مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1395 | دوره:34 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

در مواردی مانند ارجاع بیماران از زندان، با توجه به ارجحیت قانون بر اخلاق حتی بدون توجه به اصول مهم اخلاق پزشکی در خصوص رعایت حریم و خلوت بیماران (1) که جزء اصول اخلاقی ثابت شده می باشد، سربازان با استناد به تبصره ذیل ماده 152 قانون مجازات اسلامی 1 و ماده 548 کتاب پنجم (779) قانون مجازات اسلامی (2) که عبارت است از هر گاه ماموری که موظف به حفظ یا ملازمت یا مراقبت متهم یا فرد زندانی بوده در انجام وظیفه مسامحه و اهمالی نماید که منجر به فرار وی شود...

زمینه: هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل تاثیرگذار بر سلامت اجتماعی دانشجویان با تاکید بر شبکه های اجتماعی بود.روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور واحد شهر ری در شهر تهران بود. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای، نمونه ای به حجم 300 نفر (60 درصد دختر و 40 درصد پسر) انتخاب نمودیم سپس آزمودنی ها را به وسیله پرسشنامه سنجش سلامت اجتماعی (33 ماده ای) کییز (1998) مورد سنجش قرار دادیم. جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از فرمول های آماری از جمله میانگین، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS-21 استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین شبکه های اجتماعی، منابع حمایت اجتماعی شبکه ها، ارتباط شبکه ای و پایگاه اقتصادی - اجتماعی دانشجویان با میزان سلامت اجتماعی آنها ارتباط معنی داری وجود دارد (p-value>0.001، R=0.147).نتیجه گیری: تحلیل رگرسیونی متغیرهای پژوهش حدود 28 درصد تغییرات واریانس متغیر سلامت اجتماعی دانشجویان را تبیین می کنند که قوی ترین پیش بینی کننده، متغیر ارتباط شبکه ای بوده است. سلامت اجتماعی دانشجویان به عنوان سازه ای اجتماعی از کمیت و کیفیت حضور و فعالیت در شبکه های اجتماعی تاثیر می پذیرد.

زمینه: در سال های اخیر، متولیان نظام سلامت در کشورهای مختلف جهان به منظور افزایش کیفیت و ایمنی خدمات درمانی و مدیریت بهینه آن، استانداردهای اعتباربخشی را به کار گرفته اند، این مدل در ایران نیز در سال 1391 به بیمارستان ها ابلاغ و اجرایی گردید. هدف از این تحقیق، تعیین عوامل موثر بر اعتباربخشی می باشد.روش کار: داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط صاحبنظران و پایایی آن براساس ضریب آلفای کرونباخ 0.93 به دست آمد، جمع آوری گردیده است و تعداد 384 نمونهاز کارکنان کادر درمان بیمارستان ها با استفاده از فرمول حجمنمونه کوکران مورد بررسی قرار گرفته اند. داده های مربوط به نتایج اعتباربخشی بیمارستان ها نیز امتیازی است که بیمارستان ها از ارزشیابی انجام شده توسط معاونت درمان دریافت نموده اند.یافته ها: در این بررسی جهت تعیین تاثیر عوامل از مدل رگرسیون استفاده شده است که ضرائب استاندارد شده به ترتیب عوامل اجرایی، فرهنگی، انسانی و سازمانی 0.39،0.07، 0.28، 0.14 بدست آمد.بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد عوامل اجرایی بیشترین تاثیر و عوامل انسانی، سازمانی و فرهنگی به ترتیب کمترین تاتیر را بر نتایج اعتباربخشی دارند.بنابراین پیشنهاد می گردد مسولین اعتبار بخشی و مدیران بیمارستان ها به این عوامل در جهت اجرای موثر استانداردهای اعتبار بخشی توجه نمایند و معاونت درمان به بنچ مارکینگ توجه بیشتری نموده و از این طریق از اتلاف منابع بیمارستانی که می تواند صرف امور سلامت جامعه گردد و در حال حاضر صرف مستند سازی و تلاش جهت کسب عنوان درجه یک ارزشیابی می گردد، جلوگیری نماید.

مقدمه: علیرغم پیشرفت های زیادی در زمینه ی مراقبت‏های دوره ی پره ناتال، بروزِ PPROM عوارض ناگواری بر سلامتِ مادر و جنین دارد و بدلیل اینکه شواهد کمی برای توجیه القای لیبر یا مدیریت انتظاری PPROM وجود دارد، مطالعه ی حاضر یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده است که با هدف مقایسه پیامدهای ختم حاملگی در مبتلایان پارگی کیسه آب در حاملگی طی هفته های 36-34 در مادران و نوزادان طراحی شده است.روش کار: در مطالعه حاضر تعداد 60 نفر از زنان مراجعه کننده به علت PPROM و واجد شرایط با توجه به معیارهای ورود و خروج مطالعه، با روش تخصیص تصادفی ساده در یکی از گروه های مدیریت انتظاریِ PPROM(گروه 1، یا همان گروه کنترل) یا القای لیبر(گروه 2، یا همان گروه مداخله) قرار گرفتند. زنان گروه دوم پس از بستری به مدت 24 ساعت، کورتیکواستروئید دریافت نمودند و سپس ختم حاملگی داده شدند. زنان گروه اول تا 36 هفته مدیریت انتظاری شدند و کورتیکواستروئید به همراه آنتی بیوتیک را به مدت 7 روز دریافت نمودند. هنگامی که شرکت کنندگان به سن حاملگی 36 هفته و 0 روز رسیدند، لیبر القا شد. و زایمان تا قبل از این سن حاملگی زمانی انجام شد که علایم بالینی عفونت و یا هرگونه اندیکاسیون مادری یا جنینی برای القای لیبر وجود داشت. در نهایت مادران و نوزادانشان تا 40 روز پس از زایمان تحت نظر قرار گرفتند.یافته ها: از لحاظ سن مادر،گراویتی،سن بارداری،وزن نوزاد،آپگار دقیقه اول،آپگار دقیقه پنجم، نوع زایمان،سندم زجر تنفسی،هایپوگلایسمی،هایپر بیلی روبینمی، کوریوآمیونیت بالینی و عوارض دوران نفاس اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل مشاهده نشد.تنها در میزان مدت بستری نوزاد در NICU بین دو گروه اختلاف آماری مرزی مشاهده شد.(P.value = 0.051).نتیجه گیری :مدیریت انتظاری در زنانی که دچار PPROM شدند خطر قابل توجهی را نسبت به زنانی که بلافاصله القا لیبر برایشان انجام شد،ایجاد نکرده و می تواند جهت جلوگیری از عوارض زایمان زودرس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی شایع ترین علت مرگ در بیشتر کشورهای جهان و ایران و مهمترین عامل از کار افتادگی بوده که سبب تنش، اضطراب و تغییر علایم حیاتی بیماران مبتلا می شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر علایم حیاتی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی انجام شد.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور66 بیمار انفارکتوس قلبی پس از نمونه گیری به روش دردسترس، به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه 33 نفری آزمون و شاهد تخصیص داده شدند. روش کار در این مطالعه به صورت یک جلسه آشنایی سازی شرکت کنندگان با اهداف و روش مداخله و 120 جلسه اجرای تکنیک توسط گروه آزمون در مدت دو ماه بود. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست ثبت علایم حیاتی و چک لیست خود گزارش دهی بود. از آزمون های تی مستقل، یو من ویتنی، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و فریدمن استفاده شد.نتایج: متغیرهای تعداد نبض و تنفس بین افراد گروه آزمون تفاوت معنی داری را نشان دادند (P<0.048) (P<0.001) و متغیر فشار خون سیستولیک در سه زمان مختلف (قبل، 1 و 2 ماه بعد از مداخله) بین دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.001). همچنین متغیر درد در دو زمان بعد از مداخله بین دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری : اجرای تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی بر برخی از علایم حیاتی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی موثر بوده و استفاده از این تکنیک در جهت ثبات آن عملی و امکان پذیر خواهد بود.

زمینه: با توجه به اهمیت شناسایی نیازها و انتظارات بیماران جهت ارائه هر چه بهتر خدمات به آنها و افزایش سهم مطب های دندانپزشکی در جذب هر چه بیشتر بیمار، پژوهش حاضر تلاش دارد ضمن استخراج این نیازها و انتظارات، به دسته بندی این انتظارات بپردازد.هدف: پژوهش حاضر، با هدف شناسایی و دسته بندی انتظارات بیماران مراجعه کننده به مطبهای دندانپزشکی اجرا گردیده است.روش بررسی: به دلیل ماهیت ترکیبی اکتشافی این پژوهش، ابتدا به منظور جمع آوری داده ها در بخش کیفی و بر اساس روش کیفیت داده ها) اشباع نظری داده ها (با 20 نفر از بیماران دندانپزشکی مصاحبه عمیق ترتیب داده شد.سپس با استفاده از تحلیل محتوا از نوع «تحلیل تم» سعی شد تا نیازها و انتظارات بیماران از مصاحبه های صورت گرفته استخراج شود و در بخش کمی پس از تایید روایی و پایایی پرسشنامه،120 پرسشنامه بین بیماران مطبهای دندانپزشکی سطح تهران توزیع شدو داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. این تجزیه و تحلیلها در سه سطح آمار توصیفی، آمار استنباطی و تحلیل خوشه ای انجام گرفت. در قسمت اول به توصیف جمعیت شناختی اعضای نمونه در بخش کیفی پرداختیم. پس از ان ضمن اشاره به چک لیست سوالات پرسشنامه و اشاره به برخی از گزاره های کلامی و کدهای استخراج شده از مصاحبه ها، آمار توصیفی مربوط به ابعاد اصلی و تفصیلی ارائه شد و جهت تعیین تعداد خوشه ها از روش دندوگرام یا تکنیک Tree Clustering استفاده شد.یافته ها:یافته های پژوهش حاکی از آن است که عوامل اصلی نیازها و انتظارات در مجموع به6 بعد اصلی قابل تقسیم است که عبارتند از: دسترسی، ابعاد پرسنلی، خدمات، مالی، سرعت، محیط. همچنین میزان اهمیت هر کدام از نیازها مورد سنجش قرار گرفت.نتیجه گیری:درک انتظارات بیماران در این پژوهش بر مبنای پرسش مستقیم از طریق مصاحبه و پرسشنامه انجام گرفت. آگاهی دندانپزشکان از انتظارات بیماران و عواملی که روی رضایت آنها موثر است موجب بهبود روابط دندانپزشک و بیمار و کیفیت مراقبت های بهداشتی میشود که هدف نهایی سیستم بهداشتی میباشد.

ناشنوایی شایع ترین نقص حسی- عصبی در انسان است که بسیار هتروژن بوده و عوامل ژنتیکی، محیطی یا هر دو در بروز آن دخیل می باشد. بیش از50 درصد علل ناشنوایی به عوامل ژنتیکی نسبت داده شده اند. مطالعات متعدد تاثیر منفی مداوم ناشنوایی را در ارتباطات و کیفیت زندگی فرد نشان داده اند. بنابراین اقدام در راستای بهینه سازی عملکرد و حفظ یا بهبود شنوایی امری لازم و ضروری به نظر می رسد. در این جهت، پس از ارزیابی ناشنوایی، مداخلاتی صورت می گیرند. این مداخلات می توانند رفتاری، که شامل غربالگری ژنتیکی افراد و سپس انجام یکسری باید ها و نباید ها در زندگی روزمره باشد و یا می توان از ابزار های شنوایی همچون سمعک و یا کاشت حلزون، بسته به فیزیوپاتولوژی بیماری افراد، استفاده نمود. مداخله ی دیگر در این زمینه توسط داروهایی همچون گلوکوکورتیکواستروئیدها و آنتی اکسیدان ها می باشد که در حال حاضر تعدادی از آن ها در مرحله ی آزمایشات بالینی می باشند. مهمترین مداخله، ژن درمانی می باشد؛ ژن درمانی روش درمانی امید بخش است که برای بسیاری از اختلالات ارثی در حال بررسی است. ژن درمانی امکان بازیابی شنوایی با غلبه بر نقص های عملکردی ایجاد شده توسط جهش های ژنتیکی را دارا می باشد. علاوه بر این، ژن درمانی به طور بالقوه می تواند برای وادار کردن سلول های مویی به بازسازی بوسیله ی انتقال ژن های ضروری برای تمایز سلول های مویی در حلزون گوش، مورد استفاده قرار گیرد. در این راستا، آزمایشات موفقیت آمیزی را در مورد ژن های GJB2، VGLUT3، SLC26A4، TMC1، USH1C انجام داده اند.