پژوهش در پزشکی
سال:1394 | دوره:39 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

تربیت نیروی انسانی پزشکی طی قرن های گذشته در کشور ما سیر متفاوتی را طی کرده و از آموزش سنتی به آموزش دانشگاهی نوین تغییر یافته است.

سابقه و هدف: میکرو پارتیکل های کیتین قابلیت تعدیل پاسخهای ایمنی را دارند. به منظور بررسی قابلیت ایمونوادجوانتی کیتین در عفونت با لیشمانیا ماژور، میزان بار انگلی در موشهای Balb/c آلوده به لیشمانیا ماژور وتحت تیمار با میکروپارتیکل های کیتین موررد ارزیابی قرار گرفت.در اندازه گیری بار انگلی از روش تهیه رقتهای متوالی که دقیق ترین ارزیابی اثربخشی روشهای درمانی و ارزیابی واکسیناسیون در مدل تجربی عفونت لیشمانیا است، استفاده شد.روش بررسی: موش های Balb/c با 105 × 2 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در فاز ایستایی، در قاعده دم و به طریقه داخل جلدی آلوده شدند و پس از هشت هفته با استفاده از روش تیتراسیون سلولی، میزان بار انگلی در گروه تحت تیمار (6 سر موش) که به صورت دو روز در میان µg/ml 100میکروپارتیکل به صورت زیرجلدی در قاعده دم دریافت کردند و گروه کنترل (6 سر موش) که PBS دریافت کردند، تعیین و مقایسه شد. از نطر زمان بروز زخم و وسعت ضایعات هم دو گروه با هم مقایسه شدند.یافته ها: بروز زخم در موشهای تحت تیمار نسبت به موشهای کنترل با تاخیر معنی دار (p<0.02) همراه بود و وسعت ضایعات ایجاد شده در موشهای دریافت کننده میکروپارتیکل کوچکتر بود. بار انگلی با وجود اینکه در موشهای تحت تیمار کمتر بود ولی تفاوت آماری معنی دار بین گروه تست وکنترل دیده نشد (p<0.88). بحث و نتیجه گیری: تلفیق دو روش بررسی ضایعه وسنجش بار انگلی برآورد دقیق تر وصحیحی از وضعیت عفونت و پاسخ ایمنی ضد آن ارائه می دهد. اگرچه حذف انگل راه یافته به احشاء تحت تاثیر تیمار با کیتین دیده نشد اما بروز زخم و وسعت ضایعات تحت تاثیر قرار گرفت. بررسی آثار ایمونوادجوانتی میکروپارتیکل های کیتین در مدلهای عفونت لیشمانیایی نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

مقدمه: ماکروفاژ های کلاسیک (M 1) و آلترناتیو (M 2) عملکردهای مختلفی را درمقابله با عفونت ها به عهده دارند. در جریان پاسخ ایمنی در مقابل BCG ماکروفاژهای M 1 و در بیماری هیداتیدوزماکروفاژهای M 2 فعال میشوند.درمکانیسم های تنظیم ایمنی پلاریزاسیون این جمعیت اساس هومئوستاز را تشکیل میدهد. یکی از راه های تائید پلاریزاسیون، بیان سایتوکاین های IFNg و TNFa برای فنوتیپ M1 و TGFb جهت فنوتیپ M 2 می باشد. هدف از این مطالعه بررسی بیان ژن این سایتوکاین ها در جهت تائید پلاریزاسیون ماکروفاژهای تحریک شده با BCG و مایع کیست هیداتید بارور در شرایط آزمایشگاهی بوده است.بیان ژن IL 4 که اخیرا «تولید آن توسط رده منوسیتی ماکروفاژی گزارش گردیده است مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: تک هسته ای های خون محیطی با روش بکارگیری از گرادیان غلضتی فایکول تخلیص وجداسازی شد. جمعیت مونوسیتی- ماکروفاژی باتکنیک چسبندگی از سلولهای شناور در محیط کامل کشت سلول تفکیک گردید. به مدت 8 ساعت ماکروفاژها با محرک های B CG و مایع کیست هیداتید بارور تیمار گردید. به منظور تایید پلاریزاسیون ماکروفاژی، بیان سایتوکاین های اختصاصی با استفاده از RT-PCR و بررسی توالی تکثیر یافته، در مقایسه با نمونه کنترل مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: تکثیر ژن های اختصاصی سایتوکاین های هر گروه نشان دهنده تائید فرایند پلاریزاسیون بود.ماکروفاژهای بامحرک BCG بیان افزایش داشته ای را از IFN-g و TNF-a نشان دادند. در گروه با تحریک مایع کیست بارور هیداتیدبیان ژن TGF-b مشهود بود. ژن IL 4 نیز در این جمعیت ملاحظه گردید. همچنین عدم مشاهده محصول PCR در نمونه کنترل نشان دهنده عدم و یا بیان بسیار کم ژن مذکور در گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: توانایی BCG و مایع کیست هیداتید بارور در القا پلاریزاسیون ماکروفاژها می تواند در مطالعات تجربی مرتبط با تمایز ماکروفاژی مورد استفاده قرار گیرد. تاکید بر کارآیی این روش ساده وکم هزینه در مقایسه بابکارگیری ازکیت های پرهزینهء تمایز ماکروفاژی نیاز به پژوهش های تکمیلی دارد.

زمینه: درمان مناسب استئونکروز سر استخوان فمور (ONFH) به خوبی شناخته نشده است. در این مطالعه آینده نگر ما به بررسی نتایج درمان ONFH با اتوگرافت استخوانی کورتیکو کنسلوس پرداختیم.مواد و روش ها: تعداد 132 هیپ مبتلا به ONHF درجات II و III بر اساس تقسیم بندی ARCO، با استفاده از اتوگرافت کورتیکو کنسلوس به دست آمده از کرست استخوان ایلیاک درمان شدند. پیش از عمل و در آخرین ویزیت پس از عمل، شدت درد بر اساس (numerical rating scale (NRS، دامنه حرکات (ROM) مفصل هیپ و معیار Harris (HHS)، اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: بیماران برای مدت 48.5±71.9 ماه پیگیری شدند. پیشرفت بیماری در 120 هیپ (09.9%) حفظ شد. در 12 هیپ بیماری به سمت درجه IV پیشرفت کرد و در این میان 10 مورد منجر به THA شد. شدت درد به طور معناداری کاهش یافت (6.3±4.1 در مقابل 1.4±2، p<0.100). HHS (83.5±51.3 در مقابل 97.5±61.2) و ROM به طور معناداری پس از عمل بهبود یافت (p<0.100). نتیجه گیری: خارج کردن استخوان نکروز شده و پر کردن حفره سر استخوان فمور با اتوگرافت استخوانی کورتیکو کنسلوس یک روش کارآمد برای حفظ سر استخوان فمور در بیماران دچار ONFH قبل از بروز کلاپس است و باعث پیشگیری از نیاز به جراحی زودرس THA می شود.

سابقه و هدف: ناباروری ازجمله بیماری هایی محسوب می شود که شیوع روزافزون و نگران کننده ای دارد. ده الی سی درصد از ناباروری ها به عنوان با علت نامشخص (UI) دسته بندی می شوند. UI یک وضعیت مطلق ازلحاظ بالینی نیست بلکه به ناتوانی در باردارشدن یا زنده زایی گفته می شود. TGF-b1 سایتوکاینی با عملکرد تنظیم ایمنی قوی است و فرایند لانه گزینی و اتصال سلول های تروفوبلاست به ماتریکس خارج سلولی را تنظیم می کند. در این مطالعه ارتباط پلی مورفیسم C29T (pro10Leu) ژن TGF-b1 و ناباروری با علت نامشخص در بیماران ایرانی موردبررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهد نمونه های خون از 142 مرد و 35 زن نابارور و 232 مرد و 104 زن سالم و بدون سابقه ناباروری (گروه کنترل) جمع آوری شدند. استخراج DNA توسط روش حذف نمک و تکثیر قطعه حاوی پلی مورفیسم موردنظر توسط روش PCR انجام شد. برای بررسی پلی مورفیسم C29T (pro10Leu) ژن TGF-b1 و تعیین ژنوتیپ افراد از روش Automated Sequencing استفاده گردید.یافته ها: اختلاف معناداری در فراوانی توزیع ژنوتیپ ها و آلل های مختلف پلی مورفیسم (C 29 T (Pro 10 Leu در مقایسه بین گروه های مختلف بیماران و گروه کنترل و همچنین بررسی زوج های نابارور و کنترل مشاهده نشد (0.05<p value). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد بین ناباروری با علت نامشخص و پلی مورفیسم (C 29 T (Pro 10 Leu ژن TGF-b1 ارتباط معناداری وجود ندارد. برای مشخص شدن رابطه این پلی مورفیسم و استعداد ابتلا به ناباروری با علت نامشخص، به مطالعات مرتبط بیشتری نیازمندیم.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت تصویر برداری سی تی اسکن، در تشخیص طرح درمان بیماری ها و نگرانی از میزان دوز دریافتی بیماران تحت معاینه سی تی اسکن و خلع اطلاعاتی درمورد وضعیت آن در مراکز سی تی اسکن تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این تحقیق انجام شد.مواد وروش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام شد.فهرست مراکز سی تی اسکن با مراجعه کننده زیاد که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اداره می شوند، تهیه شد (بخش دولتی). با مراجعه به این مراکز و جلب همکاری آن ها و جمع آوری اطلاعات اکسپوژر (میزان کیلو ولتاژ و میلی آمپر و زمان اسکن و...) به دو طریقه پرسشنامه هایی که در اختیارکارشناسان سی تی اسکن قرار گرفت و نیز Buck up که از سابقه بیماران از دستگاه سی تی اسکن تهیه شده بود، انجام گرفت.دوزیمتری روی دو فانتوم سر و فانتوم بدن با همان شرایط اکسپوژر (تابش اشعه) انجام و میزان دوز اندام ها بر حسب میلی گری و دوز موثر دریافتی بر حسب میلی سیورت محاسبه شد.یافته ها: تحقیق در پنج مرکز سی تی اسکن دانشگاه انجام شد و برای سی تی اسکن سر (Head CT) میزان دوز دریافتی مغز بالاترین مقدار (31.55 میلی گری) و مثانه کمترین دوز دریافتی (صفر) و برای سی تی اسکن قفسه سینه (ChestCT) پستان بالاترین دوز دریافتی (20.67 میلی گری) و مثانه کمترین دوز دریافتی (0.005 میلی گری) و برای سی تی اسکن شکم لگن (Abdominal Pelvice) مثانه بالاترین دوز دریافتی (16.44 میلی گری) و مغز کمترین دوز دریافتی (0.002 میلی گری) محاسبه و همچنین دوز موثر دریافتی بیماران برای سه پروتکل سر، قفسه سینه و شکم لگن برای مراکز مورد بررسی، محاسبه شد.بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران در سی تی اسکن سرمربوط به مرکز 4 (0.16± 1.55 میلی سیورت) و بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران درسی تی اسکن قفسه سینه مربوط به مرکز 5 (0.3± 3.4 میلی سیورت) و بالاترین دوز موثر دریافتی بیماران درسی تی اسکن شکم لگن مربوط به مرکز3 (0.3± 6.8میلی سیورت) به دست آمد.نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد دوز جذبی اندام ها و دوز موثر در بعضی مراکز بالاتر از میزان استاندارد جهانی (ICRP) است و به طور کلی این میزان دوز پرتوگیری جای نگرانی است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: عفونت گوش میانی یکی از بیماری های شایع در میان کودکان است. عوامل مختلفی از جمله باکتری ها و ویروس ها عامل ابتلا به عفونت گوش میانی هستند. شایع ترین باکتری های پاتوژناسترپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلاکاتارالیس و استرپتوکوکوس پی وژن هستند. به تازگی الویوکوکوس اوتیتیدیس به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده این عفونت شناخته شده است که مطالعه های محدودی به دلیل سخت رشد و کند رشد بودن و شرایط سخت نمونه گیری روی این باکتری صورت گرفته است. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی و جداسازی الویوکوکوس اوتیتیدیس از ترشحات گوش میانی کودکان مبتلا به اوتیت میانی به روش کشت و PCR است.موادوروش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام و تعداد 60 نمونه از ترشحات عفونت گوش میانی از سوی پزشک متخصص جمع آوری شد. از میان نمونه های اتخاذ شده بخشی از حجم مایع گوش میانی برای کشت روی محیط کشت میکروبی تلقیح و بخشی دیگر برای انجام کارهای مولکولی استفاده شد. عفونت گوش با دو روش بررسی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها:از تعداد 60 نمونه عفونت گوش میانی تعداد 3 (5 درصد) نمونه به روش کشت شناسایی شد و با روش PCR 28 (46 درصد) نمونه مثبت ارزیابی شدند (P<0.0001).نتیجه گیری: به نظر می رسد الویوکوکوس اوتیتیدیس یک باکتری سخت رشد، کند رشد و یکی از عوامل مهم ایجاد کننده عفونت گوش میانی است. شناسایی الویوکوکوس به روش کشت بسیار دشوار است در حالی که PCR روش مناسب تری برای شناسایی این باکتری است.

سابقه و هدف: تولید آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف، مهم ترین عامل مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام در میان باکتری های گرم منفی است.هدف از این تحقیق، تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های پروتئوس جدا شده از عفونت های مجاری ادراری در ایلام و بررسی وجود ژن های blaTEM، blaCTX-M در آن ها بود.روش بررسی: در این پژوهش تعداد 200 نمونه ادرار از بیماران مبتلا به عفونت مجاری ادراری که کشت آنها مثبت بود از مراکز درمانی ایلام جمع آوری وبه وسیله آزمایش های روتین بیوشیمیایی و میکروبیولوژی شناسایی شدند. سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و میزان MIC سویه های پروتئوس جدا شده تعیین و از نظر وجود (فراوانی) ژن های blaCTX-M و blaTEM مورد بررسی مولکولی قرار گرفتند.یافته ها: از 200 نمونه مورد مطالعه، میزان 60درصد از خانم ها و 40 درصد از آقایان جدا شد. در این بررسی تعداد 25 سویه (12.5 درصد) آلوده به پروتئوس بودند که بیش ترین میزان آلودگی مربوط به محدوده سنی 21 تا 30 سال (40 درصد) بود. از 25 سویه پروتئوس جدا شده 18 سویه (72 درصد) پروتئوس میرابیلیس، 6 سویه (24 درصد) پروتئوس ولگاریس و یک سویه (4 درصد) پروتئوس رتگری تشخیص داده شد. پس از تعیین MIC و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها، با روش فنوتیپی 12 سویه (48درصد) مولد ESBL شناخته شدند که 12 سویه (48درصد) به سفتازیدیم، 10 سویه (40 درصد) به سفوتاکسیم و 8 سویه (32 درصد) به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند، با روش تایید دیسک ترکیبی 10 سویه مولد ESBL بودند. نتایج بررسی مولکولی نشان داد که 10 سویه (40درصد) دارای ژن blaTEM و 8 سویه (32درصد) حاوی ژن blaCTX-M بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان مقاومت به سفالوسپورین های نسل سوم در این سویه ها زیاد وجای نگرانی دارد و انجام دقیق آزمایش های آنتی بیوگرام قبل از تجویز آنتی بیوتیک در عفونت های ناشی از ارگانیسم های تولیدکننده ESBL یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

شبح باکتریایی (Bacterial Ghost) پوشش سلولی به دست آمده از باکتری های گرم منفی است که فاقد محتویات سیتوپلاسمی بوده، ولی تمامی ساختارهای سطح سلول را داراست.امروزه با توجه به شیوع بالای سرطان در دنیا و استفاده از شیمی درمانی به عنوان یک درمان رایج و آثار سوء آن، وجود یک حامل برای انتقال هدفمند دارو به سلول های سرطانی ضروری به نظر می رسد. همچنین در زمینه واکسیناسیون اهمیت یک حامل با خصوصیات ادجوانتی که بتواند آنتی ژن ها را انتقال دهد، ضروری است. اشباح باکتر یایی با توجه به ویژگی های منحصربه فردی که داراست، می تواند قابلیت انتقال دارو، انتقال ژن و آنتی ژن را داشته باشد. این مطالعه برای بررسی اشباح باکتریایی و کاربردهای آن در بیومدیسین انجام شد. در این مطالعه از مقاله های منتشر شده بین سال های 1990 تا 2015 و پایگاه های اطلاعاتی pub med، google scholar، Science Direct استفاده شد. جست وجو با استفاده از واژگان کلیدی نظیر Bacterial ghost، vaccine و gene therapy بر اساس MeSH انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از شبح باکتریایی در بیومدیسین به نسبت مطلوب بود. به طوری که اشباح باکتریایی قادر به القا و تقویت سیستم ایمنی علیه پاتوژن های میکروبی شده و از سوی دیگر به افزایش جذب دارو، انتقال و همچنین انتشار آن در بافت هدف منجر می شود.