بیهوشی و درد
سال:1398 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: برای مقابله با درد، بیماران از مکانیسمهای هشیار و ناهشیار متعدد بهره می گیرند. هدف اصلی این پژوهش مطالعه ارتباط بین مکانیسم های دفاعی پخته، ناپخته و روان آزرده با راهبردهای انطباقی و غیر انطباقی تنظیم هیجان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه همبستگی، 200 بیمار مبتلا به درد از بیمارستان اختر و لبافی نژاد شرکت کردند. شرکت کننده ها پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ) و پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان-فرم کوتاه (CERQ-short) را تکمیل نمودند. از رگرسیون گام به گام برای تحلیل یافته ها: استفاده شد. یافته ها: تحلیل رگرسیون نشان داد بین مکانیسم های دفاعی ناپخته و روان آزرده با راهبردهای غیر انطباقی تنظیم شناختی هیجان رابطه مثبت معنادار و با راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجان رابطه منفی معنادار وجود دارد. علاوه بر آن بین مکانیسم های دفاعی پخته با راهبردهای غیر انطباقی و با راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجان رابطه معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: استفاده از مکانیسم های دفاعی ناپخته و روان آزرده در بیماران مبتلا به درد مزمن، پیش بینی کننده به کار گیری کمتر راهبردهای انطباقی و روی آوردن بیشتر به راهبردهای غیر انطباقی تنظیم هیجان است. بنابراین، برای ترغیب بیماران برای به کارگیری راهبردهای سودمند برای مدیریت درد، لازم است تا به فرایندهای ناهشیار مداخله گر غلبه شود.

جراحی و بیهوشی، استرس روحی قابل توجهی را به کودکان و والدین آنها وارد می کند که نتیجه آن تا مدت ها پس از گذشت تجربه بیمارستانی باقی می ماند و حتی در مواردی به صورت انواع فوبیا، واکنش های اضطرابی، هیستری یا کابوس های شبانه مداوم و نیز به صورت منفی گرایی بروز می کند. براساس مطالعات انجام شده، در حالیکه در بسیاری از موارد هیچ چیز نمی تواند جای حمایت و نوازش طبیعی والدین کودک را بگیرد، ولی این حمایت برای تخفیف ترس و هیجان قبل از جراحی موثر نیست و در عوض پیش دارو تاثیر بالینی قابل ملاحظه ای در کاهش میزان آسیب کودک از بیهوشی و جراحی دارد.

زمینه و هدف: شناسایی نقش میانجی متغیر بازبودن به تجربه در رابطه بین متغیرهای پیش بین خودکارامدی درد، راهبردهای مدیریت درد و تاب آوری با متغیر ماک ادراک درد در افراد مبتا به درد مزمن نفر از افراد دارای درد مزمن در کلیه مراکز درمانی شهرتهران که 340 مواد و روش ها: در این مطالعه بنیادی و توصیفی-همبستگی، شامل بیمارستان های دولتی و خصوصی، مراکز و کلینیک های عمومی و تخصصی و نیز مراکز بستری که خدمات پزشکی می دهند به، آزمون خودکارآمدی NEO-PI R روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده آزمون پنج عامل بزرگ شخصیت درد، آزمون راهبردهای مدیریت درد، آزمون تاب آوری، آزمون ادراک درد مزمن وست هاون ییل می باشد. داده های به دست آمده با مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. smart PLS استفاده از روش معادلات ساختاری با حداقل مربعات جزیی و تحلیل مسیر در نرم افزار یافته ها: نتایج به دست آمده از پژوهش، بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی کامل در رابطه بین خودکارامدی و ادراک درد است. بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی جزئی در رابطه بین مدیریت درد و ادراک درد است. بازبودن به تجربه دارای نقش میانجی جزئی در رابطه بین تاب آوری و ادراک درد است. قوی ترین نقش میانجی در مدل فوق، مربوط به نقش میانجی بازبودن به تجربه در رابطه میان خودکارامدی با ادراک درد می باشد. نتیجه گیری: باز بودن تجربه، میانجی قوی درخودکارآمدی درد، راهبرد مدیریت درد، تاب آوری با ادراک درد بیماران مزمن می باشد. باز بودن به تجربه در فرد مبتا به درد مزمن بر روی ادراک درد فرد تاثیر گذاشته است.

هدف و زمینه: کمردرد یکی از مشکلات اساسی بهداشتی درمانی پرهزینه در بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت است که اثرات اقتصادی و اجتماعی زیادی بر جای می گذارد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر و ماندگاری هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی و پیلاتس بر عملکرد حسی، کیفیت زندگی و میزان درد زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود. نفر به عنوان نمونه انتخاب به و صورت تصادفی به سه گروه 30 مواد و روش ها: با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس تعداد نفره تمرینات پیلاتس، تمرینات ثبات مرکزی و گروه کنترل تقسیم شد. پیش از شروع پروتکل های تمرینی پرسشنامه کیفیت 10 زندگی تکمیل و اندازه گیری های درد و عملکرد حسی انجام شد. بعد از هشت هفته و یک ماه بعد از آن، به مانند مراحل پیش آزمون در نظر P 0/05 ارزیابی ها تکرار شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر جهت بررسی نتایج استفاده شد. سطح معنی داری گرفته شد. یافته ها: تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی تاثیر معناداری بر مقیاس بصری درد، عملکرد حسی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی داشت. عملکرد حسی در گروه تمرینات ثبات مرکزی بعد از یک ماه ماندگاری داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد تمرینات ثبات دهنده مرکزی و تمرینات پیلاتس تفاوت چندانی در رابطه با متغییر هایی همچون کیفیت زندگی و مقیاس بصری درد ندارند اما در رابطه با کنترل حسی تفاوت معناداری با یکدیگر دارند که این اثر بخشی در رابطه با تمرینات ثبات مرکزی بیشتر از تمرینات پیلاتس است.

هدف و زمینه: واحد مراقبت های پس از بیهوشی، واحدی در مجاورت اتاق عمل است که جهت مراقبت از بیماران در حال بهبود از آثار بیهوشی و جراحی، طراحی شده است. بیمارانی که به این واحد منتقل می شوند، در معرض خطرات و عوارض جبران ناپذیری هستند؛ لذا جهت ارزیابی مناسب بیماران، استاندارد بودن این واحد حائز اهمیت بالایی است. بنابراین محققان بر آن شدند تا با بررسی وضعیت استاندارد این واحد در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران گامی در جهت ارتقا این واحد بر اساس استانداردهای جدید بردارند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی-مقطعی است که به روش سرشماری در واحد مراقبت های پس از بیهوشی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها چک لیستی محقق ساخته است که در سه بعد انجام گرفته است. SPSS 25 استاندارهای عملکردی، ساختار و تجهیزات طراحی گردیده است. تحلیل دادها با استفاده از نرم افزار بیمارستان 3 بیمارستان در حد استاندارد، 7 بیمارستان موردمطالعه، در بعد تجهیزات 11 یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که از بیمارستان نزدیک 5 بیمارستان در حد استاندارد، 2 بیمارستان دور از استاندارد بود. همچنین در بعد ساختاری 1نزدیک به استاندارد و بیمارستان دور از استاندارد بود. این در حالی است که در بعد عملکردی تمامی واحدهای موردمطالعه در حد استاندارد 4به استاندارد و بودند. و همچنین بین مشخصات دموگرافیک و بعد عملکردی ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: وضعیت ساختاری واحدهای مراقبت پس از بیهوشی در بیمارستان های موردمطالعه نیازمند بازنگری با توجه به استاندارهای جدید است. همچنین ضرورت استفاده از تجهیزات تکمیلی و نوین جهت ارتقا ارائه خدمات به بیماران احساس می شود.

زمینه و هدف: درد مزمن به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در بزرگسالان شناخته شده و باعث عواقب شدید شخصی و اقتصادی است. این تحقیق با هدف بررسی مقایسه اضطراب سلامت، کیفیت خواب و کیفیت زندگی در افراد با و بدون درد مزمن صورت پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی (علی-مقایسه ای) بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام بیماران با به درمانگاه های تخصصی سلطان زاده و 1397 و بدون درد مزمن در شهر ارومیه می باشد که در ماه های اردیبهشت تا مرداد سال نفر که از طریق همتا سازی به روش نمونه گیری 120 نفر). نمونه این تحقیق شامل 1800 بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده اند (نفر سالم). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب سلامت سالکووسکیس، کیفیت 60 نفر بیمار و 60 در دسترس انتخاب شده اند (خواب سن پیترزبورگ و فرم کوتاه کیفیت زندگی می شد. جهت تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون مستقل بهره گرفته شد. t یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین افراد با و بدون درد مزمن در اضطراب سلامت، کیفیت خواب و کیفیت زندگی). بیماران مبتلا به درد مزمن، کیفیت خواب و کیفیت زندگی پایین تری نسبت به افراد P<0/001 اختلاف معنی داری وجود دارد (بدون درد مزمن دارند. یافته ها: نشان داد که بیماران مبتلا به درد مزمن سطح بالاتری از اضطراب سلامت را در مقایسه با افراد بدون درد مزمن دارند. نتیجه گیری: براساس یافته ها: ، متخصصان در درمان درد مزمن توجه بیشتری به متغیرهای روان شناختی داشته باشند.

زمینه و هدف: درد شانه و کتف یکی از بیشترین شکایات معمول در اجتماع امروزی است. پیشگیری از اختالات کتف به دلیل جلوگیری از آسیب های ثانویه شانه مانند ایمپینجمنت و بی ثباتی شانه اهمیت ویژه ای دارد. افزایش میزان جراحی شانه و هزینه های آن نسبت به درمان بدون جراحی مانند تمرین درمانی، لزوم به کارگیری برنامه های پیشگیری از آسیب را پررنگ تر کرده است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی تاثیر شش هفته تمرینات اصاحی بر درد، و ناتوانی در افراد دارای سندروم دیسکنیریای کتف بود. فرد مبتا به دیسکنریای کتف انتخاب و به صورت 30 مواد و روش ها: جامعه آماری تحقیق حاضر زنان مبتا به دیسکنزیای کتف بود. ابتدا تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم بندی شدند. آزمودنی هایی که الگوی برجستگی زاویه تحتانی و لبه داخلی کتف داشتند به عنوان افراد دارای دیسکنزیای کتف انتخاب شدند. در ادامه پیش آزمون ارزیابی درد با استفاده از پرسشنامه بصری درد، و ناتوانی با استفاده از پرسشنامه ناتوانی شانه دست انجام گرفت. سپس هشت هفته تمرینات ترکیبی اصاحی جامع شامل تمرینات ثباتی، تقویتی و عصبی از آزمون واریانس با spss عضانی سه جلسه در هفته به مدت شش هفته برای گروه مداخله انجام گرفت. برای آنالیز داده ها در نرم افزار اندازه گیری تکراری استفاده شد. یافته ها: بررسی های بین گروهی پس از مداخله درمانی نشان داد، در متغیر شدت درد و ناتوانی اختاف معنی داری بین دو گروه. )P<0/005مشاهده گردید، به طوری که در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهبود بیشتری حاصل شد ( نتیجه گیری: با توجه به یافته ها: ی تحقیق، پیشنهاد می شود که تمرینات اصاحی کمربند شانه برای بهبود درد و ناتوانی در افراد دارای دیسکنریای کتف استفاده شود.

زمینه و هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر پذیرش درد و خود مراجعه کننده به بیمارستان میلاد است. کارآمدی درد، در بیماران تحت جراحی ستون فقرات 96 مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری دوماهه است. بیمار واجد ملاک های ورودی با روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مرد که تحت جراحی ستون فقرات قرار گرفته اند، نفره، دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه اول 15 نفر به طور تصادفی در گروه های 45انتخاب و از میان آنها تعداد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دوم آموزش طرحواره درمانی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند و سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیره (آنکوا) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی هردو مدل درمانی بر پذیرش درد و افزایش خودکارآمدی بیماران جراحی ستون فقرات است. نتیجه گیری: برحسب نتایج حاصل از این پژوهش طرحواره درمانی با تمرکز بر شناخت ها و چالش ها و درمان پذیرش وتعهد با ایجاد تغییر مثبت و مناسب در بیماران تحت جراحی می تواند مورد استفاده قرارگیرد.