مجله دانشکده پزشکی
سال:1398 | دوره:77 | شماره:10 |تعداد مقالات:10

بیماری بهجت، یک بیماری خودالتهابی و خودایمنی مزمن و سیستمیک به حساب می آید که علایم عمومی آن شامل زخم های دهانی و تناسلی و همچنین عارضه های پوستی و چشمی بوده که ممکن است با تظاهرات مختلف سیستمیک در روده، سیستم عصبی و سایر علایم همراه باشد. علل ایجاد آن هنوز به طور دقیق مشخص نیست. از عوامل احتمالی ایجاد بیماری بهجت موارد عفونی مانند ویروس هرپس سیمپلکس، شرایط التهابی و خودایمنی همچون افزایش یا کاهش برخی سایتوکین ها و سلول های ایمنی و همچنین واریانت های ژنی متعدد را می توان نام برد. برخی سایتوکین ها مانند فاکتور نکروز کننده تومور α ، اینترلوکین 1β و اینترلوکین 17 در این بیماری افزایش و برخی مانند اینترلوکین 10 کاهش نشان می دهد...

زمینه و هدف: مطالعات پرشمار نشان داده اند که miRNA در میان شاخص ها و علایم زیستی مختلف سرطان ریه، مهمترین هستند. با متوقف کردن miRNAهای مسبب بیماری (انکوژن) و ایجاد miRNAهای لازم و عملکردی (بازدارنده ی توموری)، این RNAهای کوچک تنظیم کننده می توانند کاربرد درمانی در سرطان داشته باشند. مرگ ومیر بالای ناشی از سرطان ریه این واقعیت را مشخص می کند که بیشتر بیماران در مرحله پیشرفته بیماری تشخیص داده می شوند. استفاده از بیومارکرهای سرمی می تواند به تشخیص زودهنگام کمک کند. از این رو در پژوهش کنونی میزان بیان miR-137 در سرم افراد مبتلا به سرطان ریه بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی-توصیفی از شهریور 1396 تا خرداد 1397 انجام گردید. برای انجام این پژوهش، 100 نمونه سرم (50 نمونه سرم افراد سالم و 50 نمونه سرم افراد بیمار) از مراجعه کنندگان به بیمارستان مسیح دانشوری تهران تهیه و داده های فردی و کلینیکوپاتولوژیکی بیماران توسط پرسشنامه ای از تمامی افراد گردآوری گردید. سپس جهت بررسی کیفی میزان تغییرات بیان miR-137 از روش Real-time polymerase chain reaction (RT-PCR) استفاده شد. یافته ها: داده های به دست آمده نشان داد که تفاوت معناداری بین بیان سرمی ژن miR-137 مراحل اول و دوم بیماری وجود نداشت. درحالی که در سرم افراد مبتلا به سرطان ریه که در مراحل سوم و چهارم متاستاز بودند میزان بیان miR-137 به ترتیب 3/2 (0/042P=) و 6/8 (0/003P=) برابر کاهش داشته است. نتیجه گیری: براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، بین بیان miR-137 و سرطان ریه ارتباط معناداری به دست آمد.

زمینه و هدف: سرطان پروستات دومین علت مرگ مرتبط با سرطان های مردان در جهان است. آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) از مهمترین نشانگرهای سرطان پروستات بوده و جهت افزایش ویژگی و کاهش بیوپسی های غیرضروری از پارامترهای وابسته به آن مانند زمان دو برابر شدن PSA استفاده می شود. در این مطالعه ارتباط میان این فاکتور و درجه وخامت سرطان پروستات مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر داده های افرادی که در فاصله زمانی سال های 1388 تا 1395 به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران مراجعه و تحت بیوپسی ترانس رکتال قرار گرفته بودند، گردآوری شد. زمان دو برابر شدن آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSADT) در افرادی که دارای دو آزمایش متوالی سطح PSA با فاصله زمانی بیش از سه ماه بودند، همچنین درجه گلیسون (Gleason score) اولیه و ثانویه در بیوپسی های مثبت از نظر سرطان مشخص گردید. سپس بیماران براساس نتایج پاتولوژی به دو گروه با گرید بالا و پایین تقسیم شدند. یافته ها: از مجموع تعداد 1712 پرونده بیوپسی انجام شده در طی سال های 1388 تا 1396، 547 مورد (32/3%) دارای سرطان پروستات بودند که 73 نفر واجد شرایط وارد مطالعه شدند. با توجه به نتایج به دست آمده، میانگین PSADT در افراد با درجه بدخیمی پایین 14/9± 16/1 ماه و در افراد با درجه بدخیمی بالا 14/2± 9/8 ماه بود. اختلاف معناداری بین دو گروه در PSADT وجود داشت (0/004=P). Fisher’ s exact test اختلاف معناداری بین دو گروه بیماران از نظر میزان زمان دو برابر شدن هفت ماه به دست آورد (0/01=P). نتیجه گیری: در مطالعه ما نقطه برش (Cut-off point) هفت ماه با بیشترین درستی قادر به تمیز درجه بدخیمی بالا و پایین در بیماران بود.

زمینه و هدف: تب ناشی از دهیدراتاسیون نوزادی یک مشکل شایع هفته اول زندگی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه مشخصات نوزادان مراجعه کننده با تب ناشی از دهیدراتاسیون و نوزادان سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 324 نوزاد شامل 120 نوزاد با دمای طبیعی بدن و 204 نوزاد دچار تب ناشی از دهیدراتاسیون مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) مشهد از فروردین 1396 تا فروردین 1398 با روش نمونه گیری آسان انجام شد. نوزادانی که با دمای بالای بدن مراجعه کردند و درجه حرارت زیر بغل بالاتر یا مساوی درجه حرارت رکتال داشتند و شواهد کلینیکی یا آزمایشگاهی عفونت را نداشته اند به عنوان هایپرترمی محسوب شدند (گروه مورد). نوزادانی که برای معاینه روتین مراجعه کرده یا زردی داشته اند ولی نیاز به درمان نداشتند به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. مشخصات مادری و نوزادی دو گروه ثبت گردید. یافته ها: در گروه نوزادان دچار تب ناشی از دهیدراتاسیون (هایپرترمی)، مقادیر متغیرهای وزن هنگام مراجعه، دفعات و مدت تغذیه، دفعات دفع مدفوع، سن و وزن مادر، کمتر و مقادیر متغیرهای سن مراجعه، وزن هنگام تولد و زمان اولین تغذیه بیشتر بود (0/05P<). در گروه نوزادان دچار تب ناشی از دهیدراتاسیون، بی قراری، خشکی مخاطی، فونتانل فرورفته و برجسته، تشنج، آپنه، کاهش هوشیاری، مصرف شیر مادر همراه با دکستروز، ترنجبین، شیرخشت، پوزیشن شیردهی نامناسب، عدم وجود رفلکس خروج شیر، تاخیر در شروع شیردهی، مشکلات پستانی و زردی بیشتر بود. نتیجه گیری: نوزادان مبتلا به هایپرترمی، بیشتر در معرض خطر کاهش وزن، تاخیر در اولین تغذیه و دفعات کمتر تغذیه و مدت زمان کوتاه تر تغذیه قرار دارند. مشکلات پستان، وضعیت نامناسب شیردهی، عدم وجود رفلکس ترشح شیر، تاخیر در شیردهی، شیردهی کمتر، مصرف شیر مادر با دکستروز، ترنجبین و شیرخشت از عوامل خطر تب ناشی از هایپرترمی می باشند.

زمینه و هدف: سپسیس یک سندرم بالینی است که به دنبال پاسخ التهابی نامنظم به عفونت همراه با علایم سیستمیک ایجاد شده و در صورت عدم درمان سریع با مرگ ومیر بالایی همراه می باشد. امروزه روش های مولکولی به دلیل حساسیت، اختصاصیت و سرعت بالا منجر به تشخیص سریع و دقیق سپسیس باکتریال در طی چند ساعت می گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع باکتریمی در بیماران مشکوک به سپتی سمی، با استفاده از تکثیر ژن 23S rRNA به روش واکنش زنجیره پلی مراز می باشد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از آذرماه 1395 تا دی ماه 1396 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در دو مرحله ی آنالیتیکی و کلینیکی انجام گرفت. نمونه خون 265 بیمار مشکوک به سپتی سمی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان شهید بهشتی کاشان با روش Polymerase chain reaction (PCR) و با استفاده از پرایمر ژن 23S rRNA مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آزمون PCR نشان داد، از میان 256 نمونه خون گردآوری شده از بیماران با علایم بالینی سپسیس، (30/2%)80 دارای عفونت باکتریمی بودند. از این تعداد موارد باکتریمی، (57/5%)80/46 بیمار مرد و (42/5%)34/80 بیمار زن بودند. بیشترین موارد PCR مثبت در میان افراد با سابقه بیماری زمینه ای دیابت و زخم بستر (21/3%) به دست آمد. آنالیز آماری نشان داد، بین نتیجه آزمون PCR و سابقه مصرف آنتی بیوتیک ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، روش مولکولی PCR با استفاده از پرایمر همگانی 23S rRNA آزمون مناسب جهت تشخیص باکتریمی در نمونه های خون بیماران می باشد.

زمینه و هدف: مسائل جنسی یکی از مهمترین ابعاد زندگی انسانی بوده و اختلالات جنسی از جمله مسائلی هستند که ممکن است در هر جامعه ای سبب بروز برخی مشکلات شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایتمندی زنان متاهل از زندگی زناشویی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از فروردین 1391 تا مرداد همان سال و بر روی 564 زن شوهردار گروه سنی 18 تا 55 سال تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی زنجان، انجام شد که از میان مراجعین مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی زنجان و به روش تصادفی ساده، انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه عملکرد جنسی 14 سوالی Changes in sexual functioning questionnaire (CSFQ)-14 که به روش خودایفایی تکمیل شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد 5/79% زنان مورد مطالعه، به درجاتی از نارضایتی جنسی مبتلا هستند. مطالعه نشان داد که با افزایش سن، میزان نارضایتی از روابط جسنی افزایش یافته و از 1/3% در گروه سنی 19-14 سال، به 2/38% در گروه سنی 39-30 سال رسید. همچنین میزان نارضایتی جنسی با بالارفتن میزان تحصیلات، افزایش یافت و بیشترین نسبت نارضایتی در گروه دارای تحصیلات دیپلم و در مرحله بعد افراد دارای تحصیلات دانشگاهی قرار داشت. نتایج مطالعه، بیشترین نسبت نارضایتی از روابط جنسی را در گروه زنان خانه دار گزارش نمود و با افزایش تعداد سال های زندگی مشترک نیز نارضایتی از روابط جنسی به طور معنادار افزایش یافت. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، شیوع نارضایتی به ویژه در زمینه تمایلات جنسی در میان زنان شرکت کننده بیشتر از حد انتظار بوده است.

زمینه و هدف: آفانیزومنون فلوس آکوا (Aphanizomenon flos-aquae, AFA) نوعی جلبک محتوی فوکوییدان می باشد که اثر آن بر مهاجرت سلول های بنیادی نشان داده شده است. از آن جا که سلول های بنیادی در روند ترمیم نقشی اساسی دارند، در این پژوهش تاثیر مصرف خوراکی عصاره جلبک بر روند ترمیم زخم های پوستی بررسی شد. روش بررسی: این پژوهش یک نوع مطالعه تجربی است که در آزمایشگاه گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر از مهر 1396 تا اسفند 1396 انجام شد. این مطالعه بر روی 21 سر موش صحرایی نر بالغ انجام گرفت. پس از بیهوش نمودن حیوانات، دو زخم تمام ضخامت با استفاده از پانچ استریل در ناحیه پشت هر حیوان ایجاد شد. حیوانات گروه درمان، عصاره جلبک را با دوز 200 و یا mg/kg 400 حیوانات گروه شاهد، آب مقطر را به روش گاواژ روزانه به مدت هفت روز دریافت کردند. روز نهم بافت ترمیمی برداشت شد. روند بسته شدن زخم ها با عکسبرداری روزانه و کیفیت ترمیم به وسیله ارزیابی هیستولوژیک بررسی شد. یافته ها: اندازه زخم ها در گروه درمان با عصاره جلبک با دوز mg/kg 200 در مقایسه با گروه شاهد کاهش معناداری را در روز ششم نشان داد (0/032P=). همچنین در گروه درمان با دوز mg/kg 200 و 400 عصاره جلبک میزان ارتشاح نوتروفیل ها و ماکروفاژها، تراکم عروق خونی و جمعیت فیبروبلاست ها به طور معناداری در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت. تفاوت معناداری بین دو گروه 200 و 400 دیده نشد. نتیجه گیری: مصرف خوراکی عصاره جلبک آفانیزومنون فلوس آکوا به واسطه کاهش پاسخ های التهابی روند ترمیم بافت را به نحو مثبتی تحت تاثیر قرار داد.

زمینه و هدف: قصور پزشکی یکی از مسائل مهم قانونی در رشته پزشکی می باشد که اغلب کادر درمانی آگاهی کم یا ناقص در مورد آن دارند و کم و بیش ممکن است با آن درگیر شوند. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی فراوانی قصور پزشکی مسئولین فنی در پرونده های ارجاعی به سازمان پزشکی قانونی می باشد. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-مقطعی، جمعیت مورد مطالعه شامل تمامی پزشکانی بود که به دلیل ارتکاب قصور پزشکی از ابتدای تیرماه تا انتهای آذر سال 1396 از آن ها در سازمان پزشکی قانونی استان تهران طرح دعوی شده بود. مکان انجام این مطالعه پژوهش سازمان پزشکی قانونی کل کشور بود که پژوهش حاضر با نظارت و حمایت آن انجام شده است. در این مطالعه داده های مورد نیاز با استفاده از چک لیست تحقیق از پرونده های موجود در سازمان پزشکی قانونی شهر تهران گرد آوری شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: براساس یافته ها: ی این مطالعه عمده قصور پزشکی از نوع سازمانی هستند که در بیمارستان های دانشگاهی، در مسئولین فنی مرد با دامنه سنی 41 تا 50 سال و سابقه کاری کمتر از شش سال اتفاق می افتند. بیشترین شکایت اقامه شده به پزشکی قانونی به ترتیب مربوط به پزشکان عمومی، جراحان عمومی و متخصصین بیهوشی بود، در این بین متخصصین ارتوپدی، اورولوژی و گوش و حلق و بینی کمترین میزان را به خود اختصاص داده بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیشترین قصور پزشکی از نوع سازمانی هستند و در بیمارستان های دانشگاهی، مسئولین فنی مرد که در دهه پنجم زندگی هستند و سابقه کاری پایینی دارند رخ می دهد.

زمینه و هدف: ایدز یک بیماری نوپدید و به عنوان بلای قرن شناخته شده است، این پژوهش بر آن است تا اپیدمیولوژی 10 ساله ایدز (Human immunodeficiency viruses (HIV)/ Acquired immunodeficiency syndrome (AIDS در استان آذربایجان شرقی را جهت تشخیص، درمان و مراقبت بیماران ارایه دهد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی و شامل داده های تمامی بیماران HIV-positive (HIV+) یا مبتلا به ایدز گزارش شده از سال 1383 تا 1393 دانشگاه علوم پزشکی تبریز می باشد. داده های در نرم افزار Stata, version 11. 0 (Stata Corp., College Station, TX, USA) تحلیل و سپس در نرم افزار ArcGIS, version 10. 7. 1 (ESRI Inc., Redlands, CA, USA) نمایش داده شد. یافته ها: براساس نتایج این مطالعه بیشترین مبتلایان با 89/9% جنس مرد، 28/9% در سنین زیر 36 سال و32/3% دارای تحصیلات ابتدایی بودند. بیشترین روش انتقال با 42/3% از طریق تزریق مشترک بوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه بیشترین شیوع ایدز در مردان گروه سنی زیر 36 سال و در تحصیلات ابتدایی و کم سواد و در شهر تبریز و مراغه مشاهده شده است.

زمینه و هدف: عفونت هرپس سیمپلکس در زن باردار به ندرت منجر به انسفالیت می گردد. در این عفونت بروز تظاهرات نورولوژیک ناشایع است. این گزارش موردی به معرفی یک زن باردار با تشخیص انسفالیت هرپسی به دنبال تشنج پرداخته است که بررسی های تشخیصی اولیه منفی بود. معرفی بیمار: بیمار زن 23 ساله با سن حاملگی 29 هفته بود که از سه روز پیش دچار ضعف، سردرد، تب و ضعف شناختی شده و به دنبال تشنج به بیمارستان مراجعه نموده بود. در واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، مایع مغزی-نخاعی از نظر هرپس منفی بود. با توجه به علایم بیمار با شک قوی به انسفالیت هرپسی، بیمار تحت درمان با آسیکلوویر قرار گرفت که با بهبود علایم بالینی همراه بود و در هفته 36 بارداری نوزاد سالم به دنبال زایمان طبیعی متولد شد. نتیجه گیری: انسفالیت هرپسی یک بیماری نادر و خطرناک می باشد، ازاین رو حتی در بیمار حامله با علایم آتیپیک اقدامات تشخیصی و درمانی مناسب انجام می شود.