مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1398 | دوره:13 | شماره:12 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs: Spermatogonial Stem Cells) سلول هایی خاص هستند که دارای توانایی خودنوسازی و تمایز می باشند. این سلول ها نقشی اساسی در حفظ روند اسپرماتوژنز و باروری دارند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر غلظت های مختلف هورمون محرک فولیکولی (FSH: Follicle Stimulating Hormone) بر کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی بز در محیط آزمایشگاه انجام شد. روش بررسی: سلول های اسپرماتوگونی طی دو مرحله هضم آنزیمی از بیضه بز نابالغ جداسازی شدند. سلول های استخراج شده به مدت 10 روز در چهار گروه کشت داده شدند. برای گروه کنترل کشت ساده سلول های اسپرماتوگونی در محیط DMEM (Dulbecco's Modified Eagle Medium) حاوی 1 درصد آنتی بیوتیک و 5 درصد FBS (Fetal Bovine Serum) انجام شد. در گروه های تیمار 1، 2 و 3 نیز غلظت های مختلف FSH (5، 10 و 20 واحد بین المللی بر میلی لیتر) به ترتیب به محیط کشت اضافه گردید. تعویض محیط های کشت هر 72 ساعت انجام شد. ماهیت سلول ها توسط رنگ آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه آنتی ژن PGP9. 5 تایید گردید. بلافاصله پس از جداسازی، درصد زنده مانی سلول ها، مساحت و تعداد کلونی های تشکیل شده در روزهای چهارم، هفتم و دهم پس از کشت به وسیله میکروسکوپ معکوس ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه آنالیز گردیدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که میزان زنده مانی سلول های اسپرماتوگونی پس از جداسازی 32/2± 4/89 درصد بوده است. اثر FSH در تشکیل کلونی های سلول های اسپرماتوگونی وابسته به دوز بود. دوزهای 5 و 10 واحد بر میلی لیتر، مساحت و تعداد سلول های اسپرماتوگونی را افزایش داد؛ اما دوز 20 واحد بر میلی لیتر موجب کاهش تشکیل کلونی ها گردید (05/0>P). نتیجه گیری: FSH می تواند محیط کشت مناسبی را به منظور مطالعه سلول های اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه فراهم کند.

زمینه و هدف: مطالعات پیشین بیانگر ارتباط معکوس شاخص سلامت غذایی با بسیاری از بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی-عروقی و سرطان و همچنین مرگ و میر می باشند. در مقابل، مطالعات محدودی در زمینه ارتباط شاخص سلامت غذایی و متابولیسم استراحت وجود دارد. با توجه به نتایج برخی از مطالعات مبنی بر ارتباط نمایه خوردن سالم با وزن، ترکیب بدن و قند خون و نیز با توجه به ارتباط این عوامل با متابولیسم استراحت به نظر می رسد که میان نمایه خوردن سالم و متابولیسم استراحت ارتباط وجود دارد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی احتمال این رابطه انجام شد. روش بررسی: پژوهش مقطعی حاضر در ارتباط با 256 فرد بالای 18 سال انجام شد. ارزیابی تغذیه ای افراد با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک 168 آیتمی صورت گرفت. همچنین متابولیسم استراحت با استفاده از روش کالریمتری غیر مستقیم (MetaLyzer 3B-R3) و ترکیب بدن توسط Multi-frequency Bioelectrical Impedance Analyzer InBody 770 Scanner (Korea، Seoul، InBody co) اندازه گیری گردید. برای بررسی ارتباط بین نمایه خوردن سالم2015 با ترکیب بدن، متابولیسم استراحت و دریافت های غذایی از آزمون ANCOVA استفاده گردید. رابطه خطی میان متابولیسم استراحت و نمایه خوردن سالم نیز از طریق Curve Estimation در نرم افزار SPSS بررسی شد. یافته ها: هیچ گونه ارتباط معناداری میان شاخص سلامت غذایی و متابولیسم استراحت در مردان (83/0=P) و زنان (9/0=P) یافت نشد. مطابق با بررسی ها، میانگین امتیاز شاخص غذایی در مردان بیشتر از زنان بود. در این مطالعه با افزایش سن زنان، امتیاز شاخص غذایی افزایش یافت. همچنین با افزایش امتیاز شاخص سلامت غذایی، میزان توده عضلانی در زنان افزایش یافت؛ اما از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که تفاوت معناداری میان ترکیب بدن و متابولیسم استراحت در سهک های مختلف نمایه خوردن سالم وجود ندارد.

زمینه و هدف: صرع یک بیماری شایع عصبی است که در اثر تخلیه های الکتریکی غیر طبیعی مکرر از مغز ایجاد می شود. برای درمان صرع از داروی کاربامازپین استفاده می گردد. این دارو با گذشت زمان موجب افزایش استرس اکسیداتیو و ناهنجاری های تولیدمثلی در بیماران می شود. روغن جوانه گندم بالاترین میزان ویتامینE را در میان سایر روغن های گیاهی دارد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر روغن جوانه گندم به عنوان منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها بر استرس اکسیداتیو و لقاح آزمایشگاهی در موش های صرعی تحت درمان با کاربامازپین انجام شد. روش بررسی: در این طرح آزمایشگاهی، 40 موش سوری نر بالغ و 20 موش سوری ماده بالغ با محدوده وزن بدنی 30-25 گرم مورد بررسی قرار گرفتند. موش های نر به چهار گروه 10 نفره شامل: کنترل، گروه صرعی شده با پنتیلن تترازول با دوز 40، پنتیلن تترازول + کاربامازپین با دوز 180 و پنتیلن تترازول + کاربامازپین با دوز180 + روغن جوانه گندم با دوز 500 تقسیم شدند. موش های نر دوزهای مورد نظر را براساس گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 42 روز دریافت نمودند. در هر گروه از پنج موش ماده سالم جهت تخمک گیری استفاده شد. در پایان دوره آزمایش میزان آنزیم کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، لقاح و تکوین زیگوت در محیط آزمایشگاهی بررسی گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS 19 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که تجویز روغن جوانه گندم در گروه تحت درمان با کاربامازپین موجب افزایش معنا دار (05/0>P) آنزیم کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، لقاح و تکوین زیگوت در آزمایشگاه گردید. نتیجه گیری: روغن جوانه گندم به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی عمل نموده و از طریق کاهش رادیکال های آزاد ناشی از بیماری صرع و مصرف کاربامازپین موجب افزایش آنزیم کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و لقاح آزمایشگاهی می شود.

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی شدید موجب تولید رادیکال های آزاد و آسیب های ناشی از استرس اکسایشی می شود. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مصرف سیلیبوم ماریانوم همراه با یک دوره تمرینات فزاینده بر پاسخ اکسیدانی به یک جلسه تمرین حاد در کشتی گیران جوان انجام شد. روش بررسی: 20 نفر از کشتی گیران خوب تمرین کرده، پس از اخذ رضایتنامه کتبی به صورت تصادفی به دو گروه تمرین با مکمل سیلیبوم ماریانوم و تمرین با دارونما تقسیم شدند. گروه مکمل سیلیبوم ماریانوم سه بار در روز با دوز 300 میلی گرم به مدت چهار هفته مکمل دهی شدند. خون گیری قبل و بلافاصله بعد از یک جلسه تمرین یکسان قبل از مکمل دهی و یک ماه پس از آن انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و نیز از آزمون t مستقل استفاده گردید. یافته ها: از نظر بین گروهی، مقادیر سوپراکسید دیسموتاز قبل از تمرین و پس از مکمل دهی (032/0=P) و بلافاصله پس از تمرین و پس از مکمل دهی (002/0=P) در گروه سیلیبوم ماریانوم افزایش معناداری داشت. همچنین کاهش معناداری در مقادیر مالون دی آلدهید قبل از تمرین و پس از مکمل دهی (001/0=P) و بلافاصله بعد از تمرین و پس از مکمل دهی (001/0=P) در گروه سیلیبوم ماریانوم وجود داشت. علاوه براین، مقادیر آنتی اکسیدان تام قبل از تمرین و پس از مکمل دهی (001/0=P) و بلافاصله بعد از تمرین و پس از مکمل دهی (008/0=P) در گروه سیلیبوم ماریانوم افزایش معناداری داشت. با توجه به آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر، میانگین مقدار مالون دی آلدهید در گروه سیلیبوم ماریانوم کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: می توان گفت مصرف مکمل سیلیبوم ماریانوم در ورزش های فزاینده سبب کاهش شاخص های اکسیدانت و افزایش شاخص های آنتی اکسیدان می شود.

زمینه و هدف: یکی از رایج ترین دلایل ناباروری در مردان، واریکوسل می باشد که عبارت است از اتساع و پیچ خوردگی غیرطبیعی سیاهرگ های شبکه پامپینیفرم که در نهایت باعث کوچک شدن بیضه می گردد. مطالعات نشان داده است که افزایش سطح مارکرهای استرس اکسیداتیو، از جمله نیتریک اکسید (NO) در وریدهای گشاد شدهی بیماران مبتلا به واریکوسل، سبب اختلال در عملکرد بیضه می شود. هدف از این مطالعه، بررسی پلیمورفیسمهای T-786C و 4a4b ژن NOS3 به عنوان یک فاکتور ژنتیکی رایج و بررسی ارتباط آن با خطر ابتلا به واریکوسل در بیماران ایرانی بود. روش بررسی: با استفاده از تکنیک های Multiplex-ARMS PCR و PCR به ترتیب ارتباط بین پلی مورفیسم های T-786C و 4a4b ژن NOS3 در 60 مرد ایرانی مبتلا به واریکوسل و 61 نمونه کنترل بررسی شد. آنالیز آماری داده ها با استفاده از آزمون t-test انجام شد. سطح معنی داری، 05/0>P در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد از این 60 فرد مبتلا به واریکوسل، 95 درصد دارای ژنوتیپ-786TT، 3/3 درصد دارای ژنوتیپ هتروزیگوت-786TC و 6/1درصد افراد CC برای پلی مورفیسم T-786C بودند. علاوه براین، فقط 5 درصد برای پلی مورفیسم 4a4b هتروزیگوت (ab) و 95 درصد دارای ژنوتیپ نرمال aa بودند که از نظر آماری هیچ ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه، بیشتر افراد دارای دو ژنوتیپ TT و aa به ترتیب برای پلی مورفیسم های T-786C و 4a4b بودند. براساس این داده ها، ارتباط معنا داری بین پلی مورفیسم های ژن NOS3 و افراد مبتلا به واریکوسل مشاهده نشد. شایان ذکر است که مطالعاتی با نمونه های بیشتر برای تایید این یافته ها باید انجام شود.

زمینه و هدف: سویه های سودوموناس آیروژینوزای جداشده از ریه بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس (CF: Cystic Fibrosis) اغلب سویه هایی هتروژن و مقاوم به آنتی بیوتیک هستند. در این ارتباط، در مطالعه حاضر به بررسی ویژگی های مقاومت آنتی بیوتیکی و تعیین تنوع ژنتیکی این باکتری با استفاده از یک روش مولکولی مبتنی بر توالی های تکراری در نمونه های جداشده از بیماران ایرانی پرداخته شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی در ارتباط با 100 سویه سودوموناس آیروژینوزا که از مبتلایان به CF جداسازی شده بودند، انجام شد. جدایه ها با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی استاندارد شناسایی و سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها تعیین شدند. تنوع سویه ها با استفاده از روش های مولکولی ERIC-PCR (Enterobacterial Repetitive Intergenic Consensus-Polymerase Chain Reaction) و BOX A1R-PCR (BOX A1R-Based Repetitive Extragenic Palindromic-PCR) تعیین گردید. ارتباط بین انواع مولکولی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نیز با استفاده از آزمون آماری مربع کای مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن بودند که 35 درصد از سویه ها مقاومت چند دارویی داشته اند؛ در حالی که تنها دو سویه فنوتیپ جهش یافته قوی (HP: Hypermutator) را از نشان دادند. اکثر سویه ها (96 درصد) به ریفامپین مقاوم بودند و بیشترین میزان حساسیت مربوط به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین (96 درصد)، ایمی پنم و مروپنم (به ترتیب با 93 و 94 درصد) بود. در بررسی مولکولی، BOX A1R-PCR توانست 24 الگو را در هشت خوشه و ERIC-PCR 26 الگو را در نه خوشه در کل جمعیت ایجاد کند. نتیجه گیری: فراوانی بالای تنوع و مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی در سویه های سودوموناس آیروژینوزای جدا شده از بیماران CF در ایران، تهدیدکننده سلامت جامعه می باشد؛ بنابراین یافته های مطالعه حاضر می تواند به درک تکامل این باکتری در بیماران CF و کمک به یافتن اهداف دارویی جدیدتر برای کنترل عفونت مزمن CF منجر شود.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه گیاه تاماریکس دیوکا اثرات ضد باکتری، آنتیاکسیدان و ضد قارچ دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گل گیاه تاماریکس دیوکا بر تغییرات بافتی ناشی از تیواستامید انجام شد. روش بررسی: سی سر موش صحرایی نر در سه گروه کنترل )نرمال سالین(، کنترل منفی )تیواستامید با دوز 50 میلیگرم بر کیلوگرم( و گروه دریافتکننده تیواستامید و عصاره تاماریکس دیوکارا )dioica Tamarix( )دوز 200 میلیگرم بر کیلوگرم( تقسیم شدند. گروه سوم عصاره هیدروالکلی تاماریکس دیوکارا را به مدت دو هفته قبل از تجویز و دو هفته پس از تزریق تیواستامید به صورت خوراکی دریافت کرد. گروه شاهد سالم و گروه کنترل منفی نیز سرم فیزیولوژی را دریافت نمودند. در پایان آزمایش به منظور اندازهگیری آنزیمهای کبدی آسپارتات ترانس آمینار )AST: Aminotransferase Aspartate )و آالنین ترانس آمیناز و( Blood Urea Nitrogen: BUN( خون اوره نیتروژن(، Alanine Aminotransferase: ALT( کراتینین، از قلب رتها خونگیری به عمل آمد. پس از آسانکشی، نمونههای بافتی پس از رنگآمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین با استفاده از میکروسکوپ بررسی شدند. دادهها با استفاده از آزمون آماری آنووای یک طرفه ارزیابی گردیدند. )05/0

زمینه و هدف: برقراری ارتباط مؤثر میان استاد و دانشجو یکی از شاخص های مهم تدریس اثربخش و یک محرک قوی در میزان یادگیری میباشد. پژوهش حاضر با هدف طراحی و روان سنجی پرسشنامه عوامل مؤثر بر ارتباط بین اساتید و دانشجویان از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1394 انجام شدهاست. روش بررسی: در این مطالعه اکتشافی، پرسشنامه ارتباط بین اساتید و دانشجویان با فهرست اولیه ای از 46 سوال و مشارکت 20 دانشجو و 5 عضو هیات علمی دانشگاه تهیهشد. برای سنجش روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی و برای تعیین روایی سازهایی از تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی استفاده گردید. برای تعیین پایایی، ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون کالسی محاسبه شد. برای تحلیل دادهها از تحلیل عاملی )اکتشافی و تاییدی( و نرم افزار. گردید استفاده Lisrel 8. 8 و SPSS 19 یافتهها: یافتهها نشان داد که 35 سوال دارای روایی محتوایی کمی قابل قبول )68/0 تا 97/0 ) بود. مقدار شاخص ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون کالسی به ترتیب برابر با 90/0 و 85/0 گزارش گردید. تحلیل عامل اکتشافی تعداد سئواالت را به22 سؤال کاهش داد و آنها را در پنج عامل دسته بندی )تواناییهای فردی، توانایی علمی، ارتباطی، اخالق حرفه ایی و دینی و اعتقادی( و در مجموع 54 درصد از واریانس کل این متغیرها را تبیین نمود. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاکی از آن است که عوامل مؤثر بر ارتباط بین اساتید و دانشجویان دارای روایی و پایایی قابل قبول است و قابلیت بهکارگیری در فعالیتهای پژوهشی را دارد.