خشک بوم
سال:1398 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

شناخت منشاء تپه های ماسه ای در مطالعات کنترل فرسایش بادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به دلیل وجود مشکلات زیاد در کاربرد روش های سنتی، روش انگشت نگاری یا به عبارتی منشاءیابی به عنوان روشی جایگزین و مناسب مورد توجه محققین مختلف قرار گرفته است. در این روش خصوصیات فیزیکی، ژئوشیمیایی و آلی رسوب و منابع آن برای تعیین منابع اصلی رسوب و اهمیت نسبی آنها مورد استفاده قرار می گیرند. . در این تحقیق سعی شده که با بهره گیری از ترکیب مناسبی از عناصر ژئوشیمیایی که قادر به جداسازی کاربری های مختلف اراضی می باشند، سهم کاربری ها در تولید رسوب تپه های ماسه ای در منطقه گچین واقع در شهرستان بندرعباس تعیین شود. ابتدا تعداد 28 نمونه از منابع احتمالی رسوبات و تپه های ماسه ای برداشت و سپس دانه بندی آن ها انجام شد. بعد از به دست آوردن داده های مورد نظر، روش-های آماری مانند کروسکال والیس و تحلیل تشخیص برای بررسی توان ردیاب ها و تعیین ترکیب بهینه از ردیاب ها انجام گردید. نتایج حاصل از تحلیل تشخیص نشان داد که سه ردیاب P، Na و Mg از بین ردیاب های P، Na، Mg، Mn، Fe، Zn، Ca، Cu، Ni و K به عنوان ترکیب بهینه جهت جداسازی کاربری های اراضی در منطقه مناسب هستند. در نهایت با استفاده از مدل های چند متغیره ترکیبی در تولید منابع رسوب، سهم کاربری های اراضی کشاورزی، جنگل های دست کاشت، مرتع و اراضی بایر به ترتیب برابر 85/2، 85/2، 25/31 و 05/63 به دست آمد. خطای نسبی مدل ترکیبی برای برآورد سهم کاربری-های مختلف در تولید رسوب برابر 65/7 درصد و ضریب کارایی مدل 35/92 درصد محاسبه شد. مقادیر خطای نسبی و کارایی مدل، نشان دهنده این هستند که روش انگشت نگاری توانایی بالایی در تفکیک منابع تولیدکننده رسوب دارد.

وضعیت اقلیمی هر منطقه از عوامل تاثیر گذار در شکل گیری اولیه سکونتگاه ها محسوب می شود. بارش یکی از مهمترین پارامتر های اقلیمی است که یکی از عوامل تاثیر گذار در تغییرات پوشش گیاهی به خصوص در اکوسیستم های خشک و نیمه خشک می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تغییرات پوشش گیاهی و نوسانات بارندگی با استفاده از داده های سنجش از دور در سال های 2001 و 2013 برای شاخص وضعیت پوشش گیاهی (VCI) گرفته شده از سنجنده TERRA/MODIS هشت روزه در ماه های (می، جون) انجام شد. برای شاخص وضعیت پوشش گیاهی از میانگین دو ماه به عنوان شاخص پوشش گیاهی سالانه استفاده شد. جهت بررسی بارش از آمار 28 ایستگاه هواشناسی منطقه با استفاده از دو پارامتر ارتفاع و بارش در هر ایستگاه معادله خط را تهیه و با استفاده از نقشه ارتفاعی منطقه تصاویر سال-های مذکور تهیه شد. سپس تصاویر بین صفر و یک نرمال شده و در چهار کلاس طبقه بندی گردید و مساحت هر کلاس در سال های 2001 و 2013 محاسبه شد و با استفاده از آزمون کای اسکوئر میزان همبستگی بین آنها مشخص گردید. نتایج نشان داد که هر دو شاخص در سطح 99% معنی دار می باشند. بدین صورت که در شاخص پوشش گیاهی در کلاس پوشش کم روند، کاهشی بوده ولی در کلاس متوسط و زیاد روند افزایشی را نشان می دهد که با توجه به میانگین بارش در سال 2001 و 2013 که به ترتیب 181 و 242 میلی متر می باشد روند تغییرات پوشش گیاهی را تایید می نماید.

مکان یابی مناسب سد زیرزمینی با توجه به عوامل فیزیوگرافی، کارکرد آن را در تامین منابع آبی برای مناطق گرم و خشک و بدون ایجاد مشکلات زیست محیطی ناشی از احداث سدهای روزمینی، تضمین می کند. در این مطالعه مکان یابی محل های مناسب برای احداث سد زیرزمینی در دشت کاشان با استفاده از روش های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. بدین منظور لایه های اطلاعاتی توپوگرافی، شیب، سنگ شناسی، آبراهه ها، خطواره ها و قنات های مربوط به منطقه مورد مطالعه از داده های رقومی ارتفاعی و داده های ماهواره ای لندست 7 تهیه گردیدند. تهیه لایه سنگ شناسی منطقه از روش کلاس بندی نظارت شده و با کمک نقشه زمین شناسی 100000/1 نطنز انجام گرفت. از آنجا که در سدهای زیرزمینی وجود آبرفت مناسب در بالادست، جهت ذخیره سازی منابع آبی زیر سطحی از اهمیت زیادی برخوردار است، این نواحی در لایه سنگ شناسی شامل آبرفت های جوان، آبرفت های قدیمی و کنگلومرا و ماسه سنگ در اولویت مکان یابی قرار می گیرند. گسل ها نیز همواره از عوامل گریز آب از پشت سدها بوده اند و در مکان یابی سدها مورد توجه قرار می گیرند. با استفاده از اعمال فیلترهای جهتی بر روی داده ای ماهواره ای لایه رقومی شامل گسل ها و خطواره های موجود در منطقه شناسایی و تهیه شد. به منظور مقایسه و ارزش گذاری لایه ها و زیرلایه های تهیه شده از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. با وزن های بدست آمده از این روش، تمامی لایه های اطلاعاتی با روش همپوشانی وزنی با یکدیگر ترکیب و نقشه نهایی اولویت مکانی تهیه شد. پس از شناسایی مناطق با اولویت بالا با انجام بازدیدهای صحرایی و توجه به فاکتورهای دسترسی و اجرا، ضخامت آبرفت مناسب و عدم تاثیر تاسیسات بالادستی بر کیفیت آب مخزن سد، هفت نقطه مناسب شناسایی گردیدند. از این نقاط، چهار نقطه به منظور ذخیره آب زیرسطحی، یک نقطه به منظور افزایش آبدهی قنات و دو نقطه با هدف جلوگیری از کاهش کیفیت آب زیرسطحی در نظر گرفته شدند.

هدف از این تحقیق، مقایسه کارایی دو مدل IMDPA و ESAs در ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه عمرانی گناباد در جنوب غربی استان خراسان رضوی و مدیریت مبتنی بر ارزیابی ریسک خطر بیابان زایی، بر اساس مدل برتر است. پس از جمع آوری و تحلیل داده های اولیه، معیارها و شاخص های دو مدل IMDPA و ESAs متناسب با شرایط منطقه ای و بر اساس واحدهای ژئومورفولوژی، امتیازدهی و شدت بیابان زایی محاسبه شد. سپس ارزیابی ریسک خطر، از ترکیب نقشه های شدت بیابان زایی، عناصر فیزیکی، اقتصادی و زیستی در معرض خطر و آسیب پذیری محیطی به دست آمد و خسارت ناشی از توسعه بیابان زایی با توجه به هزینه های تحمیل شده به هر یک از عناصر، برآورد شد. آزمون معنی داری مساحت ها با آماره کای اسکویر و انطباق نقشه ها با حقایق زمینی، با شاخص کاپا انجام گردید. نتایج نشان داد طبق مدل IMDPA بیشترین سطح منطقه در کلاس با شدت زیاد بیابان زایی و با توزیع فراوانی 7/54 درصد قرار گرفت و دو معیار اقلیم و پوشش گیاهی از مهّم ترین فاکتورها بوده اند. در مدل ESAsنیز شدت بیابان زایی در سه کلاس خطر طبقه بندی شد که بیشترین سطح منطقه مربوط به کلاس بحرانی نوع دوم با توزیع فراوانی 79 درصد بوده و معیار اقلیم و فرسایش بادی نیز بیشترین تأثیر را داشته اند. این موضوع بیانگر تأثیر زیاد عوامل طبیعی در روند و توسعه بیابان زایی در مناطق خشک جنوب استان خراسان رضوی است. با توجه به بررسی های میدانی، نظر کارشناسی و مقدار ضریب کاپای 897/0، مدل ESAs، به عنوان مدل برتر انتخاب شد. نتایج ارزیابی ریسک نشان داد بیش از 5/51 درصد عناصر زیستی-محیطی که عمدتاً در بخش های مرکزی و جنوبی منطقه واقع شده اند، در معرض خطر متوسط تا بسیار شدید بیابان زایی بوده که می تواند سالانه خسارتی معادل 7595 هزار میلیون ریال ایجاد نماید. به طوری که برنامه های مدیریتی پیشنهادی در این تحقیق، به دلیل سازگاری با شرایط منطقه، می تواند تا حدودی میزان خسارت آتی را کاهش دهد.

پده (Populus euphratica Olive. ) یکی از گونه های درختی مناطق بیابانی است که در برابر تنش های محیطی از جمله شوری تحمل بالایی دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر غلظت های مختلف شوری بر عملکرد اکوتیپ های پده و معرفی برترین اکوتیپ، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام گردید. عامل ها شامل منشأ جغرافیایی (A) متشکل از 12 اکوتیپ پده مورد ارزیابی و شوری (B) شامل پنج غلظت 0 (بدون تنش)، 75 (تنش ملایم)، 150 (تنش متوسط)، 225 (تنش نسبتاً شدید) و 300 میلی مولار کلریدسدیم (تنش شدید) بود. پس از اندازه گیری صفت وزن خشک اندام هوایی گیاه، شاخص های تحمل و حساسیت به تنش در اکوتیپ ها و تیمارهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش شوری بر شاخص های مورد مطالعه اثر معنی داری داشت؛ در شرایط تنش با افزایش غلظت شوری، تحمل گیاه پده به تنش و میزان عملکرد آن کاهش و در مقابل، حساسیت به تنش افزایش داشت. در حالی که در شرایط بدون تنش، کاهش عملکرد نسبت به تنش ملایم مشاهده شد. از 12 اکوتیپ مورد ارزیابی، حمیدیه و معصومیه از نظر شاخص های مورد بررسی برترین اکوتیپ ها در شرایط شور شناخته شدند. برآورد ضرایب همبستگی بین شاخص ها نشان داد تمام شاخص های بررسی شده برای انتخاب اکوتیپ های متحمل مناسب هستند به طوری که توجه به هر یک از شاخص های عملکردی و یا شاخص تحمل تنش به طور همزمان با یکی از شاخص های SSIوTOL برای شناسایی اکوتیپ مطلوب اهمیت دارد. همچنین اگرچه گروه بندی به روش Ward نتوانست ارتباطی میان تنوع جغرافیایی با شاخص های عملکردی و تحمل به تنش در اکوتیپ های مورد بررسی برقرار کند اما اکوتیپ ها را از نظر شاخص های بررسی شده به طور مناسبی به چهار گروه تفکیک نمود.

مقابله با گرد و غبار نیازمند شناخت دقیق تر عملکرد ذرات معلق در هوا و عوامل مؤثر بر آن است. به همین دلیل، حرکت ذرات گرد و غبار و نشست آن ها، اهمیت ویژه ای دارد. از میان روش های مطالعه پدیده های مربوط به این ذرات، شبیه سازی به کمک رایانه به دلیل هزینه کمتر و عدم نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی یا ماهواره ای، مورد توجه است. هدف این پژوهش، شبیه سازی حرکت و نشست ذرات گرد و غبار با اندازه بین 001/0 تا 200 میکرون از جنس رس، تحت تأثیر سرعت باد 1، 3، 10 و 20 متر بر ثانیه بر روی زمین صاف و ساختمان های فرضی با ارتفاع 6 و 12 متر می باشد. نرم افزار گمبیت برای ایجاد محیط شبیه سازی و نرم افزار فلوئنت برای حل معادلات پیوستگی و ناویر-استوکس به همراه معادلات آشفتگی به کار گرفته شده است. بر اساس نتایج، سرعت باد عاملی منفی در نشست ذرات گرد و غبار بر روی سطح زمین و ساختمان می-باشد و این موضوع مستقل از ارتفاع ساختمان است. در نتیجه، ذرات زیر میکرون ماندگاری بیشتری در هوا دارند و کمتر از 10 درصد نشست می کنند پس می توانند به نواحی دورتری انتقال یابند. هر چه ذرات بزرگتر باشند، مکانیزم گرانش در پدیده نشست آن ها مؤثرتر است به گونه ای که برای ذرات بزرگ تر از 100 میکرون، میزان نشست بیش از 30 درصد به دست آمده است. در سرعت باد و اندازه ذرات یکسان، مانع سطحی 12 متری به دلیل جدایش جریان از سطح و ایجاد اغتشاش، نشست را به تعویق انداخته و حتی مقدار آن را برای ذرات کوچک تر از میکرون به کمتر از 1 درصد کاهش می دهد. نشست این ذرات با سرعت باد تغییر نمی کند ولی نشست ذرات بزرگ تر از 10 میکرون با سرعت باد رابطه عکس دارد.

مدل های گردش عمومی، توسط آژانس های اقلیمی به منظور پیش بینی تغییرات اقلیمی آینده، به کار گرفته می شوند. خروجی مدل های گردش عمومی به عنوان رابط محلی، قدرت تفکیک فضائی بزرگتری از متغیرهای شبیه سازی شده دارند. در پژوهش حاضر، مدل ریزمقیاس نمائی آماری SDSM، به منظور تخمین تغییرپذیری بارش و دما در ایستگاه های سینوپتیک کاشان و خور و بیابانک در استان اصفهان براساس سناریوی تغییراقلیم ریزمقیاس شده از مدل HadCM3، مورد استفاده قرار گرفت. برای این منظور ابتدا تغییرات میانگین دما و بارش دوره پایه تحت سناریوی A2 مدل HadCM3، با استفاده از داده های بلند مدت روزانه ایستگاه های مذکور، بررسی گردید، سپس تخمین و پیش بینی دوره های آتی (2039-2010)، (2069-2040) و (2099-2070) صورت گرفت. نتایج نشان داد که در هر دو ایستگاه، مقادیر دما و بارش شبیه سازی شده تطابق و سازگاری نزدیکی با مقادیر مشاهداتی داشتند، ولی عملکرد فرآیند ریزمقیاس نمایی در پیش بینی بارش در دوره های واسنجی و اعتبارسنجی، نسبت به پیش بینی دما پایین تر بود. نتایج نشان داد دمای میانگین در ایستگاه کاشان، 42/0، 08/1 و 16/2 درجه سانتی گراد در دوره های (2039-2010)، (2069-2040) و (2099-2070) میلادی نسبت به دوره پایه (2001-1987)، افزایش می یابد. همچنین نتایج، کاهش دمای میانگین را در ماه های ژانویه، فوریه، مارس، سپتامبر و دسامبر و افزایش در سایر ماه ها را نشان داد. نتایج در ایستگاه خور و بیابانک نیز نشان داد که درجه حرارت به طور مداوم در منطقه، افزایش خواهد یافت. همچنین متوسط بارش سالانه، تحت سناریو A2، 38/1 میلی متر در طول دوره پیش بینی (2099-2070) در مقایسه با دوره مشاهداتی افزایش می یابد.

برآورد نیاز آبی، از مهم ترین عوامل در مدیریت منابع آب و از ضروریات هر طرح آبیاری و زهکشی به شمار می رود. برای تعیین نیاز آبی، بایستی تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه مرجع (ET0) را برآورد کرد. میزان بهره برداری از منابع آب سطحی و زیرزمینی در هر منطقه ارتباط مستقیم با آب مورد نیاز برای آبیاری محصولات کشاورزی در آن منطقه دارد. در تحقیق حاضر که در محدوده آبریز دشت یزد-اردکان انجام گرفت، از نرم افزار OPTIWAT برای محاسبه نیاز آبی استفاده شد. محصولات زراعی و باغی دشت یزد-اردکان در حدود 54 هزار هکتار است. میزان آب مورد نیاز برای آبیاری این سه محصول 917594740 مترمکعب است که تقریبا 70 درصد میزان آب مورد نیاز برای آبیاری کل محصولات زراعی و باغی دشت یزد-اردکان را شامل می شود. به منظور دسترسی به نیاز آبی گیاهان در راندمان های مختلف از نرم افزار OPTIWAT استفاده شد و میزان آب مورد نیاز برای آبیاری محصولات زراعی و باغی دشت یزد-اردکان با کشت فعلی و راندمان فعلی (45 درصد) برابر با 831668380 متر مکعب به دست آمد. مقدار آب مورد نیاز این محصولات برای آبیاری قطره ای و راندمان های 60، 75، 90 درصد به ترتیب 593964840، 464755070، 381938430 مترمکعب محاسبه شد. لذا می توان نتیجه گرفت با تغییر الگوی کشت و افزایش دور آبیاری میزان بهره برداری از آبخوان دشت را کاهش و به میزان ذخیره سفره های زیرزمینی افزود.

اسکنبیل هفت بندی (Calligonumpolygonoides) از جمله گیاهان بوته ای مقاوم به خشکی است. این گیاه نقش مهمی در بهبود مواد آلی و ساختار خاک، تثبیت شن و بادشکن در مناطق بیابانی سیستان و بلوچستان ایفا می کند. در پژوهش حاضر پراکنش گیاه اسکنبیل در سه منطقه استان سیستان و بلوچستان (زهک، تهلاب و جازموریان) با استفاده از شاخص های فاصله ای (مربع T، هاپکینز، هولگیت، جانسون، زایمر و پیلو) و شاخص های کوادراتی (تیلور، ایوواو، موریسیتا، K و نسبت واریانس به میانگین)ارزیابی شد. هدف ارزیابی الگوی پراکنش و انتخاب بهترین شاخص برای این ارزیابی بوده است. نمونه برداری از گیاه به روش تصادفی سیستماتیک انجام شد. بدین صورت که در هر منطقه، چهار ترانسکت 100 متری در داخل محدوده 5000 متر مربعی در نظر گرفته شد. در هر ترانسکت فاصله گیاهان نزدیک به نقاط تصادفی اندازه گیری و شمارش گیاهان داخل قطعات نمونه انجام و محاسبه شاخص ها صورت گرفت. نتایج نشان دادکه الگوی پراکنش اسکنبیل در سیستان و بلوچستان به صورت تصادفی است. بهترین شاخص های کوادراتی برای تعیین الگوی پراکنش این گونه، تیلور و موریسیتا و دربین شاخص های فاصله ای پیلو و مربع Tارزیابی شد. نتایج کلی نشان داد که شاخص های کوادراتی نسبت به شاخص های فاصله ای از دقت بیشتر و عملکرد یکسانی در ارزیابی الگوی پراکنش این گیاه برخوردار هستند.

یکی از روش های کاهش مصرف علفکش ها، بهره گیری از ویژگی علف کشی برخی گونه های گیاهی است. گیاهان خودرو و دارویی موجود در مناطق خشک در مقایسه با دیگر گیاهان دارای ترکیب های شیمیایی بیشتری هستند و امکان وجود ویژگی علف کشی در آنها محتمل تر است. بنابراین در پژوهش حاضر اثر تنش خشکی بر خصوصیات بازدارندگی گیاه دارویی اسفند (Peganum harmala L. ) بر روی علف هرز خرفه (Portulaca oleracea L. ) در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. در شرایط آزمایشگاهی، فاکتورهای مورد بررسی شامل غلظت عصاره در چهار سطح (0، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد)، تیمار آبیاری بر روی پایه مادری تولید کننده ماده گیاهی اسفند در دو سطح (پایه مادری آبیاری شده و آبیاری نشده) و نوع اندام عصاره گیری شده در دو سطح (اندام هوایی و ریشه) در نظر گرفته شد. در شرایط گلخانه بجای عصاره از پودر گیاه اسفند به مقادیر (0، 4، 8 و 12 گرم) در 1000 گرم خاک استفاده شد. نتایج نشان داد در هر دو شرایط گلخانه و آزمایشگاهی با افزایش غلظت و مقادیر پودر اندام هوایی و ریشه در مورد برخی صفات اندازه گیری شده در گونه خرفه، بازدارندگی به طور معنی داری افزایش یافت (01/0 > p) این در حالیست که در شرایط آزمایشگاه، بازدارندگی عصاره ریشه بیشتر از اندام هوایی بود. یافته ها بیانگر، تاثیر بیشتر بازدارندگی عصاره تهیه شده از اسفند در سطح آبیاری شده بر کلیه صفات در شرایط آزمایشگاه بود. پودر حاصل از اسفند در سطوح متفاوت آبیاری در گلخانه نیز بر کلیه صفات مورد بررسی عملکرد مشابهی نشان داد. به طور کلی یافته های پژوهش بیانگر آن است که تنش خشکی می تواند خصوصیات بازدارندگی گیاه اسفند را تحت تاثیر قرار دهد.

بررسی روند تغییرات سرعت باد به عنوان یکی از پیچیده ترین شاخص های هواشناسی از اهمیت فراوانی برخوردار است. به صورتی که ازنظر مقیاس های زمانی اعم از کوتاه مدت یا بلندمدت و مکانی بر ویژگی های اقلیمی هر منطقه ای تأثیرگذار بوده است. در تحقیق حاضر، با استفاده از رویکرد آزمون های نا پارامتری من-کندال و پتیت جهت تحلیل روند سری های ماهانه و سالانه در 4 ایستگاه سینوپتیک حاشیه دریاچه ارومیه (ایستگاه های تبریز، ارومیه با طول دوره آماری 50 سال، مهاباد و سهند با طول دوره آماری 28 سال) موردبررسی قرار گرفت. نتایج آزمون های فوق بر اساس داده های سالانه نشان داده است که سرعت متوسط باد در تمام ایستگاه ها در سطح اطمینان 99 درصد دارای روند افزایشی است. همچنین، روند سرعت باد در ایستگاه های فوق در مقیاس ماهانه مثبت و افزایشی بوده است. بر اساس نتایج آزمون پتیت نیز روند تغییرات سالانه سرعت باد به صورت افزایشی بوده است. ولی سال آماری نقطه جهش تغییرات در میان ایستگاه های مذکور یکسان نیست. به طوری که این تغییرات در ایستگاه مهاباد در سال 2000 و در سایر ایستگاه ها سال 1995 رخ داده است. همچنین سرعت باد در ایستگاه مهاباد در فصل زمستان و در سایر ایستگاه ها در فصول بهار و تابستان افزایش داشته است.

براثر فعالیت های انسانی و پدیده های طبیعی چهره زمین همواره دستخوش تغییر می شود. ازاین رو برای مدیریت بهینه مناطق طبیعی آگاهی از روند و میزان تغییرات پوششی /کاربری اراضی از ضروریات محسوب می شود و برآورد این تغییرات از اهمیت بسزایی برخوردار است. بازبینی این تغییرات از طریق تصاویر ماهواره ای و پیش بینی و ارزیابی پتانسیل آن ها از طریق مدل سازی می تواند به برنامه ریزان محیط زیست و مدیران منابع طبیعی برای تصمیمات آگاهانه تر کمک کند. در پژوهش حاضر آشکارسازی و ارزیابی کمی روند تغییرات پوشش گیاهی در مناطق تحت طرح های بیابان زدایی شامل شهداد و بم در استان کرمان وگرمسار در استان سمنان در طول یک دوره زمانی 30 ساله طی سه بازه زمانی 1987، 2002 و 2017 میلادی انجام گرفت. بدین منظور نقشه های شاخص پوشش گیاهی NDVI و کاربری اراضی با استفاده از تصاویر سنجنده-های +ETM و TM و OLI ماهواره لندست به ترتیب در سه دوره زمانی مربوطه در کلاس های اراضی با پوشش گیاهی، فاقد پوشش گیاهی و اراضی کشاورزی به ترتیب با ضریب کاپای 83/0 تا 86/0 برای سال 1987 و ضریب کاپای 91/0 تا 92/0 برای سال 2002 و ضریب کاپای 94/0 تا 95/0 و همچنین دقت کل بین 88 تا 97 به دست آمد. پس از تهیه ی نقشه های کاربری اراضی در سال های مختلف، پایش تغییرات کاربری با روش Change Detection بررسی گردید. نتایج نشان داد با بررسی روند تغییرات صورت گرفته در طی دوره های موردمطالعه، اراضی دارای پوشش گیاهی در این سه منطقه روند افزایشی داشته و در مقابل اراضی بدون پوشش به مرور به اراضی با پوشش گیاهی تبدیل گشته اند. همچنین اراضی کشاورزی در این مناطق در طی این سه دوره روند افزایشی داشته اند. درنهایت صرفه اقتصادی طرح های اجراشده در مناطق موردمطالعه محاسبه و مورد ارزیابی قرار گرفت.