی طی 5 شب و هر شب 4 مرحله آزمایش، توسط ماز آبی موریس سنجیده شد. در شب آخر میزان تثبیت حافظه فضایی نیز بررسی شد. مدت زمان سپری شده و مسافت پیموده شده در ربع های مورد نظر ماز تجزیه و تحلیل شد.نتایج: حیوانات گروه C-D برای یافتن سکو مدت زمان بیشتری را در ماز سپری کردند و این اختلاف با گروه C و C+D از نظر آماری معنی دار بود. به عبارت دیگر، کمبود ویتامین D باعث کندتر شدن روند یادگیری می شود. از دیگر سو، مکمل کلسیتریول بر روند یادگیری بی تاثیر بود. همچنین، هیچ کدام از رژیم های مذکور بر میزان تثبیت حافظه موثر واقع نشدند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که اگر چه کمبود ویتامین D در روند یادگیری فضایی موش های صحرایی در ماز آبی موریس ایجاد اختلال می کند، اما اثر قابل توجهی در تثبیت حافظه فضایی ندارد. همچنین، افزودن مکمل کلسیتریول به مدت 45 روز بر روند یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی بی تاثیر است.

سابقه و هدف: افت شنوایی ناشی از صدا یکی از مهمترین بیماری های ناشی از کار در جهان است و برخی از آلاینده های موجود در هوا می توانند این افت را تقویت نمایند. با توجه به اینکه در بسیاری از تماس های شغلی و زیست محیطی، مواجهه توام با صدا و مونوکسیدکربن وجود دارد، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مواجهه همزمان با صدا و مونوکسید کربن بر سیستم شنوایی خرگوش از طریق بررسی عملکرد پاسخ شنیداری ساقه مغز حیوان انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربی بر روی 24 سر خرگوش سفید نر بالغ در 4 گروه انجام گرفت. گروه ها شامل گروه کنترل، گروه در معرض صدا، گروه در معرض توام صدا و مونوکسید کربن و گروه در معرض مونوکسید کربن بودند. در کلیه گروه ها، امواج حاصل از پتانسیل برانگیخته ساقه مغز با محرک کلیک و تون برست در سه مقطع زمانی: قبل از مواجهه، یک ساعت پس از آخرین مواجهه و 14 روز پس از آخرین مواجهه ثبت گردید و نتایج با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و t زوجی تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: متوسط زمان تاخیر تشکیل موج پنجم برای گروهی که در مواجهه توام با صدا و مونوکسیدکربن بودند، یک ساعت پس از آخرین مواجهه در فرکانس های 1، 2، 4 و 8 کیلوهرتز به ترتیب برابر با 5.43±0.08، 5.50±0.07 ، 5.71±0.07 و 5.75±0.07 میلی ثانیه بود که این مقادیر از مقادیر مشابه در سایر گروه ها بیشتر بود (P<0.01).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد مواجهه توام با مونوکسیدکربن و صدا در فرکانس های 4-1 کیلو هرتز می تواند افت شنوایی ناشی از صدا را تقویت نماید و لذا پیش بینی می شود در محیط های کاری پر سر و صدا، حضور مونواکسیدکربن بتواند احتمال افت شنوایی ناشی از صدا را افزایش دهد.

سابقه و هدف: امروزه روش های مختلفی جهت تشخیص فوری و دقیق اعتیاد به موادمخدر توصیه می گردد. از آن میان می توان به روش های غربالی و آزمون های تاییدی اشاره نمود. گزارشات متعددی مبنی بر تاثیر احتمالی قرص های ضد بارداری خوراکی (OCP) بر افزایش کلیرانس و دفع مورفین وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دقیق اثر داروهای OCP بر دفع مورفین و اهمیت بالینی آن است.مواد و روش ها: در این مطالعه دو روش تجویز مزمن مورفین (تولرانس و وابستگی) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین دو داروی هورمونی استروژن (10mg/kg) و پروژسترون (20mg/kg) دو روز قبل و همزمان با تجویز مورفین در هر دو روش به حیوانات تزریق گردیدند. سپس نمونه های ادراری (با توالی 6 ساعته) به مدت 24 ساعت گرفته شد. و از روش HPLC به منظور شناسایی و اندازه گیری کمی مورفین در ادرار موش صحرایی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری اندازه گیری مکرر (Repeated Measures ANOVA) مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: این مطالعه نشان داد که متابولیسم مورفین 6 و 12 ساعت بعد از قطع مورفین در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد، در حالی که 18 و 24 ساعت بعد از قطع تجویز مورفین تفاوت معنی داری دیده نمی شود.نتیجه گیری: نتایج فوق بیان گر آن است که تاثیر هورمون های استروژن و پروژسترون بر متابولیسم و دفع مورفین گذرا بوده و در نهایت دفع مورفین کونژوگه در دو گروه دارو و کنترل به یک اندازه می رسد. لذا، در مصرف داروهای ضدبارداری به لحاظ بالینی تاثیر قابل توجهی بر آزمون های تشخیص اعتیاد ندارند و نمی تواند به عنوان تقلب در آزمون های تشخیص اعتیاد محسوب گردد.

سابقه و هدف: آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری مزمن خود ایمنی می باشد. با تشخیص زودرس می توان از عوارض و ناتوانی بیماری جلوگیری کرد. آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه یک شاخص اختصاصی تشخیص بیماری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین کارآیی آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 86-1385 صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه ارزش تشخیصی است که بر روی 98 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید و 75 بیمار غیرمبتلا به آرتریت روماتوئید که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. میزان فاکتور روماتوئید بیشتر از 35 و آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه بیشتر از 25/6 واحد در میلی لیتر مثبت تلقی شد. نتایج: حساسیت آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه؛ 5/73 درصد، فاکتور روماتوئید؛ 4/69 درصد، اختصاصیت؛ 88 درصد و 84 درصد، ارزش اخباری مثبت؛ 9/88 درصد و 85 درصد و ارزش اخباری منفی؛ 7/71 درصد و 7/67 درصد به ترتیب می باشد. ویژگی و ارزش اخباری مثبت بیمارانی که هر دو فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه مثبت داشتند، به ترتیب 3/93 درصد و 4/92 درصد بود. میانگین آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه در بیماران آرتریت روماتوئید 8/46 و در گروه شاهد، 3/5 واحد در میلی لیتر بود (P<0.0001).نتیجه گیری: به منظور تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید، آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید ارزش تشخیصی بیشتر دارد. اگر هر دو تست آنتی بادی ضدپپتیدهای سیترولینه و فاکتور روماتوئید استفاده گردند، ویژگی و ارزش اخباری مثبت نسبت به هر کدام به تنهایی بیشتر می گردد.

سابقه و هدف: در این تحقیق سطح آلاینده های استنشاقی مانند ذرات معلق، سولفید هیدروژن و ازون در هوای شهر اراک و خمین تعیین و چگونگی اثر آن بر عملکرد ریه مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: مطالعه در فاصله زمانی 86-1385 در اراک و خمین انجام شد و دو شهر به ترتیب به 10 و 5 منطقه مختلف طبق تقسیم بندی مرکز بهداشت و محیط زیست تقسیم شده و ذرات معلق، ازون و سولفید هیدروژن در مناطق مذکور به صورت تصادفی بر اساس کد خانوار در فصول مختلف سال اندازه گیری شد. تعداد 1069 نفر در مطالعه شرکت کردند که از این تعداد 522 نفر از خمین و بقیه از اراک بودند. از شاخص کیفیت هوا (PSI) برای ارزیابی کیفیت هوا و از شاخص های اسپیرومتری برای ارزیابی حجم ها و ظرفیت های ریوی استفاده شد. میانگین غلظت آلاینده ها و شاخص پراکندگی ظرفیت های ریوی با آنالیز رگرسیون بررسی شدند.نتایج: بر اساس مقایسهPSI ، میانگین PSI اراک (54/14±83/101) بالاتر از خمین (58/18±17/89) بود (P<0.05). میزان سطوح قابل پیش بینیFVC ، FEV 1،FEF 25-75 % ،MEF 50 % ، PEF به ترتیب در اراک در 2/10 درصد، 7/11 درصد، 5/35 درصد، 9/30 درصد، 40 درصد و در خمین در 8/8 درصد، 3/11 درصد، 4/35 درصد، 9/33 درصد و 6/40 درصد موارد مختل بود. این تفاوت ها در دو شهر معنادار نبود. میانگین آلاینده H2S در دو شهر اراک و خمین بالاتر از حد استاندارد بود. غلظت آلاینده H2S و O3 در خمین بالاتر از اراک بود، ولی این اختلاف فقط در مورد H2S معنی دار بود. به طور کلی، بین آلاینده های H2S؛ O3 و PM10 ارتباط معناداری با ظرفیت حیاتی به دست نیامد، اما ارتباط معنی داری بین میانگین FEF و 75% -25FEF- با ازون وجود داشت. در اراک ارتباط میزان پیش بینی شده FVC با غلظت ازون، معکوس بود. در خمین میزان پیش بینی شده ظرفیت حیاتی و FVC با غلظت H2S و PM10 به صورت معکوس همبستگی داشت.نتیجه گیری: میانگین PSI اراک بالاتر از خمین بوده و آلاینده عمده آن ذرات معلق و در خمین آلاینده عمده، H2S و O3 بود. در اراک رابطه FVC با غلظت ازون معکوس اما معنی دار نبوده و در خمین رابطهVC و FVC با غلظت H2S و PM10 معکوس بود. لذا، توصیه می شود که آلاینده های مذکور سالیانه مورد پایش قرار گیرد.

مقدمه: تنظیم فواصل بارداری ها مطابق دلخواه زوجین و پیشگیری از بارداری ناخواسته از اهداف برنامه تنظیم خانواده می باشد که لازمه آن، استفاده از روش های مطمئن پیشگیری است. این مطالعه به منظور شناسایی تعیین کننده های استفاده از روش های غیرمطمئن پیشگیری از بارداری در شهر کاشان با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه مورد شاهدی روی 522 خانم متاهل 49-15 سال در مراکز بهداشتی درمانی کاشان شامل261 نفر کاربر روش های غیرمطمئن و 261 نفر کاربر روش های مطمئن صورت پذیرفت. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای جمع آوری شدند. آنالیز داده ها در مدل تک متغیره با استفاده از آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر و t و در مدل چندگانه با روش رگرسیون لجستیک انجام شد.نتایج: در آنالیز تک متغیره، شغل و تحصیلات زن، سن و تحصیلات همسر، تعداد فرزندان و مدت ازدواج در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. تفاوت معنی داری در سن زن، شغل همسر، رضایت از جنسیت فرزند، سطح درآمد و سن آخرین فرزند دیده نشد. در تحلیل چندگانه متغیرهای سن زن (OR=1.725)، شغل زن (OR=2.241)، مدت ازدواج OR=1.074)، تعداد فرزند (OR=0.341) و سن آخرین فرزند (OR=1.544) در مدل باقی ماندند که ارتباط واقعی معنی دار آماری با نوع روش پیشگیری در حضور اثرات سایر متغیرها داشتند.نتیجه گیری: برای کاهش روش های غیرمطمئن باید اولویت آموزش بر خانم های شاغل و سنین بالاتر، مدت ازدواج طولانی تر، دارای فرزند کمتر با سن بالاتر فرزند آخر قرار گیرد.

سابقه و هدف: مطالعات بالینی مقدماتی تاثیر گاباپنتین در ایجاد بی دردی و کاهش نیاز به مخدرها بعد از عمل جراحی را نشان داده اند. هدف این مطالعه بررسی میزان مصرف پتیدین بعد از عمل جراحی عمومی در دریافت کنندگان گاباپنتین می باشد.مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی حاضر 196 بیمار که تحت عمل جراحی عمومی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. 102 نفر از آنها 1200mg گاباپنتین، 2 ساعت قبل از عمل جراحی دریافت کردند و 94 نفر از بیماران گاباپنتین مصرف نکردند. برای بیماران گروه گاباپنتین متعاقب تجویز دوز اول، 600mg گاباپنتین در سه دوز به فاصله 8 ، 16 و 24 ساعت به صورت خوراکی داده شد. بیماران هر دو گروه که تقاضای مسکن داشتند، 25mg پتیدین به صورت تزریق وریدی دریافت کردند. میزان کل دوز پتیدین مصرفی برای هر بیمار از صفر تا 24 ساعت بعد از عمل ثبت شد. استفراغ، سرگیجه و خواب آلودگی به صورت وجود یا عدم وجود و درد بیمار با معیار VAS مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس اطلاعات با آزمون های آماریmann Whitney ، مجذور کای،OR  و CI مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین سن بیماران 8/15±4/45 سال بود. گاباپنتین سبب کاهش مصرف پتیدین بعد از عمل جراحی (P<0.001) و نیز سرگیجه (P=0.019) شد که البته همراه با افزایش قابل ملاحظه ای در ایجاد خواب آلودگی (P=0.007) بود. این در حالی است که تفاوت معنی داری بین مصرف گاباپنتین و استفراغ مشاهده نشد.نتیجه گیری: تجویز دوز کلی 3000mg گاباپنتین طی عمل جراحی در 24 ساعت اول بعد از عمل با کاهش مصرف پتیدین همراه بود، اما خطر بروز خواب آلودگی و سرگیجه وجود دارد.

سابقه و هدف: سندروم متابولیک یا سندروم x مجموعه ای از ناهنجاری های متابولیک شامل چاقی مرکزی، پرفشاری خون، افزایش قندخون و اختلال در لیپیدهای خون می باشد که خطر ابتلا به برخی بیماری ها را افزایش می دهد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع سندروم متابولیک در بین دانشجویان علوم پزشکی کاشان طی سال 1387 انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 221 دانشجو در سنین 27- 19 سال انجام گرفت. سندروم متابولیک با وجود سه معیار یا بیشتر از معیارهای Third Report of the Adult Treatment Panel (ATP III) شامل: تری گلیسرید ≥150 میلی گرم در دسی لیتر، فشارخون بالا (فشارخون سیستولیک ≥130 میلیمتر جیوه و فشارخون دیاستولیک ≥85 میلیمتر جیوه)، قندخون ناشتا ≥110 میلی گرم در دسی لیتر، دورکمر ≥ 102 سانتی متر در مردان و ≥88 سانتی متر در زنان، 40>HDL میلی گرم در دسی لیتر در مردان و <50 میلی گرم در دسی لیتر در زنان تعریف شد.نتایج: میزان فراوانی سندروم متابولیک در بین دانشجویان 2/3 درصد بود و 8/30 درصد از دانشجویان یک جزء از اجزای سندروم متابولیک را داشتند. بیشترین شیوع اجزای سندروم متابولیک در این مطالعه مربوط به فشارخون دیاستولیک بالا (7/16 درصد) و HDL کمتر از حد نرمال (2/26 درصد) بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد فشار خون دیاستولیک بالا و HDL کمتر از حد نرمال از ریسک فاکتورهای مهم سندروم متابولیک در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان می باشند.

سابقه و هدف: بیخوابی موقعیتی ناتوان کننده و پریشان کننده می باشد که نه تنها می تواند بر کیفیت زندگی، کار و فعالیت روزانه اثر گذار باشد، بلکه مشکلات روانی - اجتماعی بسیار زیادی را ایجاد می کند. این پژوهش به منظور بررسی شیوع بیخوابی در میان افراد 18 ساله و بالاتر شهر کاشان در سال 1387 انجام گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با حجم نمونه 1155 نفر انجام گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه علایم بیخوابی بر اساس ملاک های DSM-IV بود که اعتبار آن توسط 5 روانپزشک تایید و پایایی آن به روش باز آزمایی، 99 درصد به دست آمد. اطلاعات با آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر، CI و OR مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج: از میان 1155 نفری که مورد مطالعه قرار گرفتند، 684 نفر (59 درصد) بیخوابی داشتند. از نظر سنی کسانی که بین 41 تا 65 سال سن داشتند (266 نفر، 9/67) و زنان (505 نفر، 4/74 درصد) بیشترین فراوانی بیخوابی را داشتند. بین سابقه اختلال روانی ] OR=2.24، p<0.001 [، اختلال خواب در خانواده [67/4OR=، p<0.001 [، مصرف نوشیدنی ها کافئین دار قبل از خواب [64/1OR=، P<0.001 [ با مشکل بیخوابی تفاوت آماری معناداری مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر اکثریت افراد، به خصوص زنان و افراد میان سال از مشکل بیخوابی رنج می برند. از آنجایی که بیخوابی می تواند عامل خطرسازی برای شروع افسردگی و اضطراب و افزایش مستقیم و غیرمستقیم هزینه های پزشکی و تبعات دیگر باشد، لازم است برنامه ریزی دقیقی در جهت رفع این مشکل و بهبود کیفیت خواب افراد صورت گیرد.

سابقه و هدف: هیداتیدوزیس یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام در سراسر جهان است و فرم متاسستود اکینوکوکوس گرانولوزوس عامل این بیماری است. تشخیص کیست هیداتید با استفاده از شاخصه های بالینی مشکل است، اما روش های سرولوژیک به تعیین آنتی بادی اختصاصی بیماری کمک می کند. با توجه به شیوع و اهمیت پزشکی و اقتصادی آن، این مطالعه به منظور تعیین سرواپیدمیولوژی هیداتیدوزیس انسانی در افراد بالغ شهرستان کاشان طی سال 1387 صورت پذیرفت.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی 361 نمونه سرم انسانی به شکل تصادفی از افراد بالغ مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی و شهری شهرستان کاشان جمع آوری گردید. نمونه ها در گروه های سنی مختلف با استفاده از دو روش ELISA و IFA مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: میانگین سن افراد مورد مطالعه 7/9±4/33 سال بود. فقط 11 مورد (05/3 درصد) از نظر ابتلا به هیداتیدوزیس هم با روش ELISA و هم IFA مثبت و بقیه موارد با هر دو روش منفی بودند. میزان آلودگی در مردان و زنان به ترتیب 7/3 درصد و 3/2 درصد به دست آمد. همچنین، بین ابتلا به هیداتیدوزیس و جنس و محل سکونت ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، میزان شیوع هیداتیدوزیس در این منطقه بالا بوده و بنابراین برنامه های کنترل هیداتیدوزیس در منطقه توصیه می شود.

سابقه و هدف: دیورتیکول مکل شایع ترین آنومالی مادرزادی مجرای گوارش است. محل آن اغلب در 60-40 سانتی متری دریچه ایلئوسکال بوده و معمولا بدون علامت است. تنها 4 درصد افراد مبتلا به این دیورتیکول در دوران کودکی دچار عوارض می شوند.معرفی بیمار: بیمار آقای 44 ساله ای است که به علت درد شدید ربع تحتانی راست شکم مراجعه نمود و از تهوع، استفراغ صفراوی و عدم دفع گاز و مدفوع طی دو روز گذشته شکایت داشت. با توجه به اینکه دو هفته قبل تحت آپاندکتومی قرار گرفته بود، با شک به انسداد ناشی از چسبندگی به علت جراحی اخیر، به مدت 2 روز تحت نظر گرفته شد. به دلیل عدم بهبودی علائم، لاپاراتومی اکتشافی انجام گردید. دیورتیکولی به طول 10 سانتی متر که حول محور خود پیچیده بود، در 100 سانتی متری دریچه ایلئوسکال یافت شد.نتیجه گیری: علی رغم ناشایع بودن بروز عوارض دیورتیکول مکل در بالغین، می بایست این تشخیص را به عنوان یکی از علل احتمالی شکم حاد جراحی در نظر داشت. با وجود اینکه محل شایع دیورتیکول مکل 60-40 سانتی متری دریچه ایلئوسکال است، پیشنهاد می شود با توجه به همزمانی این دو در حین آپاندکتومی، ایلئوم تا فاصله 100 سانتی متری از این دریچه مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه و هدف: هپاتیت مزمن B از شایع ترین بیماری های مزمن کبدی می باشد که عدم تشخیص و درمان به موقع آن منجر به ایجاد عوارض غیرقابل برگشت و تحمیل هزینه های گزاف درمانی می شود. هدف این مقاله آشنایی بیشتر خوانندگان با زمان شروع و روش درمان، انواع داروهای موجود و نیز برخورد مناسب در مواجهه با موارد عدم تحمل دارو، مقاومت دارویی و شکست درمان اولیه در درمان هپاتیت مزمن B می باشد.مواد و روش ها: آنچه در پیش رو دارید خلاصه ای از همه گیر شناسی، سیر بالینی و درمان هپاتیت مزمن B می باشد که برگرفته از آخرین نقطه نظرات محققین مطرح در این زمینه است. سیر مزمن هپاتیت مزمن B بر اساس میزان سرمی HBV DNA، آلانین آمینو ترانسفراز، HBe Ag و نیز بافت شناسی کبد که نشانه فعالیت سیستم ایمنی مبتلایان در مقابل ویروس و میزان آسیب کبدی هستند به چهار مرحله «تحمل ایمنی»، «پاک سازی ایمنی»، «ناقلین غیرفعال» و «عود» تقسیم می شود.نتایج: شروع درمان بر اساس شواهد مبتنی بر وجود آسیب کبدی است. مبتلایان در مرحله ی «تحمل ایمنی» و «ناقلین غیرفعال» نیاز به درمان نداشته و فقط باید پیگیری شوند. این در حالی است که بیماران در مرحله «پاک سازی ایمنی» و «عود» نیاز به درمان دارند. انتخاب PEG اینترفرون یا داروهای خوراکی ضدویروس بر اساس وجود سیروز، میزان مقاومت دارویی و روش استفاده صورت می گیرد. عدم تحمل و عوارض دارویی، مقاومت دارویی و شکست درمان اولیه با عود همراه هستند که باید شناسایی شده و درمان ضدویروس قطع شده و یا تغییر یابد.نتیجه گیری: با توجه به رشد سریع اطلاعات در زمینه درمان هپاتیت B و تولید داروهای جدید ضدویروسی، دستور العمل های درمانی به سرعت در حال تغییر می باشند. درمان زودرس و صحیح مبتلایان منجر به کاهش عوارض و نیز مرگ و میر ناشی از این بیماری می شود.