زمینه و هدف: گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius) از دیرباز توسط افراد شناخته شده و از آن به عنوان داروی مسهل، مسکن، معرق، ضدالتهاب، تحلیل برنده تومور و قاعده آور استفاده می شود. شواهد نشان گر آن است که این گیاه به عنوان عامل محرک جنسی و افزایش دهنده قدرت جنسی نیز استفاده می شود و برای درمان ناتوانی جنسی بسیار مفید است. بنابراین تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر عصاره این گیاه بر محور هورمونی هیپوفیز ـ گناد و تغییرات بافت بیضه طی سال 1382 تا 1383 در مبارکه اصفهان انجام گرفت. روش بررسی: در این تحقیق تجربی چهار گروه موش که هر یک شامل هشت موش نر بالغ بودند به ترتیب به عنوان گروه کنترل و گروه های تیمار 1، 2 و 3 مورد بررسی قرار گرفتند. عصاره گیاه گلرنگ در سه غلظت متفاوت 0.7، 4.1 و 2.8 میلی گرم در روز به صورت داخل صفاقی در یک دوره بیست روزه به موش های گروه تیمار 1، 2 و 3 تزریق شد. هر یک از گروه های تیمار با گروه کنترل از نظر پارامترهایی نظیر وزن بیضه، تغییرات بافت شناسی بیضه، تعداد اسپرم و غلظت هورمون های LH, FSH و تستوسترون موجود در سرم خون با استفاده از آزمون های آماری توکی و آنالیز واریانس مقایسه گردیدند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که گیاه گلرنگ می تواند عامل تغییردهنده پتانسیل تولید مثل جنس نر باشد و فعالیت های تولید مثلی را تغییر دهد و نیز بر عملکرد اندوکرین بیضه ها موثر واقع شود، به طوری که تزریق عصاره گلرنگ در دو دوز 1.4 و 8.2 میلی گرم در روز به طور معنی داری سبب افزایش غلظت تستوسترون موجود در سرم گردیده ((P=0.01 و موجب خود کنترل فیدیکی منفی ترشح تستوسترون شد. در نتیجه ی تزریق عصاره این گیاه تغییرات بافتی، تغییر در تعداد اسپرم و وزن بیضه ها چشمگیر نبود. نتیجه گیری: گیاه گلرنگ قادر است با ایجاد تغییر در محور هورمونی هیپوفیز ـ گناد در فعالیت های تولید مثلی موثر واقع شود. انجام تحقیقات بیشتر توصیه می گردد.