مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1397 | دوره:36 | شماره:4 |تعداد مقالات:9

در کنترل بیماری سل در جامعه، حذف مخازن انتشار از طریق بیماریابی و درمان افراد مسلول اهمیت بسزایی دارد. هرچند جهت رسیدن به اهداف تعیین شده توسط سازمان جهانی بهداشت و نزدیک شدن به مرحله حذف بیماری، ضروری است افراد غیر بیمار آلوده به میکروب سل هم درمان پیشگیرانه دریافت کنند. با توجه به فراوانی شیوع عفونت نهفته سلی در جوامع کمتر توسعه یافته و محدودیت موجود در منابع، الویت باید با کسانی باشد که در صورت آلودگی با میکروب سل احتمال بیشتری برای بیمار شدن داشته باشند. این گروه ها عبارتند از: افراد در معرض تماس نزدیک با موارد واگیردار سل، افراد مبتلا به HIV، مصرف کنندگان داروهای آنتی TNF، افراد کاندید دریافت عضو پیوندی، بیماران تحت دیالیز و مبتلایان به سیلیکوزیس. در این مقاله به تفضیل در رابطه با تعاریف و جزییات تشخیصی و درمانی مرتبط با سل نهفته در ایران در چارچوب برنامه کشوری سل بحث خواهد شد.

زمینه: پرفشاری شریان ریه به دلیل ترومبوآمبولی مزمنChronic thromboembolic pulmonary hypertension یا به اختصار CTEPH نتیجه انسداد بستر عروق ریوی با لخته خون حل نشده در یک یا اپیزودهای تکرار شونده آمبولی ریه بوده و علت برخی از پرفشاریهای شریان ریوی است. اتیولوژی بیماری هنوز در حال بررسی است و آمار دقیقی از تعداد مبتلایان به آن در دست نیست. هدف از این مطالعه تعیین مشخصههای بالینی و اثر بخشی درمان دارویی در بیماران مبتلا به CTEPH بوده است. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی و بر روی بیماران مبتلا به CTEPH مراجعهکننده به بیمارستان دکتر مسیح دانشوری در فاصله سالهای 1396-1389 انجام شد. در زمان شروع و حین دوره درمان کلاس عملکردی، تست پیادهروی شش دقیقه، فشار شریان ریوی و سطح سرمی NT-ProBNP اندازهگیری شد. یافتهها: یافتهها نشان داد درمان با آنتی کوآگولانتها، دیورتیکها، آنتاگونیستهای گیرنده اندوتلین، پروستاسایکلینها، مهار کنندههای فسفودی استراز و اکسیژن باعث کاهش کلاس عملکردی، فشار شریان ریوی و افزایش مسافت پیموده شده در تست پیاده روی شش دقیقه ای شد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد درمان با داروهای رایج در ایران منجر به کاهش کلاس عملکردی و فشار شریان ریوی شده و مانع پیشرفت بیماری و بدتر شدن شرایط بیماران در طول دوره درمان میشود.

زمینه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجان، عاطفه مثبت و منفی، رفتار پرخاشگرانه و خودزنی در دانشآموزان دختر بود. روش کار: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه دانشآموزان دختر 13 تا 16 ساله مقطع متوسطه اول شهرستان کرج در سال 1396 بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند و بر اساس نمره پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، پرسشنامه آسیب به خود سانسون و همکاران و پرسشنامه تنظیم هیجانی گروس در پیشتست، 30 نفر که دارای ملاکهای ورود بودند نمونه آماری ما را تشکیل دادند. این 30 نفر به طور کاملا همتا در 2 گروه 15 نفره (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گزینش شدند که برای گروه آزمایش، رفتاردرمانی دیالکتیک اجرا شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشت و هیچ درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS-21 استفاده شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که پس از اجرای رفتار درمانی دیالکتیک در گروه آزمایش، نمرات پسآزمون متغیرهای تنظیم هیجان و عاطفه مثبت گروه آزمایش به صورت معنیداری (001/0>P)نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است (به ترتیب از43/30 و 93/30 در گروه کنترل به 27/46 و 80/32 در گروه آزمایش). همچنین نمرات پسآزمون در متغیرهای عاطفه منفی، رفتار پرخاشگرانه، و خودزنی نیز پس از اجرای رفتار درمانی دیالکیتک به صورت معنیداری (001/0>P) کاهش یافته بود (به ترتیب از 32/29 و 67/100 و 14/29 در گروه کنترل به 19/13 و 43/74 و 33/21 در گروه آزمایش). نتیجهگیری: بنابر یافتههای این مطالعه رفتار درمانی دیالکتیک بر افزایش تتنظیم هیجان و عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی، رفتار پرخاشگرانه و خودزنی موثر است.

زمینه: افسردگی پس از زایمان، یک اختلال جدی و پایدار روانشناختی است که گاهی باعث ناتوانی در عملکرد روزانه و فعالیت فرد، میشود. هدف این مطالعه، بررسی میزان افسردگی در دو گروه زایمان طبیعی و سزارین انتخابی و پیامدهای نوزادی آنها است. روش کار: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی – تحلیلی دوگروهی و دومرحلهای است. نمونهگیری تصادفی ساده در دسترس و با رضایت از 80 نفر خانم باردار نخست زا، ترم و بارداری تک قلو، بدون سابقه مصرف دارو و سابقه بیماری مزمن و عوارض بارداری، انجام شد. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد بک استفاده شد. آنالیز دادهها در سطح معنیداری 05/0>pتحت نرمافزار آماری SPSS نسخه 20 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها: میانگین نمره افسردگی در گروه سزارین انتخابی (09/8)، بیشتر از گروه زایمان طبیعی (70/7)، بود. این تفاوت، بهطور قابلتوجه معنیدار نبود. بین مشخصات دموگرافیک و میزان افسردگی نیز ارتباط معناداری یافت نشد. بین میانگین نمره افسردگی و انجام تمرینات بدنی مادر در دوران بارداری ارتباط معنادار مشاهده شد (05/0 > P). نتیجهگیری: اگرچه میانگین افسردگی بعد از زایمان در دو گروه، تفاوت معناداری نداشت، اما بالا بودن میانگین نمره افسردگی در گروه سزارین ما را به انجام تمرینات بدنی، فرصت دادن به مادر برای شروع دردهای خودبهخود و انجام زایمان طبیعی رهنمون ساخته و میتوان شاهد بهبود وزن جنین نیز بود.

زمینه: نظر به اهمیت نقش آرامش و عدم وجود تنش در محیط کار و متعاقباً افزایش بازده کاری، یافتن راهکارهایی همراه با بهترین گزینه ها برای کاهش استرس شغلی ضروری بنظر میرسد. شهرداری تهران با داشتن خیل عظیم نگهبانان و دغدغه حذف استرس شغلی و افزایش بازده کاری، بطور جدی در پی انجام مطالعات کاربردی میباشد. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه میزان استرس شغلی در بین نگهبانان ثابت و شیفتی شهرداری های مناطق 18 و 20 تهران میباشد. روش کار: جامعه آماری این پژوهش را نگهبانان ساختمان های شهرداری شهر تهران تشکیل می دهد. از میان مناطق 22گانه شهر تهران، 160 نفر (شامل 2 گروه، 88 نفر از نگهبانان منطقه 18 و 72 نفر از نگهبانان منطقه 20) به روش تصادفی در دسترس از بین شیفت های کاری تمام وقت (24ساعت کار و24 ساعت استراحت)، شیفت روز (12 ساعت) و شیفت شب (12 ساعت) به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه استرس شغلی Osipow، مقادیر استرس در خرده مقیاسها و متغیرهای دموگرافیک بدست آمد. تفاوت استرس شغلی و خرده مقیاسهای بارکاری نقش، بی کفایتی نقش، دوگانگی نقش، محدوده نقش، مسئولیت و محیط فیزیکی نگهبانان مناطق 18 و 20 با در نظر گرفتن گروه های سنی، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، سابقه شغلی، شیفت کاری و منطقه خدمت مورد بررسی قرار گرفت. داده های تحقیق با استفاده از نرمفزار SPSS (نسخه17) و روش محاسباتی Manova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: رابطه بین متغیر سن و نمرات حاصله از تست اسیپو در خرده مقیاسهای "بارکاری نقش" و "بی کفایتی نقش" آزمودنی ها در سطح اطمینان 95 درصد معنادار بود (05/0 >P). ولی بین سایر خرده مقیاس ها تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین رابطه بین میزان استرس شغلی و هیچ یک از خرده مقیاس ها با در نظر گرفتن میزان تحصیلات، وضعیت تاهل و سابقه شغلی آزمودنی ها تفاوت معناداری نداشت. رابطه بین نمرات استرس شغلی و خرده مقیاس های "بی کفایتی نقش" و "دوگانگی نقش" با در نظر گرفتن شیفت کاری آزمودنی ها در سطح اطمینان 95 درصد معنادار بود (05/0 >P). ولی در سایر خرده مقیاس ها تفاوت معناداری مشاهده نشد. در آخر رابطه بین نمرات استرس شغلی در خرده مقیاسهای "محدوده نقش" و "مسئولیت" با در نظر گرفتن منطقه خدمت آزمودنی ها در سطح اطمینان 95 درصد بین نگهبانان دو منطقه معنادار بود (05/0 >P). در حالیکه در رابطه بین سایر خرده مقیاسها با در نظر گرفتن همین متغیر تفاوت معناداری مشاهده نگردید. نتیجهگیری: در این مطالعه مشخص گردید استرس شغلی با بالا رفتن سن نگهبانان کاهش مییابد. همچنین شیفت کاری نقش مهمی در میزان استرس شغلی دارد، به گونهای که کمترین مقدار استرس در شیفت شب و در گروه 24-24 ساعت به میزان متوسط و در نهایت در شیفت روز بیشترین میزان استرس بدست آمد. البته منطقه خدمتی نیز در میزان ایجاد استرس دخیل بوده و بنظر میرسد سطح استرس حداقل در دو خرده مقیاس در منطقه 18 پایینتر میباشد.

مقدمه: در هر جامعهای دانشآموزان، به عنوان منابع انسانی با ارزش، چنانچه تحت شرایط و تعلیمات صحیح قرار بگیرند میتوانند در راه رسیدن به برنامهها و افقهای بلند آیندهی جوامع، گامهای مؤثری بردارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر انعطافپذیری و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر بود. روش کار: در یک طرح آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از دانشآموزان دختر متوسطه شهر تهران به شکل نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعالسازی رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل ( 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه درمان هفتگی فعالسازی رفتاری را دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، و پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی بوند-ویرایش دوم، بودند، که در دو مرحله قبل از مداخله، و پایان مداخله تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان فعالسازی رفتاری بر بهزیستی روانشناختی و انعطافپذیری روانشناختی بصورت معناداری (838/7 = F و 05/0 >P) در مقایسه با گروه کنترل مؤثر بوده است. نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، میتوان نتیجهگیری کرد که درمان فعالسازی رفتاری میتواند برای سلامت روان و ارتقا سطح کیفیت زندگی و تحصیلی دانشآموزان، مفید و موثر باشد و جهت استفاده در مدارس و مراکز مشاوره دانشآموزی گزینه پیشنهادی مناسبی در نظر گرفته شود.

آی یو دی، یک روش کارآمد جلوگیری از بارداری می باشد. محل نامناسب در رحم سبب کاهش کارایی آن در جلوگیری از بارداری می شود. خروج آی یودی از رحم و نفوذ آن به داخل میومتر، یکی از عوارض آی یو دی می باشد. در مواردی که وجود آی یو دی توسط روش سونوگرافی شناسایی نشود، علاوه بر احتمال دفع آی یو دی، احتمال جابجایی آی یو دی و یا جایگذاری نامناسب آن مطرح می شود. در مورد حاضر، پس از قرار دادن آی یو دی بدنبال زایمان با روش سزارین، بدلیل مشاهده تصویری مبهم از آی یو دی در کانال سرویکس و عدم رویت آن در کاویته رحم در سونوگرافی دوبعدی، سونوگرافی سه بعدی انجام شد و با این روش خروج آی یو دی از محل اسکار سزارینِ زایمان قبلی مشاهده گردید. این یافته توسط لاپاراسکوپی به تایید رسید. در پیگیریِ جایگذاری مناسب محل آی یو دی داخل کاویته رحم خصوصا در مواردی که سابقه زایمان سزارین وجود دارد، در صورت عدم رویت آی یو دی در کاویته رحم و یا جابجایی آن، انجام سونوگرافی سه بعدی برای بررسی دقیق توصیه می شود. زیرا سونوگرافی سه بعدی در مقایسه با دو بعدی دقت بیشتری در تعیین محل آی یو دی دارد و علاوه بر آن مانند لاپاراسکوپی یک روش تهاجمی نیست. همچنین بدلیل تهیه تصویر در مقطع کرونال، قادر به شناسایی آی یو دی در موارد خروج آن از محل اسکار سزارین می باشد.