بینا
سال:1384 | دوره:11 | شماره:2 (پی در پی 43) |تعداد مقالات:22

هدف: تعیین شیوع کم بینایی و نابینایی و علل آن ها در کلیه مناطق شهری و روستایی استان تهران در سال 1383-84.روش پژوهش: این مطالعه مبتنی بر جمیعت (Population-based) به صورت مقطعی بر روی همه ساکنان مناطق شهری و روستایی استان تهران انجام شده است. مبنای طراحی روش کار بر اساس توصیه های سازمان بهداشت جهانی و مطالعه راهنمایی که بر روی 110 خانوار شهری و روستایی شهرستان کرج انجام شد؛ صورت پذیرفت. نمونه گیری طرح به صورت خوشه ای سیستماتیک چند مرحله ای و تعداد نمونه مورد نیاز بر اساس توزیع جمعیت استان و برآوردهای شیوع نابینایی محاسبه شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه عمومی، معاینه بینایی سنجی و معاینه چشم پزشک بود و محل جمع آوری اطلاعات، خانه های بهداشت و مراکز بهداشتی - درمانی شهری و روستایی استان تهران بود. دسته بندی نابینایی و کم بینایی بر اساس طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-10) انجام شد.یافته ها: در مجموع 11975 نفر در مطالعه شرکت کردند (درصد پاسخ 90.4 درصد از کل افراد دعوت شده). میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 27.8 سال و میزان شیوع نابینایی در هر دو چشم 1.09 درصد (حدود اطمینان 95 درصد: 0.90-1.27 درصد) بود. این اندازه با سن، روند افزایشی معنی داری (P<0.001) را نشان داد ولی تفاوت آماری معنی داری بین دو جنس و ساکنان مناطق شهری و روستایی وجود نداشت. میزان شیوع کم بینایی 4.04 درصد (حدود اطمینان 95 درصد: 3.69-4.39 درصد) بود. کم بینایی در هر دو چشم با افزایش سن، روند افزایشی معنی داری را نشان داد (P<0.001) . همین طور این میزان در افراد مونث بیش تر بود (OR=1.42, CI 95% 1.16-1.74)  اما سکونت در مناطق شهری یا روستایی تاثیری در میزان شیوع کم بینایی در جمعیت مورد مطالعه نداشت. بیش ترین میزان علل اختلالات بینایی در یک چشم به ترتیب مربوط به آب مروارید (33.9 درصد)، تنبلی چشم ناشی از عیوب انکساری و غیره 22.7 درصد) و بیماری های زجاجیه و شبکیه (12.3 درصد ) بودند.نتیجه گیری: بر اساس اندازه های به دست آمده در این مطالعه و جمیعت استان تهران، برآورد می شود که در استان، حدود 124165 نفر دچار نابینایی دو طرفه و 463431 نفر مبتلا به کم بینایی دو طرفه هستند. میزان شیوع کم بینایی و نابینایی در جامعه مورد مطالعه، وضعیت متوسطی را در مقایسه با سایر کشورهای مشابه نشان می دهد. این مطالعه ضمن تاکید بر لزوم افزایش دامنه تحقیق در سطح کشور، بر ضرورت تقویت فعالیت های بهداشتی برای کنترل و پیش گیری اختلالات بینایی و علل ایجاد کننده آن ها تاکید دارد؛ ضمن آن که استفاده از یافته های مطالعه حاضر را برای طراحی مناسب تر اجرای برنامه بینایی 2020 در کشور ضروری می داند.

هدف: ارزیابی اثرات عوامل مداخله گر مختلف بر تاثیر تزریق تریامسینولون داخل زجاجیه ای در درمان ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان های متداول.روش پژوهش: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار با دارونما، 88 چشم از 61 بیمار مبتلا به ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان به طور تصادفی به دو گروه درمان (تزریق 4 میلی گرم تریا مسینولون داخل زجاجیه ای به حجم 0.1 میلی لیتر) و دارونما (تزریق 0.1 میلی لیتر لیدوکایین 12 درصد به زیر ملتحمه) تقسیم شدند. تحلیل چند متغیری با هدف تعیین اثرات عوامل مداخله گر بر روی سه پیامد اصلی حدت بینایی، ضخامت ماکولا و میزان اگزودای سخت انجام پذیرفت. ابتدا اثر عوامل مداخله گر احتمالی بر هر یک از پیامدهای اصلی، به طور جداگانه بررسی گردید و سپس از عوامل مداخله گر موثر، برای ساختن مدل های چند متغیری استفاده شد.یافته ها: در هر دو گروه درمان (45 چشم) و شاهد (43 چشم) دیده شد که ازت اوره خون، قند خون، کلسترول سرم، حدت بینایی اولیه، وجود ادم کیستی ماکولا، میزان اگزودای سخت و اندازه ناحیه بی رگ فووآ، بر پیامد حدت بینایی اثر داشتند، سابقه لیزر درمانی ماکولا، کلسترول سرم، ضخامت اولیه ماکولا، فشار چشمی ابتدایی، میزان اگزودای سخت و اندازه ناحیه بی رگ فووآ، بر پیامد تغییرات ضخامت مرکزی ماکولا موثر بودند و کلسترول سرم، ضخامت اولیه ماکولا و میزان اگزودای سخت اولیه بر پیامد اگزودای سخت اثر داشتند. علاوه بر این، در چشم های گروه درمان، بزرگی ناحیه بی رگ فووآ، فشار چشمی ابتدایی، میزان اگزودای سخت و ضخامت اولیه ماکولا نیز بر پیامدها اثر گذار بودند.نتیجه گیری: در انتخاب و تعیین پیش آگهی تزریق داخل زجاجیه ای تریامسینولون برای درمان ادم ماکولای دیابتی مقاوم، عوامل مداخله گر متعددی، به ویژه بزرگی ناحیه بی رگ فووآ، فشار ابتدایی چشم؛ میزان اگزودای سخت و ضخامت اولیه ماکولا باید در نظر گرفته شوند.

هدف: ارزیابی تاثیر پردنیزولون خوراکی در بهبود دید نهایی و کاهش برخی از عوارض عمل جراحی باکلینگ صلبیه در بیماران مبتلا به جداشدگی شبکیه.روش پژوهش: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهددار با تجویز دارونما و دوسوکور برروی بیمارانی انجام شد که به دلیل جداشدگی رگماتوژن حاد شبکیه به بیمارستان شهید لبافی نژاد مراجعه می کردند. بیماران پس از اعمال معیارهای ورود و خروج مطالعه، توسط گروه شبکیه تحت عمل جراحی باکلینگ صلبیه قرار گرفتند. پس از عمل، بیماران به طور تصادفی به دو گروه درمان و شاهد تقسیم شدند. در گروه درمان، پردنیزولون خوراکی و در گروه شاهد، دارونمای مشابه با داروی موثر تجویز گردید. بیماران دو گروه از نظر حدت بینایی، جداشدگی شبکیه، ادم سیستویید ماکولا و ویترورتینوپاتی پرولیفراتیو (PVR) مقایسه شدند.یافته ها: تعداد 52 بیمار شامل 25 بیمار در گروه درمان و 27 بیمار در گروه دارونما بررسی شدند. بیماران شامل 34 مرد (65.4 درصد ) و 18 زن (34.6 درصد) بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 44.8±15.7 سال بود. اختلاف مدت زمان جداشدگی شبکیه تا زمان عمل جراحی در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. اختلاف دید در دو گروه قبل از عمل 1.47±0.81) لوگمار در گروه درمان و 1.44±0.82 لوگمار در گروه دارونما) و بعد از عمل 0.62±0.39 لوگمار در گروه درمان و 0.78±0.58 لوگماردر گروه دارونما) به لحاظ آماری معنی دار نبود. در یک بیمار از گروه درمان (4 درصد) و 3 بیمار از گروه دارونما (11.1 درصد) PVR مشاهده شد ((P=0.33. ادم ماکولای بعد از عمل، براساس آنژیوگرافی با فلورسین، در 3 بیمار از گروه درمان (12 درصد) و 5 بیمار از گروه دارونما (18.5 درصد) مشاهده شد (P=0.39) در هیچ کدام از بیماران، چروکیدگی ماکولا (macular Pucker) به تنهایی مشاهده نشد.نتیجه گیری: تجویز استرویید بعد از عمل جراحی باکلینگ صلبیه، به طور همگانی پیشنهاد نمی شود و باید بسته به شرایط تجویز گردد.

هدف: بررسی نتایج بینایی و توپوگرافیک کار گذاری حلقه های داخل استرومایی قرنیه در درمان مبتلا به قوز قرنیه بدون اسکار مرکزی.روش پژوهش: در این مطالعه آینده نگر، 14 چشم از 11 بیمار مبتلا به قوز قرنیه با میانگین سنی 32 سال (دامنه: 21-40 سال) مورد جراحی کارگذاری Intacs قرار گرفتند. مرکز قرنیه همه بیماران شفاف بود و هیچ یک از بیماران قادر به تحمل لنز تماسی سخت نبودند. حداقل ضخامت قرنیه لازم در محل کاشت قطعات 450 میکرون بود. پی گیری بیماران با معاینات هفته اول و ماه های اول، سوم و ششم انجام شد و دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده، رفرکشن آشکار و عینی، کراتومتری قرنیه، عمق اتاق قدامی و شمارش یاخته های آندوتلیومی قبل و 6 ماه پس از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: متوسط زمان پی گیری بیماران 6.1 ماه (دامنه: 95-240 روز) بود. میانگین خطای کروی قبل از عمل 4.19±1.7 - دیوپتر بود که 6 ماه بعد از عمل به 2.10±2.3 - دیوپتر رسید (P=0.004) طی این مدت، دید اصلاح نشده بیماران از 0.76±0.4 لوگمار (20.120) به 0.45±0.3 لوگمار (20.60) و بهترین دید اصلاح شده آن ها با عینک از 0.29±0.1 لوگمار (20.40) به 0.23±0.2 لوگمار (20.30) تغییر یافت. متوسط کراتومتری قبل از عمل نیز از 48.64±3.1 دیوپتر به 45.21±3.0 دیوپتر کاهش یافت (P= 0.001) متوسط تغییر عمق اتاق قدامی 0.20 میلی متر بود (P=0.002) در 2  مورد رشد نا به جای اپی تلیوم (epithelial ingrowth) به داخل کانال دیده شد که در یک مورد همراه با رشد به داخل عروق جدید (Vascular ingrowth) بود. یک مورد شکستگی قطعه، سه مورد (21 درصد). جابه جایی و 4 مورد (29 درصد) رسوب اطراف Intacs نیز دیده شد.نتیجه گیری: کار گذاری Intacs در موارد قوز قرنیه  بدون اسکار مرکزی در کوتاه مدت موجب تخت (flat) شدن مرکز قرنیه می شود و می تواند در بهبود دید آن ها موثر باشد. جهت بررسی ایمنی و پایداری این اثر در دراز مدت، پی گیری طولانی تر بیماران توصیه می شود.

هدف: تعیین شیوع نسبی کراتیت قارچی براساس روش های آزمایشگاهی در مبتلایان به زخم قرنیه که طی سال 1383 با زخم قرنیه به بیمارستان بوعلی سینا در ساری مراجعه نمودند.روش پژوهش: از چشم همه افراد مبتلا به زخم قرنیه، توسط یک چشم پزشک و تحت بی حسی موضعی قرنیه در زمان معاینه با اسلیت لمپ، تراشه برداری (Scraping) از عمق و لبه های زخم انجام شد. از تراشه ها گسترش مرطوب با KOH+CFW (calcoflour white) و KOH به عمل آمد و اسمیرهای تهیه شده از تراشه ها با رنگ گرم رنگ آمیزی شدند.  هم چنین قسمتی از تراشه ها به محیط های کشت سابورو دکستروز آگار، پوتیتو دکستروز آگار و آگار خونی به صورت خطوط C منتقل شدند.یافته ها: در این مطالعه، 22 بیمار مبتلا به زخم قرنیه مورد بررسی قرار گرفتند که شامل 10 زن ( 45.5 درصد ) و 12 مرد (54.5 درصد) در سنین 15-83 سال 61.5±17.7) سال) بودند. در آزمایش مستقیم، در 7 مورد (31.8 درصد) مسیلیوم های رشته ای قارچ مشاهده شد که از کشت 2 مورد از آن ها، قارچ های آسپرژیلوس فومیگاتوس و گونه فوزاریوم جدا گردید. مبتلایان به کراتیت قارچی شامل 5 مرد و 2 زن بودند. متوسط سن این بیماران 60.42±12.1 سال (39 تا 73 سال) بود و 3 تن از آنان کشاورز بودند. مبتلایان به کراتیت قارچی در 5 مورد سابقه استفاده از آنتی بیوتیک چشمی را داشتند که معمول ترین عامل مستعد کننده برای کرتیت قارچی شناخته شد و تنها در 2 مورد، سابقه ضربه به قرنیه وجود داشت. در روش های آزمایشگاهی با در نظر گرفتن KOH+CFW به عنوان استاندارد طلایی، حساسیت روش های KOH، رنگ آمیزی گرم و کشت به ترتیب 71.4 درصد، 42.9 درصد و 28.6 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت.نتیجه گیری: عفونت قرنیه ناشی از قارچ های رشته ای، از متداول ترین علل آسیب قرنیه در نواحی گرمسیر و نیمه گرمسیر با آب و هوای گرم و شرجی است؛ لذا باید در این مناطق در تشخیص کراتیت عفونی مد نظر قرار گیرد. گسترده مرطوب با KOH+CFW و یا KOH می تواند در تشخیص سریع کراتیت قارچی قابل اعتماد باشد و درمان مناسب باید براساس نتایج آن انجام گیرد.

هدف: ارزیابی تغییرات قرنیه براساس توپوگرافی، در خویشاوندان افراد مبتلا به قوز قرنیه.روش پژوهش: این مطالعه به روش توصیفی برروی 150  نفر (300 چشم از 45 خانواده) از خویشاوندان درجه یک، دو و سه مبتلایان به قوز قرنیه انجام شد. از همه افراد، ابتدا معاینه کامل چشم با اسلیت لمپ و سپس رفرکشن، رتینوسکوپی و در انتها توپوگرافی قرینه به عمل آمد. ضرایب و نمایه های مختلف توپوگرافی قرنیه براساس تعاریف Rabinowitz از نظر قوز قرنیه بررسی شدند.یافته ها: افراد مورد مطالعه شامل 84 زن (56 درصد) و 66 مرد (44 درصد) بودند. میانگین سنی افراد 32.4±15 (محدوده 16-83) سال بود و 71.8 درصد افراد زیر 40 سال سن داشتند. براساس توپوگرافی، در 14 درصد افراد قوز قرنیه وجود داشت و 7.3 درصد افراد مشکوک به قوز قرنیه بودند. موارد تشخیص داده شده قوز قرنیه در 85.7 درصد موارد دو طرفه و در 14.3 درصد موارد یک طرفه بودند. در 174 چشم (58 درصد) آستیگماتیسم رفرکتیو وجود داشت. شیوع آستیگماتیسم در گروه مبتلا به قوز قرنیه 42.1 درصد، در گروه مشکوک به قوز قرنیه 66.7 درصد و در افراد سالم 49.6 درصد بود. در 31 چشم ( 10.3 درصد) آستیگماتیسم منظم با شدت بالاتر از 1.5 دیوپتر مشاهده شد که 54.8 درصد آن ها در افراد مبتلا به قوز قرنیه و 45.2 درصد دیگر در افراد بدون قوز قرنیه بودند. در 33 چشم (11 درصد) آستیگماتیسم مایل مشاهده شد که شیوع آن در مبتلایان به قوز قرنیه 34.2 درصد، در گروه مشکوک به قوز قرنیه 47.6 درصد و در افراد طبیعی 4.6 درصد بود.نتیجه گیری: شیوع قوز قرنیه تشخیص داده نشده در خویشاوندان افراد مبتلا به قوز قرنیه بالاست. توپوگرافی قرنیه هنوز یکی از ابزار مهم در تشخیص قوز قرنیه و موارد مشکوک به آن در افراد خانواده مبتلایان به قوز قرنیه می باشد.

هدف: تعیین میزان موفقیت عمل جراحی ترابکولکتومی با استفاده از پیوند پرده آمنیون به عنوان یک عامل ضد التهاب جهت جلوگیری از چسبندگی در محل ملتحمه، تنون و صلبیه.روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد بر روی 25 چشم از 25 بیمار مبتلا به گلوکوم پیش رفته انجام شد که کاندید عمل جراحی گلوکوم بودند. پرده آمنیون طی جراحی انتخابی سزارین و تحت شرایط استریل از مادرانی تهیه شد که از نظر HCV, HBs Ag و HIV Ab منفی بودند. هنگام جراحی پس از پریتومی fornix based و تهیه فلپ صلبیه، پرده آمنیون به صورت یک قطعه 4x7 میلی متری بریده شد و طوری قرار داده شد که نصف آن زیر فلپ صلبیه و نیمه دیگر آن روی صلبیه قرار بگیرد و با استفاده از 6 عدد بخیه با نایلون 10-0 به صلبیه فیکس گردید. نتیجه درمان براساس میزان کاهش فشار چشم بعد از 6 ماه، به سه گروه موفقیت کامل (فشار چشم کم تر از 21 میلی متر جیوه بدون مصرف دارو) موفقیت نسبی (فشار چشم کم تر از 21 با مصرف دارو) و عدم موفقیت (عدم کنترل فشار چشم به رغم مصرف دارو) تقسیم گردید.یافته ها: بیماران شامل 13 مرد (52 درصد) و 12 زن (48 درصد) با میانگین سنی 61±9.5 سال (30 تا 75 سال) بودند. گلوکوم در 20 بیمار از نوع اولیه با زاویه باز و در 5 بیمار از نوع اولیه مزمن با زوایه بسته بود. میانگین فشار چشم قبل از عمل، با مصرف سه دارو، 33.5±5 میلی متر جیوه بود که بعد از عمل به 12.4±1.8 میلی متر جیوه با مصرف یک دارو کاهش یافت (P=0.0001) حداقل مدت پی گیری بیماران 6 ماه بود. در پایان مطالعه، 22 چشم (92 درصد) به موفقیت کامل و 2 چشم (8 درصد) به موفقیت نسبی دست یافتند و هیچ موردی از عدم موفقیت مشاهده نشد. در دو مورد (8 درصد ) کاهش دید به میزان یک خط مشاهده  شد و یک مورد افیوژن کورویید وجود داشت که خود به خود بهبود یافت.نتیجه گیری: پیونده پرده آمنیون در عمل جراحی ترابکولکتومی، روشی آسان، موثر و بی خطر است و می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای داروهای آنتی متابولیت، به ویژه در کسانی که خطر استفاده از این داروها زیاد می باشد، در نظر گرفته شود.

هدف: ارزیابی ارتباط بین عوارض دیررس چشمی گاز خردل با عوارض دیررس پوستی، تنفسی، خونی و ایمونولوژیک در 40 جانباز شیمیایی با درصد مسمومیت قابل توجه.روش پژوهش: مطالعه بر روی 40 جانباز شیمیایی در استان خراسان با سابقه تایید شده از مسمومیت شدید با گاز خردل گوگردی و 35 مرد سالم به عنوان شاهد، انجام شد. معاینه چشم پزشکی و پوستی و اسپیرومتری برای همه بیماران به عمل آمد. شدت عوارض چشمی، پوستی و تنفسی در هر یک از جانبازان به چهار درجه (از خفیف تا شدید) طبقه بندی شد. شمارش سلول های خونی، آنالیز فلوسایتومتری، اندازه گیری ایمونوگلوبولین ها و کمپلمان های سرم در بیماران و در گروه شاهد انجام گردید. متغیرهای هماتولوژیک و ایمونولوژیک بین گروه شاهد و بیمار با استفاده از آزمون آماری Mann-Whiteny مقایسه شدند. با استفاده از آزمون Spearman's rank correlation شدت عوارض چشمی با شدت سایر عوارض بالینی و نیز متغیرهای هماتولوژیک و ایمونولوژیک مقایسه شد.یافته ها: بیماران همگی مرد با متوسط سنی 43.8±9.8 سال بودند که 16 تا 20 سال پس از مواجهه با گاز خردل مورد مطالعه قرار گرفتند. عوارض چشمی عمده عبارت بودند از تور توزیتی عروق (15 درصد)، ایسکمی لیمبوس (12.5 درصد)، کدورت قرنیه (10 درصد)، وسکولاریزیشن قرنیه (7.5 درصد) و نقص اپی تلیوم قرنیه (5 درصد). در گروه جانبازان، مقادیر گویچه سفید، گویچه قرمز، هماتوکریت، IgM، C3 و درصد مونوسیت ها و لنفوسیت های CD3+ به طور معنی داری (P<0.042) بالاتر و درصد یاخته های کشنده طبیعی (natural killer cells) به طور معنی داری (P=0.006) پایین تر از گروه شاهد بود. متغیرهای هماتولوژیک و ایمونولوژیک هیچ گونه ارتباط معنی داری با شدت عوارض چشمی نداشتند و مقایسه شدت عوارض بالینی در پوست، چشم و دستگاه تنفس نشانگر وجود ارتباط معنی دار بین عوارض چشمی و ریوی (P=0.043 و r=0.322) بود.نتیجه گیری: اگرچه گاز خردل در بلند مدت باعث ایجاد عوارض سیستمیک متعدد از جمله عوارض چشمی، ریوی، هماتولوژیک و ایمونولوژیک می شود، عوارض چشمی، پوستی و تنفسی عمدتا ناشی از اثرات موضعی گاز خردل می باشند و ارتباطی با شدت عوارض ایمونولوژیک و هماتولوژیک ندارند.

هدف: بررسی هم خوانی تونومترهای شیوتز و تونوپن در اندازه گیری فشار داخل چشمی بیماران مبتلا به گلوکوم مادرزادی اولیه.روش پژوهش: این مطالعه بر روی 38 چشم از 20 بیمار مبتلا به گلوکوم مادرزادی اولیه و تحت معاینه زیر بی هوشی در بیمارستان فارابی تهران انجام شد. یک دقیقه پس از دریافت هالوتان 3 درصد؛ ابتدا با تونوپن و سپس با تونومتر شیوتز، فشار داخل چشمی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش های تحلیل رگرشنی (regression analysis) و نمودار Bland-Altman مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: بیماران مورد بررسی شامل 15 پسر (75 درصد) و 5 دختر (25 درصد) با میانگین سنی 19.4±14.5 ماه بودند.گلوکوم در 18 مورد (90 درصد) دو طرفه و در 2 مورد (10 درصد) یک طرفه بود. میانگین فشار داخل چشمی با تونومترهای تونوپن و شیوتز به ترتیب 19.39±8.51 و 18.84±8.19 میلی متر جیوه بود. نتایج به دست آمده با دو نوع تونومتر، هم در بررسی ضریب همبستگی (r= 0.879) و هم در نمودار Bland – Altman با هم هم خوانی داشتند.نتیجه گیری: به رغم تعداد کم نمونه مورد بررسی، به نظر می رسد که تونومتر شیوتز می تواند جایگزین خوبی برای تونومتر تونوپن در اندازه گیری فشار داخل چشمی بیماران مبتلا به گلوکوم مادرزادی اولیه و فاقد اسکار قرنیه باشد.

هدف: ارزیابی تومورهای یاخته دوکی (Spindle cell tumors) در اربیت از نظر هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی.روش پژوهش: در این مطالعه 63 بیمار با تومور اولیه و متاستاتیک اربیت با نمای هیستوپاتولوژی تومورهای با یاخته دوکی بررسی شدند و در مواردی که تشخیص به روش معمول  (hematoxylin & eosin stain) H&E به راحتی مقدور نبود؛ از روش ایمونو هیستوشیمی به کمک نشانگر های مختلف از جمله پروتیین S100 دسمین، اکتین ماهیچه صاف و ... استفاده شد.یافته ها: بیماران شامل 39 زن (62 درصد) و 24 مرد (38 درصد) با میانگین سنی 30 سال بودند. تومورها به ترتیب فراوانی عبارت بودند از تومور خوش خیم غلاف عصبی (46.0 درصد) رابدومیوسارکوم (11.1 درصد) ضایعات عروقی (7.9 درصد) دیسپلازی فیبرو (7.9 درصد) ضایعات استخوانی (4.8 درصد) ضایعات فیبروهیستوسیتی (3.2 درصد) و سایر انواع (19.1 درصد). تومورهای خوش خیم غلاف عصبی نیز به  ترتیب شیوع عبارت بودند از نوروفیبروما (25.4 درصد) و شوآنوما (20.6 درصد) . تومورهای اربیت در این مطالعه، در مجموع در 74.7 درصد موارد خوش خیم و در 25.3 درصد موارد بدخیم بودند.نتیجه گیری: بیش ترین فراوانی تومورهای یاخته دوکی در اربیت را تومورهای خوش خیم غلاف عصبی تشکیل می دهند؛ لذا پیشنهاد می شود که تنها در موارد دارای نمای هیستوپاتولوژی غیر اختصاصی، از الگوی ایمونوهیستوشیمی برای رسیدن به تشخیص قطعی استفاده شود.

هدف: تعیین چشم و دست غالب در افراد مبتلا به عیوب انکساری و ارتباط آن ها با حدت بینایی و شدت عیب انکساری.روش پژوهش: در 620 فرد دچار عیب انکساری و کاندید لیزیک، چشم غالب به وسیله آزمون Hole- in- the- Hand تعیین شد و رفرکشن با سیکلوپلژیک انجام گردید. در مورد دست غالب نیز سوال شد. بیماران مبتلا به تنبلی چشم یا کسانی که قادر به انجام آزمون Hole- in- the- Hand نبودند یا فقط یک چشم داشتند؛ از مطالعه حذف شدند.یافته ها: اطلاعات 585 بیمار کاندید جراحی لیزیک مورد بررسی قرار گرفت. سن بیماران بین 21-43 سال (متوسط 33.7 سال) بود. بیماران در 58 درصد موارد مرد بودند. در 90.9 درصد موارد، دست راست و در 77.9 درصد موارد، چشم راست غالب بود. در راست دست ها در 79.1 درصد موارد و در چپ دست ها در 66.1 درصد موارد، چشم راست غالب بود. چشم و دست غالب در 38.3 درصد موارد، ناهم سو و در 61.7 درصد موارد هم سو بودند. حدت بینایی در 68.2 درصد موارد در چشم غالب، بیش تر از چشم غیر غالب بود (P=0.03 , t=0.89) هم چنین عیب انکساری در چشم غیر غالب به طور قابل توجهی شدیدتر از چشم غالب بود (p= 0.01 , t=0.88)نتیجه گیری: در هر دو گروه راست دست ها و چپ دست ها، غالب بودن چشم راست شایع تر است و هم سو بودن چشم و دست غالب نیز شایع تر از ناهم سو بودن آن ها می باشد. شاید علت غالب بودن یک چشم، حدت بینایی بهتر و عیب انکساری کم تر باشد. مطالعات بیش تر در این زمینه توصیه می شود.

هدف: بررسی علل پیوند نفوذی قرنیه (PK) طی سال های 1373-83 در ایران، بر اساس آمار بانک چشم جمهوری اسلامی ایران.روش پژوهش: همه گزارش های بانک چشم از بیمارانی که بین سال های 1373 تا 1383 در مراکز چشم پزشکی سراسر کشور تحت پیوند نفوذی قرنیه قرار گرفته بودند؛ بررسی شدند.یافته ها: تعداد 19668 مورد pk طی این 11 سال انجام گردید. شایع ترین علت pk، قوز قرنیه (5.34 درصد) بود. سایر علل به ترتیب شیوع عبارت بودند از کدورت و اسکار قرنیه (18.7 درصد)، کراتوپاتی تاولی سودوفاکی (9.2درصد)، دیستروفی های قرنیه (6.5 درصد)، کراتوپاتی تاولی آفاکی (6.1 درصد) و پیوند مجدد (5.3 درصد). به لحاظ آماری، روند افزایش یابنده ای در قوز قرنیه و کراتوپاتی تاولی سودوفاکی و روند کاهش یابنده ای در کراتوپاتی تاولی آفاکی طی این مدت وجود داشت (P<0.001) هیچ گونه روند قابل توجهی در موارد کدورت و اسکار قرنیه، پیوند مجدد و دیستروفی قرنیه مشاهده نشد.نتیجه گیری: قوز قرنیه، شایع ترین علت پیوند نفوذی قرنیه در ایران است.

هدف: گزارش دو بیمار مبتلا به کیست ثانویه عنبیه با نمای رسوب چرک مانند در داخل کیست.یافته ها: هر دو بیمار مرد و سابقه ضربه نافذ به چشم داشتند که تحت ترمیم جراحی قرار گرفته بودند و به دنبال آن، به طور ثانویه دچار کیست اپی تلیومی عنبیه شدند. در معاینه با اسلیت لمپ، کیست بزرگی دیده شد که پایه آن در محل پارگی قبلی قرار داشت. محتوای کیست از دو لایه شامل رسوب سفید چرک مانند در پایین و محلول روشن در بالا تشکیل شده بود. کیست ها با روش کوتر شیمیایی با اتانول 98 درصد تحت درمان موفقیت آمیز قرار گرفتند و ماده کشیده شده تحت بررسی سیتولوژی، کشت و رنگ آمیزی قرار گرفت که در هر دو مورد، کشت و اسمیر منفی بودند و سیتولوژی، یاخته های لنفوسیت و یاخته های اپی تلیومی را گزارش نمود.نتیجه گیری: وجود رسوب چرک مانند در داخل کیست های عنبیه، تظاهر نادری از این بیماری است و به نظر می رسد که این رسوب استریل باشد و در پیش آگهی درمان با اتانول 98درصد تاثیری نداشته باشد.

هدف: گزارش هامارتومای آستروسایتی متعدد شبکیه در یک بیمار مبتلا به بیماری توبروس اسکلروزیس (TS).معرفی بیمار: دختر 16 ساله ای با بیماری شناخته شده TS و بثورات پاپولی فراوان ناحیه صورت، جهت بررسی ضایعات چشمی ارجاع گردید. در معاینه شبکیه، ضایعات متعدد برجسته با حدود مشخص، بیانگر هامارتومای آستروسایتی مشاهده شد. دو ضایعه بزرگ ندولی و کلسیفیه یکی در قسمت تحتانی - گیجگاهی (inferotemporal) شبکیه چشم چپ و دیگری در ناحیه سوپروتمپورال شبکیه چشم راست دیده شد. یکی از این توده ها در قسمت محیطی شبکیه بود. این ضایعات در آنژیوگرافی با فلورسین، نمای رنگ گرفتگی (staining)  داشتند. اکوکاردیوگرافی بیمار، طبیعی گزارش شد. کلسیفیکاسیون های متعدد پاراونتریکولار در –CT اسکن مغز، قابل مشاهده بودند.نتیجه گیری: در این بیمار یکی از ضایعات ندولی در قسمت محیطی شبکیه قرار داشت که برخلاف سایر گزارش هاست. انجام معاینه کامل چشم پزشکی در مبتلایان به TS به دلیل احتمال درگیری چشمی و بروز عوارض، توصیه می گردد.

هدف: معرفی یک مورد ویتریورتینوپاتی اگزوداتیو خانوادگی (FEVR) که بیماری به نسبت نادری است.معرفی بیمار: پسر 13 ساله ای با کاهش دید هر دو چشم، به ویژه در چشم راست، از سن 7 سالگی، مراجعه نمود. وی چندین بار به چشم پزشک و بینایی سنج مراجعه نموده بود و تنها برایش عینک تجویز شده بود که تاثیری بر بهبود بینایی وی نداشته است. در معاینه، دید چشم راست، با و بدون اصلاح، 25 سانتی متر شمارش انگشتان و دید چشم چپ 7.10 بدون اصلاح و 10.10 با اصلاح بود. نقص آوران مردمکی (APD) در چشم راست، 2+ بود. سگمان قدامی نکته پاتولوژیکی نداشت و حرکات چشم طبیعی بودند ولی در معاینه ته چشم، به ویژه در چشم راست، لبه دیسک عصب بینایی محو بود و اطراف آن با اگزوداهای وسیع و منتشر به همراه درگیری ماکولا و مناطق بدون رگ به خصوص در قسمت تمپورال، همراه بافت فیبرواسکولار در مرز بین قسمت رگ دار و بدون رگ دیده می شد. برای بیمار، بعد از انجام آزمایش های مختلف، تشخیص FEVR گذاشته شد و نسبت به درمان آن با فوتوکوآگولیشن کامل کل شبکیه (FULL PRP) اقدام شد.نتیجه گیری: تشخیص به موقع FEVR می تواند کمک بزرگی به جلوگیری از پیش رفت این بیماری و کاهش دید در بیمار و خانواده او بنماید.

هدف: گزارش یک مورد عفونت دیروفیلاریازیس اطراف چشم.معرفی بیمار: خانم 27 ساله ای به علت قرمزی و تورم چشم چپ از دو روز قبل مراجعه نمود که در معاینه با اسلیت لمپ، یک کرم نخی شکل متحرک در زیر ملتحمه دیده شد. دو روز بعد؛ کرم زنده ای به طول 12 سانتی متر از بافت زیر جلدی پک تحتانی همان چشم خارج گردید که در بررسی میکروسکوپی، دیروفیلاریاایمیتیس (Dirofilaria- immitis) گزارش شد.نتیجه گیری: دیروفیلاریا ایمیتیس می تواند از علل عفونت های انگلی اطراف چشم در کشور ما محسوب شود.