آموزش پرستاری
سال:1399 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: با توجه به اینکه وضعیت های نادرست پرستاران در حین کار ارتباط مستقیمی با ایجاد درد در نواحی مختلف از جمله گردن دارد به همین جهت لزوم طراحی یک پرسش نامه با روایی و پایایی قابل قبول احساس شد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر طراحی و اعتبارسنجی پرسش نامه آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران در رابطه با پیشگیری از درد گردن بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع روان سنجی و در دو بخش طراحی پرسش نامه و بررسی روایی و پایایی آن در سال 1398 در شهرستان پلدختر انجام گرفت. در این پژوهش ابزار مورد استفاده پرسش نامه سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد بود که با استفاده از منابع علمی، مطالعات صورت گرفته و نظرات متخصصان طراحی گردید. برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا با استفاده از نظرات 10 متخصص استفاده شد. همچنین در این پژوهش از روش های بازآزمون و آزمون آلفای کرونباخ، جهت بررسی پایایی بیرونی و درونی کمک گرفته شد. یافته ها: پرسش نامه اولیه دارای 44 سوال بود که در مراحل بررسی اعتبار 16 سوال حذف گردید. در این بین 14سوال حیطه آگاهی، 9سوال حیطه نگرش و 5 سوال حیطه عملکرد را می سنجیدند. در پژوهش حاضر، نسبت و شاخص روایی محتوا، به ترتیب 87/0 و 92/0 تعیین گردید که عددی قابل قبول برای این پرسش نامه می باشد. همچنین آلفای کرونباخ کل پرسش نامه 85/0 به دست آمد و ضریب همبستگی میان سوالات در سری اول و دوم به صورت 93/0 گزارش شد که حاکی از همبستگی بالای میان سوالات پرسش نامه بود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسش نامه محقق ساخته مذکور از اعتبار روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن برای سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران در رابطه با پیشگیری از درد گردن استفاده نمود.

مقدمه: ارتباط موثر پرستار با بیماران سالمند عامل مهمی برای رضایت، نتایج درمانی مطلوب، و موانع ارتباطی در مقابل، سبب عدم پیروی بیمار از توصیه های درمانی و تاخیر در بهبودی می شوند که شناخت و برطرف کردن این موانع می تواند به ارتقای ارتباط پرستار و بیمار سالمند و کیفیت ارایه خدمات پرستاری بیانجامد. هدف از این مطالعه تعیین موانع برقراری ارتباط موثر با بیمار سالمند از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1397 می باشد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-مقطعی از نوع تحلیلی در سال1397 در مراکز آموزشی درمانی استان گیلان انجام شد. تعداد 250 نفر پرستار واجد معیارهای ورود با روش نمونه گیری تصادفی نسبتی وارد مطالعه شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ی 30 سوالی موانع ارتباطی پرستار-بیمار بود. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای تعیین توزیع نرمال داده ها، و آزمون های ناپارامتریک من ویتنی یو و هبستگی اسپیرمن به دلیل نرمال نبودن توزیع نمونه ها با با سطح معناداری 05/0>p انجام شد. یافته ها: بیش ترین مانع ارتباطی پرستار-بیمار سالمند مربوط به حیطه ی ویژگی های شغلی پرستاران با میانگین نمره ی 93/3± 95/38 گزارش شد. عوامل محیطی (88/3± 78/38)، عوامل فردی-اجتماعی (12/4± 40/32) و شرایط بالینی (60/2± 60/15)، به ترتیب موانع ارتباطی بودند که پرستاران تاکید بیش تری بر آنها داشتند. هم چنین ارتباط آماری معناداری بین میانگین نمره کل موانع ارتباطی پرستار-بیمار سالمند با سن (007/0=r) و حیطه ی شرایط بالینی با متغیر سن (003/0-=r)، و نیز حیطه های فردی-اجتماعی و شرایط بالینی به ترتیب با متغیر های جنس (003/0=p) و وضعیت تاهل پرستاران (041/0=p) به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر، پرستاران بیشتر بر مشکلات حرفه ای تمرکز داشته و اهمیت کمتری به دیگر عوامل به عنوان مانع ارتباطی با بیماران سالمند قایل شده اند. لذا موانع مربوط به محیط و شرایط کاری پرستاران باید هرچه سریعتر مورد توجه مسیولین پرستاری قرار بگیرد و در جهت برطرف نمودن آنها اقدامات لازم انجام شود.

مقدمه: بستری در بخش مراقبت ویژه برای بیماران و وابستگان آن-ها تنش زا محسوب می شود. اصولا افراد تحت تنش از شیوه های مقابله ای استفاده می نمایند که تعیین نوع و میزان آن می تواند مبنایی برای تصمیم گیری های پرستاران برای کمک به آنها قرار گیرد. لذا این مطالعه با هدف تعیین رابطه استرس درک شده با راهبردهای مقابله ای در خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی طراحی شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه توصیفی-تحلیلی است که درسال95-1394 انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس از میان اعضای اصلی خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. تعداد نمونه های تحقیق با توجه به نتایج یک مطالعه مقدماتی 462 نفر برآورد شد. داده ها شامل مشخصات دموگرافیک خویشاوندان نزدیک بیمار، استرس درک شده، و سبک های مقابله ای بود که با پرسشنامه کوهن و بیلینگز و موس جمع آوری شد. تحلیل های آماری از آزمون های توصیفی و همبستگی اسپیرمن، با نرم افزار spss نسخه 18 انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین و انحراف معیار استرس درک شده نمونه های تحقیق 92/5 ± 80/44 و سبک مقابله ای هیجان مدار و مسیله مدار به ترتیب 02/3 ± 08/19 و 54/5 ± 35/32 بود. آزمون آماری بین استرس درک شده و سبک های مقابله ای همبستگی معنی داری نشان داد (125/0 = r، 007/0 = p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که خویشاوندان بیماران بستری در بخشهای ویژه از استرس متوسطی برخوردار بودند و با افزایش استرس درک شده میزان استفاده از شیوه های مقابله ای هیجان محورافزایش یافت. لذا پرستاران در راستای کمک به سلامت و آرامش این افراد برنامه های آموزشی، حمایتی مراقبتی تدوین نمایند

مقدمه: با توجه به اینکه علم پرستاری قرین با عملکرد بالینی حرفه ای و تبحر بالینی می باشد و محیط بالین، محیطی سرشار از تغییرات استرس زا است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی روش آموزش حل مسیله و آموزش مشارکت بالینی با روش آموزش معمول بر مهارت های بالینی، اضطراب و رضایتمندی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد گنبد کاووس انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است و جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه های آزاد گنبد، علی آباد و گرگان بودند که 90 نفر از بین آنها به روش تصادفی بلوک بندی ثابت در 3 گروه 30 نفره آموزش مشارکتی، آموزش حل مسیله و آموزش معمول قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: چک لیست داپس، پرسشنامه بررسی حیطه شناختی، پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر و پرسشنامه بررسی رضایتمندی VAS بودند. جهت سنجش اختلاف میانگین نمرات مهارت بالینی افراد مورد مطالعه، قبل از آموزش و بعد از آموزش از آزمون t زوجی و جهت مقایسه شدت اضطراب آشکار و پنهان از آزمون کای اسکویر و همچنین جهت آنالیز نمرات حاکی از رضایتمندی دانشجویان ازآزمون آنالیز واریانس گروه ها استفاده گردید. یافته ها: در رابطه با مهارت بالینی دانشجویان در روش مشارکتی اختلاف معنا داری بین میانگین نمرات قبل و بعد از مداخله مشهود بود. روش حل مسیله هم این اختلاف معنا را قبل و بعد از مداخله نشان می دهد (001/0>p). در آموزش معمول اختلاف نمرات کسب شده در مقایسه با دو روش آموزشی قابل مقایسه نیست (001/0>p). در حیطه اضطراب آشکار و نهان روش های آموزش مشارکتی و حل مسیله در مقایسه با آموزش معمول اختلاف معنا داری قبل و بعد از مداخله مشهود بود (05/0>p). در حیطه رضایتمندی نیز اختلاف معنا داری در بین روش های حل مسیله و مشارکتی در مقایسه با روش معمول مشهود بود (001/0>p) نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روش آموزش مشارکتی و حل مسیله با ارتقاء مهارت بالینی، کاهش اضطراب و استرس محیط بالین و نیز افزایش رضایتمندی فعالیت در شرایط سخت، روش مناسبی تلقی گردد. . بنابراین پیشنهاد میشود در آموزش دانشجویان پرستاری در بخش ویژه از رویکردهای آموزشی مشارکتی و حل مسیله استفاده شود

مقدمه: رویکرد مبتنی بر تکلیف، یک استراتژی آموزشی است که بر یادگیری از طریق انجام وظایف تاکید دارد. در این روش فراگیر می آموزد که در موقعیتهای مختلف چگونه عمل کند و این رویکرد مهارتهایی را آموزش می دهد که در واقع مشابه همان وظایفی هستند که فراگیر در دنیای واقعی و در عمل با آنها روبرو می شود. بنابراین هدف این پژوهش، الگوی پیشنهادی جهت طراحی برنامه درسی مبتنی بر تکلیف در کارشناسی ارشد رشته پرستاری بر اساس طرح اکر است. روش کار: این پژوهش به صورت کیفی انجام گردید. بر الگوی تفسیری استوار بود و از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. 5 جلد کتاب به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار پژوهش "آنتروپی شانون" (Shanon Entropy) بود که پردازش داده ها را در بحث تحلیل محتوا با نگاه جدید و به صورت کمی و کیفی مطرح می کند. مولفه های استخراج شده به روش تحلیل محتوای آنتروپی شانون بررسی شد. همچنین جهت تکمیل طراحی الگوی پیشنهادی، مصاحبه ای نیمه ساختار یافته در سال97 بر روی12 نفر از متخصصان علوم تربیتی و آموزش پرستاری انجام شد و با استفاده از روش سنتز پژوهی، الگوی پیشنهادی بر اساس عناصر دهگانه اکر برای دوره کارشناسی ارشد رشته پرستاری طراحی گردید. یافته ها: با توجه به یافته های پژوهش در زمینه مختصات و ویژگیهای عنصر مواد و منابع آموزشی، مهم ترین مولفه های طراحی برنامه درسی تکلیف محور، که شامل متنوع و جذاب، آزمایشگاه های مجهز، مطابق با نیازهای فراگیران، تلفیقی، هدفمند، کاربردی و عملیاتی، کتابهای درسی تعاملی، کارگاه های آموزشی، واحد مهارتهای بالینی، پروژه ها، امکان یادگیری بهتر، فلوچارت، کسب تجارب بالینی، شبیه سازی ها، پیوند بین تیوری و عمل، آموزش ارتباطی، تکالیف نوشتاری، جزوات آموزشی، هدفمند، تلفیقی، رویکرد پداکوژیکی انعکاس واقعیتهای جامعه، توانمندی در استفاده از مواد و منابع جدید، استفاده از تصاویر شناسایی شد. نتیجه گیری: به منظور طراحی الگوی پیشنهادی برنامه درسی تکلیف محور از الگوی اکر استفاده شد با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که دانشجویان با تلفیق یافته های خود، انتقال و تعمیم به محیط به یادگیری پایدار و مادام العمر دست یابند تا اینکه بتوانند نقش خود را بعنوان یکی از سرمایه های انسانی که با جان انسانها سرو کار دارند به نحو احسن در محیط های کاری انجام بدهند. بنابراین پیشنهاد می شود که نیازهای فراگیران و نیازهای واقعی جامعه شناسایی شده و با برگزاری دوره های آموزشی اساتید بالین را توانمند کرده و توانمند سازی متخصصین برنامه ریزی درسی در طراحی تکالیف کاربردی و بهره گیری از برنامه های درسی دانشگاه های پیشرو در استفاده از برنامه درسی تکلیف محور مورد توجه جدی قرارگیرد.

مقدمه: بررسی میزان شکاف در انتظارات و ادراکات دانشجویان جهت افزایش کیفیت خدمات آموزشی ضروری است. هدف از مطالعه حاضرنیز بررسی این شکاف درمعاونت علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی قم می باشد. روش کار: مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی بر روی 286 دانشجو دارای معدل بالا در چهار رشته (پزشکی، مامایی، پرستاری و علوم آزمایشگاهی) و 35 نفراز اساتید و مدیران آموزشی با استفاده از پرسشنامه استاندارد سرو کوال انجام شد. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار، آزمون تی زوجی یا ویلکاکسون و آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 5 درصد با نرم افزار spss-23 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در کل دانشجویان، میانگین انتظارات 4. 42 و میانگین ادراکات 3 و شکاف بین آن 1. 42-است. تفاوت معنی داری در چهار رشته وجود نداشت (817/0=P). میانگین شکاف منفی در رشته علوم آزمایشگاهی بیشتر از سایر رشته های تحصیلی و این نارضایتی به ترتیب در دانشجویان پزشکی، پرستاری و مامایی کمتر می شد. در اساتید و مدیران اجرایی میانگین این شکاف 825/0-بود و اختلاف معنی داری در شکاف بین ادراکات و انتظارات بین اساتید و دانشجویان وجود داشت (05/0>P). میانگین شکاف منفی در بعد همدلی، ملموس، اطمینان و تضمین در دانشجویان رشته علوم آزمایشگاهی و در بعد پاسخگویی در دانشجویان رشته پزشکی از رتبه اول برخوردار بود. نتیجه گیری: شکاف در انتظارات و ادراکات در چهار رشته در بین دانشجویان وجود داشت، اما تفاوت معنی داری نداشت و این شکاف در رشته علوم آزمایشگاهی در چهار بعد بیشتر از سایر رشته ها مطرح بود. شناخت نقاط ضعف و مثبت خدمات ارایه شده در هر گروه، ارتقاء شیوه های ارایه خدمات آموزشی و برقراری ارتباط اثربخش با دانشجویان برای اساتید و مدیران اجرایی و کارمندان واستفاده از نظرات سازنده دانشجویان موجب تدوین برنامه ارتقای کیفیت میگردد.

مقدمه: مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر، می تواند به ایجاد یا تشدید مشکلات جسمی و روانی متعددی برای مراقبان منجر شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه فشار بار مراقبتی مراقبت کنندگان سالمندان مبتلا به آلزایمر با ویژگی های جمعیت شناختی آنان بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی به روش نمونه گیری در دسترس315 نفر از مراقبان سالمندان مبتلا به آلزایمر در انجمن آلزایمر ایران واقع در شهر تهران در سال 1398 بررسی شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی و فشار بار مراقبتی صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی میانگین و انحراف معیار و ازمون های تی تست و تحلیل واریانس در SPSS 22 استفاده شد. یافته ها: میانگین وانحراف معیار نمره کلی فشار بار مراقبتی مراقبان07/21 ± 06/39 بود. مراقبان در حیطه فشار وابسته به زمان بیشترین فشار را تحمل نموده (01/6± 86/13) و در حیطه فشار اجتماعی کمترین فشار را تجربه کردند(39/4± 27/5). نمره کلی فشار بار مراقبتی بر حسب جنسیت، مدت مراقبت از سالمند مبتلا به آلزایمر، سن مراقبت کننده، نسبت مراقبت کننده با سالمند، درجه آلزایمر سالمند، وضعیت درآمد، تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0>p). فشار بار مراقبتی بر حسب وضعیت تاهل مراقبان و تحصیلات آنها تفاوت معناداری نشان نداد (05/0

مقدمه: دانشجویان پرستاری، در حال گذر از یک مرحله زندگی هستند که این مرحله می تواند بر کیفیت زندگی آن ها تاثیر بگذارد. در این راستا بررسی کیفیت زندگی این دانشجویان به عنوان آینده سازان جامعه ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی متغیرهای دموگرافیک با کیفیت زندگی در دانشجویان پرستاری انجام گرفت. روش کار: پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی بر روی 194 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1394 انجام شد. نمونه ها به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی دانشجویان، 19± 3/65 بود. ابعاد سلامت روانی (001/0>P) و کیفیت زندگی کلی (004/0=P)، برحسب گروه های سنی، تفاوت آماری معناداری داشتند. بعد سلامت محیط، تفاوت آماری معناداری برحسب جنسیت داشت (048/0=P). ابعاد سلامت روانی (001/0=P) و روابط اجتماعی (015/0=P) تفاوت آماری معناداری برحسب سال های تحصیلی داشتند. همچنین ابعاد سلامت روانی (031/0=P) و روابط اجتماعی (001/0>P) برحسب وضعیت تاهل، تفاوت آماری معناداری داشتند. بعد سلامت روانی، اختلاف آماری معناداری برحسب وضعیت اقامت در خوابگاه داشت (045/0 =P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و مطلوب نبودن نمرات ابعاد کیفیت زندگی بخصوص در دانشجویان دختر، دانشجویان مجرد و دانشجویان ساکن خوابگاه، لازم است برنامه های لازم در دانشگاه ها جهت ارتقای کیفیت زندگی این دانشجویان، از جمله رفع مشکلات دانشجویان ساکن خوابگاه ها پیش بینی گردد.