مجله علوم پزشکی فیض
سال:1392 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: صمغ آنغوزه دارای خواص دارویی بوده و مطالعات اثرات ضد سرطانی و آنتی اکسیدانی آن را اثبات کرده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات سایتوتوکسیک عصاره صمغ آنغوزه بر ﺳﻠﻮل ﻫﺎی ﻛﺎرﺳﻴﻨﻮﻣﺎی ﻛﺒﺪ اﻧﺴﺎن انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی عصاره صمغ آنغوزه بر سلول های سرطانی HepG2 و طبیعی L929 اثر داده شد. محیط کشت RPMI حاوی L - گلوتامین، پنی سیلین، استرپتومایسین و 10 درصد FBS بوده و 24، 48، 72، و 96 ساعت پس از اضافه نمودن عصاره با غلظت های 10 μg/ml، 50، 100، 200 تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده با میکروسکوپ معکوس بررسی شد. درصد زنده ماندن هر دو رده سلولی نیز توسط آزمون MTT بررسی گردید. نتایج: غلظت های 50 μg/ml، 100، 200، پس از 24 ساعت موجب تغییرات مورفولوژیک در سلول های HepG2 گردید و این تغییرات پس از 48، 72، 96 ساعت تشدید شد. هم چنین، غلظت های 100 μg/ml و 200 موجب تغییرات مورفولوژیک در سلول های L929 شد. نتایج آزمون MTT نشان دهنده کاهش معنی داری در میزان زنده ماندن سلول های HepG2 در غلظت های 50 μg/ml، 100، 200 می باشد. غلظت های μg/ml 100 و 200 موجب کاهش معنی دار در میزان زنده ماندن سلول های L929 شد (0.05>P). نتیجه گیری: اگرچه صمغ آنغوزه در غلظت μg/ml 50 دارای اثرات سایتوتوکسیک بر سلول های سرطانی HepG2 می باشد، ولی در این غلظت اثر سایتوتوکسیک بر سلول های طبیعی L929 ندارد. بنابراین، غلظت مذکور می تواند با کمترین آسیب به سلول های طبیعی، سلول های سرطانی را تخریب کند.

سابقه و هدف: صرع شایع ترین اختلال عصبی پس از سکته مغزی می باشد. گیاهان دارویی با داشتن مواد دارویی متنوع طبیعی و خواص متفاوت، گزینه مناسبی برای کشف داروهای جدید جهت مداوای صرع می باشند. در این تحقیق اثر کاتچین چای سبز بر تشنجات ناشی از تزریق درون صفاقی پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری نر مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه موش های سوری نر نژاد NMRI در 6 گروه (8=n) دوزهای مختلف کاتچین (200، 150، 100، 50، 25 mg/kg) و یگ گروه (کنترل) نرمالین سالین، دریافت کردند و بعد از 30 دقیقه به هر حیوان 80 mg/kg  پنتیلن تترازول به منظور ایجاد تشنج تزریق شد. تمامی تزریقات به صورت درون صفاقی انجام گرفت. سپس، زمان شروع حملات تشنجی و مدت زمان هر یک از مراحل تشنج در گروه های آزمایش و کنترل اندازه گیری و ثبت گردید. نتایج: نتایج بررسی نشان داد که دوزهای100 mg/kg ، 150 و 200 باعث تاخیر در شروع حملات تشنجی (آستانه تشنج) و فازهای 1، 2، 3، 4 و 5 تشنج نسبت به گروه کنترل می شوند (0.001>P). نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت تزریق درون صفاقی کاتچین سبب ایجاد تاخیر در شروع حملات در فازهای مختلف تشنج می گردد.

سابقه و هدف: افت شنوایی ناشی از صدا یکی از شایع ترین بیماری ها در محیط های شغلی است که موجب بروز ناتوانی و خسارات فراوانی در محیط کار می گردد. آسیب های متابولیکی ناشی از تشکیل رادیکال های آزاد در حلزون گوش در اثر مواجهه با صدای زیاد نقش مهمی در ایجاد این عارضه ایفا می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تجویز آلفا توکوفرول به عنوان یک ماده پاک کننده رادیکال های آزاد بر پیشگیری از افت شنوایی ناشی از صدا در خرگوش انجام گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی 24 سر خرگوش سفید نر بالغ در 4 گروه شامل گروه کنترل، گروه در معرض صدا (100 دسی بل صدای با باند پهن فرکانسی 5700-700 هرتز به مدت کلی 40 ساعت)، گروه در معرض صدا با دریافت دارو (آلفا توکوفرول به میزان 50 mg/kg، روزانه، تزریق صفاقی) و گروه بدون مواجهه و با دریافت دارو مورد مطالعه قرار گرفتند. شنوایی خرگوش ها در سه مرحله با استفاده از روش بررسی امواج حاصل از پتانسیل برانگیخته ساقه مغز (ABR) ارزیابی شد. نتایج: تجویز آلفا توکوفرول موجب گردید تا در فرکانس های 1 تا 8 کیلوهرتز کاهش معنی داری به ترتیب به میزان 14، 13، 10 و 7 دسی بل در افت شنوایی موقت و 14، 14، 12 و 7 دسی بل در افت شنوایی دائم ایجاد گردد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد آلفا توکوفرول می تواند به عنوان یک عامل آنتی اکسیدان اثر حفاظتی مناسبی در برابر افت شنوایی موقت و دائم ناشی از صدا در خرگوش فراهم نماید و مطالعات بیشتر بر روی انسان در این زمینه توصیه می گردد.

سابقه و هدف: حضور گیرنده های کاپسایسین در ناحیه خاکستری دور مجرایی (PAG) نشان داده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش گیرنده های کاپسایسین PAG برانتقال درد در موش های صحرایی نر مبتلا به نوروپاتی دیابتی (NP) بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی آزمایشگاهی بود، که در آن از 24 سر موش صحرایی نر به صورت 4 گروه 6 تایی شامل: سالم-سالین، سالم - کاپسایسین، نوروپاتی - سالین و نوروپاتی - کاپسایسین استفاده شد. موش ها با استفاده از تست های تکان دم، صفحه داغ و ون فری جهت بررسی میزان درد بر اثر تزریق داخل PAG کاپسایسین (10 nmol/ul) یا سالین مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت القا NP، استرپتوزوتوسین (55 mg/kg) به صورت داخل صفاقی و تک دوز تزریق شد. نتایج: کاپسایسین درون PAG در موش های سالم اثر بی دردی را در دقایق 5 و 15 دقیقه پس از تزریق در تست تکان دم نشان داد (P<0.001)، اما در موش های NP چنین اثری دیده نشد. کاپسایسین در موش های سالم اثری بر رفلکس درد نسبت به محرک های حرارتی (هات پلیت) و مکانیکی (ون فری) نداشت و در موش های NP نیز بر آلودینیا بی تاثیر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که در موش های NP گیرنده های کاپسایسین PAG در کاهش حساسیت به محرک های دردزا نقشی را ایفا نمی کنند.

سابقه و هدف: رینیت آلرژیک، یک اختلال التهابی است که ویژگی بارز آن افزایش حساسیت نسبت به آلرژن های خارجی است. گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum یکی از گیاهان تیره جعفری است. از آنجا که در تحقیقات فارماکولوژیک اثرات ضد التهابی این گیاه ثابت شده است، این مطالعه با هدف تاثیر عصاره دانه گیشنیز بر رینیت آلرژیک انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک مراجعه کننده به کلینیک ENT تخصصی شماره 1 شهرکرد به دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 36 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه تحت درمان معمول که شامل قرص سیتریزین و اسپری نازوفلو و شستشوی بینی روزانه و دوری از هر گونه ماده محرک بود، قرار گرفتند. گروه مورد علاوه بر درمان ذکر شده، تحت درمان با عصاره دانه گشنیز (10 تا 15 قطره سه بار در روز) قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه در روز اول، سوم و هفتم وضعیت علایم بیماری خود را در پرسشنامه های مربوطه ثبت نمودند. نتایج: علائم بیماری در روز اول در دو گروه تفاوت معنی داری باهم نداشت و در روز سوم احتقان بینی و قرمزی و سوزش چشم در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05). در روز هفتم نیز آبریزش بینی و قرمزی و سوزش چشم در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05). نتیجه گیری: عصاره دانه گشنیز بر علایم مهمی هم چون آبریزش از بینی، احتقان بینی و قرمزی و سوزش چشم تاثیر مثبت و بهبود دهنده ای داشته و می توان این گیاه را به عنوان یکی از گیاهان دارویی موثر در درمان رینیت آلرژیک معرفی کرد.

سابقه و هدف: اگرچه مدت هاست که نانوذرات نقره برای ترمیم زخم استفاده می شود، اما سمیت پمادهای حاوی این ذرات کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، تاثیر نانوذرات نقره به کار رفته جهت ترمیم زخم بر روی برخی پارامترهای هماتولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 سر موش نژاد بالب سی (BALB/c) به طور تصادفی در 2 گروه 25 تایی (گروه کنترل و تیمار) مورد بررسی قرار گرفت. پس از ایجاد زخم یکسان در پشت همه حیوانات، سطح زخم در گروه تیمار با 50 میکرولیتر محلول نانوذرات نقره (10 ppm) و در گروه کنترل، با همان مقدار آب مقطر تیمار شد. سپس، در روزهای صفر، هفتم و چهاردهم بعد از ایجاد زخم، با اندازه گیری سطح زخم درصد میانگین کاهش سطح زخم در پایان هر هفته اندازه گیری گردید. میانگین حجم هر گلبول قرمز، دامنه پراکندگی حجم گلبول های قرمز، هماتوکریت و تعداد سلول های خونی برای هر دو گروه اندازه گیری گردید.نتایج: در پایان هفته دوم این آزمایش، کاهش معنی داری در میانگین سطح زخم در گروه تیمار مشاهده شد. اگر چه در گروه تیمار افزایش تعداد گلبول های سفید خون مشاهده شد، اما شمارش گلبول های قرمز خون و سایر پارامترهای خونی، تغییر معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نانو ذرات نقره به کار رفته جهت تسریع ترمیم زخم، می تواند بدون اینکه اثرات منفی بر روی برخی از پارامترهای خونی داشته باشد، سیستم ایمنی را تحریک کند.

سابقه و هدف: یکی از میانجی های التهابی مهم اینترلوکین 4 (IL-4) می باشد که سایتوکاینی مشتق شده از لنفوسیت های T کمک کننده و ماست سل ها است و باعث شروع سنتز IgE می شود. IL-4 نقش مهمی در پاسخ ایمنی آلرژیک با توجه به توانایی خود برای جلوگیری از آپوپتوز لنفوسیت های T دارد. به علاوه، اینترلوکین 4 در تمایز سلول های لنفوسیت و تولید سیتوکین ها و IgE نقش دارد. این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین سطح سرمی اینترلوکین 4 و IgE با شدت بیماری آسم در مبتلایان به آسم آلرژیک است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی از میان بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به کلینیک آسم و آلرژی شهرستان کاشان به صورت تصادفی ساده 110 بیمار و 70 فرد سالم به عنوان شاهد وارد مطالعه شدند. از تمامی بیماران و افراد سالم 5 سی سی نمونه خون وریدی اخذ شده و در آزمایشگاه سطح سرمی اینترلوکین 4 با کمک کیت آزمایشگاهی استاندارد و سطح ایمونوگلوبین E با تکنیک الیزا اندازه گیری شد.نتایج: بین میانگین سطح اینترلوکین 4 و IgE با سن و جنس رابطه معنی داری مشاهده نشد. میانگین سطح IgE در این مطالعه با افزایش شدت آسم از متوسط به شدید افزایش یافت (0.847=P). هم چنین، سطح اینترلوکین 4 در بیماران با شدت بیش تر آسم، بالاتر بود (0.002=P).نتیجه گیری: سطح سرمی IL-4 با افزایش شدت آسم افزایش می یابد و این در حالی است که برای IgE و شدت آسم چنین رابطه ای مشاهده نمی شود.

سابقه و هدف: بروموکریپتین یک آلکالوئید ارگوت است که باعث سرکوب سنتز پرولاکتین می شود. برخی مطالعات از نقش پرولاکتین در توسعه و فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید (RA) حمایت کرده اند. لذا، در این مطالعه به بررسی اثر بروموکریپتین بر فعالیت بیماری RA بپرداخته می شود.مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای دوسو کور 174 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 90 وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت بلاک تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه بروموکریپتین 2.5 میلی گرم 2 با در روز و گروه دیگر دارونما دریافت کردند. کلیه بیماران در ابتدای مطالعه و طی ماه های دوم و ششم از نظر تورم، تندرنس مفصل، شدت درد بر اساس VAS، ESR و DAS بررسی شدند.نتایج: تورم اولیه در گروه برموکریپتین پس از 6 ماه از 3.7 به 0.59 رسید که در مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی داری بود. هم چنین، در این گروه شدت درد در مقیاس VAS طی 6 ماه از 82.1 به 23.15 رسید که در مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی داری بود. به علاوه، میزان DAS طی این مدت از 3.8 به 3.5 رسید که در مقایسه با گروه کنترل دارای کاهش معنی داری بود. پارامترهای ESR و تندرنس کاهش معنی داری نداشت. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت بروموکریپتین در بیماران آرتریت روماتوئید باعث کاهش تورم، شدت درد و DAS می شود.

سابقه و هدف: تحقیقات اخیر در مورد عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی پیرامون شاخص های جدید التهابی نظیر CRP متمرکز شده است. این تحقیق، با هدف بررسی تاثیر فعالیت بدنی هوازی دویدن بر تغییرات حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی عروقی (HS-CRP) در دختران دارای اضافه وزن انجام شده است. مواد و روش ها: تعداد 26 دانشجو دارای اضافه وزن با میانگین وزن 5.6±82.5 کیلوگرم، قد 166±6.4 سانتی متر، سن 2.1±21.2 سال و شاخص توده بدن (BMI) بزرگتر یا مساوی 28.4 کیلوگرم بر متر مربع به صورت هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین به صورت 2 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته شامل دوهای فزاینده هوازی با ضربان قلب مشخص و با استفاده از ساعت ضربان سنج پولار اجرا گردید. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، خون گیری ثانویه و اندازه گیری های آنتروپو متریک در شرایط مشابه پیش آزمون تکرار شد. نتایج: داده ها نشان دادند 8 هفته تمرین اینتروال با فشار و شدت مشخص تاثیر معنی داری بر کاهش سطوح CRP دختران دارای اضافه وزن دارد (P=0.0001). به علاوه، اختلاف میانگین CRP بین گروه تجربی و کنترل نیز معنی دار بود (P=0.047)، حال آنکه این کاهش در گروه کنترل معنی دار به دست نیامد (P=0.28). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط قوی بین شاخص های التهابی و شیوع بیماری های قلبی عروقی، هر گونه عملی که باعث کاهش این شاخص ها شود، کاهش حوادث قلبی عروقی را موجب می گردد.

سابقه و هدف: سرطان پستان دومین عامل مرگ ناشی از سرطان در خانم ها می باشد. در چگونگی این سرطان مجموعه ای از عوامل اپی ژنتیکی و ژنتیکی نقش دارند. در مورد نقش سرطان زایی پلی مورفیسم آلل کدون 72 ژن P53 در سرطان پستان اطلاعات ضد و نقیضی گزارش شده است. لذا، هدف از این مطالعه مشخص کردن ژنوتیپ، هموزایگوسیتی یا هتروزایگوسیتی کدون 72 ژن P53 و ارتباط آن با کارسینومای مهاجم مجرایی سرطان پستان در سبزوار می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 160 نمونه که شامل  80مورد کارسینومای مهاجم مجرایی و  80نمونه سالم بود، انجام شد. DNA نمونه ها با استفاده از دو زوج پرایمر اختصاصی کدون 72 ژن P53 تکثیر گردید. و ژنوتیپ محصول واکنش های زنجیره ای پلی مراز با الکتروفورز تعیین شد. نتایج: میانگین سن بیماران سرطانی و سالم به ترتیب 47.22±12.95 و 12.48±48.05 سال بود. فراوانی ژنوتیپ هتروزیگوتی آرژینین/پرولین در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 49 (30.6 درصد) و 51 (31.9 درصد) بود، در حالی که فراوانی ژنوتیپ هموزیگوتی آرژینین/آرژینین در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 29 (18.1 درصد) و 15 (9.4 درصد) بود. فراوانی هموزیگوتی ژنوتیپ پرولین/ پرولین نیز در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 2 (1.3 درصد) و 14 (8.8 درصد) بود که از نظر آماری بین این نوع ژنوتیپ در گروه های شاهد (سالم) و مورد (مبتلا به سرطان) تفاوت معنی دار مشاهده شد. نتیجه گیری: ژنوتیپ کدون 72 ژن P53 در سرطان زایی نقش دارد و مشخص کردن این ژنوتیپ می تواند در تعیین چگونگی پیشرفت، پیش آگهی و نوع درمان بیماری ارزشمند باشد.

سابقه و هدف: استافیلوکوک ارئوس مقاوم به متی سیلین از مهم ترین پاتوژن های موجود در بیمارستان و جامعه است. از این رو تشخیص دقیق سویه های مقاوم به منظور کنترل و پیشگیری عفونت های ناشی از آن ضروری است. هدف ازاین مطالعه، تعیین کارآیی تست حساسیت به سفوکسیتین نسبت به E-test و تست حساسیت به اگزاسیلین در تشخیص استافیلوکوک ارئوس های مقاوم به متی سیلین بود. مواد و روش ها: این مطالعه ارزش تشخیصی بر روی 296 سویه استافیلوکوک ارئوس جدا شده از بینی بیماران مراجعه کنندگان به بخش اورژانس بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. مقاومت به متی سیلین به روش دیسک دیفیوژن با اگزاسیلین 1 mg و سفوکسیتین 30 mg طبق معیار CLSI و بر اساس سایز هاله عدم رشد و تعیین حداقل غلظت مهاری آنتی بیوتیک با استفاده ازE-test (Epsilometer test)  تعیین گردید. تشخیص ژن mecA با PCR به عنوان روش استاندارد طلایی انجام گردید.نتایج: 32 ایزوله (10.8 درصد) توسط روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن، 28 ایزوله (9.5 درصد) توسط روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن، 30 ایزوله (10.1 درصد) توسط E-test و 26 ایزوله (8.8 درصد) توسط PCR به عنوان سویه مقاوم (MRSA) شناخته شدند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای تست های اگزاسیلین دیسک دیفیوژن به ترتیب 100، 97.7، 81.2 و 100 درصد، برای سفوکسیتین دیسک دیفیوژن به ترتیب 96.2، 98.8، 89.3 و 99.6 درصد و برای E-test 100، 98.5، 86.7 و 100 درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: علی رغم پرهزینه بودن، بهترین روش برای شناسایی MRSA روش PCR است. روش های فنوتیپی، به خصوص روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن می تواند جایگزین مناسبی برای PCR در تشخیص MRSA باشد.

سابقه و هدف: نفروپاتی ممبرانوس یکی از شایع ترین علل سندروم نفروتیک و نارسایی کلیه در بالغین غیر دیابتی می باشد. در این مقاله بهترین روش های تشخیصی و درمانی این بیماری معرفی و بررسی می شوند. مواد و روش ها: پس از ارائه خلاصه ای از همه گیر شناسی، فرآیند ایجاد بیماری، علل، عوارض و سیر بیماری، روش های تشخیص افتراقی، درمان و پیگیری بیماری توضیح داده شده اند. نتایج: نفروپاتی ممبرانوس در بیشتر موارد ایدیوپاتیک می باشد، ولی می تواند ثانوی به بیماری های خود ایمنی، هپاتیت B و C، بدخیمی ها و استفاده از بعضی داروها باشد. بهبودی خود به خودی کامل یا نسبی پروتئین اوری در 20-40 درصد بیماران مبتلا به ممبرانوس نفروپاتی ایدیوپاتیک اتفاق می افتد. علاوه بر درمان های نگهدارنده سندروم نفروتیک مثل مهارکننده های آنژیوتانسین و استاتین ها برای هیپرلیپیدمی، درمان با تضعیف کنندگان سیستم ایمنی شامل داروهای سیتوتوکسیک (معمولا سیکلوفسفاماید) به اضافه گلوکوکورتیکوئید و یا مهارکننده های کلسینورین (سیکلوسپورین و یا تاکرولیموس) با یا بدون دوز کم گلوکوکورتیکوئید و در نهایت Rituximab، در بیمارانی که در ریسک بالا برای کاهش پیشرونده در عملکرد کلیه هستند، انجام می گردد. نتیجه گیری: تشخیص و درمان زود هنگام و صحیح به ویژه در بیماران با ریسک بالای نارسایی کلیه می تواند منجر به کاهش مرگ و میر و نارسایی کلیه ها و عوارض ناشی از آن در نفروپاتی ممبرانوس گردد.

سابقه و هدف: لنفوم غیر هوجکین (NHL) گروهی از نئوپلاسم های با منشاء سلول های سیستم لنفوئیدی است. وقوع لنفوم به شکل اولیه در حفره دهان ناشایع است و تنها 2 درصد همه لنفوم های خارج گره ای را تشکیل می دهد. در این مقاله یک مورد لنفوم غیر هوچکین در حفره دهان معرفی شده و به بررسی علائم آن و افتراق از سایر ضایعات مشابه پرداخته می شود.گزارش مورد: خانمی 49 ساله با سابقه درد در دندان پره مولر دوم سمت راست ماگزیلا و تورم در آلوئول همان ناحیه که با تشخیص عفونت دندانی تحت کشیدن دندان مورد نظر قرار گرفته بود، یک هفته بعد از کشیدن دندان به علت عدم بهبود تورم به ما ارجاع شد. با تشخیص احتمالی لنفوم، ضایعه تحت بیوپسی انسیژنال قرار گرفت. تشخیص نهایی ضایعه بر اساس گزارش هیستوپاتولوژی و ایمونو-هیستوشیمی Diffuse large B cell lymphoma تعیین شده و بیمار جهت درمان به انکولوژیست معرفی شد.نتیجه گیری: هیچ نمای بالینی ویژه و کلاسیکی برای NHL در استخوان های فک وجود ندارد. تورم، زخم و ناراحتی ممکن است در ناحیه لنفوم وجود داشته باشد و یا از بیماری های پری اپیکال و یا شرایط خوش خیم تقلید نماید. از لحاظ بالینی این نوع لنفوم می تواند ضایعات التهابی اندو-پریو با نشانه های درد و ناراحتی موضعی را تقلید کند. تاخیر در تشخیص می تواند پیش آگهی را بدتر کرده و این مساله اهمیت شناسائی علائم لنفوم غیر هوچکین توسط دندانپزشک و ارجاع به موقع را نشان می دهد.