روان پرستاری
سال:1398 | دوره:7 | شماره:6 |تعداد مقالات:9

مقدمه: امروزه مراقبت یک پدیده مهم به شمار می رود و اعضای خانواده در خط مقدم ارایه مراقبت به بیماران دارای بیماری مزمن، مانند سرطان قرار دارند. انجام مراقبت می تواند سلامت روان مراقبین را تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین انجام مداخلات روانی برای مراقبین ضروری به نظر می رسد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی در عرصه دو گروهی قبل و بعد بود، که در آن 55 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمون (27 نفر) و کنترل (28 نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمون برنامه ذهن آگاهی در 8 جلسه هفتگی به مدت 2 ساعت در هر جلسه اجرا شد. داده ها از طریق پرسشنامه استرس ادراک شده قبل و بعد از مداخله جمع آوری و با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی زوجی در سطح معنی داری 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: پس از انجام برنامه ذهن آگاهی، میانگین نمره استرس در گروه آزمون از (09/2 ± 18/22) به (86/2 ± 29/18) کاهش یافت که نشان دهنده کاهش معنی دار استرس در این گروه بود (001/0>p). در حالی که در گروه کنترل این میزان قبل (41/1 ± 07/22) و بعد از مداخله (12/2 ± 92/21) تفاوت معنی داری نداشت (68/0=p). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر حاکی از کاهش استرس ادراک شده در گروه آزمون داشت، بدین معنا که برنامه ذهن آگاهی جهت کاهش استرس مراقبین بیماران مبتلا به سرطان موثر می باشد. لذا این برنامه را می توان برای محتوای آموزشی سایر مراقبین نیز به کار برد.

مقدمه: بیماری اسکیزوفرنیایکی از شدیدترین بیماریهای مزمن روانپزشکی است که همه ابعاد جسمی، روانی و رفتاری بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرارایه آموزش حین ترخیص برمهارت اجتماعی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی و جامعه مورد بررسی بیماران مرکز جامع روانپزشکی استان یزد بود. در این مطالعه بیماران (در دو گروه آزمون و کنترل و هر گروه 32 نفر) مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در مرکز جامع روانپزشکی استان یزد در سال 1393 انتخاب و بررسی شدند. برای گروه آزمون علاوه بر اقدامات روتین بخش، برنامه ترخیص به مدت 6 ساعت در بیمارستان اجرا شد و برای گروه شاهد برنامه روتین بخش اجرا گردید. مهارت اجتماعی هر دو گروه قبل از مداخله و همچنینیک ماه پس از ترخیص با استفاده از پرسشنامه مهارت اجتماعی اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری به وسیله آزمونهای آماری تی زوجی و تی مستقل در نرم افزار SPSS16 تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره مهارت ارتباطی بیماران در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله به ترتیب 31/18 ± 53/124 و 2/17 ± 55/107 بود و آزمون تی زوجی اختلاف معناداری در جهت بهبود مهارت ارتباطی در گروه آزمون نشان داد (001/0 = P) میانگین و انحراف معیار نمره مهارت ارتباطی بیماران در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله به ترتیب 11/14 ± 23/104 و 14/13 ± 22/102 بود و آزمون تی زوجی اختلاف معناداری در جهت کاهش مهارت ارتباطی در گروه کنترل نشان داد (001/0 = P). نتیجه گیری: افزایش مهارت اجتماعی از مزایای آموزش حین ترخیص می باشد که بر اکثریت ابعاد مهارت اجتماعی از جمله مهارت کلامی و غیر کلامی، مهارت ارتباط با بیماران، ارتباط با پرسنل بخش، رفتار مرتبط با ابراز وجود و رفتار اجتماعی عمومی تاثیر گزار می باشد و با توجه به سیر مزمن بیماری اسکیزوفرنی اهمیت بسزایی دارد.

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه وضعیتی تنش زا است و مبتلایان به این بیماری بدلیل شرایط استرس آور جسمی و روحی خود با ترس از مرگ مواجهه هستند. مطالعات نشان داده اند نماز با آرامش بیشتر و کاهش سطح اضطراب و تنش در بیماران همراه است. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین نگرش و التزام عملی به نماز و سایر تعیین کننده ها با اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بود. روش کار: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، 180 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مراجعه کننده به بیمارستان های دارای بخش دیالیز شهر کاشان در سال 1397 به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل: پرسشنامه اطلاعات زمینه ای، نگرش و التزام عملی به نماز و اضطراب مرگ تمپلر بودند. داده ها در نسخه 16 نرم افزار SPSS و با استفاده از مدل رگرسیون خطی به صورت تک متغیره و چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن نمونه های تحت مطالعه 66/13 ± 95/55 سال، %83 بیماران ساکن شهر و %72 نمونه ها علاوه بر نارسایی کلیه به سایر بیماری ها نیز مبتلا بودند. میانگین نمره اضطراب مرگ در بیماران تحت مطالعه 11/3 ± 56/7 (در حد متوسط) بود. در این مطالعه همبستگی معکوس و معنی دار بین نمره سن و نمره نگرش و التزام عملی به نماز با نمره اضطراب مرگ وجود داشت به ترتیب (166/0-= r، 148/0-= r). در تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون خطی به روش تک متغیره به ترتیب متغیرهای محل زندگی در روستا، سن بیشتر، عدم ابتلا همزمان به سایر بیماری ها و نگرش و التزام به نماز بطور معنی داری با کاهش اضطراب مرگ همراه بودند. در روش آنالیز چند متغیره به ترتیب متغیرهای محل زندگی، ابتلا همزمان به سایر بیماری ها و سن به عنوان پیشگویی کننده های اضطراب مرگ بودند. نتیجه گیری: اگرچه برخی از تعیین کننده های اضطراب مرگ مثل سن را نمی توان تغییر داد اما مداخلاتی مثل حمایت و مراقبت بیشتر در مورد برخی تعیین کننده ها، بخصوص در بیماران کلیوی که دارای سایر بیماریها نیز هستند و همچنین تشویق بیماران به نماز و دعا می تواند اضطراب مرگ بیماران کلیوی را کاهش دهد.

مقدمه: پرستاران به دلیل شیفت های چرخشی و استرس شغلی با مشکلاتی در زمینه سلامت و رابطه با همسر مواجه هستند و یکی از روش های بهبود سلامت و ویژگی های روانشناختی، روش آموزش مثبت اندیشی است. بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی، فراهیجان مثبت و کیفیت رابطه زوجین در پرستاران انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش پرستاران زن بیمارستان های شهید مفتح و پانزده خرداد شهر ورامین در فصل بهار سال 1398 بودند. نمونه پژوهش 30 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی آموزش مثبت اندیشی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی، فراهیجان مثبت و کیفیت رابطه زوجین جمع آوری و در نرم افزار SPSS نسخه 19 با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در مرحله پیش آزمون بین گروه ها از نظر بهزیستی روانشناختی، فراهیجان مثبت و کیفیت رابطه زوجین تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P). به عبارت دیگر، آموزش گروهی مثبت اندیشی باعث افزایش معنی دار بهزیستی روانشناختی (001/0P<, 645/129F=)، فراهیجان مثبت (001/0P<, 679/118F=) و کیفیت رابطه زوجین (001/0P<, 320/112F=) در پرستاران شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر آموزش گروهی مثبت اندیشی بر بهبود بهزیستی روانشناختی، فراهیجان مثبت و کیفیت رابطه زوجین در پرستاران بود. بنابراین، استفاده از روش آموزش گروهی مثبت اندیشی برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه بهزیستی روانشناختی، فراهیجان مثبت و کیفیت رابطه زوجین توصیه می گردد.

مقدمه: تکانشگری یکی از مشکلاتی است که افراد دارای ویژگی های شخصیتی مرزی از آن رنج می برند. با توجه به این نکته، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان یکپارچه نگر طرحواره محور بر تکانشگری و مولفه های آن در افراد دارای ویژگی های شخصیت مرزی اجرا شد. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی با دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. به منظور انجام پژوهش از میان 70 نفر دارای ویژگی های شخصیت مرزی در شهر اصفهان در زمستان سال 1396 و نیمه اول سال 1397، 45 نفر بر مبنای ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. پرسشنامه تکانشگری بارات (BIS-11) برای سنجش متغیر وابسته در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه درمان یکپارچه نگر طرحواره محور و طرحواره درمانی هر یک به مدت 15 جلسه، تحت درمان قرار گرفته و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت ننمود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی از طریق نرم افزار SPSS، نسخه21 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دو در مان یکپارچه نگر طرحواره محور و طرحواره درمانی با گروه کنترل در تکانشگری کلی، تکانشگری شناختی و تکانشگری حرکتی در پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون تفاوت معناداری دارند (001/0>p)، ولی در مولفه بی برنامگی بین دو درمان و گروه کنترل تفاوت معناداری به دست نیامد (05/0

مقدمه: دوری از خانواده در محیط دانشجویی با فشارهایی مانند حس غربت، فقدان حمایت اجتماعی و مشکلات سازگاری همراه است. مطالعه حاضر به بررسی رابطه عملکرد خانواده و تمایزیافتگی خود با احساس غربت دانشجویان دختر خوابگاهی پرداخت. روش کار: جامعه آماری مطالعه شامل کلیه دانشجویان دختر غیربومی دوره کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز در سال تحصیلی 1397 بود. گروه نمونه 180 دانشجوی دختر بود که به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. برای اندازه گیری متغیرهای حاضر در مطالعه از پرسشنامه های سنجش عملکرد خانواده (1984)، پرسش نامه احساس غربت زارع و امین پور(1390) و پرسشنامه تمایزیافتگی استفاده گردید. داده های گردآوری شده با روش های همبستگی و تحلیل رگرسیون چندمتغیره گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین عملکرد خانواده و تمایزیافتگی با احساس غربت همبستگی معنی دار وجود دارد. بر اساس تحلیل رگرسیون، حدود 40 درصد از واریانس احساس غربت توسط متغیرهای تمایزیافتگی خود، نقش ها، حل مسیله، عملکرد کلی خانواده، آمیزش عاطفی و همراهی عاطفی تبیین گردید. متغیرهای حل مسیله، تمایزیافتگی، نقش ها، آمیزش عاطفی، عملکرد کلی خانواده و همراهی عاطفی به ترتیب قوی ترین متغیرها برای پیش بینی احساس غربت دانشجویان دختر خوابگاهی بودند. نتیجه گیری: از آنجایی که سبک تربیتی و عملکرد خانواده ها نقشی حیاتی در بروز احساس غربت فرزندان دارد لازم است مشاوران و روان شناسان خانواده ها را با الگوهای والدینی کارآمدتر و هم چنین ویژگی های یک خانواده کارآمد و متعادل آشنا سازند.

مقدمه: دیالیز نوعی روش درمان پزشکی است که طی آن خون با استفاده از یک دستگاه مخصوص تصفیه می شود. این امر کمک می کند که تعادل مایعات و الکترولیت های بدن حفظ شوند. عدم تبعیت از رژیم درمانی یکی از موانع دیالیز با کفایت در بیماران همودیالیزی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله رویکرد تلفیقی مشاوره معنوی-شناختی بر تبعیت از رژیم درمانی و مولفه های آن در بیماران همودیالیزی شهر خرم آباد انجام گرفته است. روش کار: طرح پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش متشکل بود از کلیه بیماران همودیالیزی که در بهار سال 98 در بیمارستان شهید رحیمی شهر خرم آباد همودیالیز می شدند. روش نمونه گیری در این پژوهش 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگیزین شدند. در شرایط یکسان و همزمان، پیش آزمون با پرسشنامه تبعیت از رژیم درمانی از هر دو گروه به عمل آمد. سپس مداخله با روش الگوی تلفیقی مشاوره معنوی-شناختی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان دادکه مداخله رویکرد تلفیقی مشاوره معنوی-شناختی بر تبعیت از رژیم درمانی و مولفه های آن در بیماران همودیالیزی موثر بوده و بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشته است (01/0 > P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت، رویکرد تلفیقی مشاوره معنوی-شناختی باعث افزایش تبعیت از رژیم درمانی و مولفه های آن در بیماران همودیالیزی شده است. لذا می توان از این روش جهت کمک به تبعیت کردن از رژیم درمانی در بیماران همودیالیزی استفاده کرد.

مقدمه: با توجه به اهمیت وضرورت زندگی زناشویی و ضرورت ارتقاء سطح کیفیت ورضایت ازآن، بکارگیری مداخلات روانشناختی ازجمله روایت درمانی وایماگوتراپی می تواند گام مهمی در تسهیل این فرایند مهم باشد. هدف از این پژوهش تاثیر رویکرد تلفیقی روایت درمانی و ایماگوتراپی بر انتظارات زناشویی در داوطلبان ازدواج بوده است. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی باطرح پیش آزمون، پس آزمون باگروه آزمایش وشاهد می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران و پسران داوطلب ازدواج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهربروجرددرسال 1397 است که در مجموع 60 نفر (15 دختروپسرداوطلب ازدواج) برای گروه های آزمایش و شاهد انتخاب شدند. اجرای پژوهش 3. ماه به طول انجامیدومداخلات درمانی به روی نمونه های گروه آزمایش طی 12 جلسه آموزشی به مورد اجرا گذاشته شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مقیاس انتظارات زناشویی امیدوار (1388) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده گردید. جهت بررسی فرضیه ها از آزمون آماری مانکوا و با استفاده از نرم افزار آماری 24 SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر بر روی میانگین نمره کل پس آزمون انتظارات زناشویی (01/0 > P) در گروه آزمایش و کنترل، معنادار می باشد. درمان رویکرد تلفیقی مبتنی بر روایت درمانی و ایماگوتراپی بر انتظارات زناشویی داوطلبان ازدواج به طور معناداری اثربخش می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های موردنظرمی توان بیان نمود که رویکرد تلفیقی مبتنی بر روایت درمانی و ایماگوتراپی برارتقاءسطح نگرش وانتظارات دختران و پسران داوطلب ازدواج اثر مثبت وتاثیر گذاری خواهدداشت.

مقدمه: احساس تنهایی یکی از مهم ترین دغدغه های سنین سالمندی است که می تواند بر سلامت روان سالمندان تاثیر گذار باشد. این مطالعه با هدف بررسی نقش پیش بین احساس تنهایی در سلامت روان سالمندان شهر بوشهر در سال 1397 انجام شد. روش: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 نفر از سالمندان ثبت شده مراکز جامع خدمات سلامت شهر بوشهر در سال 1397، به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه استاندارد احساس تنهایی راسل و سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS ویرایش و 19 و با استفاده از آزمون های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی، در سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان در پژوهش 87/5 ± 74/66، میانگین نمره احساس تنهایی60/8± 37/32 و میانگین نمره سلامت روان مشارکت کنندگان 97/7 ± 42/50 بود. نتایج مطالعه نشان داد که بین احساس تنهایی و سلامت روان، ارتباط آماری مستقیم و معنی دار وجود دارد P<0. 001).، (β =0/380 علاوه بر آن، احساس تنهایی و متغیرهای جمعیت شناختی به طور معناداری توانستند 1/38 درصد از تغییرات سلامت روان را پیش بینی نمایند. همچنین سهم احساس تنهایی در تبیین واریانس سلامت روان 3/12 درصد بود(P<0. 001). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد سالمندانی که احساس تنهایی می کردند از سلامت روان مطلوبی برخوردار نبودند. بنابراین لازم است مسیولین این حوزه از سلامت در رابطه با عوامل موثر بر سلامت روان و بخصوص احساس تنهایی سالمندان آگاهانه برنامه ریزی و عمل نمایند.