بالینی پرستاری و مامایی
سال:1399 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف بیماران تحت درمان همودیالیز با عوامل تنشزای متعدد فیزیکی، روانی و اجتماعی مواجه هستند. فعالیت های خود مراقبتی می تواند نقش بسیار چشم گیری در سازگاری با فرایند بیماری و ارتقاء کیفیت زندگی آنان ایفاء نماید. همچنین با استفاده از مدل پرسید-پروسید می توان مقیاس مناسب از میزان درک، آگاهی و نگرش این بیماران از خودشان نسبت به آموخته ها و دانش خودمراقبتی آنها به دست آورد و بر اساس این مدل ارتباط عوامل را با توان خود مراقبتی بیماران بسنجد. لذا محققین تصمیم گرفتند مطالعه ای تحت عنوان پیشگویی سازه های مدل پرسید با خود مراقبتی در بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام دهند. مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود که تعداد 80 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهرستان لردگان به صورت سرشماری انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه که بر اساس سازه های مدل پرسید تدوین گردیده و مشتمل بر سازه های کیفیت زندگی، وضعیت سلامت، عوامل مستعد کننده (آگاهی و نگرش)، قادرکننده و تقویت کننده همراه با رفتارهای خود مراقبتی بیماران همودیالیزی بود و بصورت مصاحبه تکمیل گردید. پایایی و روایی پرسشنامه ها تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بکار گیری آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، ANOVA، t-test و همچنین تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. . یافته ها میانگین و انحراف کل نمره رفتارهای خودمراقبتی 83/12 ± 38/32 بود. 5/56درصدافراددارای وضعیت خودمراقبتی ضعیف، 5/42 درصد افراد دارای وضعیت خودمراقبتی متوسط و 2/0 درصد افراد دارای وضعیت خودمراقبتی مطلوب بودند. همچنینآزمون همبستگی پیرسون ارتباط معنی داری را بین آیتم های مدل پرسید-پروسید(عوامل تقویت کننده، عوامل قادر کننده و عوامل مستعد کننده) و خودمراقبتی نشان داد(05/0

زمینه و هدف احساس تنهایی یک عامل سبب شناختی در سلامت است، ارتباط آن با وضعیت تغذیه، نیازمند بررسی دقیق و اصولی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط احساس تنهایی با وضعیت تغذیه سالمندان انجام شد. روش بررسی مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی است که در سال 1397 بر روی 440 سالمند 60 سال و بالاتر، از کانون بازنشستگان تامین اجتماعی، آموزش و پرورش و مرکز بهداشت شهر رامسر که به روش تصادفی طبقه ای و با استفاده از جدول اعداد تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های ویژگی های فردی، احساس تنهایی یوکلا (نمره 80-20 در چهار سطح بدون احساس تنهایی، کم، متوسط و زیاد) و بررسی مختصر وضعیت تغذیه (نمره 30-0 در سه سطح سوءتغذیه، در معرض خطر ابتلا به سوءتغذیه و وضعیت تغذیه عادی) انجام شد. یافته ها میانگین سنی سالمندان (22/6) 32/65 سال بود. ارتباط بین وضعیت تغذیه و احساس تنهایی از 68 نفر سالمند بدون احساس تنهایی (20>)، % 3/85 دارای وضعیت تغذیه عادی، از 317 نفر سالمند دارای احساس تنهایی کم (21-39)، % 4/80 دارای وضعیت تغذیه عادی، از 52 نفر سالمند دارای احساس تنهایی متوسط (40-59)، 5%/63 در معرض خطر ابتلا به سوء تغذیه بودند. احساس تنهایی در سالمندان با معرض خطر ابتلا به سوء تغذیه ارتباط معناداری دارد (276/4=OR، 00/0=P). نتیجه گیری با توجه به احساس تنهایی بیش از نیمی از سالمندان و ارتباط معکوس بین احساس تنهایی با وضعیت تغذیه، برگزاری کلاس های مشاوره رایگان در جهت ارایه راهکارهای کاهش احساس تنهایی سالمندان از سوی سیاست گذاران نظام سلامت ضرورت دارد.

زمینه و هدف بخش مراقبت های ویژه یکی از قسمت های حیاتی بیمارستان جهت کاهش مرگ ومیر در بیمارستان است. بخشی که پرستاران نیاز به مهارت تصمیم گیری دارند. درواقع حل مسیله، یک موضوع مهم در فعالیت های بالینی است و تصمیم گیری یک شاخص مهم از این موضوع است، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر تکنیک SBAR (وضعیت، سابقه، ارزیابی، توصیه) بر تصمیم گیری بالینی پرستاران بخش مراقبت ویژه انجام گردید. روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که جامعه آماری آن کلیه پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های آیت الله کاشانی و هاجر شهرکرد در سال 1398 (60 نفر) بودند، که به شیوه نمونه گیری آسان و با تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 30 نفر) اختصاص یافتند. برای گروه آزمون برنامه آموزشی مبتنی بر تکنیک SBAR برگزار گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی تصمیم گیری بالینی لوری و همکاران (2001) قبل و یک ماه پس از اجرای مداخلات گردآوری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS (ویرایش 22) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نمره تصمیم گیری بالینی پرستاران گروه آزمون قبل از اجرای مداخله 44/5± 1/69 و بعد از مداخله 22/7± 8/80 بود)001/0>(p و در گروه کنترل قبل از اجرای مداخله 94/6± 6/70 و بعد از اجرای مداخله 72/6± 1/71 بود (0. 214= P). میزان تغییرات در گروه آزمون 79/3± 7/11 و در گروه کنترل 3 /2± 53/0 بود. نتایج این پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزشی ایمنی بیمار مبتنی بر تکنیک SBAR تاثیر معناداری بر میانگین نمره تصمیم گیری بالینی پرستاران داشت. نتیجه گیری آموزش برنامه مبتنی بر تکنیک SBAR بر تصمیم گیری بالینی پرستاران موثر است؛ بنابراین پیشنهاد می گردد مسولین و برنامه ریزان از این تکنیک بهره ببرند.

زمینه و هدف آنومالی ابشتین عبارت است از جابجایی غیر طبیعی رو به پایین دریچه ی تریکوسپید به درون بطن راست که بامیوپاتی بطن راست همراهی دارد و به صورت نادر با شیوع حدود 1/20000 مورد یافت می شود. از آنجا که تشخیص این بیماری در موقعیت و زمان مناسب در مدیریت بیماران مبتلا اهمیت دارد این نوزاد مبتلا به آنومالی ابشتین به صورت کیس ریپورت ارایه می شود. روش بررسی بیمار نوزاد دختر متولد 29/8/98 حاصل G1Ab0L1 با که به علت افت قلب به طریق سزارین به دنیا آمد. به علت هیپوتون بودن و با NCPAP بعد از انجام اقدامات اولیه به NICU بیمارستان هاجر منتقل شد. در سونوگرافی و اکوی جنینی انجام شده کاردیومگالی؛ پلورال افیوژن و large ASD گزارش شده است در اکوی انجام شده بدو تولد آنومالی ابشتین شدید، PDA، پولمونری بسیار باریک و آترزی دریچه پولمونری گزارش شد. نتیجه گیری آنومالی ابشتین یک بیماری نادر با شیوع 20000/1 تولد می باشد و بر اساس شدت درگیری علایم مختلفی را در بیمار مبتلا ایجاد می کند. شناخت این بیماری و تشخیص به موقع و درمان آن از عوارض و مرگ و میر حاصل از آن می کاهد.

زمینه و هدف امروزه ناباروری به صورت یک نگرانی اجتماعی درآمده و با معضلات متعددی همراه است. حمایت اجتماعی به عنوان یک عامل محافظت کننده می تواند اثر قابل توجهی بر سلامت و عملکرد اجتماعی زنان نابارور داشته باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی حمایت اجتماعی درک شده و عوامل مرتبط با آن در زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری شهرکرد در سال 1397 بود. روش بررسی مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی است در این مطالعه 400 زن نابارور مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی ناباروری شهرکرد با محدوده سنی 18-49 سال و مبتلا به نازایی اولیه و ثانویه به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. پس از ثبت مشخصات دموگرافیک زنان نابارور، میزان حمایت اجتماعی توسط پرسش نامه حمایت اجتماعی (SSQ) ساراسون تعیین شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و 05/0P< از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها نتایج مطالعه نشان داد که میانگین نمره کل حمایت اجتماعی، نمره شبکه حمایت اجتماعی و نمره رضایت حمایت اجتماعی زنان نابارور به ترتیب 09/50± 82/150، 36/16± 90/32 و 5/38± 90/117 بود. بیشترین فراوانی حمایت اجتماعی مربوط به مادر (6/51 درصد)، پدر (7/40 درصد) و همسر (5/29 درصد) بود. حمایت اجتماعی با سن ازدواج همسران زنان نابارور رابطه مستقیم و معنی داری داشت (151/0r= و 002/0P=) به طوریکه با افزایش سن ازدواج حمایت اجتماعی توسط همسران افزایش نشان داد. حمایت اجتماعی از بعد رضایت ارتباط معنی داری با سن زنان نابارور و همسران آن ها و همچنین سن ازدواج زنان نابارور و همسران آن ها نداشت. حمایت اجتماعی از بعد شبکه ارتباط معنی داری با سن ازدواج زنان نابارور (173/0r= و 001/0P<)، سن همسران (180/0r= و 001/0P<) و سن ازدواج همسران زنان نابارور (265/0r= و 001/0P<) داشت. نتیجه گیری نتایج مطالعه حاکی از اثرگذاری سن و سن ازدواج بر حمایت اجتماعی خصوصا از بعد شبکه می باشد، به طوریکه با افزایش سن و سن ازدواج حمایت اجتماعی زنان نابارور افزایش می یابد.

زمینه و هدف نابینایی از جمله معلولیت هایی است که پیامدهای منفی روانی، عاطفی و اجتماعی زیادی را به همراه دارد. آموزش خودمراقبتی در نابینایان می تواند در بهبود وضعیت روانی و اجتماعی کودکان مثمر ثمر باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی اورم بر خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی کودکان نابینا انجام شد. روش بررسی مطالعه ی مداخله ای تک گروهی با طرح قبل و بعد که بر روی 28 نفر از کودکان نابینا در مدرسه نابینایان سامانی شهر اصفهان در سال 1397 انجام شد. برنامه آموزشی خودمراقبتی بر اساس الگوی اورم در قالب 6 جلسه 60 دقیقه ای به صورت گروهی، در قالب 4 گروه 7 نفره به روش سخنرانی و پرسش و پاسخ ارایه شد سپس سنجش خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی این کودکان به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های پیرز-هریس و آشر قبل و بلافاصله بعد از مداخله ارزیابی و ثبت شد. در نهایت، تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون ویلکاکسون و رگرسیون خطی ساده انجام شد. یافته ها نتایج نشان داد که هیچ کدام از ابعاد خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی کودکان بعد از آموزش خودمراقبتی اورم نسبت به قبل از آن تغییر معناداری نداشته است (0/05< P). همچنین در بررسی همبستگی بین عواملی نظیر سن، جنس کودک و یا اطلاعات پایه والدین ارتباط معناداری با میزان تغییرات خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی در کودکان یافت نشد (0/05< P). نتیجه گیری نتایج نشان داد آموزش خود مراقبتی اورم تاثیری بر خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی در کودکان نابینا تاثیری نداشته است.

زمینه و هدف پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور یکی از اولویت های مهم بخش مراقبت ویژه است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر استفاده از نرمال سالین و آب مقطر در ساکشن داخل لوله تراشه بر میزان پنومونی وابسته به ونتیلاتور و شاخص های همودینامیک انجام شده است. روش بررسی مطالعه حاظر یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده است که در سال 96 و 97 بر روی 60 بیمار تحت ونتیلاتور در بخش آی سی یو بیمارستان امام جعفر صادق وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز انجام شده است. بیماران به روش بلوک بندی تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. پارامترهای همودینامیک بیماران در طی 5 دقیقه قبل و بعد از ساکشن در هر شیفت اندازه گیری شد. در نهایت میران بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور و تغییر در شاخص های همودینامیک در دو گروه با هم مقایسه شدند. نتایج دو گروه از نظر کشت داخل تراشه و میزان پنومونی وابسته به ونتیلاتور تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (p=0. 79). یافته ها نشان داد شاخص های همودینامیک (ضربان قلب، فشار خون، تعداد تنفس) تفاوت معنی داری قبل و بعد از مداخله با یکدیگر نداشتند. آزمون بین گروهی نشان داد که دو گروه تنها از نظر میزان اشباع هموگلوبین از اکسیژن تفاوت معنی داری بعد از مداخله با یکدیگر داشتند (p=0. 006). نتیجه گیری سطح میزان اشباع هموگلوبین از اکسیژن در گروه نرمال سالین بالاتر بود بنابراین استفاده از محلول نرمال سالین جهت رقیق کردن ترشحات داخل تراشه در مقایسه با آب مقطر پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف ملاقات باز در ICU به علت اثرات آن بر بیماران و بستگان توصیه می شود اما در حال حاضر ملاقات در ICU به صورت محدود اجرا می گردد و چالش های حاصل از آن به درستی مورد بحث قرار نگرفته است. لذا در این مطالعه به تبیین چالش های ملاقات پرداخته شد. روش بررسی این مطالعه، یک پژوهش کیفی از نوع توصیفی-اکتشافی بود که از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته با 35 مشارکت کننده در بیمارستان های شهرکرد شامل 6 بیمار، 9 همراه بیمار و 20 پرستار در سال 1396 انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با رویکرد تحلیل تماتیک انجام گردید یافته ها تم (درون مایه) حاصل از تحلیل یافته ها، «تجربه ی تعارض» بود. این تعارض در همه ی گروه های مشارکت کننده اعم از بیمار، ملاقات کننده و پرستار مشاهده شد و منجر به بروز ساب تم های «عدم تعادل بین نیاز بیمار و همراه با قوانین» و «عدم تعادل بین باورهای علمی و انسانی پرستاران و قوانین موجود» گردید. نتیجه گیری تجربه ی تعارض در مشارکت کنندگان این مطالعه بیان کننده ی ضرورت یافتن دلایل ایجاد کننده ی تعارض از جمله روتین محوری و عدم اجرای عملکرد مبتنی بر شواهد از سوی پرسنل و به دنبال آن راهکارهای عملی و علمی برای رفع چالش ملاقات محدود است.