دانشور پزشکی
سال:1391 | دوره:19 | شماره:98 |تعداد مقالات:9

مقدمه و هدف: هیپرآلژزی یکی از علائم دیابت قندی محسوب می شود که کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. تیموکینون مشتق از سیاهدانه دارای آثار ضد دیابتی و ضد التهابی است. در این بررسی اثر ضد دردی آن در موش های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها: موش ها به گروه های کنترل, کنترل تحت تیمار با دوز بالای تیموکینون، دیابتی، کنترل و دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتی و دیابتی های تیمار شده با دوز پایین یا بالای تیموکینون تقسیم شدند. تیموکینون در دو دوز 2.5 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم (داخل صفاقی) بعد از یک هفته از القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین به مدت 5 هفته تجویز شد.یافته ها: تیموکینون موجب کاهش معنی دار نمرات درد موش های دیابتی در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین شد (p<0.05) و تزریق سدیم سالیسیلات نمره درد را در مرحله مزمن به طور معنی دار کاهش داد (p<0.01). به علاوه، تجویز تیموکینون به موش های دیابتی یک کاهش معنی دار در مدت زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نکرد؛ همچنین، تیموکینون میزان مالون دی آلدئید را در سرم موش های دیابتی به طور معنی دار کاهش داد (p<0.05).نتیجه گیری: تجویز تیموکینون موجب کاهش معنی دار شدت درد در دو مرحله حاد و مزمن آزمون فرمالین در مدل تجربی دیابت قندی می شود و بر آستانه درد حرارتی تاثیر ندارد و بخشی از این اثر از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در نواحی محیطی بدن به انجام می رسد.

مقدمه و هدف: پیر شدن جمعیت به یکی از مهم ترین چالش های بهداشت عمومی در قرن کنونی تبدیل گشته که توجه به این قشر آسیب پذیر را مضاعف می کند لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر شیوه زندگی سالم بر ارتقای فعالیت های جسمانی سالمندان شهر اراک در سال 1390 صورت پذیرفته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است که به صورت قبل و بعد روی 60 نفر از سالمندان شهر اراک انجام پذیرفته است. نمونه ها پس از تکمیل پرسش نامه دموگرافیک و فعالیت های جسمانی KATZ به مدت یک ماه برنامه ورزشی طراحی شده را دریافت و سه ماه پس از مداخله دوباره میزان فعالیت های جسمانی واحدهای مورد پژوهش تعیین و تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی سالمندان 67.61±5.02 سال و از نظر توزیع جنسی اکثریت مرد (60 درصد) بودند از نظر فعالیت های روزانه زندگی Katz سالمندان در قبل از مداخله آموزشی 5 نفر (8 درصد) وابسته کامل، 12 نفر (20 درصد) وابسته نسبی و 43 نفر (71.7 درصد) مستقل بودند ولی در بعد از مداخله آموزشی 6 نفر (10 درصد) وابسته نسبی و 54 نفر (90 درصد) مستقل از نظر فعالیت روزانه بودند که بر اساس آزمون ویلکاکسون اختلاف معنی داری بین میزان فعالیت های روزانه زندگی سالمندان در قبل و بعد از مداخله آموزشی وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: برگزاری کلاس های آموزشی جهت سالمندان که اغلب مورد غفلت قرار می گیرند بسیار ضروری به نظر می رسد. نتایح این مطالعه به تدوین راهبردهای آموزشی مناسب در خصوص شیوه زندگی سالم در افراد سالمند کمک فراوانی می کند.

مقدمه و هدف: یکی از شایع ترین نگرانی ها در زمینه استفاده از پروتزهای متکی بر ایمپلنت، ریزنشت باکتریایی در ناحیه اتصال فیکسچر و اباتمنت است. هدف این مطالعه، ارزیابی میزان ریزنشت باکتریایی در محل اتصال اباتمنت به فیکسچر ITI هنگام استفاده از اباتمنت های DIO, OSSTEM, ITI است.مواد و روش ها: 30 عدد فیکسچر ITI بر اساس نوع اباتمنت مورد استفاده به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول 10 اباتمنتITI، در گروه دوم 10 اباتمنت DIO و در گروه سوم 10 اباتمنت OSSTEM با طول و قطر مشابه به فیکسچرها متصل شدند؛ همچنین از هر گروه 2 عدد فیکسچر و اباتمنت اضافه تهیه شده، به دو زیرگروه تقسیم شدند. در زیرگروه کنترل مثبت، فیکسچرها و اباتمنت ها بدون اینکه به هم متصل شوند در محلول باکتریایی قرار داده شدند و در زیرگروه دوم نیز بدون اتصال در محلول نرمال سالین قرار داده شدند؛ همچنین نمونه ها در سایر گروه ها در ویال های حاوی محیط کشت آغشته به باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار گرفته، سپس همه نمونه ها به مدت پنج روز تحت انکوباسیون قرار داده شدند و پس از خارج کردن از ویال ها، تمامی اباتمنت ها از فیکسچرها جدا شده، به مدت 30 ثانیه در محلول نرمال سالین ورتکس شدند؛ سپس 0.1 میلی لیتر از محلول حاصل، در محیط کشت مخصوص باکتری استرپتوکوکوس فکالیس قرار داده شد و پس از دو روز انکوباسیون، تعداد کلونی های موجود برای هر یک از فیکسچرها و اباتمنت ها شمارش شدند.نتایج: میانگین تعداد کلونی ها به ترتیب برای اباتمنت و فیکسچر در گروه اول 13.6 و 20، در گروه دوم 21.9 و 28.9، در گروه سوم 26.2 و 35.9، در گروه کنترل مثبت 152.3 و 178.3 و در گروه کنترل منفی 0 (صفر)، شمارش شد. اختلاف تعداد کلونی ها میان گروه اول و دوم معنی دار نبود ولی میزان ریزنشت میان گروه اول و سوم، تفاوتی معنی دار را نشان می داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، تطابق اباتمنت های DIO روی فیکسچرهای ITI قابل قبول است؛ ولی این مساله درباره اباتمنت های OSSTEM صدق نمی کند و استفاده از این اباتمنت ها روی فیکسچرهای ITI پیشنهاد نمی شود.

مقدمه و هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر سه ماه تمرین های هوازی منظم بر سطوح هموسیستئین، hsCRP، لیپیدهای سرم (LDL، HDL، کلسترول تام (TC) و تری گلیسرید (TG)) ، ترکیب بدن و توان هوازی مردان میانسال سالم و غیر فعال بود.مواد و روش ها: آزمودنی های این تحقیق در گروه تجربی شامل یازده مرد (سن: 44.73±4.43 سال، قد: 1.73±0.04 متر، وزن: 81.84±9.36 کیلوگرم) و در گروه کنترل شامل ده مرد (سن: 41.16±8.03 سال، قد: 1.73±0.07 متر، وزن: 78.18±14.81 کیلوگرم) بودند؛ آنها به مدت سه ماه (هفته ای سه روز) یک برنامه تمرین هوازی را با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب خود انجام دادند. قبل و بعد از تمرین ها میزان توان هوازی و ترکیب بدن و سطوح ناشتایی متغیرهای خونی آنها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS-15 در سطح 0.05 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که پس از سه ماه تمرین هوازی در گروه تجربی توان هوازی افزایش معنی دار و BMI، هموسیستئین، hsCRP، TG و TG/HDL کاهش معنی داری داشتند(P<0.05) . سطوح LDL، HDL و TC، درصد چربی و وزن در آزمودنی های گروه تجربی هیچ تغییر معنی داری نداشت(P>0.05) .نتیجه گیری: سه ماه تمرین منظم هوازی از طریق کاهش معنی دار هموسیستئین و hsCRP به عنوان دو ریسک فاکتور نوظهور قلبی- عروقی می تواند در کاهش خطر [ابتلا به] بیماری سرخرگ کرونری در مردان میانسال سالم و غیرفعال موثر باشد.

مقدمه و هدف: بیماری های عروق کرونری قلب از علل شایع مرگ ومیر است و یکی از درمان های رایج در بیماران جراحی بای پاس عروق کرونری به شمار می رود. از جمله عواملی که به افزایش مرگ و میر و عوارض پس از عمل منجر می شود، اختلال عملکرد کلیه است. هدف این پژوهش، شناسایی مهم ترین عوامل تاثیرگذار در مرگ و میر بیماران مبتلا به نارسایی کلیه و ارائه مدل درختی برای پیش بینی درصد فوت در اثر جراحی قلب است.مواد و روش ها: داده ها از یک مطالعه مقطعی از 1390 بیمار در مدت سه سال از بیمارستان قلب شریعتی تهران جمع آوری و با توجه به هدف پژوهش، بیماران وابسته به دیالیز و بقای کمتر از یک سال از مطالعه خارج شده اند. در مطالعه حاضر، برای پیش بینی پیامد فوت، مدل های رگرسیون لجستیک و رده بندی درختی با نرم افزارهای SPSS ویراست 18.0 و CART ویراست 6.0 برازش و نتایج با یکدیگر مقایسه شد.نتایج: در مدل رده بندی با دقت 90 درصد متغیرهای نارسایی کلیوی شدید، کارگذاری بالن پمپ داخل آئورتی حین و پس از عمل، تنفس طولانی مدت از راه دستگاه، مدت زمان خون رسانی قلب حین عمل بیش از 160 به عنوان زیرگروه های دارای خطر بالای مرگ و افراد با عوارض قلبی- بطنی پس از عمل جراحی به عنوان زیرگروه با خطر متوسط مرگ معرفی شدند. شاخص های حساسیت و ویژگی برای این مدل به ترتیب 82 درصد و 89 درصد و برای مدل لجستیک 80.4 درصد و 88 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: مدل های رده بندی درختی و رگرسیون لجستیک متغیرهای مهم تقریبا یکسانی نتیجه دادند، اما مدل درختی، دقت بیشتری داشت. متغیر کارگذاری بالن پمپ داخل آئورتی تاثیرگذارترین عامل در مرگ و میر معرفی شد که درصد مرگ ناشی از آن برای کل بیماران حین عمل 19 درصد و پس از عمل 54.1 درصد به دست آمد.

مقدمه و هدف: افزایش فشارخون یکی از مهم ترین مسائل سلامت عمومی در جهان امروز است؛ در این خصوص، خودکارآمدی اطمینان خاطری است که شخص درباره انجام فعالیت خاصی احساس می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان خودکارآمدی رفتارهای ارتقادهنده سلامتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون در شهرستان فریدن استان اصفهان در سال 1390 انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در میان 258 نفر از مبتلایان به پرفشاری خون مراجعه کننده به پانزده مرکز بهداشتی درمانی شهرستان فریدن که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه استاندارد شامل اطلاعات دموگرافیک با نه پرسش و خودکارآمدی با پنج گویه بود. داده های توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش هجدهم با کمک آمار توصیفی و آزمون های پارامتریک تحلیلی، ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و تی تست مستقل در سطح معناداری 0.05 مورد آزمون قرار گرفتند.نتایج: میانگین سن افراد 66.24±10.91، 120 نفر مرد (46.5 درصد)، 138 نفر زن (53.5 درصد) بود. میانگین امتیاز خودکارآمدی 61.14±11.73 (محدوده امتیاز 0- 100)، و درک خودکارآمدی نسبت به رفتارهای، مصرف مرتب داروها با 92.25±18.13 و کاهش وزن با 28.88±18.13 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین امتیاز بود. 74.4 درصد دارای درک خودکارآمدی خوبی بودند. میان درک خودکارآمدی و شغل (p=0.009)، وضعیت تاهل (p=0.045)، وضعیت درآمد (p=0.023) و سطح تحصیلات (p=0.016) اختلاف آماری معناداری وجود داشت.نتیجه گیری: میزان درک خودکارآمدی در ارتباط با رفتارهای ارتقادهنده سلامت در سطح خوبی بود و می توان با ارائه آموزش به خصوص از طریق پزشکان خودکارآمدی بیشتری را پیش بینی کرد.

مقدمه و هدف: با توجه به شیوع صرع و عدم پاسخ دهی برخی از بیماران به داروهای ضد صرع رایج، تولید داروهای مناسب و با عوارض جانبی کمتر لازم به نظر می رسد. استفاده از عصاره گیاهان در درمان بیماری به عنوان یک روش درمانی پیشنهاد شده است. در طب سنتی ایران، اسطوخودوس برای بعضی بیماری های عصبی از جمله صرع استفاده می شده است، هدف این تحقیق، یافتن بنای علمی استفاده سنتی اسطوخودوس در درمان صرع است.مواد و روش ها: 60 سر موش سوری نژاد NMRI با محدوده وزنی 30-25 گرم انتخاب و به شش گروه ده تایی شامل گروه PTZ -1؛ 2- گروه کنترل مثبت (PTZ و والپروات 150 mg/kg به عنوان یک داروی ضد صرع)، 3- 5 گروه های اسطوخودوس با دوزهای 200، 400 و 800 mg/kg و 6- گروه ترکیبی اسطوخودوس  200 mg/kgو والپروات 100 mg/kg تقسیم شدند. کیندلینگ با تزریق 35 mg/kg پنتیلن تتراوزل، یک روز در میان تا یازده مرتبه انجام شد. در تزریق دوازدهم 75 mg/kg پنتیلن تترازول تزریق شد. مدت 30 دقیقه بعد از دریافت پنتیلن تترازول فازهای تشنج (6-0)، آستانه و طول مدت فازهای دوم و پنجم مطالعه شد.نتایج: اسطوخودوس توانست شدت و مدت حملات را کاهش دهد p<0.05. همچنین اسطوخودوس فاز پنجم تشنج ها را به طور کامل حذف کرد؛ آثار ترکیبی این عصاره با والپروات از اثر اسطوخودوس به تنهایی بهتر نبود.نتیجه گیری: آثار ضد صرعی تجویز طولانی مدت اسطوخودوس مشخص شد و در این مورد 200 mg/kg بهتر از 400 و  800 mg/kgبود. اسطوخودوس، بهتر از والپروات فازهای تشنجی را کاهش داد.

مقدمه و هدف: نوجوانی دوره ای سرنوشت ساز است که زمینه ساز سبک زندگی در دوران های بعدی زندگی است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل پرسید پروسید روی سبک زندگی در میان نمونه ای از نوجوانان است.مواد و روش ها: یک کارآزمایی شاهددار گروهی تصادفی برای بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سبک زندگی روی تعداد 365 نوجوان (192 دختر و 173 پسر) تهرانی طراحی شد. از پرسش نامه سبک زندگی نوجوان (ALQ) و پرسش نامه دموگرافیک برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها در دو مرحله پیش آزمون و دو هفته پس از مداخله با توجه به مدل پرسید پروسید جمع آوری شد. آزمون های آماری نظیر کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوج در قالب نرم افزار SPSS نسخه 17 برای آنالیز اطلاعات به کار رفتند.نتایج: به طور کلی، میانگین سنی نوجوانان 15.77±0.74 بود. در فاصله میان پیش آزمون و پس آزمون، افزایش معنی داری در نمره سبک زندگی شرکت کنندگان در مداخله حاصل شد(P<0.01) . میانگین نمره استاندارد شده فعالیت فیزیکی در پسران بیشتر از دختران و میانگین نمره استاندارد شده حمایت اجتماعی در دختران بیشتر از پسران مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان می دهند که مداخله آموزشی مبتنی بر مدل پرسید پروسید تاثیری معنی دار در افزایش بهبود سبک رندگی نوجوانان در پی دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، لزوم آموزش شیوه زندگی سالم در جهت بهبود سبک زندگی سالم در میان نوجوانان با توجه به جنسیت می بایست در دستور کار قرار گیرد.

مقدمه و هدف: تحقیق ها نشان می دهند که عصاره آلوئه ورا می تواند عملکردهای فیزیولوژی تولیدمثلی جانوران را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه، بررسی آثار توأم استرس بی حرکتی و عصاره آلوئه ورا بر سطح سرمی هورمون های LH، FSH و تستوسترون در موش های صحرایی نر است.مواد و روش ها: در این مطالعه، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به نه گروه پنج سری شاهد، دریافت کننده آب آلوئه ورا، دریافت کننده آب آلوئه ورا و نرمال سالین، تحت بی حرکتی مزمن یا حاد، تحت بی حرکتی مزمن یا حاد دریافت کننده آلوئه ورا، تحت بی حرکتی مزمن یا حاد دریافت کننده نرمال سالین تقسیم شدند. بی حرکتی مزمن روزانه 2 ساعت طی سه هفته و بی حرکتی حاد روزانه 8 ساعت و طی یک هفته اجرا شد. آب آلوئه ورا به صورت خوراکی (625 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) به صورت گاواژ به نمونه ها خورانده شد؛ در نهایت، نمونه های خونی به روش خون گیری از قلب تهیه شد؛ متعاقب آن، پس از تهیه سرم، سطح هورمون هایFSH ، LH و تستوسترون به روش رادیو ایمونواسی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه بین گروه ها مقایسه شدند.یافته ها: سطح سرمی هورمون های تستوسترون و LH در موش های تحت بی حرکتی مزمن یا حاد نسبت به شاهد، کاهش معناداری داشت (P<0.001)، اما سطح سرمی تستوسترون و  LHدر موش های دریافت کننده آب آلوئه ورا و موش های تحت بی حرکتی حاد یا مزمن دریافت کننده آب آلوئه ورا در مقایسه با شاهد معنادار نبود.نتیجه گیری: یافته های ما نشان دادند که استرس بی حرکتی کاهنده سطح سرمی هورمون تستوسترون و LH است، اما تجویز آب آلوئه ورا قادر است از این اثر ممانعت کند.