مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1390 | دوره:29 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

زمینه: از آنجا که مراقبت از بیمار کار پیچیده ای است؛ لذا دست اندرکاران مراقبت باید در فکر به وجود آوردن استاندارد و معیارهایی برای تامین و ارزیابی مراقبت از بیمار باشند. لذا این مطالعه انجام شد تا کاستی های استانداردهای ملی مراقبت بیمار در مقایسه با یک نمونه بین المللی مشخص گردد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تطبیقی استانداردهای بیمارستانی (فرم استاندارد اجرایی ارزشیابی شماره ب) مربوط به مراقبت بیمار وزارت بهداشت ایران (43 گزاره) با استانداردهای بین المللی مراقبت بیمار کمیسیون مشترک اعتباربخشی مراکز بهداشتی- درمانی امریکا (70 گزاره) مقایسه شد. روش گردآوری داده ها استفاده از اطلاعات موجود و ابزار مورد استفاده هفت چک لیست بود که بر اساس استانداردهای مراقبت بیمار کمیسیون مشترک تهیه شد؛ تحلیل داده ها با استفاده از جداول تطبیقی و روش های آمار توصیفی انجام گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت از مجموع 70 گزاره استانداردهای بین المللی مراقبت بیمار کمیسیون مشترک، 13 مورد (18.6 درصد) را به صورت کامل و 20 مورد (28.6 درصد) را به صورت نسبی پوشش داده اند و 37 مورد باقیمانده (52.8 درصد) را اصلا پوشش نداده اند. به عبارتی میزان تطابق استانداردهای بیمارستانی وزارت بهداشت با استانداردهای بین المللی مراقبت بیمار کمیسیون مشترک به قرار زیر بوده است: 18.6 درصد تطابق کامل، 28.6 درصد تطابق نسبی و 52.8 درصد عدم تطابقنتیجه گیری: در کل می توان گفت که استانداردهای مراقبت بیمار وزارت بهداشت صرف نظر از نحوه طبقه بندی، از جهت نگارش، کمیت و محتوا ضعیف بوده اند. با توجه به فلسفه وجودی سازمان های مراقبت بهداشتی و اهمیت مراقبت های با کیفیت، اصلاح کاستی های استانداردهای ملی مراقبت بیمار از ضروریات می باشد.

زمینه: هدف این مقاله، بررسی میزان شناخت پزشکان عمومی از اقدامات فیزیوتراپی در جهت بهبود وضعیت بالینی بیماران می باشد.روش کار: پرسشنامه ای آماده گردید که در آن سوالاتی به صورت نمای بالینی مطرح شد و در پایان چند گزینه که شامل راهکارهای مختلف انجام یا عدم انجام اقدامات فیزیوتراپی بود، پیشنهاد گردید که پاسخگر، نظر خود را به صورت انتخاب یک یا چند گزینه بیان می نمود. این پرسشنامه بین پزشکان عمومی داوطلب شرکت در آزمون سراسری دستیاری و دستیاران رشته های مختلف تخصصی دانشگاه های علوم پزشکی کشور به صورت تصادفی توزیع گردید.یافته ها: این تحقیق نشان داد که آشنایی پزشکان با انواع روش های فیزیوتراپی مورد نیاز بر اساس نوع بیماری و بیماری زمینه ای بیماران بستری، در حد 47.5% بوده است و در 18.6 درصد، به جای به کارگیری روش های مناسب فیزیوتراپی، روش های غیرضروری و حتی زیان آور و هزینه بر جهت درمان بیماران تجویز گردید.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیانگر این موضوع می باشد که شناخت کافی نسبت به اقدامات درمانی فیزیوتراپی در میزان قابل توجهی از جامعه پزشکی وجود نداشته و حتی در مواردی که وجود شناخت کافی جهت انجام این مهم به اثبات رسیده، در عمل این اقدامات موثر درمانی، به کار گرفته نمی شود. شاید عدم آگاهی کافی جامعه مورد مطالعه، بیانگر عدم وجود برنامه ریزی مدون آموزشی مناسب و یا عدم آموزش بالینی کافی در دوره آموزش باشد.

زمینه: امروزه آترواسکلروزیس به عنوان یک بیماری التهابی شناخته می شود. CRP (C-reactive protein) نه تنها به عنوان یک مارکر روند التهابی بلکه نشا نه از پیشرفت آترواسکلروزیس محسوب می گردد.روش کار: این مطالعه تحلیلی بر روی 454 نفر بیمار کاندید پیوند عروق کرونر (CABG) انجام شد. میزان CRP (بر حسب mg/dl) این بیماران قبل از پذیرش اندازه گیری شد و سپس تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر با استفاده از پمپ قلبی ریوی (ON PUMP) قرار گرفتند. تکنیک جراحی، متد بیهوشی و مراقبت های بعد از عمل در ICU در تمام بیماران مشابه بود. پس از عمل جراحی میزان مرگ و میر، لزوم استفاده از بالن پمپ و اینوتروپ در پایان عمل، مدت زمان اقامت در ICU، مدت زمان پمپ قلبی ریوی وکلامپ آئورت و دیگر معیارها از پرونده بیماران استخراج شد و مطالعه آماری جهت رابطه بین مرگ و میر و عوارض پس از عمل CABG و CRP قبل از عمل انجام گردید. بیماران هیچکدام بیماری عفونی و یا التهابی مشخص و یا موارد ثابت شده بدخیمی نداشتند.یافته ها: برای بررسی وجود همبستگی بین متغیرهای فوق الذکر با میزان CRP قبل از عمل مقدار همبستگی پیرسون و آزمون صفر اجرا گردید. از لحاظ آماری ارتباطی بین افزایش تعداد مرگ و میر، بالا رفتن کلاس NYHA، وجود سکته قلبی و دیابت قبل عمل، افزایش عوارض مغزی پس از عمل، اجکشن فرکشن پایین قبل از عمل، لزوم استفاده از بالون پمپ، افزایش مدت زمان پمپ با افزایش CRP در افراد مورد مطالعه دیده نشد ولی در افراد مسن، زنان، کسانی که مدت زمان بستری در ICU بیشتری داشته یا در پایان عمل اینوتروپ احتیاج داشته اند میزان CRP بالاتر بود.نتیجه گیری: میزان CRP قبل از عمل می تواند پیش بینی کننده مناسبی از لحاظ آماری برای طول اقامت در ICU، فوریت در عمل جراحی، لزوم مصرف اینوتروپ در خاتمه عمل می باشد ولی هیچ ارتباطی با مرگ و میر، اجکشن فرکشن، سکته قلبی و دیابت قبل از عمل ندارد.

زمینه: با وجود آنکه صافی کف پا از انحرافات اسکلتی بسیار متداول است ولی گزارش های متفاوتی از میزان شیوع آن ارائه گردیده است. مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر ساختار قوس طولی پا عبارتند از: سن، جنس، نژاد، نوع کفش و سنی که فرد شروع به پوشیدن کفش نموده است. بنابراین عوامل مذکور می توانند میزان شیوع در جمعیت های آماری مختلف را دستخوش تغییر نمایند. بر این اساس هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی صافی کف پا در دانش آموزان 7 تا 14 سال شهر اصفهان بود.روش کار: در این مطالعه 671 نفر از دانش آموزان مقاطع ابتدایی و راهنمایی (دخترانه و پسرانه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری چندمرحله ای بر اساس نواحی پنج گانه آموزش و پرورش شهر اصفهان استفاده شد. سن، جنس، قد و وزن شرکت کنندگان ثبت، و اثر سطح تماس پا تهیه می شد و بر اساس آن اندکس قوس طولی پا محاسبه می شد.یافته ها: در مطالعه حاضر شیوع افت قوس طولی کف پا 23.5 درصد به دست آمد که موارد افت قوس در یک پا (14.1 درصد) بیش از افت قوس در هر دو پا (9.5 درصد) بود. همچنین فراوانی نسبی افت قوس در دو گروه جنسی تقریبا برابر بود به گونه ای که میزان شیوع در پسران 24.2 درصد و در دختران 23 درصد به دست آمد. در این مطالعه، میزان شیوع افت قوس از 6 تا 10 سال افزایش نشان داد ولی پس از 10 سالگی روند معکوس پیدا کرد و سیر نزولی نشان داد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که میزان شیوع افت قوس به شدت در گروه های وزنی متفاوت است و در گروه وزنی سنگین وزن در حد بالایی (50 درصد) قرار دارد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع صافی کف پا تحت تاثیر سه عامل سن، جنس و وزن نمونه ها قرار دارد. به ویژه در کودکانی که اضافه وزن دارند شیوع افت قوس بیشتر است.

زمینه: بروز سل اسمیر مثبت در کشور ایران در سال 1388 حدود 7 در صد هزار نفر بوده است میزان بهبودی و میزان شکست درمان بیماران اهمیت زیادی در جلوگیری از ایجاد سل مقاوم دارد هدف این مطالعه بررسی ارتباط درجه مثبت بودن اسمیر اولیه با میزان بهبودی می باشد.روش کار: تمام بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت جدید در استان مرکزی بین سال های 1384 تا 1388 وارد مطالعه شدند. داده های مربوط به بیماران از جنبه های مختلف دموگرافیک و همچنین درجه مثبت بودن اسمیر بیماران در ابتدای شروع درمان ثبت شد و از لحاظ ارتباط بهبودی و منفی شدن اسمیر با شدت مثبت بودن اسمیر اولیه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 354 بیمار اسمیر مثبت 276 نفر (78%) در پایان ماه دوم درمان منفی شد و اسمیر 52 بیمار (14.7%) پس از دو ماه مثبت بود و مبزان بهبودی در خاتمه درمان 79.7% بود میزان بهبودی و میزان منفی شدن اسمیر در این مطالعه با افزایش درجه مثبت شدن اسمیر بیماران به طور معنی داری کاهش داشت در یک انالیز چندمتغیره سن بالای 45 و اسمیر اولیه +2 و +3 و مثبت ماندن اسمیر در پایان ماه دوم درمان با میزان بهبودی کمتر همراهی داشت.نتیجه گیری: بیمارانی که در پایان دو ماه هنوز اسمیر مثبت دارند و یا دچار شکست درمان می شوند بیشتر بیمارانی اند که اسمیر اولیه آنها +3 و +2 بوده لذا توجه بیشتر به این گروه از بیماران هم از جنبه آموزش های بیشتر بیماران و هم از جهت هوشیاری سیستم مراقبت می تواند در کنترل بیماری در جامعه موثرتر باشد.

زمینه: کوررنگی اختلال در درک واقعی از رنگ ها می باشد. این اختلال ارثی- ژنتیکی بوده و بیشتر در مردها دیده می شود. هدف از اجرای این طرح تعیین میزان شیوع کوررنگی در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر ارومیه می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی– مقطعی بوده و در آن 2000 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهر ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند. تمام دانش آموزان در شرایط نور طبیعی بوسیله آزمون دید رنگی مورد غربالگری قرار گرفتند. برای هر یک از نمونه ها پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی در خصوص جنس، ازدواج فامیلی والدین و رابطه فامیلی والدین تکمیل گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری Excel آنالیز گردید.یافته ها: از 2000 دانش آموز (1000 نفر پسر و 1000 نفر دختر) که مورد بررسی قرار گرفتند، 40 نفر (2%) کوررنگ بودند که 36 نفر از آنها (3.6%) پسر و 4 نفر (0.4%) از آنها دختر بودند. شیوع برحسب نوع کوررنگی نشان داد که 25 دانش آموز (1.25%) از نوع توتال، 13 دانش آموز (0.65%) دیوتان و 2 دانش آموز (0.1%) پروتان هستند. همچنین از بین 40 دانش آموز کوررنگ، والدین 5 نفر (12.5%) ازدواج فامیلی داشتند که نوع کوررنگی 4 نفر از آنها (10%) توتال و کوررنگی 1 نفر (2.5%) نیز از نوع دیوتان بود.نتیجه گیری: اگر چه تفاوت هایی در میزان شیوع گزارش شده از مطالعات جهانی و نتایج این مطالعه وجود دارد ولی مشابهت هایی نیز بین نتایج تمام مطالعات و همچنین نتایج این مطالعه مشاهده می شود.

زمینه: میزان انسولین جنین نشان دهنده اثر دیابت مادر روی جنین و سلامت آینده کودک است. در تست تحمل گلوکز خوراکی مادر حد آستانه قند برای هیپرانسولینیسم جنین و همراهی آن با مربیدیتی و مرتالیتی جنین دقیقا مشخص نشده است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط مقدار انسولین خون بند ناف با مقادیر قند خون مادر در تست تحمل گلوکز با 75 گرم گلوکز خوراکی می باشد.روش کار: این مطالعه کوهورت طی سال 1388 در بیمارستان جواهری تهران بر روی 200 زن حامله انجام شد. در این زنان تست تحمل گلوکز 75 گرم در 24 تا 28 هفته حاملگی انجام شد و سپس هنگام زایمان 2 سی سی خون از بند ناف برای اندازه گیری انسولین گرفته شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ver 13 و آزمون های آماری همبستگی، رگرسیون و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در 5.5 درصد از نوزادان هیپرانسولینمی مشاهده شد. ارتباط بین مقدار قند خون ناشتای مادر با میزان انسولین خون بند ناف معنی دار بود (0.02=P، ضریب همبستگی=0.16) ارتباط وزن هنگام تولد نوزاد با مقدار انسولین خون بند ناف و با قند خون ساعت اول مادر در تست تحمل گلوکز 75 گرم معنی دار بود. در مادرانی که تست تحمل گلوکز مختل داشتند، میزان انسولین خون بند ناف بالاتر بود اما معنی دار نبود.نتیجه گیری: غلظت انسولین جنین نشان دهنده میزان گلوکز داخل رحمی است که توسط مادر به جنین داده می شود و در این مطالعه بیش ترین ارتباط بین بروز هیپرانسولینمی با مقدار قند خون ناشتای مادر مشاهده شد. به نظر می رسد قند خون ناشتای مادر بیشترین حساسیت را برای تشخیص هیپرانسولینمی در جنین دارد.

یکی از مهم ترین سوالاتی که به هنگام نگارش و چاپ یک مقاله مطرح می گردد آن است که نویسنده یا نویسندگان این مقاله چه کسانی هستند؟ در این مقاله، سعی می گردد که با استناد به معتبرترین مدارک، به سوال فوق پاسخ مناسب ارائه گردد.در متن مقاله، ابتدا تعریفی از شرایط نویسندگی ارائه می گردد، سپس به مناقشه نویسندگی و راه های پیشگیری از آن اشاره خواهد شد. در انتها، موضوعات مهمی نظیر تعداد و ترتیب نام نویسندگان یک مقاله مورد بحث قرار می گیرد.تشویق فرهنگ اخلاقی نویسندگی یکی از اساسی ترین راه های مقابله با مناقشه نویسندگی است. به علاوه، در صورت رخ داد هرگونه اختلافی در اسامی نویسندگان یک مقاله، راه کارها و دستورالعمل های جامعی وجود دارند که می توانند راهگشای حل اختلاف پیش آمده باشند.

در بررسی مقالات پزشکی گاهی به ارقام و آماری برخورد می کنیم که صحت و سقم آن مورد تردید قرار می گیرد. مثلا وقتی نگاه می کنیم فلان بیماری در فلان منطقه نمی تواند اینقدر زیاد باشد، و یا سن و سال نویسنده مقاله با ارقام ذکر شده اصلا هم آهنگی ندارد، و یا دورانی که فلان کس مسوولیت فلان بخشی را داشته است با اعداد ذکر شده در مقاله مطابقت نمی کند، و یا این تعداد عمل جراحی ارائه شده با میزان کارکرد و مدت زمانی که هر عمل جراحی به طول می انجامد جور در نمی آید و ... همه این ها موجب شک و تردید در اصالت نوشته ها می شود.