در تاریخ زندگی بشر مهمترین عاملی که باعث گردید افراد دور هم جمع شده و روز به روز بر تعدادشان اضافه شود، علاوه بر احساس امنیت بیشتر، وجود قوانینی بود که به فراخور زمان و وسعت جمعیت، ارایه و به کار گرفته شدند. به نظر می رسد که از قوانین یاد شده، آنهایی بیشتر پذیرفته و فراگیر شده اند که بر پایه های اخلاقی، استوار بوده اند. نمونه هایی از این قوانین را می توان در سنگ نوشته ها، فرامین و احکام عهد باستان مشاهده کرد.اما در دوره معاصر، هر حرکت علمی بدون چهارچوب اخلاق، ناقص و ناپایدار خواهد بود. در همین رابطه به جرات می توان ادعا کرد: دانشی که نه تنها چهارچوب، بلکه تاروپود آن با نکات اخلاقی در هم آمیخته، علم پزشکی است. لزوم رعایت موازین اخلاقی در این حرفه به اندازه ای اهمیت دارد که هر حرکت علمی و عملی بدون آن غیرقابل قبول خواهد بود. توجه به دستورات اخلاقی در همه کارهای تحقیقاتی، تشخیصی و درمانی و ارایه منشورهای متعددی با نام های گوناگونی همچون «منشور رعایت حقوق بیمار» و «اصول رابطه پزشک و بیمار» نویسندگان مقاله را بر آن داشت تا ضمن ارایه تعریفی روشن از اخلاق پزشکی، گنجینه علمی غنی پربار کشورمان را بررسی کرده، نکات جالب توجه و قابل استفاده ای را که ارزش کاربردی دارند، ارایه نمایند.