بیماری های پستان ایران
سال:1399 | دوره:13 | شماره:3 (پیاپی 50) |تعداد مقالات:6

مقدمه میزان شیوع افسردگی و اضطراب در مبتلایان به سرطان پستان افزایش یافته است. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر مشاوره روان شناختی در کنار آموزش تغذیه بر اضطراب و افسردگی در بهبودیافتگان سرطان پستان می باشد. روش بررسی در این مطالعه مداخله ای که از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار بوده، 90 نفر از بهبودیافتگان سرطان پستان که دارای نمره افسردگی بالای 14 بودند، شرکت کردند. افراد به طور تصادفی در دو گروه آموزش تغذیه و گروه آموزش تغذیه به همراه مشاوره معنادرمانی قرار گرفتند. ابتدا و انتهای مداخلات در هرگروه پرسشنامه های اضطراب، افسردگی بک تکمیل پر شد. همگی در ابتدای مطالعه و انتهای هفته چهارم مشاوره آموزش تغذیه دریافت کردند. در گروه دوم، مشاوره معنادرمانی نیز به مدت 8 هفته اجرا گردید. برای کلیه شرکت کنندگان تکمیل پرسشنامه های اضطراب و افسردگی و اندازه گیری های آنتروپومتری در ابتدا و انتهای 8 هفته اجرا گردید و وارد نرم افزار SPSS شده و تجزیه و تحلیل، مقایسه و گزارش شدند. یافته ها متوسط سن شرکت کنندگان (10+)49 بود. نمرات اضطراب و افسردگی بعد از مداخله درون گروه ها به طور معنی داری کاهش (001/0>P) نشان می داد. نمرات اضطراب و افسردگی پس از مداخله بین گروه ها به طورمعنی داری (001/0>P) کاهش یافت. در بررسی تفاوت تغییرات نمره متغیرهای اضطراب و افسردگی بعد از مداخله نسبت به قبل از آن بین دو گروه در مورد شاخص افسردگی بک تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0>P). نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش تغذیه اصولی و مشاوره معنی درمانی به همراه یکدیگر تاثیر معناداری بر کاهش میزان افسردگی و اضطراب در بهبودیافتگان سرطان پستان مبتلا به افسردگی در مقایسه با گروه کنترل داشت. استفاده از مداخلات روان درمانی از ابتدای درمان تا زمان فراغت از بیماری نه تنها موجب تعادل روان و سلامت روحی می شود بلکه میزان پای بندی افراد به توصیه های تغذیه ای در جهت اصلاح سبک زندگی را افزایش می دهد.

مقدمه پایین تر بودن میانگین سنی سرطان پستان در زنان ایرانی از یک سو و افزایش بقای این گروه از سوی دیگر نشان دهنده ضرورت پرداختن به جنبه های مختلف سلامت و کیفیت زندگی آنان از جمله کیفیت زندگی جنسی آنان می باشد. اولین قدم برای توجه به این مهم آگاهی از وسعت این مشکل در مقایسه با زنان سالم می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اختلال کارکرد جنسی در زنان زنان مبتلا به سرطان پستان و زنان عادی انجام گردیده است. روش بررسی مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی در سال 1398 در شهر بوشهر انجام شد. 46 زن متاهل مبتلا به سرطان پستان به روش تمام شماری که حداقل 3 ماه از آخرین دوره شیمی درمانی آن ها گذشته بود و 100 زن سالم متاهل به صورت آسان وارد پژوهش شدند. جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و ایندکس کارکرد جنسی زنان بود. از آمار توصیفی و آزمون های تحلیلی تی مستقل، مجذورکا و رگرسیون لوجستیک برای تحلیل استفاده شد. یافته ها یافته های این پژوهش نشان داد شانس اختلال در حیطه های مختلف کارکرد جنسی شامل تمایل جنسی (002/0=P، 145/7=OR)، انگیزش جنسی (006/0=P، 898/3=OR)، مرطوب ماندن ناحیه تناسلی حین نزدیکی (001/0>P، 88/4=OR)، ارگاسم (018/0=P، 937/2=OR) و رضایت از رابطه جنسی (001/0>P، 287/5=OR)، در زنان مبتلا به سرطان پستان بیشتر از زنان سالم شرکت کننده در پژوهش می باشد. همچنین شانس اختلال کارکرد جنسی کل در مبتلایان به سرطان پستان بیش از زنان سالم بود (001/0>P، 492/11=OR). دو گروه از لحاظ درد هنگام نزدیکی اختلاف آماری معنی دار نداشتند (1/0P=). نتیجه گیری نتایج نشان داد که شانس اختلال کارکرد جنسی در زنان مبتلا به سرطان پستان به طور معنی داری بالاتر از زنان غیرمبتلا می باشد. در زنان مبتلا به سرطان پستان علاوه بر پرداختن به درمان سرطان، بایستی برنامه ریزی برای درمان عوارض ناشی از آن؛ ازجمله اختلال کارکرد جنسی انجام شود.

مقدمه هیجان ها نقش مهمی در زندگی زناشویی داشته و به عنوان یک عامل تاثیرگذار در صمیمیت زناشویی زوجین مطرح هستند. بر همین اساس بررسی پیرامون آن ها جهت بهبود روابط زوجین امری مهم است و در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش بررسی این پژوهش با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه اجرا شد. 22 نفر با داشتن ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند و از میان زوجین دارای همسر مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر تهران انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، هرکدام 11 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت 6 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش زوج درمانی هیجان مدار قرار گرفت و گروه گواه برنامه ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی (فرم 41 سوالی) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها گروه آزمایش پس از دریافت برنامه آموزشی در مقایسه با گروه گواه، بر اساس نمرات مولفه صمیمیت زناشویی در همه مولفه ها افزایش میانگین را نشان داد. این افزایش در مقوله صمیمیت عاطفی (72/11)، صمیمیت روان شناختی (23/6)، صمیمیت عقلانی (05/6)، صمیمیت جنسی (36/4)، صمیمیت بدنی (31/3)، صمیمیت معنوی (82/3)، صمیمیت زیباشناختی (68/3) و صمیمیت اجتماعی-تفریحی (64/4) بود، در حالی که گروه گواه در همه مقوله ها به جز صمیمیت روان شناختی در پس آزمون پسرفت در میانگین داشت و در صمیمت روان شناختی نیز این افزایش زیر 5/0 بود. بر اساس این یافته ها و تحلیل معناداری حاصل از آزمون کوواریانس، در این پژوهش زوج درمانی هیجان مدار بر همه ابعاد صمیمیت در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه، اثر افزایشی معنادار داشته است (01/0

مقدمه کند کردن فرآیند آنژیوژنز در بافت تومور، در روش های جدید درمان سرطان پستان مورد توجه است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مکمل کویرستین بر بیان عوامل کلیدی آنژیوژنز در بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان است. روش بررسی به 16 سر موش بالب سی ماده، سلول های سرطانی وابسته به گیرنده استروژن MC4L2 زیر جلدی تزریق شد و سپس به دو گروه تومور (T) و تومور+کویرستین (TQ) تقسیم شدند. موش های گروه TQ، 6 هفته، 3 روز در هفته، 110 میلی گرم/کیلوگرم محلول کویرستین زیر صفاقی تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین تزریق، موش ها کشته شدند و بافت تومور آن ها برداشته و در نیتروژن مایع فریز شد. و در دمای 70-درجه نگهداری شدند. آنگاه بیان ژن های ANGPT-1، ANGPT-2، TIE-2 و VEGF-A به روش REAL TIME-PCR سنجیده شد. Δ Ct، Δ Δ Ct، Fold chang و آزمون من ویتنی-در سطح معناداری)P<0/05(-با نرم افزار GENEX محاسبه شد. یافته ها نتایج نشان می دهد مکمل سازی کویرستین باعث کاهش معنادار بیان ژن های (P<0/00)، TIE-2 (P<0/00) و VEGF-A (P<0/00) درگروه TQ مقایسه با گروه T شده است. اما بیان ANGPT-1 به رغم افزایش، معنادار نبود. نتیجه گیری مکمل سازی کویرستین احتمالا باعث مهار آنژیوژنز تومور و در نتیجه رشد تومور پستان می شود.

مقدمه محور پیام دهی Il4/Stat-6 یکی از مهم ترین مسیرهای مهم درگیر در رشد و توسعه سرطان پستان می باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هم افزایی تمرین استقامتی همراه با مکمل کورکومین بر بیان ژن های اینتراتوموری Il4 و Stat-6 در موش های ماده نژاد بالب سی مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی 40 سر موش بالب سی (5-4 هفته ایی) به صورت تصادفی به 4 گروه شامل گروه تمرین، کورکومین، تمرین-کورکومین و شاهد تقسیم شدند. سرطان پستان از نوع 4T1 به پهلوی راست موش ها پیوند زده شد. سپس تمرین استقامتی (پنج روز در هفته) و گاواژ کورکومین (شش بار در هفته) به مدت پنج هفته بر روی گروه های مورد مداخله انجام گرفت. میزان بیان ژن های Il4 و Stat-6به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. از تحلیل واریانس یک سویه به همراه تست تعقیبی LSD جهت تجزیه تحلیل آماری استفاده شد. سطح معناداری آماری05/0 P

مقدمه محدود کردن آتروفی قلبی ناشی از سرطان جهت بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان یک مساله پراهمیت به شمار می رود. هدف از این پژهش بررسی تاثیر ده هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر وزن عضله قلبی، بیان پروتیینی NF-kB، بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 در عضله قلبی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی پژوهش حاضر از نوع تجربی است. سرطان پستان به 12 سر موش آزمایشگاهی ماده نژاد بالب سی القاء شد، سپس آنها به دو گروه کنترل و HIIT تقسیم شدند. تمرین HIIT شامل شش تناوب دویدن با شدت 85 تا 90 درصد VO2peak روی نوارگردان، 90 ثانیه ریکاوری فعال بین هر تناوب، 5 دقیقه گرم کردن و سرد کردن بود. بافت بطن چپ 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جداسازی شد. از روش وسترن بلات جهت سنجش سطوح پروتیینی NF-Kb، و qReal time-PCR جهت سنجش بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 در بافت قلب استفاده شد. آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0≥ p جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها میانگین وزن عضله قلبی در گروه HIIT بیشتر از گروه کنترل بود (001/0p<). کاهش پروتیینی NF-kB (004/0=p)، بیان ژن های Atrogin-1 (001/0p<) و MuRF-1 (001/0p<) در بافت قلب گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری احتمالا 10 هفته تمرین HIIT می تواند از طریق مهار محور التهابی NF-kB/Atrogin-1/MuRF-1 احتمالا باعث کاهش روند آتروفی و افزایش وزن قلب در موش های مبتلا به سرطان پستان شود.